De weg van San Marino naar het meer van Caldenazzo was er een om niets over te schrijven. Tenminste; de eerste paar uur over de snelweg was saai. Daarna kwamen de bergen en daarin voelen wij ons toch meer in ons element. Op het moment dat we de Tiroler Bergen zagen en we er doorheen reden, werden we weer energieker en viel er weer veel meer om ons heen te kijken. Prachtige grote kloosters en statige kerken in de zon tegen een bergwand opgebouwd, met daaronder het betreffende dorp met de verschillende kleuren huizen en daken. Daaromheen grote groene bergen en een blauwe lucht. De temperatuur was broeierig, maar voldoende zon om in onze gedachten straks aan het meer voor onze camper in de zon te liggen.
Het meer van Caldenazzo was ons bijgebleven door de verhalen van mijn broer Jos die er jaren met zijn gezin op vakantie ging. Hij zei al dat we daar eens langs moesten rijden en was ervan overtuigd dat het ons daar zou bevallen. Nou….hij heeft gelijk gehad! Dit is zeker een plek die we iedereen kunnen aanraden. Het heeft de sfeer van Tirol, het weer en het eten van Italie en allemaal kleinschaliger dan aan de echte toeristische plekken langs de bekende meren Garda en Maggiore.
Voordat we de camping gingen zoeken, wilden we nog even onze boodschappen doen in een supermarkt in Caldenazzo. Tegenvaller was dat anno 2015 nog gewoon een siesta wordt gehouden in dit dorp. Dan maar meteen naar de camping om in te checken en dan morgen maar boodschappen doen. Als alternatief zien we genoeg leuke restaurantjes om de avond door te komen. We besluiten om naar Camping Mario te gaan voor een nacht en misschien wel 2 nachten. Het ziet er erg gezellig uit allemaal en er is een mega groot zwembad en leuk terras aan het zwembad om wat te drinken. Nadat we onze Comfort Plus plek hadden gevonden en ons huis hadden gestald, meteen de routines afdraaien mbt het kwartier maken.
Direct zwemkleding aangedaan en heerlijk met Miriam gaan zwemmen in het 28 graden verwarmde bad. Heerlijke ligstoelen rondom het bad om te vegeteren, loeren en lekker te kunnen lezen. We waren nog maar net uit het water totdat we aan de praat kwamen met Koos, een driejarig ventje dat duidelijk om een praatje verlegen zat. Wat een prachtig kereltje was dit zeg. De kinderlogica werkt gewoon zo ontwapenend en aanstekelijk dat we een supergezellige middag hebben beleefd met Koos en zijn vader, die er niet tussen kwam bij al zijn verhalen. Jammer dat Koos zo introvert is, anders had ie toch wel wat meer te vertellen gehad en was hij was socialer geweest naar zijn omgeving….tsssss introvert…..echt niet!
Terug gekomen bij de camper waren onze buren, bij terugkomst van hun fietstocht ook verrast dat er een nogal grote en hoge camper pal voor hun uitzicht was gestald. Ik denk; ik breek het ijs en begin over zijn nieuwe auto die ik erg mooi vind: De nieuwe Nissan Quarsqai (ik weet bij god niet hoe je dat schrijft..). Al pratende over de auto begint hij over de Lambortinki. Ik leg hem ons verhaal uit en hij zegt; Lammertink? Lelystad? Ben jij een broer van Jos Lammertink van De Visser LPG Installaties?
Ja, zeg ik. Sterker nog; ooit was ik ook een onderdeel van de LPG de Visser Clan. Hij ging meteen helemaal los over LPG tankauto’s en kon de hele geschiedenis van De Visser BV. Hij was 46 jaar tankauto-chauffeur geweest bij OK Gas en kwam al jaaaaaren bij de Visser over de vloer. Al pratende bleken wij heel veel gemeenschappelijke relaties te hebben en ontstond dus een hele animerende middag met deze kwieke, kleine tankwagenchauffeur uit Markelo! Uit Markelo?? Maar dan ken je Renate van Santen ook wel, van Henk! Krijg nou wat; ken ie die ook?? Het werd een leuke middag.
Aangezien we geen boodschappen hadden gedaan, moesten we wel uit eten deze avond. Op aanraden van broer Jos, zijn we richting Ristorante Europa gelopen om daar een hapje te gaan eten. Daar aangekomen zagen we dat alles al dicht is en het toeristenseizoen op een einde is gekomen. Alle restaurantjes in die hoek van het dorp waren dicht, dus liepen we maar weer terug naar een weg waar nog een erg mooi terras bij restaurant open was. Daar maar een maaltijd nuttigen. Maar Koos, die we weer tegenkwamen, vond het maar raar dat we in zo’n huis met vreemden gingen eten als je ook thuis een keuken hebt met een koelkast en eten daarin. Tja…..de kleine man had weer gelijk!
De maaltijd aldaar viel erg tegen, ondanks de erg vriendelijke serveerster.
Thuis nog even een afzakkertje genomen en aangezien we erg moe waren, maar vroeg onder de wol. De avond temperatuur zakt al aardig richting najaar, dus dat vinden we fijner dat de warme drukkende nachten aan de kust en aan het lago Garda.
We weten nog niet wat we morgen gaan doen. Nog een dagje blijven of toch weer doorrijden naar een volgende bestemming? Het weer wordt morgen hier erg slecht, dus uiteindelijk kiezen we ervoor om morgenochtend meteen weer te gaan rijden naar onze volgende bestemming. Welke? We zien wel!
