Camperjoy

26 december 2020: Happy Stones en Kerst in Drenthe

Toen we maandag 14 december te horen kregen van onze Mark dat het land in Lockdown gaat en dat uitsluitend de essentiële winkels open mochten blijven, betekende dit voor ons dat de kapsalon dicht moest. In de drukste tijd van het jaar en ook qua sfeer de gezelligste tijd moest de deur op slot! Dat was even een domper, maar aangezien we er geen invloed op hebben, maken we het maar weer het beste van. Niks aan te doen. Frustraties zijn er wel; mensen die overal lak aan hebben en daarmee ook lak hebben aan ons en iedereen die de consequenties voelt van deze lockdown en wel leeft volgens de opgelegde regels door mensen die er wel verstand van hebben. Het lijkt erop dat dit ook een steeds grimmiger discussie wordt in de maatschappij. Wij besluiten dan maar om vanaf 21 december de komende 4 weken naar Drenthe te gaan, naar ons knusse huisje daar. Maar eerst lagen er nog plannen om in ons huis in Lelystad nog het één en ander aan onderhoud c.q. aanpassingen te doen. Miriam was gewoonlijk weer niet te stoppen en is 3 dagen als een tornado door het huis gegaan en samen de veranderingen in het huis doorgevoerd.

Toen dit eenmaal klaar was, stond ons hoofd op Drenthe en zijn wij richting het noord-oosten vertrokken. We gaan een maand in quarantaine. Miriam kan toch niets doen en ik kan vanuit Drenthe ook mijn werk doen. Sterker nog; ik werk momenteel in Drenthe en Groningen, dus dichterbij dan ooit!

Aangekomen in ons huisje eerst even een boswandeling met Joep gedaan en ben ik boodschappen gaan doen voor de komende dagen. Overal zie ik in het nieuws dat de supermarkten, slagers en bakkers lange rijen buiten hebben staan met mensen die hun boodschappen in huis willen halen. Aankomend in het Centrum van Schoonoord, onze uitvalbasis op levensmiddelengebied, was het hier muisstil overal. Nergens rijen met mensen en in de supermarkt 2 kassa’s open en 3 niet. Heerlijk in alle rust mijn boodschappen kunnen doen. Donderdag 24 december alleen nog maar de verse spullen bij de slager halen en dan kan kerst beginnen.

Compilatie paddestoelen bij wandelingen in Slenerzand

Eerst wilden wij nog een tuintafel scoren voor het chalet en Miriam had een hele mooie gezien op Marktplaats. De stoelen rondom de tuintafel hadden wij paar weken geleden al gescoord, maar deze tafel past er perfect bij. De verkoper was een super vriendelijke kerel en gaf aan dat we eerst maar eens moesten komen kijken en dan zou hij de tafel wel bij chalet langsbrengen. Aangekomen bij zijn huis, keken we onze ogen uit. Wat een prachtige plek en supermodern ingerichte boerderij! We zouden er zo kunnen wonen, Mir en ik. Al pratende met de beste man, werden de onderwerpen steeds inhoudelijker op het leven. Dit gezin met 3 jonge kinderen gingen emigreren naar Bali om daar een nieuw leven op te bouwen. Helemaal zat van de “ratrace”, het altijd maar beter, efficiënter, goedkoper en sneller moeten presteren was deze man helemaal zat. Wat ze in Bali gingen doen, wist hij ook nog niet, maar hij was overtuigd dat met veel minder materieel en minder stress, daar een beter leven te kunnen bouwen. En….als het niet lukt, dan zijn we met een paar jaar weer terug en hebben we het in ieder geval geprobeerd om onze droom te verwezenlijken. “Precies” zeiden wij in koor! Het getuigt van ballen om het gewoon te doen, in plaats van altijd maar te mijmeren en het niet durven. Afijn, de tafel was prachtig door hem zelf gefabriceerd en lekker groot en zwaar, dus samen de tafel op de aanhanger gezet en later die middag werd hij keurig bij ons bezorgd. Bakkie thee samen gedaan en nog verder gekletst. Of hij ook nog een loungeset had ter overname, vroeg Miriam plots uit het niets. Ja, die had hij wel en nog een mooie ook. Alles moest weg bij hem en wij zochten nog een loungebank in de tuin hier. Wel; hij zou laten weten of we de set konden overnemen. Horen we nog!

We zijn in ieder geval er blij met de tuintafel en zien ons al lekker zitten met een paar vrienden eromheen, gezellig aan de BBQ of zo.

Ook op deze dag heb ik zelf een klusje geklaard in het chalet waar ik al een tijdje tegen aan zat te hikken. We hebben een Tado Slimme Thermostaat gekocht en deze moest wel aangesloten worden op de inmiddels op redelijke leeftijd zijnde Bosch 25 VRC combiketel. Aangezien ik geen held ben in het klussen, (sterker nog; het wordt mij sterk afgeraden door zorgverzekeraar, huisartsenpost en ziekenhuizen in de regio), zag ik er als een berg tegen op.

Het mooie van de slimme thermostaat is, dat we op afstand de verwarming hoger/lager kunnen zetten. Afgelopen keer waren we vergeten om de verwarming laag te zetten toen we naar huis in Lelystad gingen. We moesten de park-beheerder vragen om de kachel lager te zetten aangezien we 2 weken niet meer naar Drenthe zouden komen. Nu hoeft dat niet meer. De slimme thermostaat kun je op afstand bedienen, waar ter wereld je ook bent. Tevens geeft hij de adviezen voor het stoken, ventileren en signaleert wanneer er een raam open staat en je aan het verwarmen bent. Je kunt nooit meer vergeten de verwarming aan te laten staan. Als de Tado ziet dat beide gekoppelde smartphones van ons weg zijn van het chalet, zet hij de verwarming lager. Je kun zelf helemaal programmeren hoe je de verwarming wilt laten functioneren als je er bent en wanneer je er niet bent. Maar goed, ik kan er wel lekker over lullen, maar nu moet dat ding nog aan de muur!

YouTube is een waar informatiebron om video’s te bekijken hoe e.e.a. gemonteerd moet worden, maar hangt qua elektronisch aansluitschema wel helemaal af wat voor verwarming je hebt. Eerlijk is eerlijk, maar de Tado instructie was zo goed uitgelegd op video toen ik eenmaal mijn model verwarming had ingevuld dat ik met enigszins vertrouwen de draden heb aangesloten. En het werkte ook meteen naar behoren en nu genieten we van een heel erg comfortabel gestookt chalet. Top!

Elke dag wandelen we een paar keer door de bossen hier met Joep. De eerste maanden dat we hier “wonen” hebben we bewust uitsluitend Joep aan de lijn gehad. Door alle wandelingen die Miriam en ik gedaan hebben, weet onze kleine veldheer uitstekend de weg hier in de omtrek. Deze vakantie stond daarom in het teken van het los laten lopen van Joep. De bossen om ons heen zijn volledig losloopgebied voor honden, dus we hoeven niet op te letten waar wel en waar niet. Joep is helemaal in zijn nopjes. Daar waar hij in verleden hier alleen maar stapvoets liep, kan hij nu vrijuit dartelen, rennen, springen en huppelen. Hij gaat volledig uit zijn plaat en blijft altijd in de buurt van ons. En als hij te ver van ons wegloopt, verstoppen Mir en ik ons achter een boom. Bij mij duurt het altijd iets langer, want ik moet dan echt een dikke boom zoeken… Keurig komt Joep dan weer terug om ons te zoeken en dan blijft hij in de buurt. Vooral Miriam vindt het eng in het begin, maar Joep wint vertrouwen op basis van de eerste dagen loslopen. Maar ja…het blijft een teckel! Gisteren, 1e kerstdag, lopen we een wat grotere ronde en komen in een bosgebied waar we nog niet gelopen hadden. We zagen het al aan zijn kop; schichtig, onrustig en staart strak naar achteren. En ja hoor; we waren hem kwijt en konden hem niet meer bereiken met onze commando’s (niet dat hij daar altijd naar luistert, maar toch…). We zagen hem niet meer, we hoorde hem niet meer, behalve dat we hele hoge blafjes hoorden in de verte. Godzijdank hadden wij de GPS om zijn halsband geactiveerd en konden we hem op de smartphone spotten waar hij ongeveer was. De trance waarin Joep zat, was bijzonder om mee te maken. Hij rende op bepaald ogenblik langs ons heen zonder dat hij ons zag en alleen het spoor volgde met een hoog blafgeluid. Na ongeveer 20 minuten kwamen we hem weer op het spoor doordat wandelaars het pad versperde van Joep. Pas toen hij Miriam weer zag op hem aflopen werd hij rustig en kwispelde weer haar kant op. Even maar weer aan de lijn totdat we in bekend territorium kwamen. Toen weer losgelaten en dat ging tot de dag van vandaag weer helemaal goed. We houden alleen ons hart vast als we eens oog in oog staan met een paar reetjes. Eergisteren liep Joep terug naar ons, terwijl achter zijn rug een 6-tal reetjes overstaken op het bospad. Pfffff….als hij deze toch had gezien, wat dan?

Tijdens het wandelen in deze bossen kom je overal ook hele mooie gekleurde stenen tegen die verstopt zijn onder bomen of tussen takken. De Happy Stones zijn een bekend verschijnsel in deze bossen en het is een beetje hobby van Miriam geworden. De bedoeling is dat je deze stenen bewonderd en weer ergens anders terugzet in het bos. Je mag ze ook thuis even bewaren, maar uiteindelijk moeten ze weer herplaatst worden. Dat laatste moet ik Miriam nog even een keer goed uitleggen, als je onze tuin inmiddels bekijkt….

Na de lange wandeling op eerste kerstdag was het Miriam haar beurt om het kerstmaal te koken. Het was een supergezellige dag in het chalet. Heerlijke hapjes en lekker drankje gedaan samen. Het voelt zo erg fijn samen hier in quarantaine, dat de we niet tegenop zien om nog een paar weken hier te blijven. Mir had met de slowcooker een werkelijk heerlijke italiaanse Lamstoofschotel gemaakt, met verse pasta en een torentje van aubergine, tomaat, mozzarella en kruiden. De avond lekker doorgebracht met Netflix en redelijk op tijd naar bed gegaan. Op het park is het hier zo rustig dat de stilte gewoon opvalt. Ook in de ochtend hoor je hier niks.

Daarom gaan we ook als eerste iedere ochtend een wandeling maken in het bos. Het is daar muisstil en je komt nagenoeg niemand tegen. De luchten en zonsopgang is prachtig eerste kerstdag en voor de kerstmaaltijd, na de middagwandeling ons eerste drankje in de tuin gedronken, vol in de zon. Was topdag!

Vandaag is het mijn beurt om te koken en staat er als voorgerecht een Japanse zalmbonbon op het menu en als hoofdgerecht een Tagliatelle met Ossenhaas. Lichte maaltijd dus met niet teveel liflafjes.

Tijdens de ochtendwandeling komen we een man tegen met Django, een bruine labrador. De honden spelen met elkaar en wij raken aan de praat. Het is ook een import-drent en woont in Schoonoord. Veel raakvlakken met elkaar en uiteindelijk komen we op het onderwerp motorrijden en voetbal. We spreken af om in het voorjaar samen een motorrit te gaan maken. Hij rijdt altijd ook in een klein groepje en we komen tot de conclusie dat ik er prima in zou passen, aangezien we het onderwerp Appeltaart met slagroom tijdens een motorrit en de reisjes naar Duitsland met lekkere biertjes identiek beleven. Naast Jan Knol, de slager en deze man, bouwen we dus langzaam een lokaal sociaal leven hier op.

Maar eerst vandaag nog lekker lezen, wandelen en op het park de introductie-show van een aantal nieuwe chaletmodellen bekijken. De lockdown maakt dat we niet veel dingen buiten het park doen. Alles is dicht en dus voelt het ook echt als een quarantaineperiode, onze eigen bubbel heet dat volgens mij…

4-6 December 2020: Het Wolvenspoor

Vrijdag na het werk springen we meteen in de auto om met gierende banden richting De Kiel te rijden om daar het weekend door te brengen met elkaar. Het is het laatste weekend dat we voor de kerst er nog heen kunnen. De komende weekenden zijn we gewoon in Lelystad en ook daar hebben we wel weer zin in. We zeggen vaak dat Drenthe geweldig is, nu we daar elk weekend te vinden zijn, maar dat we ook een heerlijk huis hebben in Lelystad. Dit weekend dus nog even naar Drenthe. Zin an!

Aangekomen in Drenthe bij binnenkomst meteen de verwarming aan, lampen aan en warmen we de heerlijke Roti Speciaal van Warung Lene op de Muntstraat op in de pan. Dit is werkelijk altijd de lekkerste roti die we kennen. Satehtje erbij en smullen maar. Heerlijk avond gehad en de volgende dag, zaterdag, weer vroeg uit de veren. Miriam loopt de eerste ronde met Joep en ik ga boodschappen doen in het dorp. Zondag komen vrienden langs om ons “buitenverblijf” te bekijken en zal er wel een drankje en hapje bij genuttigd worden. Ook moet ik de bestelling bij Slager Jan Knol doorgeven voor de kerstdagen. We zijn hier dan tot en met het nieuwe jaar, dus Jan moet weten of hij 1 of 2 koeien extra voor mij moet bestellen…

Na het boodschappen doen wachten we nog even op Arjo, de leverancier van de nieuwe vloer in het chalet. Hij zou langs komen om te kijken wat er mis is met de nieuwe PVC-linoleum 3D vloer. Bij binnenkomst zag hij het meteen; dit is niet goed! Wat is het geval: sinds we de vloer hebben liggen, blijven er steeds putjes van de stoelpoten achter in de vloer. Die zouden dan vervolgens moeten terugveren naar weer mooi strak. Dat gebeurt dus niet. Bij de eethoek en grote stoel in woonkamer zitten nu een tiental putten in de vloer en aangezien wij een kamer met veel zonlicht hebben, zie je er alles op. Het feit dat met mijn gewicht overal putten in komen gaat hier ook niet op, aangezien op plekken waar ik nog niet gezeten heb, er ook putten in de vloer zitten. Arjo was zeer begripvol en gaf ook aan dat hij kon voorstellen dat wij balen als een stekker. Er moet een nieuwe vloer in, alle meubels en bedden moeten er dus uit. Daar hebben we nu dus geen zin in en we spreken af dat we dit in het voorjaar plannen als we de meubels buiten kunnen zetten voor een dag of zo. Miriam en ik hebben het gevoel dat het wel goed komt met Arjo en ons. We moeten nadenken over een alternatieve vloer, want dit was dus geen succes.

Nadat Arjo was vertrokken was het Joep-tijd. We gaan een wandeling maken net buiten Schoonloo, een dorp ongeveer 6 kilometer van ons chalet vandaan. Ik was hier een paar weken langs gefietst en zag daar een parkeerplaats op de Olle Hullenweg met een groot uithangbord. Toen Miriam vanmorgen dus zei dat ze de Wolvenspoor wandeling wilde gaan doen met Joep, herinnerde ik mij waar het was.

We reden dus met de auto naar deze parkeerplaats en begonnen aan onze wandeling. Deze spannende wilderniswandeling in het Hart van Drenthe gaat over smalle paadjes door het bos en over de heide. De paadjes volgen het kronkelende wolvenspoor. Daardoor en omdat ze zo smal zijn zijn de paadjes soms lastig te vinden. Ook zijn er enkele hindernissen waarvoor een omtrekkende beweging nodig is. We moeten over boomstammen klimmen en door beekjes springen om het spoor te kunnen blijven volgen. Het is maar goed dat we goede schoenen aan hebben, want met je witte designer sneakers heb je hier niks te zoeken.

De wandeling loopt dwars door het bosreservaat het Schoonloërveld waar al sinds 1989 geen beheerswerkzaamheden hebben plaatsgevonden. De boswachterij Het Hart van Drenthe is voorbestemd om te worden omgevormd tot een nieuwe wildernis (heey, waar hebben we dat meer gehoord?). Op termijn wordt gestopt met bijna alle beheerswerkzaamheden en bosbouw. Veel paden die voor deze werkzaamheden noodzakelijk waren zullen verdwijnen. Voor de flora en fauna komt er meer levensruimte. Ook blijft er natuurlijk ruimte voor natuurgerichte recreatie met respect voor landschap en natuur. Tenminste; zo lezen wij op het informatiebord.

Het was een prachtige wandeling met ook nog onverwachte emoties. We liepen door de bossen en langs slingerpaadjes totdat opeens Miriam mij, zo vanuit het niets, mij voor een tweede keer ten huwelijk vroeg! Ik schoot vol met emoties, maar wat bleek; Miriam was begonnen met een val op haar knieeen die ze uit alle macht wilde voorkomen. Bij het tranen drogen van de emoties zag ik dus opeens dat ze plat op haar kont op de grond lag…..toen kwamen de tranen wederom…..van het lachen.

Het moment deed een beetje denken aan de scene in de film Titanic dat Jack wegzinkt naar de diepte van de oceaan en Rose zijn hand moest loslaten..hebben we deze scene op ons netvlies nu? Mooi! Zo zag deze scene in het bos ongeveer er ook uit! Die blik van Miriam van help me…help me…..en weg was ze! Tranen met tuiten samen! Wat is het leven mooi samen! We wandelen nog lekker door totdat we bij de auto weer aankomen en koud, maar gloeiend weer terugrijden naar het chalet. We nemen een lekkere borrel in de middag en ga ik de keuken in om een maaltijd klaar te maken voor ons. De avond heerlijk Netflixflooiend op de bank samen en onder de wol in het koude Drenthe.

Zondagochtend samen de eerste wandeling door ons “eigen” bos gelopen. Knisperend fris rijp op de takken en heidevelden, lopen we door de muisstille bossen rondom het chalet. Joep ruikt van alles en we horen ook van alles. Muisjes onder de bomen, Joep kijkt ernaar en denkt er het mijne van. Het kan hem niet boeien.

Terug bij het chalet begint de relax-dag, de visite komt straks en vanavond rijden we weer terug naar het pittoreske Lelystad voor de drukke weken voor de kerst. Kerstavond mogen we weer en we kijken er naar uit!

27-29 November 2020: Hunebed 49 en Grafheuvels

De afgelopen weken zijn we gewoonlijk de weekenden naar Drenthe gegaan om daar lekker te ontspannen en wandelingen te maken. De bezoekjes van familie en vrienden drogen op en was super gezellig! Maar nu zijn de weekenden zonder planning en zien we wel wat er gebeurt in zo’n weekend. Miriam is veel in de onlangs afgekomen tuin bezig en ik heb zelfs al mijn eerste fietstocht achter de rug en weer nieuwe mooie dingen gezien hier in het serene, prachtige Drenthe. Zodoende genieten we hier beiden van onze vrije tijd. Het is geweldig om te zien dat Miriam helemaal in haar nopjes is met het chalet, tuin en omgeving

Fietstochtje De Kiel – Schoonloo- Loomeer

Aangezien mijn problemen met mijn knie nog steeds niet onder controle zijn, is het wandelen voor mij de afgelopen weekenden zeer beperkt geweest. Voor Miriam ook niet altijd leuk, aangezien we altijd samen lopen. Wel zegt ze na iedere wandeling hoe prachtig het hier is en hoe blij ze is dat we de keuze gemaakt hebben om hier een chalet te hebben gekocht. Wel doe ik dan de boodschappen als ik niet mee kan wandelen. In het dorp Schoonoord herkennen ze mij al en ook de gesprekken met de slager worden al steeds dorpser. Leuk om hier te zijn dus!

Dit weekend staat er wederom geen programma op de planning en voel ik mij wel wat beter om te gaan wandelen. Gisteren zijn er foto’s van mijn knie gemaakt en woensdag zit ik bij de orthopedisch specialist en weet ik wat er precies aan de hand is en of er wel/niet geopereerd moet worden. Maar dit weekend voel ik mij redelijk goed, dus plannen we een mooie wandeling door het Sleenerzand naar Hunebed 49, vlakbij Sleen aan de doorgaande weg vanuit ons dorp. De wandeling gaat vanaf een parkeerplaats richting de Hunebed en loopt via allerlei bospaadjes langs de grafheuvels van de Galgenberg en Celtic Fields.

Het weer ziet er niet heel florissant uit, maar we besluiten om lekker door de natte bladeren, glibberende modderpoeltjes toch te gaan lopen. Het was een mooi bospaadje waar we over liepen, totdat we al heel snel aankwamen bij Hunebed 49, ook wel de Papeloze Kerk genoemd.

Met dit hunebed als kansel hielden hervormde geestelijken o.l.v. Menso Alting in de 16e eeuw hun geheime hagepreken tegen het paapse gezag. Vandaar de bijzondere naam. Nu is dit steengraf het pronkstuk onder de hunebedden. Het werd in 1959 door op de helft van de dekheuvel na, zo goed mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht en vormt als zodanig een educatieve en toeristische trekpleister. Bij de inventarisatie van 1918 trof men dit hunebed “in droevige staat” aan. Van de zes dekstenen waren er nog maar twee over en deze waren in de kelder gegleden. Twee van de twaalf draagstenen waren manco evenals de vijf poortstenen en vrijwel alle kransstenen. Om een reconstructie mogelijk te maken moesten ontbrekende stenen van elders uit het Drentse land worden aangevoerd. Het toch al geruïneerde hunebed D33 werd hiervoor opgeofferd. Ofschoon zoiets een rechtgeaard archeoloog tegen de borst stuit, gaf Van Giffen zich onder druk van de omgeving en vanwege de educatieve waarde gewonnen. De openingen tussen de dek-, zij- en sluitstenen werden weer met stopstenen opgevuld. De toegangspoort, bestaande uit vier zijstenen en één deksteen werd gereconstrueerd, de vloer van de kelder met kinderhoofdjes geplaveid en met granietgruis geégaliseerd. Tenslotte werd het hunebed voor ruim de helft weer met een dekheuvel, bestaande uit zand en zoden, toegedekt. Aan de voet van de heuvel werd de niervormige krans van 28 staande randstenen in ere hersteld.
Het hunebed is te voet via een fraaie boslaan langs het huifkarrencentrum bereikbaar. Een bronzen portret in een kei gemetseld geeft Professor Van Giffen, ook wel eens de ‘vader’ van de hunebedden genoemd, de verdiende eer. Hij was dan ook degene die Hunebed 49 in ere heeft hersteld. Het was een indrukwekkend schouwspel en moeilijk voor te stellen hoe de wereld van toen eruit zou moeten hebben gezien.

Vervolgens liepen we door de bossen door naar een wat meer heide-omgeving totdat we bij de grafheuvels van De Galgenberg aankwamen

Op het Sleenerzand ligt een grafheuvelveld, het is een veld waar 45 heuvels gebouwd zijn om mensen te begraven. Uit onderzoek blijkt dat het grafheuvelveld waar ook grafheuvel de Galgenberg aan ligt, uit drie fase zijn opgeworpen. Dit vond plaats in de Bronstijd, zo tussen 2000 en 1200 v.Chr.

In de eerste periode had de heuvel er een greppel omheen. En in de 2e en 3e periode stond er een krans van palen aan de heuvelvoet.

Er werden tijdens de onderzoeken in 1934 en 1938 verschillende graven blootgelegd. Het centrale graf van de 2e periode behoorde tot de rijkste van Drenthe. Naast een aantal bronzen voorwerpen, zijn er ook 2 gouden oor spiralen gevonden.

Hoewel er geen bewijs voor gevonden is, heeft er in de middeleeuwen op deze berg waarschijnlijk een galg gestaan. De naam van de heuvel duidt daarop, en er is in de buurt een skelet uit die periode gevonden.

De palen krans die nu opnieuw in 1996 hier geplaats is geeft weer hoe de heuvels eruitzagen in de 2e en 3e periode. Voor de oplettende lezers onder ons, zien jullie dat Miriam in onze tuin bij het chalet ook van deze palen heeft laten plaatsen. Zou me niet verbazen als dat mijn grafheuvel gaat worden…. 😉

Nadat we dit schouwspel hadden bekeken en Joep nogal dwingend liep te trekken aan de riem om door te gaan, volgden we onze hyperactieve en van alles ruikende terrorteckel naar de volgende velden en bospaadjes. Die kop van hem als wij een andere route willen lopen als onze viervoeter…Priceless! Wat een kop zit erop!

Miriam kwam onderweg nog een paar paddestoelen tegen en moest deze natuurlijk nog even op de foto zetten. Als je alle paddestoelen die Miriam in de laatste 2 maanden hier gefotografeerd heeft, zou gebruiken voor een soep, dan had je nogal wat pannen nodig gehad..en had het hele dorp van 2300 inwoners er van mee kunnen eten. Maar wat is het prachtig hier in de herfst!

Terug aangekomen bij het chalet lekker de kachel aan en pot thee gezet. Heerlijk de hele middag volledige rust. Ook Joep ligt in coma, Miriam kijkt TV en ik ben dit blog aan het schrijven. Spannender kunnen we het niet maken. Na deze middag sessie gaan we ook lekker borreltje drinken met elkaar. Bij de plaatselijke winkels hier een fles Drentse Kruidenbitter gekocht voor Mirreke. Voor mij een heerlijk portje, die ik van mijn zwager en schoonzus heb gekregen moet er ook maar eens aan geloven. Lekker hapje erbij en vanavond gordijnen dicht, kaarsjes aan en waarschijnlijk Netflixen…..Het mag duidelijk zijn; dit is thuis, ver van huis!

7 November 2020: Missie “chalet” geslaagd!

Zoals jullie in de afgelopen weken hebben kunnen lezen, zijn wij gedurende deze periode druk geweest om het door ons gekochte chalet op chaletpark De Eeke in De Kiel, Drenthe helemaal naar onze zin te maken, passend binnen het door ons gestelde budget.

Vandaag kunnen wij het project afsluiten met de laatste werkzaamheden die we in de tuin hebben gedaan in de afgelopen week. Wij vinden het resultaat geslaagd en zijn inmiddels in de relaxfase gekomen. Weliswaar met veel spierpijn, maar met een super voldaan gevoel. Vooral omdat wij dit project helemaal zelf hebben gedaan, zonder hulp van familie, vrienden of allerlei bouwvakkers. Het enige dat wij uitbesteedt hebben is het neerzetten van een hekwerk voor Joep rondom de kavel, het maken van een plantenbak en het slaan van een aantal palen ter decoratie. Oh ja, ook nog het worteldoek en leveren van het grind.

Wij zijn superblij in ieder geval! Op deze website van http://www.camperjoy.com hebben we een pagina gemaakt van fotos van het chalet voordat het van ons was en nu het eindresultaat. Klik op de website-link en klik door naar het tabblad “ Chalet du Joy “ om een indruk te krijgen van onze inspanningen.

De herfst is hier prachtig; de heldere hemel, de mooie bossen, het ochtendgloren en de zonsondergangen, het wild dat in die bossen loopt en de gezelligheid van het park en de omgeving maakt dat we nu de komende tijd heerlijk samen van kunnen genieten. De gereedschapskist gaat dicht, al het afval is weggebracht, de kluskleding is ritueel verbrand en nu Chalet du Joy beleven!

23-25 Oktober 2020: Herfst in Drenthe

Dit weekend is het eerste weekend dat we nagenoeg geen werkzaamheden meer hebben in ons huisje in Schoonoord. We verheugen ons er enorm op om weer een paar dagen te gaan wandelen en heerlijk te slapen in ons kleine, knusse bedje. Vrijdagmiddag na het werk vertrekken we direct naar Drenthe. Het feit dat we steeds minder hoeven mee te nemen en in te pakken, geeft ons een fijn gevoel van dat het huisje echt van ons is en dat alles daar kan blijven en dat het allemaal op dezelfde plek ligt, als waar je het achtergelaten hebt.

Toen ik de auto in ging laden, viel het toch weer tegen wat er meeging in de kleine bagageruimte van onze auto. We hadden een serieuze luchtontvochtiger gekocht en deze was wat groter dan verwacht toen hij deze week bij ons binnenkwam. De reden waarom we deze hadden gekocht heeft te maken met het feit dat het nu met de natte weken en maanden die op komst zijn, het chalet een hoger vochtigheidsgraad heeft en dat op fora geadviseerd wordt om dit soort goede apparaten te kopen om de duurzaamheid van het chalet te verlengen. De machine zou fluisterstil zijn en dat sprak ons daarnaast ook nog eens goed aan! Na het uitpakken en proefdraaien bij ons thuis in Lelystad bleek dat het begrip “fluisterstil” nogal subjectief is gedefinieerd….wat een herrie! Dit ga je voor je lol niet in de woonkamer zetten van het 44 m2 tellende chaletje. Het doet wel wat ie moet doen; binnen een uurtje heeft hij onze woonkamer in Lelystad naar de perfecte luchtvochtigheid gebracht. We besluiten hem dus toch mee te nemen naar Schoonoord, inclusief nog wat andere zaken en kleding.

Na aankomst in Schoonoord hebben we de ontvochtiger aangezet en in de nacht nog een paar uurtjes. Het geluid blijkt enorm mee te vallen nadat het eerste vocht was verdreven. De machine werd rustiger en stiller. Het resultaat qua klimaat was echter heel goed te noemen. Het voelt werkelijk prettiger in huis en het is ook nog beter voor het huis. We houden hem dus hier.

Wat ook nog mee moet was een nieuw tafeltje waar de TV op moest staan in Drenthe. De optimale “kijkbeleving” hebben we nog niet kunnen realiseren en dus moest er nog een klein tafeltje komen om de tv anders neer te kunnen zetten. Prima, nemen we mee!

Onderweg naar Schoonoord valt op dat onze Joep ook zijn rust heeft gevonden in de auto en rustig gaat liggen de hele reis. Totdat we bij de afslag Emmen / Drachten van de Hunebed Highway (N34) richting Schoonoord gaan en door de bossen rijden. Dan is de kleine niet te houden en weet hij dat hij weer “thuis” is. Want dat is ie hier…thuis! Ongelofelijk hoe snel bij binnenkomst hij in zijn mand op of zijn kleed de rust vindt en zijn staart als ventilator dient….kwispelen tot het slapen gaan. Geweldig. Miriam doet bij aankomst meteen een wandeling met Joep, als ik voor het eten zorg. We hebben van de traiteur L’ Appetit uit de Kempenaar onze favoriete maaltijd meegenomen, namelijk hun spare-ribs, verse groenten en ovenaardappelen. Moet een 30 minuten in de oven en heerlijke maaltijd!

We balen wel van het feit dat ik, Martin, de komende weken geen lange wandelingen mag maken wegens knieproblemen. Afgelopen week naar de ortopedisch specialist geweest om daar eens goed naar te laten kijken. De afgelopen 18 jaar heb ik zonder kruisbanden en meniscus moeten doen in mijn rechterknie. En deze werd vorige week uit het niets ineens zeer pijnlijk en vocht in de knie. Nu zijn mijn laatste jaren dat wij Joep hebben en dus veel meer bewegen, constant met voetproblemen geweest. Hielspoor, Peesplaatontsteking, steunzolen en nu weer dit. Het bewijs dat veel bewegen ongezond is, is hiermee voor mij wel bewezen. Een auto van 20 jaar met weinig kilometers koop je eerder dan dezelfde auto met heel veel kilometers. Dat ik heel beroerde voeten had, dat wist ik wel. Hoge wreef, holle voet, brede voet, maakt dat alle pezen en spieren in mijn rechtervoet zo snaarstrak staan, dat ik anders ben gaan lopen en hierdoor weer andere problemen aan de orde zijn; knie en heup. Het blijkt dat ik in de knie zeer waarschijnlijk een fikse ontsteking heb en dat deze met medicijnen bestreden moet worden. Ook nog eens medicijnen waarbij alcohol uit den boze is. Jammer, aangezien dit weekend we visite kregen in Drenthe van onze buurtjes en wij een gezamenlijke hobby hebben, namelijk lekker eten en drinken. Het is niet anders. Hopelijk is het alleen een ontsteking en hoeft er geen kunstknie in binnenkort.

Voor Miriam betekent dit dat zij de wandelingen met Joep voor haar rekening neemt de komende weekenden in het prachtige Drenthe. Nu is het wel zo, dat zij het heerlijk vind om te lopen met Joep in deze omgeving. De afgelopen weken had ze al mooie foto’s gemaakt, maar ook dit weekend heeft ze weer hele fraaie herfstplaatjes geschoten. Wat kan ze dat goed!

Zaterdagochtend werden we superlekker wakker en ben ik na het ontbijt de boodschappen gaan doen in het dorp. Leuk om overal al herkend te worden en een praatje te maken met de slager, bakker en in de supermarkt. Lekkere dingen in huis gehaald en na de middag kwamen onze buurtjes met Kobus, het broertje van Joep, langs om ons nieuwe chalet te bekijken en gezellig de dag samen door te brengen. De dames gingen lange wandelingen maken met de hondjes en de mannen deden met name digitale werkzaamheden mbt de wifi, tv en hebben samen nog zeer technische klusjes gedaan, voordat we begonnen te laven en sport te kijken. In de avond nog samen een pizza gehaald bij de plaatselijke pizzeria, voordat ze de reis huiswaarts maakten. Was weer topdag, ook met de broertjes in huis.

Broers onder elkaar praten met mekaar…

Zondagochtend zijn we echt in alle rust met onze dag begonnen. We waren ondanks de wintertijd zo achterlijk vroeg wakker, dat we om 7 uur al aan de koffie zaten. Dit zal een dag worden met een totale lege activiteitenagenda. De regen slaat tegen de ramen, kacheltje aan, boekje erbij en hele dag niks doen. De eerste dag dat we niets op de planning hebben staan. Miriam heeft nog wat finetuning gedaan rondom de TV hoek. Ik heb nog wat kabeltjes besteld om de bluetooth boxen te kunnen aansluiten op de TV, zodat het geluid van de Sony Bravia wat beter de kamer ingaat. Miriam vult de dag met wandelingen, woonprogramma’s kijken en roept minstens 16x per dag dat ze zo blij is dat we deze stap gemaakt hebben in het Drenthe-land te vestigen. Fietsen is nog niet gebeurd hier door alle werkzaamheden, maar dat willen we ook nog wel doen binnenkort. De fietsen zijn opgeladen in de schuur en klaar om te gaan. Maar vandaag blijven we binnen.

Morgen komt er een installatiebedrijf om onze CV-combi ketel onderhoud te geven en ook een tuinman om onze tuin te voorzien van een hekwerk en loopdeur, zodat Joep ook buiten kan snuffelen en niet weg kan lopen. De CV ketel is al 5 jaar niet aantoonbaar in onderhoud geweest en ook de verkopers waren erg vaag over de historie van het onderhoud, dus we willen het gewoon goed voor elkaar hebben. Ook moet er bestrating een beetje aangepast worden om ook met mijn motor makkelijk en veilig in de tuin van het chalet te komen. Dit zijn dan nog de laatste zaken die we nog te regelen hebben. De beplanting van de tuin wil Miriam zelf doen in het voorjaar. Ze heeft het alweer helemaal in haar hoofd zitten, dus ik bemoei me er maar niet mee. Als mijn motor maar goed plekje krijgt, ben ik al blij.

Aanstaande dinsdag komt er weer een persconferentie rondom Corona. We zijn ervan overtuigd dat het mogelijk weer een lock-down komt en dus ook, na de horecazaken, ook de contactberoepen weer de deur moeten sluiten. Het kan dus zijn dat we dan voor een aantal weken ons bivak opslaan hier. Op het park hoef je niemand te zien, is er geen massa mensen op de straat en in de winkels en is het bijna in quarantine gaan. Hopelijk komt het niet zover, maar gezien het gedrag van vele landgenoten die schijt hebben aan Corona, houden we er rekening mee dat we wat langer in Drenthe verblijven. Voor mijn werk maakt het niet uit waar ik zit en aangezien mijn opdrachtgever in Drenthe zit, is de reisafstand dan ook minder. We zullen het zien allemaal dinsdag……

Drentenieren in Chalet du Joy II in De Kiel

De afgelopen weken waren hectische en ook rare tijden. De laatste dagen van onze vakantie waren ook echt de laatste dagen met onze caravan en kamperen in het algemeen. Toen we eind september, tijdens onze vakantie, in Drenthe waren, hebben we een chalet gekocht op een chaletpark. Eerder dan we eigenlijk gepland hadden, maar nu we de bevestiging kregen dat het park dat we op het oog hadden, ook werkelijk aan al onze wensen voldeed, hebben wij de knoop doorgehakt en direct gekocht. Het geld op de bank brengt niks op en nu konden we zelf maximaal gebruik maken van het chalet en eventueel ook nog de overweging maken om het te verhuren tijdens de tijden dat wij er geen gebruik van maken. In het kort komt het erop neer dat al onze vooraf gedefinieerde wensen zoals; 365 dagen per jaar mogen recreëren, vrije keuze om te verhuren, direct grenzend aan een groot bos, dorpje in de buurt met supermarkt, bakker, slager en horeca, park uitsluitend chalets, 45+ doelgroep, geen kinderen en dus geen zwemparadijs, animatie-team en kantine op het park. Eigenlijk is het een slaappark….die doelgroep van 45+ zitten wij inmiddels ruimschoots, dus ja…dit is wat ons past en daarom knoop doorgehakt en gekocht.

Het proces van aanschaf tot het betrekken is inmiddels achter de rug, maar het was direct na onze vakantie daardoor wel een hectische tijd. Op zaterdagmiddag om 15.00 uur deden wij een bod dat werd geweigerd, vervolgens om 17.00 uur nog een laatste bod gedaan en een half uur later belde de eigenaar van het park dat we nu eigenaar zijn van een prachtig chalet. Op de laatste zaterdag van onze vakantie dus reden om een borrel op te nemen (niet dat we dat anders niet zouden doen, maar toch…een feestje!)

Op dat moment gaan direct de projectplannen lopen en worden in no-time een planning gemaakt van alles wat we van plan zijn. Aangezien wij op de dinsdag daaropvolgend weer naar huis zouden gaan met de caravan, wilden wij nu we er nog waren toch nog in alle rust het chalet bekijken en maten op te meten.

Wel hebben we een naam voor ons chalet bedacht. De naam Lambortinki is niet meer actueel aangezien dit altijd een voertuig was. Nu we een chalet gekocht hadden, kwam bij ons de naam Chalet du Joy II op het netvlies. Een niet voor de hand liggende naam waarschijnlijk voor jullie, maar voor ons een naam die een waardevolle en dierbare betekenis heeft. Het is namelijk de naam van het familie chalet in Schotland van onze vrienden Neil en Yvonne. Wij hebben in de 17 jaar dat we daar verscheidene malen geweest zijn, zulke mooie herinneringen aan dat chalet en omgeving. Dat chalet was zo knus, warm, gezellig en mooie tijden daar beleefd met Neil en Yvonne! Ook het feit dat het chalet de naam van Neil’s moeder Joy droeg en Neil’s vader Wilf ons altijd gebruik liet maken van dat chalet, maakte dat wij graag deze naam wilden gebruiken. Dat ook nog eens op de verjaardag van de vorig jaar overleden Wilf het chalet klaar was, maakte dat wij deze naam een eerbetoon vonden aan Wilf en Joy Johnson! Vanzelfsprekend wel eerst toestemming gevraagd of zij dat okay vonden. Ook hopen we dat we samen met de Johnsons ook mooie tijden gaan beleven in ons chalet du Joy II in Drenthe in de toekomst, na deze rare Coronatijden.

Op dinsdag 22 september, voordat we met de caravan naar huis gingen, konden we nog in het chalet om onze fietsen en andere spullen uit de caravan daar in het schuurtje te stallen, maten op te meten en lijstje te maken wat we nog meer nodig hebben om het chalet naar onze zin te maken. Bij thuiskomst in Lelystad de volgende dag weer aan het werk, maar slecht geslapen. Het spookt door ons hoofd en Miriam heeft weer qua meubels en styling haar keuzes gemaakt en alles besteld; eethoek, bank, tv-meubel, kleed in woonkamer en accessoires. Ook had ze nog op de valreep op laatste dag in Drenthe nog even een nieuwe vloer voor chalet besteld bij plaatselijke woonwinkel in Aalden. Ik heb ook mijn prioriteiten en heb een nieuwe smart tv besteld en Ziggo abonnement geregeld voor TV en internet. Het chalet heeft ook gewoon Wifi nu en ik kan er daardoor ook makkelijk werken indien dat nodig is.

Het eerste weekend na het kopen van het chalet stond dus ook in het teken van vooral schilderen. We gaan alle wanden van de slaapkamers, keuken, woonkamer en sanitair weer netjes schilderen, nieuwe gordijnen, rolgordijnen en nieuwe meubels plaatsen de komende weekenden. Zoals jullie wellicht weten is Miriam wel van het klussen en ik vooral niet. Wat mijn ogen zien, slopen mijn handen. Wat voor gereedschap je ook in mijn handen plaatst….er gaat bloed vloeien. Ik kan heel veel dingen wel, maar klussen niet. Ook heb ik er gewoon een schijthekel aan! Er gaat altijd iets mis en het komt altijd uit op ruzie. Dat was vroeger thuis al zo en nu niet anders. Miriam en ik denken dat wij het zelf het beste weten, maar Miriam kan het beter…dat is dus best een lastige onderhandelingspositie om je zin door te drijven! Maarrrrr….wonder boven wonder, verliep de samenwerking in het weekend erg goed en voorspoedig tussen ons. In een erg gezellige sfeer hebben we 2 dagen hard gewerkt om zover klaar te zijn dat op maandag de vloer erin gelegd kan worden. De wanden zien er strak uit en je ziet weer het opknappen. Ook Joep had direct zijn plekje gevonden in de klusomgeving en lag heerlijk op zijn kussen in de woonkamer. Af en toe liep hij een rondje langs ons tijdens het klussen om kwispelend en een laf likje gevend zijn goedkeuring te geven.

In onze vakantie en de dagen ernaar zijn we een aantal keren in het dorp onze boodschappen wezen doen en vooral bij de slager heb ik vrienden gemaakt met de melding dat wij er een chalet gaan kopen. De slager gaf aan dat hij de inschatting maakte de komende weekenden een koe extra per week in te kopen want ik lustte wel wat, was zijn inschatting! Met zijn mensenkennis is niks mis dus! De slagerij ziet er als een snoepwinkel uit voor mij en ik vermaak met uitstekend met de slager en zijn assortiment. Leuke sfeer in de winkel!

Tijdens ons klusweekend kwam ook broer Harry met schoonzus Joanne langs met hun prachtige nieuwe camper om ook spontaan naar het chalet te komen kijken. Was een gezellige avond en deze maar even opgeluisterd met een paar heerlijke pizza’s van de plaatselijke pizzeria Napoli in Schoonoord. Harry en ik hebben de pizza’s gehaald en ook gemoedelijk met de medewerkers van het restaurant lopen ouwehoeren. Leuk zo’n dorp!

In dit weekend was Joep dus ook mee en moest natuurlijk ook zijn loopuurtjes hebben. We weten waarom we daar het chalet gekocht hebben. Wat een prachtige omgeving in de bossen daar. We kunnen werkelijk alle kanten op en kunnen kiezen om oor bossen, heidevelden, weilanden en/of langs vennetjes te lopen. We komen helemaal niemand tegen en onze eigenwijze teckel ruikt hier zoveel andere geuren, waardoor hij niet te houden is. Geweldig om te zien! Hier gaan we mooie wandelingen maken de komende jaren.

Vorige week woensdag waren we allebei vrij en hebben wij een Pak n Bak aanhanger gehuurd om alle meubels, nieuwe matrassen, kastjes, beddengoed, potten en pannen en alles wat erheen moet te vervoeren en deze dag proberen om zover te komen, dat we het afgelopen weekend er voor het eerst konden “recreëren”. We besloten om Joep niet mee te nemen en deze te laten verblijven bij Nicole en Marco, waar hij bij hun teckels kon verblijven. Twee vrouwtjes, dus walhalla voor Joep en de verzorging is bij Nicole altijd 5-sterren, dus goed gevoel om hem daar achter te laten voor deze dag.

Met de aanhanger konden we alles meenemen en was het ons gelukt om het chalet klaar te krijgen. Miriam had alle kastjes ingeruimd en ik moest alle meubels in elkaar zetten. Ook deze dag weer top samengewerkt en in plaats van bekvechten nog amoureuze momentjes gehad samen. Was topdag! Het chalet ziet er echt gezellig uit. Nog wel wat dingetjes te doen, maar alle fundementele zaken zijn er en functioneren. Ook de Wifi geïnstalleerd en TV aangesloten. Laat het weekend maar komen!

Dat eerste weekend daar hebben we nu achter de rug en het was geweldig om daar te verblijven. Lekkere boodschappen gehaald, heerlijk gekookt in de slowcooker, heerlijk gewandeld en op zondag visite gekregen van mijn zus Annette en zwager Kees. Ook zij waren benieuwd naar wat wij gekocht hadden en wilden alvast wat planten uit de tuin meenemen. De tuin wordt het volgende project in het voorjaar, maar er waren zoveel planten en struiken dat Miriam aangaf welke weg konden. Heerlijk met zijn vieren geluncht. Miriam had lekkere Italiaanse draadjesvleessaus voor de pasta gemaakt. De mannen in de middag Formule 1 gekeken en de dames gingen met Joep wandelen in het bos…in de regen! En dan ook echt regen….als verzopen katten kwamen ze na een uurtje weer terug.

Toen Annette en Kees weer waren vertrokken hebben wij nog even de afwas gedaan, alles opgeruimd om weer naar huis te gaan.

Het rare was wel dat toen wij thuiskwamen, de caravan van onze oprit was verdwenen. We hadden onze zeer fraaie en fijne nieuwe caravan afgelopen week verkocht. Na een hoop gepuzzel rondom de aflevering van deze caravan, besloten we met de kopers dat zij de caravan op konden halen als wij er niet waren. De overdracht van kenteken en sleutels was al gebeurd nadat keurig het geld op onze rekening stond. Toen we dan ook thuiskwamen en onze caravan was weg, was dat het einde van onze kampeerjaren. We hebben hier enorm van genoten. Zowel van de beide caravans als campers. Dat mensen tegen ons roepen dat we zo wispelturig zijn met kamperen kunnen we zeggen dat als je 17 jaar gekampeerd hebt met 2 caravans en 2 campers, je dat niet wispelturig kunt noemen. Het feit dat we nu het chalet eerder hebben gekocht dan vooraf was gepland, maakt dat we nu te snel afscheid hebben genomen van onze nieuwe caravan. Ja, klopt….

De caravan moest niet weg, maar omdat we echt overtuigd zijn dat we de komende jaren niet veel met caravan weg gaan en deze dus veel in stalling staat is zonde vinden wij. De nieuwe eigenaren zullen er veel plezier aan beleven, want het is een hele fijne ruime caravan. Het tijdperk Lambortinki is echt ten einde en ik zal jullie alvast waarschuwen….het kan zo zijn dat over een paar jaar er weer een Lambortinki ten tonele verschijnt als we kunnen stoppen met werken. We genieten van het leven en het feit dat we de mogelijkheden hebben om de keuzes te kunnen maken die we maken. Life is beautiful!

We blijven wel de blog’s van onze weekenden op camperjoy schrijven om onze herinneringen vast te leggen. Aan fotoboeken doen we niet meer. Dit blog is voor ons een mooie vastlegging van onze herinneringen, maar lees mee als je het leuk vindt!

23 September 2020: The story ends….and a new one starts!

Dit gaat weer een blog worden waarvan we weten dat er weer veel reacties op gaan komen. De laatste dagen van onze vakantie zijn behoorlijk stressvol geweest, maar vooral onrustig in ons hoofd. We vertellen straks waarom. Maar jullie kennen ons nu een beetje en weten dat er na een vakantie altijd wel weer nieuwe plannen of beslissingen genomen worden…

Maar voordat we deze emotionele rollercoaster uiteen gaat zetten (goede cliffhanger he…?), willen we eerst nog even de laatste dagen van onze vakantie in Drenthe nog met jullie delen. Het weer was de laatste dagen gewoon zoals het eerste anderhalve week was; Fantastisch zomerweer! Het is gewoon bizar dat wij de gehele vakantie zulk weer hebben gehad en dat is aan onze kleur ook goed te zien!

We hebben vooral veel gewandeld, gefietst en met de cabrio ritten gemaakt in de omgeving van Drenthe en Zuid Groningen. Maar jongens, wat is Nederland een mooi land! We zouden alleen wat minder moeten klagen hier…

Het fietsen gaat super nu met de aanpassingen in de mand voor Joep. Hij ligt rustig, daardoor is Miriam rustig en hoef ik het minder te ontgelden voor alles wat niet goed of prettig verloopt. Met de fiets maken we ritten van ongeveer 30 kilometer per keer en met de auto circa 90-100 kilometer. We rijden uitsluitend over de kleinst mogelijke boerenweggetjes en genieten van het prachtige Drenthe. Vanuit De Kiel, een gehucht net buiten Schoonoord, beginnen we onze ritten en door de fietsknoop-app zijn veel mooie ritten te plannen die ook nog eens goed te volgen zijn. Ook dat is goed voor elkaar in Nederland. Onderweg doen we dorpen aan als Valthe, Orvelte, Wezep, Exloo, Sleen, Weerdinge en nog andere buurtschappen waar ik de naam niet meer van weet. In ieder geval bevindt zich De Kiel / Schoonoord zich binnen de driehoek Emmen-Hoogeveen-Assen. Ook is hier de Hondsrug als regio bekend.

De Hondsrug is een langgerekte rug in Drenthe en Groningen die zich van Emmen tot in de stad Groningen uitstrekt. Hij maakt deel uit van een groter geheel van zandruggen en stroomdalen in Drenthe en Groningen dat wel het Hondsrugsysteem wordt genoemd. De Hondsrug vormt, samen met een deel van het omringende gebied, het enige geopark van Nederland.

Het gebied bestaat uit naald- en loofbossen, meren, weides, dorpen, beken, stuifzanden, heiden en akkers. Binnen of bij het gebied zijn vijf natuurgebieden als Natura 2000-gebied aangewezen: (Zuidlaardermeer, Drentsche Aa, Bargerveen, Drouwenerzand en Elperstroom). In deze gebieden komen verschillende zeldzame planten- en diersoorten voor, zoals de stengelloze sleutelbloem, het gentiaanblauwtje, de welriekende nachtorchis, de kamsalamander en de grauwe klauwier. Kortom; het is precies wat wij allebei zo mooi vinden in de natuur. Bossen, Heidevelden, rust, kleine dorpjes en vriendelijkheid. Want; iedereen groeit je hier als je door hun straat of dorp rijdt met de fiets of auto. Dat is hier wel anders.

Maar het mooiste wat we hier vinden is het wandelen door de prachtige bossen. Vooral de laatste dagen kondigt het najaar zich in alle vroegte aan. Natte, glimmende grasvelden, nevel die net boven de grond waaiert en de zonnestralen die door de takken en bladeren van de bomen doorheen schijnt. Miriam zegt bijna dagelijks dat ze hier zo vreselijk gelukkig van wordt. Nou, dan ik ook!

Afgelopen zondag kregen we onverwacht nog bezoek van mijn nicht Ellen en haar man Clemens. We schelen qua leeftijd maar 5 jaar met elkaar maar kunnen het ons hele leven al goed met elkaar vinden. Ook met Clemens is er een klik. Tja….ook keeper in het voetbal geweest, dus dan moet je toch wel een beetje gek zijn….en dat zijn we! Erg leuk initiatief van Ellen om mij na de uitvaart van afgelopen week te appen met de vraag of we zondag nog op de camping staan in De Kiel. “Jazeker” melden wij en kregen meteen zin in om er dan ook maar een middagvullend programma van te maken. Een beetje laven, wandeling samen door de bossen met hun teckel Pip, een jongedame van 10 jaar en nogal spicy qua karakter. Maar wat een mooi, leuk beestje. Ook bij deze teckel zit nogal een kop op! Joep kon het in het begin nog goed met haar vinden, maar na wat aanvaringen en gezamenlijke blafsessie’s naar alles wat bewoog voor en om onze caravan, hield onze kleine gemoedelijke veldheer zich niet meer in de buurt van de GI Jane onder de teckels zien. Het was hilarisch toen Joep dacht dat ze weg waren gegaan en het stil buiten was (Ellen en Clemens waren even naar toiletgebouw). Opgelucht kwam hij de caravan uit trippelen en toen hij buiten was kwam Pip onder caravan vandaan. Joep schrok zich een hoedje en sprintte met de staart tussen de benen weer naar binnen. “Dit gaat geen setje om te fokken worden” was de understatement van de dag.

Na de wandeling samen de BBQ aangestoken en nog lekker afzakkertje samen genuttigd en toen gingen ze weer huiswaarts. Erg leuke dag gehad. Vooral ook omdat zij degenen waren die erbij waren dat wij de primeur hadden van onze nieuwe plannen. Ook bij hun viel de bek open zal ik maar zeggen, maar ja…dat hadden wij de eerste dag ook eigenlijk!

Wat is het geval? Nou…we hebben in dit Drentse land een fraai gelegen chalet gekocht waar wij de komende jaren gaan recreëren. De mensen die ons blog regelmatig lezen, weten dat wij vorig jaar al de overweging hadden gemaakt om in Sint Antonis, Noord Brabant een chalet te willen kopen op een mooi park, maar dat daar geen honden toegestaan waren. Nu we hier in Drenthe op vakantie waren en heel gericht in een omgeving waar we dit park al een tijdje volgen mbt ontwikkelingen en beschikbare chalets, zijn we afgelopen zaterdag het potentieel gewenste chalet wezen bekijken. Het park lag op 1500 meter afstand van onze camping en dus in een supermooie omgeving. De hele wensenlijst die wij vorig jaar hadden, was nog steeds intact: Een net park, geen glijbanen, geen kantines, geen camping maar echt chaletpark, niet te groot, dorp in de buurt met supermarkt, bakker, slager, restaurantjes, maar wel landelijk in mooie natuur gelegen. Dit park ticked all the boxes!

Na aankomst op het park werden we ontvangen op het kantoor door de eigenaar van het park en deze bood aan om meteen de beide chalets laten zien. Wij achterop een golfkarretje het park op, richting de chalets. Onderweg keken Miriam en ik elkaar aan en we wisten dat we dit park werkelijk fantastisch vonden (www.de-eeke.nl). Het park is ontwikkeld met een bepaalde visie en aangelegd door een architect. Het park heeft een heel strakke infrastructuur en erg fraai onderhouden hagen, wegen, zitjes, kunst en de chalets allemaal in een bepaalde sfeer. De huisregels zijn vastgesteld om een enorme verscheidenheid aan soorten bouwwerken, tuinen, overkappingen, schuurtjes etc. te voorkomen. Ook de gedragsregels zijn duidelijk omschreven en ook de handhaving erop is goed geregeld. Het komt er in het kort op neer dat het park uitsluitend voor 45+ personen betrokken kan worden, kinderen alleen op bezoek mogen komen, maar er niet zelfstandig mogen recreëren. Door de leeftijdgrens, de huisregels, de kaders waarbinnen je je chalet mag uitkiezen en de facilitaire kosten van het park, proberen ze toch een bepaald publiek te trekken. En dan niet in de zin van “niveau’s” of “inkomen”, maar meer in de vorm dat mensen die met het hele gezin willen feesten, veel vertier op het park denken te vinden, hier niks aan vinden.

Het park is werkelijk voor ons een hele interessante optie, zeker omdat alle chalets er erg netjes uitzien, de mensen die er zijn erg vriendelijk en in de weer met hun tuinen en chalets. Bij het chalet aangekomen zien we een prachtig wit chalet, welke met erker is uitgebouwd en ook langer en breder is dan de standaard afmetingen van dit soort chalets. Het chalet, tuinhuisje en tuin ziet er erg netjes en liefdevol verzorgd uit. Bij binnenkomst kijken Miriam en ik elkaar aan en we weten dat het ons past. We kunnen er doorheen kijken wat het nu is en wat het kan worden. We bespreken met elkaar even kort wat er gebeuren moet om het echt naar onze zin te maken. We besluiten om er een nachtje over na te denken of dit het is en of het ook goed voelt qua omgeving. Dat doen we natuurlijk onder het genot van een wijntje en biertje en we zijn er wel snel uit samen, zoals gewoonlijk! Doen!

Ook voor de langere termijn, als we kunnen stoppen met werken over 10 jaar of zo, dan is dit park waar we zouden willen verblijven en biedt dit park ook de infrastructuur om dat te kunnen blijven doen. We mogen 365 dagen per jaar er verblijven, maar er niet ingeschreven staan. De natuur om ons heen bevalt ons. De slager en supermarkt bevallen erg goed. En dat is een must voor een Lammertink….

Enigzins gespannen doen we zaterdagavond een bod op het chalet en krijgen we een tegenbod te horen. Uiteindelijk doen we allebei nog wat water bij de wijn en is er sprake van een deal. De volgende ochtend werden we verwacht op het park en hebben we de zaken geregeld met de vorige eigenaren. Het zijn oudere mensen die niet meer staat zijn om alles te onderhouden. Veel verdriet bij ze, omdat ze zo intens genoten van het chalet, maar zij nu een laatste fase van hun leven ingaan en dat het blijven bezoeken van het chalet een te grote opgave is. Wij gaven aan dat wij met veel liefde voor hun chalet zouden zorgen en dat ze altijd welkom waren om een bakkie te doen en te zien wat wij ervan gemaakt hebben. Dat werd erg gewaardeerd door ze. Na de afwikkelingen rondom de overname van het chalet restte nog maar 1 ding: betalen en sleuteloverdracht.

Dit hebben wij dinsdagochtend gedaan en toen ook maar besloten om er meteen maar onze fietsen te stallen, zodat deze niet met de caravan terug naar Lelystad hoefden. We zijn superenthousiast en hebben dan ook met familie gedeeld dat we dit chalet gekocht hadden.

Miriam haar ouders zouden het hier fantastisch vinden om te verblijven. Pa kan fietsen en wandelen en Ma kan lekker poetsen en zitten in het chalet en in de tuin. Vanaf het moment dat we het chalet gekocht hadden, was het vakantiegevoel weg. De onrust in ons hoofd over alles wat we moeten regelen qua verzekering, inboedel kopen, internet regelen in het chalet, plannen voor de komende tijd….plannen voor de komende tijd….plannen voor de komende tijd….

De gezamenlijke conclusie is dan ook dat de komende tijd we erg veel in Drenthe zullen zijn om het chalet naar onze zin te maken, maar ook de tuin aan te pakken, een hekwerk te regelen rondom de kavel om onze Joep binnen de poorten te houden. Het gevolg van deze conclusie is dan ook dat we de, dit jaar nieuw aangeschafte, caravan gaan verkopen. De Adria Adora cq Lambortinki 2.5 bevalt erg goed en erg fijne caravan om in te leven, maar de komende 2 jaar gaan wij zeker niet met de caravan weg. Daarom dan maar verkopen als het goede bod komt. Als het goede bod niet komt, dan gaat de caravan gewoon op stal en bekijken we in het voorjaar de situatie opnieuw. Maar de caravan is gemaakt om hem te gebruiken en niet om hem te stallen. Daar is ie te mooi en te prettig voor!

Elke keer als we weg waren met camper of caravan, bleek vaak dat we de Nederlandse natuur en omgeving erg prettig vonden om in te verblijven. Kijk maar terug hoe vaak we bij de boswachter hebben gelogeerd. Dit chaletpark ligt in zo’n omgeving en het chalet biedt nog meer comfort, ruimte en rust. We hebben intens genoten van het kamperen en alle avonturen daarmee. Ook in Drenthe gaan we weer nieuwe avonturen beleven, daar zijn we zeker van.

En tot slot; we hebben inmiddels ook bijna een leeftijd dat het hebben van een chalet of buitenverblijf past bij het fysieke verval als 55+ en 50+ koppel bent…we passen echt in het chaletpark.

En of we nog verder gaan met het schrijven van dit blog, dat willen we nog even bekijken. Het is veel werk en de achterban van dit blog, ruim 20.000 lezers op jaarbasis, vraagt regelmatig om reacties of emails beantwoorden en is een kampeerdoelgroep. Wij zijn die fase voorbij…..hahahahaha!!

16-18 September 2020: Zondagskinderen op vakantie in Drenthe!

Miriam en ik zijn dus allebei op zondag geboren en deze vakantie hebben we het vaak erover gehad. Want hoe mooi is het dat we vanaf de eerste vakantiedag tot en met de laatste dag van onze vakantie, aanstaande woensdag, de hele tijd hebben kunnen doorbrengen in korte broek, t-shirts en elke dag in de zon kunnen lunchen en dineren. Zondagskinderen dus…

De eerste dagen hier in De Kiel in Drenthe hebben we al eerder gepubliceerd, door middel van prachtige fotos van Miriam. Het was te warm om veel te doen, dus hebben we op de warmste dagen met temperaturen rond de 30 graden alleen wat gewandeld in de bossen en voor de rest gelaafd rondom de caravan.

Toen eergisteren dan eindelijk de temperaturen wat draaglijker waren, besloten we dan ook aan het einde van de ochtend te gaan fietsen op onze e-bikes. Op route.nl een route gemaakt van ongeveer 30 kilometer en vol goede zin aan deze route begonnen, die dwars door de bossen en landerijen liep rondom Schoonoord. Dorpjes als Orvelte, Eserveen, Wezuperbrug, Wezup, Witteveen en weer terug naar De Kiel. Een prachtige route door de bossen, weilanden en hele kleine dorpjes, waar iedereen je nog groet alsof ze je al jaren kennen. Wat een fijne provincie op te vertoeven hier. Na een fietstocht als deze, moet je jezelf belonen en dat deden we dan ook fijn voor de caravan, waar Miriam een lekkere lunch had gemaakt. We wilden onderweg op een terras wat gaan eten, maar de dorpjes die wij aandeden had geen horeca wat open was en ook het coronagevaar is hier minder dan nihil, aangezien we ook niemand treffen op onze route. We genieten enorm van deze omgeving en vinden Drenthe dan ook helemaal top!

Ook fijn was het feit dat Miriam eindelijk een oplossing had gevonden om Joep ontspannen in de mand te krijgen van de fiets. Mijn lieftallige heeft nogal de neiging om onze teckel nogal goed te faciliteren in alles wat ze maar denkt dat de hond denkt dat ie wil…snap ie? Dus Mir had nu in de fietsmand een schapenvachtje over de randen heen gedrapeerd en onderin een kussentje met tegen de opstaande rand een dikker kussen, zodat de kleine veldheer rechtop kan leunen tegen de opstaande rand van de mand en zodoende als Julius Ceasar die tijdens zijn triomp-tochten door Rome reed destijds. nu is Wezuperbrug nu niet echt de ambiance die daarmee te vergelijken was, maar dat maakte onze Joep niet uit. Eindelijk genoot hij eens van een fietsrit, die ook nog eens regelmatig werd onderbroken voor een plaspauze. Was toprit!

De rest van de middag en avond verloopt zoals altijd, dus daarmee zal ik jullie niet vermoeien. De avondwandeling met Joep, lekker eten en kneuterig in onze “woonkamer” TV kijken en naar ons heerlijke bedje.

Gisteren, donderdag 17 september, stond in het teken van de uitvaart van mijn Tante Miny, 83 jaar oud en vorige week na ziekbed overleden. Deze tante verdiende het om een laatste eerbetoon en afscheid mogen ontvangen van mij en mijn gehele familie. Tante Miny was een erg lieve tante, altijd de rust zelve, altijd genietend van de gezelligheid om haar heen, zorgzaam voor een ieder en goedlachs. Dat ze een rustig type was, was ook wel nodig ook, aangezien mijn familie nogal druktemakers zijn. Zij was de ultieme balans om de zin en onzin van al dat lawaai te relativeren. Godzijdank dacht de hele familie er zo over, aangezien ook alle neven en nichten er waren. Uiteindelijk zijn dit dan ook weer leuke reunieen omdat je niet jaarlijks iedereen meer ziet. Facebook doet wonderen, maar echt elkaar spreken en zien is veel en veel leuker. Van alle ooms en tantes zijn alleen de jongste oom en tante er nog en deze waren er ook blij mee dat iedereen er was. Een mooi waardig en liefdevol afscheid ook gemaakt door mijn beide nichtjes voor hun moeder. Miriam was niet mee en bleef bij Joep op de camping. Die had lekker rustig dagje zo alleen met de teckel. Het was wel fijn om nu naar de uitvaart te kunnen nu we vakantie vieren in Nederland. Vorig jaar ging dat net niet toen een oom van Miriam plots overleed. Toen zaten we in het buitenland.

Halverwege de middag was ik weer terug op de camping om verslag te doen van deze uitvaart, toen ook nog even mijn collega en vriend Amrullah Alokozai even een bakkie kwam doen om bij te praten over het werk en wat er allemaal nog moet gebeuren als ik weer terug ben van vakantie. Samen werken we aan allerlei innovaties in de zorg, vooral op het gebied van technologie. Door het gebrek aan voldoende handen aan het bed, werken wij aan oplossingen hoe je toch goed inzichtelijk kan krijgen hoe het met kwetsbare, alleenwonende clienten gaat. Vooral in de uithoeken van drenthe, twente, achterhoek, friesland en oost groningen zijn schrijnende gevallen van alleenwonenende mensen, die nog op hun boerderijtje wonen en niemand in de buurt. Kinderen op afstand, werkend in de grote stad en de zorg die maar een paar momenten per dag aanwezig is om zorg te verlenen. Was fijn om Amrullah weer even te zien en te spreken en einde van de middag ging hij huiswaarts. Wij weer avondroutine en heerlijk geslapen.

Vanmorgen eerst in alle vroegte wakker geworden en meteen maar in beweging om eerst Joep uit te laten, daarna de torpedokamer van Miriam legen (chemisch toilet), afwas doen van gisteravond en vervolgens soigneren om samen op pad te gaan met de cabrio voor een mooie rit richting de provincie Groningen. Ik had een route gemaakt op http://www.Kurviger.de Deze site is echt een aanrader om op een computer een rit te laten maken door Kurviger.de welke voldoet aan jouw criteria. Wij wilden op kleine weggetjes, stads-dorpkernen vermijden, bochtige wegen en mooie natuur zien en maximaal 100 kilometer, dus zo geschiedde. Erg mooie rit gemaakt van 110 kilometer, welke ook nog een stukje door Duitsland ging. Dorpjes als Odoornerveen, Valthe, Nieuw Weerdinge, Rutenbrock (D), Sustrum-Moor (D), Walchum (D), Neurhede (D), om vervolgens weer de nederlandse grens over te gaan richting Bourtange. Juist dit vestingdorpje wilden wij graag bezoeken, aangezien je niet vaak in deze regio vertoeft. We waren bang dat de drukte in deze toeristische omgeving een probleem zou zijn, maar de corona maatregelen werden door de vrijwilligers van het dorpje goed nageleefd. Zoveel mensen uit de vesting, zoveel mensen mochten er ook weer in. Prima sfeertje onderling daar!

Vlakbij de Duitse grens, in het prachtige Westerwolde (Zuid-Oost Groningen), ligt de Vesting Bourtange. Een uniek historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent. Heden en verleden gaan perfect samen in deze kleine, sfeervolle vestingstad.

Bezoekers van het Bourtange van nu wanen zich eeuwen terug in de tijd. Maak kennis met Vesting Bourtange, de vesting die nooit ingenomen werd.

Bourtange is een vestingdorp, dat tijdens de Nederlandse Opstand in 1742 is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Westerwolde. Het is een beschermd dorpsgezicht. Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad.

Tussen 1811 en 1821 was Bourtange een zelfstandige gemeente, waartoe in het beginjaar ook Ter Apel, Onstwedde, Sellingen, Vlagtwedde en Wedde behoorden. De eerste maire was Paulus Eckringa. In 1811 werden Vlagtwedde en Onstwedde afgesplitst. In 1821 ging Bourtange op in de gemeente Vlagtwedde, die in 2018 met de gemeente Bellingwedde de nieuwe gemeente Westerwolde ging vormen.

Leuk om dit te weten allemaal en ook wel indrukwekkend om te zien. We hebben door het dorp gelopen en ook wel de drukte vermeden door meteen een wandeling rondom het dorp over de vestingsmuur te lopen. Mooie vergezichten en uitzichten vanaf deze muur en de wachttorens bekeken. Zelfs in die tijd, 1742 praten we over, hadden ze in Boertange al een zwevend toilet toen…

Na het bezoek dooorgereden volgens de route en al slingerend door het platteland van Groningen weer het mooie drentse land betreden met onze open auto. Het was ook al tijd voor een late lunch en uiteindelijk in Brasserie Bij Els in Exloo bezocht om daar tussen de wespen een broodje te eten. Was niks bijzonders en met gierende banden naar de camping gereden om daar Miriam en Joep eruit te gooien, zodat ik nog even de boodschappen voor het weekend te doen. Na terugkomst weer in chill modus om drankje te doen en gezellig de caravan in te gaan om te beginnen aan de avond. Morgen gaan we fietsen!

13 t/m 15 September 2020: Fotogalerij De Kijl in Schoonoord (Drenthe)

Dit blog zal niet in het teken staan van hele verhalen van wat wij allemaal meemaken, want dat valt met deze hitte enorm mee. Dit blog zal zometeen vooral gewijd zijn aan de prachtige foto’s van Miriam in deze natuurrijke omgeving. We zijn inmiddels aangeland bij Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein camping De Kijl in Schoonoord, in Drenthe. Op deze camping zijn wij al eerder geweest met de camper met onze vrienden Kees en Jose een paar jaar geleden. Dat beviel goed en daarom nu maar hier neergestreken, aangezien de camping die wij geboekt haddden, totaal niet aan de verwachting voldeed bij aankomst. We hadden namelijk geboekt bij natuurcamping Vlintenholt in Odoorn. Op de website van deze camping stond vermeld dat de camping midden in de drentse natuur, de staatsbossen van Staatsbosbeheer, gesitueerd was. De website liet prachtige foto’s zien en ook de sfeer op de website sprak ons zeer aan. Echter bij aankomst, afgelopen zondag, viel ons een enorm hinderlijk geluid op. We liggen namelijk direct aan de N34, de doorgaande provinciale weg die dwars door Drenthe richting Ommen/Zwolle loopt. Een drukke weg op zondag, laat staan op werkdagen. Wij houden van de rust in de bossen en dit was alles behalve dat. Een mooie camping, maar niet midden in de natuur dus. We waren wat aan de vroege kant en de receptie was nog dicht. Wel stonden er 2 mobiele nummers die we konden bellen indien receptie gesloten. Deze namen niet op, dus wij dan maar rondje op camping lopen om zo ver mogelijk van de weg een plek te vinden. Wat opviel was dat de camping nagenoeg leeg was en wat er aan kampeerders stond, leken ons inwonende permanente kampeerders, zeg maar “scheidingsgevalletje en nog geen huis hebben types”. Ook achterin de camping was het verkeer nog luidrichtig te horen. We gingen dus echt vragen om de boeking ongedaan te maken.

De vrouw des huizes kwam om 14.00 uur aanlopen en in de receptie ontstond een bijzonder gesprek nadat wij vroegen of wij van de boeking af konden, met de onderbouwing van de redenen. De dame was verbolgen en zei dat ze niets hoefden terug te betalen gezien de RECRON voorwaarden. Daar had ze ook gelijk in, maar vragen mag toch? Ook zeker gezien het feit dat er nu niet echt drommen van mensen voor de poort stonden om hier de plek te bemachtigen. Overal lees je dat de campings vol zijn en hier alles leeg, dus meer mensen zouden last hebben van zo’n drukke weg. De repliek van de dame was dat je in een cabrio ook geluid om je heen hoort….huh??? Wat heeft de cabrio te maken met een rustige plek op een camping, waar je voor je rust komt. In mijn cabrio lees ik niet, slaap ik niet en is geen kampeermiddel. Nou….ze zou het aan haar man vragen want de geluiden zaten tussen onze oren. Dat klopt! Heel veel geluiden…. Haar man was redelijker en gaf aan dat als je je eraan stoort, dat je dan ook niets ander meer hoort en gaf aan dat hij het geld van de boeking zou terugstorten op onze rekening, minus administratiekosten a 15 euro. Prima en bedankt voor de coulance! Wij weg naar nu dus deze camping in Schoonoord en helemaal blij na aankomst. Wat een plek, wat een rust, wat een omgeving! Gewoon prachtig!

Daarom nu dan ook geen woorden meer, maar uitsluitend de mooie foto’s van Miriam, gemaakt tijdens onze wandelingen met Joep. De afgelopen dagen waren heerlijke relaxdagen. Vanaf morgen weer activiteiten met auto, fiets en op schoenen. We besluiten dan ook om tot het einde van deze vakantie hier te blijven. Deze vakantie staat dus volledig in het teken van Staatsbosbeheer en hun natuurkampeerterreinen.

Geniet mee met de foto’s hieronder!

8-10 September 2020: Fietsen rondom Afferden, Schade aan caravan bij Vlagberg St. Anthonis

Dinsdag was onze laatste volledige dag in Afferden en deze hebben we dan gebruikt om na alle ochtendrituelen een fietstocht te plannen met onze e-bikes. Miriam heeft een fietsknooppuntenroute gemaakt door Nationaal Park Maasduien. De route is ruim 28 kilometer lang en we hebben er zin in. De omgeving is hier prachtig en de route is dan ook geweldig om te doen. Onze conditie is top en ook Joep vindt eindelijk eens wat rust in zijn fietsmand, waardoor Miriam ook wat rustiger is en meer geniet van de omgeving. We rijden door oeroude bossen, komen langs prachtige meren en zandduinen. De route verloopt soepel totdat ik opeens Miriam vol in de remmen zie hangen. Joep is uit zijn mand gevallen en bungelt als een sleutelhanger aan de mand. Godzijdank komen zijn pootjes niet tussen de spaken en kan Miriam heel snel uit zijn benader positie halen. Miriam had zo hard geremd dat ze niet net over de kop sloeg met de fiets. Ik kon nog net de bagagedrager pakken om het te stoppen en Mir viel voorover met haar doos op de stang. We noemen het nu de zwarte doos en konden daardoor goed achterhalen wat er nu echt is gebeurd. Hartslag op 200 bij Joep en Mir, maar al snel kwispelde de veldheer er lustig op los en wilde weer in zijn mandje om de toer te hervatten. Na terugkomst van deze mooie rit, wilden we nog even op een terras een pilsje drinken en een borrelgarnituur bijj Bos Cafe, vlakbij de camping. Calorieen verbranden; okay! Maar ook weer aanvullen is ons motto.

De gezellige borrel veranderde al snel in een hoog irrriterend gehalte van ons buurtafeltje gezelschap. De mevrouw van dit stelletje zat ons af te vinken en lachtte hartelijk mee met de gesprekken tussen Mir en mij. Zo van….ik vind het zo leuk, praat met me!! De man, type Hagar de Verschikkelijke, maar dan zonder helm (en tanden) wilde niets van ons weten en keek onverschillig om zich heen. Totdat het moment kwam dat ie dacht; “ik moet ook wat kwijt” Op dat moment ontstond een monoloog van ongeveer 1,5 uur, waarbij de man aan het ratelen was, niet reageerde op onze antwoorden of vragen, maar al zijn vrienden aan ons voorstelde. Van Johan Derksen tot Arie, Jan, Marcel, Pieter en zo verder die allemaal heul heul belangrijk waren in de muziekscene. Oh ja…of we wilden afspreken volgend jaar in Tjechie, want daar moesten we heen. Hij zou wel een goed plekje regelen, want de campingbaas was zijn beste vriend, buiten Johan Derksen natuurlijk. We waren er klaar mee en zijn met stille trom vertrokken naar onze eigen oase van rust; de caravan op de camping.

De laatste avond lekker gegeten en rustig avondje gehad om de volgende ochtend alles weer op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Joep wilde rust om zich heen en besloot uit zichzelf maar om alvast in de auto te gaan zitten om zodoende ons niet te storen. Wat is ie lief he? Op tijd konden we vertrekken om de reisdag volgens planning te laten verlopen. We moesten immers wel zo’n 20 kilometer rijden tot het volgende adres, Camping De Vlagberg in St. Anthonis. We willen op tijd daar zijn om alvast ons kamp op te slaan, voordat onze vrienden Sonja en Enno met hun camper een nachtje bij ons komen logeren om hun ervaringen te delen over hun eerste camperreis. Leuk!

Bij aankomst in Sint Anthonis was er eerst een wegomleiding en liepen we wat vertraging op. Deze vertraging bleek later gevolgen te hebben, aangezien we later bij de camping aankwamen en nu dus opeens geconfronteerd werden met een tegenligger met caravan in een hele krappe, blinde bocht. We zagen elkaar niet tot in de bocht en konden we niet terug doordat achterliggers achter ons stonden. Stapvoets elkaar passeren moet lukken was onze inschatting. Dat ging eerst heel goed. Beiden reden zoveel mogelijk aan de buitenzijde van de weghelften, maar bij het indraaien van de bocht op het kraptste stuk ging het mis. Onze kont van de caravan raakte de wielkast van de andere caravan. Wij meteen stoppen want verderrijden of terugrijden ging niet lukken. Loskoppelen van onze caravan was het enige dat zou helpen. Zodoende konden we ook de schade bepalen. De tegenligger was een zeer correcte heer en we hebben voor de zekerheid gegevens uitgewisseld, ondanks dat we nu inschatten dat alleen het poetsen van de krassen de oplossing zou zijn. Geen verdere schade. Maar het eerste krasje deed wel pijn, nu met onze spiksplinternieuwe caravan. Straks maar een biertje nemen verzacht, denken we. Nu de laatste meters naar de camping en installeren.

Daar eerst even alles weer opbouwen en gezellig maken. Daar is Mirreke een topper in. Lekker koelkastje gevuld voor het avondeten en drankjes natuurlijk. Maar ook Sonja zou lekkere dingen meenemen, dus dat komt zeker goed! De middag rustig op ze gewacht en omstreeks 14.00 uur kwamen ze aan met hun 8 meter lange gevaarte. Gezellig de middag doorgebracht, samen gewandeld en daarna bij ons onder luifel heerlijke Coq au Vin gegeten, welke Miriam op onze CampingGaz BBQ en wokpan gemaakt had. Het was weer erg lekker, het recept staat op onze KookInspiratie pagina op deze website. Daarna lekker koffie en nagepraat en ging een ieder terug naar zijn eigen luifel om vervolgens netjes op tijd en nog in goede staat zijn bed op te zoeken.

Vanmorgen afscheid genomen van Sonja en Enno aangezien deze de camper moesten terugbrengen en daarmee hun vakantie beeindigd was. Wij gaan nog even door met onze supervakantie in eigen land! Wat zijjn we boffferds met dit weer en in deze omgeving. We besluiten om een lange wandeling te maken met Joep en de rest van de dag lekker niks te doen, behalve lezen, wandelen en lezen. De wandeling die we maken loopt door duinlandschap, heidevelden en mooie bossen, waar de najaarszon lekker doorschemert en wij de warmte op ons lijf voelen. Het is geweldig hier!

Onze wandeling in bossen van Sint Anthonis

Na de wandeling nog even wat praktische zaken doen zoals de afwas, water vullen, chemisch toilet legen en wat opruimen in en rondom de caravan. Daarna een siesta gehouden en nu vanavond na het eten nog een rondje met Joep en heerlijk in ruststand op de bank in de caravan. Morgen gaan we weer fietsen of zo….