El Berro

27 november 2025: Casa Nuevas en gratis overnachten!

/ martin&miriam / 1 reactie

We hadden nog een extra dagje bijgeboekt op onze Camping Sierra Espuña in El Berro, omdat het zo’n heerlijk plek was om te vertoeven. Het dorpje was vredig en erg vriendelijk voor hun gasten. Ondanks dat er een frisse wind waaide, was de lucht strakblauw en scheen de zon volop. Alle ingrediënten om er nog even een dagje aan te plakken. De schoonmaak van de camper was weer verfrissend, en de wandeling minstens zo! We lopen een ronde rondom het dorp met fraaie uitzichten en midden in de natuur en bergen. We blijven maar zeggen dat deze omgeving ons het beste past en besluiten dan maar ook om in deze regio sowieso nog een paar dagen te verblijven. We zijn trots op ons zelf; we zouden rustig aan doen om naar Zuid Spanje te rijden en onze tijd nemen. Nou…om na 5 weken nog steeds niet in Zuid Spanje te zijn is toch wel het bewijs dat we onze tijd nemen. We vermaken ons prima, het weer werkt mee, de camper is in topconditie en ook het leven in de camper met alles wat daarbij hoort gaat ons steeds beter af.

Aan het einde van de wandeling komen we aan bij de camping en besluiten we even op het terras bij het restaurantje / kroeg dat bij de camping hoort. Prima koud biertje gedronken samen en zien we ook dat ze pizza’s bakken om mee te nemen. Dat doen we dan ook de volgende dag, als we inmiddels een soortgelijke dag als de dag ervoor hadden gehad. Gewandeld wederom en voor de rest een beetje bij de camper in de zon gezeten. Omstreeks 18.30 uur loop ik naar het restaurant om pizza’s te bestellen en doe ik daar nog even een biertje tijdens het wachten op de pizza’s. Ik raak aan de praat met een paar Engelse koppels die in het dorp wonen. Even lekker gekletst over het leven daar en hoe ze er terecht waren gekomen. We komen erachter dat de problemen in Engeland hetzelfde zijn als in Nederland. Migratieproblemen, woningproblemen, economische problemen ivm vertrek uit de EU en tot slot gewoon het land zat zijn door milieu-activisten, woke-ellende en generatiekloof-shit op het werk. Herkenbaar sommige zaken en zo zie je maar; er is overal wel wat.

Toen kwam opeens een bekende binnen lopen en groette iedereen. Deze man hadden wij tijdens onze wandeling door het dorp gezien en op zijn huis was een portret van zijn gezicht geschilderd. En treffend ook, want we herkenden hem meteen. We wezen op zijn gevel en maakten duidelijk dat we hem herkenden. Blijkt hij de kunstenaar van het dorp te zijn die inmiddels meerdere panden voorzien heeft van zijn muurschilderingen. Hij moest lachen vanavond in de kroeg toen ik duidelijk maakte dat we “zijn hand” herkenden. De Picasso van El Berro…

Maar voor alle duidelijkheid mbt de culinaire uitspatting: mijn pizza was werkelijk de lekkerste die ik in tijden gegeten had: De Pizza Tex-Mex; met BBQ-saus, pulled pork en rode- en witte uien en mozzarella. Mir had 5 kazen pizza, ook erg lekker. Bij afscheid vanmorgen beloofden wij dat wij volgend jaar zeker weer deze plek aan gaan doen op weg naar het zuiden. Was werkelijk een heerlijke plek. Zeker toen we ook nog toevallig zagen dat Arjan en Alma, kennissen van ons, hier op dezelfde plek hadden gestaan afgelopen zomer en het ook zo’n lekkere plek vonden.

Vanmorgen op tijd wakker en rijden we weg van de camping en moesten we weer door het dorp heen om de route naar onze volgende plek te bereiken. Het was weer billen knijpen en door de smalle straatjes te komen van het dorp. Zelfs nog even een tegenliggertje gehad, maar deze dame ging vriendelijk weer achteruit om mij de ruimte te geven om door te gaan. Twee haakse bochten moeten nemen met beide zijden maar 10 centimeter ruimte en ook nog even langs 2 geparkeerde auto’s door aan beide zijden van de straat, ook lekker…..5 centimeter ruimte aan beide zijden. Miriam zit dan altijd wat gespannen op de stoel en moet er niet aan denken dat zij dit moet doen als chauffeur. Eerlijk gezegd vind ik het ook soms wel spannend aangezien er altijd voor mijn rechter spiegel een statige, nieuwsgierige, teckel op schoot zit, precies voor mijn beeld. Maar tot nu toe gaat het altijd nog goed.

De rit van vandaag is maar een korte van een kleine 30 kilometer, maar dan wel door de bergen en dus ruim een uur durend. Maar ook deze rit is prachtig en steil slingerend tussen bergen en zelfs nog door een mooie kloof. We komen dan ook al om 11 uur aan op de nieuwe bestemming in Casas Nuevas. Een klein dorpje waar werkelijk niks te doen is, maar wel nog net met een paar essentiële basisvoorzieningen als een bakker en een kroeg. In willekeurige volgorde….

Onderweg

De camperplaats gelegen aan het einde van dit dorp is de plek waar we van plan zijn om 2 nachten te verblijven. Het is een prachtig gelegen camperplaats die door de gemeente gratis ter beschikking is gesteld aan camperaard. Alles is er wat je nodig hebt, behalve stroom. We staan dus los de komende dagen. De tanks zijn gevuld, de accu’s zijn vol en de zonnepanelen wekken volop om de accu’s overdag weer te vullen. Dus met vertrouwen staan we hier de komende 48 uur. De maximale tijd die je hier mag staan. Alles is echt keurig hier. Als je zou denken dat het een commerciële camperplaats zou zijn, zou je het geloven ook!

Camperplaats Casas Nuevas

We zoeken een plekje en die zijn er nog genoeg te vinden aangezien deze plek in het binnenland ligt en het hier nou niet bepaald hoogseizoen is ten opzichte van de costa‘s en ook niet op de meest voor de hand liggende route die kant op. Er staan er toch nog 5 campers als we aankomen en maken even eerst de lunch klaar voordat we een wandeling gaan maken met onze ongeduldige viervoeter.

Mirreke in haar nopjes!

We lopen vanaf de camperplaats links de heuvel op en lopen meteen door een natuurgebied en komen uiteindelijk uit op een kruispunt bij een pand en slaan links af het bos in en zien na een tijdje een schaapsherder met ongeveer 200 schapen onder zijn hoede. De jonge schaapsherder groet ons allerhartelijkst en de schapen zijn totaal niet onder de indruk in de drukte makende teckel van ons. Miriam doet haar best om via Google Translate een gesprek te maken, aangezien de beste man geen woord engels spreekt. Het enige dat hij in het engels kan antwoorden op onze vraag of hij ook engels spreekt was “no”. Waarschijnlijk omdat dit woord ook zo op de spaanse versie leek…. Ongelofelijk dat zelfs jonge mensen hier geen Engels praten. We blijven ons erover verbazen met al die TikTok, Instgram en YouTube kanalen die mensen bekijken.

Wandeling Casas Nuevas

Maar met moeite vroegen we hem of we over zijn land mochten lopen om weer in het dorp uit te komen waar onze camper staat. Met handen en voeten maakte hij duidelijk dat het mocht en hoe we moesten lopen. Ook deze man was weer supervriendelijk met dito hoofd! We lopen door de landerijen en komen weer uit in het dorp en maken de laatste meters naar de camper.

We lopen nog langs een boerderijtje en zien daar toch een beestje in zijn kooi zitten waarvan je weet dat dit de laatste maand van zijn leven is. Kerst komt eraan en ook dat is een rare gewaarwording als je in je korte broek en trainingsjack hier rond loopt. Totaal geen kerstgevoel, terwijl je in de dorpen al kerstverlichting ziet opgehangen worden. Dit beestje zal kerst een worst zijn….wat hij nog niet weet is dat ie waarschijnlijk een worst is! Of hij ligt onder een stolp…

Kalkoen…daar kun je ook niks aan doen…

Er zijn weer een paar campers erbij gekomen en de rest van deze middag is Mirreke lekker aan het lezen en ben ik bezig met dit blog en moest ik nog wat bankzaken regelen voor mijn inmiddels ruim anderhalf jaar geleden overleden vader. De Rekeningen waren al begin dit jaar opgezegd en opgeheven, maar de Erven Lammertink kregen nog een brief dat er saldotekort op de rekening verrekend moest worden. Best raar van een rekening die al ruim een half jaar geleden bevestigd was als opgeheven en ik daar ook alle documenten nog van had. Oei… de bankmedewerkster die ik aan de lijn had moest bekennen dat er iets was misgegaan bij hun, maar “ om mij tegemoet te komen zouden zij de rood-stand kwijtschelden”. Huh?? Ik kon het niet laten om even duidelijk te maken dat er geen sprake is van mij tegemoet komen als zij zelf de fout hebben gemaakt om te willen incasseren van een rekening die al tijden niet meer bestaat. Daar had ik dan wel weer gelijk in, zei ze wat weifelend. Opgelost dus.

Ook nog gebeld door oude opdrachtgever van anderhalf jaar geleden om nog even wat te bespreken. Er was weer de pleuris uitgebroken op een afdeling waar tijdens mijn interim periode ook al zoveel te doen was. Of ik even mijn geheugen wilde delen met de opdrachtgever, aanvullend wat er allemaal nog in dossier stond. Tjonge..mijn hartslag ging weer omhoog met al dat gedoe. Wat ben ik blij dat “in ruste” ben.

Vervolgens moest ik weer in de wachttijd bij de klantenservice om bij een satelliet TV bedrijf een verkeerd en onjuiste incasso op onze rekening te laten corrigeren…..Teveel stress op een dag als deze voor mij en ben vervolgens meteen maar weer op een boterhamzakje gaan blazen om weer rustig te worden…..Na precies een jaar niet meer werkzaam te zijn, kan ik dit soort stresscurves niet meer aan…..moet meteen weer in ruststand hiero…..en dat lukt prima, met mijn lief aan mijn zijde. Heerlijke dag is het weer!

Vanavond weer lekker knus gordijntjes dicht en avondje voetbal kijken binnen. Miriam het Perfecte Plaatje kijken en ik mijn Perfecte clubje aanschouwen tegen Celtic! Ook enorm genoten van PSV gisteren trouwens…

24 November 2025: Finca Tranquila niet onze stila, dus nu in Parc Regional Sierra Espuña

/ martin&miriam / 4 reacties

Zoals de kop van dit blogbericht al doet vermoeden kwamen onze verwachtingen die we vooraf hadden van de Finca Tranquila niet helemaal uit en zijn we vanmorgen vertrokken.

Onze hoop en verwachtingen die we hadden was dat we mogelijk op een plek zouden komen waar we wat langer zouden willen blijven en waar je ook met Joep lekker weg van kan lopen de natuur in. Wel, dit kwam dus totaal niet uit. Toen we eergisteren aankwamen reden we een woonwijk in met allemaal huizen die in quadranten waren ingedeeld met kruislingse straten. Daar zaten wij dus midden in en het barstte daar van de honden die dag en nacht aan het blaffen waren. Toen we binnenkwamen kregen we tevens wat huisregels mee waaraan we ons moesten houden. Geen probleem, want regels moeten er zijn, maar uiteindelijk kwam het er voor ons op neer dat we Joep het liefst op moesten pakken en op de arm buiten de poort pas op de grond mochten zetten als we hem uit gingen laten. Zowel blaffen werd niet op prijs gesteld en eveneens kleine plasjes onderweg naar de poort was ook niet wenselijk. Wel liepen er katten rond op het terrein en onze buren, op hun laatste benen lopend in een huwelijk dat zijn langste tijd had gehad, hadden ook 2 katten bij hun. De hartelijkheid kwam dus ook niet van hun af! Met nadruk op “ook”, want ondanks dat de eigenaresse er een prachtige finca van had gemaakt, met oog voor gezellige details, deed ze vriendelijk, maar was ze niet warm en gastvrij. En dat zit hem bij ons dan toch in dit soort opmerkingen over honden, als ook als je wat vraagt, antwoord krijgen maar niets meer dan dat. Geen wedervraag, geen vraag over hoe het bevalt, waar kom je vandaan…echt helemaal niks. En dat terwijl we vanaf 5 uur in de ochtend tot laat in de avond rondom in de hondenkennels zat met al dat geblaf om ons heen. Ook haar echtgenoot, loopt rondom het zwembad wat klusjes te doen terwijl Miriam met haar goddelijke lichaam (ze doet een beetje denken aan Halle Barry die uit het water komt aan zee in de James Bond film Die Another Day… ;-)) aan het zwembad zit, kijkt hij haar aan en zegt helemaal niks. Geen groet, geen vraag, geen interactie. Dan is er ook nog een “vriendin” van de eigenaresse aanwezig op de Finca, maar ook deze heeft het profiel van iemand die de weg kwijt is. Dit, terwijl de finca toch heel overzichtelijk is. Apatisch geschuifel over het terrein, je aankijkend maar niet groeten op de ochtend. Kortom; het was het niet voor ons; we voelden niet de gastvrijheid en welkom, de locatie sprak ons niet aan en het feit dat we de avond voor vertrek toch wel in detail moesten aangeven hoe laat we weg gingen. Nu is voor ons het begrip vrije tijd op vakantie juist iets om je niet vast te pinnen op tijden. Maar vanmorgen op de afgesproken tijd de prachtige sfeervolle (dat wel!!!) finca verlaten en binnen 2 minuten reden we op de snelweg richting Cartagena om onze volgende bestemming te gaan bezoeken. Als ze ons had gevraagd hoe we het gehad hadden, zouden we zeggen wat we hier zeggen; Mooie sfeervolle Finca, maar niet qua vriendelijkheid en warmte!

We hadden een route gemaakt eerst via een tankstation die ook LPG verkoopt, om vervolgens dan nog ongeveer 70 kilometer te rijden voordat we het Parc Regional Sierra Espuña betreden. De laatste 8 dagen hebben we in de avonden veel de verwarming aan gehad en ook de koelkast die op LPG aan het koelen was. De stroom valt regelmatig weg in de avonden op de laatste bezochte plekken en daarom maar standaard op gas zetten als einde van de middag nadert. Een kapotte printplaat van de koelkast is een dure grap. Maar nog veel erger: al het lekkere eten voor de komende dagen verpietert dan…zonde!

We verrijden ons op de snelweg en balen dat we nu ons tankstation gaan missen, maar na 3 kilometer komt er ander tankstation waar ze godzijdank ook LPG verkopen dus geluk bij een ongeluk. We rijden heerlijk door op een rustige provinciale weg totdat we het natuurpark inrijden. We draaien meteen een paar scherpe bochten en we klimmen weer naar boven. Het is weer een prachtige route door de bergen naar onze volgende camping. Zowel Miriam als ik genieten weer en soms zijn we ook beetje gespannen als de wegen nogal uitdagend zijn om goed en makkelijk door de krappe bochten te komen. Hopen op geen tegenliggers en dat lukt boven wonder. We komen onze bestemming El Berro binnenrijden en zien een klein dorpje met een paar kroegjes, restaurant, bakker en minisupermarktje. Het dorp ademt Birkenstock, wandelstokken en leren binnenbroekjes en bidons in het hoogseizoen, maar nu vredig, bijna in winterslaap. Zo hebben we het graag. Tussen de authentieke spanjaarden.

We rijden door een paar hele krappe straatjes en komen aan bij Camping Sierra Espuña. Een sobere, maar nette camping waar nog een aantal andere campers staan. Prima plekken, sober sanitair maar wel reteschoon. Niet letterlijk van reten, maar gewoon heel schoon, voor alle duidelijkheid.

Nadat we alles hadden geinstalleerd eerst even een lunch in de camper. Het is een bewolkte dag, met ongeveer een 14 graden. Wel mooie uitzichten over de vallei en dus besluiten we direct na de lunch met Joep het dorp te verkennen en te gaan wandelen met zijn drieën. We lopen door de straatjes en een paar oude mennekes proberen een praatje te maken met ons. De oude baas deed het in 4 talen; engels, duits, frans en italiaans. Maar toen ie in de gaten hadden dat wij ook al deze talen een beetje beheersen, deed ie de bekennende verklaring dat ie alleen maar indruk probeerde te maken, en volledig in het Spaans los ging op ons. Wat een vriendelijkheid ook hier weer! En wat een prachtig land. De vlakten rondom Murcia vinden we niet zo mooi, maar zodra je in de bergen bent, is het genieten.

De wandeling brengt ons via verschillende Miradors (uitzichtpunten) aan het einde van het dorp als we op een bepaalde hoogte een Jezus beeld zien staan op een berg. We lopen er heen en hebben een fantastisch uitzicht over de bergen en vallei. Joep is weer helemaal in zijn doen en stuitert erover. Ook dat vinden wij weer fijn!

Daarna komen we langs een Spaans kerkhof en bezoeken we ook deze. Prachtig hoe respectvol hier de plaatsen onderhouden worden. Ook nu is er een dametje alle raampjes van de graven aan het wassen en oude verlepte bloemen aan het weggooien. Ze vraagt in het spaans aan mij of ik hier familie heb liggen aangezien ik niet Spaans ben. Na even wat woorden te hebben gewisseld stopt onze dialoog en zegt ze dat ze weer verder gaan met bloemen verversen. Bon Dia, Senor, was haar groet en schuifelt weer weg.

Dan laatste stukje wandelen naar de camping en zetten een pot thee. We hebben nu hier 2 nachten geboekt, maar allebei voelen we hier ons erg prettig op de camping. We hebben een volle koelkast, volle watertank en lege toiletcassette, dus het zou zo maar kunnen dat we hier nog wat langer blijven. Eerst gaan we nog even einde van de middag hier in de kroeg eens kijken of het tapbier hier ook goed te hachelen is….