Ourique

20 februari 2025: 5e dag in Serro da Bica

/ martin&miriam / 5 reacties

Mochten mensen dit blog lezen met de verwachting dat er veel is gebeurd; hou maar op met lezen! Wil je wel gewoon weten hoe onze dagen eruit zien en hoe we e.e.a. beleven, dan meer dan welkom! De laatste dagen gaan namelijk voorbij in totale ontspanning hier op Camping Serro da Bica. Het is een prachtige plek om te vertoeven met mooie wandelingen binnen het terrein van de camping. Dit doen we dan ook een aantal keren per dag. Er valt dan ook niet veel meer te melden dan dit en het lekker luieren voor de camper, met op zijn tijd het natje en droogje. We lezen enorm veel en verbazen ons zelf dat we zo goed de rust kunnen bewaren na alweer een paar dagen op deze camping.

Het feit dat we ver buitenaf van de bewoonde wereld staan en dat we in dit gebied niet echt lekker kunnen fietsen, maakt ook dat we ons echt richten op rust en wandelen met Joep hier op het terrein.

De ochtenden beginnen altijd met de broodjes ophalen bij de receptie en de broodjes voor de volgende dag bestellen. Dan even een praatje met dees of geen, voordat we echt met de dag beginnen. We vinden het een hele fijne camping, ondanks dat het papierloos toilet niet ons ding is en dat je niet met slippers/schoenen in het sanitairgebouw mag komen. Schimmelkaas vinden we allebei lekker, maar schimmelvoeten dat is wat minder. Maar voor de rest is dit wel een hele fijne plek om te zijn.

Daarnaast keuvelen we een beetje met klusjes in en rondom de camper. De camper ziet eruit! Zoveel modder en zand op de camper door de natte ritten door Belgie, Frankrijk en Spanje. Daarom maar alle luiken, deuren en buitenwanden zo goed als kwaad het kon schoongemaakt. De camper wassen mag hier niet, maar al soppend met een emmertje kon ik in ieder geval alle deuren en luiken goed afnemen. Ook hebben we onze zuignappen van de luifel eens uitgeprobeerd. ideaal! Veel meer leefruimte onder de luifel doordat de stokken niet op de grond staan, maar in de zuignappen op de buitenwand van de camper. Olie gepeild, bandenspanning gecontroleerd en bijgevuld en chemisch toilet en watertanks verzorgd. Nou….ik was op!! Direct weer in relaxstand, want het moet niet op werken lijken.

Een ander ding is wel, zo ervaren wij dat tenminste, is dat de meute die hier echt al maanden overwintert een kliek is geworden waar je niet makkelijk als passant tussen valt. Iedereen is aardig, maar is toch op eigen inner-circle gericht. Wij vinden het prima zo, aangezien wij eigenlijk altijd wel op ons zelf zijn en het liefst ergens buitenaf staan. Ook omdat Joep nogal waaks is, is veel roering om je heen vaak ongemakkelijk omdat ie dan toch wat vaker blaft. Maar dat maakt hier ook niet veel uit, aangezien 80% hier een hond heeft.

In de blokhut heb ik samen met een aantal mannen het voetbal kunnen aanschouwen tussen Feyenoord en AC Milan en dat was natuurlijk een topavond. Gisteravond heb ik op mijn bed naar PSV tegen Juventus gekeken en dat was ook een waanzinnige wedstrijd en goed voor het nederlandse voetbal. Miriam wilde graag Emma Kinderziekenhuis kijken en dus ken ik mijn plaats; de slaapkamer als je wat anders wilt kijken.

Tja…wat doen we nog meer zo deze dagen op de camping? Miriam kookt lekker in het kleine keukentje en ik doe de afwas. Vind ik altijd leuk om te doen omdat je altijd met een paar kerels staat af te wassen en slap te ouwehoeren. Ook inspiratie waar je heen kunt of waar het mooi is.

Morgen, vrijdag de 21e, moeten we van deze camping af omdat onze plek al eerder gereserveerd was. We hadden best nog wel een paar dagen willen blijven als het kon, maar we hebben ook wel weer zin om meer richting de kust van de Algarve te gaan. Eerst gaan we morgen nog boodschappen doen in Ourique en daarna ergens tanken. Diesel en LPG moeten weer bijgevuld worden. We willen op onze volgende camping ook wel weer een aantal dagen blijven staan als deze een leuke gezellige is. Camping Quinta de Odolouca in Sao Marcos da Serra. Ook met nederlandse eigenaren en moet ook een hele mooie plek zijn. We gaan het zien. Als het niks is dan vertrekken we weer na 2 dagen en gaan we mogelijk nog Leo en Jose Rikken bezoeken met onze camper. Zij staan op een Municipal in Monte Gordo en het lijkt ons wel leuk om met hun een avondje of zoiets door te brengen. Leo is een oud-opdrachtgever van mij en met hem heb ik een aantal jaar mogen samenwerken aan een grote opdracht. Het samenvoegen van 2 organisaties, verhuizen naar een totaal nieuw op te zetten distributiecentrum voor hulpmiddelen en deze beide organisaties daarin te huisvesten. Pittige tijden, maar met veel voldoening kijk ik terug op deze klus, als de samenwerking met Leo. Altijd contact blijven houden en ook onze meiden kunnen elkaar goed verdragen….Leo en ik hebben het zwaar dan…

We zitten nu heerlijk voor de camper in zo’n 23 graden met de zon boven ons bolletje. We houden het goed vol in het zuiden! Gisteravond had ik op LinkedIn een post geplaatst hoe mijn data vanuit mijn Garmin horloge inzichtelijk maakt hoe relaxed ik ben. Statistisch ben ik hersendood, maar mijn maag rommelt nog op zijn tijd….hahaha, nee hoor! Maar een stressloos leven bevalt ons tot op dit moment goed. Mijn schoonzusjes zeggen altijd; “jullie komen altijd eerder terug van vakantie, dus eind april zal wel niet haalbaar zijn…”. Nou, ik denk dat ze er nu echt naast zitten. 25 april is de datum waarop we ons richten.

16 + 17 februari 2025: Montargil – Ourique

/ martin&miriam / 8 reacties

Na het afscheid van de kleine, knusse camperplaats Quinta Lima bij Sylvia, Sander, Linde en Mara zijn we weer op onze normale tijd vertrokken richting het zuiden van Portugal. Onderweg volgen we gewoon weer de N2, die ons de afgelopen week vele gezichten van dit prachtige Portugal heeft laten zien. Verschillende natuurparken, bergkammen, heuvellandschappen, rijke en arme dorpen, goed en slechte wegen, uitdagingen met de camper soms als je door de hele smalle straatjes moet rijden, terwijl het een doorgaande secondaire weg is. We genieten intens en naarmate de zonnestralen verder doorkomen, hoe beter ons humeur wordt. We hebben toch nog minstens een tussenstop voor de komende avond/nacht nodig om echt in het noorden van de Alvarve aan te komen.

We gaan echter over deze stop niets meer vermelden dat er niets over te melden was. Het was een ACSI camping in Montargil. Deze camping is onderdeel van een portugese versie van Droomparken en heeft een hoog Peter Gillis gehalte. Aangezien er verder niets in de buurt zit, besluiten we toch maar hier 1 nacht te boeken. Op zich zag de camping er best aardig uit. Restaurantje, zwembad en direct aan een groot meer. De mensen maken zich hier op voor het nieuwe seizoen en is bezig om te snoeien, maaien, schilderen, dus een hoop lawaai. Tegenover ons staan 2 nederlandse gezinnen uit Nederland, ook goed voor een hoop kabaal en racende fietsen voor onze deur. Niks mis mee, maar Joep wordt er niet rustiger op en daardoor wij weer niet om Joep steeds tot kalmte te manen. Daarnaast is hun hond ook nog loops en ja….denk zelf nog maar eens na toen we vroeger jong waren en gingen stappen hoe gruizig we waren. Niet te houden! Joep dus ook niet. Morgen met gierende banden weg hier! Prima rustige nacht gehad en op tijd weer op pad.

Voordat we gaan rijden willen we nog een camping voor een aantal nachten vinden, maar in het binnenland is het wat dunner gezaaid dan aan de kust met campings. We vinden een camping waar we beiden enthousiast over zijn. Een oase van rust op een kleine camping met maar 20 plekken. We bellen, maar ze zitten bomvol en geen plek dus voor ons. Dan besluiten we maar dan maar te zien waar we terecht komen. Ons schrikbeeld is op een grote parkeerplaats te staan met 100 campers deur aan deur op een rijtje. Maar we stellen daar ons op in en ook prima als er geen alternatief is. We spreken de afgelopen dagen meerdere campereigenaren en deze spreken allemaal hetzelfde uit over de hoeveelheid campers en drukte in deze tijd van het jaar op alle camperplekken en campings. Mijn schoonzus Sylvia was in het najaar in het zuiden en die verbaasde zich er ook al over. Zij willen niets reserveren vooraf, maar daar ontkom je al bijna niet aan tegenwoordig.

We rijden in een prachtige omgeving door mooie natuur en stoppen bij een parkeerplaats met park eraan vast midden langs de N2. Picknickbanken, BBQ’s, prieeltjes en alles supernetjes. Als je dan weer andere parkeerplaatsen ziet met de hoeveelheid zwerfafval, dan denk je; waarom kan het hier wel en ergens anders niet zo netjes blijven. Dan worden we gebeld door de camping die we zelf graag hadden willen boeken. Onverwacht is er een camper vertrokken en ze bieden ons een plaats aan voor maximaal 5 a 6 nachten. Daar hebben we wel zin in en dus bevestigen we onze komst. Ons humeur is nog beter dan het al was. Wij die kant op. Ourique is de bestemming en we hebben er zin aan.

We komen aan op de camping en het staat ons al direct aan wat we zien. Goede vibes en alles ogenschijnlijk prima voor elkaar. We maken een praatje met de nederlandse eigenaar die ons ook even de huisregels toelicht. Poepen zonder papier…..om maar meteen met de deur in huis te vallen! Tja, daar moet je mindset wel even op ingesteld worden. Ook papiergebruik in chemisch toilet in camper mag ook niet. Droog fohnen? Met ijskrabber de randen schrapen? In de zon met kont omhoog droogkleien? Hahahaha….ja dit doet wat met een mens. Kortom; ik slik mijn drol wel door! Ik bedoel overigens niet letterlijk! Alhoewel Miriam wel heel lekker gekookt heeft de afgelopen dagen. Maar ik moet er doorheen en hersens op nul. Nou dat lukt ook wel met deze stressloze periode. We staan allebei heerlijk op uit inmiddels. Top!

Maar goed; je mag dus wel papier gebruiken, maar je mag het niet doorspoelen in het toilet. Papier na gebruik in containertje naast je gooien. We noemen het afvalbakje holle bolle gijs…papier hier!!

Het is hier wel een nederlandse enclave met veel mensen die hier echt overwinteren en dus allemaal elkaar inmiddels goed kennen. Passanten vallen dus misschien hier een beetje moeilijk in de groep denken we. Maar ze hebben iedere dag om 17.00 uur happy hour in de Blokhut, waar ze ook voetbal kijken als er iets te kijken valt. Nou….dat komt goed met de gezelligheid.

Ook het wandelen op het campingterrein is prachtig. Het landgoed is direct gelegen aan een riviertje en we lopen rondom de camping door mooie natuur. Hier volgen een paar impressies van deze camping.

Op de eerste avond kreeg Miriam al een klein akkefietje met een wat zuur ouder echtpaar toen ze met Joep haar laatste ronde liep. Een echtpaar riep wat naar Miriam, maar Mir had eerst niet in de gaten dat ze het tegen haar hadden. Wat bleek; de mensen stoorde zich eraan dat er een hondje op de camping liep en die kon toch maar overal “poepen en pissen“. Ze moest buiten het hek van de camping maar die hond uitlaten. Moet je dan je hond optillen en dragen naar de buitenkant van de hekken zodat hij totaal niet kan plassen tot die tijd? Dat doet/lukt toch niemand? Je zal maar een Deense Dog hebben. Voor alle duidelijkheid is dit een camping die honden verwelkomt. De huisregels die we expliciet mee hebben gekregen van de eigenaar van de camping was dan ook alleen maar als de grote boodschap gedaan is binnen de muren van het park; opruimen! En aangezien we dit altijd doen en zakjes bij ons hebben, voelen we ons niet aangesproken. Oh ja, de eigenaar zei ook nog dat alle poepzakjes in specifieke emmer moesten worden gegooid. Iedereen doet dat. En aangezien ik bij aanvang van grote wandeling meteen Joep buiten het hek zijn kunstje zie doen, loop ik dus 4 kilometer met zijn poepzakje in mijn hand voordat ik het in de emmer kon doen, doe ik dat vanzelfsprekend dan ook altijd. Als je niet van honden houdt (en dat kan/mag), ga dan niet op een camping staan waar honden meer dan welkom zijn.

Maar dan tot slot iets anders…als je dan ziet hoe mensen hier de toiletten achter laten na de grote behoefte. Ongelofelijk! Ze kijken niet achterom als ze deur uitgaan en hoe ze het achterlaten. De damestoiletten zagen eruit, Miriam sloeg steil achterover en met het akkefietje van gisteravond in het achterhoofd, is dit dan toch schrijnend. Volwassen mensen, 40 personen bij elkaar, die dus niet in staat zijn om het netjes te houden. “We betalen toch om het schoon te laten houden” was een repliek van een eerdere gast hier, toen we onze verbazing deelden met onze buren naast ons. Verbeter de wereld en begin bij jezelf is ons motto.

We gaan zo lekker een wandeling maken met Joep en zitten de komende dagen in relaxmodus, in de zon. Net even de bandenspanning gecontroleerd, de luiken van de camper schoonmaken en Mir is lekker de binnenkant aan het kuisen. Fietsen hebben wij nog niet gebruikt, maar dat is hier ook niet mogelijk gezien de bergen. Wij willen niet dat onze tongen tussen de spaken komen, dus wachten we maar af totdat we in een gebied komen waar het wat vlakker is.

Oh ja….we zien dat er steeds meer nieuwe abonnees aanmelden op onze site voor onze blogs. Dat vinden we super leuk allemaal! Dank je wel! Mocht je willen reageren op onze blogs (nog leuker), zet dan even je naam onder de reactie. Wat is namelijk het geval; WordPress maakt van de jullie emailadressen een fictief emailadres ivm privacybescherming. Maar met alleen je voornaam/naam is het voor ons makkelijker te achterhalen wie ons mailt. Want inmiddels komen er steeds meer reacties binnen. Leuk!