Vrijdag na het werk springen we meteen in de auto om met gierende banden richting De Kiel te rijden om daar het weekend door te brengen met elkaar. Het is het laatste weekend dat we voor de kerst er nog heen kunnen. De komende weekenden zijn we gewoon in Lelystad en ook daar hebben we wel weer zin in. We zeggen vaak dat Drenthe geweldig is, nu we daar elk weekend te vinden zijn, maar dat we ook een heerlijk huis hebben in Lelystad. Dit weekend dus nog even naar Drenthe. Zin an!
Aangekomen in Drenthe bij binnenkomst meteen de verwarming aan, lampen aan en warmen we de heerlijke Roti Speciaal van Warung Lene op de Muntstraat op in de pan. Dit is werkelijk altijd de lekkerste roti die we kennen. Satehtje erbij en smullen maar. Heerlijk avond gehad en de volgende dag, zaterdag, weer vroeg uit de veren. Miriam loopt de eerste ronde met Joep en ik ga boodschappen doen in het dorp. Zondag komen vrienden langs om ons “buitenverblijf” te bekijken en zal er wel een drankje en hapje bij genuttigd worden. Ook moet ik de bestelling bij Slager Jan Knol doorgeven voor de kerstdagen. We zijn hier dan tot en met het nieuwe jaar, dus Jan moet weten of hij 1 of 2 koeien extra voor mij moet bestellen…
Na het boodschappen doen wachten we nog even op Arjo, de leverancier van de nieuwe vloer in het chalet. Hij zou langs komen om te kijken wat er mis is met de nieuwe PVC-linoleum 3D vloer. Bij binnenkomst zag hij het meteen; dit is niet goed! Wat is het geval: sinds we de vloer hebben liggen, blijven er steeds putjes van de stoelpoten achter in de vloer. Die zouden dan vervolgens moeten terugveren naar weer mooi strak. Dat gebeurt dus niet. Bij de eethoek en grote stoel in woonkamer zitten nu een tiental putten in de vloer en aangezien wij een kamer met veel zonlicht hebben, zie je er alles op. Het feit dat met mijn gewicht overal putten in komen gaat hier ook niet op, aangezien op plekken waar ik nog niet gezeten heb, er ook putten in de vloer zitten. Arjo was zeer begripvol en gaf ook aan dat hij kon voorstellen dat wij balen als een stekker. Er moet een nieuwe vloer in, alle meubels en bedden moeten er dus uit. Daar hebben we nu dus geen zin in en we spreken af dat we dit in het voorjaar plannen als we de meubels buiten kunnen zetten voor een dag of zo. Miriam en ik hebben het gevoel dat het wel goed komt met Arjo en ons. We moeten nadenken over een alternatieve vloer, want dit was dus geen succes.
Nadat Arjo was vertrokken was het Joep-tijd. We gaan een wandeling maken net buiten Schoonloo, een dorp ongeveer 6 kilometer van ons chalet vandaan. Ik was hier een paar weken langs gefietst en zag daar een parkeerplaats op de Olle Hullenweg met een groot uithangbord. Toen Miriam vanmorgen dus zei dat ze de Wolvenspoor wandeling wilde gaan doen met Joep, herinnerde ik mij waar het was.
We reden dus met de auto naar deze parkeerplaats en begonnen aan onze wandeling. Deze spannende wilderniswandeling in het Hart van Drenthe gaat over smalle paadjes door het bos en over de heide. De paadjes volgen het kronkelende wolvenspoor. Daardoor en omdat ze zo smal zijn zijn de paadjes soms lastig te vinden. Ook zijn er enkele hindernissen waarvoor een omtrekkende beweging nodig is. We moeten over boomstammen klimmen en door beekjes springen om het spoor te kunnen blijven volgen. Het is maar goed dat we goede schoenen aan hebben, want met je witte designer sneakers heb je hier niks te zoeken.
De wandeling loopt dwars door het bosreservaat het Schoonloërveld waar al sinds 1989 geen beheerswerkzaamheden hebben plaatsgevonden. De boswachterij Het Hart van Drenthe is voorbestemd om te worden omgevormd tot een nieuwe wildernis (heey, waar hebben we dat meer gehoord?). Op termijn wordt gestopt met bijna alle beheerswerkzaamheden en bosbouw. Veel paden die voor deze werkzaamheden noodzakelijk waren zullen verdwijnen. Voor de flora en fauna komt er meer levensruimte. Ook blijft er natuurlijk ruimte voor natuurgerichte recreatie met respect voor landschap en natuur. Tenminste; zo lezen wij op het informatiebord.
Het was een prachtige wandeling met ook nog onverwachte emoties. We liepen door de bossen en langs slingerpaadjes totdat opeens Miriam mij, zo vanuit het niets, mij voor een tweede keer ten huwelijk vroeg! Ik schoot vol met emoties, maar wat bleek; Miriam was begonnen met een val op haar knieeen die ze uit alle macht wilde voorkomen. Bij het tranen drogen van de emoties zag ik dus opeens dat ze plat op haar kont op de grond lag…..toen kwamen de tranen wederom…..van het lachen.
Het moment deed een beetje denken aan de scene in de film Titanic dat Jack wegzinkt naar de diepte van de oceaan en Rose zijn hand moest loslaten..hebben we deze scene op ons netvlies nu? Mooi! Zo zag deze scene in het bos ongeveer er ook uit! Die blik van Miriam van help me…help me…..en weg was ze! Tranen met tuiten samen! Wat is het leven mooi samen! We wandelen nog lekker door totdat we bij de auto weer aankomen en koud, maar gloeiend weer terugrijden naar het chalet. We nemen een lekkere borrel in de middag en ga ik de keuken in om een maaltijd klaar te maken voor ons. De avond heerlijk Netflixflooiend op de bank samen en onder de wol in het koude Drenthe.
Zondagochtend samen de eerste wandeling door ons “eigen” bos gelopen. Knisperend fris rijp op de takken en heidevelden, lopen we door de muisstille bossen rondom het chalet. Joep ruikt van alles en we horen ook van alles. Muisjes onder de bomen, Joep kijkt ernaar en denkt er het mijne van. Het kan hem niet boeien.
Terug bij het chalet begint de relax-dag, de visite komt straks en vanavond rijden we weer terug naar het pittoreske Lelystad voor de drukke weken voor de kerst. Kerstavond mogen we weer en we kijken er naar uit!
Camperjoy 
Plaats een reactie