Zoals gisteren de regen hard op ons dak viel, zoveel erger was het vannacht. Tjonge, tjonge wat een regen en wat een wind hier tussen de bergen. Ondanks dat we veel wakker zijn geweest hierdoor, hebben we toch lekker geslapen. Zoals iedere ochtend worden we om 7 uur wakker en dommelen dan nog lekker een beetje en openen we ons slaapkamerraam en kijken naar buiten en de frisse wind naar binnen. Door het eten van gisteren kwam er ook geen frisse wind naar buiten bij sommige lieden in onze camper, waarvan ik het niet ben geweest….
We kleden ons aan en eten ons ontbijtje en zien de wereld om ons heen aftaaien. Alle tentbezitters houden het voor gezien en breken de tent af en gaan naar huis. Doorweekt en tot op het bot koud, zo moeten zij zich voelen. Onze camper staat rondom in de enorme plassen, maar hoog en droog op zijn poten. Nadat we de afwas nog even hebben gedaan en het chemische toilet nog even hebben geleegd, gaan we op pad naar Glen Etive.
Deze weg loopt zo’n 20 kilometer buiten Glencoe vanaf de A82 zo een doodlopende weg in tussen de lange kam van bergen met verschillende vormen. Onwaarschijnlijk groene weilanden en bergheuvels en door de vele regen een woeste rivier parallel lopend aan de weg. Zoals gisteren al gemeld is dit ook het decor geweest van een aantal James Bond scenes in de film Skyfall. Er staat vandaag niets op het programma dan een mooie plek zoeken en daar ons kamp op te slaan voor de rest van de dag en nacht.
Eerlijk gezegd ben ik wel blij zo’n dag met weinig kilometers af te leggen in de camper. Ik kan er goed mee overweg en voel mij zeker met het manouvreren met dit huis op wielen, maar door de smalle wegen en de wind is het wel veel sturen en vooral ook veel schakelen. Onze camper is nu niet echt een kudde met paarden, maar meer een dorpsmanege op wielen qua pk’s. Niets mis mee, maar soms heeft ie het er moeilijk mee.
Nadat we de A82 hadden gereden, wat ook geen straf was, kwamen we bij de afrit van Glen Etive. Deze weg loopt zo’n 15 kilometer lang en is doodlopend bij een meertje. Wij rijden het eerste gedeelte door en zien soms mooie plekken waar we kunnen staan. Maar wel plekken waar je beschut staat en niet van je af kan kijken. Jammer…doorrijden dan maar.
Na een 8 kilometers kwamen we bij een enorm groot dal met daar dus die woeste rivier naast de weg kronkelend door het landschap. Vlak voor een bruggetje zien we een plateau waar onze Lambortinki mooi kan staan. Hier installeren wij ons en zetten een pot thee om even rustig van ons af te kijken naar al dat moois. Ik zal er niet veel meer woorden aan vuil maken in dit blog, de foto’s spreken voor zich.
Onze dag is dus niet zo spannend voor de rest. Lekker zitten lezen en blog schrijven, dutje doen, wandelingetje naar de rivier en klimmen op een paar rotsen om mooie foto’s te maken, eten, drinken en weer lekker in ons mandje.
We geven volledig toe aan onze vermoeidheid voor de vakantie en slapen ons een gat in de rondte. We gaan liggen en weg zijn we…nou bijna altijd dan…;-)
Morgen staat er een langere rit voor de boeg naar een voor ons weer onbekend gebied. Tenminste; zo denken we er nu over!
Camperjoy 
Plaats een reactie