Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.
De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!
De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!
Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.
Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.
Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.
En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:
We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..
Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.
Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.
Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….
Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.
Camperjoy 
Plaats een reactie