We hadden nog een extra dagje bijgeboekt op onze Camping Sierra Espuña in El Berro, omdat het zo’n heerlijk plek was om te vertoeven. Het dorpje was vredig en erg vriendelijk voor hun gasten. Ondanks dat er een frisse wind waaide, was de lucht strakblauw en scheen de zon volop. Alle ingrediënten om er nog even een dagje aan te plakken. De schoonmaak van de camper was weer verfrissend, en de wandeling minstens zo! We lopen een ronde rondom het dorp met fraaie uitzichten en midden in de natuur en bergen. We blijven maar zeggen dat deze omgeving ons het beste past en besluiten dan maar ook om in deze regio sowieso nog een paar dagen te verblijven. We zijn trots op ons zelf; we zouden rustig aan doen om naar Zuid Spanje te rijden en onze tijd nemen. Nou…om na 5 weken nog steeds niet in Zuid Spanje te zijn is toch wel het bewijs dat we onze tijd nemen. We vermaken ons prima, het weer werkt mee, de camper is in topconditie en ook het leven in de camper met alles wat daarbij hoort gaat ons steeds beter af.

Aan het einde van de wandeling komen we aan bij de camping en besluiten we even op het terras bij het restaurantje / kroeg dat bij de camping hoort. Prima koud biertje gedronken samen en zien we ook dat ze pizza’s bakken om mee te nemen. Dat doen we dan ook de volgende dag, als we inmiddels een soortgelijke dag als de dag ervoor hadden gehad. Gewandeld wederom en voor de rest een beetje bij de camper in de zon gezeten. Omstreeks 18.30 uur loop ik naar het restaurant om pizza’s te bestellen en doe ik daar nog even een biertje tijdens het wachten op de pizza’s. Ik raak aan de praat met een paar Engelse koppels die in het dorp wonen. Even lekker gekletst over het leven daar en hoe ze er terecht waren gekomen. We komen erachter dat de problemen in Engeland hetzelfde zijn als in Nederland. Migratieproblemen, woningproblemen, economische problemen ivm vertrek uit de EU en tot slot gewoon het land zat zijn door milieu-activisten, woke-ellende en generatiekloof-shit op het werk. Herkenbaar sommige zaken en zo zie je maar; er is overal wel wat.

Toen kwam opeens een bekende binnen lopen en groette iedereen. Deze man hadden wij tijdens onze wandeling door het dorp gezien en op zijn huis was een portret van zijn gezicht geschilderd. En treffend ook, want we herkenden hem meteen. We wezen op zijn gevel en maakten duidelijk dat we hem herkenden. Blijkt hij de kunstenaar van het dorp te zijn die inmiddels meerdere panden voorzien heeft van zijn muurschilderingen. Hij moest lachen vanavond in de kroeg toen ik duidelijk maakte dat we “zijn hand” herkenden. De Picasso van El Berro…

Maar voor alle duidelijkheid mbt de culinaire uitspatting: mijn pizza was werkelijk de lekkerste die ik in tijden gegeten had: De Pizza Tex-Mex; met BBQ-saus, pulled pork en rode- en witte uien en mozzarella. Mir had 5 kazen pizza, ook erg lekker. Bij afscheid vanmorgen beloofden wij dat wij volgend jaar zeker weer deze plek aan gaan doen op weg naar het zuiden. Was werkelijk een heerlijke plek. Zeker toen we ook nog toevallig zagen dat Arjan en Alma, kennissen van ons, hier op dezelfde plek hadden gestaan afgelopen zomer en het ook zo’n lekkere plek vonden.

Vanmorgen op tijd wakker en rijden we weg van de camping en moesten we weer door het dorp heen om de route naar onze volgende plek te bereiken. Het was weer billen knijpen en door de smalle straatjes te komen van het dorp. Zelfs nog even een tegenliggertje gehad, maar deze dame ging vriendelijk weer achteruit om mij de ruimte te geven om door te gaan. Twee haakse bochten moeten nemen met beide zijden maar 10 centimeter ruimte en ook nog even langs 2 geparkeerde auto’s door aan beide zijden van de straat, ook lekker…..5 centimeter ruimte aan beide zijden. Miriam zit dan altijd wat gespannen op de stoel en moet er niet aan denken dat zij dit moet doen als chauffeur. Eerlijk gezegd vind ik het ook soms wel spannend aangezien er altijd voor mijn rechter spiegel een statige, nieuwsgierige, teckel op schoot zit, precies voor mijn beeld. Maar tot nu toe gaat het altijd nog goed.

De rit van vandaag is maar een korte van een kleine 30 kilometer, maar dan wel door de bergen en dus ruim een uur durend. Maar ook deze rit is prachtig en steil slingerend tussen bergen en zelfs nog door een mooie kloof. We komen dan ook al om 11 uur aan op de nieuwe bestemming in Casas Nuevas. Een klein dorpje waar werkelijk niks te doen is, maar wel nog net met een paar essentiële basisvoorzieningen als een bakker en een kroeg. In willekeurige volgorde….

De camperplaats gelegen aan het einde van dit dorp is de plek waar we van plan zijn om 2 nachten te verblijven. Het is een prachtig gelegen camperplaats die door de gemeente gratis ter beschikking is gesteld aan camperaard. Alles is er wat je nodig hebt, behalve stroom. We staan dus los de komende dagen. De tanks zijn gevuld, de accu’s zijn vol en de zonnepanelen wekken volop om de accu’s overdag weer te vullen. Dus met vertrouwen staan we hier de komende 48 uur. De maximale tijd die je hier mag staan. Alles is echt keurig hier. Als je zou denken dat het een commerciële camperplaats zou zijn, zou je het geloven ook!

We zoeken een plekje en die zijn er nog genoeg te vinden aangezien deze plek in het binnenland ligt en het hier nou niet bepaald hoogseizoen is ten opzichte van de costa‘s en ook niet op de meest voor de hand liggende route die kant op. Er staan er toch nog 5 campers als we aankomen en maken even eerst de lunch klaar voordat we een wandeling gaan maken met onze ongeduldige viervoeter.

We lopen vanaf de camperplaats links de heuvel op en lopen meteen door een natuurgebied en komen uiteindelijk uit op een kruispunt bij een pand en slaan links af het bos in en zien na een tijdje een schaapsherder met ongeveer 200 schapen onder zijn hoede. De jonge schaapsherder groet ons allerhartelijkst en de schapen zijn totaal niet onder de indruk in de drukte makende teckel van ons. Miriam doet haar best om via Google Translate een gesprek te maken, aangezien de beste man geen woord engels spreekt. Het enige dat hij in het engels kan antwoorden op onze vraag of hij ook engels spreekt was “no”. Waarschijnlijk omdat dit woord ook zo op de spaanse versie leek…. Ongelofelijk dat zelfs jonge mensen hier geen Engels praten. We blijven ons erover verbazen met al die TikTok, Instgram en YouTube kanalen die mensen bekijken.

Maar met moeite vroegen we hem of we over zijn land mochten lopen om weer in het dorp uit te komen waar onze camper staat. Met handen en voeten maakte hij duidelijk dat het mocht en hoe we moesten lopen. Ook deze man was weer supervriendelijk met dito hoofd! We lopen door de landerijen en komen weer uit in het dorp en maken de laatste meters naar de camper.

We lopen nog langs een boerderijtje en zien daar toch een beestje in zijn kooi zitten waarvan je weet dat dit de laatste maand van zijn leven is. Kerst komt eraan en ook dat is een rare gewaarwording als je in je korte broek en trainingsjack hier rond loopt. Totaal geen kerstgevoel, terwijl je in de dorpen al kerstverlichting ziet opgehangen worden. Dit beestje zal kerst een worst zijn….wat hij nog niet weet is dat ie waarschijnlijk een worst is! Of hij ligt onder een stolp…

Er zijn weer een paar campers erbij gekomen en de rest van deze middag is Mirreke lekker aan het lezen en ben ik bezig met dit blog en moest ik nog wat bankzaken regelen voor mijn inmiddels ruim anderhalf jaar geleden overleden vader. De Rekeningen waren al begin dit jaar opgezegd en opgeheven, maar de Erven Lammertink kregen nog een brief dat er saldotekort op de rekening verrekend moest worden. Best raar van een rekening die al ruim een half jaar geleden bevestigd was als opgeheven en ik daar ook alle documenten nog van had. Oei… de bankmedewerkster die ik aan de lijn had moest bekennen dat er iets was misgegaan bij hun, maar “ om mij tegemoet te komen zouden zij de rood-stand kwijtschelden”. Huh?? Ik kon het niet laten om even duidelijk te maken dat er geen sprake is van mij tegemoet komen als zij zelf de fout hebben gemaakt om te willen incasseren van een rekening die al tijden niet meer bestaat. Daar had ik dan wel weer gelijk in, zei ze wat weifelend. Opgelost dus.

Ook nog gebeld door oude opdrachtgever van anderhalf jaar geleden om nog even wat te bespreken. Er was weer de pleuris uitgebroken op een afdeling waar tijdens mijn interim periode ook al zoveel te doen was. Of ik even mijn geheugen wilde delen met de opdrachtgever, aanvullend wat er allemaal nog in dossier stond. Tjonge..mijn hartslag ging weer omhoog met al dat gedoe. Wat ben ik blij dat “in ruste” ben.

Vervolgens moest ik weer in de wachttijd bij de klantenservice om bij een satelliet TV bedrijf een verkeerd en onjuiste incasso op onze rekening te laten corrigeren…..Teveel stress op een dag als deze voor mij en ben vervolgens meteen maar weer op een boterhamzakje gaan blazen om weer rustig te worden…..Na precies een jaar niet meer werkzaam te zijn, kan ik dit soort stresscurves niet meer aan…..moet meteen weer in ruststand hiero…..en dat lukt prima, met mijn lief aan mijn zijde. Heerlijke dag is het weer!

Vanavond weer lekker knus gordijntjes dicht en avondje voetbal kijken binnen. Miriam het Perfecte Plaatje kijken en ik mijn Perfecte clubje aanschouwen tegen Celtic! Ook enorm genoten van PSV gisteren trouwens…