Frankrijk

26 en 27 oktober 2025: Aurillac en Cuxac-Cabardés

/ martin&miriam / 5 reacties

Gistermorgen werden we wakker en keken we naar buiten om te constateren dat het weer een natte bedoeling was en blijft deze dag. We ruimen alles klaar voor vertrek en gaan beginnen aan een weer prachtige rit richting Aurillac.

Aurillac is een stad in het departement Cantal en ligt aan het riviertje de Jordanne. Het is de grootste gemeente in het departement en dus ook bestuurlijk is dit de hoofdstad van dit gebied. Waarom gaan jullie dan naar Aurillac is de vraag misschien? Nou, dat zal ik jullie toelichten; Aurillac is de historische paraplu-hoofdstad van Frankrijk en hier worden dan ook de meeste paraplu’s gemaakt van geheel Frankrijk. Gezien de weersomstandigheden deze week en de komende dagen leek ons daarom een bezoek aan die stad wel wat waard.

Onderweg rijden we weer door zulke mooie streken en hebben we weer zo genoten van de rit. Deze voer ons langs een aantal “groene” wegen op de kaart, welke dus bezienswaardig zijn aangemerkt. Via Cascade de Trador, een romeinse brug waar ook een waterval vlakbij neerklettert in de rivier, naar Tauves, Bort-les-Orgues, Ydes, Mauriac, Saint Martin Valmeroux, Jussac naar uiteindelijk Aurillac.

Daar aangekomen kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en was er op straat en in de stad geen teken van leven. Het seizoen is voorbij en er was ook niets geopend. Mistroostig zag het er allemaal uit. Als we aankomen op de Camping Car Park in Aurillac zien we dat we maar met 3 campers op de plaats staan. Na installeren van de camper is eerst onze Joep aan de beurt. De kleine man doet het vreselijk goed in de camper en tijdens de ritten, maar net zoals de chauffeur is hij er na 5 uur sturen wel een beetje klaar mee. We gaan met hem aan de wandel, maar zo midden in de stad is het zoeken naar parken en groen. We lopen daarom maar een soort bosperceel in waar een heel slecht paadje loopt over rotsstenen naar boven. We beginnen er met volle moed aan en al snel komen we erachter dat dit hem niet gaat worden. We lopen nog een stuk terug en lopen wat door de wijk in deze stad. Er staan prachtige huizen, maar ook hier alle luiken dicht. Je weet gewoon niet of er iemand thuis is of niet. Miriam en ik zijn allebei moe en willen niet verder door de stad slenteren. Het weer is zo vreselijk slecht. Grijs, grauw en nat.

Ook als we binnen zitten zeggen we tegen elkaar dat wij eigenlijk steden niks aan vinden om er te kamperen. Zo’n camperplaats midden in de stad vinden wij echt niks. Wij zijn liever midden in de natuur, bij voorkeur in de bossen en bergen. Nou, dan gaan we morgen dan maar weer verder naar op zoek. Al is het alleen maar om Joep wat meer leukere wandelingen te kunnen bieden. Hij is de laatste dagen niet verwend geweest door de camperplaatsen die we bezocht hebben.

De avond valt niet veel over te vertellen. Beetje voetbal kijken, lezen en dan naar bed. De binnendoor-weggetjes kosten naast wat meer tijd ook wat meer energie. Meer schakelen, remmen en alerter op tegenliggers en smallere bermen. Kortom; na inmiddels 1500 kilometer geheel tussendoor kunnen wij elke avond goed slapen. Morgen weer verder, richting Carcasonne. We denken niet dat we die stad gaan bezoeken, ondanks dat het de moeite waard schijnt te zijn. We hebben de afgelopen weken/maanden veel camperaars bekeken op YouTube die daar geweest zijn, dus we hebben er een goed beeld bij; druk en heeel toeristisch. Het verbaast ons hoeveel campers we onderweg tegenkomen. Wij houden gewoon niet van drukte en daarom zien we morgen wel waar we terecht komen.

Vanmorgen weer regen, regen en nog eens regen. Elke ochtend sta ik met mijn goede gedrag de tanks te vullen en legen en toilet te verschonen. Ik hoop op snel een korte broek en polo te dragen, maar vandaag gaat dat weer niet lukken. We gaan op pad.

De eerste kilometers na Aurillac zijn nog wat druk qua verkeer en moesten we eerst door de stad heen om aan de andere kant uit te komen om richting Arpajon sur Cére en Montsalvy te rijden en daar vanuit de Gorge de Lot te volgen. Prachtige route was dit gedeelte. We rijden door kloven, grotten, bomen en altijd aan onze rechterzijde de wat kolkende Lot.

Daarna richting Bozouls, Rodez, Albi, Realmont, Castres, Mazamet om uiteindelijk in het kleine dorpje Cuxac-Cardadés te komen om daar ons kamp op te slaan voor vandaag. Dit dorpje ligt in het departement Aude en telt zo’n kleine duizend inwoners. We staan op een Park4Night plekje, zonder faciliteiten, dus staan we los. Wij vinden dit altijd wel soort van spannend. Je weet nooit of je genoeg stroom in je accu hebt om te doen wat je normaal doet. Verlichting en phones opladen moet geen probleem zijn. Maar of je dan ook de maxxfan en smart tv aan kan hebben de hele avond? Tja, met een 100 Ah accu moet je toch een avondje kunnen overbruggen lijkt ons. We zullen energiezuinig leven vanavond..

Direct achter onze parkeerplaats, loopt een leuk parkje slingerend over loopplanken, bospaadjes en een kabbelend kreekje. Joep is niet te houden en eerst Miriam en daarna samen lopen met de kwispelende speelse jeugdige Joep te dartelen. Spelen met een stok, zwemmen en blij meelopen. Mooi! Kan ie vanavond weer in zijn luxe hok van 18 m2.

De rest van de middag zoekt Mir een route uit richting de spaanse grens voor morgen en schrijf ik dit blog. Vanavond lezen we denk ik lekker in onze boeken. Ik lees het boek van Boris Becker over zijn gevangenisperiode en Miriam leest Ieni Mieni Mutte van M.J. Arlidge. Een avondje zonder TV gaat ons zeker lukken. Morgen maar weer kijken waar we terecht komen. Maar wat er ook gebeurt…..ik draag een korte broek!

24 + 25 Oktober 2025: Relaxdag aan het Lac des Settons en vluchten uit de Morvan

/ martin&miriam / 3 reacties

Het is droog! Na dagen van regen is het droog en hebben wij weer een heerlijke rustige slaaprust achter de rug. We doen vandaag het erg rustig aan en geen reisdag dus. Aangezien de weersverwachtingen voor vandaag redelijk goed zijn, blijven we vandaag nog een dagje in La Faye aan het Lac des Settons.

Na een eerste rondje met Joep direct langs het meer, doen we eerst rustig aan en blijven we wat langer in onze nachtkloffie in de camper, voordat we ons gaan douchen en aankleden. Zoals Mir altijd zegt: effe rommelen en tuttelen. Na het douchen eten we nog even een heerlijk broodje uit de oven die Miriam had gemaakt. Meergranenbroodje met Serrano Ham, frans kaasje, tomaatje en knoflookolie. Energie om een lekkere, maar frisse wandeling langs de andere kant van het meer, richting de stuwdam voorbij La Haye. Nou, als we dan onze coiffure en coiture op peil hebben, gaan we op pad. We lopen langs het Lac de Settons en de fraaie huizen langs het water in La Faye.

Het is de place to be in de Morvan en de bekendste badplaats van deze regio. Maar het valt ons op dat alle huizen met de luiken dicht zitten en alles onbewoond eruit ziet. Ook hier zijn het dus de vakantiehuizen van de mensen uit Parijs en Lyon die hier een 2e of 3e huis bezitten. Ook hier zal er weerstand zijn tegen dit soort huizen vanuit de lokale bevolking.

Het dorp leeft niet en leeft alleen maar in de zomermaanden van de toeristen. Zoals het lokale VVV zegt: je kun hier dan over de koppen lopen. Veel haventjes met bootjes, hotels en ander vertier, maar nu is het doods. Vinden wij niet erg. De rust die over het meer regeert als een spiegel is prachtig om te zien en langs te lopen. We lopen richting de stuwdam en lopen erover heen.

Om een gehele ronde rondom het meer te lopen vinden wij te ver. Het is ruim 15 kilometer en er is er wel eentje die er wel voor te porren is. Onze Joep! We noemen hem de laatste dagen “Joep Oscar Benjamin Button”. De eerste naam is zoals wij hem altijd noemen, de Oscar voor het acteertalent voor drama die deze eigenwijze teckel elke dag weer uitbeeldt als hij zijn zin niet krijgt. Een beetje zoals Brigitte Kaandorp met “ik heb een heeeeel zwaar leven…”. Het laatste gedeelte van zijn naam Benjamin Button is het vermoeden dat onze Joep niet ouder wordt, maar juist jonger. Zijn koppie ziet er jeugdiger uit, zijn energie is onuitputtelijk (voor ons zeer vermoeiend) en is niet te houden als ie maar het vermoeden heeft dat ie weer aan de wandel mag. Hij kwispelt er lustig op los tijdens de wandelingen en dankt ons altijd voor het vertier dat hem geboden wordt. Het kereltje zit al een tijdje lekker in zijn vel. Eigenlijk vanaf het moment dat hij de camper voor de deur zag staan voor vertrek.

De wandeling was heerlijk samen. Door de bossen, over het strand, langs de huizen, over houten loopruggetjes, spelend met Joep met houten takken.

Na terugkomst in de camper even bijkomen en lezen we lekker in onze boeken. De wind gaat na een tijdje liggen en besluiten we om met de drone een paar beelden vanuit de lucht te maken van onze plek op de camping en het uitzicht over het Lac des Settons. Samen even naar buiten en maken we de drone klaar voor de vlucht. Nog een beetje onwennig samen, maar al snel stijgt de drone recht naar boven en floep…….weggewaaid door de weer opstekende wind. De drone was meteen uit de koers en dwarrelde schokkend in de lucht. We hebben maar besloten om drone meteen naar de home-base terug te laten vliegen om het later in de middag nog maar een keertje te proberen. Maar ook later in de middag lukte het niet en stak de wind verder op en kwamen alweer de eerste regendruppels. We laten het maar zo en verdwijnen weer in de camper om in alle rust ons dingetje te doen. We maken samen een route via de landkaarten van Michelin en zetten deze over in de Camper Navigatie. Was erg leuk om samen te doen om bestemmingen te bepalen en routes te zoeken hoe we er het mooist kunnen komen.

Nu lekker klaarmaken voor de avond en gordijntjes weer dicht, kacheltje aan en TV op de achtergrond. Zowaar komen er wat meer campers het terrein op rijden en zijn we niet meer alleen. Morgen gaan we weer verder op pad, maar vandaag was een heerlijke relaxte dag.

Maar dat kunnen we niet zeggen van de volgende dag, vandaag! De regen klettert op het dak en we willen vandaag door richting Clermont- Ferrand. Dat betekent toch echt dat ik alles buiten moet doen om weer met volle watertank en leeg chemisch toilet te krijgen. Dat was geen pretje. Om 9.17 uur verlaten we onze camperplaats aan het Lac des Settons. Wij vonden het echt een hele fijne plaats om te verblijven en achteraf moeten we superblij zijn dat gisteren nog een aantal uren het weer prima was.

Mir en ik hadden samen een route uitgestippeld en in die route zaten weer een aantal prachtige wegen door de Morvan. Het is 8 graden en we leven in een kleine wereld. Echte vergezichten kunnen we niet zien, maar dat wat we wel kunnen zien vinden we geweldig mooi. De Morvan heeft ons wederom versteld doen staan hoe mooi dit gebied is. Het feit dat alles daar zo groen is, zegt wat over de hoeveelheid neerslag die daar jaarlijks valt. Vandaag viel zoveel dat het voldeed als de hoeveelheid van 10 maanden in de Morvan. Er kwam geen eind aan zoveel regen er viel. We reden over bergweggetjes tussendoor, bedekt met enorme hoeveelheden bladeren en hazelnoten en andere boomvruchten. In combinatie met de kleuren van de bomen en wat op de weg lag, gaf het wel een prachtig beeld over het geheel.

We rijden uiteindelijk de route die we wilden volgen richting Moulins via de wegen van Montsauche les Settons naar Anost, Saint Léger sous Beuvray, Luzy richting Vichy om vervolgens te gaan overnachten in Le Cheix. Vlakbij Clermont Ferrand. Zoals de route hier staat beschreven lijkt het een makkelijke route, maar onderweg kwam er nog een kink in de kabel, waarbij we beiden toch wel een beetje stress hebben ervaren.

We reden door de bergen op kleine weggetjes om het dorp Saint Léger sous Beuvray door te rijden om daarna richting Luzy te gaan. Maar bij binnenrijden van het dorp reden we een soort van fuik in. Er was een grote najaarsmarkt en de weg die wij moesten hebben was afgesloten. Op die T-kruising met aan de linkerzijde de afgesloten weg, stonden allemaal auto’s geparkeerd en liepen mensen te scharrelen, waardoor ik de bocht naar rechts niet kon halen met de 7.5 mtr lange camper die wij hebben. Ik stond vast. Achter mij auto’s en ik kon niet links of rechts. De spiegels waren beslagen, de achteruitrij-camera idem dito, dus eigenlijk zag ik niks waarop ik kon vertrouwen. Er kwam een man naar ons toelopen met een hoofd van: wat doet die camper nu op dit moment in ons land en in dit dorp? Zuchtend ook…Toen ik het raam opende en hem aankeek, bleek de man erg vriendelijk en ik natuurlijk ook zoals altijd. Met mijn beperkte franse taalvaardigheid maakte ik duidelijk dat ik richting Luzy wilde gaan. De man haalt zijn schouders op en zegt; dat gaan niet, je moet die kant op! De rechterkant. Maar ik kan die bocht niet maken zeg ik. “Tuurlijk wel. Ik help je wel!” Zie de vriendelijke man. Nou met enig oponthoud en wat manouvreren met de camper kon ik de bocht maken en waren we weer op pad. Maar hoe komen we nu weer op het punt om de route op te pakken? Dat is ons dus niet gelukt. Overal omleidingen en daarom maar besloten om de route niet af te maken en over grote autowegen en snelwegen richting Clermont Ferrand te gaan. De regen blijft maar komen en de wegen zijn zieknat en spekglad. De grote wegen zijn schoon en ik verlang eerlijk gezegd wel naar wat zonneschijn en betere temperaturen. De romantische tussendoorweggetjes doen we volgend jaar wel weer in dit gebied. Want wat was dit Park de Morvan een heerlijke plek!

Na een paar uurtjes nog te hebben gereden komen we aan bij de Camper Car Park in Le Cheix. We zijn de enigen die hier staan. Maar bij de poort aangekomen, komen we er niet in. Het pasje werkt wel, maar de poort gaan niet open. Meteen even gebeld met de organisatie Camper Car Park en weer supergoed en snel geholpen. Het bevalt ons erg goed het verblijven op hun parken.

Mir maakt na aankomst een heerlijke borrelplank zonder borrel. Meer een plank eigenlijk, maar dan met hapjes. We hadden honger en ik was moe van de rit van vandaag. Zometeen even lekker douchen, kloffie aan en snuggle up in de camper wederom. De regen blijft komen, zien we op de radar. Morgen weer verder en willen we wel weer tussendoor rijden richting de Parc Naturel Regional des Pyrénées Catalanes. Maar we zien wel waar we terecht komen. Jullie lezen het weer binnenkort.

23 Oktober 2025: Rondje Parc Nationale de Morvan

/ martin&miriam / 8 reacties

Allereerst even een verduidelijking van het schrijven van dit blog. Momenteel schrijf ik dagelijks nu ons blog in plaats van over meerdere dagen 1x een blog. Het kan dus best zijn dat dit blog meer een dagboek gaat worden bij deze reis. Voorheen deed ik eens in de 4 tot 6 dagen een blog schrijven tijdens een reis. Vooral omdat we nu veel tijd hebben, doordat het weer zo enorm slecht is en we veel binnen in de camper zitten. Maar om alles te beschrijven over meerdere dagen maakt ook dat je dan dingen vergeet of niet meer weet wat je allemaal gezien en gedaan hebt. Maar goed; ik wil niet garanderen dat ik de komende maanden dagelijks ga bloggen. ChatGPT geeft wel een aantal voordelen bij dagelijks bloggen, maar f.ck GPT! Uiteindelijk schrijven we ons blog voor onszelf als naslagwerk, maar dan is het wel erg leuk om te zien dat ons blog weer enorm groeit nu we weer regelmatig schrijven. Mede doordat we aantal jaren geleden wekelijks op de landelijke website van 50+ hebben geblogd, zien we veel volgers/lezers weer terug na de laatste jaren. Ook de facebook-groepen Campervrienden en Overwinteren zorgen voor aanwas op onze website en abonnees. Leuk om te zien dat onze website dit jaar al meer dan 30.000 bezoekers heeft gehad en onlangs de 300e abonnee. En dan moet de winterreis 2025 nog echt gaan beginnen. Dat maakt het ook leuk om te blijven schrijven. Zeker nu er meer en meer mails en reacties komen van lezers met vragen, tips en opmerkingen.

Laten we eerst eens beginnen over onze laatste nacht op de camperplaats. Man o man wat ging het tekeer met de slagregens en storm rondom onze camper. We waren blij dat we in de middag toch die wandeling hadden gemaakt, maar voor de rest had je niks buiten te zoeken. De hele nacht huilde de wind om ons heen en ik had daarom niet zo goed geslapen en was vroeg wakker. Miriam had wel lekker geslapen. Nadat we alles weer in orde hadden gemaakt in de camper voor vertrek nog even langs de camperservice-plaats. Nieuw water inslaan, grijs water lozen en het chemisch toilet legen. Precies om 9.15 uur verlieten wij de camperplaats en waren we op pad!

Brug bij Charmont

Het bleek een prachtige dag te worden, ondanks de nog steeds met bakken uit de lucht vallende regenbuien en stormvlagen tijdens het rijden. We passeren Parc National de Forets met zijn uitgestreken vlakten boerengrond afwisselend met slingerende weggetjes door de bossen. Het lijkt de graanschuur van Frankrijk te zijn, zoveel boerengrond en kleine agrarische dorpjes. Het landschap wordt glooiender en ziet er lieflijk uit. We rijden gestaag door en komen na een wat saai tussenstuk van ongeveer 80 kilometer uit bij het begin van het volgende NP de Morvan. Een aantal jaren geleden zijn we hier ook geweest en vonden we het hier al geweldig. En zo was het vandaag wederom. De Morvan pakt je! We voelen allebei ons hier zo prettig en doet ons denken aan sommige gebieden in Engeland en Schotland. De mooie stenen huisjes, de ommuurde weilanden en een kleur groen gras die zo helder is met daarbij eromheen glooiende heuvels met of bomen of weilanden met typische koeien die bij dit gebied horen.Via een historic route via de D26 beginnend van Salieux naar onze bestemming. Deze weg is echt een aanrader voor iedereen, want je rijdt door zulk idyllisch landschap met zoveel variatie in landschap en kleur. Zelfs nadat de storm Benjamin zoveel takken en bomen heeft ontwricht en enorm veel bladeren op de weg. Zoveel dat je soms niet ziet hoe de weg precies loopt. Maar wat een route vandaag! We hebben enorm genoten van deze dag en rijden door het prachtige park De Morvan.

Diverse landschappen onderweg

Midden in Bourgondië, halverwege tussen Parijs en Lyon, strekt dit granieten middelgebergte zich uit. Wild en glooiend tegelijk, met als hoogste punt de Haut-Folin op 901 meter hoogte. Ook telt de Morvan een zestal kunstmatige meren, waar de bekendste van deze meren Lac des Settons is. En daar zijn we naar onderweg. Nadat we tussendoor ook nog even gestopt zijn om Miriam met Joep te laten wandelen, zoeken we een camperplaats die we aan het Lac des Settons willen vinden. Camping Car Park heeft weer een hele mooie aan het meer in de app staan en er is plaats genoeg. Sterker nog; van de 41 plaatsen zijn er nog 40 beschikbaar. Het dorpje heet La Faye en de camperplaats is direct aan het meer gesitueerd. Nou dat wordt een mooi plekkie zoeken. We komen aan na nog een laatste stuk van de route door hele smalle boerenweggetjes te hebben gereden.

Strandje bij camperplaats en laatste kleine weggetje

We checken met ons pasje in, op de camperplaats en zien inderdaad dat er maar 1 andere camper staat. We besluiten wat dichter bij het meer te gaan staan en rijden een plekje op, om vervolgens in zijn achteruit het tegenover liggende plekje te gaan benaderen. Dat wordt onze plek voor vannacht. En wellicht ook voor morgen, want de locatie is leuk en ook om te wandelen is het top! Morgen als het weer wat mooier is, blijven we hier een extra dagje. Even niet rijden en even relaxen een extra dagje. Het sturen over smalle weggetjes met de storm die we hadden was best inspannend en spannend soms.

Maar goed; alleen nog even achteruit rijden om op de plek te komen. Maar we slippen vast in de door regen verzadigde grasmat en we glijen de verkeerde kant op. Vast zitten we. En geen hulp in de buurt. Ik had het er helemaal mee gehad en dacht; ik laat dat ding staan zoals die staat op deze plek en morgen zien we wel verder. Maar mijn Miriam McGyver dacht er anders over. “We gebruiken de rubberen deurmat voor de deur en die leggen we onder het wiel met minste grip”. Okay, kunnen we doen. En het lukte met een hoop tegengesputter! Niet van mij dit keer, maar van de blubber. Zowel de camper als Miriam zagen eruit! Allebei maar door de wasstraat morgen of overmorgen!!

Modderpoel

Het regen komt weer met bakken uit de lucht en Joep moet er wel even uit. Samen beginnen we aan de wandeling, maar het was berekoud en supernat. Miriam biedt aan om alleen verder te gaan en mij even te laten relaxen in de camper aangezien de rit best inspannend voor mij was. Lieverd is het!

Wat nogal bizar was vanmiddag was het moment dat we iets heel bijzonders meemaakten toen we in de camper de foto’s van vandaag onderweg aan het bekijken waren. Miriam had er kippenvel van! Wat is het geval: Jaren geleden hebben wij met onze Lambortinki 1.0 ook in dit park gereden en weten wij echt niet meer exact waar wij overal geweest zijn. Toen vanmiddag Miriam opeens een foto maakte van een historisch straatje in een dorp, met een heel specifiek huis in dat straatje, bleek vanmiddag dat zij werkelijk exact dezelfde foto jaren geleden op het zelfde moment had gemaakt. Zonder te weten dat we daar eerder waren geweest. Bizar!

Bizar! 2018 versus 2025..

Vanavond weer gordijntjes dicht, kacheltje aan en lekker Feyenoord kijken. Vinden we zo knus!! Hopelijk wordt het een rustige nacht, nu de storm ook hier nog steeds pittig te noemen is.

22 Oktober 2025: Chaumont, Dep. Haute Marne

/ martin&miriam / 2 reacties

Vanmorgen werden we wakker door de eerste agrarische voertuigen door het dorp. Miriam niet. Die maakte nog heerlijke andere agrarische geluiden waar ik mij hier niet over uitlaat. Na een lekkere warme ochtenddouche ga ik op pad met Joep. We lopen een ronde rondom het dorp en de weilanden bij de camperplaats. Onderweg komen we nog een dame tegen met een leuk hondje en Joep erop af. De beide beestjes vermaakten elkaar prima, maar nu begon het vrouwtje van het beestje enorme verhalen op te hangen in het, waarschijnlijk, boeren-frans. Geen woord van te maken en zelfs op het moment dat ik mijn beste frans probeerde uit te leggen dat ik geen frans spreek, sprak ze uit dat ze dat begreep en ging weer vol over de dorpse perikelen die ze allemaal meemaakte met de medebewoners. Nee, ze was super vriendelijk en vroeg waar ik vandaan kwam en waar ik naar toe ging. Het verbaast mij enorm dat zelfs de dames van zeg maar 40 jaar oud, geen woord engels spreken. Het was dus beetje behelpen maar in alle vriendelijkheid afscheid van elkaar genomen: bon trottoir!! (We liepen op de stoep..echt waar!)

Na het allemaal in orde maken voor vertrek verlieten wij dit dorp. De camperplaats was prima, super rustig en we konden makkelijk het terrein verlaten. Wij onderweg. Maar wat een prachtige route hebben we gereden. Geen kip op de weg en auto’s ook niet. Wel over veel stuurweggetjes met veel bochten, maar de kleurschakeringen van de herfst in alle vergezichten waren prachtig. Volop genieten!

We passeren dorpen, kleine stadjes en wat ons elke keer opvalt is dat je in de dorpen en kleine stadjes nagenoeg geen roering of beweging op straat ziet. Luiken dicht, winkels veelal opgedoekt, niemand die zijn eigen straatje schoonveegt, etc. Terwijl ik denk dat wij in Nederland altijd wel wat te zien hebben op straat. Wandelaars, fietsers, Honden uitlaters, verkeer op straat. Hier niet. Raarrrrr!!

We besluiten tijdens het rijden dat we vandaag wat vroeger ergens stoppen om een plek voor de nacht te vinden. Juist om Joep even tijd te geven om langere wandelingen te maken. De kleine veldheer gedraagt zich voorbeeldig, maar maakt ook veelvuldig misbruik van de zorgzaamheid van Mir. Joep kan vreselijk terminaal kijken waardoor Miriam het gevoel heeft dat ze van haar stoel af moet om Joep daar te laten zitten en dat dus ook doet….ja echt! Of als Joep even met zijn tong langs zijn bekkie likt, denkt Mir dat Joep wat wil eten en dat dus ook regelt. Jullie weten natuurlijk wel wat ik de hele dag doe? Ziet er wel pervers uit, maar het werkt wel bij Mir! Hahahaha, we hebben het gewoon lekker onderweg.

Alleen de regenbuien zijn veelvuldig aanwezig, waardoor na wandelingen de kleding dampig uithangen in de badkamer. Maar nu met de Maxxfan is dat “muffe” natte gedoe verleden tijd. We zijn erg tevreden over de Maxxfan tot nu toe. Het leefcomfort in de camper is prettiger geworden door de luchtcirculatie. Top! Maar goed, na een hele mooie route dwars door natuurgebieden, bossen met name, komen we aan in Chaumont. Daar checken wij in bij een Camping Car Park. Een landelijke organisatie met ongeveer 600 camperplaatsen en minicampings waar je middels een clubkaart automatisch in- en uit kan checken. Je stort vooraf geld op die clubkaart rekening en vanaf die rekening worden de stagelden afgeschreven. Wij zijn nu na diverse bezoeken van deze camperplaatsen enorm fan geworden van deze club! Nu zijn we ingecheckt bij de camperplaats in Chaumont. Mooie vlakke plekken, inclusief elektra, een spiksplinternieuw sanitairgebouw met schone toiletten en lekkere douches. Ook de verzorgingsplek voor de camper bij vertrek ziet er top uit! Kortom; dit is wel een van onze favorieten!

Na alles aan kant te hebben gemaakt besluiten we om een lange wandeling met Joep te maken. Direct naast onze camperplaats zien we een parkje waar we inlopen en het kan geen toeval zijn dat wat Miriam graag in het echt wil gaan zien, hier in dit park als replica is nagebouwd: De grot van Lourdes! Een mini-bedevaartoord hier in dit stadje Chaumont. Dit stadje heeft ongeveer 22.000 inwoners en is hoofdstad van het departement Haute-Marne. De stad is omheind met een stadsmuur, maar hierover straks meer. Schuttingtaal met name.

Nadat we bij de grot even hebben stilgestaan om aan onze dierbaren te denken en wat foto’s te schieten, lopen we door richting een heuvelachtig landschap richting de stad. We zien de stadsmuren op afstand opdoemen en we besluiten niet met Joep de stad in te gaan. Daar heeft die kleine niks aan en krijgt er alleen maar stress van. En dat stressvrije gunnen we hem ook!

We besluiten een bergweggetje te gaan bewandelen steil omhoog door de bossen richting de stadsmuren. Het is prachtig in het bos, maar ik kom mezelf wel tegen; Hey, jij hier? Ja, vals plat wandelen gaat nog wel, maar zo steil omhoog dat is voor mij wel een inspanning, ondanks dat ik inmiddels al 17 kg af ben gevallen, voel ik mij wel weer zwaar door de “moeie” benen en mijn ademhaling. Het humeur wordt er ook niet beter op als Miriam voorstelt om de stadsmuren te gaan nemen, dus nog steiler omhoog! Vroeger werden er ketels met hete olie naar beneden gegooid of beschoten met pijlen. Nou, ik zocht de pijlen naar beneden. Hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg.

Zoals een hecht echtpaar betaamt, kwam het op neer dat Miriam alleen verder ging en ik het maar uit moest zoeken hoe ik weer bij de camper kwam met Joep. Nou, dat schept een band! Miriam stuurde mij langs de buitenkant stadsmuur weg, met de mededeling: je kunt vast ergens wel weer aan de binnenkant van de stadsmuur komen en anders ga je terug naar de camper met Joep. Daar stond ik dan. In the middle of nowhere en bij god niet wetend waar de camper uberhaupt nog staat. Maar Joris Goedzak deed wat van hem gevraagd werd en begon te lopen. Maar nergens kon ik de binnenkant van de stadsmuur betreden. Maar volgens mij was dat ook de definitie van een stadsmuur; je komt er niet in!! Want als je zo binnen kunt wandelen waarom zou je dan 230 jaar slaven met kabaltstenen een muur laten bouwen…..

Het voelde bij Miriam ook niet okay, want binnen 10 minuten belde ze mij waar ik was. Nou, nog steeds tussen de stadsmuur en stadsgracht…kan nergens heen!! We zoeken elkaar weer op en besluiten om via weer een bospaadje naar beneden aan de boskant te lopen en komen uiteindelijk na ruim anderhalf uur weer terug bij de camper.

Joep uitgeteld, wij behoorlijk nat van regen en zweet. We gaan ons lekker douchen in het nieuwe sanitairgebouw en zitten nu fris en fruitig in de camper met een borrelplankje en drankje. Kneuterig klettert de regen op ons dak en snort ons kacheltje lekker om het behaaglijk te maken. Wij zijn klaar voor vandaag en gaan morgen weer verder met onze mooie route.

Ons plan is om richting Moulins te rijden en dan door Parc Nationale de Foréts en de Parc National de Morvan te rijden richting het zuiden. Maar hierover lezen jullie later meer.

21 Oktober 2025: Ville sur Yron in Regio Grand Est de France

/ martin&miriam / 7 reacties

Wat een nacht hebben wij achter de rug. In verschillende opzichten. Allereerst het weer was vannacht om bang van te worden. Stortregens op het dak en dat de hele nacht door! En als je dan in het dorp Blankenheim verblijft, wat in 2021 compleet was weggespoeld door enorme regenbuien, dan ben je wel alert over hoe je de camperplaats de volgende ochtend gaat aantreffen. Nou viel dat uiteindelijk wel mee. Een hoop plassen rondom de camper en het park. Het andere dat we achter de rug hebben is een totaal comateuze nacht die we beiden hebben beleefd. Om 7.30 uur werden we wakker. Iets dat eigenlijk nooit gebeurt, aangezien we normaliter altijd om omstreeks 6 uur wakker zijn. Onze smartwatches geven aan dat enorm veel energie hebben, diepe slaap hebben gehad en dus meer dan klaar voor deze dag. Heerlijk eerst een warme douche in onze camper genomen. Miriam verzorgt een lekker ontbijtje wanneer ik met Joep de eerste ronde wandel met hem. We lopen over de camperplaats en ik zie waar we straks water kunnen vullen en het chemisch toilet kunnen legen. Dat doe ik na de ronde met Joep aangezien ik toch al zeiknat ben geworden.

Tijdens het ontbijtje bepalen wat we gaan doen vandaag. In alle rust ook vooral. We zijn altijd zo gehaast als we ‘s morgen wakker zijn en we hadden ons voorgenomen om eens in alle rust de dingen te doen. We hadden bij het water tappen een meevaller; de vorige camperaar had 100 liter water gekocht en maar 30 liter afgenomen. Er stond dus nog saldo op het apparaat. Ruim genoeg voor ons om de komende dagen door te komen met onze watertank. We hebben zelfs nog 40 liter voor een andere camperaar achtergelaten, aangezien we genoeg zelf hadden. Wij zijn zo goed voor deze wereld….

Afin..Wij vertrokken om 9.15 uur van onze plek en gingen vol goede moed op pad. We besluiten om de eerste 100 km over de snelweg te gaan richting Trier om vervolgens als we Frankrijk inrijden over uitsluitend de Route National te gaan rijden. Je ziet veel meer dan wanneer je over de snelweg gaat en wij vinden het doorkruisen van dorpjes altijd ook erg leuk om te doen.

Maar het liep allemaal wat anders dan gepland. Wij denken dat Frankrijk ook een soort Prinsjesdag heeft gehad. Net zoals in Nederland, komen daarna alle budgetten vrij voor het verbeteren van de infrastructuur in den lande. Nou dat hebben we geweten! We hadden vandaag meer wegomleidingen, wegopbrekingen dan rotondes! En dat wil wat zeggen in Frankrijk! Tjonge, het schoot niet echt op. Zoals Miriam zo poëtisch memoreerde: “Wat is een omleiding nou eigenlijk als je geen bestemming hebt”. Ik schiet weer vol van zoiets treffends gezegd. Maar uiteindelijk kwamen we weer op het goede punt uit en passeerden we de franse grens bij Thionville. Vandaar uit direct de snelweg af en starten met de route op secondaire wegen. We passeren hele mooie dorpen, afgewisseld met waar je nog niet dood gevonden wil worden. Via Eifel plaatsnamen Dahlem, Pirensberg, Prüm, Rittersdorf, Luxemburg een stukje in om vervolgens via Düdelange Frankrijk in te gaan. Vandaar uit via Vivenge, Hayange, Jarny, komen we halverwege de middag aan bij Ville sur Yron. Een dorpje met ongeveer 300 inwoners. Geen hoogstaand toeristisch dorpje, alhoewel ze wel Village de Fleuris zijn. Dit betekent dat zij het welzijn van dorpsbewoners, bezoekers, toeristen hoog in vaandel hebben en gastvrijheid willen uitstralen. Nou, dat is gelukt!

Toen we aankwamen op de kleine gemeentelijke camperplaats in het dorp, vlakbij het gemeentehuis, moesten wij via een QR code inchecken. Dat lukte echter niet doordat de betalingskoppeling naar onze bank niet werkte. De camperplaats is een prima plek voor een nacht. Op een verharde plek, met elektra, water tappen kan, maar lozen niet. Het inloggen via de QR code is een simpele methode, aangezien wij hem begrepen. Soms maak je echt wel methodes mee, dat je denk: waarom heb ik mijn school niet afgemaakt… Maar de betaling lukte keer op keer niet, dus wij maar bellen naar het contactnummer. We kregen de burgemeester aan de lijn (dat denken we maar, omdat in zo’n klein dorp de enige gemeente-ambtenaar meteen de burgemeester is..) en deze gaf aan dat de overnachting voor ons gratis was. Inclusief elektriciteit. Tenminste; dat is de vertaling die Miriam mij gaf met haar steenkolen Frans. Miriam stamt af van de franse familienaam Mangér, Mangér betekent “eten”, dus eigenlijk een familienaam die beter bij mij past. Maar Miriam had het goed begrepen over elke zin het woord “graduite” dat de gemeente ambtenaar uitkraamde toen de totale paniek uitbrak dat ze een niet-franse toerist aan de lijn had. ZOals ik zei; het is niet het episch centrum van toerisme. Wel toeterisme…..ze toeteren hier wat af! Maar de gratis camperplek; Dat is een meevaller van 10 euro. Topplek! Wel naast een begraafplaats, maar daar zullen we niet veel overlast van hebben vannacht.

De rest van de middag wandelen we weer over de landerijen rondom het dorp en laven we weer een lekker drankje (0.0) gezellig rondom de tafel. Miriam leest een boek in haar nieuwe e-reader en ik schrijf ons blog voor deze dag. De avond zal gewoon zo zijn als altijd; knus met alles potdicht, TV-tje kijken en beetje lezen voordat we in onze kribbe in slaap vallen.

20 juni 2025: Le Domaine de la Flaminette in Hon-Hergies

/ martin&miriam / 5 reacties

Wat zijn we weer bofkonten met deze plek in het noorden van Frankrijk! Gistermiddag zijn we aangekomen in Hon-Hergies, een gehucht helemaal in het noorden van Frankrijk. Dit plaatsje ligt in het departement Hauts de France en telt ongeveer 800 inwoners. Het ligt tegen de belgische grens aan en dat betekent dat we weer richting ons eigen landje gaan begeven.

Gisteren na het wakker worden onze normale routines gedaan voordat we konden vertrekken van onze camperplaats Le Grande Retz in Quend. Toch nog even een review achtergelaten op Park4Night en Campercontact over onze bevindingen van deze camperplaats. Het zijn hele fijne ruime plekken, maar het niet kunnen afstorten van grijs water (dat is het water dat via afvoer douche, badkamer en keuken in eigen opvangtank in camper opgeslagen wordt) en het onder erbarmelijke omstandigheden moeten afstorten van het chemisch toilet, maakt dat wij deze camperplaats toch lager waarderen dan de 5 sterren die hij van vele bezoekers heeft gekregen. Maar nogmaals; het was een fijne plek, mooie omgeving, stranden in de buurt met fiets te bereiken en een heel vriendelijke eigenaar, maakt dat we voor een dagje of twee er prima vertoeven is. Maar nu weer op pad met de Lambortinki naar andere omgeving.

Doordat het de komende dagen zo enorm warm, zeg maar tropisch, gaat worden willen we richting de bossen om schaduw te kunnen pakken. De kust gaat nog drukker worden dan het nu al is. Want wat zijn er veel mensen al op vakantie. Veelal oudere mensen zonder kinderen, maar ook gezinnen zien we al vakantie vieren. Hoe zit dat dan met school vragen we ons af.

We besluiten om richting de Franse en Belgische Ardennen te vertrekken. Wellicht naar nog zo’n mooi plekje die we ooit eerder bezocht hebben in Fourneau Saint Michel vlakbij Houyet. Dit was een vrije plaats op prachtige plek bij oude herberg. Hier zijn we ooit geweest toen we onze 25 jarig trouwfeest gingen voorbereiden in 2016. We hadden toen daar een groot huis gehuurd en hadden familie en vrienden uitgenodigd om op onze kosten een week samen te vertoeven in dit hele mooie huis om samen ons jubileum te vieren. Die week hadden we ook enorm geboft met het weer en een superweek gehad met alleen maar dierbare mensen om ons heen. Waardevolle gesprekken, lachsalvo’s, heerlijk eten, drank in overvloed en zelfs samen muziek maken en zingen met en voor elkaar. Onvergetelijke herinneringen in andere tijden. 9 jaar geleden alweer.

Onderweg rijden we door typische franse plattelandsdorpen en verbazen we ons dat we zo rechtstreeks vanaf een snelweg zo direct een dorp inrijden en na dorp de bebouwde kom zo weer wijzigt in snelweg. Raarrrr! Wel moeten we eerlijk zeggen dat we nooit geweten hebben dat het noorden van Frankrijk, zoals deze regio Hauts de France en Picardië zo mooi waren. Normaliter als je op vakantie gaat dan raas je over de snelwegen en tolwegen richting de Provence of de Cote ‘d Azur. En zeker met dit mooie zonnige weer ziet ook hier alles er beter uit.

Onderweg moeten we nog ergens het grijze water van 2 dagen kwijt. We hebben namelijk 2 dagen in de camper gedoucht, gewassen, gekookt en met de wasmachine/cenfrifuge de was gedaan in de camper, dus deze tank zit bomvol. We verlaten de snelweg als we een bordje met camperservice-symbool zien staan en volgen de bordjes naar de plek waar we de camper kunnen verzorgen. Moesten wel 8 kilometer van de snelweg af om bij de serviceplaats te komen……is ie opgeheven! Wij de ziekte erin en vinden later toch een plek om het water te kunnen lozen. Het valt ons een beetje tegen hoe weinig dit soort camper-serviceplekken er in Frankrijk zijn eigenlijk. Het is toch een enorm camper-land, dus je zou er meer verwachten. In Portugal afgelopen winter zagen we bijna in ieder dorp wel zo’n plek. Ook bij supermarkten zie je ze soms. Maar goed…we zijn helemaal klaar nu voor een paar dagen los staan in de natuur op een camperplaats die Miriam weer heeft gevonden in Hon-Hergies.

De rit door de landschappen verloopt prima, we passeren Arras, Atrecht, Cambrai, Denain, Valenciennes, Bavay om vervolgens het laatste stukje binnendoor naar Han-Hergies te rijden. We mochten zelf een plekje uitzoeken op de camperplaats van de eigenaresse, want ze was er zelf niet om ons te ontvangen. Toen we aankwamen beviel ons wat we zagen. Een kleinschalig chaletparkje, met afgescheiden daarvan een camperplaats gelegen in een stuk glooiend landschap met mooi uitzicht op graanvelden, paarden en bomen. En dat alles in een stralende zon met zoveel vogelgeluiden, dat je denkt dat je in een volière bent. Wat een waanzinnig mooie plek is dit. Onze plek is zo ongeveer 1200 m2 groot en voorzien van verschillende gemaaide paden met daar omheen allerlei perkjes met wilde bloemen. Joep is het er ook helemaal mee eens dat we hier blijven. Hij huppelt als een malle door de bloemen en is vrolijk. Wij ook!

We installeren ons en zijn blij dat er veel schaduw is van de bomen. We staan los, dus zonder electriciteit en schoon water op de plek, dus voor een paar dagen kunnen we hier wel blijven. Misschien iets langer aangezien we wel hier hele fijne douches en toiletten op de camperplaats hebben. Dit scheelt weer waterverbruik in de camper en kunnen we langer los staan op deze plek. De zon schijnt volop de komende dagen, dus ook de zonnepanelen op het dak zorgen ervoor dat de huishoudaccu vol blijft. Maar het mooiste is dat we hier helemaal alleen staan en dus eigenlijk privé sanitair hebben.

We hebben heerlijk de hele middag in de zon gezeten en gelezen in onze boeken. Omstreeks 19.00 uur hebben we de Cadac aangezet en heeft Mir weer risotto gemaakt en allebei een zalmpakketje, gevuld met zalmfilet, verse groenten, knoflook, verse pesto en deze dichtgevouwen in aluminiumfolie op de grill (25 minuten). Heerlijk!

Daarna heb ik buiten de afwas gedaan en heeft Miriam de camper gekuist. Klaar voor de avond. Super lekker geslapen allebei en vanmorgen weer in alle rust buiten koffie gedronken en gaan we wel kijken wat de dag brengt. Zal niet heel spannend worden hier denken we. Er is hier niks te doen en met de hitte die verwacht word, zoeken we de schaduw met onze boeken.

Wij komen de dag wel door hier!

17 juni 2025: Camping La Chateau in Condette en Ferme de Grande Retz in Quand

/ martin&miriam

Nadat we gisteren de prachtige privé camperplaats hebben verlaten, moesten we op zoek naar een servicestation voor campers om het chemisch toilet te lozen en het grijze water uit de tank lossen. Binnen 4 kilometer zit het gezellig aandoende dorp Wissant. De landschappen rondom dit plaatsje zijn fraai en via mooie vergezichten zien we agrarische heuvels met daarachter de zee. Maar al rijdende door Wissant, komen we niet het service station tegen en is waarschijnlijk opgedoekt. We beginnen ook steeds beter te begrijpen waarom gemeenten openbare camperplaatsen dichtgooien. Als je ziet wat een kleine groep misbruikers voor puinhoop overal achterlaten, moet de goede meerderheid er straks weer voor boeten.

We rijden eigenlijk in cirkels rondom deze plaats doordat er wegversperringen zijn en de navigatie er erg druk mee is om alternatieven te bedenken. Kortom; na een paar uurtjes waren we hemelsbreed nog geen 15 kilometer weg van onze laatste overnachtingsplaats. We volgen uiteindelijk de D940 langs de kust omdat we dat het mooiste lijken te doen. Maar dat valt vies tegen allemaal. Tjonge wat is het druk overal. Laag seizoen en hoog seizoen bestaat volgens mij niet meer en met de fiets naar het werk doet ook niemand in deze contreien, zo lijkt het. Voeg daar nog eens de 743 rotondes aan toe en we waren er een beetje klaar mee voor vandaag. We besluiten om vroeg een plekje te vinden voor een overnachting in Boulogne sur Mer, aan het strand. Het strand voor Joep zodat hij lekker in de zee kan ravotten. Vind ie fijn.

Maar waar we ook kwamen met onze camper, ook gisteren al, nergens konden wij in de buurt van het strand komen. Alle parkeerplaatsen waren voorzien van een dwarsbalk bij de ingang van 2,10 mtr hoogte. En druk om ons heen, totdat we uiteindelijk bij de parkeerplaats kwamen voor campers. Betaling a € 8,70 voor 24 uur, maar gewoon op een parkeerplaats. Echt ons ding….not! We besluiten om een wandeling te gaan maken langs het strand, want het strand konden wij niet op. Nergens liep er een pad naartoe en ook het strand was niet echt fraai.

Na een wandeling van een uur met Joep bovenlangs, kwamen we terug bij de camper en stond deze camperplaats alweer wat voller. Een nachtje hier staan zie met name ik niet zitten. Voor die € 8,70 kan ik in ieder geval mijn grijze water lozen en de chemische cassette legen. Zo…die zijn we ook weer kwijt. Je weet nooit waar we terecht komen en nu kunnen we in ieder geval een paar dagen onderweg zijn voordat we weer moeten legen en vullen met water. Na 2 uur op deze plek te hebben vertoeft, gaan we ook weer verder. Ook hier was het weer een bende met afval om ons heen, terwijl er overal prullenbakken staan. We verwonderen ons slechts…Joep ook!

Joep let op de verkeersborden

We rijden verder en wat ons opvalt is dat deze regio zo mooi is, zo afwisselend tussen dorpjes, bossen, kust, agrarisch, glooiend met heuvels in verschillende kleuren na gelang de gewassen die er op staan. Met dit weer hoef je echt niet naar Zuid Frankrijk, want ook hier ademt alles vakantie, recreatie en horeca. Leuke pleintjes, haventjes en weinig industrie. We hebben nooit geweten dat direct onder Calais zo’n mooi gebied was. Of we Normandië nog gaan halen weten we niet, want misschien blijven we hier wel hangen. Ondanks deze constatering was de onderlinge sfeer wel wat minder geworden. Het weer zoeken naar een passende plek is soms altijd weer een uitdaging. Zoveel camperplekken die ons wat lijken zijn er niet om ons heen, dus rijden we weer langer door dan goed is voor ons gestel.

We besluiten om te overnachten op camping Le Chateau in Condette. Een klein plaatsje zo’n 5 kilometer van de kust, vlakbij een kasteel. We komen de camping op rijden en krijgen een prima, maar krap plekje direct naast de kinderspeelplaats. Nu zie ik 70 plussers die er allemaal zijn niet van de glijbaan of klimrek roetsjen, maar meer achter hun looprek schuifelen. We nemen de gok en nemen de plaats. Na het stellen van de camper alles weer gezellig maken en zitten we lekker in de namiddag in het zonnetje en met de juiste catering verzorgd door Mirreke. Prima overnachting gehad en vanmorgen in alle rust eerst alle persoonlijke hygiënische handelingen gedaan en konden wij omstreeks 9.30 uur weer op pad.

Miriam had via Park4Night een kampeerplaats voor campers gevonden waar je overdag mocht staan, niet mag overnachten, maar wel nagenoeg direct toegang tot een enorm groot strand. Neufchatel-Hardelot heet de plaats en doet ons zeer denken aan Hossegoor, waar we in de winter een nachtje gestaan hebben. Bosrijke omgeving met duurdere huizen, zonder huursubsidie dat weet ik zeker. De parkeerplaats heeft nog plek en we parkeren onze camper en gaan naar het strand met Joep. Na een 300 meter lopen komen we aan bij het strand en alleen al de enorme grootte van het strand maakt al dat het een fikse wandeling is om bij de waterlijn te komen.

Joep is de laatste dagen niet in beste vorm en kwispelt toch enigszins als hij het water ruikt en er direct doorheen banjert. We zien kreeftjes, krabbetjes, zeehonden zwemmen en een man in zee naar iets vissen, maar we weten niet wat. Het is een mooi strand en hier nog niet zo druk, behalve een paar schoolklassen die zeilles krijgen direct in zee.

We genieten enorm van deze wandeling en bij terugkomst in camper doen we samen even een wat verlaat ontbijt voordat we de diesel weer aanslingeren en verder op pad gaan via de D940 die steeds zuidelijker loopt en regelmatig de kust aandoet. We vinden zo’n paar dagen aan de kust prima te doen, maar besluiten toch weer richting ons eigen natuurlijke habitat te verkassen. We vinden een boerencamping op ruim een uur afstand in de buurt van Quend. Deze krijgt louter positieve reviews en nadat we contact hadden gehad met de eigenaar was onze plek gereserveerd voor de komende dagen.

Quend is een gemeente in het franse departement Somme (regio Hauts de France) en telt 1313 inwoners (2019). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Abbeville. Of we Abbeville gaan aandoen weten we nog niet. Eerst maar eens hier een paar dagen vertoeven.

Bij aankomst op de camperplaats beviel ons wat we zagen. Mooie rustige plek midden in de natuur genoeg privacy om ons heen. We kunnen hier niet douchen of naar de WC, maar wel water en elektriciteit. Het is echter erg warm in de zon, maar het windje koelt toch lekker af. We installeren ons en de luifel uit en het zonnedoek ervoor, aangezien de komende dagen temperaturen van boven de 26 graden worden verwacht. Morgen lekker stukje fietsen en voor de rest kijken we wel wat de dag ons brengt. We staan hier tussen uitsluitend franse camperaars, dus lekker slap ouwehoeren zit er niet in, denk ik zo…

15 juni 2025: Leubringhen – Departement Hauts de France

/ martin&miriam / 5 reacties

De afgelopen dagen hadden we in Baarlo voorgenomen om lekker te gaan fietsen met elkaar. Los van het op de fiets boodschappen doen in Baarlo, is het er niet meer van gekomen. Mensen lief, wat was het de afgelopen dagen tandjes heet! Het was niet te harden en wat waren wij blij dat we het laatste beschikbare plekje hadden gekregen op Camping Heiderust. Veel schaduw onder de bomen in de nis waar we stonden en daardoor hebben we het overleefd. Beide dagen was het ruim 32 graden en geen zuchtje wind. We waren niet de enigen die onder de luifel en in de schaduw bleven hangen. Alles en iedereen bleef op het terrein, op een paar enkelingen na. Eerlijk gezegd vonden we dit ook wel lekker om “thuis” te blijven bij de camper. We hebben 2 dagen gelezen en een beetje gelaafd samen. Alcoholvrij tegenwoordig.

Campercamping Heiderust Baarlo

We zijn onze leefstijl een beetje aan het aanpassen en we missen het wijntje en het biertje helemaal niet. En dat nu al 9 dagen achtereen. Ook eerlijk is te vertellen dat wij bijna iedere avond bij het eten wel een biertje of wijntje dronken. Geen flessen maar gewoon een biertje en wijnje. Miriam en de huisarts hebben mij wel geinspireerd moet ik zeggen. Mir leeft al langer alcoholvrij en voelt zich veel beter en fitter. En aangezien ik een redelijk slechte lichte slaper ben, naast nog wat andere fysieke beperkingen leek het mij ook wel beter om eens drastisch mijn leefstijl wat om te gooien. Concreet is dit dus meer bewegen en minder eten en gezonder eten. Miriam kookte altijd voor 4 personen voor ons tweetjes. Allebei zijn grote eters. Ik eet geen kaas meer, geen melk meer, geen of veel minder sausjes bij van alles en nog wat en ik tennis sinds een jaar met mijn buurman in het drentse land wekelijks. Neem daarnaast nog eens de wandelingen met onze Joep, nou…dan vind ik dat goed bezig ben. Dit heeft dan ook geleidt tot inmiddels 12 kilo lichter in 1 jaar tijd. En geen stress meer…ook heeeel lekker!

Mir had weer heerlijk een paar avonden op de Cadac grillplaat buiten gekookt en fijne gezellige avonden op deze campercamping gehad. Ook veel gesprekken gevoerd tijdens mijn afwassessies bij de gezamenlijke afwasplaats. Gezellige mensen om ons heen en leuke gesprekken gevoerd.

Maar vanmorgen was het weer tijd om op pad te gaan. We waren weer omstreeks 7 uur klaarwakker en ben ik begonnen om het water aan te vullen, het chemisch toilet legen en klaar maken voor een nieuwe dag. De elektrakabel schoonmakend oprollend en tot slot de oprijblokken opbergen. Mir had alle luiken gesloten en klaar gemaakt om dag te gaan rijden richting Frankrijk en Normandië in het bijzonder. De weersverwachtingen zien er voor onze standaarden heel goed uit. Zonnig en ongeveer 23 graden aan de kust. Top!

We rijden de poort uit en moeten tot slot nog even het vuil water afstorten. Met een prachtig goedje vooraf bij lege tank toegevoegd om de vuilwatertank ook aan binnenzijde te reinigen, rook het inderdaad wat frisser bij het leeg storten. We kunnen op pad.

Via de A67 en A73 reden we via Genk, Brussel, Gent, Brugge, Oostende naar de kustregio in België om via secondaire wegen Frankrijk binnen te rijden, bij Addinkerken. Binnendoor naar Calais om vervolgens door het Parc Naturelle Regional des Caps et Marais de Cote Opale te rijden.

Op het moment dat we in de buurt rijden van Calais hebben we het er samen over hoe treurig het 10 jaar geleden was toen we met de camper naar Engeland gingen en overal vluchtelingen langs de weg leefden in geïmproviseerde tentjes. Honderden bijeen, hopend op een beter leven. We hadden niet verwacht dat we ze nu weer zouden zien, aangezien Engeland geen EU land meer is en ook de grenzen heeft dichtgegooid. Maar niets is minder waar. We worden er treurig van als we het weer zien en beseffen dat we op een flinterdun lijntje begeven om als EU steeds dichterbij grotere problemen komen te staan met zelfs oorlog zo dichtbij. Hoe lullig het ook klinkt, maar wij besluiten om daarom misschien wel om nu te genieten van onze keuzes, zonder onze ogen te sluiten over wat er gebeurt in de wereld vandaag.

De rit verloopt super voorspoedig voor de rest en na Calais rijden we het natuurpark binnen. Vlakbij Cap Gris-Nez.

Cap Gris-Nez (Nederlands: Kaap Zwartenes; verouderd: Swartenesse, “zwarte nes”) is een kaap aan het Nauw van Calais in Frankrijk. Deze kaap vormt de plaats van het Europees continent die het dichtst bij Groot-Brittannië ligt. De afstand tot de krijtrotsen van Dover in Engeland bedraagt er amper 33 km.

De kaap ligt in de gemeente Audinghen in het departement Pas-de-Calais. De top ligt 50 m boven de zeespiegel. Cap Gris-Nez ligt 16 km ten zuidwesten van Cap Blanc-Nez. Beide kapen liggen in een natuurgebied, de Grand Site des Deux Caps in het Parc naturel régional des caps et marais d’Opale.

Onze verbazing is groot hoe mooi het is. Bij regio Calais denk je vooral aan de tunnel, shuttle of vluchtelingen. Maar wat een mooi lieflijk gebied zien we als we in het natuurpark rijden. We besluiten om hier een dagje te blijven hangen en willen via Park4Night een plekje vinden zonder voorzieningen. Gewoon midden in de natuur, zo stil mogelijke omgeving. De camper heeft al zijn kinderziektes overwonnen en voldoet supergoed met alles wat ie aan boord heeft. We willen daarom vaker los staan en zelfvoorzienend reizen met onze camper. Miriam vind een mooie plek op een heuvel/berg met een fantastisch uitzicht en uitsluitend goede reviews. De plek heeft geen naam, maar uitsluitend te vinden via de app Park4Night, code: 526048, plaats Leubringhen.

Er is niks behalve een mooi uitzicht en oh ja…een droogtoilet. Dat is voor ons een brug te ver, dus blij dat onze cassettetoilet leeg is. We kunnen hierdoor zeker 2 dagen los staan en met dit zonnige weer is er ook genoeg stroom aan boord.

Droogtoilet

Toen we aankwamen werden we verrast door de plek. Wat een plek!! We zijn helemaal alleen op een vlak stuk weiland van een landeigenaar, met uitzicht rondom om te smullen en zien we de krijtrotsen van Engeland. Het weer is iets te heiig om het echt goed te zien, maar we zien de contouren van de engelse kust. Voor het gevoel zou je ernaar toe kunnen zwemmen.

We installeren ons en nu we los staan hoeft er niet veel te gebeuren. Parkeren want we staan vlak en voila…klaar. Het weer is heerlijk en toch zo’n 12 graden koeler als gisteren. Stoelen naar buiten en even lunchen om vervolgens met Joep de middagronde te lopen. Deze doen we op de landerijen van de landeigenaar. Al glooiend loop de over de heuvel rug rondom en tussen de bomen door. Ook heeft de beste man een mooie tuin aangelegd waar je met je hond ook doorheen kan en mag lopen. Dit plekje kost ons 10 euro voor een nacht en mogen we voor dat geld ook morgen nog de schoon water tank voor aanvullen. Top toch!

Het is nu einde van de zondagmiddag en buiten zitten we voor de camper te genieten van elkaar en het uitzicht. Klein hapje en drankje nieuwe stijl. Lekker gedoucht in de camper en klaar voor de avond.

Morgen gaan we rustig onderweg naar onze eerste stop in Normandië. Saint Marie du Eglise gaan we beginnen en willen over de stranden lopen met Joep en geen plannen voor waar we morgen willen zijn. We zien wel. Los staan kun je hier op veel plekken via park4night. Allebei zitten op dezelfde lijn en Joep vaart er wel bij, want die is niet te houden hier met al dat gras, bossen, strand en zee.

20 en 21 maart 2025: Een Illusie armer, maar ervaring rijker….

/ martin&miriam / 13 reacties

“Wat nu dan?” Zie ik jullie denken! Nou in een aantal gevallen gaat deze blog-kop wel op. Ik zal dat later toelichten in deze blog, maar het heeft ons wel veel duidelijk gemaakt.

Nadat we hadden besloten om weer richting het noorden te gaan vertrekken door de aanhoudende slechte weersinvloeden, verandert ook je eigen mindset. Overal om ons heen is het weer slecht en de ene zonnige dag die we in Urrugne (Frans Baskenland, grens Spanje/Frankrijk) hebben gehad, was de volgende dag wederom regenachtig, heel veel wind en dus niet om over naar huis te schrijven. Daarom maar naar huis gaan is het motto.

We rijden via de tolwegen richting Bordeaux om vervolgens vandaar uit Parijs aan te houden en onderweg nog eventueel langs kennissen te gaan die een 2e huis bezitten in het Loire-gebied. Helaas zijn ze momenteel in Nederland en dus niet in staat om samen met ons een wijntje/biertje te doen. Dit maakt dat we gewoon kunnen stoppen waar we willen en besluiten om omstreeks 14.00 uur een Camping Car Park te bezoeken in Brioux sur Boutonne. Een erg mooi, maar simpel oude camping Municipal aan de rand van het centrum in dezelfde plaats. Mooi cirkelvormig grasveld met mooie grind-parkeerhavens om je camper te parkeren. Water naast je, elektra naast je en ook je toilet te kunnen verversen. Prima plek wederom. Ook het gebruik van je pasje van deze organisatie is top! Gewoon je pasje tegen de kaartlezer houden bij binnenkomst en wederom aan andere paslezer als je weggaat. Je betaalt de zuivere parkeertijd en 24 uur is dus 24 uur. Geen gedoe met inschrijven en betalen, maar gewoon alles automatisch.

Na het installeren gaan we wandelen door het dorp en zien zowaar mensen lopen en er zijn winkels. Meer lege dan gevulde, maar het was ooit een bruisend dorp. Ook hier zien we weer veel lege huizen en panden. We willen ergens een biertje op het terras drinken maar de lokale uitbater van het enige horeca-etablissement slaapt uit deze middag. Dan maar gezellig een borrelplankje en drankje voor de camper en zien we nog gezellig een aantal andere camperaars het terrein op rijden. We zijn blij dat we steeds omstreeks 14.00 uur al stoppen, want later op de middag komen er meerdere campers binnen rijden en heb je soms pech dat er net geen plek is. Zo vroeg arriveren betekent ook dat je dan nog even de plaats zelf kan bekijken of er wat te beleven is. Miriam vindt dat altijd erg leuk, maar soms na een paar uur te hebben gereden, vind ik het wel even fijn om niks te doen. Ook hierin sluiten we soms compromissen vanzelfsprekend. Het is prettig om te vernemen dat we na ruim 7 weken het nog erg fijn hebben met elkaar. Geen gedoe door op elkaars lip te zitten elke dag, maar iedere dag plezier en gezelligheid samen op 15 m2 camperhuis.

Heerlijk geslapen en vanochtend weer heel op tijd wakker. We hoeven eigenlijk niks aan de camper te doen en kunnen snel al weer wegrijden van de camperplaats. De rit naar de snelweg duurde langer dan we dachten en door smalle weggetjes door vooral agrarisch gebied komen we na ruim een half uur rijden bij de snelweg. Maar dan kunnen we ook een paar uur doorcruisen en schieten we mooi op. Nogmaals; het vooruitzicht om naar huis te gaan maakt dat we willen opschieten, terwijl we nergens voor op hoeven te schieten. Mindfuck voor prepensionada’s….We snappen nu waarom er cursussen zijn hiervoor.

We rijden lekker door en passeren zonder problemen de regio Parijs en ondanks de drukte op de periferique van Parijs komen we zonder kleerscheuren de drukte door. We zetten koers richting Soissons en besluiten omstreeks 14.30 uur om naar een camperplaats te zoeken. Via Campercontact ziet Miriam er eentje in een klein dorpje. Longpont, bekend van de abdij van Longpont. Werkelijk een cadeautje van de dag om dit dorpje in te rijden en uit te komen bij de gratis camperplek van dit dorpje. Vlak naast de Abdij en maar 3 plaatsen beschikbaar. We zijn weer de eersten en installeren het witte billboard op de beste plek. Er is niks qua faciliteiten maar dan maakt ons niet uit.

We installeren ons na een wandeling met Joep bij de picknicktafel en Mir maakt weer een heeeeerlijk borrelplankje met worstjes, kaasjes en natuurlijk een drankje erbij. Wat een fijne plek is dit zeg! Vogels die om ons heen fluiten, mooie vijverpartijen en mooie traditionele huizen om ons heen. Voor de rest is hier niks te doen….

Morgen rijden we nog een etappe tot aan ergens in Belgie of Noord Brabant, om zondag de laatste etappe naar huis te gaan doen. Niks spannends, dus dit is mijn laatste blog voor deze reis. We zijn gezegende mensen door de wetenschap dat we over ruim 7 weken alweer weg gaan voor weer een wat langere periode. Waarschijnlijk Richting Griekenland, want de zon weer een keer zien is ook wel fijn. Kans is best groot in Mei dat we die meer gaan zien dan de afgelopen 7 weken.

Toch beseffen we ons steeds meer dat we nog moeten wennen aan het idee dat we maandag niet hoeven te werken. Als we straks thuis zijn, is het normaal dat we in de agenda kijken wat de afspraken zijn die eerste maandag na de vakantie. Dat hebben we dus niet meer…dat voelt zo raar, maar ook zo fijn. We maken daarom maar plannen wat we gaan doen de komende week in ons buitenverblijf in Drenthe. Camper moet naar dealer, tuin weer in orde maken, “de stacaravan” weer kuisen, de motor ophalen uit winterstalling en nog veel meer…..

Welke illusie’s zijn we armer en welke ervaringen rijker vanuit deze reis?

Het is ons nu duidelijk dat het overwinteren niet betekent dat het ook zonnig zal zijn.

Het is ons duidelijk dat 5-6 maanden overwinteren niet ons ding gaat zijn. We gaan liever 2 a 3 keer 2 maanden op pad of tussendoor even weekje weg als het mooi weer is.

Het is ons duidelijk dat we ons plekje in Drenthe ook erg fijn vinden om te zijn.

Het is ons duidelijk geworden dat ook niet op een camping staan en los zonder iets ook erg leuk en mooi kan zijn.

Het is ons duidelijk dat onze camper heel goed is bevallen, maar het blijft een stukje techniek en dat kan soms kapot. De illusie armer is dat ik echt zelf niks kan…..maar dat wisten jullie al!

Het is ons duidelijk dat het begrip vakantie voor ons niet meer bestaat, maar alleen nog de tijd die ons rest….

En dan te bedenken dat we over 7 weken alweer op pad gaan. Daartussen zit nog Miriam met haar zussen weekje op vakantie in Griekenland (kan ze mooi al voorwerk doen!) en ik nog met Robert, motormaatje van het eerste uur, een paar dagen op motor naar Sauerland. We beseffen ons hoe dankbaar we zijn voor de mogelijkheden en keuzes die we voor 2025 gemaakt hebben. Door het missen van dierbaren, die graag deze dingen zouden willen doen, maar ons vroegtijdig zijn ontvallen. Wij leven ook hun droom!

Tijdens bovenstaande borrelplank-sessie werd het gezelschap aangevuld door medecamperaars Ruud en Wilma Dekker uit Warmerhuizen die ook net aankwamen. Het werd nog een bonte namiddag vol met gezelligheid samen! Wat een leuke mensen!

2 februari 2025: Zon en korte mouwen vlakbij de Spaanse grens!

/ martin&miriam / 5 reacties

Gisteren was een heerlijk relax dagje aan de kust bij Fouras. In de ochtend was het lekker wakker worden zonder concreet plan voor die dag. Daarom eerst maar even met onze Joep een ochtendwandeling gemaakt en vervolgens even een paar uur gelezen. Mir en ik besluiten om tussen de middag een wandeling naar het dorp te maken en dat maar eens rustig te bekijken. We kunnen er constateren dat het een topdorp was qua ambiance, winkels, horeca en activiteiten. We stonden even te praten met een frans echtpaar die hier in de winter wonen en in de zomer in de buurt van Parijs. Zomers kun je hier over de koppen lopen, zo druk zeggen ze. We kunnen het ons goed voorstellen!

Fouras in wintertijd

Ook is hier tussen de middag alles dicht en doen ze of een slaapje of laven ze aan 9 liter tafelwijn. Mooie winkels, leuke barretjes en terrasjes, maar alles dicht! Wel waren en nog een boulangerie en patisserie open en dus daar maar wat lekkers voor bij de koffie meegenomen voor bij de camper. Zonnetje erbij, maar nog wel heel fris.

Aan het einde van de middag was de zon er weer en zijn we met Joep nog even op het strand gegaan om hem daar te laten darren. Wat is het ventje toch altijd blij en enthousiast. Hij was niet te houden en sleepte het ene stuk wrakhout met zich mee of nog een ander stuk hout wat er te vinden was. Afpakken laat ie niet toe en dat is het spel. Geweldig om hem zo uit zijn plaat te zien gaan. Na een uurtje trok de lucht weer dicht en werd het echt koud. Daarom maar naar binnen voor de laatste avond hier. Morgen weer door. We slapen heerlijk in onze Knaus en merken dat we steeds meer in de fossielen-stand komen, zo relaxt zijn we inmiddels.

Vanmorgen na wakker worden en alles klaar maken voor vertrek, gaan we omstreeks 09.30 uur weer op pad. We twijfelen of we nu direct Spanje/Baskenland intrekken of toch nog een nachtje in de buurt van Bayonne plannen. We hebben geen haast en we zien wel hoe de dag verloopt. Deze dag verandert met de minuut als we steeds in dichtere mist rijden en maximaal 100 mtr zicht hebben. Op de tolweg is het rustig dus we rijden met een lekkere snelheid van 100 km/u totdat onze tank weer leeg is en stoppen bij een tankstation. Daar werkt het allemaal wat anders dan in Nederland. Je moet eerst naar binnen om te zeggen voor hoeveel je wilt tanken, om vervolgens dat bedrag te pinnen. Dan ga je tanken en stopt de pomp exact bij het genoemde bedrag. Mocht je minder hebben getankt dan dat je betaald hebt, dan storten ze het verschil weer terug op je rekening waarmee je betaald hebt. Lijkt omslachtig, maar gestolen wordt er niet tenminste op deze manier. Aangezien ik na tanken ook nog LPG moest tanken moest ik 2x naar binnen om aan te geven hoeveel ik wilde tanken. Dat betekent 2x blootgesteld worden aan impulsaankopen…

Nadat we nog ruim een uur hadden doorgereden, besloten om een plek te gaan zoeken voor de nacht. Dat lukte wederom goed op de Camping Car Park App.

Camperplaats in Soorts – Hossegur

Tijdens de rit door het dorp Soorts-Hossegor, waar de camperplaats was, werden we al blij. Prachtig zonnig weer van 14 graden, schoon en net dorp met hele mooie huizen. Alles netjes op en rondom de straten en onze camperplaats zat direct naast een zeg maar ruim boven modaal woonwijkje. Super moderne strakke huizen en om ons heen bossen, pijnbomen en Mimosa.

We maken ons plekje naar ons zin na het inchecken en besluiten om naar Lac du Hossegor te wandelen. Het meer zit ongeveer een kilometer achter onze camperplaats en om er te komen moesten we door een soort Aerdenhout lopen om bij het meer te komen. Ook rondom het meer stonden alleen maar paleizen. Oud geld en nieuw geld. Zien en gezien worden. Daar liepen wij dan met ons adidas joggingbroekje en t-shirt. Een terrasje kom je zo niet op.

Familie Clochard.

Dan maar een kartonnen strook met “please help us with food” maken en op de grond voor het terras gaan zitten. Of we gaan gewoon weer naar ons huiske op wielen gaan daar maar laven. Dat is het geworden! We zitten nu nog in het zonnetje een borreltje te doen terwijl ik het blog schrijf. Vanavond lekker TV kijken. Oh ja…over TV gesproken. We zijn nu 4 nachten onderweg en het is ons nog niet gelukt om via de satelliet TV te kijken. Bomen staan meestal in de weg. Daarom zo blij dat ik via een spaanse telecom bedrijf een datacard met abonnement heb aangeschaft met een Mifi router. Via deze datacard kan ik in heel europa data gebruiken om TV te kijken, foto’s te uploaden van Miriam zonder enige problemen. Met de satelliet konden we sowieso in zuid Spanje en Zuid Portugal niet meer kijken ivm beperkt bereik. Met deze datacard, met maandelijks 400 GB aan beschikbare data, moet het volgens ons goed lukken. Na deze reis besluiten we of we de satelliet laten verwijderen of toch laten zitten. Scheelt ook weer gewicht.

Morgen gaan we echt Spanje in richting het Baskenland. Ook weer heel veel zin in, maar het lijkt ons daar moeilijker om campings en camperplaatsen te vinden die open zijn in deze tijd. Jullie gaan het zien!