De afgelopen 3 nachten hebben we op de camperplaats gestaan in Uña en daar, gezien de weersomstandigheden, ons prima vermaakt. Zoals in ons eerdere blog hebben we op de zonnige dag hier, een mooie fietsroute gemaakt. Maar de laatste dag kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en maakten we ons een beetje zorgen of de camperplaats niet onbegaanbaar zal worden. De plaats is onverhard en is van kleigrond. We zien op de reviews dat campers daar bij regen nagenoeg niet wegkomen. De regen gaat de hele nacht door en overdag een paar buien. Het valt alles mee en ook de dag dat we in de camper bivakkeren vermaken we ons kostelijk. Mir doet allemaal vrouwendingetjes, zoals alleen vrouwen die doen. Wij mannen hebben eigenlijk maar 1 ritueel overdag; laven, hersenloos naar een beeldscherm kijken en af en toe (strikt noodzakelijk) een sanitaire stop. In de avond ben ik heerlijk vroeg naar bed gegaan om in bed de wedstrijd te kijken van mijn favoriete voetbalclub. Ik zal geen namen noemen, maar ze staan bovenaan….

Vanmorgen weer klaar voor vertrek en betalen we voor ons verblijf via een bankopdracht. Deze camperplaats heeft geen aanwezigheid van een beheerder, maar wel een honesty-box om je geld in te doen na verblijf. Maar ja…geld! Wat was dat ook alweer? We hebben eigenlijk nooit meer veel contant geld bij ons en we moesten dringend wat pinnen. Maar in heel het dorp geen pinapparaat te vinden. Via whats-app contact met de eigenaar van de camperplaats werd er niet moeilijk gedaan. De bankrekening werd opgegeven en wij direct ons geld overgemaakt. Was een prima plek met een fantastisch uitzicht.

Dan nog even het chemisch toilet lozen, water lozen en nieuw water innemen. De plek hiervoor was niet de meest makkelijke plek om er te komen, maar zonder schade verlaten we het terrein.

Na een aantal kilometers komen we onderweg langs een prachtig uitzichtspunt. Miriam wist dat dit punt er was en zei dat ze daar heel graag wil stoppen om te kijken. Nou, dan doen we dat! Het uitkijkpunt was prachtig om te zien hoe ruig de natuur hier om ons heen kan zijn.

Ventano del Diablo (of: Devil’s Window) is een natuurlijk uitkijkpunt in het natuurpark Serranía de Cuenca in de buurt van Cuenca, Spanje, met een spectaculair uitzicht op de Júcar-kloof. De rotsformatie is een gewelfde holte uitgehouwen door karsterosie, en het lokale bijschrift zegt dat de duivel daar bijeenkomsten heeft gehouden. Het uitkijkpunt biedt ook een uitstekend uitzicht op de Júcar River beneden en wordt vaak bezocht naast andere lokale attracties zoals Ciudad Encantada (Enchanted City).

Nadat we hier het uitkijkpunt samen bekeken hebben, ga ik nog even proberen om het slot van de water- en elektra luik weer goed te krijgen. Net zoals vorig jaar in Portugal sluit het slot niet lekker en kleppert het luik half open. Uiteindelijk moet ik weer met ductape aan de gang om de zekerheid te hebben dat het luik niet open kleppert als ik aan het rijden ben. Moet dan toch maar een nieuw slot in, terwijl ik niets kapot zie of niet deugdelijk. Mag de pret niet drukken!

We rijden door en zeggen dat we het volgende zeker vandaag moeten doen: LPG tanken en boodschappen. Er lagen vanmorgen allemaal muizen dood voor de koelkast, dus van binnen niks meer te halen. Boodschappen dus! En aangezien de afgelopen weken in de bergen de temperaturen einde van de middag ernstig omlaag gaan, hebben we veel de kachel aangehad. Ook in de nacht. Dat doen we omdat dan ook de garage enigszins verwarmd blijven en de watertanks niet bevriezen. Na een 30 tal kilometers komen we een Repsol tankstation tegen aan de rand van Cuenca die ook LPG verkoopt. De aansluiting van de nippel loopt niet helemaal lekker en via de rubberen pakking van de verloopnippel loopt gas langs. We doen in totaal 3 pogingen om de LPG tank volg te krijgen en dat lukt uiteindelijk. De Pompbediende keek wat geïrriteerd toen ik binnenkwam. Hij moest 3x de pomp vrijgeven voor deze buitenlandse kluns. Ook weten we nu dat we ruim 1 fles LPG verbruiken in 1,5 week met eigenlijk de hele avond en nacht stoken en koken op gas. Dus nu straks de temperaturen warmer worden als we uit de bergen zijn, kunnen we met 2 flessen waarschijnlijk wel 3 a 4 weken verder, voordat we weer moeten tanken.

Miriam zoekt nog even een grote supermarkt in Cuenca en rijden we naar een mega grote Carrefour Supermercado. Aangekomen daar, gaat Miriam de boodschappen doen. Ze blijkt honger cq een vreetbui te hebben want ze komt met een kar aanzetten na ruim een uur te hebben gewinkeld!! Op de kar zat een kop op, de toppen waren nog net onder de sneeuwgrens….Voor 180 euro aan boodschappen, maar we hadden dan ook echt niks meer in huis en dus ook veel nodig voor de komende dagen. Ook hondenvoer voor Joep en flessen water weer aangevuld. We durven namelijk nergens Spaans “drinkwater” te drinken. De kasten liggen weer vol en weer verder met de reis van vandaag.

Het is bizar hoe je opeens druk bent met rijden in de bergen, totdat je een bocht doorkomt en opeens een heel kaal, vlak gebied binnen komt rijden. Een totaal andere omgeving. Van bergen naar vlakte, van vlakte naar heuvels om vervolgens weer een beetje in de bergen te rijden.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik na al deze dagen in de bergen rijden het wel een beetje gehad heb met het schakelen, remmen, optrekken, haarspeldbochten en slecht wegdek soms. Niet zozeer om het rijden in de bergen zelf, want dat vind ik prachtig. Zeker met al die mooie uitzichten, vergezichten en natuur om ons heen. Het gaat meer om het rijden zelf. Ondanks dat ik weet hoe je in de bergen moet rijden, betrap ik mij erop dat ik soms de snelheid te hoog heb naar beneden en dat ik dan behoorlijk moet afremmen. Kleine korte remstootjes in een lagere versnelling is het beste, en dat doe ik dan ook. Maar soms lukt dat niet en ruik je opeens de remschoenen, schijven en remvloeistof. Daar baal ik dan van. Al met al gaat het prima, ook wetende dat er net voor ons vertrek uit Nederland nieuwe remschijven en remschoenen onder zijn gekomen.

Na een tijdje komen we een nieuw gebied inrijden in de Castillië-La Mancha regio. Een regio waarin de volgende steden zijn gesitueerd; Albacete, Toledo, Cuenca, Guadalajara, Cuidad Real. Wij zijn op weg naar La Almarcha, aldaar waar het Castillo de Garcimuñoz is gesitueerd.

Nu is La Almarcha niet echt een uitnodigend dorp om daar je all-inclusive vakantie door te brengen. We komen aan op vrijdagmiddag 14.00 uur en zien in het gehele dorp geen teken van leven, geen mens, geen fiets, geen auto, geen luik open. Het is een spookdorp. We rijden langzaam het dorp binnen en het voelt als een oude western, waarin twee outlaws het dorp komen binnenrijen en iedereen zich verschuilt in zijn huis. We kijken op de daken of we daar geweerlopen of spiedende ogen op ons gericht voelen.

We komen aan bij het Castillo de Garcimuñoz en zetten daar onze camper neer op de gratis camperplaats direct naast het kasteel. Het sterft er van de zwerfkatten en die komen meteen onze camper omsingelen als we de camper neergezet hebben. Joep wordt direct aangevallen door een moeder-poes, als Joep te dicht bij een kitten in de buurt komt. Een ordinaire vechtpartij midden op straat en Joep krijgt echt wat uithalen over zijn koppie en stoer net zoals zijn baasje, kermt ie het uit of ie naar de slachtbank wordt afgevoerd. Daarom noemen we hem soms Oscar, zo acteren kan de dwarse viervoeter van ons.

Het kasteel is gesloten, maar we lopen een beetje door het dorpje voordat we weer gezellig naar binnen gaan in onze camper. Het is koud, het dreigt te gaan regenen en er is werkelijk niks te beleven hier. Ja, wij kiezen onze bestemmingen wel uit, hoor! Het is maar een doorreis-adresje, dus het maakt niet uit. We vermaken ons hier wel een nachtje. Morgen weer door!