Mooi op tijd in de ochtend gaan we weer op pad, na een paar dagen in relax stand te hebben gezeten op deze camping in Albarracin. Prima plek en prachtig stadje om te bezoeken. Maar nu weer door naar onze volgende bestemming. Miriam heeft weer een mooie plek gevonden midden in de natuur. Joep kan daar lekker wandelen, want in de steden en dorpen loop je toch over straten en is er weinig groen voorhanden.
We draaien met de camper de weg op en gaan richting Parc Natural de La Serrania de Cuenca. Miriam had deze route al in haar gedachten om te overwegen, maar we kregen ook de tip om richting Cuenca te gaan vanuit een lezer van ons blog en lid van onze motortoerclub de Windvangers. Lida Muller zei dat we ook Cuenca in moesten gaan en dat de natuur om deze plaats ook fantastisch is. Nou, Lida…dat is een understatement! Wat een rit hebben wij vandaag gemaakt. Niet normaal zo genoten van de route van Albarracin naar het Parc Natural La Serrania de Cuenca. Maar eerst moeten we van de camping af en door het dorp Albarracin heen en slaan we af, meteen de bergen in op een nieuw wegdek. Verkeer is er niet en zeer relaxt rijden we door de bergen en is het meteen genieten onderweg. Het is echt ongelofelijk dat na elke bocht er een nieuw schilderij zich ontvouwt. Na een 30-tal kilometers rijden we langs een parkeerplaats waar we goed de camper kwijt kunnen, midden in de natuur. We besluiten om even een wandeling te maken met Joep, zodat hij in plaats van tegels, nu grond, gras en bomen om hem heen heeft. Nou, dat weet deze dictator van de camper wel goed te waarderen. We lopen naar een paar uitkijkpunten en zijn nu al blij. Dat het allemaal nog mooier en beter wordt, dat hadden we toen nog niet in de gaten.
Doorrijden gaan we. We rijden vanaf Albarracin over de A-1512, A-1703, A-1704 rijden we richting Frias de Albarracin en komen uit bij Nacimiento del Rio Tajo. Een picknick park met een aantal grote prachtige bijzondere monumenten.
De letterlijke vertaling van is “De bron van de Taag”. Dit park ligt in het hart van de Montes Universales, een bergketen die tot meer dan 1800 meter hoog is. Een stroompje water dat uit de Fuente García-fontein ontspringt en naar het monument stroomt, waarbij het water uit vele andere bronnen langs de rivier wordt verzameld, vertegenwoordigt de eerste stappen van onze rivier op haar meedogenloze reis naar de zee.
Het Monument aan de bron van de Taag, ontworpen in 1974 door José Gonzalo Vives, geboren in Rubielos de Mora, is een eerbetoon aan de drie provincies waar de rivier ontspringt: Teruel, Cuenca en Guadalajara, die de loop ervan bepalen. Teruel wordt vertegenwoordigd door zijn symbolische “kleine stier”, terwijl de ster en de kelk Cuenca vertegenwoordigen en de ridder Guadalajara. De gehele beeldengroep wordt geleid door Pater Taag, een allegorie van de rivier, vormgegeven door een grote titaan met een eigen, unieke geschiedenis.
De figuur van de Titaan, die uit een grote berg oprijst, is rijk aan symboliek. Zijn zwaard, ingebed in de voet van het beeld, stelt de grote kloof voor die de rivier in het schiereiland heeft uitgesleten, en de spleet die zijn lichaam doorsnijdt, is de rivierbedding die het schiereiland van west naar oost doorkruist. Zijn baard symboliseert het smelten van het bergwater na het smelten van de sneeuw, en de ster die hem kroont, vertelt ons dat hij geboren is uit de wintersneeuw van de bergen.
Het monument voor Vader Tagus bestaat uit monolieten en een recreatiegebied met een barbecue (alleen in de winter geopend), picknicktafels en bankjes om te ontspannen en te genieten van de frisse lucht. Er is ook een fontein met water dat zo koud is dat het voelt alsof het net uit de koelkast komt – het puurste bergwater dat er is. Joep haalde zijn neus ervoor op en besloot water uit het kreekje te drinken.
We raken even aan de praat met een aantal oudere spanjaarden en een jongere dame. Ze vragen waar we vandaan komen en ze geven aan dat ze al 40 jaar in Duitsland wonen en nu weer terug zijn met hun dochter om Spanje te bezoeken. We nemen afscheid en rijden door over de wegen die ons doen denken aan onze reis met de camper in Amerika. De vormen van de rotsachtige gigantische bergen, de naaldbomen, rode grindpaden en de “snake river” die we naast ons hebben. Na een aantal kilometers verder te hebben geslingerd door de bergen, hoor ik Miriam in extase roepen: hier wil ik stoppen, stop, stop, stop!
We zien een afslag naar een groot plateau boven de, zoals wij hem noemen, de Snake river. Opaal kleurig water, slingerende rivier en omringd met rotsachtige bergen. We stoppen daar op het plateau en zien opeens dezelfde spaanse mensen staan en ze herkennen ons direct en enthousiast beginnen ze weer een praatje met ons. Godzijdank spreekt de dochter goed Engels en raken we echt aan de praat. Ze vragen ons waar we precies wonen en vertellen over hun leven in Duitsland als buitenlanders. Ze geven ons nog wat tips over de omgeving en wensen ons een heel fijn verblijf in Spanje. Ze waren trots op ons dat we op onze leeftijd nu de keuze hebben gemaakt om te reizen en niet meer te werken. Doen we goed, zegt de oude baas! Prachtig.
Sowieso zijn de mensen hier zo verschrikkelijk vriendelijk en attent! Even ter voorbeeld: Eergisteren wilden we voordat we naar de camping in Albarracin gingen, eerst nog boodschappen doen in Teruel. Op een zondag. Via Google vonden we een Supermercado en wij er dus op af. Toen we aankwamen daar op de desbetreffende plek, bleek het een supermercado te zijn voor huisraad, een soort Action. We moesten dus iets anders zoeken en geparkeerd even met de camper om op google een alternatief te zoeken. Tot opeens op onze deur werd getikt. Een wat oudere dame die in een nogal rap tempo, in het spaans, als een mitrailleur klinkende stortvloed aan woorden tegen ons aan het roeptoeteren waren. We dachten eerst dat ze boos was, maar ondanks dat we zeiden dat we geen spaans spreken, bleef ze maar door praten. Google Translate erbij gepakt en aangegeven dat ze tegen de smarthpone moest praten. De krasse dame deed dat zonder enig voorbehoude en hield een betoog dat ook Google Translate even moest verwerken. Maar wat bleek; de dame dacht dat wij boodschappen moesten hebben en dat we nu op verkeerde plek stonden. “Volg ons maar dan brengen wij jullie naar een goede supermarkt, waar je ook kan tanken” zei ze. We waren perplex, zoveel vriendelijkheid en bereidheid om vreemden te helpen. Fantastisch! Ze reden ons naar een prima supermarkt en met tankstation voor de deur. De dame ging zo ver, dat ze nog uitstapte en ons een parkeerplaats vasthield waar we de camper konden zetten. Ze wuifde nog even en stapt in haar eigen auto. This made our day!
Maar goed…nu weer terug naar de dag van vandaag. We staan de Spaanse dochter en haar ouders nog even uit te zwaaien bij de prachtige uitkijkplaats terwijl de zon straalt tegen een strak blauwe lucht. Nagenoeg geen wind en om ons heen geen mensen en geen verkeer. Ik stel voor aan Mir om met de drone te gaan vliegen in deze mooie kloof met dat opaalblauwe water op de achtergrond. Jaaa, zegt Mir; goed idee, we hebben geen haast. We pakken de drone en zijn nog wat onwennig om alles vliegklaar te maken en heel erg onwennig om ermee te vliegen. We gaan het gewoon proberen en de drone gaat prima omhoog en op onze scherm zien we al mooie beelden binnenkomen. Rondom in de bergen en boven ons vliegen een tiental enorme roofvogels; gieren! Prachtig hoe sierlijk zij dansen op de thermiek, zoekend naar een prooi! En ook komt er een adelaar overvliegen en we hebben ze op beeld! Miriam gaat helemaal uit haar plaat!
We willen net wat wat meer foto’s en video’s van boven gaan maken als opeens een auto van de Guardia Civil het plateau op komen rijden en ons aankijkt en heel langzaam langs onze camper rijdt. Nou, we schrikken allebei en denken meteen dat dit een dure dag gaat worden. Drone inleveren en boete van 2500 euro! Dit is wat we horen via een andere camperaar die het is overkomen. Toevallig een mede bewoner van ons recreatiepark in Drenthe. Gerald en Leoni raakten hun drone kwijt toen ze betrapt waren. Wij waren vergeten om te checken of wij uberhaupt wel mochten vliegen in dit gebied, maar aangezien we niemand tot last zijn, geen gebouwen zien en op goede hoogte vliegen, moest dit volgens mij wel mogen. De Guardia Civil rijdt langs ons en zien volgens mij niet dat we met een drone aan het vliegen waren, aangezien we in de schaduw staan en we strak naar boven keken. Hierdoor dachten ze misschien dat we op onze smartphone zaten te kijken en zagen zij niet de afstandbediening van de drone. Die gasten denken natuurlijk dat we zitten te genieten van de gieren en de adelaar boven de bergen. Ze rijden door en wij maakten dat we de drone zo snel mogelijk op konden bergen.
Nadat we begonnen waren aan de laatste etappe van vandaag, kwamen we ongeveer om 13.00 uur aan op onze geplande camperplaats in Uñu. Area Caravanas Uñu (Cuenca). Het is een adventure terrein voor met name (school)kinderen die op schoolkamp gaan of in de weekenden padvinders ontvangen om leuke dingen te doen. Het ziet er prima uit en we zijn blij dat we zo midden in de natuur staan. De koelkast zit nog voldoende vol voor een paar dagen hier te verblijven en het dorp ligt op nog geen 700 meter. Daar is een mini-supermarkt aanwezig, dus als we nog langer willen blijven lukt dat ook. De eigenaar van de camperplaats was supervriendelijk en goedlachs. Hij spreekt een paar woorden engels en ik inmiddels een paar woorden Spaans. Na een enerverend gesprek over het reilen en zeilen op deze camperplaats, met handen en voeten en onze taalbarriere, zegt de beste man: maar ik begrijp je goed, duidelijk! Waarop ik zeg: nou..dan moeten we maar gaan trouwen, want mijn vrouw begrijpt mij na 35 jaar nog steeds niet. De man kijkt mij aan en begin te schaterlachen en slaat mij op de rug met de mededeling; ik heb er ook zo eentje thuis!! Zo’n gesprek schept toch een band!
We staan hier heerlijk, we hebben vanmiddag nog even gewandeld door de bergen met Joep en vervolgens hebben we nog een paar proefsessies gedaan met onze drone om er wat meer bedreven in te worden. Hopelijk kunnen we dan wat mooie beelden met jullie delen. Nu lekker in een warme camper, TV aan en gezellig avondje aan blog werken en route maken voor over een paar dagen. We genieten!
