Afgelopen vrijdagmiddag moesten we om 14.00 uur stoppen met werken om naar de begrafenis te gaan van een dierbare vriend van ons, Rene Boerebach. De afgelopen weken waren zo snel omgevlogen door alle commotie, zorgen en verdriet om het overlijden van mijn jeugdvriend, teamgenoot, collega, stapmaatje en elkaars getuige op ons beiden huwelijk. De laatste jaren door het stoppen van het voetbal minder contact, maar altijd goed contact. Rene is ook de bedenker van de naam van onze camper; de Lambortinki. De uitvaart werd bezocht door de vele mensen die van hem hielden, inclusief de gehele lokale voetbalwereld. Grote klasse (maar eigenlijk ook niet meer als normaal) dat alle voetbalverenigingen van Lelystad goed vertegenwoordigd waren. Op zulke momenten maakt de kleur van het shirt of de rivaliteit niets meer uit. Grote dank voor alle clubs en hun aanwezigheid. Dat was een toonbeeld van respect en waardering voor Rene, die oprecht Mister S.V. Lelystad ’67 mag worden genoemd met zijn 17 jaar in 1e elftal en all-time topscorer. De dienst was indrukwekkend en zeer druk bezocht. Veel verdriet en nog met de tranen in onze ogen zijn we direct na de uitvaart naar huis gegaan om er even een weekend tussenuit te gaan. Normaal gesproken zijn we vooraf erg veel met de camper bezig, maar door de toestand van Rene, hadden we ons hoofd er totaal niet bij om de grondige voorbereiding van het weekend goed te volbrengen.
Omstreeks half 5 in de middag waren we in de gelegenheid om de camper te starten en op pad te gaan voor het eerst in dit camperseizoen. De onlangs gedoopte Lambortinki 2.0 was de afgelopen weken vanuit de stalling goed onder handen genomen door een technische beurt, een nieuw fietsenrek, nieuwe luifel en grondig gereinigd. Alles wat dat betreft was vooraf goed gegaan. De tekortkomingen waren op het ander vlak. Jas vergeten, fleecekleding vergeten, weinig boodschappen meegenomen en de paar dingen vergeten uit koelkast thuis mee te nemen, kan ik mee leven. Maar tot grote schrik kwamen we erachter dat we bier waren vergeten mee te nemen. Godzijdank stonden er nog een paar biertjes in de camperkoelkast, dus we konden einde van de middag wel proosten op alle mooie dierbare momenten die we met Rene hadden gehad. Trust dich und ich liebe dich!
De keuze voor de Wielewaal was gewoon enerzijds lekker dichtbij van huis en tevens onze favoriet voor de weekendjes met de camper. Zeewolde klinkt niet zo toeristisch, maar zoals ook in de winter al gemeld in dit blog is de Wielewaal een prachtige omgeving om in de vertoeven. Midden in de natuur kun je vanaf de camping alle kanten op. Lekker wandelen met Joep en kiezen om over de dijk te lopen, over stranden, door de bossen en nu had Miriam ook nog nieuwe gebieden ontdekt, wandelend door moerasachtig gebied. Met nadruk zeg ik dat Miriam de nieuwe gebieden ontdekt had, want helaas heb ik wederom enorme last van hielspoor. Deze pijn in de voet maakt dat langere afstanden wandelen onprettig zijn. De nieuwe wandelschoenen zitten als pantoffels, maar na verloop van tijd gaat het niet echt meer. Miriam heeft daardoor veel alleen gewandeld met Joep.
Het was geweldig om te zien hoe blij Joep was toen hij mee mocht in de camper en bij aankomst bij de camping. Hij ging helemaal uit zijn plaat en was nogal drukkig tijdens de wandeling van vrijdagmiddag. Niet te stoppen en rennend achter alles wat bewoog in de bossen en struiken. De GPS tracker liep zelfs vast van alle loopbewegingen die geregistreerd moesten worden. Echt genieten, maar bij aankomst weer bij camper ging het licht uit! Geen kind meer aan!
Na eerst lekker gegeten te hebben, wilden we gezellig TV kijken, maar we kregen de satelliet niet aan de praat, terwijl ik ons abonnement bij Canal Digitaal op tijd weer had aangemeld. Liggen kloten aan de schotel en software, gebeld met klantenservice en uiteindelijk na 2 uur te hebben zitten wachten opeens beeld en geluid. We konden daarna direct naar bed, want ook bij ons ging het licht uit.
Heerlijk vinden we het om onder het warme dekbed ook nog in de slaapkamer TV te kijken. Maar door de warmte en de indrukken en emoties van vandaag werden we al snel rozig en zijn als een blok in slaap gevallen.
Zaterdagochtend na het ontbijt, douchen en aankleden is Miriam een lange wandeling met Joep gaan maken.
Ik bleef bij camper om de afwas te doen en vervolgens de hele garage van de camper leeg te halen, aangezien we niet tevreden waren hoe we hem hadden ingericht. Afgelopen winter hebben we de camper gekocht en toen niet echt veel aandacht eraan gegeven. Maar als je toch ziet wat je in 5 jaar camperen aan spullen verzamelt, heb je steeds meer ruimte nodig lijkt het wel. Te zot voor woorden en Mir had aan mij verzocht om nu eens goed alles in te delen. Bij de Burstner camper dealer had ik extra vloer-ogen gekocht om eventueel met sjorbanden zaken beter vast te maken.
Tjonge, tjonge wat kwam ik een hoop zooi tegen tijdens het opruimen en opnieuw indelen. Maar nadat ik drastische keuzes had gemaakt in wat weg kon, kwam Miriam net weer terug om te inspecteren wat ik dan allemaal weg ging gooien. Mir is net Malle Pietje; die kon ook niets weggooien en verzamelde ook een winkel vol met zooi. Na wat discussie over bepaalde attributen, kon ik de tas met spullen weggooien in de container. De garage ziet er goed overzichtelijk uit en alles wat op vloer moet liggen zoals stoelen, tafel, droogrek, stretcher voor Joep…(ja echt!) kon met sjorbanden en spin-elastieken vastgemaakt worden. Ook kwamen we in dit weekend er nog achter, dat de bestuurdersstoel nog veel meer instelmogelijkheden had, dan we dachten. Ik zit nu nog beter achter het stuur en ben er superblij mee!
Zaterdagmiddag hebben we lummelend en lezend doorgebracht buiten voor de camper, want het zou mooi weer worden. Dat viel op zaterdag tegen, maar uiteindelijk hebben we toch de hele dag buiten vertoeft. De avondrituelen waren hetzelfde als de avond daarvoor, dus daarover valt niet veel aanvullend over te vertellen.
Zondagochtend was het direct stralend blauwe lucht en konden we de hele dag voor de camper in de zon lekker lezen en tukkie doen. Mir ging weer met Joep op pad had een prachtige wandeling door de Laakse Slenk in het Hulkensteinse Bos aan het Eemmeer bij Nijkerk. De Laakse Slenk is een prehistorische waterloop waar archeologische vondsten uit verschillende tijden zijn gedaan. De slenk biedt ook volop kansen voor natte natuur. De geschiedenis en de natuur langs een van de geulen van de Laakse Slenk is beleefbaar gemaakt met een 4 km lange wandelroute. Prachtige poeltjes, vennetjes en moerassen zijn er te zien, met daarbij enorm veel verscheidenheid aan flora en fauna.
De oude waterloop Laakse Slenk had zijn oorsprong aan de rand van de Veluwe en liep via de tegenwoordige polder Arkemheen naar het westen. In het Hulkesteinse Bos zijn twee geulen van de Laakse Slenk aangetroffen. In het gebied zijn vuurplaatsen en kampementen gevonden, sporen van prehistorische bewoning. Daarnaast is er een kogge, een laat-middeleeuws scheepstype gevonden. En ook gaan er verhalen over een middeleeuws dorpje Ark dat hier ergens gelegen moet hebben.
Miriam was super enthousiast toen ze terug kwam van de wandeling.
In de tussentijd had ik de afwas gedaan en broodjes gebakken voor de brunch. In de middag helemaal niets gedaan, behalve vegeteren voor de camper. Toen ook onze lieve buurtjes thuis appten of we nog plannen voor de namiddag hadden, besloten we om die plannen op hun af te stemmen. Ze waren net terug van vakantie en de teckelbroertjes Joep en Kobus hadden elkaar gemist. Je moet toch wat verzinnen als legitimatie om weer een gezellige middag samen te maken! Pluk de dag! Voor je het weet kan het je laatste zijn!
Heerlijk gezamenlijk het weekend afgesloten met etentje en drankje en lekker bijgepraat!
Het volgende weekend zijn we weer van plan om na het werk naar de Wielewaal te gaan, maar dan nemen we de fietsen mee. Kunnen we ook het nieuwe fietsenrek proberen en lekker fietstochtje naar Nijkerk, Bunschoten en Spakenburg, wat letterlijk op fietsafstand ligt. Eerst weer weekje werken….
