Cote ‘d Or

7 t/m 10 juni 2019: Camping Municipal Selongey (Cote ‘d Or – F) en Camping Op den Drul in Linden (Land van Cuijk – NL)

/ martin&miriam / 4 reacties

Dit blog is niet het blog dat jullie in de regel van ons gewend zijn, maar dit wordt meer een reflecterende beschouwing op onze vakantie.

“Is dit onze leukste vakantie?” vraagt Miriam aan mij afgelopen vrijdagavond in de Provence tijdens onze etentje in het restaurant op de camping. “Nee” is mijn antwoord en ook Mirreke beaamt dit. Jammer, maar het is niet anders. We komen goed met elkaar in gesprek om de ware reden te benoemen waarom we dit beiden zo voelen. Natuurlijk hebben we het enorm naar onze zin, maar zoals jullie wellicht ook is opgevallen; we doen zo goed als niets deze vakantie!

We komen er samen met een hele kernachtige analyse wel uit waar de schoen wringt….bij mijn hielspoor in ieder geval! De laatste maanden heb ik enorm last van mijn hielspoor en deze pijn is erg vervelend bij datgene dat we het liefst doen tijdens onze vakanties. Wandelen en fietsen met Joep en lekker dat dan combineren met een gezellige lunch of diner in een mooi dorpje (steden houden we beiden niet zo van). Het wandelen gaat dus bij mij niet zo en het fietsen in de bergen is niet te doen. Ook voor Miriam niet. En als je dan meestal midden in de natuur zit en dus op afstand van vertier, kun je er dus ook niet echt makkelijk komen.

Daarnaast zijn de weersverwachtingen om ons heen altijd iets wat ons beiden onrustig maakt. Bijna op de vlucht voor een regenbui of een paar mindere dagen. Allebei vinden we droog weer en een temperatuur van 22 graden, liefst met een zonnetje, de optimale mix. Maar aangezien het zo onrustig om ons heen is met het weer, zijn we gewoon constant op zoek naar een betere plek. Dit maakte de afgelopen weken dat we eigenlijk in Nederland het liefst onze vakantie zouden willen vieren, maar dat het weer zo slecht was, zodat we toch maar besluiten om naar het zuiden van Frankrijk te rijden. Deze ruim anderhalve week onderweg door verschillende gebieden en departementen in dit prachtige franse land waren erg lekker, maar voor ons te passief.

Vlak fietsen door de bossen en wandelingen direct vanaf onze campings vinden we het leukst en daarom besluiten we dan ook om de Provence te gaan verlaten en weer richting Nederland te gaan. Of het regent of niet; we gaan richting Nederland! Punt! Niet meer vluchten voor regen, maar gewoon lekker nog een week vakantie vieren in eigen land.

En als we dan nog even mogen evalueren; de Provence is echt niet ons gebied om te verblijven. De campings zijn daar veelal te groot, en de plekjes te klein. Hutje, mutje naast elkaar staan, vinden wij niks. Natuurlijk zijn we verwend omdat we in Nederland bijna altijd op grote plekken, midden in de natuur staan. De andere gebieden vonden we echt geweldig waar we waren, maar te bergachtig om te fietsen. En dan ben je dus beperkt in je actieradius om dingen te gaan zien.

Mont Ventoux
Malemort du Comtat

We gaan dus vrijdagochtend weer op pad en kijken wel waar we vandaag terecht kunnen komen. Wel willen we nu de snelweg pakken om op te kunnen schieten richting Nederland. De rit ging erg voorspoedig en aan einde van de dag kwamen we dan ook terecht op een Municipal Camping in Selongey. Een klein dorpje tussen Dijon en Nancy, een paar kilometer van de snelweg. Het dorpje was niet het bekijken waard, maar de camping was prima. Mooi langwerpig veldje met mooie plaatsen, klein sanitairgebouwtje en voor de rest niets. Vlak naast de camping lag een enorm sportcomplex met een stadionnetje. Na aankomst en installeren lekker een borrel gedronken en plankje met hapjes door Mir gemaakt. Daarna een wandeling met Joep door het dorp en langs het sportcomplex. De plaatselijke voetbalclub speelde voor het kampioenschap en behaalde dit ook deze middag. Dit zou een rumoerige avond worden, toen we bij het borreltje naast de camper al auto’s toeterend voorbij kwamen. Dat dit gelijktijdig ook in ons eigen Lelystad gebeurde nu mijn club SV Lelystad ’67 de halve finale van nacompetitie had gewonnen van onze stadsgenoot Unicum, was een heerlijke gedachte! Na een zeer problematisch seizoen toch nog kunnen promoveren naar de 1e klasse is een mooie opsteker! Nu nog de finale winnen en dan een 1e klasser! Lekker hoor! Maar eerlijk gezegd wordt dan ook het volgende seizoen weer een moeilijk seizoen.

Na een heerlijke nachtrust en in alle rust wakker wordend, pakken we de spullen weer op voor een lange dag reizen met de Lambortinki. Om vandaag in Nederland te kunnen staan, moeten we wel even ruim 600 kilometer asfalt passeren. Ook deze rit verloopt voorspoedig, maar we merken wel hoe druk het is als we willen tanken en een broodje eten. Alle parkeerplaatsen zijn bomvol en de wegrestaurants daarmee ook. Tanken en door dus!

Joep als toerist genietend van de rit!

Nadat we Nederland binnen zijn gereden, bekijken we even waar we voor de komende dagen ons kamp gaan opslaan. Het wordt Camping Op den Drul in Linden, vlakbij Cuijk en Nijmegen. Deze camping ligt aan het water en godzijdank was er nog een mooie plek beschikbaar doordat mensen eerder naar huis waren gegaan. Kamperen is populair want vele campings staan bommetje vol deze pinksterdagen, dus we zijn blij dat we ergens kunnen staan. Het is een prachtige plek en met uitkijk over de Kraaijenbergse Plassen. Veel bootjes en SUB-boards op het water. Veel gezelligheid, maar heel veel vaste staplekken met families. We blijven hier maar een paar dagen staan en zien wel weer. Ook hier maken we een mooie wandeling langs het water en maakt Mirreke een heerlijke pasta carbonara met een twist.

Door de reacties van lezers van dit blog, besluiten we ook om op onze website camperjoy.com een receptenpagina te gaan maken van de gerechten die we onderweg in de camper prepareren. Inspiratie is voor vele kampeerders een grote wens blijkt. Niet dat onze gerechten Michelin-waardig zullen zijn, maar juist makkelijk te maken en niet teveel tijd kostend. Dat is wel fijn als je op de camping staat. Hopelijk vinden de lezers het leuk en lekker. Mir gaat zich hiermee bezig houden en ik zal het binnenkort op de site plaatsen.

Vanmorgen hebben we eerst rustig ons bakkie koffie gedronken voor de camper en gaan we met alle goede moed met onze elektrische fietsen een mooie rit maken. We hebben er echt zin in en verheugen ons nu al op de dag. Mooie rit uitgezocht en veel horeca onderweg, dus de lunch zullen we wel ergens in het Land van Cuijk nuttigen.

Het mocht niet zo zijn! Na een paar kilometers kreeg Miriam opeens pech met haar e-bike. De versnellingen lagen eruit en alleen de lichtste versnelling werkte nog. Wij dus weer terug naar de camping. Hielarisch was het om Miriam met haar lange benen 350 omwentelingen per minuut te zien trappen terwijl ze maar 15 kilometer per uur reed. Ik erachter aan en moest vreselijk lachen hoe het eruit ziet. Bij aankomst camping de ANWB gebeld om het probleem op te laten lossen en zo geschiedde! Topclub die ANWB! Ik ben, toen Miriam bij camper bleef om op de wegenwacht te wachten, boodschappen gaan doen in Cuijk op de fiets. Een ritje van zo’n 12 kilometer vica versa en de koelkast was weer gevuld voor de komende dagen.

ANWB Wegenwacht Fiets-service

Het weer slaat weer om en we gaan aan het einde van de middag weer naar binnen in de camper met gezellig TV-tje aan, etentje aan de tafel in onze hele fijne camper. Want daar zijn we wel zo blij mee! Het is een erg fijne camper om mee te rijden, maar zeker ook om in te leven. Morgen gaan we waarschijnlijk weer een deurtje verder kijken

28 juni 2018: Mir en ik gescheiden van tafel en bed op Camping ‘A ‘l Ombre du Chateau in Menessaire!

/ martin&miriam / 3 reacties

Vanmorgen ruimen we in alle rust onze spullen op de camping op en maken ons klaar voor een niet zo’n lange rit naar een klein dorpje in het meer noordelijke deel van de Morvan; Menessaire. Daar hadden we een hele mooie mini-camping gezien met maar 6 staanplaatsen, inclusief een chambre ‘d Hote, dus de komende avonden wordt er voor ons gekookt. Dat zagen we wel even zitten, dus 2 nachten geboekt op deze camping. Het feit dat de eigenaren, Ton en Josien, van de camping Nederlands waren hielp ons ook om hiervoor te kiezen. Het frans spreken en verstaan gaat ons beiden niet zo goed af en daarom; in je eigen moerstaal kunnen praten aan tafel maakt het veel ontspannener!

Ménessaire is een dorpje in de Côte d’Or, een departement van Bourgondië, op 500 meter hoogte. Het ligt aan verschillende wandelroutes, zoals de Grande Randonnée de Morvan en de route naar Santiago de Compostella. De pas gerestaureerde kerk in het centrum staat schuin tegenover de Mairie (gemeentehuis). Tot voor kort had het dorp ook een hotel met daaronder een café, het oudste van de Bourgondië. Echter nadat de eigenaar van dit café niet meer in staat was om het café open te houden is deze nu dus ook gesloten. Het dorp heeft daarom nu geen centrale ontmoetingsplek meer om onder het genot van een pastis of un bierre elkaar te spreken. Het mooie van dit verhaal is dat de campingeigenaren nu dus in de basement van hun prachtige verbouwde traditioneel Franse boerderij omgebouwd hebben tot een super gezellig café. Beetje grotachtig, maar super ambiance! Het dorp kon het ook goed waarderen en nadat Josien haar horecavergunning aldaar heeft gehaald, kunnen ze dus binnenkort open gaan. Dat maakt de levendigheid van de camping alleen nog maar gezelliger, maar toch intiem. Miriam en ik hadden enorm zin om daarheen te gaan en nadat we van onze buren afscheid hadden genomen, konden we nog even naar het camperservicestation om water te af te storten en nieuw schoon water weer te vullen in de tank. Was weer een leuk moment; op de waterleiding stond 8 bar druk, dus het water spatte uit de tank en spoot mij nat. Nu leuk, maar op dat moment ergerde ik mij kapot. Wie zet er nou 8 bar water op een waterleiding? Maar goed; wij op pad. Nog even boodschappen doen bij de InterMarche en echt op pad.

De rit naar Menessaire was erg mooi qua natuur en omgeving, maar ook hier valt het op dat we door veel spookdorpen rijden, waar geen kip op straat loopt en de luiken voor de ramen dicht zitten. Doet een beetje luguber aan allemaal, terwijl je even later door een prachtig levendig mooi dorp rijdt met van die grove gele stenen en mooie ouderwetse winkelpuien en pleintje met café en koppelsteentjes. Maar echt even gezellig een terrasje pakken hier in dit nationale park zit er niet in. Vinden wij wel jammer, maar dat wisten jullie al….;-)

 

Na een rit van ongeveer 1,5 uur komen we aan bij de camping ‘A ‘l Ombre du Chateau en worden we allerhartelijkst ontvangen door Ton en Josien, de eigenaren van de camping. Aan de rand van het dorp ligt deze minicamping. Op een unieke plek, met een prachtig uitzicht, waar iedereen op de camping ban kan genieten.

Na een rondleiding te hebben gehad over de camping, de prachtige nieuwe sanitair-units, wasplaatsen, huiskamer bij slecht weer voor gasten, last but not least: de nieuwe herberg c.q. café ruimte. Het is echt een ruimte die je hier in deze contreien verwacht qua ambiance en inrichting. We zien hier de gezellige avonden met lokale gasten en campinggasten zo voor ons. Alleen op dit moment zijn wij de enigen die op de camping staan.

We vragen aan Josien wat we eten die avond en tijdens het welkomstdrankje van het huis, horen we de details over de aankoop van dit perceel en de transitie totdat wat het nu is; een waanzinnig mooi huis en comfortabele camping (voor 6 plaatsen!!). Josien geeft aan dat ze vanavond heerlijke coq au vin op tafel zet en of we dat lekker vinden. Geweldig vinden we het en was het! Superavond gehad! We vragen nog wat we de volgende dag eten, aangezien we voor 2 nachten geboekt hadden. Pizza is het antwoord. Ook lekker!

We tafelen nog wat na en eindigen bij een prachtige zonsondergang voor de camper en kijken uit over het schilderij wat voor ons is vormgegeven. Het avondlicht over de vallei en over de boerderij is fraai! En geen geluid wat je maar hoort, behalve de kakofonie van verschillende vogels.

Wij kunnen ons hier wel vermaken de komende dag, dachten we…..

De camper staat nog schever dan de toren van Pisa en het gebit van Cattweazzle destijds. Tijdens de nacht rollen we naar elkaar toe. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ik over Miriam heen wals en als ik mij moet omdraaien dan moet ik met badkamerzuigbeugels tegen de wand mij afzetten. Dit wordt niks en we slapen beiden voor geen meter, zo schuin dat we staan! Maar kon je dat voor die tijd niet zien dan, horen wij jullie zeggen. Ja, we hebben alle hoeken geprobeerd van ons plekje, maar de grond was gewoon nergens echt egaal te noemen. Bij tentjes en wat kleinere caravans kun je met allerlei foefjes nog wel wat compenseren, maar met een camper van 7,40 mtr lang en 3,10 mtr hoog is dat wat anders. Uiteindelijk moest iemand het besluit nemen om te scheiden van tafel en bed. Ik zeg tegen Miriam: of JIJ eruit of IK! Maar iemand moet uit dit bed! Om over dit antwoord nu een prijsvraag uit te schrijven was te simpel, dus ik moest het bed uit en ben dus voor het eerst in 28 jaar huwelijk gescheiden van tafel (staat tussen de beide bedden) en bed. Ook voor het eerst nu in eigen camper op hefbed aan voorzijde van camper. Gordijntjes dicht, dus zodoende maak ik mijn eigen slaapkamertje. Voelde heel apart zo zonder Miriam naast mij.

De volgende ochtend waren wij zo brak als wat en ook het weer sloeg wat om in de bergen. Het was 18 graden en zeer zwaar bewolkt, terwijl de volgende dag het 31 graden zou worden en ook onze reisdag. Dat zagen we niet zitten en verstandiger was om dan deze bewolkte dag te gaan reizen en dus morgen in de zon ergens te kunnen zitten. Ton en Josien begrepen het volledig en dus na 1 nacht namen we afscheid van elkaar. Lekkere dag met ze gehad en we komen zeker nog een keer terug daar bij hun! We willen een keer in die kroeg zitten en gezellig met andere gasten een hapje eten! We kunnen echt een ieder die van rust houdt en mooie natuur deze camping aanbevelen! Was topdag! We besluiten nu door te rijden naar de Belgische Ardennen naar een camping waar de zoon van kennissen van ons werkt als beheerder. Het is een zeer grote camping, dus we schakelen vandaag tussen 2 (camping)werelden!

 

25 juni 2018: Louvemont – ‘L Etang sur Arroux (Nat Park Du Morvan, Cote ‘d Or)

/ martin&miriam / 1 reactie

Vanmorgen heerlijk rustig de dag begonnen en alles opgeruimd en ingeladen in de camper. We hadden beiden geen zin om te gaan ontbijten, dus alleen een kopje koffie en in de benen. De fietsen staan weer keurig op de drager, alle stoelen weer onderin het luik en nu ging ook het oprollen van Joep zijn schapennet weer voorspoedig. Lekker gedoucht voordat we onderweg gingen en omstreeks 10.00 uur reden we de camping af, richting het National Parc du Morvan in de Bourgondie-streek.

Bourgondië was een van de 27 regio’s van Frankrijk die tegenwoordig opgegaan is in Bourgogne-Franche-Comté. Bourgogne heeft een lange geschiedenis als koninkrijk en hertogdom en is eeuwenlang een machtscentrum van betekenis geweest. Tot aan de Franse Revolutie bleef het een zelfstandige Franse provincie rond de stad Dijon. Bourgondië grensde aan provinciën Bourbonnais en Nivernais in het zuid- en noordwesten, Champagne in het noorden, Franche-Comté, Hertogdom Savoye in het noord- en zuidoosten en Dauphiné en Lyonnais in het zuiden.

In 1790 verdween het en werd het opgedeeld in departementen: l’Yonne, Côte-d’Or, Nevers en Saône-et-Loire. Belangrijke steden zijn Dijon, Chalon-sur-Saône, Nevers, Auxerre, Mâcon, Beaune. Wij gaan dus naar de Côte-d’Or waar het parc du Morvan zich begeeft. We hebben besloten om de afstand van 260 kilometer niet over de snelweg te gaan doen, maar alleen maar binnendoor slenteren door de binnenlanden. Dit was een erg goede beslissing is nu gebleken. Wat een prachtige rit hebben wij vandaag gemaakt. We reden door een zeer gevarieerd landschap van akkerbouw, bossen, veeteelt bedrijven en door veel fraaie dorpen, met daar tussendoor ook nog een paar lelijke dorpjes.

PHOTO-2018-06-25-21-39-55 (1)PHOTO-2018-06-25-21-39-54

Slingerend door de heuvels met mooie vergezichten en het deed ons wel denken aan de landbouwgebieden in Amerika. Dit moet de graanschuur van Frankrijk zijn, wat een graan-, mais- en zonnebloemvelden. Jammer genoeg zijn de zonnebloemen nog niet in bloei, wat dan toch een andere dimensie geeft.

PHOTO-2018-06-25-21-39-42PHOTO-2018-06-25-21-39-46PHOTO-2018-06-25-21-39-54 (2)PHOTO-2018-06-25-21-39-55

PHOTO-2018-06-25-21-39-48

De reis verliep erg voorspoedig en op ongeveer 125 kilometer van onze bestemming, vonden we een grote InterMarche Supermarkt. We besluiten om daar te stoppen zodat Miriam de boodschappen kon doen en ik met Joep even kon wandelen. De komende dagen willen we graag bij de camper blijven en lekker in chill stand, aangezien het 30 graden gaat worden op onze camping. We gaan zeker nog een paar dagen fietsen hier, maar we eten voor de camper als we in de middag thuis komen. We weten inmiddels dat ook in dit dorp waar we verblijven niet veel vertier is in de zin van leuke terrasjes, restaurants en winkels. Leuk dorpje, maar klein en stil dus.

Na de boodschappen klaar voor het laatste stuk en ook dit traject was erg mooi te noemen. Wat ons vooral opvalt is het weinige verkeer. We zijn de gehele dag onderweg nog geen 50-60 auto’s tegen gekomen. We dachten dat het noorden van Schotland stil was, maar deze regio valt daarmee te vergelijken. Aangekomen op de camping werden we allerhartelijkst ontvangen door het nederlandse echtpaar wat de camping runt. De camping is wederom een Nederlandse enclave, niet dat daar wat mis mee is, maar een meer gemeleerd gezelschap was wenselijk geweest.

Om onze plek te verkrijgen was nog wel even een dingetje; we kregen 3 optie plekken mee en deze mochten we eerst wel even bekijken voordat we besloten welke we namen. Aangekomen op de plekken, bleek dat 2 daarvan gewoon bewoond waren en dat er dus nog maar 1 plekje vrij was. Paniek in de tent! Hele discussie bij het management van de camping, maar het kwam erop neer dat 1 familie gewoon ergens was gaan staan en niet had doorgegeven welke plek en de ander had vergeten de plek te noteren in het planningsysteem. Ja, dan krijg je chaos. Maakt ons niet uit. De plek die we hebben is prima en direct aan de rivier Arroux.

PHOTO-2018-06-25-21-39-55 (2)

Wij gaan hier de komende 3 a 4 dagen lekker vegeteren en onze boeken doorlezen. Morgen misschien nog een fietstochtje of een wandeling door het dorp. De komende dagen wordt het hier ruim 30 graden, dus rustig aan doen lijkt mij het verstandigst. Het dekbed hebben wij uit de overtrek gehaald en slapen vannacht alleen onder de lakens…Welterusten!