21 en 22 februari 2025: Camping Quinta de Odolouca

We zijn gisteren hier aangekomen en vanaf het moment dat we hier binnenrijden op de camping, valt ons de netheid, rust en de prachtige natuur ons op. Bij de vorige camping zeiden bepaalde gasten daar al dat het hier mooier is, maar dat vooral de hoeveelheid regels op deze camping mensen afhoudt van er te komen. Wij dachten; laten we maar eens beginnen met de minimale verblijfsperiode van 2 nachten en dan zien we wel.

Nadat we de camper bij de receptie hadden neergezet, melden we ons bij het nederlandse echtpaar die eigenaar is van deze camping. Zeer netjes ontvangen en het feit dat ik een tukker ben en afkomstig ben uit het oosten van Nederland, schepte al direct een band en leuk gesprek. Na het inchecken kregen wij onze plek toegewezen en werden ons de flyers met alle regels op de camping toegelicht. Wij schrikken hier niet van en zijn er juist van overtuigd dat duidelijke regels ervoor zorgen dat met een hoop mensen op een kluitje er een betere leefomgeving ontstaat. Want wij zijn er inmiddels wel achter dat er altijd een paar mensen rondlopen die de regels aan de laars lappen of gewoon asociaal gedrag vertonen. Deze eigenaar is daar heel stellig in; als je de regels niet naleeft, dan vertrek je per direct. Klinkt dat gastvrij? Misschien niet, maar het is wel duidelijk. Gastvrij is deze man wel! Prachtige camping heeft hij geschapen en aan alles is nagedacht en vooral netjes en schoon. Dat zijn dan ook de mensen die hier staan. Met alle respect voor de vorige camping waar wij waren, maar er hangt hier een veel prettiger en socialere sfeer dan bij de vorige. Het sanitair is hier om door een ringetje te halen, de wasbakken en afwasplaatsen zien er top uit. Maar de eyecatcher is hier toch wel de omgeving.

Sommige zouden liever naar de costa’s en drukke plaatsen gaan om daar in de drukte veel gezelligheid te treffen. Ons kan dat niet boeien. De natuur en er in leven, dat vinden wij het prettigst. Wil niet zeggen dat wij nooit zin hebben om een terrasje te pakken of een restaurantje te bezoeken, maar in de natuur heb je dat aanbod veel minder en schikken wij daar ons met plezier in.

Na het installeren van de camper en de stoelen en tafel buiten zetten, nemen wij een biertje en kijken even om ons heen. Wat een uitzicht en wat een plek! De Vale Grande..de Grote Vallei kijken wij op uit. Voor ons loop je zo de natuur in en kun je kilometers lopen. We beginnen dan ook in de middag eerst met een wandeling door de vallei en gaan niet de bergen in. In de vallei lopen beekjes en riviertjes, moet je over keien springen om over een beekje te komen. We lopen langs richels direct naast het water, wanneer je verkeerd stapt ook meteen het beekje inkukkelt. Miriam kan soms wat lomp struikelen over takjes of stenen op het pad, dus zij is extra alert. Ook met mij gaat het prima. Waar het opperbest mee gaat is onze Joep. Die is helemaal door het dolle heen en doet meer de eer aan als zeehond dan als Dachshund. Hij zwemt, hapt achter watervliegjes aan en de staart is een propeller die in staat zou zijn om een boot vooruit te stuwen, zo kwispelt die kleine man.

De avond begint met een behoorlijke tijd met regen, dus wij naar binnen. Overdag is het een heerlijke 18-20 graden, maar als de regen komt, dan koelt het toch af naar 12 graden en gaan we naar binnen. Heerlijk de avond binnen doorgebracht en al lezend in bed de avond afgesloten. De buitenlucht maakt ons slaperig en we slapen hier dan ook als marmotten in de winter.

Vanmorgen na het ontbijt maken we ons op om weer door de vallei te trekken, maar dan meer ook de heuvels in te lopen en eigenlijk een ronde te maken rondom de grote heuvel/berg direct tegenover onze plek. Ik reageer maar enthousiast over deze suggestie, terwijl ik bang ben dat ik de langere wandeling niet kan volbrengen of niet weet wat ik qua klimmen en bergop lopen kan verwachten. We beginnen met goede moed met de wandeling en genieten enorm van alles om ons heen. Miriam wil even met haar vader bellen om hem een hart onder de riem te steken, aangezien vandaag de verjaardag zou zijn van Miriam haar moeder, die ons 2,5 jaar geleden is ontvallen. Hoe leuk was het om via beeldbellen ook meteen Sylvia en Denise te zien. De zus van Miriam en haar nichtje. De verbinding was slecht dus de kwaliteit van het gesprek ook. Elkaar maar even gesproken maar fijn om elkaar weer even gezien en gehoord te hebben. Maar 22 februari is voor ons altijd moederdag: verjaardag van Miriam haar moeder (✝️ 2022) en sterfdag van mijn moeder (✝️ 2012).

We lopen door en lopen dwars door de bossen tegen de heuvel op. De wandeling is langer dan we gedacht hadden en doet ons denken aan de natuur in Afrika waar we een aantal malen geweest zijn. Rode onverharde wegen, dorre plekken met struiken en in de zon ruikt het ook naar Afrika. Na elke bocht denken we te weten dat dit het laatste stukje is, voordat we links af moeten slaan naar de camping. We lopen stukken steil naar boven en dat is het voordeel van naar boven lopen; je loopt ook weer naar beneden. Nu loopt dat ook niet altijd lekker, maar we babbelen lekker met elkaar verder over de onverwachte toenadering van onze engelse vrienden Neil en Yvonne. We zien elkaar al weer een paar jaar niet meer en dat blijft een gevoelig onderwerp, blijkt. Neil en Yvonne zitten vanaf zondag nog geen 20 kilometer van ons af en het lijkt hun leuk om weer af te spreken om biertje te doen. We zijn er druk mee in ons hoofd en het voelt niet goed om hier gehoor aan te geven, zonder daarover in details te treden wat er ooit wel/niet is gebeurd. Zowel Miriam als ik hebben in de WhatsApp conversatie met hun aangegeven hoe we erin staan en Miriam stelt een paar vragen waarop we geen antwoord krijgen. Maar gewoon verder gaan alsof er niets is gebeurd zien we beiden niet zitten. En Engelsen praten niet uit wat hun dwars zit en willen gewoon verder gaan. Dat gaat bij ons dus niet en daarom bedanken voor dit moment op een weerzien. Wellicht ooit in de toekomst.

De wandeling glooit prachtig verder en we komen uiteindelijk na ruim 5 kilometer terug op de camping. Nu zeggen jullie waarschijnlijk; 5 kilometer….waar heb je het over! Klopt! De afstand was niet zo het dingetje, maar meer de hoogteverschillen. Vals plat kan ik nog wel hebben, maar steil omhoog is een ander verhaal. Alhoewel het ons beiden niet tegenviel hoe goed het ging. Als een hinde ging ik naar boven….En als een rollende rotsblok naar beneden…..

Het voordeel van deze inspanning was dat wij alle drie down and out waren voor de komende uren en dat we dus met goed gevoel kunnen gaan zitten lezen voor de camper. Vanmiddag nog even afwasje gedaan, nadat Mirreke weer heerlijke lunch had gemaakt vanuit ons oventje. Daarna lekker gedoucht en hebben we gesproken over hoe het tot nu toe gaat en wat we de komende dagen willen doen. We kunnen tot volgende week woensdag hier blijven en dan richting de kust van de Algarve rijden. Het bevalt ons prima hier tot die tijd, maar woensdag moeten we ook weer boodschappen doen, want dan is de koelkast ook echt weer leeg. Morgen ga ik wel proberen om met de vouwfiets toch de berg op te komen om naar een dorpje te rijden om wat boodschappen te doen. Kunnen we misschien nog langer hier blijven. Miriam is helemaal happy met deze plek! En je weet….Happy Wife, Happy Life!

Vrijdag 8 mei 2020: Landgoed Warnsborn Arnhem/Oosterbeek

De afgelopen dagen hebben we in een redelijk vast stramien geleefd. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Nu zie ik jullie denken; het gaat nooit over noemenswaardige zaken. Klopt! Maar dat is juist het lekkere van vakantie vieren of weekendjes weg. Ondanks de rare wereld momenteel, merken we wel dat we enorm genieten van deze periode. Geldzaken zijn geldzaken en zijn ook belangrijk, maar nu je toch nagenoeg niets kunt doen en er ook niets aan kan veranderen, kun je maar beter er het beste van maken samen! Nou, dat is goed gelukt kan ik zeggen!

De afgelopen dagen waren erg relaxt. Overdag een aantal mooie wandelingen maken door de bossen die rondom ons heen liggen. De Wilderbergbossen. Deze bossen stammen al uit de bronstijd en er zijn zelfs grafheuvels uit die tijd waar je langs wandelt. Het labyrinth aan bospaden en veldjes met heide, poeltjes, vennetjes, maakt dat je elke keer als je er wandelt, het gevoel hebt dat je er voor het eerst loopt. Het is er niet druk en waar vandaan je ook komt, je komt altijd weer uit bij de camping. Joep is helemaal door het dolle heen tijdens de wandelingen en erg alert op wilde dieren. Vannacht liepen er reetjes rondom onze caravan en Joep sloeg aan midden in de nacht. Het is daarom niet verrassend dat de directe buren naast ons vanmorgen opeens verdwenen waren. Nee, hoor! Was gepland!

Ook het veldje waarop we staan is een gezellig veldje met leuke hartelijke mensen en kinderen. Op voorhand waren we niet zo blij dat we deze camping geboekt hadden, maar uiteindelijk hebben we het hier enorm naar onze zin. Het privesanitair is sober, maar voldoende om dagelijks je was, afwas, toilet en douche te pakken. Deze camping heeft uitsluitend privesanitair en geen sanitairgebouw of zo. Ook de prijs van de overnachtingen valt erg mee. Komen we hier nog een keer terug? Mogelijk wel! Maar dan vooral voor de omgeving, niet zozeer voor de camping. De directe buren zitten nogal verlegen om een praatje en dat hoeft voor ons niet altijd. Zeker als je lekker aan het lezen of dutten bent niet.

De dag van gisteren stond in het teken van werken. Miriam haar kapsalon mag weer open en nadat dit via de persconferentie duidelijk was gemaakt door Mark Rutte, ontplofte hier de mobiele telefoon van mijn Mirreke! Zoveel lieve berichtjes de afgelopen weken van haar klanten gehad en nu dan het verlossende woord kwam, liepen de app’s per tientallen binnen en schoot mijn lieverd helemaal vol van emoties. “wat een lieve klanten heb ik toch…moet je zien die reacties”. En als ik dan Mirreke zie tranen, dan ben ik solidair en doe dapper mee! Wat een mooie mensen die mensen die bij Gloss Haar Studio komen.

De hele dag bellers die afspraken willen plannen en binnen een dag zat Miriam de komende weken bommetje vol.

Doordat we samen de dag voor de caravan hadden doorgebracht en lekker hapje, drankje genuttigd hadden, besloten we morgen, vrijdag 8 mei, een mooie lange wandeling te gaan plannen in een ander natuurgebied in de buurt. De buurman van 2 plekken verder had met zijn gezin een prachtige wandeling gemaakt door Landgoed Warnborn en Vijverberg, net buiten Oosterbeek. Tijdens de BBQ in de avond samen de plannen gemaakt en relaxt samen de avond doorgebracht. Miriam ging nog even met een buurjongetje de laatste wandeling met Joep maken en ik deed de afwas bij de caravan. Ongelofelijk hoe snel de dagen voorbij glijen. We zijn druk met niets doen en toch voelt het alsof we goed zouden kunnen wennen aan ons pensioen. Ooit!

Vanmorgen rustig wakker geworden en eerst bakkie doen. Miriam wilde caravan van binnen even schoonmaken en ik liep met Joep een eerste grotere wandeling door het bos. De temperatuur was al lekkerder dan de dagen ervoor. Ook het licht dat door de bomen en op de grond liggende bladeren schijnt is fantastisch. De rust om ons heen, de paar wandelaars die we tegenkomen ook allemaal goed gemutst. Joep neemt zijn tijd om elke boom te besnuffelen en als hij een salamandertje hoort tussen de bladeren gaat hij op onderzoek uit. 

Na de wandeling weer even een bakkie koffie, lekker douchen en omkleden om ons klaar te maken voor de grote wandeling door het Landgoed Warnsborn.

Zoals bij vele Gelderse kastelen en landhuizen, is ook bij Landgoed Groot Warnsborn de vroegste geschiedenis onbekend. De naam Warnsborn wordt voor het eerst genoemd in 1428 toen het als heidegebied door hertog Arnold van Gelre in erfpacht werd uitgegeven aan Johan van Postel. 

De naam ‘Warnsborn’ is afkomstig van de woorden ‘born’ of bron en ‘warn’ staat voor zuiver. De naam ‘Warnsborn’ betekent dus ‘zuivere of heldere bron’ en is waarschijnlijk ontleend aan de op het landgoed aanwezige bronnen. De naam Warnsborn werd dus al gebruikt in de vijftiende eeuw en had toen betrekking op het Hoog Erf, dat in bezit was van het klooster Mariënborn. Het noordwestelijk daaraan grenzende Laag Erf was in bezit van het Agnietenconvent. In 1648 werden het Hoog Erf en het Laag Erf verkocht aan Everhard Everwijn, burgemeester van Arnhem. Vanaf die tijd wordt de naam Warnsborn gebruikt voor de twee erven samen.

In 1916 werd Warnsborn (het lage erf) verkocht aan de Amsterdamse koopman Marie Paul Voûte, die het in 1929 verkocht aan exploitatiemaatschappij Thorhem uit Doorn, die in het gebied villa’s wilde bouwen. Stichting Het Geldersch Landschap, opgericht in 1929, tekende hier verzet tegen aan wat er uiteindelijk toe leidde dat de stichting, met behulp van Rijk, provincie en gemeente, het Lage Erf, de Vijverbergh en Lichtenbeek (een aangrenzend landgoed) kon aankopen.

Toen in 1944 baronesse van Verschuer (vrouw van de wethouder) overleed werd het Hoog Erf nagelaten aan Het Geldersch Landschap waardoor de twee delen van Warnsborn weer verenigd werden. 

Daar mogen we blij mee zijn, want wat is dit een prachtig landschap om in te verblijven. Prachtige tuinhuizen, luxe hotel met mooie terrassen, glooiende heuvels met kronkelende bospaadjes, kabbelende beekjes, vennetjes en poeltjes. Overal mooie zitbanken met mooie uitzichten over het landgoed. De wandeling die wij maken is 6 km en loopt door al netgenoemde omgevingen door heidelandschap tot slot.

Het is warm en we lopen in de brandende zon door de heidevelden. Joep heeft de tijd van zijn leven en ook wij zijn in onze nopjes. Vooral mijn fysieke conditie nadat wij Joep hebben gekregen is enorm vooruit gegaan. Door mijn zittend beroep, veel autokilometers en veel vergaderzalen en dito catering bewoog ik te weinig. En als ik bewoog met bijvoorbeeld een wandeling als vandaag, dan zweette ik al heel snel en moest tussendoor even rusten. Anno nu ben ik een aantal kilo’s kwijt, loop ik moeiteloos langere afstanden en zweet ik niet meer. Dus ook dat heeft Joep ons gebracht; een betere fysieke conditie. 

Tijdens de wandeling maken we foto’s en nemen de tijd om ook om ons heen te kijken en alles goed in ons op te nemen. Nogmaals; we genieten enorm! Zeker ook nu omdat je weet dat er weer wat betere tijden aankomen met onze ondernemingen. Ook Joep geniet enorm!

Joep in zijn nopjes!

Na terugkomt op de camping maakt Miriam een lekkere lunch. Een meergranen afbakbroodje met tomaatjes, mozarella, pesto en parmaham in de oven. Biertje en wijntje erbij en we kunnen er weer tegenaan. Joep valt in een diepe coma en Miriam besluit om met de fiets even naar Oosterbeek te gaan om de laatste voorbereidingen te doen voor de opening van de kapsalon. Want ja…het gaat wel wat anders dan normaal. Volgens mij ging ze handschoentjes, ontsmettingsmiddel kopen. Al het andere is inmiddels door de kappersgroothandel thuis afgeleverd. Onze bevriende buurtjes waren deze weken postagentschap Waterland voor ons. We liggen helemaal in een deuk als we op afstand zien wat er in de hal, kapsalon en garage aan ingekochte spullen ligt. Ze zijn er maar druk mee.

Ik ben nu het blog in de zon aan het schrijven en er heerst een serene rust op de camping. Er zijn weer een aantal gasten weg. Benieuwd of de camping weer volloopt voor het weekend.

Wij gaan zondagochtend weer naar huis en kunnen terugkijken op een fijne vakantie waarin we kunnen stellen dat de caravan super bevalt en we inmiddels weer wat weekendjes gepland hebben om weg te gaan. Maar nu eerst samen de komende weken hard werken om alle klanten weer goed van dienst te zijn. Miriam in haar kapsalon en ik bij mijn opdrachtgevers. We hebben er weer zin in!