Coq au Vin

8-10 September 2020: Fietsen rondom Afferden, Schade aan caravan bij Vlagberg St. Anthonis

/ martin&miriam / 1 reactie

Dinsdag was onze laatste volledige dag in Afferden en deze hebben we dan gebruikt om na alle ochtendrituelen een fietstocht te plannen met onze e-bikes. Miriam heeft een fietsknooppuntenroute gemaakt door Nationaal Park Maasduien. De route is ruim 28 kilometer lang en we hebben er zin in. De omgeving is hier prachtig en de route is dan ook geweldig om te doen. Onze conditie is top en ook Joep vindt eindelijk eens wat rust in zijn fietsmand, waardoor Miriam ook wat rustiger is en meer geniet van de omgeving. We rijden door oeroude bossen, komen langs prachtige meren en zandduinen. De route verloopt soepel totdat ik opeens Miriam vol in de remmen zie hangen. Joep is uit zijn mand gevallen en bungelt als een sleutelhanger aan de mand. Godzijdank komen zijn pootjes niet tussen de spaken en kan Miriam heel snel uit zijn benader positie halen. Miriam had zo hard geremd dat ze niet net over de kop sloeg met de fiets. Ik kon nog net de bagagedrager pakken om het te stoppen en Mir viel voorover met haar doos op de stang. We noemen het nu de zwarte doos en konden daardoor goed achterhalen wat er nu echt is gebeurd. Hartslag op 200 bij Joep en Mir, maar al snel kwispelde de veldheer er lustig op los en wilde weer in zijn mandje om de toer te hervatten. Na terugkomst van deze mooie rit, wilden we nog even op een terras een pilsje drinken en een borrelgarnituur bijj Bos Cafe, vlakbij de camping. Calorieen verbranden; okay! Maar ook weer aanvullen is ons motto.

De gezellige borrel veranderde al snel in een hoog irrriterend gehalte van ons buurtafeltje gezelschap. De mevrouw van dit stelletje zat ons af te vinken en lachtte hartelijk mee met de gesprekken tussen Mir en mij. Zo van….ik vind het zo leuk, praat met me!! De man, type Hagar de Verschikkelijke, maar dan zonder helm (en tanden) wilde niets van ons weten en keek onverschillig om zich heen. Totdat het moment kwam dat ie dacht; “ik moet ook wat kwijt” Op dat moment ontstond een monoloog van ongeveer 1,5 uur, waarbij de man aan het ratelen was, niet reageerde op onze antwoorden of vragen, maar al zijn vrienden aan ons voorstelde. Van Johan Derksen tot Arie, Jan, Marcel, Pieter en zo verder die allemaal heul heul belangrijk waren in de muziekscene. Oh ja…of we wilden afspreken volgend jaar in Tjechie, want daar moesten we heen. Hij zou wel een goed plekje regelen, want de campingbaas was zijn beste vriend, buiten Johan Derksen natuurlijk. We waren er klaar mee en zijn met stille trom vertrokken naar onze eigen oase van rust; de caravan op de camping.

De laatste avond lekker gegeten en rustig avondje gehad om de volgende ochtend alles weer op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Joep wilde rust om zich heen en besloot uit zichzelf maar om alvast in de auto te gaan zitten om zodoende ons niet te storen. Wat is ie lief he? Op tijd konden we vertrekken om de reisdag volgens planning te laten verlopen. We moesten immers wel zo’n 20 kilometer rijden tot het volgende adres, Camping De Vlagberg in St. Anthonis. We willen op tijd daar zijn om alvast ons kamp op te slaan, voordat onze vrienden Sonja en Enno met hun camper een nachtje bij ons komen logeren om hun ervaringen te delen over hun eerste camperreis. Leuk!

Bij aankomst in Sint Anthonis was er eerst een wegomleiding en liepen we wat vertraging op. Deze vertraging bleek later gevolgen te hebben, aangezien we later bij de camping aankwamen en nu dus opeens geconfronteerd werden met een tegenligger met caravan in een hele krappe, blinde bocht. We zagen elkaar niet tot in de bocht en konden we niet terug doordat achterliggers achter ons stonden. Stapvoets elkaar passeren moet lukken was onze inschatting. Dat ging eerst heel goed. Beiden reden zoveel mogelijk aan de buitenzijde van de weghelften, maar bij het indraaien van de bocht op het kraptste stuk ging het mis. Onze kont van de caravan raakte de wielkast van de andere caravan. Wij meteen stoppen want verderrijden of terugrijden ging niet lukken. Loskoppelen van onze caravan was het enige dat zou helpen. Zodoende konden we ook de schade bepalen. De tegenligger was een zeer correcte heer en we hebben voor de zekerheid gegevens uitgewisseld, ondanks dat we nu inschatten dat alleen het poetsen van de krassen de oplossing zou zijn. Geen verdere schade. Maar het eerste krasje deed wel pijn, nu met onze spiksplinternieuwe caravan. Straks maar een biertje nemen verzacht, denken we. Nu de laatste meters naar de camping en installeren.

Boem is ho!

Daar eerst even alles weer opbouwen en gezellig maken. Daar is Mirreke een topper in. Lekker koelkastje gevuld voor het avondeten en drankjes natuurlijk. Maar ook Sonja zou lekkere dingen meenemen, dus dat komt zeker goed! De middag rustig op ze gewacht en omstreeks 14.00 uur kwamen ze aan met hun 8 meter lange gevaarte. Gezellig de middag doorgebracht, samen gewandeld en daarna bij ons onder luifel heerlijke Coq au Vin gegeten, welke Miriam op onze CampingGaz BBQ en wokpan gemaakt had. Het was weer erg lekker, het recept staat op onze KookInspiratie pagina op deze website. Daarna lekker koffie en nagepraat en ging een ieder terug naar zijn eigen luifel om vervolgens netjes op tijd en nog in goede staat zijn bed op te zoeken.

Gezelligheid samen met vrienden

Vanmorgen afscheid genomen van Sonja en Enno aangezien deze de camper moesten terugbrengen en daarmee hun vakantie beeindigd was. Wij gaan nog even door met onze supervakantie in eigen land! Wat zijjn we boffferds met dit weer en in deze omgeving. We besluiten om een lange wandeling te maken met Joep en de rest van de dag lekker niks te doen, behalve lezen, wandelen en lezen. De wandeling die we maken loopt door duinlandschap, heidevelden en mooie bossen, waar de najaarszon lekker doorschemert en wij de warmte op ons lijf voelen. Het is geweldig hier!

Onze wandeling in bossen van Sint Anthonis

Na de wandeling nog even wat praktische zaken doen zoals de afwas, water vullen, chemisch toilet legen en wat opruimen in en rondom de caravan. Daarna een siesta gehouden en nu vanavond na het eten nog een rondje met Joep en heerlijk in ruststand op de bank in de caravan. Morgen gaan we weer fietsen of zo….

28 juni 2018: Mir en ik gescheiden van tafel en bed op Camping ‘A ‘l Ombre du Chateau in Menessaire!

/ martin&miriam / 3 reacties

Vanmorgen ruimen we in alle rust onze spullen op de camping op en maken ons klaar voor een niet zo’n lange rit naar een klein dorpje in het meer noordelijke deel van de Morvan; Menessaire. Daar hadden we een hele mooie mini-camping gezien met maar 6 staanplaatsen, inclusief een chambre ‘d Hote, dus de komende avonden wordt er voor ons gekookt. Dat zagen we wel even zitten, dus 2 nachten geboekt op deze camping. Het feit dat de eigenaren, Ton en Josien, van de camping Nederlands waren hielp ons ook om hiervoor te kiezen. Het frans spreken en verstaan gaat ons beiden niet zo goed af en daarom; in je eigen moerstaal kunnen praten aan tafel maakt het veel ontspannener!

Ménessaire is een dorpje in de Côte d’Or, een departement van Bourgondië, op 500 meter hoogte. Het ligt aan verschillende wandelroutes, zoals de Grande Randonnée de Morvan en de route naar Santiago de Compostella. De pas gerestaureerde kerk in het centrum staat schuin tegenover de Mairie (gemeentehuis). Tot voor kort had het dorp ook een hotel met daaronder een café, het oudste van de Bourgondië. Echter nadat de eigenaar van dit café niet meer in staat was om het café open te houden is deze nu dus ook gesloten. Het dorp heeft daarom nu geen centrale ontmoetingsplek meer om onder het genot van een pastis of un bierre elkaar te spreken. Het mooie van dit verhaal is dat de campingeigenaren nu dus in de basement van hun prachtige verbouwde traditioneel Franse boerderij omgebouwd hebben tot een super gezellig café. Beetje grotachtig, maar super ambiance! Het dorp kon het ook goed waarderen en nadat Josien haar horecavergunning aldaar heeft gehaald, kunnen ze dus binnenkort open gaan. Dat maakt de levendigheid van de camping alleen nog maar gezelliger, maar toch intiem. Miriam en ik hadden enorm zin om daarheen te gaan en nadat we van onze buren afscheid hadden genomen, konden we nog even naar het camperservicestation om water te af te storten en nieuw schoon water weer te vullen in de tank. Was weer een leuk moment; op de waterleiding stond 8 bar druk, dus het water spatte uit de tank en spoot mij nat. Nu leuk, maar op dat moment ergerde ik mij kapot. Wie zet er nou 8 bar water op een waterleiding? Maar goed; wij op pad. Nog even boodschappen doen bij de InterMarche en echt op pad.

De rit naar Menessaire was erg mooi qua natuur en omgeving, maar ook hier valt het op dat we door veel spookdorpen rijden, waar geen kip op straat loopt en de luiken voor de ramen dicht zitten. Doet een beetje luguber aan allemaal, terwijl je even later door een prachtig levendig mooi dorp rijdt met van die grove gele stenen en mooie ouderwetse winkelpuien en pleintje met café en koppelsteentjes. Maar echt even gezellig een terrasje pakken hier in dit nationale park zit er niet in. Vinden wij wel jammer, maar dat wisten jullie al….;-)

 

Na een rit van ongeveer 1,5 uur komen we aan bij de camping ‘A ‘l Ombre du Chateau en worden we allerhartelijkst ontvangen door Ton en Josien, de eigenaren van de camping. Aan de rand van het dorp ligt deze minicamping. Op een unieke plek, met een prachtig uitzicht, waar iedereen op de camping ban kan genieten.

Na een rondleiding te hebben gehad over de camping, de prachtige nieuwe sanitair-units, wasplaatsen, huiskamer bij slecht weer voor gasten, last but not least: de nieuwe herberg c.q. café ruimte. Het is echt een ruimte die je hier in deze contreien verwacht qua ambiance en inrichting. We zien hier de gezellige avonden met lokale gasten en campinggasten zo voor ons. Alleen op dit moment zijn wij de enigen die op de camping staan.

We vragen aan Josien wat we eten die avond en tijdens het welkomstdrankje van het huis, horen we de details over de aankoop van dit perceel en de transitie totdat wat het nu is; een waanzinnig mooi huis en comfortabele camping (voor 6 plaatsen!!). Josien geeft aan dat ze vanavond heerlijke coq au vin op tafel zet en of we dat lekker vinden. Geweldig vinden we het en was het! Superavond gehad! We vragen nog wat we de volgende dag eten, aangezien we voor 2 nachten geboekt hadden. Pizza is het antwoord. Ook lekker!

We tafelen nog wat na en eindigen bij een prachtige zonsondergang voor de camper en kijken uit over het schilderij wat voor ons is vormgegeven. Het avondlicht over de vallei en over de boerderij is fraai! En geen geluid wat je maar hoort, behalve de kakofonie van verschillende vogels.

Wij kunnen ons hier wel vermaken de komende dag, dachten we…..

De camper staat nog schever dan de toren van Pisa en het gebit van Cattweazzle destijds. Tijdens de nacht rollen we naar elkaar toe. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ik over Miriam heen wals en als ik mij moet omdraaien dan moet ik met badkamerzuigbeugels tegen de wand mij afzetten. Dit wordt niks en we slapen beiden voor geen meter, zo schuin dat we staan! Maar kon je dat voor die tijd niet zien dan, horen wij jullie zeggen. Ja, we hebben alle hoeken geprobeerd van ons plekje, maar de grond was gewoon nergens echt egaal te noemen. Bij tentjes en wat kleinere caravans kun je met allerlei foefjes nog wel wat compenseren, maar met een camper van 7,40 mtr lang en 3,10 mtr hoog is dat wat anders. Uiteindelijk moest iemand het besluit nemen om te scheiden van tafel en bed. Ik zeg tegen Miriam: of JIJ eruit of IK! Maar iemand moet uit dit bed! Om over dit antwoord nu een prijsvraag uit te schrijven was te simpel, dus ik moest het bed uit en ben dus voor het eerst in 28 jaar huwelijk gescheiden van tafel (staat tussen de beide bedden) en bed. Ook voor het eerst nu in eigen camper op hefbed aan voorzijde van camper. Gordijntjes dicht, dus zodoende maak ik mijn eigen slaapkamertje. Voelde heel apart zo zonder Miriam naast mij.

De volgende ochtend waren wij zo brak als wat en ook het weer sloeg wat om in de bergen. Het was 18 graden en zeer zwaar bewolkt, terwijl de volgende dag het 31 graden zou worden en ook onze reisdag. Dat zagen we niet zitten en verstandiger was om dan deze bewolkte dag te gaan reizen en dus morgen in de zon ergens te kunnen zitten. Ton en Josien begrepen het volledig en dus na 1 nacht namen we afscheid van elkaar. Lekkere dag met ze gehad en we komen zeker nog een keer terug daar bij hun! We willen een keer in die kroeg zitten en gezellig met andere gasten een hapje eten! We kunnen echt een ieder die van rust houdt en mooie natuur deze camping aanbevelen! Was topdag! We besluiten nu door te rijden naar de Belgische Ardennen naar een camping waar de zoon van kennissen van ons werkt als beheerder. Het is een zeer grote camping, dus we schakelen vandaag tussen 2 (camping)werelden!