Winterreis ‘25 Spanje en Portugal

31 oktober en 1 november 2025: Mont Blanc en Morella

/ martin&miriam / 1 reactie

Gisteren na het ontwaken meteen checken of de camper wil starten. Dat lukte natuurlijk, dus wij op pad. Vanaf La Seu d’ Urgell richting Oliana over een prachtige weg door de bergen en ruige natuur. Maar we willen vandaag niet ver rijden en zien een mooie camperplaats in Organya, een redelijk groot dorp op ongeveer 25 kilometer afstand van waar we vertrokken zijn. De camperplaats ligt op de rand van het dorp en is gratis, met voorzieningen om water te nemen, te storten en toilet te lozen. We zijn er redelijk vroeg. Omstreeks 10.30 uur waren we er. Het voornemen was om daar de hele dag te vertoeven en te overnachten. Bij aankomst stonden er al een paar campers en was het uitzicht van de camperplaats formidabel. Rondom in de bergen, glooiende weilanden en van die mooie grofstenen huisjes in het landschap. Wel staan er een paar campers met jonge gezinnen met huilende baby’s. Veel lawaai, dus we besluiten om met Joep het dorp te verkennen en hopelijk te verzanden in een mooie wandeling. Die komt er uiteindelijk gedeeltelijk omdat we naar het centrum van het dorp lopen en besluiten om er wat boodschappen te doen, nu we er toch zijn. Leuk dorpje en bij de bakker brood gehaald en wat patisserie-snoepgoed. Catalaanse tradionele petit fours ivm Halloween en een paar croissants en donuts. Wel een leuk praatje gemaakt met de bakkerin. Ik heb haar beloofd dat ik over een jaar vloeiend catalaans de bestellingen kom doen. Daar hield ze mij aan! Ja, dat snap ik als je ziet met wat voor spullen ik naar buiten loop. Goed voor 17000 calorieën. Die Miriam kan snoepen! In het dorp echt nog een dorpsslager, groenteboer en andere kleine winkeltjes. Was leuk! Na terugkomst bij camper maken we nog een kleine wandeling langs de sportvelden en Padelbanen om vervolgens te besluiten dat het nog maar 13.00 uur is en dat we het zonde vinden om in dit dorpje te blijven en de hele middag voor de camper te zitten of zo. Zeker met de huilende baby’s geen rustgevend vooruitzicht. Voor alle duidelijkheid: Wij zijn gek op kinderen!

We besluiten om door te rijden richting Montblanc en nadat we het dorp uitrijden komen we vervolgens op een tussenstuk van de omgeving die er totaal anders uitzien. Meer industrie (steengroeven) en vlakke stukken over open vlakten. Ongelofelijk dat je zo na bergen meteen dit soort vlakten tegenkomt. We blijven de C 14 volgen tot Ponts richting Tarrega, Verdu naar Montblanc. We hebben weer veel gezien onderweg en omstreeks 15.00 uur stoppen we met rijden en komen we aan bij een camperplaats met restaurant erbij; Masia Poblet. Prima overnachtingsplaats naast de wijnranken en het restaurant. Alleen erg last gehad van de hoeveelheid vliegen. Er waren op de camperplaats meer vliegbewegingen dan in het hele jaar boven Schiphol. Om gek van te worden. Desondanks hebben we in de middag nog lekker buiten gezeten voor de camper en drankje gedaan.

Na half uur naar binnen gegaan door de vliegen. Wel even leuk gesproken met een echtpaar uit Oldemarkt, direct aan de Weerribben wonend. Zij gaan vanavond uit eten in het restaurant en vroegen naar onze plannen. Wij gaan niet doordat Joep niet alleen in de camper blijft en ook niet mee mag naar het restaurant. Wij besluiten om eten te bestellen in het restaurant om mee te nemen naar de camper. Blijkt dat als je op de camperplaats staat bij hun en je bestelt daar eten, dan is de overnachting op camperplaats gratis. Alleen de kosten van eventueel elektra moet betaald worden. Nou, prima deal! Ik ga naar restaurant en word daar zeer vriendelijk geholpen door eigenaresse. We bestellen een homemade Cannelloni met truffel en een salade met kabeljauw. Graag om 19.00 uur klaar en dan kom ik het halen, was mijn voorstel. Nou, mooi niet! Het zou retedruk worden in restaurant dus na 20.00 uur kon ik het komen halen. Maar dan liggen we al in bed, zeg ik nog voor de gein….die overigens niet begrepen wordt. 20.00 uur dus!

Toen ik op dat tijdstip aankwam bij het restaurant en naar binnen liep, viel het mij al op dat al die spanjaarden zo stil waren bij het eten. Ik keek even om de hoek en zag daar in groot restaurant 2 gasten aan het dineren. Onze nederlandse buren! Onder romantische TL armituur en papieren tafellaken. Nou…dan maar liever in eigen camper, waar Mirreke het altijd zo gezellig maakt aan tafel. Miriam is een halve zigeuner…niks mis mee….maar die is nogal van de lampjes, waxinelichtjes, mooie glazen, tafel netjes gedekt.

Maar ik kreeg het eten mee zoals je het in het restaurant krijgt. Op een bord, zonder afdekking van folie of zo. Ik moest 150 meter lopen van restaurant naar camper en bij aankomst bij camper was de Canneloni in diepvries-temperatuur en was 50% van de slabladeren van bord gewaaid. Een tegenvaller dus eigenlijk. Maar mocht de pret niet drukken; ik hoefde niet af te wassen, maar alleen de borden terug te brengen. Daarna lekker onder de wol. In de avonden koelt het behoorlijk af, maar overdag 20 a 21 graden. Lekkerrrr!!!

Vanmorgen rustig aan gedaan en alles weer klaar maken voor vertrek. Aangezien Erna Jonker, de eigenaresse van onze vorige camper, zag dat wij geen rood/wit gestreept bord op onze fietsendrager hadden en dat daar behoorlijke boetes op stonden in Spanje. Aangezien ik het bord al wel gekocht had en ook bij me, toch maar even bevestigd. Erna heeft gelijk!

Ook vandaag was de rit weer mooi. Maar eigenlijk omdat we hier nog nooit geweest zijn, vinden we alles wel mooi. Misschien zijn er wel nog mooiere wegen, maar voor nu vinden wij het prachtig allemaal. We stoppen onderweg nog op een mooi uitzichtspunt en rijden vanaf Montblanc richting Reus om vervolgens maar eens een kijkje te nemen aan de kust en rijden langs de Ebro Delta. Zullen we daar dan overnachten? Nee, trekt ons niet zo aan. Veel waterpartijen en rijstvelden. En water en rijst, daar komen vliegen op af. Die hadden we al genoeg gezien.

Doorrijden maar naar een andere kustregio en rijden Vinaros in, direct aan de kust, net boven Peniscola. We willen toch maar eens sfeer proeven aan de kust en een paar overnachtingen boeken op een camping in Vinaros. Alles volgeboekt! Je komt niet eens het terrein op. Nou, dan zien we een camperplaats in het centrum, direct aan het strand. Gratis deze plek. We hebben geen zin om weer verder te rijden en besluiten om dan maar op die gratis plek te gaan kijken of er plaats is voor ons. Die plek vinden we inderdaad, maar wat een ellende! Vieze parking met ongeveer 150 campers, rij aan rij. En er staan er best veel die er lang staan aangezien waslijntjes, zitjes buiten, scooters en autos ernaast voor ritjes te maken. En veel camperaars lozen hun grijze water gewoon op straat, dus stinken die plek. We besluiten om de camper daar neer te zetten, even een wandeling langs het strand en daarna met gierende banden weg bij die kust. Het is echt niks voor ons. Wij willen saai in de natuur, rust om ons heen en geen gedoe. We rijden weg en stellen de navigatie in landinwaarts, richting Morella.

Het is een middeleeuws vestingstadje, met bovenop de berg, midden in de vesting het kasteel Morella. Vanaf het stadje heb je prachtige panaroma uitkijk over de vallei en het stadje is ook bekend voor alle outdoor-activiteiten die er rondom in de bergen te beleven valt. Oh ja….en niet te vergeten motorrijders! Wat een bochten en wat een asfalt. Super. Ik zou best wel mijn motor mee willen nemen volgend jaar, maar ja..dan zit je weer met een aanhanger achter de camper. Is ook niet optimaal!

We komen aan op de camperplaats van Morella en zien dat het al bomvol staat met campers. We zien nog ergens een plek tussen 2 campers in, maar dan staan we net zoals bij de kust zojuist. De fransman naast mij vond dat niet prettig, maar wij ook niet. Dan ziet Mir opeens nog ergens een nis, waar niemand staat. Mooie plek met beetje groen naast de camper, zodat onze kleine veldheer ook wat te snuffen heeft.

Wij snuffen nu aan een biertje en kunnen het hier nog wel even volhouden. Of we morgen nog echt het stadje ingaan valt te bezien. We gaan denk ik door naar de volgende richting; Teruel en dan verder richting Madrid. Miriam wil de Don Quichot molens zien. Met haar eigen ezeltje…en dat ben ik dan!

30 oktober 2025: Ook pech hoort bij het leven, maar nu een volt-treffer!

/ martin&miriam / 1 reactie

Vanmorgen waren we er weer helemaal weer klaar voor om door te gaan, na 2 relax-dagen op deze camperplaats. Alles klaar voor vertrek en starten maarrrrr!

Maarrrrr starten doet de Lambortinki niet en na een paar pogingen is de accu compleet plat leeg. We snappen het niet, aangezien we nu 2 dagen aan het stroom hebben gestaan en de camper zonder problemen de laatste week heeft gefunctioneerd. Maar goed; we staan nog op de camperplaats en niet ergens onderweg in the middle of nowhere!

Een aantal franse en spaanse camperaars op de plek proberen te helpen met startkabels en een motor defribrillator ofwel een accu-booster. Zo vriendelijk iedereen op de camperplaats, maar de accu was echt dood!

Dan maar de ANWB bellen, maar voordat ik dat doe bel ik nog even met onze eigen campergoeroe uit het dorp Jan Kuipers Camperservice en mijn zwager John om advies te vragen wat het zou kunnen zijn en wat ik zelf nog zou kunnen doen. Bij Jan is de camper vorige maand voor groot onderhoud geweest voor deze reis en zwager John heeft nagenoeg dezelfde camper en is zelf truck/bedrijfswagen monteur bij Vika te Wezep. Beide experts hebben dezelfde conclusie en dat is dat de accu echt kapot is. Bij gebruik van de accubooster is het advies om de accuklemmen direct op de accu aan te sluiten die in de binnencabine zit en niet in de motorruimte. Vanmorgen hebben we inderdaad in de motorruimte de accuklemmen aangesloten op de externe klemmen zoals Fiat Ducato dat in de manual aangeeft. Supergoed geholpen door Jan en John.

Na het belletje met de ANWB is het een lange tijd wachten totdat er een sleepwagen voor komt rijden. Miriam loopt nog even naar de stad en koopt wat zaken die we nodig hebben heeft en heeft daardoor nog even deze stad in mooi weer kunnen aanschouwen. Het blijkt een mooie stad te zijn.

Toen de sleepwagen eraan kwam, heb ik aangegeven dat ik niet gesleept wil worden omdat we weten wat de oorzaak is en dat ik vooraf heb aangegeven er geen sleepwagen nodig is, maar dat de pechhulp met een nieuwe accu kan komen en deze direct kan monteren. De sleepwagenchauffeur geeft aan dat hij dan nu met de accubooster wil proberen om de camper op gang te krijgen. Dat lukt direct en de man wil ons wel begeleiden om mee te rijden naar een Iveco Truckservice aan de rand van deze stad. Top! We volgen hem en komen aan bij de Iveco garage, maar zien al de paniek bij de medewerkers dat ze hier geen zin in hebben. Hun parkeerplaats staat werkelijk bomvol met wachtende wagens die geholpen moeten worden. We worden weggestuurd omdat ze de accu niet op voorraad hebben en zeker geen tijd om de accu in de camper te plaatsen. We worden doorverwezen naar een Renault Truckservice aan de andere kant van de stad. We laten de motor constant draaien godzijdank, want we krijgen hem nooit meer aan de praat als we hem uitzetten.

We komen vervolgens aan bij de Renault garage, en de beste man die achter de receptie staat geeft aan dat hij ons niet kan helpen omdat hij de accu niet op voorraad heeft. Hij verwijst mij door naar een auto-onderdelen winkel om daar een accu te kopen, dan wil hij hem er wel voor ons inzetten. Ook die winkel heeft de accu niet op voorraad. Vervolgens verwijst hij ons door naar een andere garage, die al eerder is gebeld door de Iveco garage, maar deze hadden geen tijd. Toen ik dat zei, wilde hij ook nog wel bellen naar ze en ja daar hadden ze wel de accu op voorraad en toen ik daar aankwam om de accu te kopen, werd er meteen een monteur aan mij toegewezen om mij te helpen om de accu te monteren. Dat is een meevaller.

Maar goed; hoe fijn was het dat zwager John aangaf dat hij dezelfde accu had in zijn camper, dus dat gaf vertrouwen. Maar bij installatie bleek de accu toch niet te passen; de + pool zat aan de verkeerde kant en de kabels waren te kort om aan te passen. Ook paste de klembeugel om de accu in de accubak te fixeren niet. De goede accu moest een bepaalde vorm te hebben, die geschikt was voor deze klembeugel. Jullie raden het al. Die accu hadden ze niet op voorraad. Wel kon ik naar de andere kant van de stad rijden om bij een groothandel daar de goede accu te kopen. Miriam en ik zeiden dat we graag wilde dat hij de groothandel zelf zou bellen met de specificaties van de goede accu. Dat heeft de beste man gedaan, maar eerst moest de oude accu weer in de camper gemonteerd worden om weer op pad te gaan om de accu zelf te halen. Iedereen is zo vreselijk vriendelijk en behulpzaam, maar bij de groothandel kreeg ik het gevoel dat ik genaaid zou worden gezien de prijs van de goede accu. Deze was 2x zo duur als dezelfde accu als de garage had aangeven qua specificaties, maar door de klembeugel moest deze een hogere rand hebben. In plaats van 220 euro werd het 365 euro voor dezelfde accu. Toen ik daar wat van zei dat ik schrok van de prijs, kwam opeens een korting op de proppen en werd de accu 230 euro. Prima! Doen we!

Maar in plaats dat zij de accu zouden plaatsen, zoals door de vorige garage was aangegeven, weigerden ze de accu te plaatsen en moest ik maar terug gaan naar de vorige garage. Zij gingen om 18.00 sluiten en het was al 17.30 uur, dus geen tijd meer daarvoor. Wij weer terug in de hoop dat de vorige garage toch de accu voor ons nog wilden monteren. Dat wilden ze wel doen. Zo vreselijk goed geholpen. Ze verkopen uiteindelijk geen accu, maar verrichten wel de arbeid. De kosten? Niets! Niets! Dat wilden we niet, maar na zo’n dag als vandaag voor ons, was dit service. Vanzelfsprekend aangedrongen om iets te betalen voor de tijd, wilden zij er niets van weten. Toen maar een donatie gedaan voor de Cerveza-pot op vrijdag. Werd zeer gewaardeerd, maar wij waren ontdaan door de vriendelijkheid van een ieder die hier ons geholpen heeft.

We zijn nu net thuis op dezelfde camperplaats als de laatste dagen en gaan morgen weer op pad. We zijn aan een biertje begonnen en zijn allebei moe van deze dag. Maar we zeggen net tegen elkaar dat het beter nu en hier was gebeurd dan later in de winter met vorst op een plek waar je de hulp niet direct tot je beschikking hebt. Nu dus een nieuwe goed accu waarmee we de winter mee in kunnen. Een Volt-treffer dus!

Morgen een nieuwe dag en dan weer onderweg! Miriam zegt; we hebben geen dag verloren, omdat we geen planning en geen bestemming hebben en de zon scheen. Zo is het, we zijn zwervers zonder agenda!

28 en 29 oktober 2025: Follow the sun naar La Seu d’ Urgell (Spanje)

/ martin&miriam / 6 reacties

We worden wakker en zien tot onze opluchting de zon. Korte broek aan!! Lekker hoor!

We gaan na de ochtendrituelen op pad en rijden weer een mooie rit over uitsluitend secondaire wegen. De natuur wordt ruiger en de bergen van de franse pyreneeën komen dichterbij. Het ziet er prachtig uit in de stralende zon. We passeren Carcassone en staan meteen vast in allerlei files. Dat het in de zomer een drukke stad is, weten we. Maar nu in het najaar is het ook beredruk. We besluiten om echt niet deze stad voor nu te bezoeken en rijden door.

Opeens zien we een tankstation met ook de mogelijkheid om LPG te tanken. Ik besluit om de tank te vullen aangezien ik niet meer precies weet wanneer ik deze heb afgetankt. Volgens mij voor ons meerdaagse uitje naar ons Lelystad. Dat betekent dat we daar 5 dagen LPG hebben verbruikt en nu dus ook alweer 8 dagen de verwarming en boiler aan. Dat vinden wij allebei moeilijk om in te schatten hoelang je dus met 2 LPG flessen kunt doen, zo op reis. En het vervelende is dat de inhoudsmeter op de flessen net niet zichtbaar is door de kleine donkere gaskast en de meter net niet voldoende zichtbaar door de positie van de flessen. Zoals gewoonlijk was er rondom de LPG pomp drukte door auto’s en moest ik nogal krap met de camper tussendoor manouvreren richting de LPG pomp. Mijn ego werd gestreeld door mijn ega dat ze het zo knap vond dat ik zo makkelijk op de spiegel kan rijden met paar centimeter ruimte links en rechts. Tja, als tegenwoordige chauffeur in loondienst moet je dat toch kunnen, lijkt me…

Nadat mijn ego even was ge-uplift, kwam de bittere pil direct daarna: ik was nogal klunsig toen ik de LPG slang van de pomp moest aansluiten en struikelde over de slang, maar bleef godzijdank nog net overeind. Daarna, toen de slang was aangesloten drukte ik op de knop op de LPG-pomp maar zag nergens een telwerk op de pomp. Ik wat onzeker om mij heen kijkend waar ik toch kon zien hoeveel ik moet afrekenen en hoeveel liter naar binnen ging. Nergens te zien! Pas nadat ik de knop kon loslaten omdat de tanks gevuld waren zag ik op 5 meter nog een rare paal staan wat dus het telwerk van de LPG pomp bleek te zijn. Rare jongens die fransen!! Ruim 25 liter getankt, dus dat was dus precies 1 fles leeg en de andere was dus nog vol. Het rekensommetje leert dan dat wij ongeveer 10 dagen kunnen doen op 1 fles LPG. Met 2 flessen dus 20 dagen. Goed om te weten!

We gaan weer verder en Miriam maakt weer mooie foto’s van onderweg, terwijl we slingerend door de bergen richting Puigcerda, de grensovergang naar Spanje rijden. Wat is het weer een mooie voorspoedige rit en ook Joep houdt zich prima in de camper. Onderweg een paar keer stoppen om hem uit te laten en gaat ie vervolgens weer op schoot bij Miriam in zijn mandje. Wereldbeest!

Na een rit van ongeveer 6 uur zijn we het wel zat en besluiten om een overnachtingsplek te zoeken en vinden die op de Camping Car Park in Le Seu d’ Urgell net over de grens in Spanje. Het is een verharde camperplaats met alle voorzieningen die je als camperaar nodig bent. Toilet en douche zit in de camper, dus als je je afval, grijs water en chemisch toilet maar kwijt kan, dan is het al top! Elektra is een bonus, maar dat is hier ook beschikbaar op deze plek. We komen aan en zijn zo blij dat de zon schijnt, dat we meteen de stoelen buiten zetten en even een tukkie doen in de zon. Plankje erbij en drankje en wie maakt ons wat? Een heerlijke rustige nachtrust hier gehad en vandaag, woensdag, is het weer nogal regenachtig. Eigenlijk regent het constant en is het zicht wat beperkt.

We zitten in een machtig mooi gebied waar we beiden nog nooit eerder zijn geweest, dus wel willen echt wat meer tijd hier doorbrengen. We besluiten om op deze plek 2 nachten te blijven om vervolgens hier in de buurt nog ergens anders een plekje te vinden. We zitten midden in de bergen en aangezien het vandaag zo slecht weer is, blijven we hier dus toch nog maar een dag en nacht staan. Nu verder rijden dan zie je niks van de omgeving en dat vinden wij zonde. Morgen schijnt hier de zon weer en is de temperatuur 20 graden. Dan gaan we weer verder met onze rit.

We zitten nu in de camper, waar Miriam weer Mien Dobbelsteen speelt en ik ons blog zit te schrijven. Ook ben ik al onze locaties waar we gestaan hebben aan het bijwerken op onze website, zodat deze weer up to date is. We doen vandaag helemaal niks en nemen beide een snipperdag! Zowel Miriam als Joep hebben wat darmklachten en zijn niet tintelfris. Joep heeft de meeste last van zijn buikje. Maar nu is ie weer voor een Oscar aan het spelen; hij ligt in de bijrijdersstoel te shaken en mij aan te kijken of dit zijn laatste momenten zijn in het aardse leven, maar op het moment dat we zeggen “zullen we rondje lopen” is de herrijzenis van de dood nog nooit zo snel geweest. Hij kwispelt en staat vol energie te stuiteren zo blij is ie dat ie naar buiten gaat….of is het omdat hij zo nodig moet?

Vanmiddag lekker beetje lezen, tv kijken hoe de verkiezingen verlopen in Nederland en voor de rest een beetje vegeteren. Wij komen deze dag prima door!!

Morgen weer op pad naar een nieuwe bestemming.

26 en 27 oktober 2025: Aurillac en Cuxac-Cabardés

/ martin&miriam / 5 reacties

Gistermorgen werden we wakker en keken we naar buiten om te constateren dat het weer een natte bedoeling was en blijft deze dag. We ruimen alles klaar voor vertrek en gaan beginnen aan een weer prachtige rit richting Aurillac.

Aurillac is een stad in het departement Cantal en ligt aan het riviertje de Jordanne. Het is de grootste gemeente in het departement en dus ook bestuurlijk is dit de hoofdstad van dit gebied. Waarom gaan jullie dan naar Aurillac is de vraag misschien? Nou, dat zal ik jullie toelichten; Aurillac is de historische paraplu-hoofdstad van Frankrijk en hier worden dan ook de meeste paraplu’s gemaakt van geheel Frankrijk. Gezien de weersomstandigheden deze week en de komende dagen leek ons daarom een bezoek aan die stad wel wat waard.

Onderweg rijden we weer door zulke mooie streken en hebben we weer zo genoten van de rit. Deze voer ons langs een aantal “groene” wegen op de kaart, welke dus bezienswaardig zijn aangemerkt. Via Cascade de Trador, een romeinse brug waar ook een waterval vlakbij neerklettert in de rivier, naar Tauves, Bort-les-Orgues, Ydes, Mauriac, Saint Martin Valmeroux, Jussac naar uiteindelijk Aurillac.

Daar aangekomen kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en was er op straat en in de stad geen teken van leven. Het seizoen is voorbij en er was ook niets geopend. Mistroostig zag het er allemaal uit. Als we aankomen op de Camping Car Park in Aurillac zien we dat we maar met 3 campers op de plaats staan. Na installeren van de camper is eerst onze Joep aan de beurt. De kleine man doet het vreselijk goed in de camper en tijdens de ritten, maar net zoals de chauffeur is hij er na 5 uur sturen wel een beetje klaar mee. We gaan met hem aan de wandel, maar zo midden in de stad is het zoeken naar parken en groen. We lopen daarom maar een soort bosperceel in waar een heel slecht paadje loopt over rotsstenen naar boven. We beginnen er met volle moed aan en al snel komen we erachter dat dit hem niet gaat worden. We lopen nog een stuk terug en lopen wat door de wijk in deze stad. Er staan prachtige huizen, maar ook hier alle luiken dicht. Je weet gewoon niet of er iemand thuis is of niet. Miriam en ik zijn allebei moe en willen niet verder door de stad slenteren. Het weer is zo vreselijk slecht. Grijs, grauw en nat.

Ook als we binnen zitten zeggen we tegen elkaar dat wij eigenlijk steden niks aan vinden om er te kamperen. Zo’n camperplaats midden in de stad vinden wij echt niks. Wij zijn liever midden in de natuur, bij voorkeur in de bossen en bergen. Nou, dan gaan we morgen dan maar weer verder naar op zoek. Al is het alleen maar om Joep wat meer leukere wandelingen te kunnen bieden. Hij is de laatste dagen niet verwend geweest door de camperplaatsen die we bezocht hebben.

De avond valt niet veel over te vertellen. Beetje voetbal kijken, lezen en dan naar bed. De binnendoor-weggetjes kosten naast wat meer tijd ook wat meer energie. Meer schakelen, remmen en alerter op tegenliggers en smallere bermen. Kortom; na inmiddels 1500 kilometer geheel tussendoor kunnen wij elke avond goed slapen. Morgen weer verder, richting Carcasonne. We denken niet dat we die stad gaan bezoeken, ondanks dat het de moeite waard schijnt te zijn. We hebben de afgelopen weken/maanden veel camperaars bekeken op YouTube die daar geweest zijn, dus we hebben er een goed beeld bij; druk en heeel toeristisch. Het verbaast ons hoeveel campers we onderweg tegenkomen. Wij houden gewoon niet van drukte en daarom zien we morgen wel waar we terecht komen.

Vanmorgen weer regen, regen en nog eens regen. Elke ochtend sta ik met mijn goede gedrag de tanks te vullen en legen en toilet te verschonen. Ik hoop op snel een korte broek en polo te dragen, maar vandaag gaat dat weer niet lukken. We gaan op pad.

De eerste kilometers na Aurillac zijn nog wat druk qua verkeer en moesten we eerst door de stad heen om aan de andere kant uit te komen om richting Arpajon sur Cére en Montsalvy te rijden en daar vanuit de Gorge de Lot te volgen. Prachtige route was dit gedeelte. We rijden door kloven, grotten, bomen en altijd aan onze rechterzijde de wat kolkende Lot.

Daarna richting Bozouls, Rodez, Albi, Realmont, Castres, Mazamet om uiteindelijk in het kleine dorpje Cuxac-Cardadés te komen om daar ons kamp op te slaan voor vandaag. Dit dorpje ligt in het departement Aude en telt zo’n kleine duizend inwoners. We staan op een Park4Night plekje, zonder faciliteiten, dus staan we los. Wij vinden dit altijd wel soort van spannend. Je weet nooit of je genoeg stroom in je accu hebt om te doen wat je normaal doet. Verlichting en phones opladen moet geen probleem zijn. Maar of je dan ook de maxxfan en smart tv aan kan hebben de hele avond? Tja, met een 100 Ah accu moet je toch een avondje kunnen overbruggen lijkt ons. We zullen energiezuinig leven vanavond..

Direct achter onze parkeerplaats, loopt een leuk parkje slingerend over loopplanken, bospaadjes en een kabbelend kreekje. Joep is niet te houden en eerst Miriam en daarna samen lopen met de kwispelende speelse jeugdige Joep te dartelen. Spelen met een stok, zwemmen en blij meelopen. Mooi! Kan ie vanavond weer in zijn luxe hok van 18 m2.

De rest van de middag zoekt Mir een route uit richting de spaanse grens voor morgen en schrijf ik dit blog. Vanavond lezen we denk ik lekker in onze boeken. Ik lees het boek van Boris Becker over zijn gevangenisperiode en Miriam leest Ieni Mieni Mutte van M.J. Arlidge. Een avondje zonder TV gaat ons zeker lukken. Morgen maar weer kijken waar we terecht komen. Maar wat er ook gebeurt…..ik draag een korte broek!

24 + 25 Oktober 2025: Relaxdag aan het Lac des Settons en vluchten uit de Morvan

/ martin&miriam / 3 reacties

Het is droog! Na dagen van regen is het droog en hebben wij weer een heerlijke rustige slaaprust achter de rug. We doen vandaag het erg rustig aan en geen reisdag dus. Aangezien de weersverwachtingen voor vandaag redelijk goed zijn, blijven we vandaag nog een dagje in La Faye aan het Lac des Settons.

Na een eerste rondje met Joep direct langs het meer, doen we eerst rustig aan en blijven we wat langer in onze nachtkloffie in de camper, voordat we ons gaan douchen en aankleden. Zoals Mir altijd zegt: effe rommelen en tuttelen. Na het douchen eten we nog even een heerlijk broodje uit de oven die Miriam had gemaakt. Meergranenbroodje met Serrano Ham, frans kaasje, tomaatje en knoflookolie. Energie om een lekkere, maar frisse wandeling langs de andere kant van het meer, richting de stuwdam voorbij La Haye. Nou, als we dan onze coiffure en coiture op peil hebben, gaan we op pad. We lopen langs het Lac de Settons en de fraaie huizen langs het water in La Faye.

Het is de place to be in de Morvan en de bekendste badplaats van deze regio. Maar het valt ons op dat alle huizen met de luiken dicht zitten en alles onbewoond eruit ziet. Ook hier zijn het dus de vakantiehuizen van de mensen uit Parijs en Lyon die hier een 2e of 3e huis bezitten. Ook hier zal er weerstand zijn tegen dit soort huizen vanuit de lokale bevolking.

Het dorp leeft niet en leeft alleen maar in de zomermaanden van de toeristen. Zoals het lokale VVV zegt: je kun hier dan over de koppen lopen. Veel haventjes met bootjes, hotels en ander vertier, maar nu is het doods. Vinden wij niet erg. De rust die over het meer regeert als een spiegel is prachtig om te zien en langs te lopen. We lopen richting de stuwdam en lopen erover heen.

Om een gehele ronde rondom het meer te lopen vinden wij te ver. Het is ruim 15 kilometer en er is er wel eentje die er wel voor te porren is. Onze Joep! We noemen hem de laatste dagen “Joep Oscar Benjamin Button”. De eerste naam is zoals wij hem altijd noemen, de Oscar voor het acteertalent voor drama die deze eigenwijze teckel elke dag weer uitbeeldt als hij zijn zin niet krijgt. Een beetje zoals Brigitte Kaandorp met “ik heb een heeeeel zwaar leven…”. Het laatste gedeelte van zijn naam Benjamin Button is het vermoeden dat onze Joep niet ouder wordt, maar juist jonger. Zijn koppie ziet er jeugdiger uit, zijn energie is onuitputtelijk (voor ons zeer vermoeiend) en is niet te houden als ie maar het vermoeden heeft dat ie weer aan de wandel mag. Hij kwispelt er lustig op los tijdens de wandelingen en dankt ons altijd voor het vertier dat hem geboden wordt. Het kereltje zit al een tijdje lekker in zijn vel. Eigenlijk vanaf het moment dat hij de camper voor de deur zag staan voor vertrek.

De wandeling was heerlijk samen. Door de bossen, over het strand, langs de huizen, over houten loopruggetjes, spelend met Joep met houten takken.

Na terugkomst in de camper even bijkomen en lezen we lekker in onze boeken. De wind gaat na een tijdje liggen en besluiten we om met de drone een paar beelden vanuit de lucht te maken van onze plek op de camping en het uitzicht over het Lac des Settons. Samen even naar buiten en maken we de drone klaar voor de vlucht. Nog een beetje onwennig samen, maar al snel stijgt de drone recht naar boven en floep…….weggewaaid door de weer opstekende wind. De drone was meteen uit de koers en dwarrelde schokkend in de lucht. We hebben maar besloten om drone meteen naar de home-base terug te laten vliegen om het later in de middag nog maar een keertje te proberen. Maar ook later in de middag lukte het niet en stak de wind verder op en kwamen alweer de eerste regendruppels. We laten het maar zo en verdwijnen weer in de camper om in alle rust ons dingetje te doen. We maken samen een route via de landkaarten van Michelin en zetten deze over in de Camper Navigatie. Was erg leuk om samen te doen om bestemmingen te bepalen en routes te zoeken hoe we er het mooist kunnen komen.

Nu lekker klaarmaken voor de avond en gordijntjes weer dicht, kacheltje aan en TV op de achtergrond. Zowaar komen er wat meer campers het terrein op rijden en zijn we niet meer alleen. Morgen gaan we weer verder op pad, maar vandaag was een heerlijke relaxte dag.

Maar dat kunnen we niet zeggen van de volgende dag, vandaag! De regen klettert op het dak en we willen vandaag door richting Clermont- Ferrand. Dat betekent toch echt dat ik alles buiten moet doen om weer met volle watertank en leeg chemisch toilet te krijgen. Dat was geen pretje. Om 9.17 uur verlaten we onze camperplaats aan het Lac des Settons. Wij vonden het echt een hele fijne plaats om te verblijven en achteraf moeten we superblij zijn dat gisteren nog een aantal uren het weer prima was.

Mir en ik hadden samen een route uitgestippeld en in die route zaten weer een aantal prachtige wegen door de Morvan. Het is 8 graden en we leven in een kleine wereld. Echte vergezichten kunnen we niet zien, maar dat wat we wel kunnen zien vinden we geweldig mooi. De Morvan heeft ons wederom versteld doen staan hoe mooi dit gebied is. Het feit dat alles daar zo groen is, zegt wat over de hoeveelheid neerslag die daar jaarlijks valt. Vandaag viel zoveel dat het voldeed als de hoeveelheid van 10 maanden in de Morvan. Er kwam geen eind aan zoveel regen er viel. We reden over bergweggetjes tussendoor, bedekt met enorme hoeveelheden bladeren en hazelnoten en andere boomvruchten. In combinatie met de kleuren van de bomen en wat op de weg lag, gaf het wel een prachtig beeld over het geheel.

We rijden uiteindelijk de route die we wilden volgen richting Moulins via de wegen van Montsauche les Settons naar Anost, Saint Léger sous Beuvray, Luzy richting Vichy om vervolgens te gaan overnachten in Le Cheix. Vlakbij Clermont Ferrand. Zoals de route hier staat beschreven lijkt het een makkelijke route, maar onderweg kwam er nog een kink in de kabel, waarbij we beiden toch wel een beetje stress hebben ervaren.

We reden door de bergen op kleine weggetjes om het dorp Saint Léger sous Beuvray door te rijden om daarna richting Luzy te gaan. Maar bij binnenrijden van het dorp reden we een soort van fuik in. Er was een grote najaarsmarkt en de weg die wij moesten hebben was afgesloten. Op die T-kruising met aan de linkerzijde de afgesloten weg, stonden allemaal auto’s geparkeerd en liepen mensen te scharrelen, waardoor ik de bocht naar rechts niet kon halen met de 7.5 mtr lange camper die wij hebben. Ik stond vast. Achter mij auto’s en ik kon niet links of rechts. De spiegels waren beslagen, de achteruitrij-camera idem dito, dus eigenlijk zag ik niks waarop ik kon vertrouwen. Er kwam een man naar ons toelopen met een hoofd van: wat doet die camper nu op dit moment in ons land en in dit dorp? Zuchtend ook…Toen ik het raam opende en hem aankeek, bleek de man erg vriendelijk en ik natuurlijk ook zoals altijd. Met mijn beperkte franse taalvaardigheid maakte ik duidelijk dat ik richting Luzy wilde gaan. De man haalt zijn schouders op en zegt; dat gaan niet, je moet die kant op! De rechterkant. Maar ik kan die bocht niet maken zeg ik. “Tuurlijk wel. Ik help je wel!” Zie de vriendelijke man. Nou met enig oponthoud en wat manouvreren met de camper kon ik de bocht maken en waren we weer op pad. Maar hoe komen we nu weer op het punt om de route op te pakken? Dat is ons dus niet gelukt. Overal omleidingen en daarom maar besloten om de route niet af te maken en over grote autowegen en snelwegen richting Clermont Ferrand te gaan. De regen blijft maar komen en de wegen zijn zieknat en spekglad. De grote wegen zijn schoon en ik verlang eerlijk gezegd wel naar wat zonneschijn en betere temperaturen. De romantische tussendoorweggetjes doen we volgend jaar wel weer in dit gebied. Want wat was dit Park de Morvan een heerlijke plek!

Na een paar uurtjes nog te hebben gereden komen we aan bij de Camper Car Park in Le Cheix. We zijn de enigen die hier staan. Maar bij de poort aangekomen, komen we er niet in. Het pasje werkt wel, maar de poort gaan niet open. Meteen even gebeld met de organisatie Camper Car Park en weer supergoed en snel geholpen. Het bevalt ons erg goed het verblijven op hun parken.

Mir maakt na aankomst een heerlijke borrelplank zonder borrel. Meer een plank eigenlijk, maar dan met hapjes. We hadden honger en ik was moe van de rit van vandaag. Zometeen even lekker douchen, kloffie aan en snuggle up in de camper wederom. De regen blijft komen, zien we op de radar. Morgen weer verder en willen we wel weer tussendoor rijden richting de Parc Naturel Regional des Pyrénées Catalanes. Maar we zien wel waar we terecht komen. Jullie lezen het weer binnenkort.

23 Oktober 2025: Rondje Parc Nationale de Morvan

/ martin&miriam / 8 reacties

Allereerst even een verduidelijking van het schrijven van dit blog. Momenteel schrijf ik dagelijks nu ons blog in plaats van over meerdere dagen 1x een blog. Het kan dus best zijn dat dit blog meer een dagboek gaat worden bij deze reis. Voorheen deed ik eens in de 4 tot 6 dagen een blog schrijven tijdens een reis. Vooral omdat we nu veel tijd hebben, doordat het weer zo enorm slecht is en we veel binnen in de camper zitten. Maar om alles te beschrijven over meerdere dagen maakt ook dat je dan dingen vergeet of niet meer weet wat je allemaal gezien en gedaan hebt. Maar goed; ik wil niet garanderen dat ik de komende maanden dagelijks ga bloggen. ChatGPT geeft wel een aantal voordelen bij dagelijks bloggen, maar f.ck GPT! Uiteindelijk schrijven we ons blog voor onszelf als naslagwerk, maar dan is het wel erg leuk om te zien dat ons blog weer enorm groeit nu we weer regelmatig schrijven. Mede doordat we aantal jaren geleden wekelijks op de landelijke website van 50+ hebben geblogd, zien we veel volgers/lezers weer terug na de laatste jaren. Ook de facebook-groepen Campervrienden en Overwinteren zorgen voor aanwas op onze website en abonnees. Leuk om te zien dat onze website dit jaar al meer dan 30.000 bezoekers heeft gehad en onlangs de 300e abonnee. En dan moet de winterreis 2025 nog echt gaan beginnen. Dat maakt het ook leuk om te blijven schrijven. Zeker nu er meer en meer mails en reacties komen van lezers met vragen, tips en opmerkingen.

Laten we eerst eens beginnen over onze laatste nacht op de camperplaats. Man o man wat ging het tekeer met de slagregens en storm rondom onze camper. We waren blij dat we in de middag toch die wandeling hadden gemaakt, maar voor de rest had je niks buiten te zoeken. De hele nacht huilde de wind om ons heen en ik had daarom niet zo goed geslapen en was vroeg wakker. Miriam had wel lekker geslapen. Nadat we alles weer in orde hadden gemaakt in de camper voor vertrek nog even langs de camperservice-plaats. Nieuw water inslaan, grijs water lozen en het chemisch toilet legen. Precies om 9.15 uur verlieten wij de camperplaats en waren we op pad!

Brug bij Charmont

Het bleek een prachtige dag te worden, ondanks de nog steeds met bakken uit de lucht vallende regenbuien en stormvlagen tijdens het rijden. We passeren Parc National de Forets met zijn uitgestreken vlakten boerengrond afwisselend met slingerende weggetjes door de bossen. Het lijkt de graanschuur van Frankrijk te zijn, zoveel boerengrond en kleine agrarische dorpjes. Het landschap wordt glooiender en ziet er lieflijk uit. We rijden gestaag door en komen na een wat saai tussenstuk van ongeveer 80 kilometer uit bij het begin van het volgende NP de Morvan. Een aantal jaren geleden zijn we hier ook geweest en vonden we het hier al geweldig. En zo was het vandaag wederom. De Morvan pakt je! We voelen allebei ons hier zo prettig en doet ons denken aan sommige gebieden in Engeland en Schotland. De mooie stenen huisjes, de ommuurde weilanden en een kleur groen gras die zo helder is met daarbij eromheen glooiende heuvels met of bomen of weilanden met typische koeien die bij dit gebied horen.Via een historic route via de D26 beginnend van Salieux naar onze bestemming. Deze weg is echt een aanrader voor iedereen, want je rijdt door zulk idyllisch landschap met zoveel variatie in landschap en kleur. Zelfs nadat de storm Benjamin zoveel takken en bomen heeft ontwricht en enorm veel bladeren op de weg. Zoveel dat je soms niet ziet hoe de weg precies loopt. Maar wat een route vandaag! We hebben enorm genoten van deze dag en rijden door het prachtige park De Morvan.

Diverse landschappen onderweg

Midden in Bourgondië, halverwege tussen Parijs en Lyon, strekt dit granieten middelgebergte zich uit. Wild en glooiend tegelijk, met als hoogste punt de Haut-Folin op 901 meter hoogte. Ook telt de Morvan een zestal kunstmatige meren, waar de bekendste van deze meren Lac des Settons is. En daar zijn we naar onderweg. Nadat we tussendoor ook nog even gestopt zijn om Miriam met Joep te laten wandelen, zoeken we een camperplaats die we aan het Lac des Settons willen vinden. Camping Car Park heeft weer een hele mooie aan het meer in de app staan en er is plaats genoeg. Sterker nog; van de 41 plaatsen zijn er nog 40 beschikbaar. Het dorpje heet La Faye en de camperplaats is direct aan het meer gesitueerd. Nou dat wordt een mooi plekkie zoeken. We komen aan na nog een laatste stuk van de route door hele smalle boerenweggetjes te hebben gereden.

Strandje bij camperplaats en laatste kleine weggetje

We checken met ons pasje in, op de camperplaats en zien inderdaad dat er maar 1 andere camper staat. We besluiten wat dichter bij het meer te gaan staan en rijden een plekje op, om vervolgens in zijn achteruit het tegenover liggende plekje te gaan benaderen. Dat wordt onze plek voor vannacht. En wellicht ook voor morgen, want de locatie is leuk en ook om te wandelen is het top! Morgen als het weer wat mooier is, blijven we hier een extra dagje. Even niet rijden en even relaxen een extra dagje. Het sturen over smalle weggetjes met de storm die we hadden was best inspannend en spannend soms.

Maar goed; alleen nog even achteruit rijden om op de plek te komen. Maar we slippen vast in de door regen verzadigde grasmat en we glijen de verkeerde kant op. Vast zitten we. En geen hulp in de buurt. Ik had het er helemaal mee gehad en dacht; ik laat dat ding staan zoals die staat op deze plek en morgen zien we wel verder. Maar mijn Miriam McGyver dacht er anders over. “We gebruiken de rubberen deurmat voor de deur en die leggen we onder het wiel met minste grip”. Okay, kunnen we doen. En het lukte met een hoop tegengesputter! Niet van mij dit keer, maar van de blubber. Zowel de camper als Miriam zagen eruit! Allebei maar door de wasstraat morgen of overmorgen!!

Modderpoel

Het regen komt weer met bakken uit de lucht en Joep moet er wel even uit. Samen beginnen we aan de wandeling, maar het was berekoud en supernat. Miriam biedt aan om alleen verder te gaan en mij even te laten relaxen in de camper aangezien de rit best inspannend voor mij was. Lieverd is het!

Wat nogal bizar was vanmiddag was het moment dat we iets heel bijzonders meemaakten toen we in de camper de foto’s van vandaag onderweg aan het bekijken waren. Miriam had er kippenvel van! Wat is het geval: Jaren geleden hebben wij met onze Lambortinki 1.0 ook in dit park gereden en weten wij echt niet meer exact waar wij overal geweest zijn. Toen vanmiddag Miriam opeens een foto maakte van een historisch straatje in een dorp, met een heel specifiek huis in dat straatje, bleek vanmiddag dat zij werkelijk exact dezelfde foto jaren geleden op het zelfde moment had gemaakt. Zonder te weten dat we daar eerder waren geweest. Bizar!

Bizar! 2018 versus 2025..

Vanavond weer gordijntjes dicht, kacheltje aan en lekker Feyenoord kijken. Vinden we zo knus!! Hopelijk wordt het een rustige nacht, nu de storm ook hier nog steeds pittig te noemen is.

22 Oktober 2025: Chaumont, Dep. Haute Marne

/ martin&miriam / 2 reacties

Vanmorgen werden we wakker door de eerste agrarische voertuigen door het dorp. Miriam niet. Die maakte nog heerlijke andere agrarische geluiden waar ik mij hier niet over uitlaat. Na een lekkere warme ochtenddouche ga ik op pad met Joep. We lopen een ronde rondom het dorp en de weilanden bij de camperplaats. Onderweg komen we nog een dame tegen met een leuk hondje en Joep erop af. De beide beestjes vermaakten elkaar prima, maar nu begon het vrouwtje van het beestje enorme verhalen op te hangen in het, waarschijnlijk, boeren-frans. Geen woord van te maken en zelfs op het moment dat ik mijn beste frans probeerde uit te leggen dat ik geen frans spreek, sprak ze uit dat ze dat begreep en ging weer vol over de dorpse perikelen die ze allemaal meemaakte met de medebewoners. Nee, ze was super vriendelijk en vroeg waar ik vandaan kwam en waar ik naar toe ging. Het verbaast mij enorm dat zelfs de dames van zeg maar 40 jaar oud, geen woord engels spreken. Het was dus beetje behelpen maar in alle vriendelijkheid afscheid van elkaar genomen: bon trottoir!! (We liepen op de stoep..echt waar!)

Na het allemaal in orde maken voor vertrek verlieten wij dit dorp. De camperplaats was prima, super rustig en we konden makkelijk het terrein verlaten. Wij onderweg. Maar wat een prachtige route hebben we gereden. Geen kip op de weg en auto’s ook niet. Wel over veel stuurweggetjes met veel bochten, maar de kleurschakeringen van de herfst in alle vergezichten waren prachtig. Volop genieten!

We passeren dorpen, kleine stadjes en wat ons elke keer opvalt is dat je in de dorpen en kleine stadjes nagenoeg geen roering of beweging op straat ziet. Luiken dicht, winkels veelal opgedoekt, niemand die zijn eigen straatje schoonveegt, etc. Terwijl ik denk dat wij in Nederland altijd wel wat te zien hebben op straat. Wandelaars, fietsers, Honden uitlaters, verkeer op straat. Hier niet. Raarrrrr!!

We besluiten tijdens het rijden dat we vandaag wat vroeger ergens stoppen om een plek voor de nacht te vinden. Juist om Joep even tijd te geven om langere wandelingen te maken. De kleine veldheer gedraagt zich voorbeeldig, maar maakt ook veelvuldig misbruik van de zorgzaamheid van Mir. Joep kan vreselijk terminaal kijken waardoor Miriam het gevoel heeft dat ze van haar stoel af moet om Joep daar te laten zitten en dat dus ook doet….ja echt! Of als Joep even met zijn tong langs zijn bekkie likt, denkt Mir dat Joep wat wil eten en dat dus ook regelt. Jullie weten natuurlijk wel wat ik de hele dag doe? Ziet er wel pervers uit, maar het werkt wel bij Mir! Hahahaha, we hebben het gewoon lekker onderweg.

Alleen de regenbuien zijn veelvuldig aanwezig, waardoor na wandelingen de kleding dampig uithangen in de badkamer. Maar nu met de Maxxfan is dat “muffe” natte gedoe verleden tijd. We zijn erg tevreden over de Maxxfan tot nu toe. Het leefcomfort in de camper is prettiger geworden door de luchtcirculatie. Top! Maar goed, na een hele mooie route dwars door natuurgebieden, bossen met name, komen we aan in Chaumont. Daar checken wij in bij een Camping Car Park. Een landelijke organisatie met ongeveer 600 camperplaatsen en minicampings waar je middels een clubkaart automatisch in- en uit kan checken. Je stort vooraf geld op die clubkaart rekening en vanaf die rekening worden de stagelden afgeschreven. Wij zijn nu na diverse bezoeken van deze camperplaatsen enorm fan geworden van deze club! Nu zijn we ingecheckt bij de camperplaats in Chaumont. Mooie vlakke plekken, inclusief elektra, een spiksplinternieuw sanitairgebouw met schone toiletten en lekkere douches. Ook de verzorgingsplek voor de camper bij vertrek ziet er top uit! Kortom; dit is wel een van onze favorieten!

Na alles aan kant te hebben gemaakt besluiten we om een lange wandeling met Joep te maken. Direct naast onze camperplaats zien we een parkje waar we inlopen en het kan geen toeval zijn dat wat Miriam graag in het echt wil gaan zien, hier in dit park als replica is nagebouwd: De grot van Lourdes! Een mini-bedevaartoord hier in dit stadje Chaumont. Dit stadje heeft ongeveer 22.000 inwoners en is hoofdstad van het departement Haute-Marne. De stad is omheind met een stadsmuur, maar hierover straks meer. Schuttingtaal met name.

Nadat we bij de grot even hebben stilgestaan om aan onze dierbaren te denken en wat foto’s te schieten, lopen we door richting een heuvelachtig landschap richting de stad. We zien de stadsmuren op afstand opdoemen en we besluiten niet met Joep de stad in te gaan. Daar heeft die kleine niks aan en krijgt er alleen maar stress van. En dat stressvrije gunnen we hem ook!

We besluiten een bergweggetje te gaan bewandelen steil omhoog door de bossen richting de stadsmuren. Het is prachtig in het bos, maar ik kom mezelf wel tegen; Hey, jij hier? Ja, vals plat wandelen gaat nog wel, maar zo steil omhoog dat is voor mij wel een inspanning, ondanks dat ik inmiddels al 17 kg af ben gevallen, voel ik mij wel weer zwaar door de “moeie” benen en mijn ademhaling. Het humeur wordt er ook niet beter op als Miriam voorstelt om de stadsmuren te gaan nemen, dus nog steiler omhoog! Vroeger werden er ketels met hete olie naar beneden gegooid of beschoten met pijlen. Nou, ik zocht de pijlen naar beneden. Hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg.

Zoals een hecht echtpaar betaamt, kwam het op neer dat Miriam alleen verder ging en ik het maar uit moest zoeken hoe ik weer bij de camper kwam met Joep. Nou, dat schept een band! Miriam stuurde mij langs de buitenkant stadsmuur weg, met de mededeling: je kunt vast ergens wel weer aan de binnenkant van de stadsmuur komen en anders ga je terug naar de camper met Joep. Daar stond ik dan. In the middle of nowhere en bij god niet wetend waar de camper uberhaupt nog staat. Maar Joris Goedzak deed wat van hem gevraagd werd en begon te lopen. Maar nergens kon ik de binnenkant van de stadsmuur betreden. Maar volgens mij was dat ook de definitie van een stadsmuur; je komt er niet in!! Want als je zo binnen kunt wandelen waarom zou je dan 230 jaar slaven met kabaltstenen een muur laten bouwen…..

Het voelde bij Miriam ook niet okay, want binnen 10 minuten belde ze mij waar ik was. Nou, nog steeds tussen de stadsmuur en stadsgracht…kan nergens heen!! We zoeken elkaar weer op en besluiten om via weer een bospaadje naar beneden aan de boskant te lopen en komen uiteindelijk na ruim anderhalf uur weer terug bij de camper.

Joep uitgeteld, wij behoorlijk nat van regen en zweet. We gaan ons lekker douchen in het nieuwe sanitairgebouw en zitten nu fris en fruitig in de camper met een borrelplankje en drankje. Kneuterig klettert de regen op ons dak en snort ons kacheltje lekker om het behaaglijk te maken. Wij zijn klaar voor vandaag en gaan morgen weer verder met onze mooie route.

Ons plan is om richting Moulins te rijden en dan door Parc Nationale de Foréts en de Parc National de Morvan te rijden richting het zuiden. Maar hierover lezen jullie later meer.

21 Oktober 2025: Ville sur Yron in Regio Grand Est de France

/ martin&miriam / 7 reacties

Wat een nacht hebben wij achter de rug. In verschillende opzichten. Allereerst het weer was vannacht om bang van te worden. Stortregens op het dak en dat de hele nacht door! En als je dan in het dorp Blankenheim verblijft, wat in 2021 compleet was weggespoeld door enorme regenbuien, dan ben je wel alert over hoe je de camperplaats de volgende ochtend gaat aantreffen. Nou viel dat uiteindelijk wel mee. Een hoop plassen rondom de camper en het park. Het andere dat we achter de rug hebben is een totaal comateuze nacht die we beiden hebben beleefd. Om 7.30 uur werden we wakker. Iets dat eigenlijk nooit gebeurt, aangezien we normaliter altijd om omstreeks 6 uur wakker zijn. Onze smartwatches geven aan dat enorm veel energie hebben, diepe slaap hebben gehad en dus meer dan klaar voor deze dag. Heerlijk eerst een warme douche in onze camper genomen. Miriam verzorgt een lekker ontbijtje wanneer ik met Joep de eerste ronde wandel met hem. We lopen over de camperplaats en ik zie waar we straks water kunnen vullen en het chemisch toilet kunnen legen. Dat doe ik na de ronde met Joep aangezien ik toch al zeiknat ben geworden.

Tijdens het ontbijtje bepalen wat we gaan doen vandaag. In alle rust ook vooral. We zijn altijd zo gehaast als we ‘s morgen wakker zijn en we hadden ons voorgenomen om eens in alle rust de dingen te doen. We hadden bij het water tappen een meevaller; de vorige camperaar had 100 liter water gekocht en maar 30 liter afgenomen. Er stond dus nog saldo op het apparaat. Ruim genoeg voor ons om de komende dagen door te komen met onze watertank. We hebben zelfs nog 40 liter voor een andere camperaar achtergelaten, aangezien we genoeg zelf hadden. Wij zijn zo goed voor deze wereld….

Afin..Wij vertrokken om 9.15 uur van onze plek en gingen vol goede moed op pad. We besluiten om de eerste 100 km over de snelweg te gaan richting Trier om vervolgens als we Frankrijk inrijden over uitsluitend de Route National te gaan rijden. Je ziet veel meer dan wanneer je over de snelweg gaat en wij vinden het doorkruisen van dorpjes altijd ook erg leuk om te doen.

Maar het liep allemaal wat anders dan gepland. Wij denken dat Frankrijk ook een soort Prinsjesdag heeft gehad. Net zoals in Nederland, komen daarna alle budgetten vrij voor het verbeteren van de infrastructuur in den lande. Nou dat hebben we geweten! We hadden vandaag meer wegomleidingen, wegopbrekingen dan rotondes! En dat wil wat zeggen in Frankrijk! Tjonge, het schoot niet echt op. Zoals Miriam zo poëtisch memoreerde: “Wat is een omleiding nou eigenlijk als je geen bestemming hebt”. Ik schiet weer vol van zoiets treffends gezegd. Maar uiteindelijk kwamen we weer op het goede punt uit en passeerden we de franse grens bij Thionville. Vandaar uit direct de snelweg af en starten met de route op secondaire wegen. We passeren hele mooie dorpen, afgewisseld met waar je nog niet dood gevonden wil worden. Via Eifel plaatsnamen Dahlem, Pirensberg, Prüm, Rittersdorf, Luxemburg een stukje in om vervolgens via Düdelange Frankrijk in te gaan. Vandaar uit via Vivenge, Hayange, Jarny, komen we halverwege de middag aan bij Ville sur Yron. Een dorpje met ongeveer 300 inwoners. Geen hoogstaand toeristisch dorpje, alhoewel ze wel Village de Fleuris zijn. Dit betekent dat zij het welzijn van dorpsbewoners, bezoekers, toeristen hoog in vaandel hebben en gastvrijheid willen uitstralen. Nou, dat is gelukt!

Toen we aankwamen op de kleine gemeentelijke camperplaats in het dorp, vlakbij het gemeentehuis, moesten wij via een QR code inchecken. Dat lukte echter niet doordat de betalingskoppeling naar onze bank niet werkte. De camperplaats is een prima plek voor een nacht. Op een verharde plek, met elektra, water tappen kan, maar lozen niet. Het inloggen via de QR code is een simpele methode, aangezien wij hem begrepen. Soms maak je echt wel methodes mee, dat je denk: waarom heb ik mijn school niet afgemaakt… Maar de betaling lukte keer op keer niet, dus wij maar bellen naar het contactnummer. We kregen de burgemeester aan de lijn (dat denken we maar, omdat in zo’n klein dorp de enige gemeente-ambtenaar meteen de burgemeester is..) en deze gaf aan dat de overnachting voor ons gratis was. Inclusief elektriciteit. Tenminste; dat is de vertaling die Miriam mij gaf met haar steenkolen Frans. Miriam stamt af van de franse familienaam Mangér, Mangér betekent “eten”, dus eigenlijk een familienaam die beter bij mij past. Maar Miriam had het goed begrepen over elke zin het woord “graduite” dat de gemeente ambtenaar uitkraamde toen de totale paniek uitbrak dat ze een niet-franse toerist aan de lijn had. ZOals ik zei; het is niet het episch centrum van toerisme. Wel toeterisme…..ze toeteren hier wat af! Maar de gratis camperplek; Dat is een meevaller van 10 euro. Topplek! Wel naast een begraafplaats, maar daar zullen we niet veel overlast van hebben vannacht.

De rest van de middag wandelen we weer over de landerijen rondom het dorp en laven we weer een lekker drankje (0.0) gezellig rondom de tafel. Miriam leest een boek in haar nieuwe e-reader en ik schrijf ons blog voor deze dag. De avond zal gewoon zo zijn als altijd; knus met alles potdicht, TV-tje kijken en beetje lezen voordat we in onze kribbe in slaap vallen.

20 Oktober 2025: Op pad, maar na 1000 meter al naar garage!

/ martin&miriam / 2 reacties

Vandaag is dan de dag dat we vertrekken gaan richting het zuiden van Europa. Vanmorgen waren we vroeg wakker en aangezien in ons huis de inbrekers niet mogen denken wat voor varkens in dit kot wonen, moest de woning natuurlijk spic en span opgeleverd worden. Nadat we voor de deur de camper helemaal ingericht hadden, water gevuld en losgekoppeld van de stroom, alleen nog even de hoofdkraan van het water in huis en schuur dichtdraaien en weg kunnen we!

Om 09.30 uur rijden we met onze Lambortinki het park af richting Emmen. Maar direct begint er een waarschuwingslampje te branden en daar zaten we nu niet echt op te wachten. Zeker met mijn technisch onvermogen stijgt mijn stressboog en begint mijn ooglid te trekken…direct naar onze eigen campergoeroe in het dorp, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We rijden binnen en Jan maakt meteen tijd voor ons. Hij stelt ons direct gerust dat het niks ernstigs is omdat het lampje geel brandt. Bij rode lampjes moet je echt oppassen, zegt ie. Zoals in een goed huwelijk betaamt blijf ik altijd weg bij rode lampjes…

Pech onderweg!

Jan hangt allemaal computers aan onze Fiat Ducato en komt met een diagnose: de sensor van het oliepeil geeft storing aan. Niks ernstigs, alleen moet je zelf vaker olie peilen als de sensor echt kapot is. Na resetten van de boordcomputer lijkt de storing opgelost en kunnen we op pad. Wel moet ik nog denken aan de oplossing bij brandende lampjes; draai het lampje eruit dan is de storing weg….Maar met vol vertrouwen gaan we om 10.55 uur op pad. Met een beetje vertraging dus, maar dat maakt niks uit aangezien we geen bestemming hebben. Wel een richting, maar geen bestemming. Hier moet ik als halve autist wel aan wennen omdat ik voorheen het liefst alles uitstippelde. Maar mijn lieve ega heeft gelijk dat we alle tijd hebben, geen bestemming en dus per dag kunnen kijken wat we gaan doen en waarheen. We hebben er zin in!

Bij Klazienaveen gaan we de grens over en wel weer apart dat je door de douane moet en gecontroleerd wordt door de duitse grenswachten. Wij mogen doorrijden en via Meppen, Oberhausen, Köln, richting Trier rijden we de Eifel in voor onze eerste overnachtingsplaats. Onderweg was het tussen Oberhausen en Köln erg druk en hebben we weer ruim een uur vertraging opgelopen door files. Joep houdt zich werkelijk geweldig in de camper en ligt heerlijk in zijn mand of bij Miriam op schoot. Zolang hij in zijn nopjes zit, rijden we door. Maar als hij ons aankijkt met zijn wenkbrauwen onder zijn ogen, dan weten we dat we snel moeten stoppen ergens.

We besluiten dat te doen op het bewuste moment en slaan af richting Blankenheim in de Eifel. Daar zou een simpele, maar mooie camperplaats zijn aan de rand van dorp. De Eifel ziet er prachtig uit met alle herfstkleuren op de heuvels en bergen. We rijden langs een meer en zien de herfstkleuren van de bomen als spiegel terug in het water. Prachtig!

Als we aankomen bij de camperplaats Weiherhalle P3 (campercontact Sitecode: 752) zijn we blij verrast. Wat een prima camperplaats is het. Betalen met munten voor de plek en ook voor de elektra. Alles klaar voor 11 euro per dag/nacht. Het is er nog niet druk op de 15 plekken die deze camperplaats telt. Er staan er 4 op een rij. Niet onze voorkeur, maar voor een nachtje prima te doen.

Na het installeren van de camper gaan we meteen wandelen met Joep door het naastgelegen parkje. Een prachtig glooiend park met veel zitjes, wijnbar, terrassen en ander entertainment. Ook sporttoestellen (deze slaan we even over) en Discgolf. Nog nooit eerder van gehoord, maar onlangs met mijn familieleden deze activiteit tijdens onze Lammertink familiedag gedaan. Grappig! Het dorpje Blankenheim ziet er ook mooi uit met de vakwerk-huizen en dorpsplein. Maar aangezien alles daar op maandag en dinsdag gesloten is, houden we het voor gezien in het dorp.

Na een lekker wandeling zijn we nu in de camper aan het genieten van een lekker drankje en borrel-hapje en schrijf ik ons eerste blog van deze reis. Morgen is het weer onbestendig en regenachtig en reizen we maar weer door richting Frankrijk. We besluiten als het weer deze week zo slecht blijft onderweg, dan blijven we ook doorrijden totdat in Zuid Frankrijk of Spanje de korte broek aan kan en de zon schijnt. Allebei zijn we wel al helemaal in onze hum en is het weer zo vertrouwd in de camper met onze taakverdeling. En ook een lekker vooruitzicht is het feit dat we altijd supergoed slapen in onze bedden. De nieuwe matrassen hebben we al mogen beleven, dus dat wordt weer heerlijk snorren vanavond!