Donderdagochtend werden wij wakker in Herbeumont en stond de gehele camperplaats vol met water. Tjonge wat was het nat op alle grasgedeelten van de camperplaats. De ochtendrituelen zijn zoals ze vroeger waren bij onze vorige campers. Ik doe alles aan de buitenkant van de camper en Miriam maakt alles in de camper aan kant om te kunnen vertrekken. De camperplaats heeft prima faciliteiten om de camper te vullen met water en alles te legen wat leeg moet. We hebben redelijk goed geslapen, maar zijn beiden nog steeds verkouden met niezen en r…gelen aan toe. Dat is dus het begin van dit blog.

Na vertrek zijn we eerst onderweg naar een tankstation om te tanken voor de deze dag. We willen ongeveer 400 km rijden en het liefst tussendoor en niet over snelwegen. We schieten goed op en zien een hoop rotondes aan ons voorbij gaan. Rotonde zal vast een frans woord zijn, denk ik zo. Onderweg maken we niet veel mee, totdat we opeens geconfronteerd worden op een rotonde met een luid gebarende en toeterende truckchauffeur. Hij wijst naar onze camper op een manier dat wij denken dat er brand is of zo. Wij direct stoppen bij eerste gelegenheid en wat zien we? Onze serviceluik van de camper, waarachter de water aan- en afvoer afsluiters zitten als ook de elektra-aansluiting, staat wagenwijd open en men kijkt dus tegen een open luik aan. We vragen ons af hoe dit toch kon gebeuren, aangezien ik zeker weten de luiken had afgesloten voordat we gingen rijden vanmorgen. Miriam wist het opeens en ze had gelijk. Vanmorgen stonden we even langs een autoweg op een kleine parkeerplaats waar de auto’s gewoon vlak achter je voorbij razen. Joep, onze leisure-directeur moest dringend zijn behoefte doen en dat maakte hij op zijn Joeps aan ons duidelijk. Veel lawaai, veel beweging, maar vooral heel veel drama. We worden er onrustig van en zijn daarom maar meteen op deze parkeerplaats gestopt om zodoende onze campervloer niet krom te zien trekken van Joep zijn urinezuren. Miriam liep achter de parkeerplaats met Joep, toen er een vrachtauto vlak naast ons voorbij kwam. Door de luchtzuiging tussen beide voertuigen, kwam er dusdanig druk op het luik waardoor hij openklapte. Achteraf hebben we wel dat geluid gehoord. Het slot en sluiting was ontzet en we konden het luik niet meer dicht krijgen. Hoe nu verder? Met onze laatste nano-tape stukjes hebben het luik dichtgeplakt en zijn we weer doorgegaan.

Bij aankomst van onze volgende overnachtingsplaats, zou ik wel op zoek gaan naar of nog meer tape, of het juiste gereedschap om het slotje open te kunnen maken. Hiervoor hebben we tork-schroevendraaiers nodig enne…..die had ik net niet meegenomen. Nu is gereedschap meenemen voor mij net zoals sportkleding meenemen; ik gebruik ze niet! Maar goed; ik had een missie om na aankomst in Beaune La Rolande (iets voor Orleans) op de camperplaats van wederom Camping Car Park organisatie, op zoek te gaan naar deze attributen. Tape of tork schroevendraaiers. Ik aan de wandel richting het dorp. Leuk dorpje met mooi centraal pleintje. Bij een soort schildersbedrijf met winkel naar binnen gelopen met mijn maatje Google Translate. Ze begrepen mij volledig, maar konden mij niet helpen. Ik moest naar een grote supermarkt op zo’n 10 minuten rijden buiten het dorp. Dat doen we dan maar de volgende ochtend als we vertrekken naar onze volgende bestemming.

Miriam had weer lekker gekookt in de camper en na een rustig avondje lekker vroeg naar bed gegaan en zowaar werden we vanmorgen beter en fitter wakker dan de dagen daarvoor. Alles weer ingepakt en geladen wat nodig was om hopelijk het luik te kunnen repareren. We besluiten om vandaag maar kilometers te maken op de tolwegen. Dat scheelt op een dag toch zeker 1500 rotondes, die Joep nogal onrustig maken tijdens het rijden. Elke keer als ik afrem denkt de veldheer; waar zijn we, wat gaan we doen en mag ik er al uit? Nou, het was een gouden besluit om via de tolwegen te gaan. Enorm opgeschoten op nagenoeg lege tolwegen en een hond die 6 uur in coma heeft gelegen op een schapenvachtje op de grond.

Omstreeks 14.14 uur reden we bij afslag La Rochelle. Allebei dachten we hetzelfde. Het weer is lekker, en deze plek wilden wij al tijden eens bezoeken. Zullen we 2 dagen hier blijven en even een rustdagje inplannen? Prima, nu we weten dat de komende dagen het heel zonnig wordt daar. Wederom een camperplaats van Camping Car Park. Wat zijn we supertevreden over deze europese organisatie. Alles is top geregeld. We komen aan in Fouras, net naast La Rochelle en staan letterlijk 25 meter van het strand en op loopafstand van het dorpje. We kennen het dorpje misschien van jaren geleden op TV. Fort Boyard is hier vlakbij opgenomen. In het dorp staat ook een fort. Dit fort heet Fort Vauban. Na het neerzetten en aansluiten van de camper, besluiten we om meteen met Joep een strandwandeling te doen richting het dorpje.

Joep is niet te houden en het is aandoenlijk om iedereen te zien lachen als deze teckel bijna opstijgt van het kwispelen en guitig loopt rond te springen door en langs het water. Hij blij, wij blij.

We maken een wandeling over het strand en promenade om na ook het Fort te hebben bekeken, te belanden in een cafe met buitenterras. Je verwacht het niet… Aangezien we onderweg nog niet veel hadden gegeten, hadden we na de wandeling ook een beetje trek en bestelden ook wat kleine hapje erbij. Was top en super gezellig. Bij elkaar afgestemd hoe het nu voelt om nu echt onderweg te zijn en ook te beseffen dat er voorlopig geen werk op ons staat te wachten als we niet willen. Het voelt goed zeggen we tegen elkaar.

Na terugkomst in de camper viel het doek voor onze terrorteckel. Met enige bravour wilde hij nog met een bot spelen, maar nadat hij op een stoel belandde, was er weer die comateuze toestand van onze Joep. Hij was doodop! Lekker rustig.

Mir is nu aan het koken en ik schrijf het blog van de afgelopen dagen. Beter kunnen we het niet hebben met elkaar. Vredig, rustig en super goede vibes. We blijven hier tenminste nog een volle dag staan en misschien nog een dagje extra. Fijne plek dit!