Portugal

October 20, 2025: On the road, but already at the garage after 1000 meters!

/ martin&miriam

Today is the day we leave for southern Europe. We woke up early this morning, and since burglars can’t imagine what kind of pigs live in our house, the place naturally had to be delivered spotless. After we’d fully equipped the campervan at the front door, filled it with water, and disconnected the power, all that was left was to turn off the main water valve in the house and shed, and we were off!

At 9:30 a.m., we drive our Lambortinki out of the park towards Emmen. But immediately, a warning light comes on, and that wasn’t exactly what we were looking for. Especially with my technical incompetence, my stress levels are rising, and my eyelids are twitching… straight to our local campervan guru, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We drive in, and Jan immediately makes time for us. He immediately reassures us that it’s nothing serious because the light is yellow. You really have to be careful with red lights, he says. As befits a good marriage, I always stay away from red lights…

Jan hooks up all sorts of computers to our Fiat Ducato and diagnoses it: the oil level sensor is malfunctioning. Nothing serious, but you’ll need to check the oil yourself more often if the sensor is really broken. After resetting the onboard computer, the problem seems to be resolved, and we’re ready to go. I still have to think about the solution for the warning lights; turn the light off and the problem will go away… But with complete confidence, we set off at 10:55 a.m. A bit late, but that doesn’t matter since we have no destination. A direction, but no destination. As someone with partial autism, I’ll have to get used to this, as I used to prefer to plan everything out. But my dear wife is right: we have all the time in the world, no destination, so we can plan each day to see what we’re going to do and where we’re going. We’re excited!

At Klazienaveen, we cross the border, which is quite unusual, as we have to go through customs and are checked by German border guards. We’re allowed to continue, and via Meppen, Oberhausen, Cologne, and towards Trier, we enter the Eifel region for our first overnight stop. The route between Oberhausen and Cologne was very busy, and we were delayed by over an hour due to traffic jams. Joep is doing really well in the campervan, lying comfortably in his basket or on Miriam’s lap. As long as he’s happy, we keep driving. But when he looks at us with his eyebrows furrowed, we know we have to stop somewhere soon.

We decided to do that at that precise moment and turned off towards Blankenheim in the Eifel region. There was supposed to be a simple but beautiful campervan site on the edge of the village. The Eifel looks stunning with all the autumn colours on the hills and mountains. We drove past a lake and saw the autumn colours of the trees reflected in the water. Beautiful!

When we arrived at the Weiherhalle P3 camper site (camper contact site code: 752), we were pleasantly surprised. What a great camper site it was. We paid with coins for the pitch and also for the electricity. Everything was set up for 11 euros per day/night. It wasn’t crowded yet at the 15 pitches at this camper site. There were four in a row. Not our favorite, but perfectly fine for an overnight stay.

After setting up the campervan, we immediately went for a walk with Joep through the adjacent park. It’s a beautiful, rolling park with plenty of seating, a wine bar, patios, and other entertainment. There’s also sports equipment (we’ll skip that one) and disc golf. Never heard of it before, but I recently did this activity with my family during our Lammertink family day. It’s funny! The village of Blankenheim also looks lovely with its half-timbered houses and village square. But since everything there is closed on Mondays and Tuesdays, we’ll be leaving the village for now.

After a lovely walk, we’re now enjoying a nice drink and snack in the campervan, and I’m writing our first blog post of this trip. Tomorrow the weather will be unsettled and rainy, so we’ll continue our journey towards France. We’ve decided that if the weather stays this bad this week on the road, we’ll keep driving until we reach the south of France or Spain, where we can wear shorts and the sun is shining. We’re both feeling really good already, and it’s so familiar back in the campervan with our division of labor. And another nice prospect is the fact that we always sleep incredibly well in our beds. We’ve already had the chance to experience the new mattresses, so we’ll be having a wonderful time tonight!

October 12, 2025: Getting ready for departure

/ martin&miriam

The past few weeks have been filled with pleasant socializing and dinners with people we’ll miss in the coming months due to our departure for Southern Europe this winter. The campervan has had its major service at Jan Kuipers Camperservice in Schoonoord and has received a new Maxxfan, new brake discs, and brake pads. We’re curious to see how the Maxxfan performs, but it looks great! I’ve participated in two tennis tournaments in recent weeks, and Mir did a fun photo assignment for a 45th wedding anniversary of acquaintances here at the park. The coming week will be all about making preparations for our departure for Southern Europe.

Tomorrow I’m going to wash the campervan, and Miriam will take care of the interior again, making the beds, etc. We’ve decided to take as little as possible this winter to save weight. Last winter, we had a crate of drinks and a crate of food for Joep, plus a crate of groceries in the campervan garage. We also have some loose items in the garage. So we’re going to do that differently. We now have a lightweight washing machine, so we don’t need to take as many clothes. We’re also not going to take any more groceries, etc., and will simply do our grocery shopping at the supermarkets we come across along the way. We’ve stopped using physical books and are carrying dozens of books in our e-readers. Driving with a full water tank is also unnecessary, since there’s almost always tap water at campervan sites. That’s why we’re only filling the tank with 40 liters instead of the full 110 liters. Enough for the first day if it’s absolutely necessary. Finally, I’m already 17 kilos lighter than last winter, so all of that makes a huge difference in the campervan’s weight. The weight of the Maxxfan compensates for that. We’re also considering removing the satellite dish from the camper roof for next season. This is despite the advice of our brother-in-law, John, who advises against it because it will negatively impact the camper’s residual value and will be inconvenient if we trade it in. However, since we primarily stream via Google TV and a MiFi router with a data SIM card, removing the dish will save us another 15-18 kg. Weight controls abroad are zero-tolerance. Germany and France, in particular, seem to be strict. That’s why we’ve made these considerations.

Since we plan to enter Germany via Emmen and visit Alsace in France on our way to Karlsruhe or Freiburg, we think it’s wise to stay underweight. We’re a bit worried that the highways have weighing loops, so they’ll easily pick you out. Before leaving with a full load, we’ll weigh it properly with us inside so we know what to expect.

So tomorrow we’ll start by completely emptying the camper garage and removing everything we haven’t used in the past year. Then we’ll rehome everything we can take with us and start loading the bikes. That way, all we have to do is fill the inside of the camper with clothes and some groceries, and then we’ll be ready to go.

Because we’re more accustomed to our free time and completely detached from our work past, we think we’re now more capable and willing to stay away longer. We really want to try to skip winter altogether, provided the weather stays inviting. Hopefully, more sun and much less rain than last winter. That was so wet and stormy, so if that happens again, we’ll either be back sooner or we’ll move on to better places.

We’re visiting friends and family in southern Spain and then want to continue on to Portugal and probably spend a few weeks at Quinta Odelouca, where we had such a wonderful time last year. From there, we’ll head north again in the spring, through the Basque Country, Spain, back into France, and then back home.

Yesterday we took my motorcycle to winter storage, so that season is now over. We’ve also arranged things for our car so we can feel good about leaving it unused for all those months. The advantage is that we can suspend both the car and the motorcycle with the RDW, which will save on monthly costs. We can also get used to planning our trips better next year and thus suspend the campervan with the RDW for a few months as well. The RDW’s suspension fee is €88.00, so the longer you suspend it, the better your return on the suspension. Road tax for campervans is going up by 100% next year, so we’re going to be paying an unprecedented €200.00 per month. Isn’t that unusual? But it won’t stop us from continuing to enjoy traveling with the campervan.

Final stop before storage

Finally, we’re still budgeting for the coming months of travel, and I’m still watching drone videos to get a better handle on the new drone. Miriam already seemed to be more adept at handling it than I am during the first flight. But hey… what isn’t Miriam more adept at than me?

Well, that’s about it for now. Starting next week, we’ll be blogging regularly again, hopefully with some beautiful photos of Miriam and the drone. We hope you’ll be reading along (subscribe, we’d love that!) and there’s plenty to share with you about our journey. We’re already seeing lots of campers heading south on YouTube or Instagram, and we’re really looking forward to it. We still have a week to go with preparations, including getting the cottage ready for the winter months. Christmas in Spain… something different! We’re almost ready!

12 Oktober 2025: Klaarmaken voor vertrek

/ martin&miriam / 10 reacties

De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van veel gezellige sociale contacten en etentjes met mensen die we de komende maanden gaan missen in verband met ons vertrek richting Zuid Europa deze wintermaanden. De camper heeft inmiddels zijn grote onderhoudsbeurt gehad bij Jan Kuipers Camperservice in Schoonoord en heeft een nieuwe Maxxfan gekregen, nieuwe remschijven en remblokken. We zijn benieuwd hoe de Maxxfan gaat bevallen, maar het ziet er goed uit! Zelf heb ik de afgelopen weken deelgenomen aan een tweetal tennistoernooien en Mir heeft een leuke foto-opdracht uitgevoerd in het kader van een 45-jarig huwelijk van kennissen hier op het park. De komende week staat in het teken van alle voorbereidingen treffen voor ons vertrek richting Zuid Europa.

Morgen ga ik de camper wassen en gaat Miriam de binnenzijde van de camper weer onder handen nemen en de bedden opmaken etc. We hebben besloten om deze winter zo min mogelijk mee te nemen om gewicht te besparen. Afgelopen winter hadden we een krat met dranken en een krat met voer voor Joep plus een krat met boodschappen in de camper-garage. Ook ligt er nog los spul in de garage. Dat gaan we dus anders doen. We hebben nu een lichtgewicht wasmachine mee, dus hoeven we ook niet zoveel kleding mee te nemen. Ook gaan we niet meer boodschappen etc meenemen en doen we gewoon onderweg boodschappen bij de supermarkten die we tegenkomen. Fysieke boeken gebruiken we niet meer en gaan er tientallen boeken mee in onze e-readers. Ook met volle watertank rijden is eigenlijk overbodig, aangezien je op camperplaatsen nagenoeg altijd water kunt tappen. Daarom vullen we de tank maar met 40 liter ipv van de volle 110 liter. Genoeg voor de eerste dag als het echt nodig is. Tot slot weeg ik zelf alweer 17 kilo minder als afgelopen winter, dus dat alles scheelt enorm in gewicht van de camper. Het gewicht van de Maxxfan compenseert dat dan weer. We overwegen voor volgend seizoen ook de satellietschotel te laten verwijderen van ons dak van de camper. Ondanks het advies van zwager John die dit afraadt om te doen omdat het ten koste gaat van de restwaarde van de camper en weer lastig is bij eventueel inruil van de camper. Maar omdat wij hoofdzakelijk streamen via Google TV en een Mifi-router met data-simkaart. Het verwijderen van de schotel scheelt weer 15-18 kg. De controles op gewicht in het buitenland hebben zero-tolerance. Met name Duitsland en Frankrijk schijnen streng te zijn. Daarom dus maar deze afwegingen gemaakt.

Aangezien we het voornemen hebben om via Emmen Duitsland binnen te rijden en richting Karlsruhe of Freiburg de Elzas in Frankrijk te bezoeken, lijkt ons het verstandig om onder gewicht te blijven. In de snelwegen zitten weeglussen, dus ze pikken je er zo tussen uit is onze angst een beetje. Voor vertrek op volle lading maar even goed wegen met ons erin en dan weten waar we aan toe zijn.

Morgen dus eerst de garage van de camper helemaal leeg halen en alles wat we het afgelopen jaar niet gebruikt hebben eruit halen. Dan vervolgens alles weer een nieuw plekje geven wat wel meegaat en alvast de fietsen laden. Zodoende hoeven we alleen nog maar de binnenzijde van de camper te vullen met kleding en wat boodschappen en dan zijn we klaar voor vertrek.

Omdat we nu al meer gewend zijn aan onze vrije tijd en helemaal “los” zijn van ons verleden qua werk, denken we dat we nu meer in staat zijn om langer weg te kunnen en willen blijven. We willen echt proberen de hele winter over te slaan, mits het weer uitnodigend blijft. Hopelijk meer zon en veel minder regen dan afgelopen winter. Die was namelijk zo nat en onstuimig, dus als dat weer gaat gebeuren dan zijn we of eerder terug of we knallen door naar betere oorden.

We gaan vrienden en familie bezoeken in Zuid Spanje en willen dan door naar Portugal en waarschijnlijk toch nog een paar weken naar de Quinta Odelouca, waar we vorig jaar ook met heel veel plezier gestaan hebben. Vandaar uit in het voorjaar weer omhoog richting het noorden via Baskenland Spanje weer Frankrijk in en vervolgens weer richting huis.

Plekje bij Quinta Odelouca

Gisteren hebben we mijn motor weggebracht naar de winterstalling, dus dat seizoen is nu voorbij. Ook voor onze auto hebben we zaken geregeld zodat we met goed gevoel de auto al die maanden ongebruikt voor de deur kunnen laten staan. Voordeel is dat we zowel de auto als motor kunnen schorsen bij het RDW, dus dat scheelt weer in de maandelijkse kosten. Kunnen we ook een beetje wennen om beter onze tripjes te plannen volgend jaar om zodoende ook een aantal maanden de camper te schorsen bij het RDW. De schorsingskosten van het RDW bedragen € 88,00, dus hoe langer je hem schorst, des te beter je rendement hebt van de schorsing. De wegenbelasting voor campers wordt voor volgend jaar met 100% verhoogd en gaan we dus naar een ongekende € 200,00 per maand. Niet normaal toch? Maar het weerhoudt ons niet om te blijven genieten van het reizen met de camper.

Laatste stop voor de winterstalling…

Tot slot zijn we nog een beetje een begroting aan het maken voor de komende reismaanden en ben ik nog drone-filmpjes aan het kijken om wat beter met de nieuwe drone te kunnen vliegen. Bij de eerste vlucht bleek Miriam er al handiger mee om te kunnen gaan, als ik. Maar ja….waar is Miriam nou niet handiger mee dan ik..?

Nou, dat was het voor nu wel zo’n beetje. Vanaf volgende week zullen we weer regelmatig bloggen, met hopelijk mooie foto’s van Miriam en de drone. Hopelijk lezen jullie mee (abonneren, vinden we leuk!) en valt er genoeg te delen met jullie over hoe het ons vergaat onderweg. We zien veel camperaars al onderweg trekken naar het zuiden via YouTube of Instagram en hebben er enorm veel zin in. Nog een weekje voor de boeg met voorbereidingen en het huisje ook klaarmaken voor de wintermaanden. Kerst in Spanje…..weer een keer wat anders! Wij zijn er bijna klaar voor!

10 September 2025: Winter is coming!

/ martin&miriam / 5 reacties

Vanmorgen was het voor ons de eerste ochtend dat het fris was in ons chalet en overwegen we om de verwarming aan te zetten. “Winter is coming!” Een bekende zin uit de wereldberoemde en mooie serie Game of Thrones. We zien ook de kleuren om ons heen langzaam aan veranderen naar de herfsttinten en dit maakt dat we er samen maar eens goed voor gaan zitten wat de planning gaat worden voor de komende winter. We merken dat we er weer zin in hebben om weer op pad te gaan met onze Lambortinki.

Gisteravond is Mirreke teruggekomen van een 6-daagse trip vanuit een bloedheet Sevilla. Samen met haar beide zussen gaat ze jaarlijks voor een aantal dagen op stedentrip of zonvakantie. Ze heeft het waanzinnig naar haar zin gehad zoals te zien en lezen op haar Polarsteps. Ik denk dat ze samen bij elkaar zo’n 1500 fotos hebben gemaakt van deze mooie stad. Naast monumentale gebouwen fotograferen, is ook het vastleggen van alle lekkere gerechten, tapas, sangria’s en ander geneugten des levens een hoofdtaak van de dag. Het zag er allemaal fantastisch uit en de meiden hebben het enorm naar de zin gehad.

Sfeerimpressies van zussenweek in Sevilla!

En ik? Ik ben thuis gebleven bij Joep en had mijzelf afgemeld bij mijn part-time werkgever, het transportbedrijf waar ik als oproepkracht auto- en truck-onderdelen bezorg bij dealerbedrijven. Gewoon omdat ik het leuk vind om nog wat te doen, 1 a 2 dagen per week. Ik voel mij niet prettig om de hele dag achter mijn laptop of voor de tv naar YouTube of wat dan ook te kijken. Zelf heb ik nagenoeg geen hobby’s en Miriam des te meer. Al het doe-het-zelf werk wat mannen veel doen, is aan mij niet besteedt. Daar komt in mijn geval altijd het eigen risico van de zorgverzekeraar in het geding en belast ik het zorgssysteem met tenminste een bezoek aan de Huisartsenpost en vervolgens ziekenhuis…

Maar desondanks ben ik toch flink bezig geweest de afgelopen dagen. Het chalet moest aan de buitenzijde gereinigd worden en de dakgoten nagelopen en ook schoongemaakt. Iedere dag 4x een flinke wandeling met Joep en vervolgens in de avonduren rustig op bankie enorm veel handelingen gedaan op de afstandbediening van de TV. Veel sport gekeken en zelf ook nog een beetje gesport. Ik vermaak mij prima deze dagen, maar ik mis mijn meisje wel in deze dagen. Zelf ben ik een halve kluizenaar en ben hoofdzakelijk op onze eigen kavel aan het leven, terwijl normaliter Miriam veel socialer is en graag onder de mensen is. En dus met meer verhalen thuiskomt.

De afgelopen dagen ook bezig gehouden met het maken van een nieuw, simpel, fris Camperjoy logo. Deze is inmiddels te aanschouwen op onze website en instagram-acount. Vervolgens nu bezig om sticker-set te ontwerpen om op de achterzijde van onze Lambortinki te plakken. Een verwijzing naar dit camper-blog en social media. Dit doen we overigens niet met de illusie dat we een enorme fanbase krijgen, maar we vinden het wel erg leuk om juist door de contacten met andere camperaars veel nuttige tips te krijgen en kunnen geven. We merken dat we steeds vaker reacties krijgen op onze blogs via email om echt wat meer info met elkaar te delen. Erg leuk allemaal! Op die manier volgen wij inmiddels ook al aardig wat camperaars, reizigers die via vlogs, blogs en socials hun avonturen en ervaringen delen met de wereld. Ook YouTube is daarin een ware inspiratiebron voor ons. Maar daar wagen wij ons niet aan om zelf te gaan vloggen. Wel overweeg ik weer om toch weer een drone te kopen om korte videootjes te maken tijdens onze reizen voor op onze website. Sterker nog; ik heb zojuist weer een nieuwe drone gekocht en geen DJI. Dit keer een Skyrovas Air+ met extra batterij en extra propellers (die zal ik vast nodig hebben). Het is een betaalbaar alternatief en komt goed uit de testen. En voor waar wij hem voor gebruiken is het prima; beetje luchtshots en beetje rond onze locatie vliegen. Over de zee vliegen en lange videoclips zien we ons niet doen. Wel leuk om korte clips op onze website en Instagram te laten zien tijdens onze reizen.

De Skyrovas Air+ Drone

Voordat we weer gaan vertrekken voor een aantal maanden richting het zuiden van Europa, moeten er nog wel een paar zaken gedaan worden aan de camper. Bij onze plaatselijke camper-onderhoudsbedrijf Jan Kuipers in Schoonoord, wordt de jaarlijkse servicebeurt uitgevoerd, een LPG gasmeting gedaan en een nieuwe Maxxfan ingebouwd. Die Maxxfan is een dakventilatiesysteem die ervoor zorgt dat je zowel buitenlucht naar binnen haalt of binnenlucht naar buiten afvoert. Op basis van de gewenste temperatuur die je binnen wilt, kan dit systeem dit door luchtcirculatie bewerkstelligen. Het is echter geen echte verwarming. De Maxxfan verhoogte het comfort in de camper door vochtgehalte en ventilatie te reguleren. Hierdoor geen condens op de ramen aan binnenzijde als je ‘s morgens vroeg wakker wordt. Eind september gaat dit allemaal gebeuren en dan zijn we eigenlijk klaar voor vertrek.

Maxxfan de Luxe

Echt op pad gaan we ergens rondom de 3e week van oktober. Voor die tijd hebben we nog wat afspraken staan, maar daarna gaan we op pad. We hebben geen einddatum en nemen ons voor om nu echt de rust te nemen om langer ergens te blijven staan als het een mooie plek is. Geen planning te maken wanneer we waar willen zijn. Eigenlijk is de enige planning die we maken de route hoe we naar het zuidelijke deel van Frankrijk te rijden. Doordat we eigenlijk vroeg in het jaar weg gaan, hopen we nog een mooie milde herfst te hebben in Zuid Frankrijk en blijven we daar een beetje rondhangen net zo lang dat het weer daar nog aangenaam is. Via de Pyreneeën willen we proberen om dan via binnenland Spanje naar het zuiden van Spanje te rijden, om vervolgens via Portugal weer naar noordelijke richting Baskenland weer Frankrijk in te gaan. Het kan zijn dat dit januari is, maar ook maart….denken we…

15 Maart 2025: Camping Asseiceira in St. Antonio das Areias

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen 2 nachten waren wij te gast op Camperplaats Monte Novo in Ferreira de Capalins bij Rob en Sam en hun 4 honden Onion, Longo, Lucas en Scampy en geit Lennell. Joep was helemaal in zijn nopjes en heeft er een aantal dierenvrienden bij. Joep kon gewoon loslopen op het terrein en speelde met de nieuwe kameraadjes. De camperplaats was nog maar net een paar maanden open en Rob deed zijn uiterste best om er een hele fijne camperplaats van te maken. Er waren nog zaken die niet optimaal waren, maar wij stonden op een fijne vlakke plek. De 8 camperplekken waren gesitueerd in een voormalige paarden buitenbak en omheind. We hebben er echt een hele prettige tijd gehad. Ook met de andere M&M (Mick en Margareth) hebben we erg leuke gesprekken gehad. Gisteren een heerlijke wandeling met zijn drieën gedaan met fantastische vergezichten over het gehele gebied. We konden zo ver kijken met het heldere weer.

Maar voordat we gingen wandelen was er nog een klus te klaren. De camper van de camperplaats eigenaar was vastgelopen in het natte gras en hij moest daar weg. Rob, Mick en ik gingen de klus wel even klaren. Dit viel nogal tegen uiteindelijk, maar met behulp van planken, gravel en mijn massa duwend ter ondersteuning van de trekkende auto moest de klus klaren. Nee. Touw knapte af en toen maar de camper van Mick voor de andere camper gezet en nu lukte het om de camper los te krijgen. We hadden wel een biertje verdiend vonden de heren. Maar toen gebeurde iets onverwachts; bij het achteruitrijden van de camper, bleef bovengrondse elektrakabel voor geheel het dorp achter de antenne op het dak van Mick zijn camper hangen en trok de hele paal uit de voegen. Hier was Rob niet blij mee, want de kabel hing nu op 2 meter hoogte boven het maaiveld. En hier moeten onze campers morgen langs als we de camper plaats verlaten. We hebben enorm gelachen met elkaar tijdens het klaren van deze klus en uiteindelijk is het gelukt om de boel weer op de gewenste hoogte van 3,80 hoogte in de palen te krijgen. Biertje verdiend!

Vanmorgen afscheid genomen van de engelse enclave op Monte Novo en op pad richting het volgende natuurpark Parque Natural de S. Memede. Eerst rijden we een prachtige weg weer richting Portalegre, alwaar we boodschappen doen voor de komende dagen en ook de LPG flessen moeten weer gevuld worden. We gaan alleen maar de stad in om de dingen te doen die we willen doen en vertrekken richting Camping Asseiceira in St. Antonio das Areias.

Voordat we daar aankomen rijden we door Portagem en parkeren we onze camper op 3 parkeervakken langs de weg. Er zijn geen andere parkeerders voor de overige 35 andere parkeerplaatsen, maar toen we terug kwamen na een aantal fotos te hebben gemaakt van een romeinse brug en kasteeltjes, stond de portuges politie rondom onze camper te bekijken of wij er waren. Ik liep er maar meteen heen, maar op een niet al te vriendelijke toon werd ik gewezen op het benutten van 3 parkeerplekken en dat dit niet mocht. Waarom deed ik dit? Ik gaf aan dat ik niet in de parkeervakken pas en dat we alleen maar een fotootje wilden maken van de brug en kasteel en dat wij binnen 2 minuten weg waren. Dat was goed en zonder te groeten stapte hij in de pliesie-auto en reed weg. Nou…ook weer meegemaakt deze dag.

De laatste kilometers naar de camping was tegen de berg op en weer een mooie natuur om ons heen. We vinden Portugal werkelijk een heerlijk land om te vertoeven. Wat een natuur en wat is het overal netjes in de dorpen en rondom de huizen.

We zien ook leuke plekjes te koop staan en hebben al wat huizen bekeken online. Het is hier niet goedkoop en wat wel betaalbaar is, moet heel veel aan gebeuren.

We komen omstreeks 13.00 uur aan op de camping en deze heeft hele goede recensies en dat snappen we als we binnen rijden. Hele knusse, kleine camping met maar 15 plekken met veel privacy. We kiezen het verste plekje op de camping met direct naast ons een schapenweide en olijfboomgaard.

We stellen alles weer keurig op zijn plaats en blijven hier wel weer een paar dagen hangen is onze verwachting. Superschoon sanitair, hele vriendelijke Oostenrijkse eigenaren en goed te wandelen hier. Morgen willen we naar Marvâo wandelen. Een wandeling met steile stukken die ongeveer 1,5 uur duurt en dan ook nog eens terug. Nu is Miriam een lekkere maaltijd weer uit het kleine keukentje aan het toveren en vanavond gezellig TV kijken. Het weer is nog steeds niet om buiten te zitten, alhoewel we vanmiddag wel even buiten hebben gezeten. Maar regen, hagel en een temperatuur van 13 graden maakt dat we de kachel aan hebben en knus binnen zitten. Morgen weer een nieuwe dag.

12 en 13 Maart 2025: Moura en Ferreira de Capelins

/ martin&miriam / 5 reacties

Gisterochtend zijn we vertrokken van Quinta de Odolouca en hebben een aantal buren daar gedag gezegd. Het mooie is dat ze allemaal zeiden; Tot volgend jaar! Grappig, want inderdaad hebben wij wel voor volgende winter een aantal weken weer geboekt, hopelijk met beter weer.

Afin…wij op pad met het voornemen om niets te plannen, niet door te jakkeren tot laat in de middag en ook te stoppen in dorpjes om daar eens de boel te verkennen. Alle afgelopen dagen waren voornamelijk in de natuur en ver buiten bebouwde kommen. De rit van vandaag verloopt prima en wat een waanzinnig mooie rit was dit. We willen de komende dagen wel een paar natuurparken doorkruisen, maar onderweg blijkt wel dat heel Portugal aan deze zijde prachtig is. We rijden door wijngebieden, glooiende landschappen en ondanks dat het weer wederom niet al te best is, valt het enorm mee ten opzichte van wat ze voorspeld hadden.

We koersen richting Mértola en doorkruisen Parque Natural de Vale Guadiana.

Het natuurpark ligt in de vallei van de rivier de Guadiana, die soms stroomt tussen smalle oevers waar nog eeuwenoude getijdenmolens staan, en soms genesteld tussen steile kliffen bedekt met mediterraan struikgewas, wat prachtige natuurlijke landschappen oplevert. Het gebied omvat steden die een oud en goed bewaard erfgoed herbergen, zoals Serpa en Mértola. 

Aan de noordrand van het park, op een plek waar de schoonheid van het landschap ongeëvenaard is, ligt het belangrijkste kenmerk van de Guadiana-route: de waterval Pulo do Lobo. Deze waterval is zo genoemd omdat de rotsen aan beide oevers zo dicht bij elkaar liggen dat het lijkt alsof je de rivier in één keer kunt oversteken. Maar probeer het niet, want het is niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. Wij hebben deze waterval niet bezocht en rijden door als bewonderaar van dit gebied. We passeren ook agrarisch landschap waar zowel granen worden verbouwd en weilanden met divers soort vee, koeien, schapen en paarden. Maar ook wijngaarden. En alles glooit prachtig groen door elkaar door, valleien en heuvels, hoofdzakelijk in een heldere groene kleur.

In Mértola heeft Miriam in een klein buurtwinkeltje wat boodschappen gedaan en hebben we bepaald waar we de nacht willen doorbrengen. Nou…het gaat volgens ons helemaal goed komen met de plek die we gevonden hebben via Park4Night. We komen eraan en staan op een parkeer-plateau direct aan een heel groot waterreservoir Albufeira de Alqueva.

Stuwdam

Wij stonden vlakbij de stuwdam en hebben deze immense betonnen muur ook bekeken. Maar onze eerste avond los staan zonder faciliteiten was een feit. De hele avond tv gekeken, verlichting aan en de accu-indicatie was nog steeds groen, wat betekent dat de accu voldoende stroom nog levert. Dat was anders toen we vanmorgen via de omvormer een kopje Nespresso wilden zetten. Oeps…..Dit apparaat trok de hele accu in paar seconden leeg en allemaal loeiende sirenes en knipperende lampjes. Accu-led stond op dieprood, wat betekent dat de accu teveel leeg getrokken is. We weten nu 1 ding: avond TV Kijken en vervolgens ook nog Nespresso drinken kan niet als de accu tussentijds niet opgeladen is. Eerder was het met volle accu geen probleem om Nespressootje te maken. Maar goed, ook deze vakantie komen we toch zaken tegen in de camper die we anders willen in de toekomst. Een crash-sensor met duo-control voor de gasinstallatie en als blijkt dat de huishoudaccu bijna over zijn levensduur is, een lithium-accu. De crashsensor en duo control geeft altijd volledig inzicht in capaciteit gasflessen en deze mag je de kranen van de flessen openhouden tijdens het rijden. Dat is fijn! De duocontrol regelt automatisch overschakelen naar de nieuwe fles als de eerste fles leeg is. De lithium-accu weegt de helft minder dan de huidiger gel-accu en heeft een langere levensduur en hogere capaciteit. Tot zover de huishoudelijke mededelingen…

De plek was erg fraai, de omgeving was een soort strandpark wat nog in ontwikkeling was. We hebben er prima gestaan, super rustig met nog 2 andere campers. Het enige dat niet super-rustig was, was het weer! Slag-regens niet normaal. Maar toen we wakker werden zagen we dat we gewoon van de plek af konden komen, dus geen probleem!

Vanmorgen reden wij omstreeks 10.00 uur probleemloos van de plek af en koersen richting Reguengos de Monsaraz, waar we boodschappen willen gaan doen en tevens ook het stadje te bekijken als het er in ieder geval een beetje uitnodigend uitziet. Dit stadje ligt in de regio Alentejo, een wijngebied dat vlakbij de hele mooie hoofdstad van deze regio ligt, Évora. Weer een hele mooie rit!

Omdat na de middag regen wordt verwacht besluiten we eerst om langs een camper service te rijden om toilet en grijs water af te storten en schoon water weer bij te vullen. Het is hier allemaal erg goed gefaciliteerd in Portugal. Daarna het dorpje in om het te bekijken. De straatjes zijn smal maar het 7,5 meter lange billboard op wielen past overal doorheen en we vinden een parkeerplaats bij de Brandweerkazerne, aan een gezellig parkje. We slenteren door de straten en Joep heeft het ook naar zijn zin.

Dan komen we langs een kookwinkel en zeg ik tegen Mir dat we nog een koffieperculator moeten kopen als we geen nespresso kunnen maken. Ja, want we gaan vaker los staan zeggen we. Deze hebben we gekocht en vervolgens lopen we weer terug naar de camper om daarna boodschappen te doen bij een Continente Supermarkt hier aan de rand van de stad. Miriam vindt het inmiddels een fijne supermarkt. Vooral door de eigen merk koekjes….en de chocolademousse.

Dan beginnen we aan ons laatste stukje rijden deze dag. We besluiten om op een camperplaats te gaan staan van een engels koppel. Wij zijn gek op engelse koppels! 😉 Deze camperplaats ligt in Ferreira de Capelins, op 20 minuten rijden van de supermarkt. Daar aangekomen zijn we blij van wat we zien. Op de hoek van de straat een cafe met snackbar en we staan op een mooie plek bij erg vriendelijke mensen op het terrein.

Wij zijn de eerste gasten deze dag en even later komt er nog een andere camper met engelse mensen het terrein oprijden. Nadat zij de camper hadden neergezet kwamen ze samen met de eigenaresse van de camperplaats zichzelf voorstellen. Micky en Margareth stellen zich voor aan Miriam en Martin. Beide M&M’s. Afgesproken dat wij de gele zijn en zij de bruine!

Zojuist nog even een wandeling gemaakt met z’n drieën, vlak voor de regen weer met bakken uit de hemel kwam.

11 Maart 2025: We gaan het anders doen nu!

/ martin&miriam / 20 reacties

We geven het op hier! We pakken onze spullen bij elkaar en gaan morgen weer verder met onze natte reis! Want nat, dat blijft het hier nog wel de komende dagen. We kunnen inmiddels niet meer zonder modderpoten de camper inkomen, gezien de geheel ondergelopen campingplek die we hebben. Op je teenslippers zak je tot net onder de lies in de blubber (ietwat overdreven…maar tot aan de enkel zeker!) en dat is niet prettig na inmiddels 5 dagen ellende hier op deze prachtige plek.

Maar omdat vandaag de enige mooie dag is in deze week, besluiten we om woensdag hier te vertrekken. “Wat er ook gebeurt, ik zit de hele dag buiten voor de camper” zegt mijn lieftallige echtgenote deze ochtend. Een paar minuten later heb ik buiten haar haren ingeshampoot en lekker haar haren gewassen….in de regen! Maar op die lieverd van mij zit wel een kop op! Ze bleef gewoon zitten en zit nu nog steeds met Joep buiten op een zeiknatte stoel. Elke keer als ik wat negatiefs over het weer zeg, dan zegt ze dat ik op moet houden met al dat negatieve gelul over het weer…”nu weten we het wel!” Komt vanuit haar tenen (in de modder!) Even een korte opsomming van de zomaar uit de lucht vallende kreten van mijn lief: “ wat een tyfusweer….goed dat die meteologen geen dokter zijn geworden…ze weten er geen zak van!” En “tjesus, dit is toch niet normaal…wat een zeikweer de godganse dag”.

Jaaaaa….het leven van een camperaar in de winter in Portugal valt niet mee dit jaar. Het is werkelijk het slechtste jaar ooit wat regen betreft hier in het zuiden. Maar de sfeer onder elkaar is top te noemen. We lachen om de situatie, ondanks dat het allemaal wel een beetje balen is op onze eerste wintertrip.

Natte voetjes…

Maar wat gaan we dan anders doen? Waar gaan we heen? Overal om ons heen is het gewoon regen, regen en nog eens regen. We zien andere camperaars richting huiswaarts gaan of in de Cote d’ Azur nog een paar weken hangen. Dat lijkt mij ook wel wat, maar nu blijkt daar ook weer de komende week veel regen te vallen. We besluiten om gewoon onze reis die we van plan waren verder te gaan doen. Weer of geen weer. We gaan wel richting het noorden van Portugal om onderweg nog een aantal natuurparken te bezoeken en vervolgens landinwaarts door Spanje richting Frankrijk te rijden. We hebben nog tijd zat en dit jaar zien we ook echt nog als oriëntatiejaar om te ervaren waar en wat we leuk vinden. Deze plek waar we nu staan hebben wij wel voor de komende winter weer gereserveerd omdat deze plek alles heeft wat wij fijn vinden.

Ook zijn er veel camperaars die in het binnenland stonden, naar de costa’s vertrokken omdat daar het weer inmiddels wat beter is geworden. Maar dit maakt dat je nergens meer terecht kan aangezien alles vol is, horen we. Ons trekt dit totaal niet en daarom kiezen wij om de andere kant op te gaan. Vrienden van ons en familie van Miriam hebben huizen aan de spaanse kust en zouden we, mocht dit zo uitkomen, bij hun langs komen voor een bezoekje. Hier zien we nu toch vanaf aangezien we richting het noorden weer vertrekken. Volgende winter opnieuw bekijken, want het lijkt ons wel leuk om te zien waar ze zitten en bij te praten met ze. Hoe lief was het dan ook dat Miriam haar nichtje Lenneke, die in Firenguola woont, aanbood om haar verhuur-appartement beschikbaar te stellen voor een paar dagen om uit de camper te kunnen na al die natte tijden. Was echt heel lief! Maar we gaan verder met onze reis in de camper en slaan de costa’s over dit jaar.

Zelfs de geiten mekkeren over het weer…

Wat we anders gaan doen is het volgende. We gaan minder vaak campings zoeken en meer vrij staan zonder voorzieningen om ons heen. De app Park4Night hebben wij nog nooit gebruikt en gaan we nu toch vaker gebruik van maken. Zeker wetende dat in Portugal wildkamperen is toegestaan op veel plekken. De app Park4Night geeft allemaal locaties weer waar je prima een nachtje kan overnachten. Dat kan midden in de natuur zijn, maar ook op de parkeerplaats van een supermarkt die een paar plekken gereserveerd heeft voor campers.

Door het slechte weer de komende dagen gaan we toch maar aan het reizen en op doortocht maakt het ons niet uit waar we staan voor 1 nachtje. Rijden tijdens de regen vinden wij het meest effectief om veel te zien en onderweg op mooie plekjes of schattige dorpjes te stoppen en ergens de camper te parkeren. Waar we dan uiteindelijk uitkomen of heen gaan, maakt niet uit. Ook dat deden we in het verleden te weinig. Altijd onderweg naar die camping die we gepland hadden en geen tijd gunnen om ergens gewoon de camper te parkeren en dorpje te bekijken of marktje te bezoeken. Heeft ook te maken met de aanwezigheid van onze koninklijke hoogheid Joep, waardoor je niet graag met hem door de drukke straatjes loopt. Uit eten gaan met Joep op een terras is ook geen optie, is onze ervaring. Dat maakt dat je dat soort uitstapjes nagenoeg nooit maakte. Maar we hebben het er vanmorgen met Joep over gehad; Hij is ook akkoord dat we dit nu anders gaan doen. We gaan het zien.

In overleg met Joep over de plannen…

Om los te staan zonder faciliteiten heeft de camper voldoende stroom, water en toiletcapaciteit voor een paar dagen op een plek zonder stroom. En als de zon overdag schijnt, dan wekken de zonnepanelen weer voldoende stroom op om de accu’s weer te vullen.

Portugal voelt heel veilig aan en iedereen is hier enorm vriendelijk en dienstverlenend. We vinden Portugal een heel fijn land om te verblijven, maar zijn ook wel benieuwd hoe het in binnenlanden van Spanje zal bevallen. Miriam heeft toch wel een soort van route gemaakt om wel de nationale parken en natuurgebieden te passeren die we graag willen zien.

Of we morgen hier werkelijk wegkomen moeten we nog maar zien. Ik denk dat we wel een spoor van vernieling achterlaten op onze plek om weg te komen van onze plek, los van het feit hoe de weg bergafwaarts gaat om bij de openbare weg te komen. Deze rit is nogal steil en blubberig en Blij dat ik Glij vond ik vroeger al niks aan op TV, dus nu al helemaal niet. Morgen gaan we het meemaken!

06 Maart 2025: Alledaagse beslommeringen met slecht weer

/ martin&miriam / 14 reacties

De afgelopen week stond vooral in het teken van het slechte weer waar we momenteel mee te maken hebben. Eigenlijk zitten we een beetje vast op de locatie waar we staan. De afgelopen dagen wisselen een beetje zon zich af met regen en in de nacht werkelijk moesson-regenbuien. We worden er wakker van en vragen ons elke ochtend af hoe drassig het nu weer om ons heen is en hoe wild de rivier is in de vallei. Joep is al bijna een keer weggespoeld door de stroming toen hij even wat water ging drinken. Beetje paniek bij ons, maar we hadden hem net op tijd. Want ja, Joep blijft een waterrat, ook in de regen.

We overwegen om weg te gaan met de camper naar een volgende plek, ondanks dat we het hier enorm naar onze zin hebben. Maar welke optie in de nabijheid we ook bekijken; het is overal slecht (behalve in Nederland…). Dan besluiten we maar gewoon verder te gaan met het naar onze zin hebben op deze plek. Sowieso is wegrijden met de camper hier nu wel een dingetje. De toegangsweg is werkelijk spekglad door de modder en waterstroompjes die over de weg lopen. Er is onlangs nog een camper van de weg af gegleden en total loss verklaard. We zitten dus eigenlijk een beetje vast hier en wachten op beter weer.

Wel zijn we al aan het kijken wat we hierna gaan doen. We oriënteren ons om via de spaans-portugese grens weer een beetje richting het noorden te gaan om daar weer een aantal natuurparken te bezoeken en zien daar ook mooie kampeerplekken die nog plek hebben. We horen van de mensen hier dat iedereen die vertrokken is, allemaal naar de kust in Spanje en Portugal zijn vertrokken. Druk daar dus. Wij slaan deze over en zoeken weer de natuur binnenkort. Maar eerlijk gezegd hebben wij voor volgend jaar deze plek op Quinta de Odolouca weer geboekt voor een aantal weken. We zijn beide helemaal Zen hier.

Eergisteren was dan wel het moment dat we met de camper op pad moesten om onze proviand weer op volle oorlogssterkte te krijgen. Zeg maar een overlevingspakket, maar dan wat uitgebreider. We hadden ons voorgenomen om via een hele mooie route naar Silves te rijden door de bergen ipv de autoweg. Door het slecht functioneren van Google Maps en niet functioneren van onze campernavigatie, konden we de weg niet vinden en reden we opeens door de smalle straatjes van Sao Marco de Serra. We reden ons nog net niet klem en klaar was ik ermee en opperde dan toch maar eerst via autoweg naar de supermarkt in Silves te rijden, om vervolgens via terugweg de mooie route te rijden.

Met fikse regenbui bij de supermarkt op ons kop, begonnen we aan de terugreis via de prachtige route via de M502. Door het slechte weer konden we niet zover over de bergen en dalen kijken als met mooi weer, maar nu was deze weg zelfs prachtig om te rijden. Alleen de regen werd erger en we moeten straks nog over de toegangsweg naar de camping. Miriam was echt een beetje zenuwachtig daarover, maar toen we bijna weer bij de camping waren, had het daar nagenoeg niet geregend en was de weg nog goed begaanbaar. Meevaller dus.

Na de middag nemen we bij de camper nog een gezellig drankje want vanaf vandaag is ons huis in Lelystad niet meer van ons en is de overdracht bij de notaris geweest. Ondanks het slechte weer, zitten we er warmpjes bij en kunnen we nu andere zaken regelen om het naar ons zin te maken.

Niet naar onze zin hadden we het gisteren met de Vriendenloterij en de Postcodeloterij. Meedoen aan deze staatsloterijen is met een sms-je al voldoende om je op te geven of een mailtje. Maar opzeggen is een heel ander verhaal. Werkelijk asociaal en treiterend moet je allerlei processen door om het op te kunnen zeggen. En dat terwijl we alleen de vriendenloterij wilde opzeggen, hadden ze per abuis ook de postcodeloterij opgezegd. Toen we hierover reclameerden dat dit niet de bedoeling was en nooit met hun besproken hadden tijdens het telefoongesprek (we belden namelijk met de vriendenloterij), gaven ze toe dat de medewerker een fout te hebben gemaakt. We konden opnieuw lid worden, maar dan als nieuw lid. Huh….? We zijn al ruim 30 jaar lid/deelnemer met alle eventuele voordelen, dus dit was niet akkoord voor ons. Wel; een heel onvriendelijk gedoe, dus nu maar beide loterijen opgezegd. Vreselijk die niet functionerende afdelingen! Overigens; dit was de korte versie van het verhaal….

Wel naar onze zin hebben we het met onze nieuwe aangeschafte BBQ / kookstel voor op gas. Gisteren was een droge dag met veel zonnige perioden, dus mooi om voor het eerst onze BBQ te proberen met een lekkere steak op de grill. Aangesloten op de buitenaansluiting Gas van de camper, deed ie het prima en makkelijk in gebruik. Echt weer iets voor mij was om op de camping te vragen wie er lucifers of gasaansteker bij hun hadden. Wij namelijk niet. Onze buren hadden lucifers dus bakken maar! Even later kwam ik erachter dat de bbq een zelfontsteker had….

Tijdens gesprek met onze buurvrouw Anita eerder, gaf ze aan dat ze ook nog familie had wonen in Lelystad, maar dat ik die wel niet zou kennen. Nou…dan heb je me! Dan is het bijna een uitdaging om te weten wie dan. Jaaa, zegt ze…hij heet Prins van zijn achternaam, maar dat verwacht je niet, want hij is van indonesische achtergrond. Ik schiet in de lach en roep direct: aaah, Lex! Lex Prins! buurvrouw schrikt ervan en als blozend: ken je die??? Ja Lex is mijn neef! Tuurlijk ken ik die. Regelmatig biertje mee gedronken en heel vroeger nog mee gevoetbald bij de plaatselijke voetbalclub SV Lelystad ‘67. Zo grappig om dit soort situaties mee te maken. Even een fotootje van ons samen gemaakt en opgestuurd naar Lex. Lex vond het leuk en deed de groeten. Kleine wereld!

Voor de rest lopen we hier onze wandelingen door de vallei en lezen we veel overdag.

We komen net terug van een wandeling door de vallei en heuvels en hilariteit alom met Joep. We waren bijna bij de geiten- en schapenvallei van Manuel, toen Joep de geur van de dieren opsnoof. We waren Joep direct kwijt en de kleine terrorteckel rende op de kudde schapen af. Alle schapen in paniek en rennen naar de binnenplaats van de boerderij. Manuel wilde net zijn boterhammetje eten, toen ie opeens 85 schapen voor zijn keukendeur had staan. Joep liep vervolgens als een Schwarzenegger luchtig weer van het terrein af en vervoegde zich bij ons. Wij dachten, nou die is klaar voor vandaag. Maar nee…bij de volgende rivierbedding besloot hij over te steken en ons achterlatend. Toen bij ons paniek, want de stroming nam hem bijna mee naar de wildere kant van de rivier. Mir kon hem niet pakken en net op tijd sprong Joep naar de overkant…waar wij niet waren, zeg maar. Wij lopen door en weten dat Joep de weg wel weet om bij de camper te komen. Uiteindelijk gaat ie toch weer terug over de rivier en volgt ons. Hoe mooi is het dan om te zien dat hij ons beide dankt voor de wandeling. Hij bleef tegen ons aan springen, kwispelend en likkend als Lassie in zijn beste tijd (Porky’s Pretpark, 1979)…

We vermaken ons prima nog, maar vandaag blijven we binnen aangezien het nu hier stormt. Als ik uitstap en de camper alleen laat, waait ie weg!

28 Februari 2025: Bergwandeling, wilde bloemen en ontluikend geluk..

/ martin&miriam / 16 reacties

Vandaag is het niet zo’n uitgebreid blog, maar zijn er toch wel zaken de revue gepasseerd die we in dit feuilleton willen vastleggen.

Afgelopen nacht was er sprake van een moesson regenbui van een aantal uren. Het ging flink tekeer in de vallei en hield ons dus wakker. Er valt enorm veel regen en we houden ons hart vast hoe onze nieuwe plek er morgenochtend uitziet. We zijn namelijk verplaatst op de camping, nu de “aso-buren” inmiddels vertrokken zijn. Wij zouden hun plekkie krijgen, maar na het vertrek bleek wat voor enorme puinhoop ze van de plek hadden gemaakt. Modder, stank, gaten en kuilen en gladheid op de plek, waardoor de camper er beter niet op kon gaan staan. Geen grip, verzakkingen en nog meer schade berokkenen wil de campingeigenaar ook niet. Dus zijn we nog 1 plek verder verplaatst, naast onze nieuwe gezellige en prettige buren Anita en Frank. Al veel praatjes gemaakt en klikt goed tussen ons.

Nadat we de camper hadden neergezet weer direct terug in normale routine. Fijne avond gehad en deze morgen fris en fruitig de nieuwe dag in. Miriam belt eerst nog even met haar vader die onverwachts in het ziekenhuis is belandt. Naar omstandigheden gaat het goed, dus dat stemt ons ook gunstig.

Aangezien er nog veel meer regen vandaag zou vallen, besluiten we om al om 11.00 uur de middag wandeling met Joep te gaan doen. We besluiten nu om ipv om de bergen heen te lopen, nu erover heen te gaan wandelen. De vallei is zeiknat en op verschillende plekken ondergelopen met de hoeveelheid regenwater die gevallen is.

We lopen een stukje de vallei door, totdat er een pad naar boven loopt. We besluiten om dat pad te nemen, maar zien al snel dat het een behoorlijke klim moet gaan worden. Bij elke bocht denken we dat de stijging nu wel zo’n beetje achter de rug is. We zijn er vreselijk druk mee en nu komt het echt aan op conditie en doorzettingsvermogen. We zeggen tegen elkaar dat we goed bezig zijn en dat het met name mij meevalt dat ik zonder teveel hijgen en puffen boven kom. De vlakke wandelingen in Drenthe maken dat er sprake is van een behoorlijke basisconditie. We stijgen door tot aan de top van de berg en zijn apetrots op ons zelf dat we elke dag toch dit soort wandelingen maken. Miriam is lekker aan het fotograferen en we zien van alles om ons heen. Prachtige vergezichten, bergkammen, en mooie flora en fauna. Met name de hoeveelheid wilde bloemen en kruidenplanten vallen ons op. Als je met je handen over de kruiden heen gaat, ruik je de tym, rozemarijn en nog meer.

De afdaling vraagt toch ook weer focus, want alles is nat, glibberig en stenen liggen los waar we lopen overal. Druk om mijn rechterknie is vervelend, aangezien daar geen meniscus en kruisbanden meer zitten. Uiteindelijk komen we heelhuids nog terug in de vallei en lopen we het laatste stuk door de natte toendra naar de camping.

De aankomst op de Top of the World wil ik jullie niet onthouden. Zeldzaam zangtalent van Mir:

We waren superblij met deze wandeling. Nu eventjes in chillmodus en samen even lunchen. Het weer blijft beter dan verwacht en we kunnen zelfs in T-shirt buiten zitten.

Na de lunch moet er een al wekenlang probleem opgelost worden; ons vloerluik in de camper krijgen we niet meer los. Wat we ook doen, we krijgen er geen beweging in. Aangezien in dit luik de beide accu’s liggen voor onze electrische vouwfietsen, hebben we deze dus nog steeds niet kunnen gebruiken. Ik heb zelfs al beschuldigingen gehad van het feit dat men mij beticht van het met secondenlijm dicht plakken van het vloerluik. Zo jammer dit; ik was er stuk van!

Maar het probleem van het vloerluik had ik even gedeeld op het camperforum.nl en binnen no time kreeg ik tips hoe ik het kon oplossen. De meest rigoreuze oplossing was 2 grote schroeven door het luik heen boren en met 2 tangen dan evenredig trekken aan beide schroeven. Aangezien ons luik een houten dekvloer is, lijkt ons dat niet estetisch de beste oplossing. Maar er kwamen verschillende oplossingen voorbij. Toen ik het probleem deelde met mijn buurman Frank, wist hij wel wat te doen en dat werkte. Met een spin-elastiek het trekoog omhoog trekken, dan heb je meer grip en kun je meer kracht zetten, terwijl Frank dan met rubberen hamer op de hoeken van het luik zou slaan. En ja hoor; binnen no-time was het luik losgetrokken. Oorzaak was hoeveelheid zand en stof op de binnenranden van het luik. Miriam veegt zeer regelmatig de vloer met zachte bezem en stofzuigt ook de camper, maar door het vegen is er dus zand in de naden gezakt. Opgelost. Maar nu heb ik er weer een nieuw probleem bij: nu moet ik fietsen!

Nee, hoor! Vind ik ook leuk om onze nieuwe fietsen te gaan gebruiken. Morgen even naar dorp om groente en fruit te halen als het droog is. Wij zijn erg blij met deze plek. Miriam is aan het voorbereiden om op afstand met haar camera en statief via de afstandbediening (haar smartphone) fotos te gaan maken van een nest met steenuilen. Deze hoor je elke avond en op afstand zie je steeds spullen naar het nest gebracht worden door moeder steenuil. Ook het gekraai van haar kroost hoor je. Dus Mir gaat bij schemering de camera op respectvolle afstand van het nest haar camera positioneren om hopelijk mooie beelden te schieten. Maar daar zie je hopelijk bij volgende blog wel iets van terug.

Voor de volledigheid hieronder een collage van alle prachtige wilde bloemen die we tijdens de bergwandeling tegen zijn gekomen:

Het is nu tijd voor het gezamenlijke borreluurtje met de medegasten op de camping. Erg gezellig!

23 t/m 26 Februari 2025: Langer verblijf ondanks ruzie…

/ martin&miriam / 11 reacties

We hebben gisteren iets gedaan wat we nog nooit gedaan hebben in alle jaren dat we een camper hebben. We zijn gisteren met de camper boodschappen gaan doen om vervolgens weer terug te gaan waar we al een aantal dagen staan.

Normaliter doen we altijd boodschappen voor 2 a 3 dagen omdat we nooit ergens langer willen blijven staan. Als we dan doorrijden naar een volgende plaats, dan doen we onderweg weer boodschappen voor 2 a 3 dagen. Maar ja; deze plek is voor ons zo super lekker, dat we besluiten om nog een week hier te blijven voordat we verder gaan. De plek waar we staan is echt geweldig qua locatie en uitzicht. Ook lopen we direct vanaf de camper meteen de vallei in om te gaan wandelen met Joep. De sfeer is hier heel gemoedelijk onder elkaar, het is hier supernetjes op de camping, mede door de strenge regels en de naleving daarvan van de meeste mensen. Maar daarover later iets meer…..nadruk op de meeste mensen, maar niet allemaal.

Gisteren gingen we dus loskoppelen van de aansluitingen op de camping, lieten ons meubilair buiten staan en maakten het schapennet los van de camper. Zelfs Joep keek al raar op van deze afwijkende werkwijze. Het besluit om gisteren boodschappen te doen was enerzijds het feit dat de koelkast nagenoeg leeg was (ik krijg dat beeld niet meer uit mijn hoofd..trauma!), maar eveneens omdat er regen werd verwacht deze dag. En met een natte onverharde weg van en naar de camping is dat geen pretje kan ik jullie dat melden. In het verleden zijn er campers van de weg afgegleden in een greppel of erger..

Naast dat we boodschappen moeten doen, willen we ook nog langs een kampeerwinkel in Silves om daar toiletvloeistof en papier te kopen en een sunblocker van Thule om voor de luifel langs te spannen voor een beetje schaduw. Ik wil jullie in Nederland niet irriteren hoor, maar hier is het ruim 20 graden en de zon vol op de camper. Via de website van de winkel gekeken of zij deze ook verkopen en jawel hoor! Dus ook die winkel even bezoeken en tot slot moet er nog LPG getankt worden op de terugweg.

Eerst naar de kampeerwinkel, maar daar aangekomen bleek dat zij het assortiment op de website laten zien, maar dit niet op voorraad allemaal hebben. Nee, dat begreep ik toen ik binnenkwam. Een gemiddelde schoenmakerij is groter dan deze winkel. Dus geen sunblocker helaas, aangezien bestellen en leveren een paar weken tussen zit. Mirreke is vervolgens de boodschappen gaan halen bij mooie supermarkt in Silves en daar de missie volbracht voor de komende 5-7 dagen om door te kunnen komen. LPG getankt bij de BP en ongelofelijk hoe vriendelijk iedereen hier is. Voelt top!

Het had in de ochtend wel wat geregend, maar de aanrijroute naar de camping was prima te doen uiteindelijk.

Bij terugkomst op de camping binnen 10 minuten alles weer als vanouds aangesloten en opgebouwd om vervolgens heerlijk te wandelen met onze enthousiaste kleine viervoeter. Man, wat kun je hier heerlijk wandelen in de directe omgeving. Langs schapenherders, hoeves, klim- en klauterpaadjes, waterpartijen, bossen en valleien. Helemaal ons ding.

Gistermiddag waagde ik mij aan een gezamenlijk borreluurtje met medegasten op het terras bij de receptie en veranda. Normaal doe ik dit eigenlijk nooit, maar ik dacht; ik ga maar even horen wat iedereen te melden heeft. Was een gezellig gezelschap waar we veel tips en inspiratie opdeden waar we de komende jaren heen kunnen. Ook hier zit een groot gedeelte van de gasten al langere tijd en ook al meerdere jaren achtereen. Dus ook hier ben je als passant niet echt onderdeel van, maar hier betrok iedereen de nieuwelingen prima en was het oprecht heel gezellig. Totdat ik thuiskwam bij de camper. Miriam met een verhit gezicht en de pupillen enigszins opgeblazen. Wat was het geval; onze buurvrouw rechts naast ons, kwam verhaal halen of wij haden geklaagd bij de eigenaar van de camping. Want ze moesten weg van de camping en kregen daar een paar dagen de tijd voor, maar voor vrijdagmiddag moeten ze weg van deze camping wegens ongewenst gedrag. Navraag achteraf bleek dat eigenlijk alle directe buren van deze mensen hadden geklaagd. Wij niet, maar hadden wel om een andere plek gevraagd .Wat is namelijk de situatie; we staan eigenlijk met 3 campers op een plek voor 2 campers. De duitse buren links naast ons, baalde enorm dat wij erbij kwamen staan. Dit kwam omdat nadat wij gereserveerd hadden er tussentijds een paar campers langer bleven staan door technische problemen. Ons wegsturen wilde de eigenaar niet en heeft ons dat plekje gegeven, met de wetenschap dat over een paar dagen er meer plek zou zijn. Het duitse echtpaar is super netjes richting ons en geen probleem voor de rest.

Echter, onze buren aan de rechterzijde is een ander verhaal en is inmiddels geescaleerd. Toen ik vroeg of ik een andere plek kon krijgen vroeg de eigenaar: “ heeft dit te maken in verband met je nabije buren?” Ik wist in eerste instantie niet wat ie bedoelde, maar toen ik aangaf dat de duitsers mij liever ergens anders zagen staan en de andere buren nogal veel lawaai maken, wilde ik verzoeken om een andere plek. Had wel aangegeven dat ik zelf al 35 jaar in een zeer harmonieus huwelijk zit en dat ik nu inmiddels al 2 dagen een echtpaar onderling ruzie hoor maken met de nodige verwensingen naar elkaar. Daar zit ik in mijn vrije tijd op een camping niet op te wachten. Ook omdat je alles hoort. Luid en duidelijk zal ik maar zeggen.Maar er waren al eerdere klachten gedaan van andere gasten, die wij eveneens konden onderschrijven; buiten bellen met de speaker aan en luid praten, grijs water gewoon laten lopen over de plek en niet netjes afstorten, de airconditioning aan hebben, terwijl dat op bepaalde uren niet meer mag. De eigenaar was er klaar mee en besloot ze om een 2-tal dagen te geven om van de camping te verdwijnen en nooit meer terug te laten komen.

Toen ik thuiskwam ben ik maar naar de boze buren toegelopen en nogmaals aangegeven dat wij niet geklaagd hadden maar een andere plek wilden omdat we op elkaar stonden en teveel horen en zien van elkaar. En dat ik daar niet vrolijk van werd, 2 ruziënde echtlieden. Ik zal jullie besparen wat ik allemaal terug kreeg van de dame die waarschijnlijk ook van vis houdt… Maar goed; wij krijgen hun plaats als ze vertrekken morgen en dan zitten we ruim en rustiger en is iedereen weer blij.

Ook blij werden we vanmorgen toen we met Joep langs een camper liepen en er een heer op ons afliep en naar ons wees. “Kennen jullie Kees en Erna?” Jazeker was ons stellige antwoord. Bleken vrienden te zijn van Kees en Erna, die hun geattenteerd hadden op onze aanwezigheid op deze camping. Toevallig had ik gisteren heel aangenaam met de vrouw van deze heer een borrel gedronken en het heel gezellig gehad. Kees en Erna zijn de kopers van onze eerdere camper, de Lambortinki 2.0. Onze Burstner Nexxo 728G. Een hele fijne camper en ook na de verkoop van deze camper contact blijven houden met Kees en Erna. Ook zij zijn blij met de camper en dat is als verkopende partij altijd fijn om te vernemen. Een prima klik met elkaar en zijn ook nog bij ons geweest in Drenthe om ons te bezoeken. Kleine wereld en schept een band nu ook met elkaar hier op de camping met hun vrienden.

Wij blijven hier nog wel even een paar dagen staan, aangezien de komende 2 a 3 dagen veel regen wordt verwacht. En dan die weg vanaf de camping naar de openbare weg te rijden is suïcidaal.

Miriam is nu bezig met Joep zijn haren weer in model te krijgen. Ze mist haar werk, denk ik….Het is Miriam haar eerste keer dat zij Joep met tondeuse onder handen neemt. Het kereltje is helemaal in zijn nopjes en laat alles gewillig toe. Het ventje is wat luchtiger gekleedt nu ook de temperaturen hier wat verder oplopen.

De komende dagen zal ik niet bloggen aangezien we hier dagelijks hetzelfde doen als eerder. Of er moet nog wat te melden zijn. Miriam is volledig gestort op het lezen en met haar korte concentratieboog en AOIHL-infectie is dat een genot om te zien. Voordat jullie je zorgen maken, AOIHL staat voor Altijd Onrust In Haar Lijf. Niks ernstigs, maar voor mij soms wat lastig….Tot later, iedereen!

Leuk om ook te vernemen dat er de laatste weken veel nieuwe abonnees erbij zijn gekomen. Welkom iedereen!