We zijn inmiddels alweer een paar dagen verder na onze laatste stop in Casas Nuevas. We vertrokken redelijk vroeg in de ochtend op de 28e en reden weer binnendoor naar onze volgende bestemming Lorca. We komen prima door de kleine kronkelende straatjes van Casas Nuevas en rijden de kleinere RM-15 weg slingerend door wederom mooie groene natuur richting een stukje snelweg richting Lorca.

Deze plaats stond niet op de planning om daar te verblijven, maar daar gingen we naartoe om boodschappen te doen bij de Carrefour Supermarkt en de daarnaast gelegen MediaMarkt. Dit, om een nieuwe smartphone te kopen voor Miriam. Haar Samsung S-23 Ultra heeft het begeven en het scherm is lang niet zo helder meer als de helderblauwe luchten om ons heen. Ook willen we een nieuwe drone kopen, de DJI Neo 2, die net is uitgekomen en ons is gedemonstreerd door de poolse buurman van enkele dagen geleden. Onze eigen drone die we in het najaar hadden gekocht is ook prima, maar nogal gedoe aan procedures om hem in de lucht te krijgen. Ook is deze drone voorzien van teveel toeters en bellen, wat we voor onze doeleinden helemaal niet nodig hebben. De simpelheid van de DJI Neo 2 lijkt ons wel wat. Ook de prijs van dit ding is zeer redelijk voor wat je er allemaal voor krijgt.

We zijn redelijk vroeg in Lorca en zien een enorm groot winkelcentrum met meerdere grote winkelbedrijven zoals we deze in Nederland ook kennen. Je weet wel: mega grote Carrefour Supermarkt, grote MediaMarkt, grote Leroy Merlin de Spaanse variant van de Gamma, dan ook nog een grote Ali-Express Chinese Action winkel, Jysk en nog wat andere retailers. De parkeerplaats was grotendeels leeg en we parkeren onze camper ruim van een aantal andere auto’s af en staan met alle ruimte om ons heen geparkeerd. Miriam gaat de boodschappen doen bij de Carrefour. Dat is beter. Want als ik dat ga doen, kom ik met alles lekkers thuis en heb ik 2 karren nodig. Miriam is wat economischer; komt maar met 1 kar! “Dat is wel eten voor meerdere dagen hoor!” Relativeert ze enigszins om ook mild te benadrukken dat je voor de goedkopigheid ook niet naar Spanje hoeft qua boodschappen. Maar aangezien we van plan zijn om op de volgende camperplaats hopelijk meerdere dagen te kunnen verblijven, is veel boodschappen doen gerechtvaardigd. Alleen voor onze terror-teckel had ze al voor ruim 35 euro aan voer, brokken, bijtbotjes, snoepjes etc.

Het was beredruk in de supermarkt en inmiddels duurde het al een tijd voordat Mir terug kwam bij de camper. Inmiddels liep de parkeerplaats dusdanig vol met hele gezinnen die boodschappen kwamen doen, cadeau’s kopen voor kerst en voor de Black Friday die ook doorliep tot de Very Black Saturday…..jeee, wat was het druk opeens! Ook stom van ons dat we daar helemaal niet bij hadden nagedacht. Sowieso ook de gedachte dat we een paar weken voor kerst zitten. Dat bedenk je toch niet als je je dagelijks insmeert met factor 30 en in de korte broek en T-shirt buiten loopt overdag?

Maar nu werd het geparkeerd staan toch wel ongemakkelijk; we zijn compleet ingesloten door de autos die, naast, voor en achter ons staan. Ik kan met de camper nooit meer wegkomen op deze manier. Onze camper heeft nogal een lange uitslaande kont van achteren, dus met de zeer geringe ruimte naast ons kan ik nooit de bocht maken om weg te komen. Ik moest zelfs ons buitentrapje bij de deur snel inklappen zodat een oudere dame niet achteruit bij het inparkeren dat trapje eraf of krom zou rijden. Dat ging net goed! Maar als blikken konden doden vanuit die dame? Dan was ik er niet meer geweest. Ik maakte een gebaar naar haar dat dit niet handig was en dat wij de deur niet meer open/dicht konden doen op deze manier. Een kannonade aan woorden kwam op mij af en geirriteerd liep deze dame met kleindochter weg met een gebaar; zoek het maar lekker uit met je k.tcamper!

Miriam kwam na verloop van tijd terug met haar kar met boodschappen die we niet eens bij de deur van de camper konden krijgen. Nadat alles binnen was, ben ik naar de MediaMarkt gegaan om voor Mir de smartphone te kopen en de DJI Neo 2. Ik schrok mij rot toen ik de Media Markt binnen kwam. Niet normaal hoeveel mensen er binnen waren. De smartphone had ik snel gevonden, maar de drone was uitverkocht. Toen maar snel naar de kassa om af te rekenen. Ik in de rij staan, totdat iemand zei dat ik een nummertje moest trekken. Stond ik daar dus al een paar minuten voor Pedro Rochella (spaans voor Piet Snot). Maar na 25 mensen nog voor mij te hebben gehad, kon ik eindelijk weg uit deze madhouse.

Maar nu nog wegkomen van de parkeerplaats. Kom ik bij de camper zie ik Miriam als Louis de Funes allemaal parkeervakken vrij houden op het moment dat een auto naast ons vertrekt. Nu heeft Miriam nogal lange armen en benen dus die liep daar gebaren te maken naar iedereen alsof ze èèn van de molens nadeed die we gezien hadden op de Don Quichote route een paar weken geleden. Miriam maakte niet veel vrienden daar op de parkeerplaats want ze gooide zichzelf gewoon op de motorkap van een auto die een plekkie naast ons wilde pakken. Maar deze pitbull lukte het om een paar vakken vrij te houden en met moeite konden we weg van de parkeerplek. Alleen bleek dit te kunnen door even tegen de richting weg te rijden. Ook toen even niet veel vrienden gemaakt, maar we komen hier toch niet meer, dus met gierende banden weg van hier.

We hoeven nog maar een ruim uur te rijden totdat we bij onze nieuwe overnachtingsplek Casa Mimi in Vélez Blanca aan zouden komen. Maddy, de Vlaamse eigenaresse van deze prachtige camperplaats, had ons verzocht om voor 14.00 uur aan te komen bij hun, aangezien zij precies deze dag de officiële feestelijke opening hadden gepland en er dus veel visite kwam op het terrein. In de ochtend hadden we al laten weten dat dat kiele-kiele zou worden of we dat tijdstip konden halen. We snapten heel goed dat zij er niet op zaten te wachten dat wij al binnenrijdend het lint zouden doorrijden, terwijl de koning van Spanje dit ceremonieel zou doen…Daar komt stress van! Dat willen wij niet, maar zij zeker niet!

Ruimschoots voor die tijd van de opening komen wij aan bij de camperplaats via een nogal smal steil weggetje, maar prima te doen en de nadrukkelijke routebeschrijving die Maddy ons had laten weten, was prima beschreven en voorkwam dat wij de navigatie zouden volgen. Die route hadden wij ons op klemgereden. Fijn dat dit vooraf al duidelijk was gemaakt door de eigenaren van Casa Mimi. Maar daarover meer…

We komen aanrijden en zijn direct enthousiast! Wat een prachtige, ruime en nette camperplaats was dit zeg! Er zijn 4 camperplekken van ruim 100 m2 met op de eigen plek elektra en wateraansluiting. Veel privacy door de enorme afstanden tussen de campers. Mark, de eveneens Vlaamse echtgenoot en mede-eigenaar van de camperplaats liep ons hartelijk tegemoet en vanaf het eerste moment voelden we ons zeer welkom. Snel onze camper op de mooiste plek neergezet en konden we voordat de visite kwam nog even de rondleiding en uitleg krijgen over waar je wat kunt vinden en wat basis regels doornemen. Ook zo vriendelijk was dat ze ons meteen uitnodigden om aanwezig te zijn bij de feestmiddag van de opening. Er komen met name vrienden en de aannemers die geholpen hebben bij de aanleg van deze spiksplinternieuwe camperplaats. Ongeveer 40 personen.

Wij bedanken vriendelijk voor de uitnodiging, maar voelen ons niet okay om aan te sluiten, ondanks dat we niet vies zijn van gezelligheid en een drankje. Het is hun feestje met alle betrokkenen en daar horen wij niet thuis, vinden wij. Wij vermaken ons prima en hebben genoten van de sfeer die er was onderling. Ook met Maddy en Mark nog in de middag een paar erg leuke gesprekken gehad en we zien elkaar de komende dagen zeker nog om te kletsen. Want we besluiten dat we hier wel een paar dagen willen blijven. De camperplaats is top, de buitenkeuken is werkelijk geweldig en met de BBQ en leuke zitjes bij de buitenkeuken is het goed vertoeven. Het sanitair gebouw is nieuw en brandschoon.Ook de koeling met drankjes en hapjes op basis van de Honesty-box is bewijs dat deze mensen zeer gastvrij en goed van vertrouwen zijn. Je hebt mensen die doen vriendelijk, maar deze mensen zijn vriendelijk, dat voel je aan alles. Oprechte interesse, openheid in de gesprekken, alert op of je het naar je zin hebt, zonder dat het gespeeld is. Maddy en Mark hebben hun leven in België vaarwel gezegd op een moment dat ze op een kruispunt stonden van wat ze nog wilden in de toekomst. toen verder gaan zoals de “ratrace” dat van je vraagt geen voldoening meer geeft. Een leven in Spanje opbouwen, waarbij Maddy de camperplaats beheert en Mark bij zijn werkgever een nieuwe rol kreeg, maar dan op een remote basis. Dit gaf ze toch de doorslag om het te doen. Doordat ze zelf jarenlang camperaars waren, hebben ze heel goed begrepen hoe de camperplaats eruit moest komen te zien. Wij vinden het een topplek en gaan zeker terug komen hier.

Ook aangezien je hier vanaf de camperplaats erg mooi uitzicht hebt op de omringende bergen en vallei en tevens hele fijne wandelingen kan maken in deze omgeving. Maddy en Mark hebben olijfbomen en deze moeten geplukt worden voor einde van deze maand. Miriam biedt aan om te helpen met plukken en we hebben zelfs al geopperd om volgend najaar weer te komen om echt te helpen met plukken. Maddy en Mark overwegen om een soort arrangement te maken in ruil voor helpen plukken of iets dergelijks, een aangepast tarief voor de camper voor een week of zo. We hadden het er samen over dat wij dit al bij meerdere camperplaatsen hadden gehoord dat dit hun echt hielp bij de werkzaamheden op zo’n groot terrein.

Gisteren, zondag, worden we wakker en vinden 2 verse eieren bij de camper als leuke geste voor de gasten. De kippen in de tuin zorgen elke dag voor een over-productie voor eigen gebruik en Maddy deelt de eieren met de gasten. Ze waren heerlijk! Einde van de ochtend hebben we met Joep een mooie wandeling gemaakt door de heuvelachtige vallei en lopen we langs boerderijen met olijfboomgaarden en komen we uiteindelijk weer in een lus terug bij de camperplaats. Ook hier zijn de mensen die we onderweg tegenkomen zo vriendelijk. Alleen als we zeggen dat we geen Spaans praten en hun niet verstaan, gaan ze gewoon volgas dialect Spaans tegen je verder te praten. Erg leuk!

De rest van de dag in en rondom de camper aan de gang geweest met wat dingetjes die gedaan moesten worden. Maddy komt ons even halen voor een stukje rondleiding die we nog gemist hadden bij dag van aankomst door alle drukte. We zien achter de camperplaats nog een stuk tuin waar je als gast gebruik van mag maken, zoals ook het erg mooie zwembad met fantastisch uitzicht op de bergen. We raken aan de praat en er ontstaat weer een mooi gesprek met elkaar. Het is opvallend en herkenbaar hoeveel overeenkomsten we hebben over redenen waarom we ons leven anders ingericht hebben. En dat ieder mens op onze leeftijd littekens met zich meedraagt, wat maakt dat je anders naar het leven gaat kijken. Het zal wel bij het ouder worden horen. Logisch ook, maar fijn dat je je het nog meer bewust maakt door gesprekken zoals vanmiddag.

We vermaken ons hier prima en besluiten vandaag, maandag 1 december, dat we nog een dagje extra blijven. Alles voelt lekker hier en we zijn relaxt onze wandelingen aan het doen, lezen wat en luisteren muziek op ons koptelefoontje. Miriam haar nieuwe smartphone is inmiddels weer ingericht en alle inlogs en wachtwoorden weer geüpdatet.

Totdat vanmiddag opeens ophef op de camperplaats. Een andere camperaar, een nederlands echtpaar, wil vanaf de verkeerde kant de camperplaats oprijden. De verkeerde kant heeft te maken met maar 1 toegankelijke aanrijroute die camperplaats heeft. Deze hebben zij per abuis dus niet genomen. Ondanks dat de routebeschrijving expliciet zegt niet Google Maps te volgen, heeft deze camperaar dat dus over het hoofd gezien en is dus verkeerd aan komen rijden. Hij denkt de bocht toch te kunnen maken, maar rijdt zich klem tussen de achterzijde rotsblokken en voorzijde een muurtje. Alleen met een hellingsproef durvend zou je nog kunnen proberen een meter achteruit te rijden bergopwaarts. Maar met 10 centimeter ruimte aan de voorzijde weet ik niet of ik het ook zou durven. De camper staat best met de kont omhoog en dus de volledige massa op de vooras. Niemand durft het probleem aan te pakken en duwen heeft ook geen zin. Maddy belt een buurman met een trekker, en die komt na een half uurtje eraan. Maar het bevestigen van een ketting aan de camper is nog even spannend omdat door al het plastic van de camper we het risico niet willen lopen dat de ketting de bekapping beschadigt van deze fraaie camper. Na een hoop brandend rubber en wat zenuwen bij de eigenaren van de camper, komt het helemaal goed uiteindelijk. De camper staat op zijn plek, maar de fietsen waren ze vergeten bovenaan de ingang. Deze fietsen waren van het fietsenrek afgehaald omdat we dachten dat de ketting aan het fietsenrek zou worden bevestigd. Toen ik beneden met de fiets aankwam zei de eigenaar: aah wat fijn, je hebt de fietsen meegenomen. Ja…ik ben van Duitse afkomst en ik kon ze niet laten staan, was mijn antwoord. Toch nog de middag met een lach samen afgesloten! Kortom; Je maakt wat mee als camperaar…