Vennen

9 en 10 Mei 2018 – Hatertse Vennen en Overasseltse Vennen

/ martin&miriam / 8 reacties

Hemelvaartdag. Wakker worden en er vanuit gaan dat het de slechtste dag van de week gaat worden. Het was droog, maar het zag ernaar uit dat er regen kwam. Dit gebeurde uiteindelijk niet, maar het is nog maar 9 uur in de ochtend. Wat zal de dag ons brengen.

Ik begin na een heerlijke nacht snorren, maar eerst even de afwas te doen in het washok van de camping. Je komt daar meestal wel gezellig aan de praat met een mede persoon die wou dat ie er van afwas. Ook deze ochtend een boeiend gesprek gehad met een dame op leeftijd, die sinds kort weduwe was geworden en ervoor gekozen heeft om dan alleen op pad te gaan met de camper. Met haar man reisden ze heel europa door, maar toen hij plots stierf had ze 2 keuzes; de geraniums opzoeken of dan maar alleen de wijde wereld intrekken. De stoere dame rijdt dus alleen met haar camper en staat haar mannetje. Toch merk ik nog haar intense verdriet en schiet ze nog steeds vol als ze erover vertelt. Ik ook. Door haar verhaal, maar soms denk je dan ook wel eens wat als ik er in 1x tussen uit piep? Ik bedoel; ik zit de hele dag langs de weg, ik heb nou niet het koolhydraat-arm lijf, laat staan dat mijn vochtbalans nu helemaal top is. Hoe gaat mijn Mirreke dan haar keuzes maken? Dit realiseerde ik mij tijdens de afwas op hemelvaart. Raar begin van de dag, maar die uiteindelijk nog helemaal goed zou komen.

Mir en ik hebben de ochtend lekker gebruikt om in onze e-readers lekker te lezen en vooral rustig aan te doen met wat dan ook. Het zonnetje probeerde er af en toe doorheen te komen, dus we besloten om vanmiddag maar eens eerst een lekkere wandeling te maken over de Vennen hier in de buurt. Totdat we opeens verrast werden met een bezoek van onze Lelystadse vrienden, Harry en Els van de gelijknamige lunchroom Harrels in het Lelycentre. Wat gezellig! Eerst even samen een bakkie koffie gedronken en vervolgens besloten we dan maar samen te gaan wandelen. Harry en ik zijn niet van die wandelaars, maar in het kader van de liefde en het veilig stellen van een gezellige Hemelvaartsdag, gingen wij toch maar mee. Samen in de auto naar het startpunt van een wandelroute over de vennen rijden en dit bleek een leuk restaurant te zijn, St. Walrick. Vooral dat vooruitzicht dat we daar ook zouden eindigen, maakte dat Harry en ik goed de pas erin zetten. Hoe eerder wij dit achter de rug hadden, des te eerder konden we ons laven met al het goede dat het horeca etablissement te bieden had. Maar de meiden wilden ook nog tussendoor foto’s maken, dus het duurde allemaal wat langer dan gehoopt.. Maar mensen, wat is het hier werkelijk prachtig. De zon laat zich meer en meer zien en het lijkt zowaar een mooie middag te worden.

Wat een gevarieerd landschap is het hier. Je waant je in het buitenland, door de glooiende heuvels, zandvlakten, sprookjesachtige vennetjes, met de schaduw van de wolken erin reflecterend en veel vriendelijke mensen komen we tegen.

Joep mag op sommige plekken los lopen, dus die is ook in de zevende hemel. De wandeling die wij nu doen is maar 3,8 kilometer, dus met alle opstoppingen onderweg voor foto’s, andere mensen spreken, komen we ruim een uur later aan bij het restaurant. De terrassen zitten vol, want de zon heeft nu besloten om echt acte de presence te geven bij een behaaglijke temperatuur. Heerlijk gelucht en enorm gelachen ook, zoals gewoonlijk. Harry en Els brengen ons weer terug naar de camper en we besluiten om nog even een afzakkertje samen te nemen voor de camper in de zon. Nou…..dat is uiteindelijk uitgelopen tot een poel van verderf door alle versnaperingen en toch maar blijven eten (“nee, we gaan echt! We hebben geen honger, geen dorst en het is mooi geweest”). Mirreke weer lekkere ratatouille gemaakt en risotto met een stukje vlees. Super fijne dag gehad en uiteindelijk was het een zonnige dag geworden, dus echt bonus!

Vanmorgen, vrijdag, eerst weer onze routines doen en weer naar buiten kijken en zien dat de zon weer schijnt! We boffen echt deze week! Na de hele ochtend buiten te hebben zitten lezen en besluiten om te gaan onderzoeken of E-bike of E-scooter wat voor ons is. Zoals jullie misschien weten is het rijden met een snorscooter in natuurgebieden bijna net zo’n zonde als op zondag de was buiten hangen in Staphorst of Urk. We maken er geen vrienden mee. Maar om nu ook weer te gaan e-fietsen?? Na mijn tijd bij de PTT Post als postbode in mijn prille jaren, heb ik besloten om nooit meer te willen fietsen. Wat heb ik die fiets vervloekt destijds; volle bepakking, kapot gaan op de meest beroerde momenten, de regens, het onderuit glijden tijdens de winter, etc. Kortom; voor mij geen fiets! Maar ja; Miriam begint nu toch wel weer wat meer druk uit te oefenen op dit plan, dus dan weet ik dat er geen ontkomen aan is. Nu schijn ik in een wazig moment te hebben gezegd, dat nu we ook veel meer wandelen door Joep, ook misschien wel verstandig is om te gaan e-biken. Nou…dat moet dan tijdens een nevelig moment zijn geweest! Maar we gaan wel zien.

Eerst maar weer klaar maken voor de volgende wandeling. We besluiten nu de 6,5 kilometer wandeling te gaan doen door de Vennen. Het was nog mooier als gisteren doordat de zon feller scheen en het ook veel rustiger was met medewandelaars. We hebben ook fysiek lekkerder gewandeld dan gisteren. Soms heb je dat, dan wandel je gewoon niet lekker. Vandaag wel! Ook rustig aan gedaan en ook nu weer prachtige natuur gezien.

Fout
Deze video bestaat niet

Ook weer geeindigd op het terras bij het restaurant en samen een broodje gegeten en vervolgens bij een boer verse asperges gehaald en vervolgens weer naar de camper gegaan. Ik even boodschappen gedaan in Overasselt bij de plaatselijke slager en supermarkt. Gemoedelijk is het hier. Als ik met mijn westers accent begin te praten, vragen ze direct waar ik vandaan kom, dat ze kei-leuk vinden dat ik hier kom kamperen en volgt er een praatje pot!

Lekker in de middag een tukkie liggen doen, dommelen, kletsen en gelezen om vervolgens weer de avondmaaltijd voor te bereiden. Dat doet Miriam altijd en nu dus verse asperges met eieren en gerookte zalm. Ik ben nog even bezig geweest om de drone video van de camping om te zetten in een korte clip voor de campingeigenaar. De mooie kerel kwam vanavond nog even buurten om dank  te zeggen voor de luchtfoto’s en videoclip. Einde van de avond nog even een wandeling met Joep en Miriam gemaakt rondom de camping en vervolgens naar bed gegaan. Morgen nog een dag en deze blijkt ook weer zonnig te gaan worden. We denken er zelf over om als het weer tijdens onze zomervakantie hier goed is, om de vakantie in Nederland weer door te brengen. Nederland is zo mooi en heeft zoveel natuur en leuke dorpen en steden te bieden. We zullen zien waar we terecht komen.

Of ik morgen nog even een blog schrijf, valt te bezien, want spannender dan vandaag wordt het niet; wakker worden, eten & drinken, wandelen, lezen en afzakkertje…what’s new?

26 April 2018 – Duvelskuulroute – Nat. Park Maasduinen

/ martin&miriam / 3 reacties

Vannacht veel regen op ons dak gekregen en ook in de vroege ochtend bleef het maar regenen. Een tegenvaller, want ze hadden vandaag hier droog weer en een 15 graden voorspeld. Maar voordat we een lekker ontbijtje hadden gemaakt, gedoucht en klaar gemaakt voor weer een wandeling hier in de Maasduinen, was het alweer een ruim uur later en leek het er zowaar op dat de komende uren het droog zou blijven.

Klaar voor een prachtige wandeling van ongeveer 8 a 9 kilometer. Joep heeft in zijn prille leven nog nooit zo’n afstand afgelegd en voor mij was dat ook al jaren geleden. Meestal lopen wij tussen de 4 en 6 kilometer, ook omdat de kleine teckel nog in de pup tijd niet al te lange afstanden mag lopen. En dat kwam mij altijd wel goed uit, maar nu de afstanden opgeschroefd worden, moet ik er ook aan geloven, ben ik bang…. Alhoewel ik superblij ben met de kleine vriend, want hij heeft ons leven echt veranderd! We zijn blij met dat nieuwe leven! Zowel Miriam als ik zijn ongeveer 5 kilo afgevallen en voelen ons fitter dan voorheen. Daarnaast genieten wij ook nog eens van het gezelschap van de vrolijke vriend Joep. Geweldig vinden wij het.

2018-04-26-PHOTO-00002285

Vandaag stond dus in het teken van de Duvelskuulroute in het park Maasduinen. De Duvelskuul is een groep vennen in de uitgestoven kommen van de rivierduinen van de Maas. Vroeger werd in dit moerasgebied turf gestoken, waarbij je soms kon wegzakken in het veen. Een enkele reis naar de duivel. Vandaar de naam. Er leven bijzondere planten, zoals het vleesetende kleine zonnedauw, lavendelheide (prachtig!) en kleine veenbes. Deze planten voelen zich thuis bij de natte dopheide. Libellen als de zwarte heidelibel en de zeldzame koraaljuffer jagen rond het water op insecten. Ook salamanders en kikkers doen zich tegoed aan de insecten.

De route is zoals wij hem lopen ongeveer 8,5 kilometer lang. Hij loopt door het landgoed Bleijenbeek, waarover wij al eerder hebben geschreven, in april 2017. We lopen langs de ruine en de golfbaan over de heidegebied rondom de duvelskuul.

2018-04-26-PHOTO-00002282

Het lopen gaat geweldig lekker en ook het weer is redelijk. In de bossen lopen we in de luwte en over de heidevelden voelen we de wind goed te temperatuur drukken. Jas aan en jas uit is het doorlopende proces tijdens de wandeling. Wat is de natuur hier prachtig! De verse kleuren groen in combinatie met de herfstkleuren van de nog liggende bladeren steekt zo mooi tegen elkaar af. De blauwe lucht spiegelend in de vennen, de overvliegende ganzen die zich laten horen, de veelzijdige vogelgeluiden en de totale rust die daarmee gepaard gaan, maakt dat we beiden enorm genieten van de wandeling.

2018-04-26-PHOTO-00002288

De zorgzaamheid van Miriam voor Joep slaat soms wat door tijdens de wandeling. Joep wilde op een bepaald moment even wat drinken en liep een wat te steile slootwand in, waardoor het leek dat hij naar beneden kukkelde. De reddingsactie die toen op gang kwam vanuit de bezorgde Miriam was hilarisch. Mir pakte meteen een lange tak, vroeg of ik die wilde vastpakken aan de ene zijde en zij aan de andere zijde, zodat ze makkelijk beneden bij de oever van de woeste sloot kon komen om Joep te “redden”. Die kleine zag het theater op zich af komen en liep vervolgens om Mir heen tegen de steile wand en kwispelde er lustig op los. Mijn opmerking over dat het een jagershond is en dat hij vanuit zijn DNA zich wel redt in de natuur, bevroor heel even onze romantische wandeling. Ach…ze is super zorgzaam voor de kleine haarbal, maar slaat soms door daarin…de schat! Ik bedoel: bedenk een speeltje voor de hond en Joep heeft hem gehad (en gesloopt), noem het woord botje en weet dat hij alle botjes van alle soorten carnivoren al heeft gehad. Denk aan vroeger dat de hond zijn mand had, Joep heeft 3 manden, een oliedrum-mand, 3 kussens en 4 schapenvachten waarop hij in huis kan liggen. Zo kan ik nog wel doorgaan, maar omdat ik nog een paar dagen met Mir in de camper moet vertoeven, houd ik het hierbij…is beter!!

Maar goed, na de route hebben afgemaakt, en nog tot slot een fikse regenbui op ons koppie te hebben gehad, kwamen we weer terug op de camping en besloten wij om lekker buiten te zitten en te lezen. Echter; het humeur van de vrouw des huizes werd minder en minder totdat ze compleet ontplofte toen de zoveelste onaangekondigde regenbui op ons neerdaalde.

“Wat er ook gebeurt; ik blijf nu zitten waar ik zit, want buienradar zegt dat er niets meer komt”, na deze uitspraak hebben we nog 14x de stoelen onder de luifel gezet om vervolgens bij de eerste zonnestraal alles weer in de zon te zetten. Best veel calorieen verbrand! Maar daarna ook weer tot ons genomen; lekker hapje, kaasjes en drankje erbij! Fijne middag gehad!

Aan het einde van de middag heeft Miriam nog even kleine wandeling met Joep gemaakt en heb ik wat kleine aanpassingen in de camper gedaan. De plastic kappen die de gordijnen aan de voorzijde moeten bijeenhouden, waren kapot en nu met haakjes en elastiek weer vastgemaakt. Jaaa…..ik draai mijn handen niet om voor een uitdagende klus! Miriam is tevreden met het resultaat, dus dat maakt mij extra blij. Nu lekker maaltijd maken en de avond gezellig in de Lambortinki doorbrengen. Ik denk een filmpje kijken. Morgen koningsdag pakken we de scooter en gaan even de dorpen in de omgeving bekijken.