Vanmorgen werden we wakker door de eerste agrarische voertuigen door het dorp. Miriam niet. Die maakte nog heerlijke andere agrarische geluiden waar ik mij hier niet over uitlaat. Na een lekkere warme ochtenddouche ga ik op pad met Joep. We lopen een ronde rondom het dorp en de weilanden bij de camperplaats. Onderweg komen we nog een dame tegen met een leuk hondje en Joep erop af. De beide beestjes vermaakten elkaar prima, maar nu begon het vrouwtje van het beestje enorme verhalen op te hangen in het, waarschijnlijk, boeren-frans. Geen woord van te maken en zelfs op het moment dat ik mijn beste frans probeerde uit te leggen dat ik geen frans spreek, sprak ze uit dat ze dat begreep en ging weer vol over de dorpse perikelen die ze allemaal meemaakte met de medebewoners. Nee, ze was super vriendelijk en vroeg waar ik vandaan kwam en waar ik naar toe ging. Het verbaast mij enorm dat zelfs de dames van zeg maar 40 jaar oud, geen woord engels spreken. Het was dus beetje behelpen maar in alle vriendelijkheid afscheid van elkaar genomen: bon trottoir!! (We liepen op de stoep..echt waar!)

Na het allemaal in orde maken voor vertrek verlieten wij dit dorp. De camperplaats was prima, super rustig en we konden makkelijk het terrein verlaten. Wij onderweg. Maar wat een prachtige route hebben we gereden. Geen kip op de weg en auto’s ook niet. Wel over veel stuurweggetjes met veel bochten, maar de kleurschakeringen van de herfst in alle vergezichten waren prachtig. Volop genieten!

We passeren dorpen, kleine stadjes en wat ons elke keer opvalt is dat je in de dorpen en kleine stadjes nagenoeg geen roering of beweging op straat ziet. Luiken dicht, winkels veelal opgedoekt, niemand die zijn eigen straatje schoonveegt, etc. Terwijl ik denk dat wij in Nederland altijd wel wat te zien hebben op straat. Wandelaars, fietsers, Honden uitlaters, verkeer op straat. Hier niet. Raarrrrr!!

We besluiten tijdens het rijden dat we vandaag wat vroeger ergens stoppen om een plek voor de nacht te vinden. Juist om Joep even tijd te geven om langere wandelingen te maken. De kleine veldheer gedraagt zich voorbeeldig, maar maakt ook veelvuldig misbruik van de zorgzaamheid van Mir. Joep kan vreselijk terminaal kijken waardoor Miriam het gevoel heeft dat ze van haar stoel af moet om Joep daar te laten zitten en dat dus ook doet….ja echt! Of als Joep even met zijn tong langs zijn bekkie likt, denkt Mir dat Joep wat wil eten en dat dus ook regelt. Jullie weten natuurlijk wel wat ik de hele dag doe? Ziet er wel pervers uit, maar het werkt wel bij Mir! Hahahaha, we hebben het gewoon lekker onderweg.

Alleen de regenbuien zijn veelvuldig aanwezig, waardoor na wandelingen de kleding dampig uithangen in de badkamer. Maar nu met de Maxxfan is dat “muffe” natte gedoe verleden tijd. We zijn erg tevreden over de Maxxfan tot nu toe. Het leefcomfort in de camper is prettiger geworden door de luchtcirculatie. Top! Maar goed, na een hele mooie route dwars door natuurgebieden, bossen met name, komen we aan in Chaumont. Daar checken wij in bij een Camping Car Park. Een landelijke organisatie met ongeveer 600 camperplaatsen en minicampings waar je middels een clubkaart automatisch in- en uit kan checken. Je stort vooraf geld op die clubkaart rekening en vanaf die rekening worden de stagelden afgeschreven. Wij zijn nu na diverse bezoeken van deze camperplaatsen enorm fan geworden van deze club! Nu zijn we ingecheckt bij de camperplaats in Chaumont. Mooie vlakke plekken, inclusief elektra, een spiksplinternieuw sanitairgebouw met schone toiletten en lekkere douches. Ook de verzorgingsplek voor de camper bij vertrek ziet er top uit! Kortom; dit is wel een van onze favorieten!

Na alles aan kant te hebben gemaakt besluiten we om een lange wandeling met Joep te maken. Direct naast onze camperplaats zien we een parkje waar we inlopen en het kan geen toeval zijn dat wat Miriam graag in het echt wil gaan zien, hier in dit park als replica is nagebouwd: De grot van Lourdes! Een mini-bedevaartoord hier in dit stadje Chaumont. Dit stadje heeft ongeveer 22.000 inwoners en is hoofdstad van het departement Haute-Marne. De stad is omheind met een stadsmuur, maar hierover straks meer. Schuttingtaal met name.

Nadat we bij de grot even hebben stilgestaan om aan onze dierbaren te denken en wat foto’s te schieten, lopen we door richting een heuvelachtig landschap richting de stad. We zien de stadsmuren op afstand opdoemen en we besluiten niet met Joep de stad in te gaan. Daar heeft die kleine niks aan en krijgt er alleen maar stress van. En dat stressvrije gunnen we hem ook!

We besluiten een bergweggetje te gaan bewandelen steil omhoog door de bossen richting de stadsmuren. Het is prachtig in het bos, maar ik kom mezelf wel tegen; Hey, jij hier? Ja, vals plat wandelen gaat nog wel, maar zo steil omhoog dat is voor mij wel een inspanning, ondanks dat ik inmiddels al 17 kg af ben gevallen, voel ik mij wel weer zwaar door de “moeie” benen en mijn ademhaling. Het humeur wordt er ook niet beter op als Miriam voorstelt om de stadsmuren te gaan nemen, dus nog steiler omhoog! Vroeger werden er ketels met hete olie naar beneden gegooid of beschoten met pijlen. Nou, ik zocht de pijlen naar beneden. Hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg.

Zoals een hecht echtpaar betaamt, kwam het op neer dat Miriam alleen verder ging en ik het maar uit moest zoeken hoe ik weer bij de camper kwam met Joep. Nou, dat schept een band! Miriam stuurde mij langs de buitenkant stadsmuur weg, met de mededeling: je kunt vast ergens wel weer aan de binnenkant van de stadsmuur komen en anders ga je terug naar de camper met Joep. Daar stond ik dan. In the middle of nowhere en bij god niet wetend waar de camper uberhaupt nog staat. Maar Joris Goedzak deed wat van hem gevraagd werd en begon te lopen. Maar nergens kon ik de binnenkant van de stadsmuur betreden. Maar volgens mij was dat ook de definitie van een stadsmuur; je komt er niet in!! Want als je zo binnen kunt wandelen waarom zou je dan 230 jaar slaven met kabaltstenen een muur laten bouwen…..

Het voelde bij Miriam ook niet okay, want binnen 10 minuten belde ze mij waar ik was. Nou, nog steeds tussen de stadsmuur en stadsgracht…kan nergens heen!! We zoeken elkaar weer op en besluiten om via weer een bospaadje naar beneden aan de boskant te lopen en komen uiteindelijk na ruim anderhalf uur weer terug bij de camper.

Joep uitgeteld, wij behoorlijk nat van regen en zweet. We gaan ons lekker douchen in het nieuwe sanitairgebouw en zitten nu fris en fruitig in de camper met een borrelplankje en drankje. Kneuterig klettert de regen op ons dak en snort ons kacheltje lekker om het behaaglijk te maken. Wij zijn klaar voor vandaag en gaan morgen weer verder met onze mooie route.

Ons plan is om richting Moulins te rijden en dan door Parc Nationale de Foréts en de Parc National de Morvan te rijden richting het zuiden. Maar hierover lezen jullie later meer.