Vanaf het moment dat we dinsdagmiddag het dorp Sint Anthonis binnen rijden en de laatste lange weg van 2 kilometer naar de Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein De Vlagberg toe rijden, heeft Joep herkend en begint te springen en kwispelen in de camper. We zijn thuis! Zo voelt het elke keer als we hier naartoe rijden. We komen hier nu voor het vijfde jaar met de camper en het verveelt nog geen seconde. We checken in en zoeken een prachtige plek in de zon, tussen de bomen en met dus veel privacy. We kunnen het niet goed beschrijven waarom dit voor ons zo’n magische plek is, zodat jullie kunnen voelen wat wij voelen. Maar het gevoel dat je in de natuur staat en direct de bossen inloopt, terwijl als je wel wat vertier wilt of gewoon een gezellig terras / restaurant wilt bezoeken, dan kan dat binnen 1,500 meter. Ook boodschappen doen is hetzelfde verhaal. Zeer dichtbij en prima dorpje om naast de supermarkt, ook nog de ambachtelijke slager en bakker te bezoeken. Ze hebben zelfs een Gall en Gall! Nou, dan is onze (citroen)schijf van 5 snel ingekocht!
Na het installeren van onze spullen, gaan we meteen voor een fikse wandeling door de bossen en genieten van de nog een beetje in bloei staande heide en lopen door zandpaden en langs heideheuvels. Elke dag doen we dit een paar keer en ook onze fietsen hebben we gebruikt voor een paar mooie ritten door het brabantse land waar het licht nooit uit gaat, zingt Guus Meeuwis. Nou…bij ons gaat het licht elke avond ongeveer 22.30 uur het licht uit. We leven de hele dag buiten en doen meer activiteiten dat dat we de laatste weken hebben gedaan. We belonen ons met een paar keer een heerlijke lunch bij de Heksenboom, het restaurant waar we vorig jaar ook hebben vertoeft, maar toen de bediening om te janken was. Dat was nu niet het geval. Het was prima!
Maar gedurende deze dagen is er een andere discussie tussen ons beiden ontstaan, waar de uitkomst misschien als schokkend wordt ervaren; we gaan zeer waarschijnlijk stoppen met onze camper. Het voelt nog steeds als een knoop in vooral mijn buik (kan dus best een grote knoop zijn…), maar als we de laatste vakanties van afgelopen jaar eens eerlijk evalueren, komen we tot de conclusie dat we elke keer toch een auto missen. We vinden het rijden en leven in onze camper erg fijn, maar vooral het fietsen in het buitenland vinden we niet prettig. In Frankrijk, Italië, Engeland, Schotland, Duitsland moet je of langs de drukke wegen fietsen of je fietst tegen bergen op met je tong op je knieën. Nu zijn we beiden niet zo sportief om dit leuk te vinden. Ik vooral niet, want als we dan eindelijk een dorp binnen fietsen en we gaan even op terras zitten, moet ik eerst zuurstof vragen en wat tissues om mijn bezwete bolle toet afvegen, tot afschuw van andere terrasgasten. Het wandelen idem dito. We vinden wandelen erg leuk om te doen, maar niet in de bergen dus. Dit betekent dat dan de actieradius om dingen te doen kleiner is, dan wanneer je met auto makkelijker overal komt en dan daar ter plekke behapbare wandelingen doen. Eerlijk gezegd komen we dus tot de conclusie dat de camper dus minder goed bij ons past dan een caravan.
We gaan dus onze superfijne, jonge en helemaal naar onze zin camper inruilen/verkopen om vervolgens een caravan te kopen. Of misschien toch hier in Sint Anthonis een mooi chalet kopen? Dan kunnen we dit ook delen met onze schoonouders, (schoon)familie, vrienden die er dan ook gebruik van maken?
Daarom zijn we ook deze week bij recreatiepark Ullingse Bergen geweest, ook in Sint Anthonis. Restaurant de Heksenboom hoort hierbij en de ligging van dit park is waanzinnig mooi. We hebben een paar prachtige chalets digitaal bekeken en ook dit zien we wel zitten. Miriam is zo vreselijk gelukkig/happy in deze omgeving. Bossen, mooie natuur, direct vanuit de tuin van je chalet zo in die omgeving kunnen lopen en toch je eigen huisje en comfort daarin hebben, dat leek ons ook wel wat! Daarnaast ook nog eens een gezellig dorp met voldoende horeca in de buurt in het brabantse land, lijkt ons ook voor de komende jaren wel een mooi alternatief. Dan gaan we daarbuiten om nog wel een paar keer met auto ergens een huisje huren in Schotland of zo….
Wij vol goede moed naar de receptie van deze Ullingse Bergen chalet-park en melden ons om een tweetal chalets te willen bekijken. De dame haar ogen begonnen direct te twinkelen; handel!
Voordat we het gesprek goed en wel begonnen waren, keek ze opeens over de balie en zag daar een eigenwijze teckel Joep zitten die haar met zijn ontdeugende ogen aankeek. Oh nee….u kunt hier niet kopen want wij zijn een hondenvrij park. Binnen 2 seconden stond Miriam al weer buiten met de legendarische woorden; “dan niet!“
En ik riep nog subtiel; we verkopen toch ook de camper, dan kan Joep toch ook voor een goede prijs weg….? Het antwoord van Mir zal ik hier maar niet herhalen.
Wel heel jammer dat dit park dus niet mogelijk was, maar toen we later op de avond nog eens alles op een rij zaten te zetten en besloten we dat een chalet het niet ging worden. Een caravan past beter bij onze levensstijl en onze gewoonten. Dat was de finale conclusie van deze avond.
Nu is dat ei gelegd, maar komen we meteen met het volgende probleem dat op ons pad komt; we hebben net een andere kleinere auto gekocht, want we gingen downsizen, en deze auto mag geen caravans trekken omdat het ook nog eens een hybride auto is die maar tot 625kg mag trekken. Tjee….dat gaat wel heel snel deze vakantie; en de camper willen verkopen en ook nog eens een auto die we nog maar 1 maand hebben weer inruilen…..het is onrustig in ons hoofd. We besluiten dan ook maar om eerst maar eens de camper te koop te zetten en dan wel weer zien wat we doen.
Ik schrijf het nu allemaal in ons blog en merk dat ik er nog wel wat last cq onwennig bij voel, maar Miriam is er wel uit. Die heeft voor haarzelf een praktisch en financieel plus en min verhaal gemaakt en wil wel doorpakken. Ik ben het er wel mee eens, maar het voelt nog niet zo…
De komende weken maar eens wat reacties om ons heen ervaren en het laten bezinken allemaal. Morgen rijden we weer naar huis, na een heerlijke vakantie met elkaar. We hebben de afgelopen 2 weken ruim 2500 kilometer gereden en zijn via Picardië, Normandië, Bretagne, Loiredal, Champagnestreek uiteindelijk in ons geliefde St. Anthonis aangekomen en daar de afgelopen dagen met erg veel plezier weer vertoeft. De camper heeft het weer voortreffelijk gedaan, lekker in geslapen, lekker in avonden binnen naar TV gekeken en ook nog eens zuinig gereden ten opzichte van de vorige camper met vergelijkbare reizen.
Jammer was het wel dat mijn werk een wat drukverhogend effect had op deze vakantie, maar we hebben allebei weer zin om aan de slag te gaan en verder met het maken van plannen.
We hebben al tientallen caravans digitaal bekeken en auto’s onder de loep genomen wat voor ons de beste vervolgstappen zullen zijn. We wachten maar af de komende maanden….
Deze website zal op termijn dan een kleine naamswijziging doormaken; Camperjoy.com zal dan caravanjoy worden, want het blog bijhouden dat blijven we doen omdat we dat leuk vinden!
Camperjoy 
Plaats een reactie