Camperjoy

Pinksterweekend 2015 – Ootmarsum, Twente – 22-24 mei 2015

Allebei vrijdag onze agenda’s leeg gehouden om zodoende het pinksterweekend beschikbaar te hebben om weer een paar dagen met onze Lambortinki op pad te gaan.

Eerst weer gekeken waar het beste weer verwacht werd en zodoende kwam Twente op de planning te staan. Donderdagavond laat nog de laatst voorbereidingen gedaan aan de camper om de volgende ochtend vroeg op pad te kunnen.

Gedurende de donderdagavond ontstond er echter ook een WhatsApp conversatie met Neil en Yvonne (onze engelse vrienden, die in Schotland wonen). Deze week was, toch nog plotseling, hun zeer geliefde hond Rosie overleden. Hoe plotseling is de dood van een 16 jarige hond, maar dit lieve beestje was de vitaliteit zelve, alleen stokdoof, maar liep nog iedere dag minimaal 15 kilometer samen met Neil en Yvonne en ging overal mee naar toe. Na het opruimen van al haar spulletjes waren ze zo verdrietig, dat ze voelden dat ze weg moesten. Ze wilden graag een weekje naar ons toekomen in Lelystad. Zondag komen ze aan en wij zorgen dat we zondag weer thuis zijn om ze te ontvangen en troosten. Zodoende duurt ons Pinksterweekend een dag korter, maar vanzelfsprekend doen we het graag voor ze en vinden we het ook erg leuk om ze weer te zien.

Vrijdagmorgen om 9.00 uur reden we met onze camper de Waterland af en richting mijn oorspronkelijke roots; het prachtige Twente! Aangezien we de hele week gewerkt hadden en donderdagavond laat klaar waren, moesten we nog wel even de boodschappen binnen halen voor het weekend. We besloten het maar in Ootmarsum zelf te gaan doen, vlakbij de camping Kuilenberg, waar we deze dagen hebben geboekt.

Normaal gesproken vinden we het leuk om binnendoor de toeristische route te gaan rijden, maar omdat het mooi weer was en veel drukte op de weg verwacht werd en dus een dag korter, zijn we over de snelweg naar Almelo, Oldenzaal en toen Ootmarsum gereden.

Bij de supermarkt AH Noaber kregen we meteen het gezellige vakantie gevoel. De eerste oudere man op fiets die langs de camper fietste lispelde heel droog; “hej oe hoes met-enommen?” en het kleine stukje lopen vanaf camper naar entree supermarkt groetten diverse personen met “Mhoi”.

Het lukt mij niet om de dialect-taal goed te schrijven (en ook niet te spreken), maar mijn familie zal het mij vast vergeven; ik was pas 2 jaar oud toen ik in Lelystad kwam wonen, dus niet zeiken tegen mij!

Na onze boodschappen te hebben ingeladen in de camper, kwam er nog iemand langslopen en zei: “Mooi werkommen” zoiets als Tot ziens! We hebben er schik om gehad, al die gemoedelijkheid tot nu toe al, ook in de supermarkt. Miriam werd door iedereen, maar dan ook door iedereen lief aangekeken en gegroet. Komt vast omdat ze Maria heet….

Aangekomen bij de camping konden we zelf een plekje uitzoeken op de verschillende velden, uitkijkend op de weilanden. Uiteindelijk snel gevonden en alles uitgestald, want het was mooi weer!

Ongelofelijk hoe andere mensen er een project van maken om een plekje uit te zoeken. Met landkaartjes, plattegronden van camping, invloeden van bomen, passaatwinden, zonsopkomst en zonsondergangen. Echt, alle velden eerst nalopen om het mooiste plekje te zoeken. Het mooie was dat door de lange tijd dat men zit te dralen, in de tussentijd een ander die mooie plek inneemt, terwijl ze nog op zoek gaan naar mogelijk NOG een mooier plekje. Tjonge, wat worden die vrouwen dan een partij chagrijnig! Heeeerlijk!

Mir heeft gewoon een kompas app op haar smartphone en zegt binnen 5 seconden; daar gaan we staan!

Nadat Mirreke een heerlijke lunch had gemaakt, zijn we wandelend naar Ootmarsum gelopen om daar het dorp eens te bekijken. Net nadat we de camping waren afgelopen, liepen we langs 3 prachtige kapitale nieuwbouwvilla’s. Moderne bouw en niet op de laatste honderd euro gekeken, zal ik maar zeggen. Allebei enthousiast pratend over de huizen, liep een oudere achter ons en begon met ons te kletsen dat we wel binnen mochten kijken, aangezien hij de eigenaar was van alle 3 de huizen en ook nog een landgoed ergens in de buurt. Zal wel geen huursubsidie ontvangen denken we zo…

Miriam met haar interieur-interesse zei meteen ja graag en binnen stond ze al….Even door het huis gelopen en vervolgens weer verder op ons pad gegaan naar het prachtige idyllisch dorpje Ootmarsum. Ondanks de pinkster-tijd was het erg rustig in het dorp. Al winkelend liepen Mir en ik door de Grote Straat naar het kerkplein en zijn daar gezellig op terras gaan zitten en de wereld voorbij zien struinen. Gezien de vele kunstgaleries lopen er de meest uiteenlopende types rond. Juist dat maakt ons landje zo mooi; al die types. Uren kunnen praten over een schilderij of beeldje….pfffff, ik heb er de kracht niet voor!

Begin van de avond kwamen we thuis (mooi klinkt dat he; “Thuis” als je het over je eigen camper hebt) en heerlijk gegeten. Verse gebakken zalmmoot op de BBQ , Risotto met zongedroogde tomaat en zwarte olijven en ratatouille. Tuuuuurlijk met een wijntje en biertje!

Daarna lekker filmpje gekeken. Was werkelijk een budfilm (Here I am met Kim Bassinger), zonde van de tijd!

Oooh en weer zo lekker geslapen in ons bedje! Om tien voor 9 werden we wakker en meteen onze vers bestelde broodjes opgehaald en buiten ontbeten in de regen, onder de luifel. De dag belooft niet veel goeds en we besluiten om vandaag maar in camper te verblijven en te lezen en ook nog even te werken op de laptop. De regen bleef maar doorgaan en halverwege de middag klaarde het een beetje op.

’s Middags nog even onze overburen op bezoek gehad om onze camper en die van hun te bekijken. Allebei Eura Mobil, dus dat schept een band, blijkt al snel! Erg leuke mensen.

In de middag had Miriam nog even de opleving om ons nieuwe windscherm op te zetten. Nieuw gekocht en zonder gebruiksaanwijzing. Vooral dat laatste bleek nogal problematisch te zijn! Ondanks dat windschermen nou bouwkundig niet de meest ingewikkelde constructies te zijn, is het ons niet gelukt om hem op te zetten. Na 30 minuten gestuntel, met vooral scheerlijnen, en 36 priemende ogen in je rug hebben we de hele meuk maar weer in het ruim gegooid en biertje gepakt. “Het waait vast niet zo vaak” is onze opvatting. Altijd positief….

Deze dag is uiteindelijk omgevlogen, zonder wat te doen voelt het. Maar toch hebben wij beiden genoten van dit korte weekendje. Morgen de gezelligheid in met Neil en Yvonne en ze wat afleiding geven om het verdriet van ze te verlichten. Nu zitten we lekker aan een potje thee en kijkend naar de prachtige zonsondergang in Ootmarsum…..Welterusten voor straks iedereen!

Camperrit naar hartje Sittard, Zaterdag 16 mei 2015

Vanmorgen al weer opmaken voor de laatste dag in het Limburgse land. Het voelt alsof we al weer langer weg zijn, dan feitelijk het geval is. Op het moment dat we onze camper pakken is het “lekker weg”gevoel er meteen.

Gisteren hebben we helemaal niets gedaan, behalve een wandeling naar het dichtbij gelegen Waldfeucht, net over de duitse grens. Aangezien we de vorige weken in Engeland veel gewandeld hebben, heb ik opeens last van Hielspoor (echt geen smoes!!). Je kan er heel oud mee worden, alleen niet ver wandelen, want het doet best pijn. Eigenlijk ga ik door een hel, maar ik laat mij natuurlijk niet kennen, aangezien Miriam dat woest aantrekkelijk vindt.

Toen we terug kwamen van de wandeling was het weer zo prachtig mooi; bijna geen wind, veel zon en een temperatuurtje van zo’n 20 graden. We zijn daarom maar volledig in onze boeken en tijdschriften gedoken en hebben het ons aangenaam gemaakt in de zon, voor onze camper in onze heerlijke chill-stoelen. Vanzelfsprekend kon dit niet zonder de enige hapjes en drankjes ter plekke. Heerlijke dag gehad en dus helemaal niets gedaan.

Dat kon je niet zeggen van de andere mensen om ons heen op onze camping. We liggen soms in een deuk hoe mensen zelfs op een camping druk doen alsof ze in een gemeentehuis werken of zo; de hele dag druk drentelend zonder ogenschijnlijk wat te doen. Echt; 10 a 15 maal naar de containers of sanitairgebouw lopen, met iets onder de arm of in de hand en weer terug lopen. Nu zullen ze van ons op zo’n dag wel denken; “doen ze een stilleven na en wie schildert ze?” Iedere gek zijn gebrek zullen we maar zeggen.

Aangezien we nogal lui en verbrand waren, hadden we geen zin om nog te gaan koken, dus besloten we maar uit eten te gaan bij de vlakbij gelegen Italiaan. Even kijken of Ria er was, maar die was er niet (Pizza Ria). Wel heerlijk gegeten; het was een echte traditionele italiaan, dus alles smaakte ook naar Italie. Van het huis kregen we een gratis antipasta gerechtje; Vitello Tonato, erg lekker.

Daarna carpaccio op zijn Italiaans, dus met citroen en olie, meer niet. Oh ja..beetje rucola erover.

Beiden als hoofdgerecht een pizza quatro formaggio gegeten. Wel daarover kan ik heel kort zijn; was erg lekker, maar daar hebben we nu inmiddels al een dag plezier van! Allebei onze maag is een beetje van slag. Dessert was huisgemaakte Tiramisu en Profiterolle (soesjes met chocolade en slagroom) voor Miriam. Deze hebben wij nog buiten opgegeten op het terras, want binnen stond er een Petalo-gypsy te kraaien, wat op Italiaans moest lijken. Was echt een drama.

Wel een erg gezellige bediening, dus fijne avond aldaar gehad!

Vanmorgen na het ontbijt, iedere ochtend heerlijke verse warme broodjes van de plaatselijke bakker, eerst even mijn broers en zussen gefeliciteerd met de verjaardag van onze moeder, die inmiddels al ruim 3 jaar niet meer onder ons is. Blijft altijd een beladen dag, ondanks dat inmiddels de scherpe kantjes van haar laatste fase naar de achtergrond zijn gedreven. Was een prachtmoeder, dus we hebben vanochtend even stilgestaan bij onze lieve en leuke moeder.

Nadat we ons lekker gedoucht hadden en de camper opgeruimd, hebben we de poten ingedraaid, de luifel naar binnen gedraaid en de elektra afgekoppeld van de camper.

We gaan vandaag op pad met de camper en laten onze tafel en stoelen etc op de camping staan, aangezien we toch daar weer terugkomen vanmiddag.

Ook dat is de flexibiliteit van de eigen camper; binnen 5 minuten ben je weer weg en je kunt niets vergeten. Je hebt alles bij je in je eigen huis op wielen.

We hadden besloten om eerst naar Heinsberg in Duitsland te rijden, want dit moest een leuk stadje zijn. Wel..op zaterdag is er helemaal niets te doen en qua schoonheid stond dit stadje bij ons niet in de top 2000! Met gierende banden weggereden via een prachtige heuvelachtige route naar Sittard. Zitterd voor de Limburgers. Onderweg rijdend door de duitse dorpjes valt ons altijd op dat je bijna niemand buiten ziet op straat. Maar degene die je wel buiten ziet, zijn altijd aan het vegen!

“Zijn die duitsers nog steeds hun straatje aan het schoonvegen?” Heel raar! Ook met de motorweekenden in Duitsland hebben we het hierover vaak gehad. Het valt echt op.

De route naar Sittard was lieflijk door glooiend landschap en kleine dorpjes. Aangekomen in Sittard besloten we toch richting het centrum te rijden. We hebben inmiddels speciaal camper-navigatie, dus als er bruggen te laag of straatjes te smal zijn, stuurt ie ons vast ergens anders langs. Zonder problemen op grote parkeerplaats geparkeerd en ter voet door het gezellige centrum van Sittard gelopen. De markt was er op het marktplein, waar omheen allerlei gezellige terrasjes lagen. Zag er echt gezellig uit. Maar Mirreke had andere plannen! Die wilde dmv een vergelijkend straatbeeld-onderzoek eens zien of de winkelstraten in Sittard nu echt veel overeenkomsten had met de Lelystadse- of andere winkelgebieden in Nederland.

Wel; ik kan jullie mededelen dat het er precies hetzelfde uitziet als in Lelystad. Bijna uitsluitend groot winkelbedrijven en eenheidsworst. Die winkels die nog private eigenaren had, die gingen sluiten. Zo jammer dit, maar we hebben het met elkaar er zelf naar gemaakt dat deze grootwinkelbedrijven konden floreren.

Na de winkelsessie met mijn koningin, hebben we Sittard afgesloten op het terras, met een bak thee en een erg lekkere kersen-bakkersroom en slagroom vlaai. We vinden het allebei mooi om alle mensen voorbij te zien struinen, van ieder pluimage.

Halverwege de middag weer naar camper gelopen en terug naar onze camping gereden, alwaar we meteen op onze eigen plek konden installeren. Na alles weer aangesloten te hebben, stopte het met zachtjes regenen en zijn we dus binnen knus in de camper gaan lezen. Hoe gezellig kan het zijn, zonder een woord te wisselen, maar alleen af en toe elkaar een blik toe te werpen. Dit is het leven, heerlijk!!

Nu straks lekker onder wol, als we klaar zijn met het blog en onze laatste hoofdstukken te hebben gelezen. Morgen binnendoor weer terug naar ons geliefde Flevoland en Lelystad in het bijzonder. Ook daarin hebben wij altijd wel weer zin. We zeggen altijd; weggaan is mooi, maar thuiskomen is ook erg lekker!

We kunnen terugkijken op een mooi weekend, waarin het weer en de temperaturen beter waren dan dat we verwacht hadden. Wat wil een mens nog meer!

Hemelvaartweekend – Annendaalse Hoeve te Echterbosch (Midden Limburg) – 14 mei 2015

De afgelopen dagen hebben we ons afgevraagd waar we naar toe zouden gaan met het hemelvaartweekend. We hadden vooral zin in een paar rustige dagen relaxen, zonder teveel te reizen en compleet in retraite te gaan. De afgelopen anderhalve week, na Engeland, waren erg druk en ja….we worden dagje ouder, dus rust nemen is verstandig.

Afhankelijk van het weer zouden we kijken waarheen we zouden gaan. Ook dat vinden we fantastisch van het op pad gaan met je eigen camper. Je hoeft niets vast te leggen en vooral; niets te boeken.

Gisteravond zaten we laat te eten na de koopavond van Miriam haar kapsalon, toen we de weerberichten aan het bekijken waren in alle interessante windrichtingen om ons heen. We hadden een paar opties; 1. Meppen, Duitsland, vlak bij Coevorden, 2. Moezel, Duitsland, 3. Teutoberger Wald, Duitsland, 4. ergens langs onze kust of Limburg in ons eigen landje.

Kijkend naar al deze bestemmingen, en wat de weersverwachtingen aldaar brengen, kwam ons eigen kikkerlandje het beste uit de bus. Limburg wel te verstaan.

Aangezien we rust wilden en niet teveel gedoe om ons heen, besloten we ons te richten op Natuurkampeerterreinen. Een stichting die door heel Nederland allerlei, veelal kleinschalige, kampeer terreinen beheert, waarvan wij lid zijn geworden. Dat lid worden van allerlei kampeerclubjes, ben ik vooral nogal in doorgeschoten…..ik geloof dat wij inmiddels lid zijn geworden van NKC, ACSI, Natuurkampeerterreinen, Engelse Caravan and Camping Club en nog eentje waarvan ik de naam niet eens meer weet. Ach ja…..zodoende wel altijd genoeg campingadressen voorhanden, zal ik maar zeggen.

Anyway (engels voor “in ieder geval”), wij vanmorgen op pad richting Limburg om daar neer te strijken bij Annendaalse Hoeve in Echterbosch. Dit stukje Limburg is gesitueerd in het smalste stukje van Nederland en wij zitten echt maar 500 meter van de Duitse grens, tegen het leuke dorpje Waldfeucht. Morgen gaan we dat maar eens goed bekijken.

Onderweg naar Limburg was het behoorlijk druk op de weg, waardoor we elke parkeerplaats die we op reden, vol stond met vrachtwuto’s, campers, caravans, autos en vooral heel veel motoren. Waarschijnlijk was er ergens een Harley Davidson meeting, want het waren voornamelijk Harley’s met plakplaatjesvolk met leren Bayerische giletjes met doodskoppen erop……

Door de drukte overal maar doorgereden en tussen de middag kwamen we aan bij de camping. Mooie plekken, tussen de bomen op een veldje en een erg vriendelijke campingbeheerder.

Van deze man meteen weer een lesje gekregen in voertuigtechniek…wat gebeurde er: bij aankomst wilde ik voor de receptie de camper uitzetten en stapte ik uit, samen met Mir. Toen we buiten stonden, met sleutels in hand, bleek de motor nog gewoon te lopen. 2^e keer dat het gebeurde. Best raar. Wat ik daarna ook deed, de motor bleef lopen. Opnieuw starten en ratelende startmotor ten spijt, niets kreeg de motor uit.

Toen de beste man, zo tussen neus en lippen meldde dat ik “dubbelclutch” moest hanteren, ging de motor uit. Was niks ernstigs zei de campingbeheerder. Gewoon even onthouden….

Na aankomst op camping en ons plekje uitgezocht, brak de zon door en hebben we de hele middag lekker met boek, hapjes en drankje, in onze luie stoelen gelegen en genoten we van elkaar en de omgeving. Was super gezellig! Nu naar binnen, want het begint te regenen en het koelt af. We eten heerlijke asperges, met gerookte zalm en gekookte eieren. Moet wel als je in Limburg staat….

De camping staat inmiddels vol om ons heen en iedereen is binnen lijkt het wel. Na het eten zal de rust op camping wederkeren en zit iedereen binnen is de verwachting. Wij vinden het erg knus en zien al weer uit naar lekker slapen in ons ieniemienie bedje.

Nou ja….ik lees alles nog even door en realiseer mij: eigenlijk had de ene zin met: “we zijn vanmorgen met camper vetrokken naar Limburg, in Echterbosch en we staan met mooi weer op natuurkampeerterrein” ook volstaan, maar wordt wel een heel kort blog dan, toch?

Tot morgen! Mogelijk iets meer te melden als vandaag……

Bonte avond en thuiskomst!, 3 en 4 mei 2015

De laatste dag gaat ons naar Folkestone brengen en nadat we de camper hebben losgekoppeld, gaan we redelijk vroeg op pad. Het weer is slecht dus het feit dat we gaan reizen komt goed uit. Ook deze rit valt ons eigenlijk goed! We rijden op drukke wegen direct langs de kust, waar we hele mooie dorpjes passeren. Vooral Rye, Brighton en Hastings waren erg mooi. De zee was behoorlijk ontstuimig en op boulevards liepen of mensen met regenkleding, mutsen en paraplu’s of mensen in jeans en T-shirts. Typisch engels weer dus!!

Onderweg merken we dat we door de slechte nacht slapen, erg rozig worden en besluiten voordat we naar de camping Black Horse Farm in Folkestone gaan om Kees en Jose te ontmoeten, nog even een moment voor ons zelf willen inlassen. Even een middagdutje doen, want we weten dat wanneer we op de camping staan, de poel van verderfs door drankmisbruik en veel gelach, er van rust niets meer terecht komt…

Wij op onze navigatie op zoek naar een camperplaats die dichtbij en op de route ligt. Het systeem gaf aan dat er een camperplaats, zonder enige vorm van faciliteiten, in Saint Mary’s Bay voorhanden was. Feitelijk was het een parkeerplaats direct aan de dijk, waarachter een kiezelstrand aan zee was. Mooie plek, dus wij de camper geparkeerd en bedacht dat we eerst nog even gingen dutten en daarna nog even op het strand wandelen.

We waren nog maar net gaan liggen, toen er een invasie van engelsen aankwamen om exact op dezelfde plek hun 78 honden uit te laten. Van rust is weinig gekomen, maar ook door auto’s stond onze camper helemaal ingeklemd en konden wij sowieso niet weg. Ook het wandelen was niet je van het want je waaide uit je broek en je lichaam was gezandstraald zodra je weer terug in de camper kwam. Kortom; we gaan maar weer verder om de camping op te zoeken!

Bij aankomst in Folkestone, stonden Kees en Jose ons al op te wachten en de camping had onze camper vlakbij de camper van Kees en Jose ingedeeld, dus we konden op onze knieen naar huis kruipen, mocht het drankgelag uit de hand lopen.

Wel waardevol en mooi om je eigen vrienden vanuit mijn jeugdtijd op de Marderhoek in Lelystad na al die jaren nog in je leven te hebben en waarmee het nog altijd goed vertoeven is. We hebben elkaar altijd wat te vertellen en nu helemaal nu we gezamenlijk praten over onze reisplannen. Ook in de jaren dat Miriam en ik zelf op de Marderhoek zijn gaan wonen, gingen we veel met elkaar om en altijd schik! Aangekomen voor hun camper op onze lekkere kampeerstoelen, hebben we de koffie maar overgeslagen en zijn we direct met toastjes, hammetjes, kaasje en bier en wijn aan de slag gegaan en hebben we supergezellig een paar uur met elkaar gezeten. Aangezien we ook nog samen uit eten gingen ’s avonds, besloten we om 5 uur maar even een break in te lassen en ieder in zijn eigen camper wat voor zichzelf te gaan doen. Zou ons dutje nu dan nog even kunnen? Nee, aangezien we met andere engelsen aan de praat kwamen en eigenlijk om 7 uur alweer in de pub zaten om lekker uit eten te gaan. Wat dat kun je in Engeland; lekker eten! Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar het is echt zo. De sfeer in de pub die bomvol zat was prima en een ober van 13 jaar nam onze drankjes en eten op. Dat ventje was qua gedrag en gesprekstof 33 jaar, maar je zag dat dit zijn lust en zijn leven was. Het publeven. Hij had babbels voor 10 en gaf nadat wij weg zouden gaan nog een feestje voor zijn verjaardag, samen met een wat ouder meisje. Ze hadden een disc Jockey ingehuurd…Nou dat beloofde nog wat!

Heerlijke avond gehad en voldaan nog op tijd in bed gekomen. De volgende ochtend eerst rustig wakker worden, even een afscheidsbakkie bij Kees en Jose gedaan en toen op weg naar Dover om onze boot te halen voor de overtocht weer naar het Continent, zoals de engelsen het noemen.

Het was lekker rustig op de incheckrijen, dus we konden direct gaan boarden. Maar we werden alsnog bijna genaaid door de medewerker van P&O Ferries. We waren namelijk uren vroeger dan onze geboekte tijd en bij het inchecken zei de beste man dus dat we € 86,00 moesten bijbetalen. Wij in discussie met de ijverige klerk omdat we overtuigd waren dat onze tickets een “flex”-status hadden. Hiermee mocht je 4 uur voor of na de tijd nog mee met ferry, mocht er plek zijn. Wel; er was plek zat, dus dat was het probleem niet. Na heen en weer gepraat zie de man dat ie even met het kantoor ging overleggen. Na zijn excuses te hebben gemaakt, mochten we mee. Het kantoor bevestigde wat wij al zeiden, dus niks bijbetalen en mee met die schuit!

Prima overtocht gehad en ook het uitchecken verliep voorspoedig, dus wij op weg naar het brabantse land om daar nog even een nachtje de vakantie af te sluiten. Onderweg was het erg druk op de wegen en kwamen we in file terecht in Antwerpen. Allebei zeiden we dat we net zo goed naar huis konden rijden en niet nog nachtje kamperen. Zodoende sliepen we vannacht lekker in ons eigen bedje en konden we ook nog op tijd zijn voor de dodenherdenking. Toch altijd een indrukwekkende gebeurtenis.

Vrijheid is ons grootste rijkdom!! Free like a bird!

We hebben een supervakantie gehad en onze Lambortinki heeft zich voorbeeldig gehouden en we hebben erg veel plezier van hem gehad. Nu weer thuis, ook lekker !!

Na thuiskomst werden we weer direct geconfronteerd met de nederlandse regelgevings-frustratie en andere frustraties (staat abosluut in het niet bij werkelijke erge gebeurtenissen zoals Nepal en eerder genoemde vluchtelingenproblematiek, maar toch…): onze container was tijdens onze vakantie niet geleegd, maar dat dus nog vol met vuil van 2 weken geleden. We hadden een rode kaart gekregen….ja een rode!!! Onze deksel stond te ver open, eigenlijk zoals hij wel vaker openstaat voor de lediging, en daardoor hadden ze hem laten staan. De hele buurt heeft de container vaak te vol en dus nooit gele of rode kaarten…ook bij ons niet! De komende week moeten we onze boventollige vuilniszakken zelf maar naar de vuilstort brengen en de container meer leeg maken.

Wat een welkom! Toen maar even de tuin ingelopen en gekeken of daar de chilla (onze overkapping) er nog goed bij stond. Wel; de buurtkatten hebben onze loungeset uitgewoond en gekrabd aan kussens en overal in kussens veel katten haren…toch maar eens een buks kopen 😉

En maar meteen weer gekeken wanneer we weer met onze camper op pad kunnen….Hemelvaartweekend dus!

Brockenhurst – Pevensey, zaterdag 2 mei 2015

De afgelopen 2 dagen hebben Miriam en ik op deze camping heerlijk genoten van de omgeving in The New Forest. Toen we vanmorgen wakker werden zagen we dat er super veel mensen op de camping waren komen te staan in verband met het vrije lange weekend van de engelsen. Vele gezinnen hebben gisteravond laat nog hun tenten opgezet en we staan dus inmiddels omsingeld op onze plek.

Er moet ons ook nog wat anders van ons hart; wat kun je soms toch begaan zijn met mensen om je heen en weet je niet wat je moet doen en of het verstandig is om te doen wat je zou willen doen. Wat is het geval? We hebben dus de afgelopen 2 dagen een buurmeisje of buurvrouw gehad die alleen bivakkeerde voor haar tent, nogal in barbaarse omstandigheden, gezien het weer en de temperatuur van dit weekend. We konden niet onze ogen afhouden van deze jongedame en hadden allebei een nogal “ach gut….” gevoel. Laat ik eerst een beeld schetsen van wat wij 2 dagen hebben gezien…

Bij dit meisje kregen we allebei het gevoel dat ze alleen op vakantie was, omdat ze niemand had om met haar mee te gaan. Maar omdat ze toch het weekend weg wilde, toch maar was gegaan. De dag voordat ze ging, heeft ze op het allerlaatste moment nog tentje gekocht met wat spulletjes, die ze allemaal nog uit de verpakking moest halen voordat ze alles in gebruik kon nemen. Vervolgens heeft ze de tent opgezet en heeft ze er 2 dagen zo bijgezeten. Tussentijds ging ze regelmatig in haar auto zitten om warm te worden, want ook deze kleding heeft ze 2 dagen aangehad. Zonder Jas. Vooral de momenten dat ze een tijdschrift pakte en erbij ging zitten, voor haar tent, op een manier die moest uitstralen hoe lekker ze het had. Vooral ook het bosje bloemen voor haar tent, speciaal meegenomen voor dit weekend, moest een huiselijk warm gevoel geven.

Wij zaten binnen, met een heerlijke warme maaltijd, kacheltje aan, drankje erbij en comfortabel zittend op leren stoelen en banken. Zij op koude grond, op dekentje, in legging en blote benen in zomermuiltjes.

Ons dilemma was dan ook; zullen we haar uitnodigen en vragen of ze mee-eet met ons en gezellig wijntje meedrinkt? Kun je dat wel maken? Ze had immers al een kant en klare wokprut in heet water gegeten en zat op haar “gemak” de engelse versie van “Vriendin” te lezen.

We zaten er echt mee en oprecht voelden we ons lullig en ongemakkelijk. Uiteindelijk hebben we het toch maar niet gedaan. Bang om haar te kwetsen of gewoon stom te zijn tegen haar. Jammer dan dat je toch niet spontaan durft te wezen….je doet het immers vaak toch niet goed, terwijl je bedoelingen dat wel zijn.

Maar goed…dit beeld heeft ons al dagen in de greep:

Na dit te hebben gedeeld met jullie, zijn we op pad gegaan naar onze volgende stop; Pevensey, een plaatsje aan de kust van East Sussex. Redelijk al op weg naar Folkestone, waar we onze vrienden Kees en Jose, ook reizend met camper, gaan ontmoeten morgen. Onderweg kwamen we verschillende landschappen tegen. Industrieel en saai, maar ook prachtig en groen! Engeland is echt mooi! Wij zouden een ieder aanraden om toch eens te overwegen om ernaartoe te gaan.

Aangekomen aan de kust reden we het dorpje Pevensey in op zoek naar onze camping die we in gedachten hadden. Daar aangekomen vonden we dat het er erg druk was en ook dat de ligging van de camping niets had om ervoor te blijven. Waarschijnlijk hadden ze toch geen plek, dus wij maar doorrijden naar het alternatief, een paar kilometer verderop.

We dachten echter wel dat het mogelijk was dat daar ook geen plaats was omdat alle engelsen aan het kamperen zijn dit weekend. Op goed geluk maar aangeklopt bij Camping Fairfields Farm in Pevensey, Sussex. Hele aardige eigenaar gesproken over voetbal en de camping en we hadden nog een plek, dus we staan weer gestald voor vannacht.

Aangezien dit dorpje er ook weer mooi uitzag, wilden we meteen op pad om dit dorpje te bekijken en in ’n pub een lunch te nuttigen. Mooie wandeling gemaakt langs kasteel en oude huisjes en toen pub ingerold. Daar zat voor 250 jaar gevangenisstraf bij elkaar, maar het oogde allemaal wel gezellig en ook de Fish and Chips was weer verrukkelijk. Na onze biertjes en wijntjes te hebben opgedronken zijn we maar weer wandelend terug naar camper gegaan. Het is geen weer om buiten te zitten; het zou zo november kunnen wezen!

Daarom; binnen lezen en mooi vroeg onder de wol, aangezien dit geen dorp is waar je uit je dak kan gaan ’s nachts..(Niet dat wij dat nog van plan zijn!)

Morgen echt de laatste etappe in Engeland; we hebben afgesproken om nog 1 nachtje samen met Kees en Jose te gaan staan om ervaringen uit te wisselen. The Black Horse Farm Caravan Club Site in Folkestone. Daarna nog een nachtje ergens in Nederland staan, voordat we weer thuis komen.

Holland Woods Brockenhurst and Lymington at Sea, Vrijdag 1 mei 2015

Heerlijk uitgeslapen en rustig aan gedaan deze ochtend. De was moest gedaan worden en ook de droger moest daarna nog zijn werk doen, dus relaxte ochtend om de plannen voor vandaag te maken.

Aangezien het weer er niet bijster goed uitzag en regen werd verwacht, hadden we niet echt zin om een lange wandeling in de bossen te maken. Toen maar het plan bedacht om eerst naar het dorp Brockenhurst te wandelen vanuit de camping Holland Woods. Een wandeling van een kwartiertje en dan nog lekker door het dorp slenteren. Toen ook nog maar even geopperd om daarna met de trein door te reizen naar Lymington at Sea. Een klein havendorpje met een levendige haven en winkelstraat met pubs, restaurants en boetiekjes. Klinkt goed, dus plan gemaakt!

Eerst nog even langs de receptie van de camping, om de 2e overnachting alvast te gaan betalen. Met het wisselgeld kunnen we de wasmachine en droger voeden. Aangekomen bij de receptie eerst even over het weer praten; dat doen alle engelsen…heeeel uitvoerig! Veel regen vandaag dus…

Gisteren betaalden we 17 pond voor de camping, vandaag 37 pond! Ik zei nog tegen ze: “ik hoef niet een eigen kavel te kopen of aandelenpakket van camping…, wil gewoon nog 1 nachtje staan op hetzelfde stukje wei als gisteren!”

Het had te maken met het bank-holiday weekend, dus overal dubbele prijzen. Het uitmelken van het paupervolk kunnen ze hier dus ook!

Maar….mag de pret niet drukken! Dus nadat Mir met al haar witwaspraktijken klaar was, gingen we op pad. Eerst naar Brockenhurst wandelen om daar onze eerste lekkere kop cappucino te drinken op het buitenterras. Het was nog droog, dus dan moet je het er maar van nemen, toch! De ijsberen liepen nog voorbij, maar wij zaten buiten! Jaaaaa, het is een bijzondere vrouw die van mij, en dat is ‘t!!

Nadat we door het dorp hadden gelopen kwamen we erachter dat het een leuk dorp was, maar meer ook niet. Dus naar het treinstation om verder te gaan naar Lymington. Het openbaar vervoer in Engeland ziet er voorbeeldig uit. Gestoffeerde stoelen, geen gravity en uitgewoonde plekken, maar gewoon netjes. Ook in Engeland komen ze vaak niet langs om kaartjes te controleren, dus de heenreis reden we gratis mee. We hadden namelijk gehoord dat ze langs kwamen in de trein om kaartjes te verkopen. Niet dus, dus mazzel dit keer.

Aangekomen in Lymington zagen we een leuk dorp met hele kenmerkende winkelsteegjes en straten. De haven viel ons tegen; wij hadden echt oude visserskotters verwacht, maar het was meer een vergane glorie jachthaven. Ook merken we op dat er heel veel engelsen de komende 5 jaar gaan overlijden aldaar. De gemiddelde leeftijd op straat was ongeveer 85 en alles wat jong was, was overgebleven en heeft niemand kunnen strikken aan hun zijde. Om nou te zeggen dat engelsen een mooi volk zijn….? Nou, nee!! Als de vrouwen mij daar zouden bespringen…ik zou ze er direct vanaf schudden!

Al lopende kregen we natuurlijk ook weer honger, Miriam was de eerste die erover begon en dan zit het ook in mijn systeem, dus wij een erge hippe tent naar binnen om daar lekker te gaan lunchen. We hadden besloten om lekker warm te lunchen, zodat we dan in camper niet meer hoeven te koken. Goed plan! Mir had een heerlijke Fish and Chips en ik had een knoflook-flatbread met aziatisch bereide eend. Was prima!

Nadat Miriam alle winkeltjes weer eens van binnen had bekeken en ik steeds buiten als haar bodyguard stond te wachten, besloten we maar weer de trein terug te pakken en nog even een pintje te pakken in de SnakeCatcher, een pub in Brockenhurst. Ook dat gedaan en toen het laatste 25 minuutjes door de stromende regen naar de camper gelopen.

Al met al hebben we vandaag nog verder en intensiever gelopen als de dag in Tintagel en eergisteren op die berg in Dartmoor. Dus ook dat geeft toch wel weer een voldaan gevoel. Daar moet op gedronken worden!

Nu lekker een borrel in onze knusse, warme camper en weer heerlijk lezen en slap ouwehoeren met elkaar. We vermaken ons prima en zijn zo blij met deze manier van vakantie vieren. We zijn een happy couple die het ook goed uithouden bij elkaar op 12 m2 leefruimte!

Morgen gaan we onze laatste fase in, richting Dover. Waar we morgen terecht komen, weten we nog niet, maar dat is juist het mooie van camperen. Jullie lezen het morgen waar we terecht komen!

Reisdag Dartmoor naar New Forest, donderdag 30 april 2015

Vanmorgen vroeg wakker door het autogeluid van de dichtbij gelegen autoweg. Geen probleem, want we wilden toch op tijd vertrekken. De dag van vandaag bedraagt zo’n kleine 200 kilometer naar The New Forest. Dit nationale park is honderden jaren geleden aangelegd om als jachtgebied voor de koninklijke familie te fungeren. Het park is gevuld met allerlei kleine dorpjes in mooie settings. Dorset komt op ons over als een zeer landelijke omgeving met inderdaad, nog steeds veel jagers, landrovers, jachthonden en wild.

We hebben er weer zin in om de reis aan te vangen en gaan nadat we onze vuilwater tank hebben geleegd weer op pad.

Verrassend mooi was de reis onderweg. We hadden verwacht dat we langs grote plaatsen als Exeter, Dorchester en Poole zouden rijden en veel verkeer zouden treffen. In plaats daarvan reden we door prachtige gebieden met heel veel mooie heuvelachtige uitzichten. De heuvels zijn lager dan in Dartmoor, maar daardoor komt de omgeving lieflijker over. Eigenlijk was de reis gewoon prachtig vandaag. Ook de camper gaat prima! Soms moet de motor er stevig aan trekken en moet ik terugschakelen naar een 3e of zelfs een 2e versnelling en rijden we niet harder dan 45 km per uur. De auto’s achter ons vinden het niet zo leuk volgens mij, maar het gaat allemaal er vriendelijk aan toe.

C360_2015-04-30-10-53-36-876

Ons doel was om vandaag in Linwood op de Red Shoot camping te gaan staan, maar na de route te hebben gevolgd en daar vlakbij aangekomen, bleek dat onze camper te breed was om over de weg de laatste kilometers af te leggen. Alternatieve routes waren er niet en men raadde ons echt af om niet met de camper het toch te proberen. Gezien onze eerdere ervaringen besloten we dan maar rechtsomkeer te maken en onze plannen te wijzigen. Eerst maar even boodschappen doen in Ringwood, bij Waitrose’s een grote supermarkt. Ook deze plaats zag er erg levendig en groter uit dan we vooraf dachten. Aangezien we langs het toeristisch bureau kwamen, hebben we daar ook nog even een vraag gesteld waar we met onze camper zouden kunnen staan. Na wat speurwerk kwam de lieftallige dame met 3 alternatieven. Het mooie was dat een van die alternatieven ook al net daarvoor via Whats App was voorgesteld door onze vrienden Kees en Jose Moleman, die we zondag ook nog treffen in Engeland om nog een dagje samen de ervaringen te delen.

De voorgestelde camping heette Hollands Wood in Brockenhurst. Midden in het Nationale Park New Forest. De naam schepte ook al een band, dus wij daar naartoe om hopelijk 2 nachten te kunnen verblijven. Het is namelijk bank-holiday in Engeland, dus een lang weekend voor alle engelsen. Men verwacht drukte, dus je kunt maar beter al een plekje hebben denken wij.

Aangekomen op deze camping, blijkt dat er geen electriciteit aanwezig is, dus moeten we op onze zonne-energie panelen de electriciteit leveren. Voor ons de eerste keer dat we “los” staan, maar dan kun je dat ook maar meteen even meemaken. Als de stroom op is, weet je precies of je 1, 2 of 3 dagen op volle accu’s kan “overleven”.

De camping is prachtig; je mag zelf een plekje in het bos uitzoeken, maakt niet uit waar, maar je mag niet binnen 6 meter van een ander gaan staan. Nou, aangezien het nog niet zo druk is op de camping, hebben wij een mooie plek gezocht. Aan het rand van het bos, vlak voor een open veld met weids uitzicht, hebben wij uitkijk over loslopende paarden en pony’s en koeien. Ze lopen gewoon om je camper heen en staan je aan te gapen.

C360_2015-04-30-12-30-53-649

Na geinstalleerd te zijn, stoelen buiten en lekker lunchen. Door de vertraging was die er ook misgelopen en waren we beiden in staat van ontbinding. Het weer was zonnig, beetje koud en windig, maar dat kon onze pret niet drukken.

Na een dutje te hebben gedaan buiten nog even genieten van de zon en de omgeving en nu weer naar binnen in onze woonwagen. Mir gaat lekkere wok-maaltijd maken en daarna lekker lezen en waarschijnlijk vroeg onder de wol, want de buitenlucht in combinatie met drank, is een vermoeiende….Tot morgen of zo…

Dartmoor National Park, Devon, woensdag 29 april 2015

Vandaag maar weer een blog schrijven. Hordes die-hard fans van ons blog begonnen mij gisteren al via alle denkbare social media kanalen te benaderen waar het blog bleef…

Wel, de dag van gisteren bracht weinig stof tot het schrijven van een blog. De hoogtepunten van die dag dat ik mijn neus zat te peuteren en dat we ’s middags samen een dutje hadden gedaan. Maar over die details zal ik maar niets opnemen in dit blog!

In ieder geval kunnen we stellen dat gisteren een relaxte dag was , waarop we niets op de agenda hadden staan, dan alleen maar reizen van punt A naar B. Een plekje zoeken om te overnachten vanaf Tintagel naar het Dartmoor National Park. Vanaf binnenrijden van dit Nationale Park vonden we het meteen al veel mooier dan al het andere wat we hadden gezien in Exmoor. Ook dit was een mooi gebied en hebben we genoten, maar dit Dartmoor beloofde veel goeds voor de komende dagen.

Nadat we een camping hadden gevonden in Tavistock, besloten we om te blijven staan en verder de dag niets te doen. Beiden waren loom, moe, lamlendig en behoeftig aan een dag vegeteren rondom de camper. Het weer beloofde ook niets goeds, dus wij kamp opgemaakt en heerlijk de hele dag zitten lezen in onze meegebrachte boeken en tijdschriften. Morgen, woensdag, zouden we dan verder rijden en weer een mooie wandeling gaan plannen. Maar nu he-le-maal niets doen!

’s Avonds nog gezellig een filmpje gekeken en zoals gewoonlijk mooi op tijd onder de dekens om te pitten. Allebei slapen we zo verschrikkelijk lekker in ons kleine, maar knusse bedje, dus we kunnen niet wachten. Ook de hele dag buitenlucht maakt je rozig, dus slapen kunnen wij wel!

De afgelopen nacht kwam de regen met bakken tegelijk uit de hemel kletteren op ons dak van de Lambortinki. Wij vinden dit het ultieme kneuterige, dus voor ons maakte het niet zoveel uit. Nadat we onze camper weer hadden klaar gemaakt voor de volgende rit, zijn we dan echt onderweg gegaan om Dartmoor NP te bekijken. Het doet ons denken aan Montana in Amerika. Waar in Exmoor en de kust alles zo klein, benauwd en poppenhuisachtig is opgezet, wat overigens wel heel pittoresk en idyllisch aandoet, vinden wij Dartmoor toch veel sprekender.

Enorme valleien met glooiende landschappen, omheinde weilanden met prachtige stenen muurtjes, grazende koeien en loslopende schapen en pony’s. Weidse uitzichten over deze valleien, met daarin soms rotsformaties die grillig het landschap bepalen alsmede de wolkenluchten maken op ons veel indruk.

Ja, dit voelt goed! We genieten volop en rijden rustig door naar Postbridge informatiecentrum om daar te kijken welke wandelingen er zijn binnen onze mogelijkheden. Ik ben bepaald niet echt een Usain Bolt die enorme afstanden snel kan afleggen, maar de man achter de balie gaf ons een mooie wandeling mee. Hij schatte in dat ik het zou kunnen volbrengen.

Eerst nog even in onze camper een stevig ontbijt gemaakt om vervolgens te beginnen met de wandeling.

Door de bossen van Dartmoor omhoog naar Bell Lever Tor; een op de toppen van een berg staande rotsformatie, waarvan je over heel het park kunt uitkijken met fantastische vergezichten over de valleien! De verscheidenheid aan kleuren en vooral de brem in de velden en langs de kant van het wandelpad is prachtig.

Al lopende kwamen we er achter dat we niet de goede route liepen, maar dat we om waren gelopen. Dan maak je bij al sowieso geen vrienden, maar de stemming bleef goed. De man had uitgelegd dat we op een bepaald moment op een groot veld/vallei zouden uitkomen en dan rechtstreeks naar de Bell Lever Tor zouden kunnen lopen. Toen we daar eindelijk waren aangekomen, banjerend door de modder en beroerde paden, keken we omhoog en dachten beiden; pffff, dat is nog een klim!! Gaan we niet doen, zei ik en Miriam gaf ook aan dat ze dit niet zo zag zitten in eerste instantie. Al pratende (dit duurt altijd even met mij….) zeiden we wel; als we dit niet doen, krijgen we spijt. Dus daarom maar aan de klim begonnen en blik op oneindig!

Ploeterend kwamen we boven en inderdaad; daar hadden we geen spijt van! Wat een uitzicht en wat een prachtig gebied! Uitkijkend over alle bergen/heuvels zagen we hoe we waren gelopen en waar we naar toe moesten.

C360_2015-04-29-12-46-11-674

We hebben even met elkaar daar gestaan en wat foto’s genomen om vervolgens de weg weer naar beneden aan te vangen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het mij en ons goed afging. We herstellen snel van gedane arbeid.

Na onze camper weer te hebben gestart zijn we richting Widecombe on the Moor gereden om daar het prachtige dorp te bekijken, welke bekend staat om zijn mooie kerk en de witte cottages met rieten daken. Echter; we durfden het niet aan met onze camper. De wegen werden smaller en smaller wederom en ook met verkeer was het redelijk druk. Vanaf een berg op parkeerplaats toen maar van afstand foto’s gemaakt om toch nog wat ervan mee te pikken.

De laatste etappe van vandaag is naar de volgende camping in Bickington. Vanaf daar kunnen we morgen de snelweg op om richting Southampton te rijden om in the New Forest nog een paar dagen te verblijven. De camping heeft een paar hele grote campers staan en daarnaast is onze echt een ukkie. Miriam en ik hebben vanmiddag een paar uur in de zon zitten lezen voor de camper en iedereen die langs komt groet vriendelijk en komt soms een praatje maken. Erg vriendelijk zijn ze hier in Engeland!

Nu alles weer aan kant voor een avondje in ons 2e huis! We vermaken ons kostelijk en vinden het steeds makkelijker om vaste plekjes te vinden voor dingen en ook onze routine verloopt goed; iedereen zijn taken! Kan maar duidelijk zijn!

En tegenover ons zien we de toekomstdroom voor ons…we blijven sparen!!

Tintagel Castle en Camelot Castle, Cornwall, Maandag 27 april 2015

Aangezien we gisteren hadden besloten om 2 nachten in Tintagel te blijven, was gisteren de aankomstdag tevens relaxdag. Daarom vandaag de actieve dag gepland. Tenminste…voor ons dan!

We waren om 7 uur wakker en de zon stond strak aan de lucht en dus heerlijk buiten voor onze camper ontbeten. Stoelen naar buiten en eerst genieten van het prachtige weer.

Nadat we vanmorgen de campingbaas hadden aangegeven dat we nog een nacht wilden blijven, even samen de afwas gedaan, voordat we onze wandelschoenen aantrokken om de stevige wandeling rondom Tintagel Castle en Camelot Castle te gaan doen. Zuurstof en defibrillator ondergebracht in Miriam haar heuptasje en samen op pad!

De wandeling begint vlak bij onze camping naar de entree van het National Monument Park en volgens mij waren we de eersten die het park inliepen. Het eerste wat ik zag was teven de mogelijkheid om met een Landrover naar boven te worden gebracht en gehaald voor 2x 4 Pond….toch maar gaan wandelen in het teken van de gezamenlijke activiteiten ter versteviging van onze relatie. Het eerste stuk was al direct zeer steil naar boven en de zweetdruppels parelden al weer langs mijn koddige wangen. Tjonge, wat heb ik dan de pest erin…bij een slank persoon denken de mensen; zoooo, die heeft actief gelopen. Bij een obesi-tasgeit denken ze: kijk die bolle eens het moeilijk hebben…zal wel stinken ook!

Onze conditie is eigenlijk wel goed. We lopen stevig door naar boven en zijn wel moe, maar zeker voldaan.

Boven gekomen was het helemaal de moeite waard. De steile en hoge staptreden overwonnen, kwamen we op een plateau waar het kasteel staat, waar de oorsprong van King Arthur ligt. De ruines zien er indrukwekkend uit en de uitzichten zijn adembenemend. En zo voelde ik mij ook..adem benomen!

Om het kasteel en de ruimten daaromheen waren de resten van andere middeleeuwse gebouwen, kerken, wachthuisjes en andere kleine huisjes.

Al wandelend boven op de berg, zagen we prachtige grotten, rotsen uit het water komen en azuurblauw water van de Atlantische Oceaan. Prachtige vergezichten en nog steeds prachtig engels weer. Nadat we een ronde hadden gelopen op het complex, wilde Miriam nog een ander plateau bekijken, maar dit was voor mij even een tree te ver…of eigenlijk 75 treden. Zoals Gerard Joling altijd zegt; ik heb er de kracht niet meer voor!

En, nadat Miriam terug kwam van haar eigen wandelingetje, moesten we nog een eind richting Camelot Castle. Daar wilden we langs, niet zozeer om de schoonheid van het kasteel (want dat viel tegen), maar om daar gezellig samen koffie te drinken of eventueel te lunchen. Dat laatste stuk wandelen weer tegen de berg op was voor ons beiden erg zwaar, ook omdat het inmiddels begon te regenen en we dus zeiknat werden. Het voordeel was dat wanneer ik het restaurant van het kasteel binnen zou lopen, dat de mensen zouden denken dat ik zeiknat was van de regen en niet van het zweet. Maar mijn lieverd zou mijn lieverd niet zijn om dan ook pontificaal voor een open haard te gaan zitten die brandde zoals de Hoogovens… goede keus, Mir!! Nadat ik voelde dat mijn hydrocultuur wederom wat van slag begon te raken, zijn we maar verhuisd naar een coole plek en hebben daar in gepaste sfeer de lekkerste koffie van Engeland gedronken. Want daar stond dit restaurant landelijk bekend om. Hahahaha, ben je restaurant en ben je het bekendst om je bakkie pleur!!

Samen hier lunchen zag ik niet zitten, aangezien de ambiance van het interieur en de mensen ook uit de tijd van King Arthur waren. Wij maar weer verder wandelen om in het dorp maar weer in de pub te gaan lunchen en pintje te pakken.

Terug aangekomen bij onze camper brak de zon weer door en hebben we heerlijk dutje gedaan voor onze camper in onze stoelen. Vanavond weer lekker filmpje kijken of rustig lezen in ons 2e huisje en dan morgen weer op pad.

Onze volgende stop gaat naar Dartmoor National Park en zometeen eerst nog maar even kijken waar we ongeveer terecht willen komen. Ook daar blijven we denk ik 2 nachten om daar ook de omgeving te bekijken. Bevalt ons goed!

Lynton (Devon) – Tintagel (Cornwall), zondag 26 april 2015

Deze ochtend stond in het teken van de discussie of we dit landschap nu mooi vinden of dat we dit niet vinden omdat we met een camper hier doorheen rijden. Allebei zijn nog steeds niet in happy-mode. We weten niet wat het is, maar we denken dat het toch de meer gespannenheid is van het rijden in deze omgeving met zo’n lompe camper. Natuurlijk is het hier prachtig en ziet alles er heel idyllisch en schilderachtig uit. Echt een aanrader….maar niet met de camper.

Ook vinden we dat na een tijdje de heuvels met vers groen gras, muurtjes of heggen rondom de weilanden, loslopende koeien en schapen, engelse cottages en de kustlijn op den duur eentonig worden.

Ook het rijden op de smalle weggetjes, met direct daarnaast een hoge muur of heg, gaat enorm vermoeien. Je moet scherp blijven en er is geen 2-baans weg, maar alleen enkele weggetjes, waarop 2 auto’s elkaar moeten passeren. We merken dat we dit niet zo leuk vinden en hebben besloten dat we genieten van dit landschap deze vakantie, maar dat wij niet meer in deze hoek terug zullen keren. Ook het feit dat onze camper nog steeds niet het beloofde scooterrek heeft, beperkt ons in onze beweging rondom de campings. Het zou geweldig zijn geweest als je jouw camper buiten een dorp of stadje op camping zou kunnen zetten en met scooter de omgeving kunnen ontdekken.

Dat hadden we ook zo gepland, maar dat loopt nu anders omdat de levertijd van het scooterrek is vertraagd. Komt goed! Hopelijk krijgen we het rek volgende maand, dus voor de schotland trip is scooter ingepland.

Het ruige en ongerepte landschap van (noord) Schotland trekt ons meer. Ook de rust en de mensen zijn wat meer relaxt daar. Ondanks dat we ook vinden dat de engelsen die wij meemaken erg vriendelijk en behulpzaam zijn. In ieder geval hebben we besloten dat we nog lekker genieten van deze week en uitsluitend alleen via de hoofdwegen naar onze bestemmingen rijden. Worden we allebei rustiger van.

Na in alle rust hierover met elkaar te hebben gesproken, zijn we op pad gegaan, nadat we goed de route hadden uitgestippeld. Ons doel van vandaag is Tintagel, het geboortedorp van King Arthur en zijn fameuze Tintagel Castle. Tenminste…wat er nog van over is.

Onderweg heel relaxt gereden naar onze bestemming en daar de camping opgezocht die we hadden gezien op onze camper-app. Aan de rand van het dorp, met mooi uitzicht over zee en het kasteel staan we nu op onze plek. Nadat we alles weer aan kant hadden gemaakt, zijn we door het toeristische dorp gaan lopen en zijn we uiteindelijk in een gezellige pub belandt. Erg lekker geluncht met een paar pints of lager en Smooth beer van John Smith. Je raadt het al; daarna geen puf meer om de lange en intensieve wandeling naar het kasteel te maken. Deze doen we morgen! Nu even in alle rust lekker blog schrijven en lezen. Miriam is toch nog even naar het uitzichtpunt gelopen om daar nog wat mooie foto’s te maken.

Vanavond lekker filmpje kijken in de camper en het kacheltje aan. Aan de kust is het zonnig, maar toch nog wel erg koud. Tot morgen!