Vanmorgen is het gestopt met regenen en ziet de dag er veelbelovend uit. De verwachtingen zijn dat het weer wat stabieler en beter wordt, maar als we naar de luchten kijken, moeten we het nog maar eerst zien, dan pas geloven. Na het wakker worden, hebben we lekker rustig ontbeten en heerlijk lang in onze joggingbroek en fleecevest gezeten. We hebben alle tijd van de wereld, want vandaag blijven we staan op de camping in Durness, The Sango Beach Campsite. Als het weer een beetje meewerkt, willen we onze scooter vandaag gaan gebruiken om de omgeving wat meer te verkennen.
Tijdens het ontbijt zien we dat vooraan, op de klif, een camper vertrekt. Deze plek is waanzinnig mooi door het uitzicht over de baai en de parelwitte stranden voor de camping. Miriam besloot daarom maar de eigenaar van de camping aan te schieten met het verzoek of wij onze plek mochten verlaten om op deze fraaie plek te gaan staan. “Natuurlijk” was het antwoord, maar we moesten dan wel meteen verkassen, aangezien er in de loop van de ochtend al weer nieuwe campers werden verwacht. Wij dus meteen even alle losliggende spullen even opgruimd, de pootjes van de camper ingedraaid, elektra afgekoppeld en direct naar de bewuste plek gereden om daar ons te vergapen aan het uitzicht.
Nadat we helemaal weer up and running waren, nog even relaxt gelezen en lekker andere mensen zitten aanschouwen hoe zij over het strand liepen en voor onze camper langs. Na verloop van tijd werd de regen minder en leek er een beetje zon door te komen. Wij dus lekker warm gedoucht in onze camper en aangekleed om op pad te gaan. Maar eerst moesten wij onze scooter nog afladen van ons scooterrek. Ook dit klusje liep van een lijen dakje, dus spullen gepakt en onze helm opgezet om op pad te gaan met onze Grand Retro scooter. We hebben vorige week ’s avonds voor het eerst samen op de scooter gereden. Toen het donker was natuurlijk, want het ziet er natuurlijk niet uit zo’n walvis voorop en mijn schone jonkvrouwe achterop, dus incognito even proberen dus vorige week. Met vertrouwen reden we vanmorgen van onze camping af en we hadden bijkijks. Meerdere mensen lachten toen ze ons voorbij zagen komen. Of het nu kwam omdat ze de scooter leuk vonden of dat het totale plaatje koddig was om te zien, laten we maar in het midden. Met onze helmen op (moet in het buitenland, zelfs met snorscooter) leken we wel Bob en Annie de Rooij….
Eerst reden we naar Balnakeil Bay een paar kilometer verder op. We hadden de snelheid er goed in en het zag er flitsend uit toen we door het dorp reden en de weg opeens steil omhoog ging…met nadruk zag, want de snelheid viel ineens terug van 40 kilometer naar nog geen 17 kilometer per uur. Tjonge wat moest die chinese scootel stevig zijn Pk’s laten gelden. Kijk…het probleem is Miriam. Toen ik in mijn eentje reed, was er geen vuiltje aan de lucht en kon de scooter het makkelijk aan allemaal. Nu met Miriam erbij loopt het voor geen meter….
Maar goed; we vonden het geweldig om voor het eerst met de scooter de omgeving af te crossen om zodoende meer te zien dan dat je normaal ergens een wandeling doet. Nu hebben we diverse uithoeken gezien rondom Durness. Nadat we de prachtige stranden van Balnakeil hebben gezien, het kerkhof en de omgeving, reden we helemaal door voorbij de Smoo Caves, die wij vorig jaar al hadden gezien, richting een oud historisch ruine-dorpje Ceannabeinne Township, een verlaten boeren gehucht welke door de Clan Mackay was gesticht en waar tot 1841 nog zo’n 50 mensen woonden. De ruines waren nog te zien om een indruk te geven hoe het eruit zag, maar wat ons vooral bij zal blijven zijn de waanzinnige uitzichten die ze daar hadden. We liepen door de weilanden, staken kabbelende kreekjes over en op de berg aangekomen werden we beloond met de mooiste vergezichten die je maar kan wensen.
Zelfs met een bewolkte dag als vandaag zag het er nog mooi uit! De schapen om ons heen lopend en niemand te zien, alleen met ons tweetjes in alle stilte en rust. Geweldig genoten.
Toen we weer de regen zagen aankomen, besloten we weer terug te gaan naar de scooter om zodoende hopelijk nog droog terug te komen in Durness. Daar moesten we nog even langs de Spar om boodschapjes te doen. Ons voornemen om naast de camper onze biefstukjes te grillen gaat niet lukken is onze verwachting…..
We liggen echt in een deuk als we de motor van de scooter lekker horen brommen als we berg af gaan, maar volledig smoort als we tegen de berg op moeten. Ook automobilisten lachen ons vriendelijk tegemoet. Vriendelijk zijn ze sowieso hier allemaal. Ik stond buiten bij de scooter op Mir te wachten toen ze de boodschappen ging halen, toen werkelijk iedereen mij groette en vriendelijk toelachtte. Uiteindelijk kwamen we voor de buien binnen in de camper en konden we lekker ons gaan nestelen voor een chille namiddag. Totdat Mir mij verwittigde dat het chemisch toilet nog even geleegd moest worden…..geen favoriet klusje, maar dat zijn de taken van mij; alles rondom de buitenkant van de camper en het rijden met de camper. Mir zorgt voor alles binnen in de camper. En dat doet ze goed! Heerlijk kokkerellen en ook het binnen erg gezellig gemaakt. Zelfs de plantjes op tafel en een romantische lantaarn op het dashboard maken het knus, met een wonderschoon schilderij op de achtergrond. Laat de avond maar komen!!
Morgen gaan we de camping verlaten en vertrekken we naar Altandhu, waar we ook een mooie camping gaan bezoeken. Vorig jaar met Neil en Yvonne daar gegeten in de pub die bij de camping hoort. Ook een waanzinnige plek! We genieten!
