De afgelopen dagen hadden we in Baarlo voorgenomen om lekker te gaan fietsen met elkaar. Los van het op de fiets boodschappen doen in Baarlo, is het er niet meer van gekomen. Mensen lief, wat was het de afgelopen dagen tandjes heet! Het was niet te harden en wat waren wij blij dat we het laatste beschikbare plekje hadden gekregen op Camping Heiderust. Veel schaduw onder de bomen in de nis waar we stonden en daardoor hebben we het overleefd. Beide dagen was het ruim 32 graden en geen zuchtje wind. We waren niet de enigen die onder de luifel en in de schaduw bleven hangen. Alles en iedereen bleef op het terrein, op een paar enkelingen na. Eerlijk gezegd vonden we dit ook wel lekker om “thuis” te blijven bij de camper. We hebben 2 dagen gelezen en een beetje gelaafd samen. Alcoholvrij tegenwoordig.
We zijn onze leefstijl een beetje aan het aanpassen en we missen het wijntje en het biertje helemaal niet. En dat nu al 9 dagen achtereen. Ook eerlijk is te vertellen dat wij bijna iedere avond bij het eten wel een biertje of wijntje dronken. Geen flessen maar gewoon een biertje en wijnje. Miriam en de huisarts hebben mij wel geinspireerd moet ik zeggen. Mir leeft al langer alcoholvrij en voelt zich veel beter en fitter. En aangezien ik een redelijk slechte lichte slaper ben, naast nog wat andere fysieke beperkingen leek het mij ook wel beter om eens drastisch mijn leefstijl wat om te gooien. Concreet is dit dus meer bewegen en minder eten en gezonder eten. Miriam kookte altijd voor 4 personen voor ons tweetjes. Allebei zijn grote eters. Ik eet geen kaas meer, geen melk meer, geen of veel minder sausjes bij van alles en nog wat en ik tennis sinds een jaar met mijn buurman in het drentse land wekelijks. Neem daarnaast nog eens de wandelingen met onze Joep, nou…dan vind ik dat goed bezig ben. Dit heeft dan ook geleidt tot inmiddels 12 kilo lichter in 1 jaar tijd. En geen stress meer…ook heeeel lekker!
Mir had weer heerlijk een paar avonden op de Cadac grillplaat buiten gekookt en fijne gezellige avonden op deze campercamping gehad. Ook veel gesprekken gevoerd tijdens mijn afwassessies bij de gezamenlijke afwasplaats. Gezellige mensen om ons heen en leuke gesprekken gevoerd.
Maar vanmorgen was het weer tijd om op pad te gaan. We waren weer omstreeks 7 uur klaarwakker en ben ik begonnen om het water aan te vullen, het chemisch toilet legen en klaar maken voor een nieuwe dag. De elektrakabel schoonmakend oprollend en tot slot de oprijblokken opbergen. Mir had alle luiken gesloten en klaar gemaakt om dag te gaan rijden richting Frankrijk en Normandië in het bijzonder. De weersverwachtingen zien er voor onze standaarden heel goed uit. Zonnig en ongeveer 23 graden aan de kust. Top!
We rijden de poort uit en moeten tot slot nog even het vuil water afstorten. Met een prachtig goedje vooraf bij lege tank toegevoegd om de vuilwatertank ook aan binnenzijde te reinigen, rook het inderdaad wat frisser bij het leeg storten. We kunnen op pad.
Via de A67 en A73 reden we via Genk, Brussel, Gent, Brugge, Oostende naar de kustregio in België om via secondaire wegen Frankrijk binnen te rijden, bij Addinkerken. Binnendoor naar Calais om vervolgens door het Parc Naturelle Regional des Caps et Marais de Cote Opale te rijden.
Op het moment dat we in de buurt rijden van Calais hebben we het er samen over hoe treurig het 10 jaar geleden was toen we met de camper naar Engeland gingen en overal vluchtelingen langs de weg leefden in geïmproviseerde tentjes. Honderden bijeen, hopend op een beter leven. We hadden niet verwacht dat we ze nu weer zouden zien, aangezien Engeland geen EU land meer is en ook de grenzen heeft dichtgegooid. Maar niets is minder waar. We worden er treurig van als we het weer zien en beseffen dat we op een flinterdun lijntje begeven om als EU steeds dichterbij grotere problemen komen te staan met zelfs oorlog zo dichtbij. Hoe lullig het ook klinkt, maar wij besluiten om daarom misschien wel om nu te genieten van onze keuzes, zonder onze ogen te sluiten over wat er gebeurt in de wereld vandaag.
De rit verloopt super voorspoedig voor de rest en na Calais rijden we het natuurpark binnen. Vlakbij Cap Gris-Nez.
Cap Gris-Nez (Nederlands: Kaap Zwartenes; verouderd: Swartenesse, “zwarte nes”) is een kaap aan het Nauw van Calais in Frankrijk. Deze kaap vormt de plaats van het Europees continent die het dichtst bij Groot-Brittannië ligt. De afstand tot de krijtrotsen van Dover in Engeland bedraagt er amper 33 km.
De kaap ligt in de gemeente Audinghen in het departement Pas-de-Calais. De top ligt 50 m boven de zeespiegel. Cap Gris-Nez ligt 16 km ten zuidwesten van Cap Blanc-Nez. Beide kapen liggen in een natuurgebied, de Grand Site des Deux Caps in het Parc naturel régional des caps et marais d’Opale.
Onze verbazing is groot hoe mooi het is. Bij regio Calais denk je vooral aan de tunnel, shuttle of vluchtelingen. Maar wat een mooi lieflijk gebied zien we als we in het natuurpark rijden. We besluiten om hier een dagje te blijven hangen en willen via Park4Night een plekje vinden zonder voorzieningen. Gewoon midden in de natuur, zo stil mogelijke omgeving. De camper heeft al zijn kinderziektes overwonnen en voldoet supergoed met alles wat ie aan boord heeft. We willen daarom vaker los staan en zelfvoorzienend reizen met onze camper. Miriam vind een mooie plek op een heuvel/berg met een fantastisch uitzicht en uitsluitend goede reviews. De plek heeft geen naam, maar uitsluitend te vinden via de app Park4Night, code: 526048, plaats Leubringhen.
Er is niks behalve een mooi uitzicht en oh ja…een droogtoilet. Dat is voor ons een brug te ver, dus blij dat onze cassettetoilet leeg is. We kunnen hierdoor zeker 2 dagen los staan en met dit zonnige weer is er ook genoeg stroom aan boord.
Toen we aankwamen werden we verrast door de plek. Wat een plek!! We zijn helemaal alleen op een vlak stuk weiland van een landeigenaar, met uitzicht rondom om te smullen en zien we de krijtrotsen van Engeland. Het weer is iets te heiig om het echt goed te zien, maar we zien de contouren van de engelse kust. Voor het gevoel zou je ernaar toe kunnen zwemmen.
We installeren ons en nu we los staan hoeft er niet veel te gebeuren. Parkeren want we staan vlak en voila…klaar. Het weer is heerlijk en toch zo’n 12 graden koeler als gisteren. Stoelen naar buiten en even lunchen om vervolgens met Joep de middagronde te lopen. Deze doen we op de landerijen van de landeigenaar. Al glooiend loop de over de heuvel rug rondom en tussen de bomen door. Ook heeft de beste man een mooie tuin aangelegd waar je met je hond ook doorheen kan en mag lopen. Dit plekje kost ons 10 euro voor een nacht en mogen we voor dat geld ook morgen nog de schoon water tank voor aanvullen. Top toch!
Het is nu einde van de zondagmiddag en buiten zitten we voor de camper te genieten van elkaar en het uitzicht. Klein hapje en drankje nieuwe stijl. Lekker gedoucht in de camper en klaar voor de avond.
Morgen gaan we rustig onderweg naar onze eerste stop in Normandië. Saint Marie du Eglise gaan we beginnen en willen over de stranden lopen met Joep en geen plannen voor waar we morgen willen zijn. We zien wel. Los staan kun je hier op veel plekken via park4night. Allebei zitten op dezelfde lijn en Joep vaart er wel bij, want die is niet te houden hier met al dat gras, bossen, strand en zee.
