Dit blog is niet het blog dat jullie in de regel van ons gewend zijn, maar dit wordt meer een reflecterende beschouwing op onze vakantie.
“Is dit onze leukste vakantie?” vraagt Miriam aan mij afgelopen vrijdagavond in de Provence tijdens onze etentje in het restaurant op de camping. “Nee” is mijn antwoord en ook Mirreke beaamt dit. Jammer, maar het is niet anders. We komen goed met elkaar in gesprek om de ware reden te benoemen waarom we dit beiden zo voelen. Natuurlijk hebben we het enorm naar onze zin, maar zoals jullie wellicht ook is opgevallen; we doen zo goed als niets deze vakantie!
We komen er samen met een hele kernachtige analyse wel uit waar de schoen wringt….bij mijn hielspoor in ieder geval! De laatste maanden heb ik enorm last van mijn hielspoor en deze pijn is erg vervelend bij datgene dat we het liefst doen tijdens onze vakanties. Wandelen en fietsen met Joep en lekker dat dan combineren met een gezellige lunch of diner in een mooi dorpje (steden houden we beiden niet zo van). Het wandelen gaat dus bij mij niet zo en het fietsen in de bergen is niet te doen. Ook voor Miriam niet. En als je dan meestal midden in de natuur zit en dus op afstand van vertier, kun je er dus ook niet echt makkelijk komen.
Daarnaast zijn de weersverwachtingen om ons heen altijd iets wat ons beiden onrustig maakt. Bijna op de vlucht voor een regenbui of een paar mindere dagen. Allebei vinden we droog weer en een temperatuur van 22 graden, liefst met een zonnetje, de optimale mix. Maar aangezien het zo onrustig om ons heen is met het weer, zijn we gewoon constant op zoek naar een betere plek. Dit maakte de afgelopen weken dat we eigenlijk in Nederland het liefst onze vakantie zouden willen vieren, maar dat het weer zo slecht was, zodat we toch maar besluiten om naar het zuiden van Frankrijk te rijden. Deze ruim anderhalve week onderweg door verschillende gebieden en departementen in dit prachtige franse land waren erg lekker, maar voor ons te passief.
Vlak fietsen door de bossen en wandelingen direct vanaf onze campings vinden we het leukst en daarom besluiten we dan ook om de Provence te gaan verlaten en weer richting Nederland te gaan. Of het regent of niet; we gaan richting Nederland! Punt! Niet meer vluchten voor regen, maar gewoon lekker nog een week vakantie vieren in eigen land.
En als we dan nog even mogen evalueren; de Provence is echt niet ons gebied om te verblijven. De campings zijn daar veelal te groot, en de plekjes te klein. Hutje, mutje naast elkaar staan, vinden wij niks. Natuurlijk zijn we verwend omdat we in Nederland bijna altijd op grote plekken, midden in de natuur staan. De andere gebieden vonden we echt geweldig waar we waren, maar te bergachtig om te fietsen. En dan ben je dus beperkt in je actieradius om dingen te gaan zien.
Mont Ventoux 
Malemort du Comtat
We gaan dus vrijdagochtend weer op pad en kijken wel waar we vandaag terecht kunnen komen. Wel willen we nu de snelweg pakken om op te kunnen schieten richting Nederland. De rit ging erg voorspoedig en aan einde van de dag kwamen we dan ook terecht op een Municipal Camping in Selongey. Een klein dorpje tussen Dijon en Nancy, een paar kilometer van de snelweg. Het dorpje was niet het bekijken waard, maar de camping was prima. Mooi langwerpig veldje met mooie plaatsen, klein sanitairgebouwtje en voor de rest niets. Vlak naast de camping lag een enorm sportcomplex met een stadionnetje. Na aankomst en installeren lekker een borrel gedronken en plankje met hapjes door Mir gemaakt. Daarna een wandeling met Joep door het dorp en langs het sportcomplex. De plaatselijke voetbalclub speelde voor het kampioenschap en behaalde dit ook deze middag. Dit zou een rumoerige avond worden, toen we bij het borreltje naast de camper al auto’s toeterend voorbij kwamen. Dat dit gelijktijdig ook in ons eigen Lelystad gebeurde nu mijn club SV Lelystad ’67 de halve finale van nacompetitie had gewonnen van onze stadsgenoot Unicum, was een heerlijke gedachte! Na een zeer problematisch seizoen toch nog kunnen promoveren naar de 1e klasse is een mooie opsteker! Nu nog de finale winnen en dan een 1e klasser! Lekker hoor! Maar eerlijk gezegd wordt dan ook het volgende seizoen weer een moeilijk seizoen.
Na een heerlijke nachtrust en in alle rust wakker wordend, pakken we de spullen weer op voor een lange dag reizen met de Lambortinki. Om vandaag in Nederland te kunnen staan, moeten we wel even ruim 600 kilometer asfalt passeren. Ook deze rit verloopt voorspoedig, maar we merken wel hoe druk het is als we willen tanken en een broodje eten. Alle parkeerplaatsen zijn bomvol en de wegrestaurants daarmee ook. Tanken en door dus!
Nadat we Nederland binnen zijn gereden, bekijken we even waar we voor de komende dagen ons kamp gaan opslaan. Het wordt Camping Op den Drul in Linden, vlakbij Cuijk en Nijmegen. Deze camping ligt aan het water en godzijdank was er nog een mooie plek beschikbaar doordat mensen eerder naar huis waren gegaan. Kamperen is populair want vele campings staan bommetje vol deze pinksterdagen, dus we zijn blij dat we ergens kunnen staan. Het is een prachtige plek en met uitkijk over de Kraaijenbergse Plassen. Veel bootjes en SUB-boards op het water. Veel gezelligheid, maar heel veel vaste staplekken met families. We blijven hier maar een paar dagen staan en zien wel weer. Ook hier maken we een mooie wandeling langs het water en maakt Mirreke een heerlijke pasta carbonara met een twist.
Door de reacties van lezers van dit blog, besluiten we ook om op onze website camperjoy.com een receptenpagina te gaan maken van de gerechten die we onderweg in de camper prepareren. Inspiratie is voor vele kampeerders een grote wens blijkt. Niet dat onze gerechten Michelin-waardig zullen zijn, maar juist makkelijk te maken en niet teveel tijd kostend. Dat is wel fijn als je op de camping staat. Hopelijk vinden de lezers het leuk en lekker. Mir gaat zich hiermee bezig houden en ik zal het binnenkort op de site plaatsen.
Vanmorgen hebben we eerst rustig ons bakkie koffie gedronken voor de camper en gaan we met alle goede moed met onze elektrische fietsen een mooie rit maken. We hebben er echt zin in en verheugen ons nu al op de dag. Mooie rit uitgezocht en veel horeca onderweg, dus de lunch zullen we wel ergens in het Land van Cuijk nuttigen.
Het mocht niet zo zijn! Na een paar kilometers kreeg Miriam opeens pech met haar e-bike. De versnellingen lagen eruit en alleen de lichtste versnelling werkte nog. Wij dus weer terug naar de camping. Hielarisch was het om Miriam met haar lange benen 350 omwentelingen per minuut te zien trappen terwijl ze maar 15 kilometer per uur reed. Ik erachter aan en moest vreselijk lachen hoe het eruit ziet. Bij aankomst camping de ANWB gebeld om het probleem op te laten lossen en zo geschiedde! Topclub die ANWB! Ik ben, toen Miriam bij camper bleef om op de wegenwacht te wachten, boodschappen gaan doen in Cuijk op de fiets. Een ritje van zo’n 12 kilometer vica versa en de koelkast was weer gevuld voor de komende dagen.
Het weer slaat weer om en we gaan aan het einde van de middag weer naar binnen in de camper met gezellig TV-tje aan, etentje aan de tafel in onze hele fijne camper. Want daar zijn we wel zo blij mee! Het is een erg fijne camper om mee te rijden, maar zeker ook om in te leven. Morgen gaan we waarschijnlijk weer een deurtje verder kijken
Camperjoy 
Lieve lammertinkies,
Wat maken jullie toch weer een hoop mee en een mooie zonovergoten vakantie was jullie zo gegund!
Hopen, dat jullie de komende dagen toch nog kunnen genieten. Lieve groetjes
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Gwenny, we genieten wel hoor! Alleen het is wat onrustig en passief. Mir zegt ook dat ze last heeft van haar hormonen….kan ook meespelen..!😜
LikeLike
Ja als het ondernemen er onder lijdt omdat de gezondheid het even laat afweten dan is het bergachtige niet de geschiktste bestemming. Gelukkig zijn jullie eruit gekomen en jullie conclusie getrokken, nog een hele mooie tijd in Nederland gewenst.
Groetjes Laura
LikeGeliked door 1 persoon
We zijn weer in Nederland en staan nu weer op Hartje Groen in Schaik voor de rest van de vakantie.
LikeGeliked door 1 persoon