Afgelopen vrijdag hadden we ons tweede opeenvolgende weekend weg met de camper geprogrammeerd. Normaliter gaan we nooit in het hoogseizoen de weekenden weg, maar aangezien het mooie weer ons zo lekker is bevallen, besluiten we dus om een paar weekenden erop uit te plannen. Ik weet niet of jullie ons vorige blog gevolgd hebben, maar doordat het afgelopen weekend in Nunspeet nogal enerverend is verlopen, zijn we persona non grata op onze geliefde Veluwse campings, door Boswachter Nadine. Daardoor moesten we uitwijken naar een ander natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer, aangezien dat uiteindelijk wel onze favoriete kampeerplekken zijn.

Maar voordat we inhoudelijk op ons laatste weekend ingaan, willen we toch jullie het formele statement van Boswachter Nadine en Staatsbosbeheer niet onthouden. Voor de sensatiebakken onder jullie, weet ik zeker dat jullie het willen lezen. Boswachter Nadine is nogal viral gegaan afgelopen week. Veel reacties op ons blog gehad en ook via twitter reageerde Staatsbosbeheer dat ze onze oplossing voor Joep met het schapennet eerder een goede prettige oplossing vonden, dan de stelling van Nadine. Maar goed, hierbij de officiele reactie op het schapennet-conflict:

Goedemorgen mevrouw Lammertink,

 Wij hebben uw reactie doorgestuurd naar de beheerster. Zij heeft nogmaals een uitgebreide uitleg gegeven waarom een afgezette plek niet wenselijk is op de natuurkampeerterreinen op de Veluwe. Hierbij ontvangt u van ons deze uiteenzetting zoals zij deze aan ons gestuurd heeft:

 Het hekwerk dat om de camping heen staat is ongeveer een meter hoog en stopt enkel zwijnen maar geen ander wild. De hekken hebben een machete van kippengaas zodat voornamelijk de achterpoten van herten en reeën niet door het hek kunnen steken en dan een rot smak maken als ze verkeerd aanspringen. Dit machete is vorige week nog gecontroleerd door de vereniging van het Edelhert. Herten en reeën kunnen dus de camping op (evenals dassen, vossen, konijnen, vogels etc.) Dit is ook de realiteit op de campings van de Veluwe. Rasters, en zeker niet strak gezette rasters, dubbelgevouwen of waarvan het extra los op de grond ligt, vormen een risico voor het wild en ik wil dit risico tot een minimum beperken. Ik zou er niet aan moeten denken dat we een dier op de camping moeten bevrijden en mogelijk afmaken in bijzijn van gasten en kinderen. 

 Honden binnen een raster reageren anders dan aangelijnd. Ze worden waaks op het afgezette deel en volgen alle mensen die langslopen. Dit vinden veel medekampeerders niet fijn en veroorzaakt dus overlast. De spelregels van het toestaan van een hond op de camping zijn duidelijk, geen overlast voor andere campinggebruikers. Een hond aan de lijn is meer werk voor de eigenaar maar de eigenaar is ook degene die ervoor kiest om met de hond op vakantie te gaan en degene die ervoor moet zorgen dat de hond geen overlast veroorzaakt. 

 Ik kan geen onderscheid maken in de reden waarvoor mensen een raster of andere afscheiding plaatsen. Ik kan enkel bepalen of het afscheiden van de plaats wel of niet is toegestaan. Juist omdat dit een natuurkampeerterrein betreft wil ik voorkomen dat iedereen zijn kampeerplaats als een eigendom gaat afzetten. Dit zou het grootste deel van onze gasten tegenstaan en afschrikken. 

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Indien u nog vragen heeft horen wij dit graag.

Wel…voor ons dus geen Veluwse natuurkampeerterreinen van Staatsbosbeheer meer. We snappen eigenlijk niet wat nu echt het probleem is, aangezien rondom de camping dus een hek staat en het terrein volledig afsluit. Het kleine wild komt er niet in, en uitsluitend bij herten en reeen zou het een groot risico zijn. Dat ons schapennet dan tot een probleem leidt zou kunnen, maar gezien het feit dat we het nog nooit gehoord hebben bij een andere camping, maakt het dat deze uiteenzetting geen beleid is, maar een persoonlijke invulling van een specifieke boswachter.

Dat een aangelijnde hond minder overlast bezorgd dan een hond die omlijnd los mag lopen in een beperkte ruimte, gaat er bij ons helemaal niet in. Wij herkennen het niet in ieder geval. En ja…als kinderen vlak langs het net rennen, dan blaft ie even, maar na 3x ook niet meer. Het waakse gedrag zit er bij een teckel wel in, daar heeft het net geen invloed op.

Nadat we dus besluiten om niet meer naar de Veluwe te gaan, is onze bestemming voor dit weekend de Natuurkampeerterrein van SBB in Borger. Nadat we de boodschappen na het werk hadden gedaan, konden we lekker vroeg op pad. Beiden waren direct na de middag klaar met werk en dus weer gezellig op pad, met onze fietsen achterop.

Drenthe vinden we een erg prachtige provincie als we langs de route mooie landschappen zien. Nu heb ik het genoegen om een paar dagen per week in Hoogeveen en omgeving te mogen werken, dus ik was al een tijdje overtuigd van al het moois dat deze regio te bieden heeft.  Aangekomen in Borger direct onze spullen in de juiste positie buiten gezet om heerlijk koud biertje en wijntje te drinken. De plek is wederom heerlijk ruim en het uitzicht riant van je af kijkend de bossen in.

 

Miriam en ik hebben onlangs een nieuwe BBQ gekocht voor bij de camper; een Cadac Safari Chef de Luxe. Een gas-bbq met grill, wok en paella pan als uitrusting. De eerste avond hebben we broodje gegrilde kipfiletstrips gegeten met rode ui, rucola, tomaat en truffelmayonaise. Erg lekker. Nespresso en sambuccaatje als dessert en heerlijk de hele avond buiten kunnen zitten totdat de regen losbarstte.

Deze ging de hele nacht door en toen we de volgende morgen, na weer een super lekkere nacht geslapen, wakker werden, was het weer nog steeds erg onstabiel. Om dan te gaan fietsen zagen we niet zo zitten.

Maar eerst even verse broodjes door de plaatselijke bakker op camping aangeleverd gekregen en heerlijk ontbeten. We staan versteld hoeveel handel er voor de bakker vanaf de camping nog gedaan wordt. Ik moet lang in de rij staan om mijn 4 cadetten en wat lekkers bij de koffie uiteindelijk mee te krijgen. Hilarische gesprekken tijdens deze rij. Ook de laatste 2 aardbeiengebakjes werden door 6 mensen in de rij begeerd en per opbod verkocht…geweldige sfeer onderling en veel gelachen. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

De hele ochtend lekker gelezen, gebabbeld en een beetje rondom de camper aanklooien met de gewone dingetjes. Maar omstreeks 13.00 uur klaarde het weer zo op, dat we besloten om onze e-bikes aan te zetten en een mooie route te gaan rijden die we vanuit Route.nl hadden gedownload. Een route van 25 kilometer vinden we in deze fase van conditie-opbouw om te gaan fietsen helemaal voldoende. Ook omdat die kleine veldheer Joep ook deze tijd in zijn rieten mand achterop de fiets moet vertoeven, vinden we dat ver genoeg. Het werden er uiteindelijk 45 kilometers en een rode bavianenkont! Tjesus wat zitten die zadels beroerd en ik was er klaar mee. Terwijl de route die we reden echt een mooie was. Vele landschappen, brinkdorpjes met knusse pleintjes en vooral erg vriendelijke mensen. Gemoedelijk wel te verstaan.

De route loopt niet zoals gepland en daar kwamen we al achter nadat we 3 keer Borger tegenkwamen in de route en evenveel aantal mammoeten. Nu komen we mammoeten niet meer dagelijks tegen, dus de bevestiging dat we in een verkeerd rondje zaten was duidelijk……20 kilometer voor jan met de korte achternaam gefietst en decubitus op mijn derriere. Wel een prachtige route, dat wel!

 

Langs de route komen we ook nog het Drentse Hunebedden Centrum tegen. Een toeristische attractie waarin de hunebed en zijn geschiedenis centraal staat. Het was er best druk en lopend langs de verschillende stenen, moesten we denken aan Jim, onze amerikaanse vriend uit Atlanta die ooit eens op een emotioneel geschiedkundig schots slagveld liep waar veel rotsblokken lagen en antwoordde op de vraag wat ie ervan vond; aah, just a bunch of rocks…nothing else to see! Nou…dat was dit ook wel een beetje.

Maar zoals al eens eerder gezegd; Miriam en ik zijn cultuurbarbaren en niet echt museumgangers.

Na terugkomst bij de camper, gewoon onze normale routine. Even de camping scannen wie weg is en wie nieuw. Veel mutaties en na deze vaststelling weer begonnen aan de avondmaaltijd tijdens een natje en droogje. Lekker zitten bomen over onze toekomstige plannen met de camper. Een nieuwere camper of nog lekker met deze doorgaan. We vinden hem nog steeds geweldig, maar hij is uiteindelijk wel al 18 jaar oud. Voorlopig gaan we er nog mee door en als we in 2020 een paar maanden achtereen weg willen, zien we wel hoe we ervoor staan qua werk, inkomen, tijd, middelen, etc. De Lambortinki is echt ons 2^ehuis en we zijn er nog steeds superblij mee. Zo erg dat we toch nog besluiten om een kleine cosmetische ingreep aan  het voertuig te laten uitvoeren. Ik bedoel; botox, borstvergroting, bil liften, wenkbrauwen tatoeeren is allemaal maatschappelijk geaccepteerd, dus een kleine ingreep aan onze op leeftijd zijnde koets moet ook kunnen. We laten jullie nog wel weten wat het gaat worden…

Zondagochtend lekker wakker worden, aangezien het zonnetje schijnt en dus lekker buiten ontbijten op de Cadac. Lekker uitsmijtertje, nespresso, broodjes en in een slow tempo gedoucht en aangekleedt. Ook deze dag hebben wij de hele dag op deze camping, aangezien we geboekt hebben tot maandag. Niet dat we tot maandag blijven, maar het kan wel! Dan opeens contact met onze vrienden Harry en Els van onze plaatselijke Lelystadse hotspot lunchroom Harrels (Har en Els…..Harrels….daar is over nagedacht en toch word het vaak in het engels uitgesproken….). Of we zin hadden om samen te lunchen. Nou, dat is altijd gezellig samen dus volmondig ja gezegd op dit voorstel. We vonden wel dat ze moesten weten waar we stonden, namelijk 140 kilometer van Lelystad vandaan, namelijk in Borger. Miriam en ik dachten dat ze zich een hoedje zouden schrikken, maar nee hoor, de horeca-iconen zaten al in de auto en waren al onderweg. Geweldig leuk en spontaan toch.

Wij zouden in de tussentijd nog even een kleine route rijden langs allemaal mooie hunebedden, zodat we ongeveer gelijktijdig zouden aankomen in Grolloo. Want daar zouden we afspreken om te gaan lunchen. Nou….dat kleine rondje fietsen werd weer een ronde van ruim 40 kilometer omdat we ons verreden hadden. Toen we uiteindelijk aankwamen in Grolloo op het terras van het restaurant, zat ik eerder met mijn geirriteerde kont / cloaca in de honden-waterbak dan Joep…. Ik mis mijn scootertje soms… Maar eerlijk is eerlijk; het was wel weer een mooie fietstocht.

 

 

 

Samen gezellig geluncht en daarna de laatste 7 kilometer gereden terug naar onze camping. We waren beiden bekaf en toen we een uurtje zaten na te puffen, zeiden we dat we beter nu al naar huis terug konden gaan in plaats van zondagavond laat. Zo gezegd zo gedaan en om 20.30 uur waren we weer thuis na een heerlijk weekend Drenthe.

Ook volgend weekend gaan we weer naar Drenthe, maar dan met onze vrienden Kees en Jose. Ook camperaars en ons jaarlijks weekendje vorig jaar was erbij in geschoten, dus nu dit jaar gelukt om samen te plannen. Natuurkampeerterrein De Kijl in Schoonoord is nu de geselecteerde camping. Wederom Staatsbosbeheer! We hebben er weer zin in!