twente

24-28 juni 2025: De Boskamer in Reutum en jarig!

/ martin&miriam / 6 reacties

We zijn inmiddels thuis gekomen na onze campertrip en de camper staat weer leeg en schoon in de stalling. Over een maandje pakken we hem weer om een weekje in Lelystad, onze hometown te vertoeven.

Afgelopen dinsdag kwamen we na een voorspoedige rit aan in het bij ons favoriete Twenteland. Het coulissenlandschap rondom Ootmarsum is in onze ogen zo prachtig, dat wij er altijd graag terugkomen. Als halve autist wilde ik weer terug naar Landgoed Het Meenen, maar mijn avontuurlijke lieftallige echtgenote dacht daar duidelijk anders over en had camperplaats de Boskamer in Reutum geboekt. Deze camperplaats ligt echt letterlijk precies tussen Ootmarsum en Reutum in. Bij aankomst onze gebruikelijke processen doorlopen om de camper goed te installeren en voor Joep zijn schapennet te plaatsen zodat hij vrijuit over de kavel kan lopen terwijl wij rustig lezen of in comateuze toestand een middagdutje te doen. Want dat zit er wel aan te komen zo’n dutje na het installeren.

Om ons heen staan meerdere campers en sommige gaan weg en anderen komen weer binnenrijden. Het is een komen en gaan voor de 20 camperplaatsen die deze locatie heeft. Dinsdag, de aankomstdag gebruiken we om te relaxen en doen de rest van de dag niets, behalve met Joep even wandelen in het stuk bos wat bij de camperplaats hoort. Eerlijk gezegd was dit wel een toegevoegde waarde van deze camperplaats. Het eigen bos waar je zo direct in kan lopen en een rondje kan lopen via zelf aangelegde bospaadjes. Sommige doen dit rondje in ochtendjas, ik doe gewoon maar mijn kleding aan, lijkt mij beter.

Los van wat we allemaal gedaan hebben in deze dagen, even een review over deze camperplaats, want samen hadden we het erover wat we ervan vonden. De locatie van de camperplaats is prima, alles is aanwezig wat je nodig hebt als camperaar; elektra, water, stortput voor grijs water, afvoer voor chemisch toilet, afwasplaats en zelfs sanitairgebouwtje met douches en toiletten. Maar om met dat laatste te beginnen, kunnen we stellen dat dit gebouwtje zijn langste tijd wel heeft gehad. Sterker nog; het is eigenlijk al in staat van ontbinding en je zou je varkens er nog niet in stallen. Alles is wel schoon en wordt keurig meerdere keren per dag bijgehouden, maar het oogt allemaal smoezelig en vergaan allemaal. Als we de reviews kijken op Campercontact vinden we dat de waardering van 4,2 sterren op maximaal 5 sterren te hoog. Ondanks dat er 2 jaar geleden al verzachtende omstandigheden waren dat er aangekondigd was dat er een nieuw sanitairgebouwtje zou komen, is deze er nog steeds niet. Wij hebben dus de afgelopen dagen heerlijk in eigen camper onze sanitaire- en hygienische handelingen gedaan en dat ging ook prima. Maar wat voor ons eigenlijk meer een gemiste kans was voor deze in potentie supermooie camperplaats, was het feit dat er ogenschijnlijk niet veel liefde in zat. Men had wel geprobeerd om er wat van te maken, maar het was het gewoon niet. Wel leuke bankjes en picknick tafels op terrein, maar allemaal vergane glorie en niet schoon. Daar ga je dus niet op zitten. De plekken waar de campers staan ook niet netjes bijgehouden, overalt troep op het terrein met puin, oude kruiwagens, machines. We kijken altijd zelf wel naar hoe wij het zelf zouden doen als wij de eigenaren zouden zijn geweest. Wij zouden het wat gezelliger aangekleedt hebben, opgeruimd en op en rondom het terrein en strak ingedeeld. Conclusie: was prima plek voor camperplaats, we hebben het super naar onze zin gehad, maar als je faciliteiten biedt, moeten ze ook goed voor elkaar zijn. Desondanks is de prijs per overnachting keurig te noemen, zelfs in huidige toestand. Wanneer de verbouwing van de sanitairruimte is afgerond (daar zijn ze nu wel mee begonnen) zal de prijs zeer waarschijnlijk wel met een aantal euros per nacht omhoog gaan. Wij vinden het in ieder geval niet de moeite waard om terug te komen op deze plek.

De dagen die we er hebben vertoefd waren erg fijn. De woensdag direct na het ontbijt zijn we op de fiets gestapt en hebben een mooie fietstocht gemaakt door de bossen, gehuchten, boerenlandschappen rondom Ootmarsum en het Springendal. Waanzinnig mooie tocht van ruim 26 kilometer en met een lekker temperatuurtje om te fietsen, ook voor Joep. Deze heeft zijn draai helemaal gevonden in zijn kuipje boven het stuur van Miriam. Hij is erg enthousiast en krijgt van iedere tegenligger een big smile, want het ziet er heel koddig uit die teckel boven het stuur. Hij is soms echt drammerig en dus spreekt Miriam hem eens ernstig toe en daarna was het dan ook weer prima. De chinese fietsen van Engwe bevallen supergoed en we trappen dan ook moeiteloos onze kilometers weg, zonder een bavianenkont op het zadel te krijgen. Deze zitten ook het beste van alle zadels die we gehad hebben.

Donderdag was het een grotendeels regendag en grijs en grauw om ons heen. We vermaken ons wel binnen in de camper, maar Miriam kon het in de middag toch niet laten om een rondje te willen lopen door Ootmarsum. Ik weet genoeg, ik ga niet mee. “Een rondje lopen” betekent bij Miriam en misschien wel bij vrouwen in het algemeen, dat ze eigenlijk gewoon door de winkelstraat willen slenteren op zoek naar een leuk setje kleding of schoeisel. Mij niet bellen! Wat vind ik dat altijd vreselijk om als Joris Goedzak erachter aan te lopen en buiten wachtend bij iedere winkel. Dus mijn zeer zelfstandige, eigenzinnige freule ging op pad en de mannen bleven thuis. Joep zat binnen 30 seconden op Miriam haar stoel en konden we dus samen de binnenkant van onze ogen bekijken. Die missie was geslaagd bij de mannen. Miriam kwam een kleine 2 uur later terug uit Ootmarsum zonder resultaat.

De middag en avond gezellig samen doorgebracht en het alcoholvrije drinken bevalt ons ook zeer goed. Miriam zit lekker aan de Leffe Blond 0.0 en ik zit aan de Ginger Beer 0.0 Nu is Ginger Beer gewoon frisdrank, maar door het feit dat ook het woord Beer erin zit, heb ik toch een beetje het gevoel dat ik een Biertje drink. Maar misschien de volgende dag….

Jaaaaa, vrijdag 27 juni is aangekomen (ik waarschijnlijk ook die dag), want deze dibbes is jarig en mag 60 kaarsjes uitblazen. 60 jaar! Wat een leeftijd en voor het eerst heb ik “last” van het feit dat ik weer een decennium ouder ben geworden. Met 40 en 50 totaal geen moeite gehad, maar ik merk toch dat 60 toch echt betekent dat ik op mijn retour ben. Op achtergrond hoor ik Miriam al zeggen; Nou…dat was je al een tijdje hoor…..! Heel fijn dit…. Maar goed, het is een feit en eigenlijk helemaal niks mis mee, want ik voel mij eigenlijk beter dan dat ik de afgelopen jaren ooit heb gedaan. Stressvrij, niet meer werkend, wat kilootjes kwijt, fit en supergelukkig met de keuzes die Mir en ik gemaakt hebben.

De hele dag komen vele felicitaties binnen via Whats App en Instagram. Je hoort dan wel mensen zeggen over dat social media is oppervlakkig en vluchtig, maar ik heb genoten van de hoeveelheid lieve en grappige felicitaties van familie, vrienden en kennissen. Deze dag waren we gewoon met ons drietjes om het te vieren en ben ik na het ontbijt eerst even naar Reutum gefietst om daar bij de plaatselijke warme bakker gebak en brood te halen voor deze heugelijke dag. We hadden van Erna Jonker, de huidige eigenaar van onze vorige camper, de tip gekregen dat deze bakker “goed spul” had. Nou…dat klopte helemaal. Bakker Mensink in Reutum was top! Ook het personeel was erg leuk. Rustig de tijd nemend om praatje te maken, vragen waar je vandaan komt, waar je verblijft en over het tukkerschap, noaberschap en de natuur hier.

Na thuiskomst even gebakje samen gegeten en vervolgens weer een mooie fietsroute gereden, maar dan totaal een andere kant op, richting Tubbergen en de landerijen daar om heen. Wat is deze omgeving toch mooi en afwisselend. Ook deze rit was zo’n kleine 30 kilometer en weer genoten. Na thuiskomst wilde Miriam een lekkere verjaardagsmaaltijd voor mij maken en moest er ook nog even naar de slager gegaan worden om een ossenhaasje te halen. Ik ga met de fiets richting Ootmarsum waar we een mooie slagerij-beenhouwer gezien hebben. Ook weer heel vriendelijk en humorvol geholpen. Overigens denk ik dat waar je vroeger een complete os voor kocht nu de prijs is voor een ossenhaasje… wat een geld kosten de boodschappen toch tegenwoordig. Maar dit vlees zat toch een volle smaak aan, in tegenstelling van de biefstukken die je bij de supermarkt koopt. Hij was heerlijk en Mir had een lekkere pastasaus gemaakt van witlof, paprika, ui en met honing deze saus gesmoord. Was superlekker!

Zaterdagochtend voor 11 uur moesten we van onze camperplaats af om te vertrekken naar huis. We waren weer vroeg wakker dus ik met Joep het bos in voor de eerste ronde, terwijl Miriam de camper aan binnenzijde helemaal aan het schoonmaken was. Zodoende hoeven we bij thuiskomst alleen nog maar de koelkast leeg te maken en kleding uit de camper. Ook fietsen en BBQ eruit zodat de camper direct de stalling in kan als we thuiskomen in Drenthe. Even afscheid genomen van een aantal buren op de camperplaats. Leuke gesprekken gehad bij de afwasplaats en rondom onze camper, dus na het leegstorten van de watertanks en leegmaken van chemisch toilet, konden we weg en zouden we eerst nog even Heino aandoen om Harrie en Diny, oom en tante van Miriam, te bezoeken om gezellig bij te praten onder het genot van een lunch. Was weer supergezellig samen en omstreeks 15.00 uur vertrokken wij voor onze laatste etappe van Heino naar De Kiel.

Het was een hele fijne vakantie, waar alles wat we van plan waren te gaan bezoeken, totaal anders is verlopen. Begonnen vanuit een door Chat-GPT geplande camperreis, vervolgens deze afgebroken en terug naar Nederland om vervolgens daarna naar Frankrijk te vertrekken richting Normandië, waar we nooit zijn aangekomen. Verder dan Hauts de France en Picardie zijn we niet gekomen. Maar wel mooie dingen gezien, heerlijke plekken gestaan en mooie mensen ontmoet.

Vanaf het moment dat we op 29 december voor het eerst met onze nieuwe camper op pad zijn gegaan, hebben wij van de in totaal 183 nachten er 103 nachten in onze camper doorgebracht. Hoe mooi is dat? We genieten enorm van deze vorm van reizen en zijn nu alweer begonnen met het plannen van onze winterreis naar Spanje, terwijl we ook nog in begin augustus nog een weekje Lelystad gepland hebben staan om daar wat sociale contacten te onderhouden. Of dat alcoholvrij is, lijkt mij niet voor te stellen.

Nu weer thuis in ons verblijf in Drenthe. We gaan alles weer even klaar maken voor de komende dagen met de verwachte hitte en zijn de zomermaanden lekker op De Eeke.

Iedereen die nog zijn vakantie voor de boeg heeft in deze zomermaanden willen wij een hele fijne vakantie wensen en probeer dat vakantiegevoel zo lang mogelijk vol te houden! Fijne zomer iedereen!!

12 juni 2025: Deldenerbroek en Campercamping Heiderust in Baarlo (L)

/ martin&miriam / 7 reacties

Vanmorgen heerlijk vroeg uit de veren en buiten aan picknicktafel de eerste kopjes Nespresso samen drinken. Het uitzicht op de paardenbak met 6 prachtige paarden aan het darren. Zeer rustgevend en mooi om te zien dat de paarden zich net zo op de rug door het zand woelen als dat Joep dat soms doet. De zon staan al lekker te schijnen en we maken ons klaar om de hele fijne camperplaats Deldenerbroek te gaan verlaten. We hebben hier een paar fijne dagen gehad. Maar qua gezondheid was het verstandig om weg te gaan. Na een hele dag ballen gooien en weer terug op je voeten gelegd krijgen van Bram, de Jack Russel van de eigenaar van de camperplaats, ben ik klaar voor mijn 17 fysiotherapie-sessies die in mijn dekking van de zorgverzekeraar zijn opgenomen. Of ik daarna hersteld ben, is niet zeker. Maar die dwingende kop van Bram was onweerstaanbaar…

Gisteren eerst gewandeld om vervolgens een mooie fietstocht te maken van ongeveer 30 kilometer. Tussendoor stoppen we bij bosgebieden om met Joep ook even te wandelen, zodat deze veldheer niet de hele middag in het stuurmandje te hoeven vertoeven.

Tijdens het wandelen hoor ik ineens een enorme dreun. Een soort aardschok eigenlijk. Ik kijk achterom en zie opeens Miriam op de grond liggen te schokken. Ik denk een epileptische aanval en schrik ervan. Maar mijn lieverd lag te schuddebuiken van het lachen omdat ze weer eens klunzig was gestruikeld over een opstaand polletje. Haar broek zag eruit. Het leek wel of ze al survivallend door de landerijen was getijgerd….maar meer vallend dus, dan survi! Het is mij er eentje hoor, die lieverd. Niets bezeerd alleen een gedeukt ego….

Het verloopt verder allemaal prima en we rijden door het mooie en gezellige dorp Delden waar genoeg te doen is gezien het mooiere weer dat is begonnen. De terrassen zitten vol en veel fietsers onderweg. Mooie kleine winkeltjes, veel horeca en mooie panden kenmerken Delden. Een dorp dat ooit zijn herkomst had in het jaartal 1036 en via stadsmuren Goorsepoort en Woolderpoort stadsrechten bezat. Later is het een levendig dorp geworden waar veel ambachtslieden zich vestigden en dus altijd veel aanloop was, ook gezien de nabije aanwezigheid van Landgoed Twickel.

Landgoed Twickel fietsen we ook doorheen. Het is één van de mooiste landgoederen van Nederland welke al 675 jaar bestaat. Nog steeds bewoond, vormt het statige kasteel het hart van een prachtig landschapspark. 

Er omheen een afwisselend landschap van eeuwenoude bossen, bijzondere natte heideterreinen en landbouwgrond. Het kleinschalige coulisselandschap biedt steeds nieuwe doorkijkjes. We fietsen onze weg er doorheen en genieten enorm van deze omgeving.

De kenmerkende zwart-witte luiken verraden welke boerderijen bij het landgoed horen. En verder zijn de monumentale watermolen, de tuinen en de houtzagerij een bezoek meer dan waard. Wij besluiten om niet deze watermolen en tuinen te bezoeken aangezien het er erg druk was met vooral pensionadas. Waarschijnlijk een Omroep Max clubdag of zo…

We fietsen door en komen uiteindelijk later in de route nog bij een andere watermolen, ‘t Mölnhoes net buiten Delden.

Tot zover de dag van gisteren en verder met vadaag. We wilden vanmorgen vroeg op pad want inmiddels is het ons wel duidelijk geworden dat het overal beredruk is met campers overal. We hebben een mooie plek gevonden waar we direct vanaf de camperplaats het bos in kunnen lopen en aan een kruispunt van Fietsknoop. Camper- en fietserscamping Heiderust in Baarlo is de verkorene! Gisteren contact met ze gehad via de email, maar reserveren niet mogelijk. Wie het eerst komt, eerst maalt. Daarom maar voor ons doen vroeg op pad richting Baarlo, nabij Venlo. Hoe lullig was het dat mijn lieve nicht Helga ons vroeg of we even bakkie kwamen doen in haar nieuwe woonomgeving Haaksbergen. Juist omdat we ervan uit gingen dat door de warme dag op komst, dat alle camperaars vroeg op een plek willen gaan installeren, wilden we snel door richting Baarlo. Sorry Helga, de volgende keer komen we echt aan als we in de buurt zijn. Aangezien Twente qua omgeving echt onze favoriet is, komt dat wel goed.

Omstreeks 9 uur vertrekken we onderweg via binnen wegen richting het zuiden. Via Winterswijk, stukje Duitsland in om vervolgens nabij Kleve weer Nederland binnen te rijden. Het was een mooie route met hoofdzakelijk groene bosgebieden. Verkeer was niet noemenswaardig en dus om exact 12 uur komen we aan bij Campercamping Heiderust. De reden dat we 12.00 uur gepland hadden qua aankomst, heeft te maken met het feit dat iedereen die weggaat uiterlijk 12.00 uur van de camping af moet zijn.

Enfin, we komen dus om 12.00 uur aan en tot onze schrik zien we dat achteraan in de rij moeten aansluiten om de camping op te komen. En wat denk je…? De camper voor ons is de laatste die binnen mag komen. Camping is vol! Wij balen en omkeren was ook nog geen optie, want we konden geen kant op. De dame van de camper achter ons die liet haar ongenoegen blijken en liep te foeteren dat ze niet op deze plek terecht kon. Ik bleef maar gewoon even wachten totdat ik vooruit of achteruit kon. Miriam stapt uit met Joep en loopt alvast naar voren om te kijken waar ik kan keren, totdat de camper voor ons aangeeft niet te willen blijven. Dit betekende dat wij dus nog wel een plekje kregen. Maar meestal zijn de laatste plekjes niet de beste plekjes, dus eerst maar kijken waar dat dan is. Er komt een super gemoedelijke oudere man naar ons toe en deze bleek dus van de camping te zijn. Wat een vriendelijkheid en rust straalde deze man uit. En dat accent is zooo lekker…..Wij hebben dus een prima plekje gekregen in de hoek van een veldje, met voldoende schaduw tijdens deze warme dagen die op ons af komen.

Nadat we ons gesetteld hadden moesten er voor de komende dagen boodschappen gedaan worden in downtown Baarlo. Ik ga met de fiets deze taak op mij nemen. Eigen belang, want dan weet ik wat er op de BBQ komt te liggen vanavond en morgenavond. Al die groentegerechten van Mirreke zijn erg lekker, maar soms even een romeins bachanal is ook een heerlijk vooruitzicht. Het woord bacchanal stamt af van Bacchus, de romeinse god van wijn en extase, welke verwijst naar uitbundige feesten die vaak gepaard gaan met veel eten en drinken. Aangezien Mir en ik momenteel al weekje alcoholvrij door het leven gaan, vind ik dat het eetgedeelte best eens uitbundig mag zijn…

De komende dagen lopen en fietsen we het er wel weer vanaf….

10 juni 2025: We beginnen weer in Deldenerbroek

/ martin&miriam / 4 reacties

We zijn weer op pad! Na een aantal regendagen in ons huisje in Drenthe te hebben doorgebracht zijn we vanmorgen weer op pad gegaan. Vorige week waren we nog plannen aan het maken onderweg toen we nog in De Lutte stonden, toen Miriam haar vader ons belde met het verzoek of wij zin hadden in een etentje met de familie ivm met de sterfdag van mijn schoonmoeder, “ons Adje”. Juist doordat het de komende dagen daarna zo slecht weer werd, besloten om met volle overtuiging ja te zeggen tegen deze uitnodiging. De afgelopen pinksterdagen zijn we dus in Drenthe gebleven en hebben daar het ook lekker gehad en mooie wandelingen gemaak in ons bos.

Vervolgens op 2e pinksterdag naar Lelystad gegaan om gezellig weer even samen te zijn en bij te kletsen. Jammer genoeg was Sylvia, de oudste telg van mijn schoonouders, op vakantie met mijn zwager John. Deze was er dus niet bij helaas.

Het was druk op de weg maar keurig op tijd waren we in het Restaurant MJ Cafe in de BataviaHaven van Lelystad. Erg gezellig gehad met elkaar en na een paar uurtjes laven en kletsen weer terug naar Drenthe. Ja, voor een lunch met de familie rijden we dus gewoon even ruim 3 uur op en neer. Zoals in vorige blogs al vermeld; familie moet je zuinig op zijn en elke kans proberen aan te pakken als de gelegenheid zich voor doet. Iedereen is druk met zijn eigen leven en dat is logisch, maar daarom des te fijn om elkaar tussendoor te zien bij dit soort gelegenheden. Zeker nu we veel in Drenthe zijn of onderweg met camper aan het reizen loop je niet zo makkelijk bij elkaar naar binnen.

In augustus spreken we af om weer een weekje in Lelystad te zijn om buiten de familie nog andere dierbare vrienden, kennissen en ander gespuis te ontmoeten. Maar nu weer op pad.

Joep was gisteren tussendoor door onze vrienden Frits en Jetske uitgelaten en ging zowaar ook gewoon mee met deze inmiddels vertrouwde huisvrienden in het drentse land. Was top dat deze lieverds zich even over onze trouwe reisgezel wilden ontfermen. Joep meenemen in de auto voor een lunch voor een paar uurtjes leek ons voor hem niet zo prettig. Thuis kan hij gaan liggen in 1 van zijn vele manden, vachten, nisjes, plekjes. Maar deze rat lag gewoon op de bank. De bank waarbij hij altijd ons “ nodig “ heeft om erop te komen. Met 2 pootjes staat hij altijd rechtop tegen de bank en kijkt dan met die melancholieke ogen naar ons met een blik….”Help me, zie je dan niet dat ik er niet op kan”. En wij als personeel van hem, doen dat dan ook. Maar deze komediant kan het dus gewoon zelf. Toch maar dan ook kleden op de bank leggen als we er niet zijn.

Gisteravond na thuiskomst meteen de camper voor de deur gezet zodat Assepoester de camper weer tip top en bacterievrij klaar kon maken zodat we onze reis voort kunnen zetten. Alleen een kleine tegenvaller toen ik de camper ophaalde van de parkeerplaats. Mijn fiets stond nog op de drager achterop de camper en had een lekke voorband. Katsleeg en ik snapte er helemaal niks van. De fiets was met harde band op de drager gezet toen we vorige week naar huis reden. Maar goed; ik heb dus geen plakspullen in huis, de fietsenreparateur in het dorp is niet open deze dagen. De buitenband was van zijn velg gelopen dus ik kon voelen dat er niks scherps in de band zat. Tijdens het oppompen proberen te horen waar het lek zat. Kon niks vinden.

Aangezien we de volgende dag dus vroeg weg willen, bel ik de ANWB Wegenwacht. We hebben ook pechhulp voor fietsen. Aangezien ik al vanaf 1986 lid ben van deze club en nagenoeg nooit er gebruik van heb gemaakt, vond ik wel dat ik ze om hulp mocht vragen. Die hulp was perfect. Gisteravond ze gebeld en ze wilden nog wel om 22.00 uur langs komen of de volgende ochtend vroeg in de morgen. Deze optie koos ik dan ook. Vanmorgen dus keurig op tijd de monteur van de ANWB bij ons en deze zag uiteindelijk dat de band lek was direct naast het ventiel. Geen lek, maar een scheur in de soldering van het plekje rondom het ventiel. Aangezien wij dus weer geen standaard banden op de fiets hebben; het is geen normale band, maar ook net geen fatbike band. Deze had de beste man dus niet bij zich, ondanks dat ik wel de maten had doorgegeven. Voorstel van hem was dat ik met auto achter hem aanreed met vouwfiets achterin de auto. Nou, zo gezegd zo gedaan en binnen een uur was ik heen en weer naar Assen gereden naar een fietshandel die de binnenband op voorraad had. Binnen een kwartiertje was alles gepiept. Ik zou hier zeker een aantal uren mee bezig zijn geweest, dus ik was weer blij.

Maar uiteindelijk weer op pad nu dus. Wat zijn de plannen? Nou, die weet je bij ons natuurlijk nooit, maar de bedoeling is afzakken via Oost Nederland richting de Ardennen en daarna naar Normandië. Maar als het weer ook mooi in de Ardennen blijft, kan het ook zijn dat we daar blijven plakken. Nadat we net onderweg zijn nog even tanken en LPG tanks bijvullen en kunnen we echt op zoek naar de eerste stop in het twentse land wederom.

Na een zeer natte en koude rit komen we aan bij camperplaats Deldenerbroek in Delden. Een prima plaats die ook al bezocht was door mijn schoonzus Sylvia en zwager John, die er enige weken geleden met hun camper ook hadden gestaan. Na aankomst zien we inderdaad dat het een superplek is en installeren we ons voor de komende dagen.

Vandaag is het petweer, morgen gaan we fietsen en Delden eens even verkennen. Misschien donderdag nog dagje onder de luifel als het zo warm is. Vrijdag weer verder afzakken richting Betuwe of Limburg of misschien toch al donderdag. We zien het wel. We hebben er weer zin in en dus de komende weken zal ik regelmatig onze verslagen hier vastleggen. Toedeloe!

4 juni 2025: Pitsstop op De Eeke

/ martin&miriam / 16 reacties

Eergisteren verlieten wij het Landgoed Het Meenen in Mander om door te trekken naar De Lutte, alwaar we op de mooie camperplaats Erve Velpen, voor een paar nachten willen bivakkeren. Gerard, de eigenaar had een plekje voor ons gererveerd aangezien het nogal druk is in deze dagen tussen hemelvaart en pinksteren. Nadat we ons geinstalleerd hadden zijn we zoals gewoonlijk eerst gaan wandelen met Joep om daarna lekker in relaxstand voor de camper te laven en te dutten. Heerlijk!

Gisteren hebben we onze fietsen uit de camper gehaald om een mooie tocht te maken via het Lutterzand, een mooi natuurgebied waar we al vaker hebben rondgedwaald. Via Knooppunten app een rit gemaakt van ruim 25 kilometer via Gildehaus in Duitsland en rondom daar het agrarische landschap. Om via een hele kleine grensovergang weer terug in Nederland te komen. We dachten nog heel even dat de duitsers met een sneaky invasie ons land binnen wilden komen. We zaten namelijk bij deze grensovergang lekker even een pauze te houden, toen ineens een twintigtal oudere senioren aan kwamen rijden. Ze stopten netjes voor de grens en ik vertelde ze dat ik hun “ausweis” brauchtte. Ze moesten lachen en er ontstond een leuk gesprek over dat de nederlanders zo gastvrij zijn. Als je van Nederland naar Duitsland rijdt, dan moet je bij de grens een grenscontrole ondergaan. De andere kant op, de duitsers die naar Nederland komen, mogen zo doorrijden. Typerend voor ons land vinden ze. Dat juist om dit onderwerp migratie onze regering is gevallen, hadden ze nog niet meegekregen. Was even een leuke conversatie. Ik heb ze daarom maar doorgelaten…

Aan het einde van onze fietstocht komen we weer aan bij het Lutterzand en parkeren we onze fietsen om een langere wandeling met Joep te maken. Deze voorbeeldige teckel heeft 2,5 uur in zijn stuurmandje met ligplateau rustig de wereld voorbij zien komen. Soms met enige opwinding als hij een konijntje, kat of andere hond zag. Daarom laten we hem even uitrazen in het Lutterzand en gaat deze meteen bij het zien van het strandje en het water een poging doen om record vlinderslag te verbeteren. Super om het ventje zo enorm te zien genieten. Dat zal met je eigen kinderen niet anders zijn denken we..

Na terugkomst bij camper eten we even lekker een broodje en raken aan de praat met andere camperaars om ons heen. Tegenover ons staat een nogal bijzondere man uit Bergen op Zoom die nogal onder de indruk is van mijn lieftallige en zoekt elk moment om met Mir aan de praat te raken. Superaardig echtpaar deze 2 brabanders en vol enthousiasme komt hij vertellen dat hij bij de Expert een noodradio heeft gekocht voor wanneer de Russen komen. Een knijpkat-opwindmechanisme om de batterijen van de radio op te laden en ook een zonnecel om zonlicht te kunnen laden. De beste man heeft wel 10 minuten uit de doeken gedaan hoe het werkt en hoe hij ons tijdig kan waarschuwen als de Russen komen. Hij woont zuidelijker, dus ze komen eerst bij ons in het midden van Nederland. Oh ja….dan bellen jullie mij maar als ze bij je in de tuin staan. Dan heb ik dus die radio niet nodig….ik heb het bonnetje nog….prachtig, wat een kerel! Er zat geen stop op. Zijn vrouw zat hoofdschuddend op de achtergrond met plaatsvervangende schaamte te knikken. Die heeft vast al wel wat meegemaakt met deze heerlijke nar.

Dan zien we vervolgens dat de weersverwachtingen veranderd zijn en zijn de komende dagen kouder en natter dan verwacht. Op het moment dat we onze plannen aan het heroverwegen zijn, belde Miriam’s vader met de uitnodiging of wij met zijn allen 2e pinksterdag willen komen lunchen. Deze dag is de sterfdag van mijn lieve en o zo gemiste schoonmoeder. Hier willen we met elkaar bij stil staan en hoe kan dit beter dan tijdens een lunch? We besluiten daarom onze reis maar te onderbreken en erbij te zijn op 2e pinksterdag. Zeker nu we in Nederland aan het ronddwalen zijn met de camper.

Vorige week tijdens de dagen in Oost Duitsland kwamen Miriam en ik tot de conclusie dat wij beiden, los van elkaar, niet lekker in ons vel zaten. Eerst dachten we dat het te maken had met de ervaringen in Oost Duitsland dat ons niet kon bekoren. Maar al pratende met elkaar denken we ook dat het aan ons lag. We zaten niet lekker in ons vel. Toen Miriam met mij deelde wat haar parten speelde, was dat precies ook datgene dat mij ook enorm bezig hield en soort van verdrietig maakte. “We missen enorm wat ooit was”, zei Miriam en dat was precies wat mij ook zo raakte. Met het wegvallen van Miriam haar moeder, het wegvallen van mijn zus, zwager, broer en vader, veranderde de gehele dynamiek in ons bestaan. Met name het leven dat Miriam en ik nu leven, was vaak onderwerp tussen mijn zus, zwager en broer om in de toekomst met elkaar ergens in Europa samen af te stemmen met onze campers (zij hadden ook campers) en elkaar daar dan te ontmoeten en een paar leuke gezellige dagen samen maken. Aangezien Mir en ik nu soort van pensioen zijn gaan houden, zouden deze plannen nu zo mooi kunnen samenvallen. Het besef dat dit dus nooit meer gaat gebeuren, het gevoel van gemis van onze dierbaren zo nu binnenkomt en gevoeld wordt, maakt dat we ons niet in beste doen voelden de afgelopen week. Daarom is het dus belangrijk om zoveel mogelijk de momenten met je dierbaren te maken, zoeken en doen. Voor je het weet is het voorbij, voordat het ooit echt begonnen is. Dit alles maakt dat we dus gezellig komen lunchen met de schoonfamilie in het Lelystadse!

Nadat Miriam en ik onze gevoelens hadden gedeeld, voelden we ons al stukken beter en begon ook meer het open staan voor het vervolg van hopelijk een hoop mooie reizen voor de boeg. En ook een conclusie is het feit dat aangezien wij geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen hebben, ons wereldje wel kleiner aan het worden is. Waar werk vaak enorm veel energie en contacten van ons vroeg, is dat nu dus niet meer zo. We zitten nu gewoon in een totaal andere levensfase en omstandigheid. Nadat we uit de hectische periode van stoppen met werken, ons huis verkopen, komen we nu pas echt in een soort rustige fase en moeten we ons hier aan wennen. Neemt niet weg dat wij ons enorm goed vermaken en blij zijn dat we de keuzes gemaakt hebben om ons leven om te gooien.

Zo zie je maar; niet alles wat je van ons leest is hallelujah, soms hoort niet lekker in je vel zitten of verdriet net zo bij het leven als de mooie momenten. Niets menselijks is ons vreemd….

Oude saksische boerderij

Vanmorgen hebben we onze spullen weer in de camper ingeladen en zijn in verband met het slechtere weer voor de komende dagen naar ons adres in Drenthe gegaan om even daar een pitsstop te maken, nu we toch in Nederland blijven. Aanstaande dinsdag gaan we weer verder met onze reis, maar waar deze heen gaat is voor ons nog de vraag. Als het weer in Nederland voor onze wensen prima is, waarom zou je dan ver weg gaan. Wellicht pakken we nog een gedeelte van onze GPT reis op, in het West Duitsland deel, of we blijven in de Benelux. Frankrijk is ook nog een optie. Het voordeel van een camper is dat er een stuur in zit, dus je kunt alle kanten op. Allicante?? JA, zou ook nog kunnen! 😉

Op de valreep vlak voor het vertrek van de camperplaats Erve Velpen, lacht het geluk ons weer toe. We komen aan de praat met onze buurman met de prachtige Hymer camper. Ik sta de camper te verzorgen met schoon toilet, afstorten van grijs water als hij even bij ons langskomt. Oosterwolde Campers, zegt hij. Dat is waar wij onze camper hebben gekocht en dat blijkt dus een bevriende familie van hem te zijn. We raken aan de praat hoe de service van sommige camperbedrijven is en hoe het proces en de garantie afhandeling tegenwoordig gaan. Je voelt je geen klant meer, het gaat allemaal te makkelijk voor dit soort bedrijven. De man bewondert onze camper en zegt dat hij precies dezelfde hiervoor heeft gehad. “ik heb nog op maat gemaakte topmatrassen voor de bedden” zegt hij. Mir en ik kijken elkaar aan en schieten een beetje in de lach. Gedurende deze week hebben we het erover gehad dat de matrassen lekker slapen, maar dat topmatrassen wel lekker zouden zijn. We hadden zelfs al gekeken op internet waar we ze konden kopen en wat ze kosten. Meneer Lindeboom, zo heet deze man, geeft aan dat zijn toppers erg goed zijn niet niet vaak gebruikt en wasbare teiks heeft met makkelijke ritsen. Topkwaliteit. Verkocht dus aan ons, zeggen we en de deal was snel gesloten. Afhalen in Drachten binnenkort…

1 juni 2025: Landgoed Het Meenen in Mander – Part II

/ martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen dagen stonden in het teken van weer een beetje bijkomen van alle indrukken en vooral kilometers van de afgelopen dagen in het oost Duitse land. We zijn voor de tweede keer neergestreken in het prachtige Twente. In Mander om precies te zijn. Vorige maand hebben wij hier zo intens genoten van deze camperplaats en de omgeving waarin deze is gevestigd. De wandelingen in en rondom het landgoed zijn prachtig, maar vooral de faciliteiten van de camperplaats zijn echt top te noemen. Maar hierover kunnen jullie een paar blogs terug over lezen.

Na aankomst op hemelvaartsdag eerst ons gereserveerde plekje opgezocht, toen bleek dat er nog een paar plekken beschikbaar waren. Er waren 4 echtparen geweest die wel gereserveerd hadden niet op kwamen dagen zonder af te bellen. De verhuftering is ook al toegetreden bij de camperaars onder ons. Hoe moeilijk is het om, als je van gedachten bent veranderd, om even af te bellen. Maar wat doen deze mensen? Die sturen random naar 4 a 5 camperplaatsen een reservering en op het laatste moment besluiten naar welke ze gaan. En de eigenaar van de camperplaats loopt “nee” te verkopen naar andere gegadigden die wel hadden willen komen. En zeker nu in zo’n hemelvaartsweekend moeten de campings en camperplaatsen het hebben van de volle bezetting. Dit zijn waarschijnlijk ook de mensen die troep achterlaten of grijs water ergens dumpen. Ze hebben schijt aan de hele wereld. En dus geen chemisch toilet nodig waarschijnlijk…

Na het installeren van de camper, even kwartier maken en we zijn klaar voor de komende dagen vertoeven hier op Landgoed Het Meenen. We maken de eerste dagen een paar langere wandelingen met Joep en voor de rest is het vegeteren met hoofdletter Vee (rundvlees op de Cadac grill!). Het is gezellig druk en ook de laatste plaatsen van de camperplaats worden toch nog bezet. Goed klik met onze buren hier op “ons” veldje. We hebben namelijk hier Boef, een nog kleinere teckel als Joep. Wij dachten dat Joep een olijk en grappig hoofd heeft, maar deze Boef spant de kroon. Zo klein als Kobus (ons buurhondje en broertje van Joep), maar zo stoer en brutaal als een rottweiler. Mooie gesprekken en feest der herkenning over de karakters van onze teckeltjes. Daarnaast hebben we ook nog Jip, een pup van nog maar een paar maanden, met een prachtige mohére-achtige wollen vacht…Net een Swiffer. Wat een leuk, vrolijk en speels hondje was dit. Tijdens een langere wandeling met de eigenaar van Jip en Joep en mijzelf, was Jip een tornado die onder, boven, naast, achter Joep aan het springen was. Maakte totaal geen indruk bij Joep en deze liep stoïcijns door. Ook leuke gesprekken met de eigenaar van Jip. Deze erg vriendelijke en grappige man uit Badhoevedorp heeft een hoveniersbedrijf en zijn echtgenote een makelaarskantoor. Erg leuke mensen en vooral veel gesproken over het stoppen met werken en onder welke voorwaarden en onze plannen hoe wij die gaan vormgeven. Wellicht komen we ze nog een keertje tegen onderweg. Zou leuk zijn.

Afgelopen zaterdag “waren we er weer” na de reisdagen van de afgelopen dagen en lekker even 1,5 dag gechild op het Landgoed. Vooral het feit dat de koffiebar De Koffiesnor ook op het terrein zit, konden we hun heerlijke boerenijs weer eens tot ons nemen. Aanrader! Ook halen de camperaars hier in de ochtend de vers gebakken broodjes en kun je hier gezellig op het terras met elkaar een bakkie doen. En de zon scheen volop en dus was er iemand die er helemaal voor ging liggen…

Zonnebaden op eigen bedje

Het weer was zaterdag natuurlijk helemaal top, dus iedereen had goede zin. Wij dus ook en daarom besloten om een mooie fietstocht te maken richting de omgeving van het Springendal. De fietstocht brengt ons door Vasse en vandaar uit verdwijnen we in de bossen van het Springendal. Joep giert het uit in zijn supersonische vliegmand en waant zich Superman voorop bij Miriam boven het fietsstuur van haar. We stoppen tussendoor nog een paar keer om Joep even een wandeling te laten doen en hij vermaakt zicht prima. Wij dus ook!

Na terugkomst bij de camper even een drankje gedaan en vervolgens de Cadac Safari Chef maar weer uit de hoezen gehaald om lekker buiten te kunnen koken. Ik besluit om vandaag een paar klussen “aan te pakken” en met volle overtuiging begin ik met een technische aanpassing te maken aan ons verwarmings- en boilersysteem van de camper. Jullie kennen mij inmiddels; ik ben niet zo’n klusser (understatement of the year) en dus mijn zelfvertrouwen is ergens onder nul te bekennen. Maar ik begin eraan. Ik pak mijn gereedschapsset uit de garage van de camper en ik besluit dat ik de Black & Decker Workmate niet ga gebruiken en laat deze achterwege…Ik moet een probleem met de water- en condensafvoer oplossen en na diverse youtube video’s te hebben bekeken, mailwisseling met de fabrikant van het nieuwe onderdeel en het pakken van de EHBO-kist, begin ik toch maar met de klus. Wat denk je? Binnen 5 minuten klaar. Wel met ondersteuning van Mirreke, aangezien ik al bij het uitpakken van de verpakking riep dat het niet ging passen. Hieronder zien jullie de foto van het eindresultaat….ik ben tevreden!

Oplossing voor afvoer condenswater

Dan nog een tweede klus te doen in dit weekend. Ik moest ook nog een technische aanpassing doen aan het mechanische antidiefstalsysteem van onze chinese vouwfiets. Vaak vergeten wij het slot mee te nemen als we gaan fietsen. Dit betekent dat we dan ook nooit ergens kunnen gaan wandelen onderweg of een terrasje pakken, aangezien we de fietsen niet zonder slot achterlaten. Hiervoor hadden we een oplossing, maar deze moest nog gemonteerd worden. Nou…gezien het eerdere resultaat van mijn vorige technisch project, durf ik nu echt alles aan! Ook hier tevreden over het eindresultaat!

Kryptonite slotbracket gemonteerd

Mijn aanzien bij mijn lieftallige echtgenote is enorm gegroeid deze dagen, dus voor de interne mens werd weer goed gezorgd. Mir heeft weer heerlijk buiten gekookt en we hebben tot laat in de avond onder luifel gezeten. Op de vraag of het nog gaat regenen vanavond/vannacht was er een gast die zei dat er geen druppel ging vallen en zeker geen onweer verwacht. Alleen maar in Limburg! Maar deze Mevrouw Pelleboer is vervloekt op de camperplaats. Godzijdank hadden wij einde van de avond de luifel ingedraaid, stoelen opgeborgen en schoenen in de garage gezet. Godzijdank! Het onweer brak los en de regen kwam met bakken uit de hemel vannacht. Om ons heen werden in de nacht alsnog luifels ingedraaid en rumoer om ons heen. Mevrouw Pelleboer is de volgende ochtend met stille trom vertrokken…

Vandaag, zondag 1 juni, zien we een exodus aan vertrekkende campers en kunnen wij nog een paar dagen blijven staan. We pakken na het ontbijt weer de fiets en gaan op pad richting Watermolen Bels en Watermolen Frans in het Dal van de Mosbeek. Het is maar een paar kilometer fietsen en aangezien het zondag is, is het druk overal. Maar de watermolens zijn de moeite waard om te bekijken en zijn gelegen in een prachtig glooiend landschap.

Watermolen Bels werd in 1725 gebouwd als papiermolen. Nadat papier maken steeds minder opleverde, besloot men in 1845 een tweede molen bouwen. Watermolen Frans, waar cichorei werd gebrand. Dit is een soort vervanger van koffie, voor de mensen die echte koffie niet konden betalen. In 1860 bouwde de zoon Frits van de watermolen om tot korenmolen en ruim 50 jaar later, in 1916 kocht Jannes Bels het hele complex en werden de beide watermolens vanaf dat moment korenmolens. Vanaf 1962 werd het complex een bekend horeca-onderneming. Eerst als een Theeschenkerij en nu al sinds jaren een gezellig onderkomen voor menig lekkere lunch, diner of gewoon om lekker op het terras een drankje te doen.

Na terugkomst bij de camper besluiten we om de boel alvast een beetje op te ruimen en beginnen met de fietsen weer in te laden. Wat overigens wel een leermomentje was is het feit dat de fietsgespen op een Thule fietsendrager gemaakt zijn voor normale fietsen. Maar nu we dikke fatbike-achtige banden hebben, passen deze gespen niet. Daarom maar met spanbanden van de bouwmarkt maar de boel vastgemaakt. Op route maar ook eens langs Obelink in Winterswijk gaan om de XXL gespen aan te schaffen. Man, wat een gedoe met die spanbanden. Het is weer gelukt. Morgen maar eerst eens kijken waar we terecht komen.

Deze laatste middag hier op Landgoed Camperpark Het Meenen werden we verrijkt met een bezoekje van Mila, de jongste telg van 5 jaar, het gezin hier op dit landgoed, de familie Steggink. Mila kwam met de meest boeiende verhalen over haar school, vakanties, haar broers, de honden, haar oma, het hondje van haar oma, de campers en het leven in het algemeen. Zelfs over de liefde had ze haar vraagtekens. Jongens vond ze maar irritant. Wat denk je met 2 broers zegt ze….en liefde? Ach, Kees is verliefd op haar, maar die is lelijk…..daar begin ik niet an! Mooie afsluiter van deze paar dagen hier in Mander. Morgen weer verder.

We blijven wel hier in Twente hangen de komende dagen, want we zijn er samen wel over uit dat we deze regio echt 1 van de mooiste van Nederland vinden. We hebben nog ruim 4 weken te gaan voordat we weer thuis moeten zijn, dus alle opties zijn nog open!

29 Mei 2025: Terug op (Nederlandse) aarde!

/ martin&miriam / 9 reacties

Tja…We kunnen er een heel verhaal van maken; en dat hebben we de afgelopen dagen ook gedaan, maar we zijn weer terug op Nederlandse bodem. We kunnen zeggen dat de reis die ChatGPT ons heeft voorgesteld en waar wij ons aan hebben gecommiteerd is tegengevallen. Maar dat is maar gedeeltelijk de waarheid.

De route die GPT had gemaakt was zoals wij hem gevraagd hadden. De route slingerde tussen allemaal natuurgebieden en kleine gehuchtjes. Geen serieuze stad gezien en het was werkelijk een prachtige rit van 4 dagen. Waar ging het dan mis? Nou, dat lag hem in het feit dat een aantal camperlocaties niet meer bleken te bestaan of veel duurder waren dan was aangegeven door de digitale wijsneuzen. Als je zegt dat een camperlocatie een tientje per nacht kost en je komt aan en het blijkt 25 tot 39 euro per nacht te zijn, dan wordt het plaatje veel duurder dan je vooraf denkt. Ja, maar een vakantie mag toch ook wel wat kosten? Jazeker, maar wij kennen inmiddels geen vakantie meer en leven van ons eigen vermogen en er is geen inkomen meer. Dan is het verblijven in Oost Duitsland een hele dure grap. Alle campings daar en camperplaatsen waren allemaal tussen de 30 en 50 euro per nacht. Dat zijn wij niet gewend als we onderweg zijn. Daarnaast is het dan ook nog zo dat de acccommodaties ondermaats waren qua faciliteiten en onderhoud. Het was echt ouderwets oost duitse gezelligheid…not! Ook de mensen die we daar spraken in tankstations, winkels en op de camperlocaties waren niet vriendelijk. Wantrouwend en argwanend zelfs, was onze gezamenlijke beleving. Kortom; het voelde helemaal niet goed om daar te zijn.

De camperlocatie van gisteren, Ufercamp Eldeblick in Neuberg bij Parchim, spande de kroon qua ongemakkelijk gevoel. Deze locatie zag er op voorhand prima uit en qua potentie zou het zeker een prachtige locatie kunnen worden. Gelegen aan een rivier met terrasje, restaurantje, bootjes, haventje, zag het er veelbelovend uit toen we aankwamen. We kwamen aan omstreeks 15.00 uur en niemand aanwezig. De campereigenaar van de enige andere camper die er stond, liep ons tegemoet en begon meteen met dat we niet overal konden gaan staan want zijn vrienden kwamen. Of we maar op een ander veldje wilden gaan staan. Op de vraag of hij de eigenaar was, zei hij dat die er nog niet was, maar pas om 17.00 uur zou komen. We gaan niet 2 uur staan wachten totdat hij komt en de andere man zei ook dat we op het andere veldje wel een plekje konden pakken. Wel wist hij ons te vertellen dat de volgende dag (vandaag dus) hemelvaart en Herrentag gevierd zou worden en er een gezellige boel zou worden gemaakt. Nou, voor een dagje leek ons dat wel wat, dus we besloten om te blijven voor de 22 euro per nacht. De camper geinstalleerd en aangesloten op de plek die we uitgekozen hadden.

Om 17.00 uur kwam er een medewerker het restaurant open doen en kwam bij onze camper om te vragen wat wij kwamen doen. We moesten naar het restaurant komen om de formaliteiten te regelen, was de wat dwingende opdracht van de jongedame. Ik meteen met haar naar het restaurant om alles te regelen. Er kwam niks aan informatie voor mij als klant, maar meteen werd de kassa aangeslagen en of ik even 39 euro wilde afrekenen. Maar het was toch 22 euro? Ja dat was bij vorige eigenaar, was haar repliek. Er kwam niets aan informatie waar ik alles kon vinden op het terrein zoals; losput voor grijs water, waar chemisch toilet geleegd kon worden, waar schoon water geladen kon worden, waar vuilnis in container kon. Niets van dat alles. Oh ja…toen pas kwam de mededeling dat het nog kon gebeuren als er nog andere camperaars kwamen, dat ik mijn camper moest verplaatsen naar een andere plek. Mijn vraag waarom dit was en of deze camperaars dan al gereserveerd hadden, was haar antwoord dat dat niet het geval was en dat zij wel bepaalde wie waar moesten staan. Ik gaf aan dat ik niet meer ging verplaatsen aangezien ik al stond waar ik stond en dat ik inmiddels betaald had voor de plek. En wat maakt het dan dat ik weg moet voor een ander die niet gereserveerd heeft? De dame kwam er nu niet meer uit en belde de eigenaar. Na vijven en zessen mocht ik blijven staan. De rest van de dag kwam er niemand meer aan op het terrein. Achteraf snappen wij dit wel waarom er geen andere gasten meer kwamen. Voor 39 euro per nacht kom je op een zeer hobbelig en oneffen terrein, kun je je chemisch toilet niet legen, kun je nergens je grijze water kwijt, zijn de toiletten goor en vies, de afwasplaats vol met vogelpoep en ligt er een uitgedroogd wekenlang vies vaatdoekje waar de schimmel op staat. De middag en avond stond in het teken van overlast ivm klaarmaken voor het feest van vandaag. Bierwagen, tafels en stoelen werden neergezet met ook nog gelal en gebral. Voor de rust was onze timing ook al beroerd. In de avond nog met de eigenaar gesproken in goede harmonie en hem feedback gegeven over onze ervaringen voor deze 39 euro per nacht. Voor de niet camperaars onder ons; dit is een erg duur tarief wat ook nog niet eens in verhouding staat tot het gebodene voor een camperplaats. De eigenaar wist niets van campers en had een autogarage en deed dit er even bij naast omdat het hem wel leuk leek. Het tarief moest voor hem zo hoog zijn want hij moest wel winst maken op zijn investering. Maar dan moet je wel ook wel topfaciliteiten bieden, en die biedt je niet, zei ik nog. Dit gaat hem niet worden. Einde van het jaar is het klaar met dit avontuur denk ik.

Dan maar de volgende plannen maken. Rügen was onze jarenlange verlangen als bestemming om eens langs te gaan als we in de buurt waren. Dat zijn we nu, maar door het feestweekend is het daar bomvol met kampeerders en zijn daar de tarieven ook belachelijk hoog. Na intern beraad besluiten we om deze hoek van Duitsland achter ons te laten en zien we de weersberichten om ons heen. Nederland lijkt voor ons het beste weer te hebben voor de komende week. Niet te warm, zonnig, fiets- en wandelweer. Het voelde dan bij beide ook meteen goed om weer “ga terug naar start en begin opnieuw” te besluiten.

Vanmorgen om 6.45 uur vertrokken we vanuit Duitsland om de 425 kilometer als een speer terug naar Nederland aan te pakken. Weinig verkeer en we passeren zonder problemen Hamburg en Bremen en komen uiteindelijk tegen de middag aan op Landgoed Het Meenen in Mander, Twente. Hier zijn we een maand geleden ook al geweest en werkelijk een toplocatie om te verblijven. En dat voor € 18,50 per nacht en waar alles echt top top top is! We zijn blij en verblijven hier een paar dagen om bij te komen van de afgelopen reisdagen.

We gaan dan wel weer bepalen welke kant we op gaan. We denken dat we in de Benelux blijven en eerst maar eens ons eigen landje weer eens gaan verkennen. Dit regelen we dit keer zelf en laten ChatGPT even met rust.

28 April 2025: We Menen het Goed: Landgoed Het Meenen

/ martin&miriam / 5 reacties

Wat genieten wij van deze week op pad met de Lambortinki 3.0! Alles werkt weer tip top en we boffen met het weer de afgelopen dagen. Als het goed is ook de komende dagen. We zijn nu weer op een werkelijk prachtige camperplaats aangekomen. We staan momenteel met 2 campers op dit Landgoed Het Meenen in Mander, terwijl er wel 25 campers kunnen staan. Over de camperplaats zo meer, maar laten we nog even vastleggen hoe de dag van gisteren is verlopen.

Ook de camperplaats Sploder Stea in Holten was echt een super plek. We hebben daar 2,5 dag gestaan en kunnen echt iedere camperaar deze plek aanraden. Het enige dat ons minder beviel was het feit dat je niet met Joep zomaar een stuk weg kon lopen voordat je in het bos was. Je moet dan toch een heel stuk wandelen over een boerenweg, waar toch best veel auto’s over rijden aangezien het een doorgaande weg was. Maar desondanks dat het een minder puntje voor ons was (maar dus niet voor anderen) echt enorm met plezier bij de familie Blankena op het boerenbedrijf Splonder Stea gestaan.

Gisteren na het ontwaken duurde het nog best even voordat de mist was opgetrokken en de temperatuur een beetje comfortabel te noemen was. Omstreeks 11 uur zijn we uiteindelijk op de fiets gestapt om een rondje over de Sallandse Heuvelrug te rijden en via Nijverdal weer terug richting onze camper. We rijden eerst over een aantal landbouwweggetjes voordat we de Sallandse Heuvelrug oprijden. Joep zit heerlijk in zijn nieuwe mand en als een vorst kijkt hij al het tegemoet rijdend verkeer in het gezicht en heeft dus de lachers op zijn hand. Maar mensen wat was het druk op deze zondag in het park. Het was soms letterlijk file rijden op de smalle fietspaden. We kiezen ervoor om wat vaker te stoppen bij rustplaatsen en bezienswaardigheden. Wat is het hier toch fantastisch qua natuur.

Bij een Joods gedenkmonument midden in het bos raken we aan de praat met een ouder echtpaar die het Pieterpad lopen. We praten over het monument en de wereld van vandaag. Het monument Twilhaar herinnert de inwoners van Nijverdal aan de 83 joodse mannen (voornamelijk uit Groningen) die in 1942 korte tijd op de Sallandse Heuvelrug moesten verblijven. Op 2 oktober 1942 besloot de duitse bezetter dat het kamp ontruimd moest worden en zijn deze mannen, nadat ze eerst naar Kamp Westerbork waren verplaatst, later naar een vernietigingskamp in Duitsland zijn gedeporteerd. Niemand van hun heeft dat overleefd. Hier staan 25 namen in een monument gegriefd. De overige namen blijven onbekend.

We rijden door en vervolgens stoppen we bij een uitkijkpunt waar vanuit je de Sprengenberg kunt zien, waarop de Palthetoren als een markant herkenningspunt staat. Dit bouwwerk uit 1903 begon ooit als een bescheiden theekoepel. Nu is het een impossante toren met een rijke geschiedenis. Van jachtverblijf tot sterrenobservaratorium en familiehuis van de familie Van Wulfften Palthe, een ondernemer uit Almelo destijds.

Nadat we hier even hebben gepauzeerd, besluiten we na een tijdje af te wijken van onze route om echt het voor mij bekende Nijverdal in te rijden om mijn 83 jaar oude Peettante Tonnie te bezoeken. Ik ben geboren in het Twentse Wierden, een dorp verder en mijn hele familie woont daar nog. Tonnie haar man, mijn Peetoom Jan is paar jaar geleden overleden en zij is nu dus alleen nog woonachtig in het huis waar wij vroeger als kind superfijne herinneringen hadden. Aangekomen bij het huis blijkt Tonnie er niet te zijn en op het moment dat we weer weg willen rijden, komt er in de verte een struisse tante aangelopen met haar turbo rollator. Op het moment dat ze ons ziet en herkent komt er een open lach naar ons en is haar niets te gek om het ons naar de zin te maken bij haar in de tuin.

Tonnie and me!

We besluiten om haar geen moeite te laten doen en drinken een glaasje water samen. Tonnie kwam uit de kerkdienst in Nijverdal en sprak enthousiast over de toneeluitvoering over Koningin Wilhelmina die in de kerkdienst werd gehouden. Vervolgens heeft mijn nicht Annelies ook vernomen dat wij er zijn en komt vervolgens aan met een boodschappentas met snaai- en vreetwerk waar een paard de hik van krijgt. Hier neef, zegt ze; ook een biertje! Was echt even heel gezellig en vooral Tante Tonnie vond het heel fijn dat we de moeite hadden genomen om helemaal met de fiets naar haar toe te komen. “We komen niet uit Lelystad vandaag hoor”, om de prestatie wat te relativeren was ons antwoord. Komen we weer aan bij onze fietsen, heeft Annelies ook nog een tasje met een roseetje en chips en bier in onze tas gestopt. Ik moet toch stoppen met afvallen, want zelfs mijn familie, voert mij bij….

Aan het einde van de 30 kilometer lange fietstocht werd het nog even spannend toen mijn laatste accustreepje op mijn display begon te knipperen. Het zal toch niet gebeuren dat ik de laatste 3 kilometer nog moet gaan lopen? Het enige aantrekkelijke van die gedachte is dat ik mijn bavianenkont dan eindelijk van dat zadel af kan halen. We komen vervolgens op de accu net thuis en nestelen ons bij onze camper, totdat de buren ook terug komen van hun wandeling. Wegens succes geprolongeerd na gisteren, besluiten we weer een borreluurtje te houden aan de gezamenlijke picknicktafel. Was weer beregezellig met mooie persoonlijke gesprekken wederzijds.

De volgende ochtend, vandaag dus, starten we rustig de dag met een warme douche en maken ons klaar voor vertrek. Zoals gewoonlijk doe ik alles aan de buitenkant rondom de camper en Mir doet alles aan de binnenzijde klaar maken voor vertrek. Toch moest ik even haar hulp inroepen bij het inladen van de beide vouwfietsen. Het blijkt toch dat de fietsen in de campergarage te laden, niet zo makkelijk verloopt. We besluiten om bij volgende trip, eind mei, weer de fietsendrager op de achterwand van de camper te monteren en daar 1 fiets op te laden en de andere fiets in de garage. Hierdoor ontstaat ook meer ruimte voor de overige spullen in de garage. Want je neemt toch altijd meer mee dan je denkt; kratten met camperspullen, vloerkleed, schapennet voor Joep, Cadac BBQ, gereedschap, stoelen, tafels, voetenbankjes, tas met oprijblokken, draaislingers voor de luifel en stelpoten onder de camper, afwasbak en nog meer klein grut. Daardoor zit met 2 fietsen de garage stampvol. Met 1 fiets minder in de garage ziet ook die garage er wat rustiger uit als je de deuren opendoet.

We rijden weg uit Holten en binnendoor rijden we naar Mander. Een klein gehucht vlakbij Tubbergen, niet ver van de duitse grens. Als we aankomen op de camperplaats valt ons op dat het heel rustig is op de beide velden die de camperplek heeft. 2 campers vertrekken nog binnen een kwartier en zodoende staan we met nog 2 campers op een veld met mooi uitzicht over de landerijen. Miriam besluit om even de hele camperplaats te verkennen en komt superblij terug en heeft zelfs foto’s gemaakt van het nieuwe sanitairgebouw. Ook werkelijk alles hier is om door een ringetje te halen en ook op het terrein is aan alles gedacht. Er is zelfs een mooie binnenruimte, een buitenterras met Koffiebar De Koffiesnor. Deze is vanzelfsprekend ook toegankelijk voor alle wandelaars en fietsers die dit prachtige gebied verkennen. En het mooiste? De Honesty-box. Je kunt alles pakken wat je wil en per QR-code afrekenen. Wel even noteren wat je gepakt hebt en netjes afrekenen! Dat zie ik nog niet gebeuren bij The Sailor Bar op de Ouderzijdse Voorburgwal in Amsterdam , maar hier in Twente kan dat! Top!

Het ziet er zo gezellig uit! We zouden hier zo kunnen wonen qua styling en sfeer. Werkelijk een smaakvolle locatie en alles top voor de camperaar! Hier blijven we dan ook tot woensdagmiddag. We hebben een late uitcheck op woensdag geboekt, dus we pakken mooi deze zomerse dagen hier nog mee. Na een teleurstellend weerbeeld uit Portugal deze winter, wel lekker!

Camperplaats Langoed Het Meenen

Nadat we alles weer hebben gesetteld, luifel uit, stoelen buiten, gaan we een wandeling maken over het landgoed met Joep. We lopen meteen een bosgebied van het landgoed in en deze wandeling gaat langs bossen, beekjes, bruggetjes, doorkijkjes en uiteindelijk het laatste stuk lopen we over een onverharde zandpad zo weer het camperterrein bij de koffiebar op.

Nadat Miriam een lekker lunchgerecht had gemaakt op de Cadac, afwasje gedaan en chillen onder de luifel.

Geroosterd brood, tomaatjes, rode ui, knoflook, prosciutto crudo en gekookt ei

We nemen even later een schepijsje van de koffiebar bij de camper en maken een luierende middag ervan. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen. Maar mocht het nog niet duidelijk zijn; We vermaken ons prima!

26 April 2025: Sploder Stea in Holten en Blogger meets Vlogger

/ martin&miriam

We zijn gisteren aangekomen na een korte maar mooie rit door het landschap van Twente en Salland. Prachtige weggetjes waar we mooie hoeves zien, leuke dorpjes en gezellige horeca. Aangekomen op de camperplaats worden we verrast door de werkelijk superschone, ruime camperplaats aan de rand van de Sallandse Heuvelrug. Sanitair om door een ringetje te halen en sfeervol ingerichte algemene ruimten en leuk winkeltje met lokale producten. We slapen bij een melkveebedrijf en horen de koeien loeien, terwijl de vitrine van de winkel gevuld ligt met eigen gemaakte zuivelproducten zoals yoghurt, melk, kaas, chocolade en werkelijk heerlijk roomijs met diverse smaken. En wijn van de naastgelegen wijngaard. Dit bedrijf wordt gerund door een erg vriendelijk echtpaar die trots vertellen en laten zien wat het hebben van een dergelijk bedrijf betekent. Mooi om te zien, gezien de onrust en slechte ondernemersklimaat momenteel in ons land mbt de agrarische sector.

We hebben een relaxte middag en besluiten om een langere wandeling met Joep te maken door het landschap rondom de camperplaats. We doen het Hekkenpad. Een pad langs weilanden waardoor je steeds door smalle hekken moet om door het volgende weiland te kunnen lopen. Ik voel mij als hekrunderen, aangezien ik met mij enigszins geslonken lijf door die poortjes moet wringen. Ging goed, maar Peter Gillis hoeft er niet aan te beginnen. Maar goed, die zit straks ook tussen de hekken….

De wandeling is mooi maar ook best lang voor ons doen en we besluiten om deze eerder af te snijden en komen uiteindelijk met een vermoeide teckel weer terug bij de camper. Heerlijke middag en avond gehad en heerlijk geslapen hier op deze plek. In de avond kregen we nog een appje van Lilian en Frans, onze maatjes van ons recreatiepark in Drenthe. Zij hebben hun huisje een paar jaar geleden verkocht, maart we hebben nog steeds prettig contact. Ze hebben een ander recreatiehuisje gekocht in Holten en we spreken af om de volgende dag, Koningsdag, samen een tom-pouce te eten en een bakkie te doen samen. Na dat bakkie kwam er nog een ander bakkie met gezelligheid en heel fijn bijgepraat met elkaar. Was mooi begin vandaag van Koningsdag.

Lilian en Frans

Daarna hadden we ons volgende avontuur gepland; Fietsen met onze nieuwe hondenstellage op de fiets. De buddyride met flexarm. Na 37 manden, draagzakken, tulbanden en ander fixerende materialen om onze Joep enthousiast te krijgen voor het fietsen, had Miriam dit robocop achtige gevaarte op de kop getikt en zouden we de eerste expeditie hebben.

Joep Caesar!
Goedgekeurd vol liefde!

Wij dus op pad met een op RouteYou gemaakte fietsroute door de landschappen en bossen op en rondom de Sallandse Heuvelrug. Prachtige rit gemaakt en ook Joep vond het super om in zijn nieuwe zitje te rijden. Het was net Keizer Julius Ceasar die door het Colloseum reed en toegejuicht werd door “het volk”. Was toprit.

Tijdens de rit stopten we ergens om Joep even te kunnen laten grazen en kwam er een groepje fietsers voorbij. Verrek….Dat zijn Helen en Rob van Camper-Trips.nl Dit zijn camper-vloggers die wij al tijden volgen op YouTube en bij mijn spontane roep van herkenning, stopten ze bij ons en hebben kennis gemaakt en even erg gezellig gekletst samen. Het leuke van hun vlog is dat ze niet alles volkletsen met teveel onzin-informatie, hebben zij in onze ogen een prima balans om informatief te zijn over de locatie waar ze heen gaan, dit goed even laten zien, maar vooral veel laten zien over de natuur waarin ze (veel en lang) wandelen of verblijven. Ook handige tips en productinfo over camper gerelateerde zaken, zonder daarbij commercieel belang bij te hebben. Leuke mensen met een goede vlog: http://www.camper-trips.nl of op YouTube zoeken.

Rob en Helen van Camper-Trips.nl

Zelf hebben wij ons blog in plaats van vlog, want als je ziet en hoort hoeveel tijd er in een vlog gaat zitten, dan haak ik af. Met mijn nieuwe camera GoPro die ik voor onze wintertrip had gekocht (en inmiddels weer verkocht), kwam ik er al snel achter dat ik daar de kennis en geduld niet voor had. Ieder zijn ding. Bloggen is lekker van je afschrijven en wat mooie fotos die Mir maakt erbij en klaar. Wel hebben wij ervaren door de enorme groei van abonnees, dat de interactie en reacties op de blogs leuk zijn om mee aan de slag te gaan.

Na de fietstocht kwamen we voldaan en tevreden weer bij de camper en zijn we lekker in de zon gaan zitten en lekker lezen. Totdat onze directe buren terugkwamen van hun fietsrit. Onderweg zijn we ze nog tegengekomen en gisteravond bij de afwas had ik al even een praatje gemaakt, toen zij net aankwamen op de camperplaats. Weer even een gezellig praatje bij de picknicktafel die tussen onze campers in staat. Maar na een paar minuten begon ik dorst te krijgen en dus maar geopperd om even wat samen te drinken. Nou…dat was beregezellig met Ellis en Harold uit Vaassen. Voordat we het wisten was het al half zeven in de avond en zoveel mooie gesprekken gehad over alles en nog wat. Na afloop van deze borrelsessie ieder zijn eigen weg naar de camper en heeft Miriam een maaltijd bereidt op de Safari BBQ buiten naast de camper. Dat vinden we altijd zo tof om te doen; lekker buiten koken en buiten eten. Dat laatste was net even te koud en dus binnen gezeten.

Nu net klaar met de afwas buiten bij het sanitairgebouw en comfortabel nu avondje tv kijken. Morgen weer rustig wakker worden en weer lekker weer een fietstochtje in de omgeving. We vermaken ons hier in het geliefde Twente/Salland met dit mooie weer!

22 en 23 April 2025: Van culinair Heino naar De Lutte

/ martin&miriam / 9 reacties

Gisterochtend na alle laatste spulletjes in de camper te hebben gelegd, gaan we omstreeks om 11.00 uur op pad met de camper. We zijn aan de vroege kant aangezien we pas om 15.00 uur bij Miriam haar oom Harrie en Tante Diny in Heino worden verwacht. We besluiten dan ook om onderweg ergens een mooi stuk natuur aan te doen om in alle rust een mooie wandeling te maken. Na een voorspoedige rit via Coevorden door het prachtige Vechtdal, komen we aan in Balkbrug bij De Ommerschans. Dit is een “gesticht voor Bedelaars”. Zover zijn wij zelf nog niet, maar je weet niet hoe dat in de toekomst zal zijn. De Ommerschans is onderdeel van de Maatschappij van Weldadigheid, die ook ook bekend zijn van locaties in Drenthe zoals Frederiksoord en Veenhuizen. In Ommerschans zaten de grootste probleemveroorzakers die niks van hun leven wilden maken vroeger. Wij doen ons best om er wel wat van te maken deze dag en maken daar een mooie wandeling door het park en de tuinen. 5500 mensen liggen daar begraven in anonieme graven en als je de informatieborden leest, waren dat echt andere tijden.

Na de wandeling lunchen we in de camper om vervolgens richting Heino te gaan. Altijd leuk om weer de oom en tante van Miriam te zien, wetende dat naast leuke gesprekken ook de culinaire kwaliteiten van de deze 2 lieve mensen naar voren komen. Hutspot staat niet op hun receptenlijst en nu blijkt deze dag volledig, maar dan ook letterlijk volledig in het teken te staan van “tafelen”. Na een culinaire zit van ruim 8 uur had ik een stamper nodig om al het lekkere eten nog achter mijn strottehoofd te krijgen, maar jongens, wat was het lekker allemaal.

Onze camper stond op de oprit bij Harrie en Diny en dus rollend vanuit hun huis naar de camper om daar de nacht door te brengen. Toen Miriam haar linker oorlel het kussen raakte was ze al comateus, terwijl ik nog vreselijk druk was om de spijsvertering in goede banen te leiden. Een korte nacht was het. En toen we vanmorgen weer binnen kwamen in het huis van Harrie en Diny, stonden de borden al weer gevuld voor het ontbijt. Ik had een deusjevu….Na het ontbijt hebben we afscheid genomen en begon onze rit naar de volgende bestemming van deze week.

Na een gezamenlijke afstemming onderling, besluiten we om richting Twente te rijden en wel naar De Lutte, vlakbij Oldenzaal. Hier waren we jaren geleden al eerder geweest, maar nu staan we op een prachtige camperplaats Erve Velpen, aan de rand van het Lutterzand. Prachtig! De eigenaar van deze camperplaats heeft er een superfraaie camperplaats van gemaakt. Van alle gemakken voorzien en verharde plekken met super uitzicht om ons heen. Het sanitair is brandschoon en de huiskamer om te kunnen zitten bij slecht weer is ook top! Hier gaan we zeker nog eens terugkomen.

Nadat we de camper hebben geplaatst en aangesloten zien we dat de garage goed was ingepakt en de oplossingen in de garage qua indeling prima heeft uitgepakt. Fijn om te weten!

Na de lunch gaan we wandelen met Joep door het Lutterzand. Wat is het hier toch mooi zeggen we. We vinden dit twentse land wat lieflijker door het coulissenlandschap. Mooie saksische hoeves, rietgedekte maneges, oerbossen en de rivier de Dinkel die door die bossen meandert. Mooie uitkijkpunten en zitplekken om hiervan te genieten. Dat doen we dan ook en na ongeveer 1,5 uur wandelen komen we terug bij de camper.

Joep is down and out en wij zitten lekker in de camper. De wolken zien er dreigend uit en we sluiten ons op aangezien de temperatuur ook terugvalt.

Morgen zal een regendag worden is de verwachting, dus morgen zal het lezen en dommelen worden om vervolgens vrijdag weer verder te reizen. Waarheen gaan we morgen maar eens rustig bekijken. Het leven in de camper pakken we gewoon weer op, alsof het gisteren was. Alleen nu met het voordeel dat alle problemen opgelost zijn door de dealer. Lekker!

2 januari 2025: Verplaatsen is niet ver…

/ martin&miriam / 7 reacties

Vanmorgen weer vroeg wakker in het stiltegebied. Tractoren en autos, glasbak en afval-pers container. Het is de laatste volledige dag op Hoeve Springendal en we hebben er weer zin in. Na wakker worden en knuffelsessie met een erg vrolijke Joep. Hij is helemaal in zijn sas. De eerste wandeling doe ik meestal en nu dus ook samen op pad. De ochtend ontwaakt en de zon begint op te komen. Joep en ik lopen een ronde rondom het bosgebied rondom de Hoeve. Halverwege komen we een loslopende zwarte herdershond tegen en Joep veranderde in een stilleven op het pad, aangezien hij het niet zo heeft op herdershonden. Hij is vorig jaar flink te grazen genomen door een herdershond, maar deze zag er ook niet zo vriendelijk uit. Uiteindelijk lopen we weer door nadat de herdershond uit beeld liep. Heerlijke wandeling gehad met onze veldheer.

Na onze ontbijt en eerste bakkies koffie begint bij Miriam het schuim op haar mond aan te wassen en is ze niet te houden om weer met Joep op pad te gaan voor een lange wandeling. Joep had er ook zin in. Probleem was alleen dat Joep al wist dat ie ging wandelen en Miriam tot slot eerst nog wat anders moest doen en vervolgens 10 minuten uit beeld verdween richting sanitairgebouw. Tja, dan is vervolgens in de camper ook die 10 minuten een kleine teckel te horen waarbij de vele voorbijgangers denken; het lijkt wel een abattoir daarbinnen. Zooo janken dat kleine dwingend schepsel dat Joep heet. Ik ga niet mee met de wandeling aangezien ik met mijn moeilijk voeten pijnlijke tenen heb na onze laatste wandelingen. Mijn wandelschoenen zijn wat gekrompen lijkt het en daardoor zitten mijn tenen nogal klem en voelen gekneusd aan. Ik sla over dus en ga nog wat andere zaken doen mbt onze verhuizing en het stopzetten van onze ondernemingen. Want uiteindelijk komt er toch veel op je af en is het ook het afsluiten van het boekjaar en moet de boekhouding ook aangeleverd worden aan ons cijferwonder Marcel de B te L.

Maar al beginnende met de werkzaamheden, begint er weer een mannetje met hogedrukspuit om zich heen te zwaaien alsof bij Zorro himself is en is het weer een enorme herrie in het stiltegebied voor de 4e dag. Ik besluit om nu toch maar naar de receptie te gaan om mijn ongenoegen uit te spreken en te vragen of er inmiddels weer een toegankelijke andere plek is die onze camper kan hebben, zonder tot aan de assen in de modder te verdwijnen. De eigenaar van de Hoeve hoorde mijn gesprek bij de receptie en wilde in gesprek met mij omdat hij de afspraken met mij had gemaakt bij het boeken. Hij baalde er ook van dat het met ons zo was gelopen en gaf toe dat het niet de schoonheidsprijs verdiende zoals de plek bij de kapschuur had uitgepakt.

Niet dat we boos waren, want we snapten ook wel dat door de nattigheid op het terrein er alternatieven moesten worden gevonden. Maar de plek die we uiteindelijk paar weken hadden afgesproken was namelijk al een goed alternatief, maar bij aankomst weken ze er vanaf en gaven onze plek weer weg aan een ander kampeerder. Maar op basis van die plek besloten wij om deze dagen te komen, anders waren we naar andere camping gegaan. Nu hij ons bij de kapschuur had neergezet viel alles een beetje tegen voor ons, zoals hierboven en in eerder blog al was beschreven. Maar als je wel het volle pond betaalt voor de camping, maar je zit op kloteplek, met al het ongenoegen van dien, mag je er wel in alle redelijkheid iets van zeggen toch? Ook een gedeeld teruggave van het stageld is dan redelijk? Dat vonden wij niet nodig, want we genieten enorm hier en de omgeving is prachtig en we staan pas na 4 dagen bij de receptie om er iets van te zeggen. En dan? Is het dan 10% of 30% waarover je restitutie moet bieden? Waar gaat het over…? Nee, voor de rest is alles heerlijk zoals eerder ervaren en wat een vriendelijkheid in de gesprekken. Was top!

Maar goed; Miriam was dus lekker aan het lopen en in de tussentijd en ik dus de camper loskoppelen van elektra en verplaatsen naar een uiteinde van een doodlopend weggetje aan een kampeerveld dat gesloten is. Prima rustig plekje en nu maar wachten tot Miriam weer terug is van het lopen. En die belde vervolgens waar ik was gebleven met de camper. Ze begreep het meteen, want ook zij was al in gesprek gegaan met Zorro om hem duidelijk te maken dat van een stiltegebied geen sprake was. Ze stond onder hoge druk….

Maar nu de rust is wedergekeerd zitten we nu lekker aan de borrel, gaan gezellig yahtzee-en en gaan er nog een leuke avond van maken. Morgenochtend na ontbijt pakken we de boel weer in en rijden we terug naar Drenthe. Denk dat ik wel de camper moet wassen….tjonge wat ziet die eruit met alle modder en nattigheid op de weg en die hogedruk-sessies… De volgende reis gaat richting Portugal eind januari, maar eerst moet de camper ook nog even naar de dealer om de problemen met de kachel/boiler op te lossen. Goed dat we dit in deze dagen hebben kunnen ervaren om het hopelijk tijdig op te laten lossen.