Camperjoy

Country & (South) Western, Winterbourne Stoke naar Lynton

Wat een feest! ’s Ochtends wakker worden en buiten lekker ontbijten. In Engeland! De weersverwachting ziet er niet al te best uit, maar de dag is in ieder geval goed begonnen. Heerlijke verse Jus d Orange en broodjes in de zon nuttigen met een speelse hond die nogal indringend aandacht vraagt om steeds zijn bal te gooien, schoppen of wat dan ook….in ieder geval; doe er iets mee!! Was een leuk begin van de dag, die uiteindelijk niet leuk is geworden, maar daarover zometeen meer….

Nadat we heerlijk rustig aan hadden gedaan, na het ontbijt, even alle routines uitvoeren met de camper om weer verder te kunnen gaan. Miriam doet alles binnen om ervoor te zorgen dat er niets los ligt in de camper en niets rammelt. We worden allebei gek van rammeltjes!

Onze geplande route gaat vanaf Winterbourne Stoke naar Lynton, een klein plaatsje aan de kust van Somerset, in het Zuid Westen van Engeland. We hadden vooraf onze route gepland en op basis van onze ervaringen gisteren, zouden alle wegen goed toegankelijk zijn voor onze toch wel wat lompe camper in dit pittoreske Cornwall, Devon en Somerset. Het begin ging helemaal lekker; niet zo heel druk op de wegen en mooie omgeving om doorheen te toeren.

Nu hebben Miriam en ik de afwijking dat wij Country & Western muziek helemaal geweldig vinden tijdens het camperen. Tijdens onze vakanties in de VS zijn we helemaal in de ban geraakt van deze engels-talige smartlappen. Met pakkende teksten als: “ik heb je lief, je bent mijn hartedief” en “je bent de enige vrouw waar ik van hou en ik blijf je altijd trouw” zou je menig hollandse zanger met pek en veren of rotte eieren van het toneel afgooien, maar met de Country & Western sound in combinatie met het engels, klinkt het toch super sfeervol als rondreizende toeristen. Mooie herinneringen aan deze muziek, dus luid schalmend uit onze speakers kwam met name Tim McCraw voorbij galloperend.

Zoals gezegd hadden we goed het tempo erin zitten totdat ineens: BOEM!! Allebei schrokken we ons helemaal het rambam en zagen we een vette plek met veren op onze voorruit. Bleek er een eend (moeder) tegen de voorruit te zijn gevlogen. Gelukkig was het er maar eendje 🙂

Deze dame zal het niet hebben overleefd, denken wij. Onderweg zien we heel veel fazanten, konijnen, vossen en vandaag dus ook een eend langs de kant van de weg liggen. Aangereden. Door de bosrijke en rustige omgeving is het jagersgebied, dus veel wild.

Nadat we bijgekomen waren van de schrik bleek ook dat de wegen steeds smaller en smaller werden en dat is op zich nog niet zo erg, maar door de enorm veel bochten en alle muurtjes en heggen die direct naast de weg in de bochten staan, moet je erg alert zijn of er auto’s opeens uit de bocht komen. Dit is nogal een paar keer gebeurd vandaag en dan blijkt onze camper toch even iets groter te zijn dan wenselijk in die omgeving. Ook door de kleine dorpjes zijn de wegen erg smal en staan er soms auto’s geparkeerd waardoor je er net doorheen kan. Ik merk dat Miriam niet op haar gemak zit, want zij zit aan de kant waar de auto’s elkaar raken. Het valt erg tegen hoe inspannend het rijden is. Ik voel mij zeker met de camper en ik ben goed in staat om op spiegels te kunnen rijden en ruimte in te schatten, maar ook ik zit af en toe toch met aangespannen bilspieren op de stoel, waartussen je een walnoot kunt kraken…

Tijdens lunchtijd kwamen we aan in Dunster. Een erg mooi charmant dorpje met huisjes met rieten kappen, smalle straatjes, kleine winkeltjes en een paar pubs. Daar maar even gegeten in Forrester Arms, maar daar werden we ook niet vrolijk van; Een sjoelsteen die als cheeseburger door het leven moest gaan en ik had een proefpakket van Uncle Ben’s kippenprut Masala…astronautenvoer moet lekkerder zijn! Jammer, maar helaas.

Maar dan nu de climax; rijdend in Minehead reden we een weg in die wederom smaller en smaller werd en steil naar boven liep. We wilden nog terug, maar dit kon nergens en inmiddels reden er ook auto’s achter mij, zodat dit dus geen optie was. Op hoop van zegen!

Wel…..ik kon niet meer verder; de camper zat vast tussen 2 muren en omhoog en naar beneden kon niet meer. Meteen kwam er hulp van een lokale bewoner van een huis. De spiegels raakten aan beide zijden de muren van de huizen, dus inklappen die spiegels. Aan beide kanten had ik geen centimeter ruimte, dus de bewoner ging voor mijn camper staan om mij te begeleiden. Ik kon immers niet meer in mijn spiegels kijken. Met veel stress in mijn lijf en Miriam een beetje bleek kijkend, gingen we beetje bij beetje tussen de muren door. Wel krassen van de heggen op onze camper, maar deze poetsen we wel weg. Na veel sturen, remmen, gas erbij, links, rechts, communiceren, lukte het ons om erdoor te komen. Fijn!!

Maar nu zaten we midden in het dorpje met alleen maar hele smalle straatjes. Nog meer stress! Maken dat we wegkomen uit dit pokkedorp!! Uiteindelijk lukte het en reden we de laatste kilometers naar Lynton, alwaar wij in de stromende regen aankwamen op een camping, met pub!

Nadat we Minehead hadden verlaten maakten wij ons op voor de laatste etappe naar Lynton. Het was verschrikkelijk zo smal en steil de wegen waren. En toch op een verlaten single track road nog een tolweg ook nog! Via zeer geavanceerde betaalterminals en futoristische ambtenaars-hokje voor de tol-inning betaalden wij onze tol en gingen weer de steile berg op.

Onze Lambortinki had toch echt veel minder te vertellen dan de PK-monsters als de Lamborghini’s waarvan de naam is afgeleidt. Tjonge…hele hellingen in zijn eerste versnelling moeten nemen. Schoot niet op.

We hebben besloten om ons te gaan bezatten na een dag als dit. Soms reageren we het dan af op elkaar, terwijl wij dat helemaal niets vinden om elkaar af te zeiken. Daarom maar nu even gezellig een hapje en veel drankjes! De pub naast onze camping Beggars Roost was super gezellig en weer leuke mensen ontmoet. Mijn schotland-vest heeft weinig vrienden gemaakt hier in Engeland….

Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen op een meer stressvrije en harmonieuze dag met elkaar!

Calais – Stonehenge, Vrijdag 24 april 2015

Vanmorgen vroeg wakker en dus meteen uit de veren. We hadden beiden erg lekker geslapen en waren weer klaar voor een wat langere reisdag. Om in het gebied te komen wat we willen gaan bekijken deze vakantie, moeten we vandaag zo’n 260 kilometer rijden in erg druk verkeer. Eerst richting London, om dan vervolgens af te buigen richting Southampton en daar op secondaire wegen te slingeren richting Stonehenge. Maar eerst; richting Ferry Terminal in Calais, bij P&O Ferries. Daar aangekomen moesten we kiezen of in de incheck-rijen voor personenauto’s gingen staan of toch in de rijen voor vrachtauto’s boven de 3500 KG. Wat doe je dan; als je groot rijbewijs C nodig hebt en de camper 4500 kg weegt…?? Ga je toch in de rij met vrachtauto’s staan, toch! Wel, dat was dus niet de bedoeling. We moesten de rij weer uit en werden teruggestuurd naar het begin bij de personenauto’s. Voelde mij een klein ventje dat straf kreeg op school en weer achteraan moest staan in de rij…eigenlijk als Calimero!! Zij zijn groot en mijn camper is te klein….dat is niet eerlijk!!

Maar goed; het inchecken ging prima, maar bij de laatste douanepost werden we eruit gehaald en wilden douaniers onze camper van binnen zien. Logisch…want hij is heel mooi!! Maar het was toch anders. Men zocht naar vluchtelingen in onze badkamer, onder het bed en onder banken. Niets gevonden natuurlijk, maar wel veel proviand!

Voordat we de haventerminal inreden, zagen we honderden vluchtelingen in tentenkampen en geïmproviseerde hutjes langs de kant van de weg. Afrikanen naarstig op zoek naar een betere toekomst. Het zag er heel triest uit en beiden voelden we ons verdrietig over hoe de verschillen tussen mensen in de wereld kunnen zijn.

Nadat we de camper in de boot hadden geparkeerd hadden we even tijd om te relaxen tijdens de overtocht, die anderhalf uur duurt. Hele rustige overtocht gehad en ook het verlaten van de boot verliep heel voorspoedig. Onderweg nu naar Stonehenge!

C360_2015-04-24-12-55-29-341

Eerlijk gezegd viel te reis vanaf Dover naar Stonehenge erg tegen. Erg druk op de weg en op de snelwegen heel veel trucks onderweg. Nadat we een paar uur hadden gereden besloten we om binnendoor te gaan rijden ipv de snelweg. Erg mooie natuur en panorama’s onderweg, maar ook erg kronkelige weggetjes en muurtjes langs de wegen. Smal om elkaar te passeren, maar het verliep allemaal op rolletjes. Aan het einde van de middag kwamen we aan in Stonehenge en zijn we op zoek gegaan naar een geschikte camperplaats in de buurt aldaar. Onverwacht reden wij daardoor langs de wereldberoemde stenen hunebedden van deze plaats en vonden het indrukwekkend van een afstand. Onze bedoeling was om morgenochtend de hunebedden te bezoeken en dan door te rijden naar het Exmoor National Park. Dit is ongeveer 150 kilometer verder rijden op smalle weggetjes, want snelwegen zijn hier niet meer in deze hoek van het land, lijkt het wel.

We staan nu op de camperplaats in Stonehenge Campsite (GPS coördinatoren N 51,16265 W 1,89668). Hele mooie rustige plek in de natuur. Mir heeft heerlijk gekookt in plaats van dat we naar de Pub zouden gaan om daar wat te eten. We zijn moe van het rijden met de grote camper door het pittoreske landschap en verwachten vroeg onder de wol te gaan. Hopelijk voelen we vanaf morgen ons echt op vakantie en gaat het mooie beginnen! Op naar Exmoor!

Reisdag Lelystad – Calais, Donderdag 23 april 2015

Vanmorgen had ik nog een afspraak in Apeldoorn met een opdrachtgever van mij en Miriam had nog een drukke dag voor de boeg met Gloss. Afspraak was dat wanneer we klaar waren met werk, rustig zouden doen voordat we de camper zouden pakken. Wel…de laatste klant van Miriam had afgezegd, dus toen ik thuis kwam om 14.00 uur, stond ze al te trappelen om weg te gaan. Het viel mee dat ze nog niet op haar stoel in de camper zat. Maar goed; vlug alle laatste zaken in de camper pakken en om kwart over 3 ’s middags draaiden we de weg op om richting Calais te rijden. Doel was om door te rijden naar Calais en daar op camperplaats in de haven te gaan overnachten. De Garmin Navigatie ingesteld op snelwegen en snelste route. Al rijdende passeerden wij Utrecht al voorspoedig en volgden de borden naar Breda. Echter daarna stuurde de navigatie ons naar een totaal andere richting, met als uitkomst dwars door hartje Antwerpen en via drukke winkelstraten door de stad, door de scheldetunnel, oostoever. Uiteindelijk verloren we best wel wat tijd en aangezien we ook nog moesten eten, besloten we in het dorpje Knesselare bij Brasserie De Swaene te gaan eten. Jammer dat we wat haastig waren, aangezien we nog een stuk moesten rijden de haven, maar jongens…..wat was dit een heerlijk restaurant! Erg vriendelijke bediening en een machtig lekkere menukaart. We besloten om toch maar lekker rustig aan te doen en dan maar niet helemaal naar het geplande eindpunt door te rijden, maar iets voor Calais een camperplaats te gaan zoeken om de nacht door te brengen.

Een kwartier nadat we het restaurant hadden verlaten en weer aan het rijden waren, werden Mir en ik vreselijk rozig, zeg maar: Moe. Met nog ruim honderd kilometer voor de boeg besloten we de camperplaats Kompas in Westende op te gaan zoeken (GPS coordinaten N 51,15581 E 2,76011).

Aangekomen bij slagboom via electronische betaalterminal ingecheckt en uiteindelijk om 22.00 uur zaten we lekker in “the living” een slaapmutsje te drinken met elkaar. Moe maar voldaan! Morgen voor het eerst met de camper op een boot en naar de overkant van het Kanaal en daar richting Exmoor te rijden. Wordt een lange reisdag weer, dus lekker slapen!

Eenvoudiger kunnen we het niet maken: Belastingdienst

Toen we onze camper in november vorig jaar kochten, hadden we besloten om de camper qua maximaal toelaatbaar gewicht over laten schrijven naar 4500 KG en dus vanaf dat moment als “trucker” door het leven te gaan. Aangezien ik vorig jaar zomer mijn vrachtwagenrijbewijs had gehaald, was dat dus geen probleem.

Een andere wens was om de camper te laten overschrijven van de definitie vrachtauto op het kenteken naar personenauto. De reden hiervoor was dat je zodoende, als vrachtauto, af bent van alle kleine bekeuringen op snelwegen wanneer je harder rijdt als 80 en als personenauto dus harder mag. Bij aankoop van de camper zei de dealer dat deze kenteken-wijzigingen geen probleem zouden opleveren en het was puur en alleen een administratieve RDW aanpassing. Kosten voor deze 2 kentekenaanpassingen zouden 2x € 55,00 gaan kosten. Op basis van deze informatie toen deze camper gekocht met de afspraak dat we na levering van de camper, zelf de aanpassingen zouden regelen. Want…..het was alleen maar 2 formulieren invullen en klaar is kees!

Nu, 5 maanden later, kunnen we zeggen dat de bureaucratie in Nederland tot grote hoogten zijn gestegen en dat we tenenkrommend hebben moeten toezien dat de totale kosten inmiddels zijn opgelopen naar een € 600,00.

Even een kleine opsomming van deze kosten, die ons nooit verteld zijn en waarbij we ook bij dealer niet meer kunnen aankloppen (terwijl deze toch de kenner is toch??):

Om het kenteken op te hogen naar een zwaarder gewicht van 4500 kg, moesten de fabrikanten een verklaring afgeven dat hun auto/chassis deze lasten zouden kunnen dragen. Op het typeplaatje van de auto stonden deze gegevens ook al, maar was niet voldoende; er moest een originaliteitsverklaring worden opgesteld: Fiat Nederland vraagt hiervoor € 95,00 en Alko doet dit voor hetzelfde bedrag. Ook de dealer die de formulieren geregeld heeft, rekent nog wat kosten en zodoende, inclusief RDW keuring, zijn we hier dus € 350,00 aan kwijt.

Dan de overschrijving van vrachtauto naar personenauto: in totaal ben ik hiervoor 2x naar RDW geweest en dus 2x € 55,00. Auto goedgekeurd door RDW en de mededeling gehad dat ik aangifte BPM moest doen bij de Belastingdienst. Bij de balie kon ik de benodigde formulieren van de Belastingdienst meepakken. Bij thuiskomst lees ik de documenten door en schiet ik volledig in de stress; de formulieren zijn door een leek niet door te komen en zelfs de toelichting maakt alles alleen nog maar moeilijker. Je moet registeraccountant zijn om wijs te worden uit de rekenformules en definities. Echt; na een avond daar intensief in te zijn gedoken, toch zelf maar de aangifte verzorgd en volgens de methodiek die aangegeven is moet ik nog eens € 150,00 bijbetalen voor de BPM. In mijn ogen is dit belachelijk, aangezien onze camper al ruim 15 jaar oud is en andere mensen ook al BPM hebben betaald over deze auto. Na een paar belpogingen naar de belastingdienst om opheldering te vragen, kreeg ik niet de indruk dat de medewerkers van de Belastingdienst nu precies wisten hoe ik e.e.a. moest gaan uitrekenen.

Besloten dus om toch maar de aangifte te doen, zodat ik snel mijn nieuwe kenteken krijg, want over 2 weken gaan we op vakantie naar Engeland en wil ik wel alle papieren op orde hebben. Bezwaar maken kan ik altijd dan nog achteraf doen. Iedereen zegt dat ik geen BPM had hoeven te betalen, maar toch maar even gedaan.

Ongelofelijk hoe moeilijk de formulieren waren en slecht je geholpen wordt. Afwachten of we ons kenteken op tijd weer binnen krijgen. De tijd dringt…..

Zon-dag aan de Mookerplassen in Plasmolen

We waren erg vroeg wakker vanmorgen en in de camper was het berekoud. De dakvensters waren bevroren, het grasveld was wit uitgeslagen en er kwamen dampen uit onze monden. Dit keer geen “ik heb mijn tanden nog niet gepoetst”-dampen, maar koude condens dampen. Wie gaat er als eerst uit bed om de kachel te ontsteken? Uiteindelijk ben ik er maar uitgegaan en de ruimte was in no time opgewarmd. Behaaglijk aan de tafel je eerste bakkie koffie doen en daarna jezelf lekker douchen en klaar maken voor weer een mooie dag. De verwachtingen zijn goed, dus we hadden besloten om door te rijden, of anders gezegd; terug te rijden, richting Nijmegen. Nadat we de camperplaats hadden afgerekend, zijn we omstreeks 9.30 uur het terrein afgereden richting Nijmegen.

Onderweg werd het weer steeds mooier en zonniger. We wilden eerst doorrijden naar de Hoge Veluwe, maar opeens zag Miriam een prachtige jachthaven met camperplaats en camping. Eldorado in Plasmolen. Nou…een Eldorado was het echt! Wat een prachtige plek om te staan. Direct aan het water, uitzicht over de jachthavens en over de plassen. Bootjes vlak voorbij varend en iedereen vriendelijk groetend.

Het weer was zo mooi, dat we de stoelen en tafel buiten hebben gezet en uiteindelijk de gehele dag liggen zonnen, slapen, drinken, hapje, slapen, etc. Super genoten van elkaar en van de omgeving. Aan het einde van de middag waren we allebei enorm verbrand in ons gezicht. Deed wel beetje pijn aan de knijter…

Aangezien ons proviand tot een ondermaats minimum was geslonken, maar besloten om uit eten te gaan bij het gezellige restaurant tegenover onze camperplaats, aan de andere kant van de brug. Daar heerlijk gegeten en ook weer mensen gesproken over de omgeving. Echt een aanrader voor iedereen om in deze omgeving te vertoeven. Wandelen, fietsen, varen, motorrijden, recreeren aan het water; alles is mogelijk in deze mooie ambiance!

Als afsluiting van weer een superdag, nu in camper mok thee drinken, beetje bloggen en zometeen weer naar ons mandje. Wat zullen we slapen!

Nationaal Park Maasduinen te Nieuw Bergen

Na een heerlijke nacht slapen werden wij vanochtend wakker en hoorden wij regenen tegen ons dak. Wij vinden dat altijd super relaxt en geeft ons een behaaglijk gevoel. Lekker warm tegen elkaar aan en diep onder de dekens je meisje aankijkend; effe rustig blijven liggen…toch? Volmondig was het “ja” en dus in alle gemak rustig wakker worden, douchen, aankleden en ontbijten. Omstreeks 10 uur klaarde de lucht een beetje op en hebben wij maar besloten om toch door te rijden naar een andere plek in de regio. Camperplaats In de Verte in Lottum was erg mooi en zelfs bijna vol met campers, terwijl de omstandigheden nu niet echt uitnodigend waren. Nadat we de losse spulletjes opgeruimd hadden en de pootjes ingedraaid en elektra afgesloten van de paal, nog even langs de sani-dumpplaats op de camperplaats. Geweldig dat je bij het uitrijden van de “camping” meteen je vuil water kunt laten weglopen boven een put, schoon water kunt tappen om je watertank weer te vullen en een schoonmaakplek voor je chemisch toilet. Niet bepaald mijn hobby om het toilet te doen, maar eerlijk gezegd valt het enorm mee om deze op zo’n plek schoon te maken. Met het blauwe goedje erin zie je bijna niets van torpedo’s die afgeschoten zijn….Maar goed; wel fijn dat je weer vertrekt met alle tanks vol, leeg en schoon.

Onderweg een beetje rondgekeken in de regio en uiteindelijk kwamen we aan het einde van de ochtend weer aan bij onze volgende camperplaats Bos en Heide in Nieuw Bergen. We hadden op de NKC Camperplaats App gezien dat dit ook een mooie plek was en dat je direct vanaf de plek het prachtige Nationaal Park Maasduinen inloopt. Na onze camper weer te hebben geinstalleerd, eerste effe een bakkie doen en een broodje eten samen. Het weer ziet er goed uit en we hebben besloten om een fikse wandeling te gaan maken (voor mij dan tenminste….) door het park. De zeer vriendelijke eigenaar van de camperplaats gaf ons een wandelgidsje en met daarop een route bepaald, zijn we op pad gegaan.

Miriam kon eindelijk de nieuwe heuptas (ipv rugtasje) van Obelink uitproberen, dus die ging als een volwaardige sjerpa op pad. Ze had het letterlijk op haar heupen…hahahaha! Proviand voor als we verdwalen en moeten survivallen, drinken, etc. Jammer dat ze alleen mijn John Rambo commando-mes heeft vergeten. We kunnen dus niet jagen om te overleven en zwijnen te villen….

Nou….voor mij was het echt een survival! Door het park lopen, door de duinen struinen, met een trekpontje over een woeste waterpartij…alles hebben wij meegemaakt..en overleefd. Het park Maasduinen was echt fantastisch! Wat een mooi gevarieerd landschap en fraaie uitzichten hebben we gezien.

Uiteindelijk de middag afgesloten met een slordige 11 kilometer wandelen voor onze camper en een biertje en wijntje gedronken. Bonus was dat we dit buiten in de zond konden doen. Niet lang, want na een half uurtje liepen de pinguins weer langs, dus maar naar binnen. Daar gaan we nu ons eten voorbereiden en weer lekker chillen met elkaar. Vanavond filmpje kijken en weer lekker manden. Morgen gaan we weer op pad, maar waarheen weten wee nog niet. De Veluwe is een optie of toch even via Duitsland weer terug naar de grens. Jullie horen het nog…

In de Verte!!

Wegens een lekker lang Paasweekend zijn we vanmorgen vroeg op weg gegaan met onze Lambortinki richting…..tja, waar gaan we heen? Als je naar het weer en de verwachting daaromtrent kijkt, konden we niet naar het Teutoberger Wald in Duitsland. Daar vroor het ’s nachts nog en overdag een povere 7 graden. De Eifel dan? Daar viel weer wat meer regen dan wenselijk is…Ardennen idem dito… Wat blijkt? In ons eigen geliefde Nederland was het beste weer te verwachten. Limburg daarin de beste vooruitzichten, dus op naar onze bourgondische, zuidelijke provincie.

Mir had de medewerkers van Gloss Haar Studio op goede vrijdag vrij gegeven, dus die was in een goede bui! Aangezien mijn opdrachtgevers allemaal ook vrij waren, kon ik ook met een gerust hart op pad.

Daarom vanmorgen dus vroeg vertrokken richting het zuiden. Bijna geen verkeer op de weg, maar toch besloten we om vanaf Eemnes binnendoor te rijden. We vinden het super leuk om binnendoor te rijden met de Lambortinki; je ziet meer, minder last van de wind en het gaat allemaal wat gemoedelijker onderweg. Heerlijk tuffend door het prachtige landje waarin we wonen (maar realiseren wij ons dat altijd wel??), besloten we om bij Ede even te stoppen op een parkeerplaats aan een prachtig heideveld. Allemaal kitevliegers bezig om hun vaardigheden te verbeteren. Ook de luchtmacht was daar bezig om een dropping te oefenen met een Chinook…chenook…shjinook….wel; zo’n prachtige helicopter! Tafereeltje aanschouwd tijdens een verse jus en broodje en toen weer op pad.

Uiteindelijk doorgereden naar Grubbenvorst en daar pontje genomen om door te rijden naar Camperplaats In de Verte in Lottum. Daar hadden we goede berichten van vernomen en ook op het camperforum niets dan of over deze pleisterplaats voor campers. Daar aangekomen was er ook niets van gelogen. Wat een superplek! Schone sanitair voorzieningen (die we niet nodig hebben), tappunt schoon water, stortput vuilwater en chemisch toilet en overzichtelijke veldjes en plaatsen voor de campers. Ook elektra aanwezig, dus van alle gemakken voorzien.

De bonus van vanmiddag was dat we na aankomst en camper te hebben geinstalleerd, heerlijk in onze nieuwe klapstoelen hebben gelegen en een tukkie gedaan! Heeeeerlijk! Daar waren we wel aan toe na al die regen en storm van de laatste dagen.

Nu lekker na het avondeten dit blog schrijven en Mir aan het lezen. Alhoewel ze lichtelijk geirriteerd is van het tikken op het toetsenbord, concentreerd ze zich toch heel goed op haar boek. Zoooo trots op haar!

Morgen weten we nog niet of we blijven staan of dat we verkassen naar een camperplaats midden in Maasduinen, een natuurgebied midden in bossen, duinen, heide, water en rust! We laten het jullie weten! Wij chillen nog even gezellig samen in ons 2e huis op wielen voordat we gaan slapen!

1e Weekend camperseizoen 2015 – Achterhoek

Vrijdag 27 maart 2015

Vandaag konden we weer voor het eerst op pad met onze Lambortinki om een weekend in de Achterhoek door te brengen. Mijn grote broer komt na ruim 35 jaar weer in Nederland wonen, nadat hij jarenlang in Duitsland heeft gewoond. Samen met zijn meisje hebben ze een prachtige nieuwbouw-bungalow gekocht in het altijd pittoreske Gaanderen, een gezellig dorpje net buiten Doetinchem.

Aangezien ons technisch vernuft, inzicht en arbeidsethos enorm hoog staan aangeschreven, heeft broeder gevraagd of wij hem dit weekend willen helpen met het fysieke verhuizen. Wij vonden het een goed plan en besloten dus om dit weekend erop uit te gaan en hem dan zondag te komen helpen met het verhuizen van zijn huisraad.

Om half zes reden wij Lelystad uit om richting Harderwijk / Kootwijk te rijden om daar de A1 richting Apeldoorn / Arnhem te rijden. Onderweg werd het behaaglijk warm in onze camper en reden we gestaag richting het oosten van Nederland. Het was niet te druk onderweg, dus omstreeks 19.00 uur kwamen we aan op de camperplaats Brockhausen in Stokkum, vlakbij ’s Heerenberg.

4 Prachtige vlakke camperplaatsen midden in de bossen tegenover een gelijknamige camping. Eenmaal de camper te hebben geplaatst, wilden we de elektra aansluiten op de automaat. Tien Euro aan munten in de automaat gooien en je hebt elektra en betaald voor de plaats. Nadat ik meteen de 10 euro in de automaat gegooid had, snoer in stopcontact gestopt en…….niets! Had ik weer !

Paar minuten lopen klooien om toch te proberen of ik nog ergens een knop moest indrukken of zo, maar nee dussss!

Als net startende camperaar loop je dan te klooien, terwijl een andere camperaar en zijn vrouw naar je zitten te staren en als handige Henkie (not!!), word ik daar dan weer kriegelig van, dus al snel opgegeven en naar de receptie gelopen van camping, welke gesloten was. Wel een knopje om intercomcontact te krijgen. Na enige minuten kwam de beheerder en sloot ons aan op elektra.

Toen ons lekker omgekleden in de camper en in chill modus hapje gegeten en de rest van de avond gelezen en landkaarten zitten bekijken waar we allemaal heen willen op termijn. Super gezellig!

Als laatste nog even afwasje doen, vuilnis weggooien en dan lekker klaar maken voor de nacht.

Miriam is in haar nopjes ; we horen alleen maar vogeltjes fluiten om ons heen, midden in de bossen. Morgenochtend zal dus een kakelfonie aan geluid te horen zijn en dus waarschijnlijk vroeg wakker! Maar nu eerst lekker warm in ons knusse bedje, lepeltje / lepeltje! welterusten!

Zaterdag 28 maart 2015

Vanmorgen voor ons doen lang uitgeslapen tot 9 uur en vervolgens in rustig tempo koffie gedronken en ontbijtje gedaan. Kacheltje doet het goed en ook alle andere zaken in de camper functioneren naar behoren. Na het ontbijt wilden we meteen gaan wandelen omdat het weer nog steeds goed was in Stokkum. Voor het eerst douchen in onze camper, dus ook afwachten hoe dat zal verlopen. De douchecabine is voor mij zelfs ruim te noemen en dus zonder problemen heerlijk een warme douche kunnen nemen. Ook de druk van het water was vergelijkbaar met thuis, dus ook prima!

Wandelend naar het dorp Stokkum, liepen we langs heuvelachtige weggetjes, langs een molen en toen maar besloten om door te lopen naar ’s Heerenberg, tegen de duitse grens aan gelegen.

Een leuk dorp met gezellig centrum, winkeltjes en horeca. Miriam heeft nog een kekke joggingbroek gescoord en……een papaplu gekocht! Was nodig want de regen die stopte met zachtjes regenen. Met nog 5 kilometer voor de boeg met wandelen waren we dus ook echt nat toen we in de camper kwamen. Vervolgens lekker omgekleed, pot thee gezet en gezellig gelezen in ons 2e huis.

’s Avonds heeft Miriam een lekkere pot gekookt en hebben we op een filmpje gekeken. Nu ik het blog schrijven en Miriam ligt warm in bed haar boek te lezen. Kneuterig allemaal, maar wij vinden het super saampjes zo op pad. Morgen laatste dag; lekker uitslapen, opruimen en overdag nog even naar Obelink in Winterswijk om nog wat kleine spullen te kopen voor de camper.

Daarna naar broer Harry om te helpen met sjouwen van zijn huisraad in zijn nieuwe huis en vervolgens met de familie uit eten in Gaanderen. Wij hebben ons eerste camperweekend van 2015 erop zitten.

Klaar voor de start!

Na 2 maanden onze camper in de stalling hebben geplaatst, konden wij vorige week het stalen ros uit de winterslaap halen. Als 2 kleine kinderen konden we natuurlijk de nacht ervoor niet slapen en waren we in opperste staat van opwinding. De vooravond van ons eerste complete camperseizoen met onze eigen camper. Een droom is voor ons uitgekomen en we hebben er zin in! Bij aankomst in de stalling moesten we wel even met de tractor zijn accu een beetje extra pit geven aan onze auto-accu; hij sloeg niet aan, maar na hulp van John….John Deere deed onze 2e huis wat ie moest doen; starten en lopen. Zonder problemen thuis gekomen en camper rijdt als een zonnetje!

Maar voordat we op pad gaan voor ons eerste weekendje, moesten deze week een aantal zaken nog even geregeld worden. Daarom afgelopen woensdag met de camper naar de dealer in Den Helder om een aantal technische zaken te regelen, namelijk 6 nieuwe banden, nieuwe gasslangen en we hadden nog een technische storing op te lossen met de acculader van het woongedeelte. Dit bleek uiteindelijk een zekering te zijn en dus zo opgelost.

Het laatste wat nog afgehandeld moest worden is de levering en montage van het motor/scooterrek, maar deze moet later gemonteerd worden, aangezien de levertijd van scooterrek was vertraagd. Wel; we plannen wel een keer weekendje in Den Helder op camping en dan is dat ook geregeld.

Een tegenvaller was dat alle papieren afhandeling omtrent het verhogen van het campergewicht naar 4.500 kilo nogal duurder was uitgevallen dan vooraf was gepland (ca € 250,00), maar als het RDW zijn werk doet goed, komt ook mijn nieuwe kentekengewicht van de camper binnenkort op de deurmat en ben ik officieel “trucker”. De fabrikanten van het autogedeelte, Fiat Ducato en de chassisbouwer Alko hebben beiden een officiele originaliteitsverklaring moeten afgeven a € 95,00 per stuk omdat onze camper in 2007 vanuit Duitsland was geimporteerd en er geen “zware” gegevens bekend waren van deze camper.

Gisteren de camper voor de deur goed gewassen en hij ziet er weer prima uit! Wat een klus was dat met die grote oppervlakten en de hoogte van 3,10 mtr maakt het er ook niet makkelijker op om overal eenvoudig bij te komen.

En zo komen we steeds dichterbij de “klaar voor de start” fase…volgend weekend gaan we met de camper voor het eerst dit jaar weer op pad en wel richting Doetinchem / Gaanderen alwaar een familielid een nieuw huis heeft gekocht en we moeten helpen met sjouwen van meubelen, dozen en hopelijk een kratje bier…

Vanmiddag tot slot nog even samen met Mir voor de deur onze camper bestickerd met de nieuwe naam van onze camper. Zoals jullie wellicht weten heeft onze dierbare vriend Rene Boerebach de naam bedacht en gaat ons chalet op wielen vanaf nu als de “Lambortinki” door het leven. In een knipoog en met het lettertype naar het beroemde merk Lamborghini verwijzend, zijn we superblij met het resultaat (zie foto)!! Met dank ook aan Martin Wijngaard voor het uitwerken en printen van de stickers! Klasse!

Nou….we kunnen zeggen dat we klaar voor de start zijn voor een nieuw camperseizoen! We zullen jullie via dit blog blijven informeren over onze reizen en gebeurtenissen. Beginnend vanaf volgend weekend!

Uitslag Prijsvraag!! En de winnaar is…….?

Een tweetal weken geleden heb ik hier gevraagd of er suggesties waren om een leuke naam voor onze camper te bedenken. Tja…ik weet het; het klinkt vreselijk burgerlijk en truttig, maar het lijkt ons gewoon leuk om die gekozen naam op ons huis op wielen te zien staan. We irriteren ons er zelf ook altijd aan als je die termen op camper ziet staan van: Krekwakwou, Wheelie, Ons Stulpje en ga zo maar door.

Dit soort namen waren wij niet naar op zoek. Nee, wij wilden toch wel een naam die uniek is, toch klasse uitstraalt en ook te herleiden is naar ons als eigenaar van dit florissante hok!

Jullie merken het….ik bouw de spanning op naar de climax (en hoor Mir zeggen; deed je dat thuis maar eens….;-), en wil eerst voordat ik de winnaar bekend maak, iedereen bedanken die er de moeite voor genomen hebben om erover na te denken en ook daadwerkelijk met namen kwamen. Er zaten er een aantal bruikbare bij, maar op basis van de criteria die we eerder gesteld hebben, vonden we de uiteindelijke winnaar toch iets meer hebben.

Wel….hier komt ie dan! De naam van ons vehicle ( ik hoor het de winnaar zeggen; vehicle…zoals hij dat alleen maar kan! Zoals ook uit zijn mond het woord “Ridicuul” eruit komt als woordvirtuoos. Het is een bijzonder kind…dat is het!

Maar goed; de naam van onze Eura Mobil 680 camper wordt:

“Lambortinki”

Bijna klinkend als en in het lettertype van het italiaanse raspaardje “Lamborghini”, maar toch duidelijk verwijzend naar ons familienaam Lammertink. Wij voegen er dan ook nog ons eigen familiewapen bij en klaar is Kees! Een Lambortinki zie je niet zoveel; uniek dus!!

Rene Boerebach, want dat is de geestelijke vader van deze merknaam, is de winnaar van onze prijsvraag en kan op korte termijn zijn prijs tegemoet zien (Hoppe toch, Rene?)

En wij? In het voorjaar zullen wij kleine logootjes bij de buitendeuren plaatsen en op achterzijde van de camper in een groter lettertype de Lambortinki-logo’s laten zien. We kunnen niet wachten!

Tot slot nogmaals iedereen bedankt voor alle geopteerde namen!