Dit gaat weer een blog worden waarvan we weten dat er weer veel reacties op gaan komen. De laatste dagen van onze vakantie zijn behoorlijk stressvol geweest, maar vooral onrustig in ons hoofd. We vertellen straks waarom. Maar jullie kennen ons nu een beetje en weten dat er na een vakantie altijd wel weer nieuwe plannen of beslissingen genomen worden…
Maar voordat we deze emotionele rollercoaster uiteen gaat zetten (goede cliffhanger he…?), willen we eerst nog even de laatste dagen van onze vakantie in Drenthe nog met jullie delen. Het weer was de laatste dagen gewoon zoals het eerste anderhalve week was; Fantastisch zomerweer! Het is gewoon bizar dat wij de gehele vakantie zulk weer hebben gehad en dat is aan onze kleur ook goed te zien!
We hebben vooral veel gewandeld, gefietst en met de cabrio ritten gemaakt in de omgeving van Drenthe en Zuid Groningen. Maar jongens, wat is Nederland een mooi land! We zouden alleen wat minder moeten klagen hier…
Het fietsen gaat super nu met de aanpassingen in de mand voor Joep. Hij ligt rustig, daardoor is Miriam rustig en hoef ik het minder te ontgelden voor alles wat niet goed of prettig verloopt. Met de fiets maken we ritten van ongeveer 30 kilometer per keer en met de auto circa 90-100 kilometer. We rijden uitsluitend over de kleinst mogelijke boerenweggetjes en genieten van het prachtige Drenthe. Vanuit De Kiel, een gehucht net buiten Schoonoord, beginnen we onze ritten en door de fietsknoop-app zijn veel mooie ritten te plannen die ook nog eens goed te volgen zijn. Ook dat is goed voor elkaar in Nederland. Onderweg doen we dorpen aan als Valthe, Orvelte, Wezep, Exloo, Sleen, Weerdinge en nog andere buurtschappen waar ik de naam niet meer van weet. In ieder geval bevindt zich De Kiel / Schoonoord zich binnen de driehoek Emmen-Hoogeveen-Assen. Ook is hier de Hondsrug als regio bekend.
De Hondsrug is een langgerekte rug in Drenthe en Groningen die zich van Emmen tot in de stad Groningen uitstrekt. Hij maakt deel uit van een groter geheel van zandruggen en stroomdalen in Drenthe en Groningen dat wel het Hondsrugsysteem wordt genoemd. De Hondsrug vormt, samen met een deel van het omringende gebied, het enige geopark van Nederland.
Het gebied bestaat uit naald- en loofbossen, meren, weides, dorpen, beken, stuifzanden, heiden en akkers. Binnen of bij het gebied zijn vijf natuurgebieden als Natura 2000-gebied aangewezen: (Zuidlaardermeer, Drentsche Aa, Bargerveen, Drouwenerzand en Elperstroom). In deze gebieden komen verschillende zeldzame planten- en diersoorten voor, zoals de stengelloze sleutelbloem, het gentiaanblauwtje, de welriekende nachtorchis, de kamsalamander en de grauwe klauwier. Kortom; het is precies wat wij allebei zo mooi vinden in de natuur. Bossen, Heidevelden, rust, kleine dorpjes en vriendelijkheid. Want; iedereen groeit je hier als je door hun straat of dorp rijdt met de fiets of auto. Dat is hier wel anders.
Maar het mooiste wat we hier vinden is het wandelen door de prachtige bossen. Vooral de laatste dagen kondigt het najaar zich in alle vroegte aan. Natte, glimmende grasvelden, nevel die net boven de grond waaiert en de zonnestralen die door de takken en bladeren van de bomen doorheen schijnt. Miriam zegt bijna dagelijks dat ze hier zo vreselijk gelukkig van wordt. Nou, dan ik ook!
Afgelopen zondag kregen we onverwacht nog bezoek van mijn nicht Ellen en haar man Clemens. We schelen qua leeftijd maar 5 jaar met elkaar maar kunnen het ons hele leven al goed met elkaar vinden. Ook met Clemens is er een klik. Tja….ook keeper in het voetbal geweest, dus dan moet je toch wel een beetje gek zijn….en dat zijn we! Erg leuk initiatief van Ellen om mij na de uitvaart van afgelopen week te appen met de vraag of we zondag nog op de camping staan in De Kiel. “Jazeker” melden wij en kregen meteen zin in om er dan ook maar een middagvullend programma van te maken. Een beetje laven, wandeling samen door de bossen met hun teckel Pip, een jongedame van 10 jaar en nogal spicy qua karakter. Maar wat een mooi, leuk beestje. Ook bij deze teckel zit nogal een kop op! Joep kon het in het begin nog goed met haar vinden, maar na wat aanvaringen en gezamenlijke blafsessie’s naar alles wat bewoog voor en om onze caravan, hield onze kleine gemoedelijke veldheer zich niet meer in de buurt van de GI Jane onder de teckels zien. Het was hilarisch toen Joep dacht dat ze weg waren gegaan en het stil buiten was (Ellen en Clemens waren even naar toiletgebouw). Opgelucht kwam hij de caravan uit trippelen en toen hij buiten was kwam Pip onder caravan vandaan. Joep schrok zich een hoedje en sprintte met de staart tussen de benen weer naar binnen. “Dit gaat geen setje om te fokken worden” was de understatement van de dag.
Na de wandeling samen de BBQ aangestoken en nog lekker afzakkertje samen genuttigd en toen gingen ze weer huiswaarts. Erg leuke dag gehad. Vooral ook omdat zij degenen waren die erbij waren dat wij de primeur hadden van onze nieuwe plannen. Ook bij hun viel de bek open zal ik maar zeggen, maar ja…dat hadden wij de eerste dag ook eigenlijk!
Wat is het geval? Nou…we hebben in dit Drentse land een fraai gelegen chalet gekocht waar wij de komende jaren gaan recreëren. De mensen die ons blog regelmatig lezen, weten dat wij vorig jaar al de overweging hadden gemaakt om in Sint Antonis, Noord Brabant een chalet te willen kopen op een mooi park, maar dat daar geen honden toegestaan waren. Nu we hier in Drenthe op vakantie waren en heel gericht in een omgeving waar we dit park al een tijdje volgen mbt ontwikkelingen en beschikbare chalets, zijn we afgelopen zaterdag het potentieel gewenste chalet wezen bekijken. Het park lag op 1500 meter afstand van onze camping en dus in een supermooie omgeving. De hele wensenlijst die wij vorig jaar hadden, was nog steeds intact: Een net park, geen glijbanen, geen kantines, geen camping maar echt chaletpark, niet te groot, dorp in de buurt met supermarkt, bakker, slager, restaurantjes, maar wel landelijk in mooie natuur gelegen. Dit park ticked all the boxes!
Na aankomst op het park werden we ontvangen op het kantoor door de eigenaar van het park en deze bood aan om meteen de beide chalets laten zien. Wij achterop een golfkarretje het park op, richting de chalets. Onderweg keken Miriam en ik elkaar aan en we wisten dat we dit park werkelijk fantastisch vonden (www.de-eeke.nl). Het park is ontwikkeld met een bepaalde visie en aangelegd door een architect. Het park heeft een heel strakke infrastructuur en erg fraai onderhouden hagen, wegen, zitjes, kunst en de chalets allemaal in een bepaalde sfeer. De huisregels zijn vastgesteld om een enorme verscheidenheid aan soorten bouwwerken, tuinen, overkappingen, schuurtjes etc. te voorkomen. Ook de gedragsregels zijn duidelijk omschreven en ook de handhaving erop is goed geregeld. Het komt er in het kort op neer dat het park uitsluitend voor 45+ personen betrokken kan worden, kinderen alleen op bezoek mogen komen, maar er niet zelfstandig mogen recreëren. Door de leeftijdgrens, de huisregels, de kaders waarbinnen je je chalet mag uitkiezen en de facilitaire kosten van het park, proberen ze toch een bepaald publiek te trekken. En dan niet in de zin van “niveau’s” of “inkomen”, maar meer in de vorm dat mensen die met het hele gezin willen feesten, veel vertier op het park denken te vinden, hier niks aan vinden.
Het park is werkelijk voor ons een hele interessante optie, zeker omdat alle chalets er erg netjes uitzien, de mensen die er zijn erg vriendelijk en in de weer met hun tuinen en chalets. Bij het chalet aangekomen zien we een prachtig wit chalet, welke met erker is uitgebouwd en ook langer en breder is dan de standaard afmetingen van dit soort chalets. Het chalet, tuinhuisje en tuin ziet er erg netjes en liefdevol verzorgd uit. Bij binnenkomst kijken Miriam en ik elkaar aan en we weten dat het ons past. We kunnen er doorheen kijken wat het nu is en wat het kan worden. We bespreken met elkaar even kort wat er gebeuren moet om het echt naar onze zin te maken. We besluiten om er een nachtje over na te denken of dit het is en of het ook goed voelt qua omgeving. Dat doen we natuurlijk onder het genot van een wijntje en biertje en we zijn er wel snel uit samen, zoals gewoonlijk! Doen!
Ook voor de langere termijn, als we kunnen stoppen met werken over 10 jaar of zo, dan is dit park waar we zouden willen verblijven en biedt dit park ook de infrastructuur om dat te kunnen blijven doen. We mogen 365 dagen per jaar er verblijven, maar er niet ingeschreven staan. De natuur om ons heen bevalt ons. De slager en supermarkt bevallen erg goed. En dat is een must voor een Lammertink….
Enigzins gespannen doen we zaterdagavond een bod op het chalet en krijgen we een tegenbod te horen. Uiteindelijk doen we allebei nog wat water bij de wijn en is er sprake van een deal. De volgende ochtend werden we verwacht op het park en hebben we de zaken geregeld met de vorige eigenaren. Het zijn oudere mensen die niet meer staat zijn om alles te onderhouden. Veel verdriet bij ze, omdat ze zo intens genoten van het chalet, maar zij nu een laatste fase van hun leven ingaan en dat het blijven bezoeken van het chalet een te grote opgave is. Wij gaven aan dat wij met veel liefde voor hun chalet zouden zorgen en dat ze altijd welkom waren om een bakkie te doen en te zien wat wij ervan gemaakt hebben. Dat werd erg gewaardeerd door ze. Na de afwikkelingen rondom de overname van het chalet restte nog maar 1 ding: betalen en sleuteloverdracht.
Dit hebben wij dinsdagochtend gedaan en toen ook maar besloten om er meteen maar onze fietsen te stallen, zodat deze niet met de caravan terug naar Lelystad hoefden. We zijn superenthousiast en hebben dan ook met familie gedeeld dat we dit chalet gekocht hadden.
Miriam haar ouders zouden het hier fantastisch vinden om te verblijven. Pa kan fietsen en wandelen en Ma kan lekker poetsen en zitten in het chalet en in de tuin. Vanaf het moment dat we het chalet gekocht hadden, was het vakantiegevoel weg. De onrust in ons hoofd over alles wat we moeten regelen qua verzekering, inboedel kopen, internet regelen in het chalet, plannen voor de komende tijd….plannen voor de komende tijd….plannen voor de komende tijd….
De gezamenlijke conclusie is dan ook dat de komende tijd we erg veel in Drenthe zullen zijn om het chalet naar onze zin te maken, maar ook de tuin aan te pakken, een hekwerk te regelen rondom de kavel om onze Joep binnen de poorten te houden. Het gevolg van deze conclusie is dan ook dat we de, dit jaar nieuw aangeschafte, caravan gaan verkopen. De Adria Adora cq Lambortinki 2.5 bevalt erg goed en erg fijne caravan om in te leven, maar de komende 2 jaar gaan wij zeker niet met de caravan weg. Daarom dan maar verkopen als het goede bod komt. Als het goede bod niet komt, dan gaat de caravan gewoon op stal en bekijken we in het voorjaar de situatie opnieuw. Maar de caravan is gemaakt om hem te gebruiken en niet om hem te stallen. Daar is ie te mooi en te prettig voor!
Elke keer als we weg waren met camper of caravan, bleek vaak dat we de Nederlandse natuur en omgeving erg prettig vonden om in te verblijven. Kijk maar terug hoe vaak we bij de boswachter hebben gelogeerd. Dit chaletpark ligt in zo’n omgeving en het chalet biedt nog meer comfort, ruimte en rust. We hebben intens genoten van het kamperen en alle avonturen daarmee. Ook in Drenthe gaan we weer nieuwe avonturen beleven, daar zijn we zeker van.
En tot slot; we hebben inmiddels ook bijna een leeftijd dat het hebben van een chalet of buitenverblijf past bij het fysieke verval als 55+ en 50+ koppel bent…we passen echt in het chaletpark.
En of we nog verder gaan met het schrijven van dit blog, dat willen we nog even bekijken. Het is veel werk en de achterban van dit blog, ruim 20.000 lezers op jaarbasis, vraagt regelmatig om reacties of emails beantwoorden en is een kampeerdoelgroep. Wij zijn die fase voorbij…..hahahahaha!!
Camperjoy 
Plaats een reactie