Landgoed Het Meenen

1 juni 2025: Landgoed Het Meenen in Mander – Part II

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen dagen stonden in het teken van weer een beetje bijkomen van alle indrukken en vooral kilometers van de afgelopen dagen in het oost Duitse land. We zijn voor de tweede keer neergestreken in het prachtige Twente. In Mander om precies te zijn. Vorige maand hebben wij hier zo intens genoten van deze camperplaats en de omgeving waarin deze is gevestigd. De wandelingen in en rondom het landgoed zijn prachtig, maar vooral de faciliteiten van de camperplaats zijn echt top te noemen. Maar hierover kunnen jullie een paar blogs terug over lezen.

Na aankomst op hemelvaartsdag eerst ons gereserveerde plekje opgezocht, toen bleek dat er nog een paar plekken beschikbaar waren. Er waren 4 echtparen geweest die wel gereserveerd hadden niet op kwamen dagen zonder af te bellen. De verhuftering is ook al toegetreden bij de camperaars onder ons. Hoe moeilijk is het om, als je van gedachten bent veranderd, om even af te bellen. Maar wat doen deze mensen? Die sturen random naar 4 a 5 camperplaatsen een reservering en op het laatste moment besluiten naar welke ze gaan. En de eigenaar van de camperplaats loopt “nee” te verkopen naar andere gegadigden die wel hadden willen komen. En zeker nu in zo’n hemelvaartsweekend moeten de campings en camperplaatsen het hebben van de volle bezetting. Dit zijn waarschijnlijk ook de mensen die troep achterlaten of grijs water ergens dumpen. Ze hebben schijt aan de hele wereld. En dus geen chemisch toilet nodig waarschijnlijk…

Na het installeren van de camper, even kwartier maken en we zijn klaar voor de komende dagen vertoeven hier op Landgoed Het Meenen. We maken de eerste dagen een paar langere wandelingen met Joep en voor de rest is het vegeteren met hoofdletter Vee (rundvlees op de Cadac grill!). Het is gezellig druk en ook de laatste plaatsen van de camperplaats worden toch nog bezet. Goed klik met onze buren hier op “ons” veldje. We hebben namelijk hier Boef, een nog kleinere teckel als Joep. Wij dachten dat Joep een olijk en grappig hoofd heeft, maar deze Boef spant de kroon. Zo klein als Kobus (ons buurhondje en broertje van Joep), maar zo stoer en brutaal als een rottweiler. Mooie gesprekken en feest der herkenning over de karakters van onze teckeltjes. Daarnaast hebben we ook nog Jip, een pup van nog maar een paar maanden, met een prachtige mohére-achtige wollen vacht…Net een Swiffer. Wat een leuk, vrolijk en speels hondje was dit. Tijdens een langere wandeling met de eigenaar van Jip en Joep en mijzelf, was Jip een tornado die onder, boven, naast, achter Joep aan het springen was. Maakte totaal geen indruk bij Joep en deze liep stoïcijns door. Ook leuke gesprekken met de eigenaar van Jip. Deze erg vriendelijke en grappige man uit Badhoevedorp heeft een hoveniersbedrijf en zijn echtgenote een makelaarskantoor. Erg leuke mensen en vooral veel gesproken over het stoppen met werken en onder welke voorwaarden en onze plannen hoe wij die gaan vormgeven. Wellicht komen we ze nog een keertje tegen onderweg. Zou leuk zijn.

Afgelopen zaterdag “waren we er weer” na de reisdagen van de afgelopen dagen en lekker even 1,5 dag gechild op het Landgoed. Vooral het feit dat de koffiebar De Koffiesnor ook op het terrein zit, konden we hun heerlijke boerenijs weer eens tot ons nemen. Aanrader! Ook halen de camperaars hier in de ochtend de vers gebakken broodjes en kun je hier gezellig op het terras met elkaar een bakkie doen. En de zon scheen volop en dus was er iemand die er helemaal voor ging liggen…

Zonnebaden op eigen bedje

Het weer was zaterdag natuurlijk helemaal top, dus iedereen had goede zin. Wij dus ook en daarom besloten om een mooie fietstocht te maken richting de omgeving van het Springendal. De fietstocht brengt ons door Vasse en vandaar uit verdwijnen we in de bossen van het Springendal. Joep giert het uit in zijn supersonische vliegmand en waant zich Superman voorop bij Miriam boven het fietsstuur van haar. We stoppen tussendoor nog een paar keer om Joep even een wandeling te laten doen en hij vermaakt zicht prima. Wij dus ook!

Na terugkomst bij de camper even een drankje gedaan en vervolgens de Cadac Safari Chef maar weer uit de hoezen gehaald om lekker buiten te kunnen koken. Ik besluit om vandaag een paar klussen “aan te pakken” en met volle overtuiging begin ik met een technische aanpassing te maken aan ons verwarmings- en boilersysteem van de camper. Jullie kennen mij inmiddels; ik ben niet zo’n klusser (understatement of the year) en dus mijn zelfvertrouwen is ergens onder nul te bekennen. Maar ik begin eraan. Ik pak mijn gereedschapsset uit de garage van de camper en ik besluit dat ik de Black & Decker Workmate niet ga gebruiken en laat deze achterwege…Ik moet een probleem met de water- en condensafvoer oplossen en na diverse youtube video’s te hebben bekeken, mailwisseling met de fabrikant van het nieuwe onderdeel en het pakken van de EHBO-kist, begin ik toch maar met de klus. Wat denk je? Binnen 5 minuten klaar. Wel met ondersteuning van Mirreke, aangezien ik al bij het uitpakken van de verpakking riep dat het niet ging passen. Hieronder zien jullie de foto van het eindresultaat….ik ben tevreden!

Oplossing voor afvoer condenswater

Dan nog een tweede klus te doen in dit weekend. Ik moest ook nog een technische aanpassing doen aan het mechanische antidiefstalsysteem van onze chinese vouwfiets. Vaak vergeten wij het slot mee te nemen als we gaan fietsen. Dit betekent dat we dan ook nooit ergens kunnen gaan wandelen onderweg of een terrasje pakken, aangezien we de fietsen niet zonder slot achterlaten. Hiervoor hadden we een oplossing, maar deze moest nog gemonteerd worden. Nou…gezien het eerdere resultaat van mijn vorige technisch project, durf ik nu echt alles aan! Ook hier tevreden over het eindresultaat!

Kryptonite slotbracket gemonteerd

Mijn aanzien bij mijn lieftallige echtgenote is enorm gegroeid deze dagen, dus voor de interne mens werd weer goed gezorgd. Mir heeft weer heerlijk buiten gekookt en we hebben tot laat in de avond onder luifel gezeten. Op de vraag of het nog gaat regenen vanavond/vannacht was er een gast die zei dat er geen druppel ging vallen en zeker geen onweer verwacht. Alleen maar in Limburg! Maar deze Mevrouw Pelleboer is vervloekt op de camperplaats. Godzijdank hadden wij einde van de avond de luifel ingedraaid, stoelen opgeborgen en schoenen in de garage gezet. Godzijdank! Het onweer brak los en de regen kwam met bakken uit de hemel vannacht. Om ons heen werden in de nacht alsnog luifels ingedraaid en rumoer om ons heen. Mevrouw Pelleboer is de volgende ochtend met stille trom vertrokken…

Vandaag, zondag 1 juni, zien we een exodus aan vertrekkende campers en kunnen wij nog een paar dagen blijven staan. We pakken na het ontbijt weer de fiets en gaan op pad richting Watermolen Bels en Watermolen Frans in het Dal van de Mosbeek. Het is maar een paar kilometer fietsen en aangezien het zondag is, is het druk overal. Maar de watermolens zijn de moeite waard om te bekijken en zijn gelegen in een prachtig glooiend landschap.

Watermolen Bels werd in 1725 gebouwd als papiermolen. Nadat papier maken steeds minder opleverde, besloot men in 1845 een tweede molen bouwen. Watermolen Frans, waar cichorei werd gebrand. Dit is een soort vervanger van koffie, voor de mensen die echte koffie niet konden betalen. In 1860 bouwde de zoon Frits van de watermolen om tot korenmolen en ruim 50 jaar later, in 1916 kocht Jannes Bels het hele complex en werden de beide watermolens vanaf dat moment korenmolens. Vanaf 1962 werd het complex een bekend horeca-onderneming. Eerst als een Theeschenkerij en nu al sinds jaren een gezellig onderkomen voor menig lekkere lunch, diner of gewoon om lekker op het terras een drankje te doen.

Na terugkomst bij de camper besluiten we om de boel alvast een beetje op te ruimen en beginnen met de fietsen weer in te laden. Wat overigens wel een leermomentje was is het feit dat de fietsgespen op een Thule fietsendrager gemaakt zijn voor normale fietsen. Maar nu we dikke fatbike-achtige banden hebben, passen deze gespen niet. Daarom maar met spanbanden van de bouwmarkt maar de boel vastgemaakt. Op route maar ook eens langs Obelink in Winterswijk gaan om de XXL gespen aan te schaffen. Man, wat een gedoe met die spanbanden. Het is weer gelukt. Morgen maar eerst eens kijken waar we terecht komen.

Deze laatste middag hier op Landgoed Camperpark Het Meenen werden we verrijkt met een bezoekje van Mila, de jongste telg van 5 jaar, het gezin hier op dit landgoed, de familie Steggink. Mila kwam met de meest boeiende verhalen over haar school, vakanties, haar broers, de honden, haar oma, het hondje van haar oma, de campers en het leven in het algemeen. Zelfs over de liefde had ze haar vraagtekens. Jongens vond ze maar irritant. Wat denk je met 2 broers zegt ze….en liefde? Ach, Kees is verliefd op haar, maar die is lelijk…..daar begin ik niet an! Mooie afsluiter van deze paar dagen hier in Mander. Morgen weer verder.

We blijven wel hier in Twente hangen de komende dagen, want we zijn er samen wel over uit dat we deze regio echt 1 van de mooiste van Nederland vinden. We hebben nog ruim 4 weken te gaan voordat we weer thuis moeten zijn, dus alle opties zijn nog open!

29 Mei 2025: Terug op (Nederlandse) aarde!

/ martin&miriam / 9 reacties

Tja…We kunnen er een heel verhaal van maken; en dat hebben we de afgelopen dagen ook gedaan, maar we zijn weer terug op Nederlandse bodem. We kunnen zeggen dat de reis die ChatGPT ons heeft voorgesteld en waar wij ons aan hebben gecommiteerd is tegengevallen. Maar dat is maar gedeeltelijk de waarheid.

De route die GPT had gemaakt was zoals wij hem gevraagd hadden. De route slingerde tussen allemaal natuurgebieden en kleine gehuchtjes. Geen serieuze stad gezien en het was werkelijk een prachtige rit van 4 dagen. Waar ging het dan mis? Nou, dat lag hem in het feit dat een aantal camperlocaties niet meer bleken te bestaan of veel duurder waren dan was aangegeven door de digitale wijsneuzen. Als je zegt dat een camperlocatie een tientje per nacht kost en je komt aan en het blijkt 25 tot 39 euro per nacht te zijn, dan wordt het plaatje veel duurder dan je vooraf denkt. Ja, maar een vakantie mag toch ook wel wat kosten? Jazeker, maar wij kennen inmiddels geen vakantie meer en leven van ons eigen vermogen en er is geen inkomen meer. Dan is het verblijven in Oost Duitsland een hele dure grap. Alle campings daar en camperplaatsen waren allemaal tussen de 30 en 50 euro per nacht. Dat zijn wij niet gewend als we onderweg zijn. Daarnaast is het dan ook nog zo dat de acccommodaties ondermaats waren qua faciliteiten en onderhoud. Het was echt ouderwets oost duitse gezelligheid…not! Ook de mensen die we daar spraken in tankstations, winkels en op de camperlocaties waren niet vriendelijk. Wantrouwend en argwanend zelfs, was onze gezamenlijke beleving. Kortom; het voelde helemaal niet goed om daar te zijn.

De camperlocatie van gisteren, Ufercamp Eldeblick in Neuberg bij Parchim, spande de kroon qua ongemakkelijk gevoel. Deze locatie zag er op voorhand prima uit en qua potentie zou het zeker een prachtige locatie kunnen worden. Gelegen aan een rivier met terrasje, restaurantje, bootjes, haventje, zag het er veelbelovend uit toen we aankwamen. We kwamen aan omstreeks 15.00 uur en niemand aanwezig. De campereigenaar van de enige andere camper die er stond, liep ons tegemoet en begon meteen met dat we niet overal konden gaan staan want zijn vrienden kwamen. Of we maar op een ander veldje wilden gaan staan. Op de vraag of hij de eigenaar was, zei hij dat die er nog niet was, maar pas om 17.00 uur zou komen. We gaan niet 2 uur staan wachten totdat hij komt en de andere man zei ook dat we op het andere veldje wel een plekje konden pakken. Wel wist hij ons te vertellen dat de volgende dag (vandaag dus) hemelvaart en Herrentag gevierd zou worden en er een gezellige boel zou worden gemaakt. Nou, voor een dagje leek ons dat wel wat, dus we besloten om te blijven voor de 22 euro per nacht. De camper geinstalleerd en aangesloten op de plek die we uitgekozen hadden.

Om 17.00 uur kwam er een medewerker het restaurant open doen en kwam bij onze camper om te vragen wat wij kwamen doen. We moesten naar het restaurant komen om de formaliteiten te regelen, was de wat dwingende opdracht van de jongedame. Ik meteen met haar naar het restaurant om alles te regelen. Er kwam niks aan informatie voor mij als klant, maar meteen werd de kassa aangeslagen en of ik even 39 euro wilde afrekenen. Maar het was toch 22 euro? Ja dat was bij vorige eigenaar, was haar repliek. Er kwam niets aan informatie waar ik alles kon vinden op het terrein zoals; losput voor grijs water, waar chemisch toilet geleegd kon worden, waar schoon water geladen kon worden, waar vuilnis in container kon. Niets van dat alles. Oh ja…toen pas kwam de mededeling dat het nog kon gebeuren als er nog andere camperaars kwamen, dat ik mijn camper moest verplaatsen naar een andere plek. Mijn vraag waarom dit was en of deze camperaars dan al gereserveerd hadden, was haar antwoord dat dat niet het geval was en dat zij wel bepaalde wie waar moesten staan. Ik gaf aan dat ik niet meer ging verplaatsen aangezien ik al stond waar ik stond en dat ik inmiddels betaald had voor de plek. En wat maakt het dan dat ik weg moet voor een ander die niet gereserveerd heeft? De dame kwam er nu niet meer uit en belde de eigenaar. Na vijven en zessen mocht ik blijven staan. De rest van de dag kwam er niemand meer aan op het terrein. Achteraf snappen wij dit wel waarom er geen andere gasten meer kwamen. Voor 39 euro per nacht kom je op een zeer hobbelig en oneffen terrein, kun je je chemisch toilet niet legen, kun je nergens je grijze water kwijt, zijn de toiletten goor en vies, de afwasplaats vol met vogelpoep en ligt er een uitgedroogd wekenlang vies vaatdoekje waar de schimmel op staat. De middag en avond stond in het teken van overlast ivm klaarmaken voor het feest van vandaag. Bierwagen, tafels en stoelen werden neergezet met ook nog gelal en gebral. Voor de rust was onze timing ook al beroerd. In de avond nog met de eigenaar gesproken in goede harmonie en hem feedback gegeven over onze ervaringen voor deze 39 euro per nacht. Voor de niet camperaars onder ons; dit is een erg duur tarief wat ook nog niet eens in verhouding staat tot het gebodene voor een camperplaats. De eigenaar wist niets van campers en had een autogarage en deed dit er even bij naast omdat het hem wel leuk leek. Het tarief moest voor hem zo hoog zijn want hij moest wel winst maken op zijn investering. Maar dan moet je wel ook wel topfaciliteiten bieden, en die biedt je niet, zei ik nog. Dit gaat hem niet worden. Einde van het jaar is het klaar met dit avontuur denk ik.

Dan maar de volgende plannen maken. Rügen was onze jarenlange verlangen als bestemming om eens langs te gaan als we in de buurt waren. Dat zijn we nu, maar door het feestweekend is het daar bomvol met kampeerders en zijn daar de tarieven ook belachelijk hoog. Na intern beraad besluiten we om deze hoek van Duitsland achter ons te laten en zien we de weersberichten om ons heen. Nederland lijkt voor ons het beste weer te hebben voor de komende week. Niet te warm, zonnig, fiets- en wandelweer. Het voelde dan bij beide ook meteen goed om weer “ga terug naar start en begin opnieuw” te besluiten.

Vanmorgen om 6.45 uur vertrokken we vanuit Duitsland om de 425 kilometer als een speer terug naar Nederland aan te pakken. Weinig verkeer en we passeren zonder problemen Hamburg en Bremen en komen uiteindelijk tegen de middag aan op Landgoed Het Meenen in Mander, Twente. Hier zijn we een maand geleden ook al geweest en werkelijk een toplocatie om te verblijven. En dat voor € 18,50 per nacht en waar alles echt top top top is! We zijn blij en verblijven hier een paar dagen om bij te komen van de afgelopen reisdagen.

We gaan dan wel weer bepalen welke kant we op gaan. We denken dat we in de Benelux blijven en eerst maar eens ons eigen landje weer eens gaan verkennen. Dit regelen we dit keer zelf en laten ChatGPT even met rust.