10 juni 2025: We beginnen weer in Deldenerbroek

10 juni 202510 juni 2025 / martin&miriam / 4 reacties

We zijn weer op pad! Na een aantal regendagen in ons huisje in Drenthe te hebben doorgebracht zijn we vanmorgen weer op pad gegaan. Vorige week waren we nog plannen aan het maken onderweg toen we nog in De Lutte stonden, toen Miriam haar vader ons belde met het verzoek of wij zin hadden in een etentje met de familie ivm met de sterfdag van mijn schoonmoeder, “ons Adje”. Juist doordat het de komende dagen daarna zo slecht weer werd, besloten om met volle overtuiging ja te zeggen tegen deze uitnodiging. De afgelopen pinksterdagen zijn we dus in Drenthe gebleven en hebben daar het ook lekker gehad en mooie wandelingen gemaak in ons bos.

Vervolgens op 2e pinksterdag naar Lelystad gegaan om gezellig weer even samen te zijn en bij te kletsen. Jammer genoeg was Sylvia, de oudste telg van mijn schoonouders, op vakantie met mijn zwager John. Deze was er dus niet bij helaas.

Het was druk op de weg maar keurig op tijd waren we in het Restaurant MJ Cafe in de BataviaHaven van Lelystad. Erg gezellig gehad met elkaar en na een paar uurtjes laven en kletsen weer terug naar Drenthe. Ja, voor een lunch met de familie rijden we dus gewoon even ruim 3 uur op en neer. Zoals in vorige blogs al vermeld; familie moet je zuinig op zijn en elke kans proberen aan te pakken als de gelegenheid zich voor doet. Iedereen is druk met zijn eigen leven en dat is logisch, maar daarom des te fijn om elkaar tussendoor te zien bij dit soort gelegenheden. Zeker nu we veel in Drenthe zijn of onderweg met camper aan het reizen loop je niet zo makkelijk bij elkaar naar binnen.

In augustus spreken we af om weer een weekje in Lelystad te zijn om buiten de familie nog andere dierbare vrienden, kennissen en ander gespuis te ontmoeten. Maar nu weer op pad.

Joep was gisteren tussendoor door onze vrienden Frits en Jetske uitgelaten en ging zowaar ook gewoon mee met deze inmiddels vertrouwde huisvrienden in het drentse land. Was top dat deze lieverds zich even over onze trouwe reisgezel wilden ontfermen. Joep meenemen in de auto voor een lunch voor een paar uurtjes leek ons voor hem niet zo prettig. Thuis kan hij gaan liggen in 1 van zijn vele manden, vachten, nisjes, plekjes. Maar deze rat lag gewoon op de bank. De bank waarbij hij altijd ons “ nodig “ heeft om erop te komen. Met 2 pootjes staat hij altijd rechtop tegen de bank en kijkt dan met die melancholieke ogen naar ons met een blik….”Help me, zie je dan niet dat ik er niet op kan”. En wij als personeel van hem, doen dat dan ook. Maar deze komediant kan het dus gewoon zelf. Toch maar dan ook kleden op de bank leggen als we er niet zijn.

Gisteravond na thuiskomst meteen de camper voor de deur gezet zodat Assepoester de camper weer tip top en bacterievrij klaar kon maken zodat we onze reis voort kunnen zetten. Alleen een kleine tegenvaller toen ik de camper ophaalde van de parkeerplaats. Mijn fiets stond nog op de drager achterop de camper en had een lekke voorband. Katsleeg en ik snapte er helemaal niks van. De fiets was met harde band op de drager gezet toen we vorige week naar huis reden. Maar goed; ik heb dus geen plakspullen in huis, de fietsenreparateur in het dorp is niet open deze dagen. De buitenband was van zijn velg gelopen dus ik kon voelen dat er niks scherps in de band zat. Tijdens het oppompen proberen te horen waar het lek zat. Kon niks vinden.

Aangezien we de volgende dag dus vroeg weg willen, bel ik de ANWB Wegenwacht. We hebben ook pechhulp voor fietsen. Aangezien ik al vanaf 1986 lid ben van deze club en nagenoeg nooit er gebruik van heb gemaakt, vond ik wel dat ik ze om hulp mocht vragen. Die hulp was perfect. Gisteravond ze gebeld en ze wilden nog wel om 22.00 uur langs komen of de volgende ochtend vroeg in de morgen. Deze optie koos ik dan ook. Vanmorgen dus keurig op tijd de monteur van de ANWB bij ons en deze zag uiteindelijk dat de band lek was direct naast het ventiel. Geen lek, maar een scheur in de soldering van het plekje rondom het ventiel. Aangezien wij dus weer geen standaard banden op de fiets hebben; het is geen normale band, maar ook net geen fatbike band. Deze had de beste man dus niet bij zich, ondanks dat ik wel de maten had doorgegeven. Voorstel van hem was dat ik met auto achter hem aanreed met vouwfiets achterin de auto. Nou, zo gezegd zo gedaan en binnen een uur was ik heen en weer naar Assen gereden naar een fietshandel die de binnenband op voorraad had. Binnen een kwartiertje was alles gepiept. Ik zou hier zeker een aantal uren mee bezig zijn geweest, dus ik was weer blij.

Maar uiteindelijk weer op pad nu dus. Wat zijn de plannen? Nou, die weet je bij ons natuurlijk nooit, maar de bedoeling is afzakken via Oost Nederland richting de Ardennen en daarna naar Normandië. Maar als het weer ook mooi in de Ardennen blijft, kan het ook zijn dat we daar blijven plakken. Nadat we net onderweg zijn nog even tanken en LPG tanks bijvullen en kunnen we echt op zoek naar de eerste stop in het twentse land wederom.

Na een zeer natte en koude rit komen we aan bij camperplaats Deldenerbroek in Delden. Een prima plaats die ook al bezocht was door mijn schoonzus Sylvia en zwager John, die er enige weken geleden met hun camper ook hadden gestaan. Na aankomst zien we inderdaad dat het een superplek is en installeren we ons voor de komende dagen.

Vandaag is het petweer, morgen gaan we fietsen en Delden eens even verkennen. Misschien donderdag nog dagje onder de luifel als het zo warm is. Vrijdag weer verder afzakken richting Betuwe of Limburg of misschien toch al donderdag. We zien het wel. We hebben er weer zin in en dus de komende weken zal ik regelmatig onze verslagen hier vastleggen. Toedeloe!

4 juni 2025: Pitsstop op De Eeke

4 juni 20254 juni 2025 / martin&miriam / 16 reacties

Eergisteren verlieten wij het Landgoed Het Meenen in Mander om door te trekken naar De Lutte, alwaar we op de mooie camperplaats Erve Velpen, voor een paar nachten willen bivakkeren. Gerard, de eigenaar had een plekje voor ons gererveerd aangezien het nogal druk is in deze dagen tussen hemelvaart en pinksteren. Nadat we ons geinstalleerd hadden zijn we zoals gewoonlijk eerst gaan wandelen met Joep om daarna lekker in relaxstand voor de camper te laven en te dutten. Heerlijk!

Gisteren hebben we onze fietsen uit de camper gehaald om een mooie tocht te maken via het Lutterzand, een mooi natuurgebied waar we al vaker hebben rondgedwaald. Via Knooppunten app een rit gemaakt van ruim 25 kilometer via Gildehaus in Duitsland en rondom daar het agrarische landschap. Om via een hele kleine grensovergang weer terug in Nederland te komen. We dachten nog heel even dat de duitsers met een sneaky invasie ons land binnen wilden komen. We zaten namelijk bij deze grensovergang lekker even een pauze te houden, toen ineens een twintigtal oudere senioren aan kwamen rijden. Ze stopten netjes voor de grens en ik vertelde ze dat ik hun “ausweis” brauchtte. Ze moesten lachen en er ontstond een leuk gesprek over dat de nederlanders zo gastvrij zijn. Als je van Nederland naar Duitsland rijdt, dan moet je bij de grens een grenscontrole ondergaan. De andere kant op, de duitsers die naar Nederland komen, mogen zo doorrijden. Typerend voor ons land vinden ze. Dat juist om dit onderwerp migratie onze regering is gevallen, hadden ze nog niet meegekregen. Was even een leuke conversatie. Ik heb ze daarom maar doorgelaten…

Aan het einde van onze fietstocht komen we weer aan bij het Lutterzand en parkeren we onze fietsen om een langere wandeling met Joep te maken. Deze voorbeeldige teckel heeft 2,5 uur in zijn stuurmandje met ligplateau rustig de wereld voorbij zien komen. Soms met enige opwinding als hij een konijntje, kat of andere hond zag. Daarom laten we hem even uitrazen in het Lutterzand en gaat deze meteen bij het zien van het strandje en het water een poging doen om record vlinderslag te verbeteren. Super om het ventje zo enorm te zien genieten. Dat zal met je eigen kinderen niet anders zijn denken we..

Na terugkomst bij camper eten we even lekker een broodje en raken aan de praat met andere camperaars om ons heen. Tegenover ons staat een nogal bijzondere man uit Bergen op Zoom die nogal onder de indruk is van mijn lieftallige en zoekt elk moment om met Mir aan de praat te raken. Superaardig echtpaar deze 2 brabanders en vol enthousiasme komt hij vertellen dat hij bij de Expert een noodradio heeft gekocht voor wanneer de Russen komen. Een knijpkat-opwindmechanisme om de batterijen van de radio op te laden en ook een zonnecel om zonlicht te kunnen laden. De beste man heeft wel 10 minuten uit de doeken gedaan hoe het werkt en hoe hij ons tijdig kan waarschuwen als de Russen komen. Hij woont zuidelijker, dus ze komen eerst bij ons in het midden van Nederland. Oh ja….dan bellen jullie mij maar als ze bij je in de tuin staan. Dan heb ik dus die radio niet nodig….ik heb het bonnetje nog….prachtig, wat een kerel! Er zat geen stop op. Zijn vrouw zat hoofdschuddend op de achtergrond met plaatsvervangende schaamte te knikken. Die heeft vast al wel wat meegemaakt met deze heerlijke nar.

Dan zien we vervolgens dat de weersverwachtingen veranderd zijn en zijn de komende dagen kouder en natter dan verwacht. Op het moment dat we onze plannen aan het heroverwegen zijn, belde Miriam’s vader met de uitnodiging of wij met zijn allen 2e pinksterdag willen komen lunchen. Deze dag is de sterfdag van mijn lieve en o zo gemiste schoonmoeder. Hier willen we met elkaar bij stil staan en hoe kan dit beter dan tijdens een lunch? We besluiten daarom onze reis maar te onderbreken en erbij te zijn op 2e pinksterdag. Zeker nu we in Nederland aan het ronddwalen zijn met de camper.

Vorige week tijdens de dagen in Oost Duitsland kwamen Miriam en ik tot de conclusie dat wij beiden, los van elkaar, niet lekker in ons vel zaten. Eerst dachten we dat het te maken had met de ervaringen in Oost Duitsland dat ons niet kon bekoren. Maar al pratende met elkaar denken we ook dat het aan ons lag. We zaten niet lekker in ons vel. Toen Miriam met mij deelde wat haar parten speelde, was dat precies ook datgene dat mij ook enorm bezig hield en soort van verdrietig maakte. “We missen enorm wat ooit was”, zei Miriam en dat was precies wat mij ook zo raakte. Met het wegvallen van Miriam haar moeder, het wegvallen van mijn zus, zwager, broer en vader, veranderde de gehele dynamiek in ons bestaan. Met name het leven dat Miriam en ik nu leven, was vaak onderwerp tussen mijn zus, zwager en broer om in de toekomst met elkaar ergens in Europa samen af te stemmen met onze campers (zij hadden ook campers) en elkaar daar dan te ontmoeten en een paar leuke gezellige dagen samen maken. Aangezien Mir en ik nu soort van pensioen zijn gaan houden, zouden deze plannen nu zo mooi kunnen samenvallen. Het besef dat dit dus nooit meer gaat gebeuren, het gevoel van gemis van onze dierbaren zo nu binnenkomt en gevoeld wordt, maakt dat we ons niet in beste doen voelden de afgelopen week. Daarom is het dus belangrijk om zoveel mogelijk de momenten met je dierbaren te maken, zoeken en doen. Voor je het weet is het voorbij, voordat het ooit echt begonnen is. Dit alles maakt dat we dus gezellig komen lunchen met de schoonfamilie in het Lelystadse!

Nadat Miriam en ik onze gevoelens hadden gedeeld, voelden we ons al stukken beter en begon ook meer het open staan voor het vervolg van hopelijk een hoop mooie reizen voor de boeg. En ook een conclusie is het feit dat aangezien wij geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen hebben, ons wereldje wel kleiner aan het worden is. Waar werk vaak enorm veel energie en contacten van ons vroeg, is dat nu dus niet meer zo. We zitten nu gewoon in een totaal andere levensfase en omstandigheid. Nadat we uit de hectische periode van stoppen met werken, ons huis verkopen, komen we nu pas echt in een soort rustige fase en moeten we ons hier aan wennen. Neemt niet weg dat wij ons enorm goed vermaken en blij zijn dat we de keuzes gemaakt hebben om ons leven om te gooien.

Zo zie je maar; niet alles wat je van ons leest is hallelujah, soms hoort niet lekker in je vel zitten of verdriet net zo bij het leven als de mooie momenten. Niets menselijks is ons vreemd….

Vanmorgen hebben we onze spullen weer in de camper ingeladen en zijn in verband met het slechtere weer voor de komende dagen naar ons adres in Drenthe gegaan om even daar een pitsstop te maken, nu we toch in Nederland blijven. Aanstaande dinsdag gaan we weer verder met onze reis, maar waar deze heen gaat is voor ons nog de vraag. Als het weer in Nederland voor onze wensen prima is, waarom zou je dan ver weg gaan. Wellicht pakken we nog een gedeelte van onze GPT reis op, in het West Duitsland deel, of we blijven in de Benelux. Frankrijk is ook nog een optie. Het voordeel van een camper is dat er een stuur in zit, dus je kunt alle kanten op. Allicante?? JA, zou ook nog kunnen! 😉

Op de valreep vlak voor het vertrek van de camperplaats Erve Velpen, lacht het geluk ons weer toe. We komen aan de praat met onze buurman met de prachtige Hymer camper. Ik sta de camper te verzorgen met schoon toilet, afstorten van grijs water als hij even bij ons langskomt. Oosterwolde Campers, zegt hij. Dat is waar wij onze camper hebben gekocht en dat blijkt dus een bevriende familie van hem te zijn. We raken aan de praat hoe de service van sommige camperbedrijven is en hoe het proces en de garantie afhandeling tegenwoordig gaan. Je voelt je geen klant meer, het gaat allemaal te makkelijk voor dit soort bedrijven. De man bewondert onze camper en zegt dat hij precies dezelfde hiervoor heeft gehad. “ik heb nog op maat gemaakte topmatrassen voor de bedden” zegt hij. Mir en ik kijken elkaar aan en schieten een beetje in de lach. Gedurende deze week hebben we het erover gehad dat de matrassen lekker slapen, maar dat topmatrassen wel lekker zouden zijn. We hadden zelfs al gekeken op internet waar we ze konden kopen en wat ze kosten. Meneer Lindeboom, zo heet deze man, geeft aan dat zijn toppers erg goed zijn niet niet vaak gebruikt en wasbare teiks heeft met makkelijke ritsen. Topkwaliteit. Verkocht dus aan ons, zeggen we en de deal was snel gesloten. Afhalen in Drachten binnenkort…

1 juni 2025: Landgoed Het Meenen in Mander – Part II

1 juni 20251 juni 2025 / martin&miriam / 1 reactie

De afgelopen dagen stonden in het teken van weer een beetje bijkomen van alle indrukken en vooral kilometers van de afgelopen dagen in het oost Duitse land. We zijn voor de tweede keer neergestreken in het prachtige Twente. In Mander om precies te zijn. Vorige maand hebben wij hier zo intens genoten van deze camperplaats en de omgeving waarin deze is gevestigd. De wandelingen in en rondom het landgoed zijn prachtig, maar vooral de faciliteiten van de camperplaats zijn echt top te noemen. Maar hierover kunnen jullie een paar blogs terug over lezen.

Na aankomst op hemelvaartsdag eerst ons gereserveerde plekje opgezocht, toen bleek dat er nog een paar plekken beschikbaar waren. Er waren 4 echtparen geweest die wel gereserveerd hadden niet op kwamen dagen zonder af te bellen. De verhuftering is ook al toegetreden bij de camperaars onder ons. Hoe moeilijk is het om, als je van gedachten bent veranderd, om even af te bellen. Maar wat doen deze mensen? Die sturen random naar 4 a 5 camperplaatsen een reservering en op het laatste moment besluiten naar welke ze gaan. En de eigenaar van de camperplaats loopt “nee” te verkopen naar andere gegadigden die wel hadden willen komen. En zeker nu in zo’n hemelvaartsweekend moeten de campings en camperplaatsen het hebben van de volle bezetting. Dit zijn waarschijnlijk ook de mensen die troep achterlaten of grijs water ergens dumpen. Ze hebben schijt aan de hele wereld. En dus geen chemisch toilet nodig waarschijnlijk…

Na het installeren van de camper, even kwartier maken en we zijn klaar voor de komende dagen vertoeven hier op Landgoed Het Meenen. We maken de eerste dagen een paar langere wandelingen met Joep en voor de rest is het vegeteren met hoofdletter Vee (rundvlees op de Cadac grill!). Het is gezellig druk en ook de laatste plaatsen van de camperplaats worden toch nog bezet. Goed klik met onze buren hier op “ons” veldje. We hebben namelijk hier Boef, een nog kleinere teckel als Joep. Wij dachten dat Joep een olijk en grappig hoofd heeft, maar deze Boef spant de kroon. Zo klein als Kobus (ons buurhondje en broertje van Joep), maar zo stoer en brutaal als een rottweiler. Mooie gesprekken en feest der herkenning over de karakters van onze teckeltjes. Daarnaast hebben we ook nog Jip, een pup van nog maar een paar maanden, met een prachtige mohére-achtige wollen vacht…Net een Swiffer. Wat een leuk, vrolijk en speels hondje was dit. Tijdens een langere wandeling met de eigenaar van Jip en Joep en mijzelf, was Jip een tornado die onder, boven, naast, achter Joep aan het springen was. Maakte totaal geen indruk bij Joep en deze liep stoïcijns door. Ook leuke gesprekken met de eigenaar van Jip. Deze erg vriendelijke en grappige man uit Badhoevedorp heeft een hoveniersbedrijf en zijn echtgenote een makelaarskantoor. Erg leuke mensen en vooral veel gesproken over het stoppen met werken en onder welke voorwaarden en onze plannen hoe wij die gaan vormgeven. Wellicht komen we ze nog een keertje tegen onderweg. Zou leuk zijn.

Afgelopen zaterdag “waren we er weer” na de reisdagen van de afgelopen dagen en lekker even 1,5 dag gechild op het Landgoed. Vooral het feit dat de koffiebar De Koffiesnor ook op het terrein zit, konden we hun heerlijke boerenijs weer eens tot ons nemen. Aanrader! Ook halen de camperaars hier in de ochtend de vers gebakken broodjes en kun je hier gezellig op het terras met elkaar een bakkie doen. En de zon scheen volop en dus was er iemand die er helemaal voor ging liggen…

Het weer was zaterdag natuurlijk helemaal top, dus iedereen had goede zin. Wij dus ook en daarom besloten om een mooie fietstocht te maken richting de omgeving van het Springendal. De fietstocht brengt ons door Vasse en vandaar uit verdwijnen we in de bossen van het Springendal. Joep giert het uit in zijn supersonische vliegmand en waant zich Superman voorop bij Miriam boven het fietsstuur van haar. We stoppen tussendoor nog een paar keer om Joep even een wandeling te laten doen en hij vermaakt zicht prima. Wij dus ook!

Na terugkomst bij de camper even een drankje gedaan en vervolgens de Cadac Safari Chef maar weer uit de hoezen gehaald om lekker buiten te kunnen koken. Ik besluit om vandaag een paar klussen “aan te pakken” en met volle overtuiging begin ik met een technische aanpassing te maken aan ons verwarmings- en boilersysteem van de camper. Jullie kennen mij inmiddels; ik ben niet zo’n klusser (understatement of the year) en dus mijn zelfvertrouwen is ergens onder nul te bekennen. Maar ik begin eraan. Ik pak mijn gereedschapsset uit de garage van de camper en ik besluit dat ik de Black & Decker Workmate niet ga gebruiken en laat deze achterwege…Ik moet een probleem met de water- en condensafvoer oplossen en na diverse youtube video’s te hebben bekeken, mailwisseling met de fabrikant van het nieuwe onderdeel en het pakken van de EHBO-kist, begin ik toch maar met de klus. Wat denk je? Binnen 5 minuten klaar. Wel met ondersteuning van Mirreke, aangezien ik al bij het uitpakken van de verpakking riep dat het niet ging passen. Hieronder zien jullie de foto van het eindresultaat….ik ben tevreden!

Dan nog een tweede klus te doen in dit weekend. Ik moest ook nog een technische aanpassing doen aan het mechanische antidiefstalsysteem van onze chinese vouwfiets. Vaak vergeten wij het slot mee te nemen als we gaan fietsen. Dit betekent dat we dan ook nooit ergens kunnen gaan wandelen onderweg of een terrasje pakken, aangezien we de fietsen niet zonder slot achterlaten. Hiervoor hadden we een oplossing, maar deze moest nog gemonteerd worden. Nou…gezien het eerdere resultaat van mijn vorige technisch project, durf ik nu echt alles aan! Ook hier tevreden over het eindresultaat!

Mijn aanzien bij mijn lieftallige echtgenote is enorm gegroeid deze dagen, dus voor de interne mens werd weer goed gezorgd. Mir heeft weer heerlijk buiten gekookt en we hebben tot laat in de avond onder luifel gezeten. Op de vraag of het nog gaat regenen vanavond/vannacht was er een gast die zei dat er geen druppel ging vallen en zeker geen onweer verwacht. Alleen maar in Limburg! Maar deze Mevrouw Pelleboer is vervloekt op de camperplaats. Godzijdank hadden wij einde van de avond de luifel ingedraaid, stoelen opgeborgen en schoenen in de garage gezet. Godzijdank! Het onweer brak los en de regen kwam met bakken uit de hemel vannacht. Om ons heen werden in de nacht alsnog luifels ingedraaid en rumoer om ons heen. Mevrouw Pelleboer is de volgende ochtend met stille trom vertrokken…

Vandaag, zondag 1 juni, zien we een exodus aan vertrekkende campers en kunnen wij nog een paar dagen blijven staan. We pakken na het ontbijt weer de fiets en gaan op pad richting Watermolen Bels en Watermolen Frans in het Dal van de Mosbeek. Het is maar een paar kilometer fietsen en aangezien het zondag is, is het druk overal. Maar de watermolens zijn de moeite waard om te bekijken en zijn gelegen in een prachtig glooiend landschap.

Watermolen Bels werd in 1725 gebouwd als papiermolen. Nadat papier maken steeds minder opleverde, besloot men in 1845 een tweede molen bouwen. Watermolen Frans, waar cichorei werd gebrand. Dit is een soort vervanger van koffie, voor de mensen die echte koffie niet konden betalen. In 1860 bouwde de zoon Frits van de watermolen om tot korenmolen en ruim 50 jaar later, in 1916 kocht Jannes Bels het hele complex en werden de beide watermolens vanaf dat moment korenmolens. Vanaf 1962 werd het complex een bekend horeca-onderneming. Eerst als een Theeschenkerij en nu al sinds jaren een gezellig onderkomen voor menig lekkere lunch, diner of gewoon om lekker op het terras een drankje te doen.

Na terugkomst bij de camper besluiten we om de boel alvast een beetje op te ruimen en beginnen met de fietsen weer in te laden. Wat overigens wel een leermomentje was is het feit dat de fietsgespen op een Thule fietsendrager gemaakt zijn voor normale fietsen. Maar nu we dikke fatbike-achtige banden hebben, passen deze gespen niet. Daarom maar met spanbanden van de bouwmarkt maar de boel vastgemaakt. Op route maar ook eens langs Obelink in Winterswijk gaan om de XXL gespen aan te schaffen. Man, wat een gedoe met die spanbanden. Het is weer gelukt. Morgen maar eerst eens kijken waar we terecht komen.

Deze laatste middag hier op Landgoed Camperpark Het Meenen werden we verrijkt met een bezoekje van Mila, de jongste telg van 5 jaar, het gezin hier op dit landgoed, de familie Steggink. Mila kwam met de meest boeiende verhalen over haar school, vakanties, haar broers, de honden, haar oma, het hondje van haar oma, de campers en het leven in het algemeen. Zelfs over de liefde had ze haar vraagtekens. Jongens vond ze maar irritant. Wat denk je met 2 broers zegt ze….en liefde? Ach, Kees is verliefd op haar, maar die is lelijk…..daar begin ik niet an! Mooie afsluiter van deze paar dagen hier in Mander. Morgen weer verder.

We blijven wel hier in Twente hangen de komende dagen, want we zijn er samen wel over uit dat we deze regio echt 1 van de mooiste van Nederland vinden. We hebben nog ruim 4 weken te gaan voordat we weer thuis moeten zijn, dus alle opties zijn nog open!

29 Mei 2025: Terug op (Nederlandse) aarde!

29 mei 202529 mei 2025 / martin&miriam / 9 reacties

Tja…We kunnen er een heel verhaal van maken; en dat hebben we de afgelopen dagen ook gedaan, maar we zijn weer terug op Nederlandse bodem. We kunnen zeggen dat de reis die ChatGPT ons heeft voorgesteld en waar wij ons aan hebben gecommiteerd is tegengevallen. Maar dat is maar gedeeltelijk de waarheid.

De route die GPT had gemaakt was zoals wij hem gevraagd hadden. De route slingerde tussen allemaal natuurgebieden en kleine gehuchtjes. Geen serieuze stad gezien en het was werkelijk een prachtige rit van 4 dagen. Waar ging het dan mis? Nou, dat lag hem in het feit dat een aantal camperlocaties niet meer bleken te bestaan of veel duurder waren dan was aangegeven door de digitale wijsneuzen. Als je zegt dat een camperlocatie een tientje per nacht kost en je komt aan en het blijkt 25 tot 39 euro per nacht te zijn, dan wordt het plaatje veel duurder dan je vooraf denkt. Ja, maar een vakantie mag toch ook wel wat kosten? Jazeker, maar wij kennen inmiddels geen vakantie meer en leven van ons eigen vermogen en er is geen inkomen meer. Dan is het verblijven in Oost Duitsland een hele dure grap. Alle campings daar en camperplaatsen waren allemaal tussen de 30 en 50 euro per nacht. Dat zijn wij niet gewend als we onderweg zijn. Daarnaast is het dan ook nog zo dat de acccommodaties ondermaats waren qua faciliteiten en onderhoud. Het was echt ouderwets oost duitse gezelligheid…not! Ook de mensen die we daar spraken in tankstations, winkels en op de camperlocaties waren niet vriendelijk. Wantrouwend en argwanend zelfs, was onze gezamenlijke beleving. Kortom; het voelde helemaal niet goed om daar te zijn.

De camperlocatie van gisteren, Ufercamp Eldeblick in Neuberg bij Parchim, spande de kroon qua ongemakkelijk gevoel. Deze locatie zag er op voorhand prima uit en qua potentie zou het zeker een prachtige locatie kunnen worden. Gelegen aan een rivier met terrasje, restaurantje, bootjes, haventje, zag het er veelbelovend uit toen we aankwamen. We kwamen aan omstreeks 15.00 uur en niemand aanwezig. De campereigenaar van de enige andere camper die er stond, liep ons tegemoet en begon meteen met dat we niet overal konden gaan staan want zijn vrienden kwamen. Of we maar op een ander veldje wilden gaan staan. Op de vraag of hij de eigenaar was, zei hij dat die er nog niet was, maar pas om 17.00 uur zou komen. We gaan niet 2 uur staan wachten totdat hij komt en de andere man zei ook dat we op het andere veldje wel een plekje konden pakken. Wel wist hij ons te vertellen dat de volgende dag (vandaag dus) hemelvaart en Herrentag gevierd zou worden en er een gezellige boel zou worden gemaakt. Nou, voor een dagje leek ons dat wel wat, dus we besloten om te blijven voor de 22 euro per nacht. De camper geinstalleerd en aangesloten op de plek die we uitgekozen hadden.

Om 17.00 uur kwam er een medewerker het restaurant open doen en kwam bij onze camper om te vragen wat wij kwamen doen. We moesten naar het restaurant komen om de formaliteiten te regelen, was de wat dwingende opdracht van de jongedame. Ik meteen met haar naar het restaurant om alles te regelen. Er kwam niks aan informatie voor mij als klant, maar meteen werd de kassa aangeslagen en of ik even 39 euro wilde afrekenen. Maar het was toch 22 euro? Ja dat was bij vorige eigenaar, was haar repliek. Er kwam niets aan informatie waar ik alles kon vinden op het terrein zoals; losput voor grijs water, waar chemisch toilet geleegd kon worden, waar schoon water geladen kon worden, waar vuilnis in container kon. Niets van dat alles. Oh ja…toen pas kwam de mededeling dat het nog kon gebeuren als er nog andere camperaars kwamen, dat ik mijn camper moest verplaatsen naar een andere plek. Mijn vraag waarom dit was en of deze camperaars dan al gereserveerd hadden, was haar antwoord dat dat niet het geval was en dat zij wel bepaalde wie waar moesten staan. Ik gaf aan dat ik niet meer ging verplaatsen aangezien ik al stond waar ik stond en dat ik inmiddels betaald had voor de plek. En wat maakt het dan dat ik weg moet voor een ander die niet gereserveerd heeft? De dame kwam er nu niet meer uit en belde de eigenaar. Na vijven en zessen mocht ik blijven staan. De rest van de dag kwam er niemand meer aan op het terrein. Achteraf snappen wij dit wel waarom er geen andere gasten meer kwamen. Voor 39 euro per nacht kom je op een zeer hobbelig en oneffen terrein, kun je je chemisch toilet niet legen, kun je nergens je grijze water kwijt, zijn de toiletten goor en vies, de afwasplaats vol met vogelpoep en ligt er een uitgedroogd wekenlang vies vaatdoekje waar de schimmel op staat. De middag en avond stond in het teken van overlast ivm klaarmaken voor het feest van vandaag. Bierwagen, tafels en stoelen werden neergezet met ook nog gelal en gebral. Voor de rust was onze timing ook al beroerd. In de avond nog met de eigenaar gesproken in goede harmonie en hem feedback gegeven over onze ervaringen voor deze 39 euro per nacht. Voor de niet camperaars onder ons; dit is een erg duur tarief wat ook nog niet eens in verhouding staat tot het gebodene voor een camperplaats. De eigenaar wist niets van campers en had een autogarage en deed dit er even bij naast omdat het hem wel leuk leek. Het tarief moest voor hem zo hoog zijn want hij moest wel winst maken op zijn investering. Maar dan moet je wel ook wel topfaciliteiten bieden, en die biedt je niet, zei ik nog. Dit gaat hem niet worden. Einde van het jaar is het klaar met dit avontuur denk ik.

Dan maar de volgende plannen maken. Rügen was onze jarenlange verlangen als bestemming om eens langs te gaan als we in de buurt waren. Dat zijn we nu, maar door het feestweekend is het daar bomvol met kampeerders en zijn daar de tarieven ook belachelijk hoog. Na intern beraad besluiten we om deze hoek van Duitsland achter ons te laten en zien we de weersberichten om ons heen. Nederland lijkt voor ons het beste weer te hebben voor de komende week. Niet te warm, zonnig, fiets- en wandelweer. Het voelde dan bij beide ook meteen goed om weer “ga terug naar start en begin opnieuw” te besluiten.

Vanmorgen om 6.45 uur vertrokken we vanuit Duitsland om de 425 kilometer als een speer terug naar Nederland aan te pakken. Weinig verkeer en we passeren zonder problemen Hamburg en Bremen en komen uiteindelijk tegen de middag aan op Landgoed Het Meenen in Mander, Twente. Hier zijn we een maand geleden ook al geweest en werkelijk een toplocatie om te verblijven. En dat voor € 18,50 per nacht en waar alles echt top top top is! We zijn blij en verblijven hier een paar dagen om bij te komen van de afgelopen reisdagen.

We gaan dan wel weer bepalen welke kant we op gaan. We denken dat we in de Benelux blijven en eerst maar eens ons eigen landje weer eens gaan verkennen. Dit regelen we dit keer zelf en laten ChatGPT even met rust.

28 April 2025: We Menen het Goed: Landgoed Het Meenen

28 april 20252 mei 2025 / martin&miriam / 5 reacties

Wat genieten wij van deze week op pad met de Lambortinki 3.0! Alles werkt weer tip top en we boffen met het weer de afgelopen dagen. Als het goed is ook de komende dagen. We zijn nu weer op een werkelijk prachtige camperplaats aangekomen. We staan momenteel met 2 campers op dit Landgoed Het Meenen in Mander, terwijl er wel 25 campers kunnen staan. Over de camperplaats zo meer, maar laten we nog even vastleggen hoe de dag van gisteren is verlopen.

Ook de camperplaats Sploder Stea in Holten was echt een super plek. We hebben daar 2,5 dag gestaan en kunnen echt iedere camperaar deze plek aanraden. Het enige dat ons minder beviel was het feit dat je niet met Joep zomaar een stuk weg kon lopen voordat je in het bos was. Je moet dan toch een heel stuk wandelen over een boerenweg, waar toch best veel auto’s over rijden aangezien het een doorgaande weg was. Maar desondanks dat het een minder puntje voor ons was (maar dus niet voor anderen) echt enorm met plezier bij de familie Blankena op het boerenbedrijf Splonder Stea gestaan.

Gisteren na het ontwaken duurde het nog best even voordat de mist was opgetrokken en de temperatuur een beetje comfortabel te noemen was. Omstreeks 11 uur zijn we uiteindelijk op de fiets gestapt om een rondje over de Sallandse Heuvelrug te rijden en via Nijverdal weer terug richting onze camper. We rijden eerst over een aantal landbouwweggetjes voordat we de Sallandse Heuvelrug oprijden. Joep zit heerlijk in zijn nieuwe mand en als een vorst kijkt hij al het tegemoet rijdend verkeer in het gezicht en heeft dus de lachers op zijn hand. Maar mensen wat was het druk op deze zondag in het park. Het was soms letterlijk file rijden op de smalle fietspaden. We kiezen ervoor om wat vaker te stoppen bij rustplaatsen en bezienswaardigheden. Wat is het hier toch fantastisch qua natuur.

Bij een Joods gedenkmonument midden in het bos raken we aan de praat met een ouder echtpaar die het Pieterpad lopen. We praten over het monument en de wereld van vandaag. Het monument Twilhaar herinnert de inwoners van Nijverdal aan de 83 joodse mannen (voornamelijk uit Groningen) die in 1942 korte tijd op de Sallandse Heuvelrug moesten verblijven. Op 2 oktober 1942 besloot de duitse bezetter dat het kamp ontruimd moest worden en zijn deze mannen, nadat ze eerst naar Kamp Westerbork waren verplaatst, later naar een vernietigingskamp in Duitsland zijn gedeporteerd. Niemand van hun heeft dat overleefd. Hier staan 25 namen in een monument gegriefd. De overige namen blijven onbekend.

We rijden door en vervolgens stoppen we bij een uitkijkpunt waar vanuit je de Sprengenberg kunt zien, waarop de Palthetoren als een markant herkenningspunt staat. Dit bouwwerk uit 1903 begon ooit als een bescheiden theekoepel. Nu is het een impossante toren met een rijke geschiedenis. Van jachtverblijf tot sterrenobservaratorium en familiehuis van de familie Van Wulfften Palthe, een ondernemer uit Almelo destijds.

Nadat we hier even hebben gepauzeerd, besluiten we na een tijdje af te wijken van onze route om echt het voor mij bekende Nijverdal in te rijden om mijn 83 jaar oude Peettante Tonnie te bezoeken. Ik ben geboren in het Twentse Wierden, een dorp verder en mijn hele familie woont daar nog. Tonnie haar man, mijn Peetoom Jan is paar jaar geleden overleden en zij is nu dus alleen nog woonachtig in het huis waar wij vroeger als kind superfijne herinneringen hadden. Aangekomen bij het huis blijkt Tonnie er niet te zijn en op het moment dat we weer weg willen rijden, komt er in de verte een struisse tante aangelopen met haar turbo rollator. Op het moment dat ze ons ziet en herkent komt er een open lach naar ons en is haar niets te gek om het ons naar de zin te maken bij haar in de tuin.

We besluiten om haar geen moeite te laten doen en drinken een glaasje water samen. Tonnie kwam uit de kerkdienst in Nijverdal en sprak enthousiast over de toneeluitvoering over Koningin Wilhelmina die in de kerkdienst werd gehouden. Vervolgens heeft mijn nicht Annelies ook vernomen dat wij er zijn en komt vervolgens aan met een boodschappentas met snaai- en vreetwerk waar een paard de hik van krijgt. Hier neef, zegt ze; ook een biertje! Was echt even heel gezellig en vooral Tante Tonnie vond het heel fijn dat we de moeite hadden genomen om helemaal met de fiets naar haar toe te komen. “We komen niet uit Lelystad vandaag hoor”, om de prestatie wat te relativeren was ons antwoord. Komen we weer aan bij onze fietsen, heeft Annelies ook nog een tasje met een roseetje en chips en bier in onze tas gestopt. Ik moet toch stoppen met afvallen, want zelfs mijn familie, voert mij bij….

Aan het einde van de 30 kilometer lange fietstocht werd het nog even spannend toen mijn laatste accustreepje op mijn display begon te knipperen. Het zal toch niet gebeuren dat ik de laatste 3 kilometer nog moet gaan lopen? Het enige aantrekkelijke van die gedachte is dat ik mijn bavianenkont dan eindelijk van dat zadel af kan halen. We komen vervolgens op de accu net thuis en nestelen ons bij onze camper, totdat de buren ook terug komen van hun wandeling. Wegens succes geprolongeerd na gisteren, besluiten we weer een borreluurtje te houden aan de gezamenlijke picknicktafel. Was weer beregezellig met mooie persoonlijke gesprekken wederzijds.

De volgende ochtend, vandaag dus, starten we rustig de dag met een warme douche en maken ons klaar voor vertrek. Zoals gewoonlijk doe ik alles aan de buitenkant rondom de camper en Mir doet alles aan de binnenzijde klaar maken voor vertrek. Toch moest ik even haar hulp inroepen bij het inladen van de beide vouwfietsen. Het blijkt toch dat de fietsen in de campergarage te laden, niet zo makkelijk verloopt. We besluiten om bij volgende trip, eind mei, weer de fietsendrager op de achterwand van de camper te monteren en daar 1 fiets op te laden en de andere fiets in de garage. Hierdoor ontstaat ook meer ruimte voor de overige spullen in de garage. Want je neemt toch altijd meer mee dan je denkt; kratten met camperspullen, vloerkleed, schapennet voor Joep, Cadac BBQ, gereedschap, stoelen, tafels, voetenbankjes, tas met oprijblokken, draaislingers voor de luifel en stelpoten onder de camper, afwasbak en nog meer klein grut. Daardoor zit met 2 fietsen de garage stampvol. Met 1 fiets minder in de garage ziet ook die garage er wat rustiger uit als je de deuren opendoet.

We rijden weg uit Holten en binnendoor rijden we naar Mander. Een klein gehucht vlakbij Tubbergen, niet ver van de duitse grens. Als we aankomen op de camperplaats valt ons op dat het heel rustig is op de beide velden die de camperplek heeft. 2 campers vertrekken nog binnen een kwartier en zodoende staan we met nog 2 campers op een veld met mooi uitzicht over de landerijen. Miriam besluit om even de hele camperplaats te verkennen en komt superblij terug en heeft zelfs foto’s gemaakt van het nieuwe sanitairgebouw. Ook werkelijk alles hier is om door een ringetje te halen en ook op het terrein is aan alles gedacht. Er is zelfs een mooie binnenruimte, een buitenterras met Koffiebar De Koffiesnor. Deze is vanzelfsprekend ook toegankelijk voor alle wandelaars en fietsers die dit prachtige gebied verkennen. En het mooiste? De Honesty-box. Je kunt alles pakken wat je wil en per QR-code afrekenen. Wel even noteren wat je gepakt hebt en netjes afrekenen! Dat zie ik nog niet gebeuren bij The Sailor Bar op de Ouderzijdse Voorburgwal in Amsterdam , maar hier in Twente kan dat! Top!

Het ziet er zo gezellig uit! We zouden hier zo kunnen wonen qua styling en sfeer. Werkelijk een smaakvolle locatie en alles top voor de camperaar! Hier blijven we dan ook tot woensdagmiddag. We hebben een late uitcheck op woensdag geboekt, dus we pakken mooi deze zomerse dagen hier nog mee. Na een teleurstellend weerbeeld uit Portugal deze winter, wel lekker!

Nadat we alles weer hebben gesetteld, luifel uit, stoelen buiten, gaan we een wandeling maken over het landgoed met Joep. We lopen meteen een bosgebied van het landgoed in en deze wandeling gaat langs bossen, beekjes, bruggetjes, doorkijkjes en uiteindelijk het laatste stuk lopen we over een onverharde zandpad zo weer het camperterrein bij de koffiebar op.

Nadat Miriam een lekker lunchgerecht had gemaakt op de Cadac, afwasje gedaan en chillen onder de luifel.

Geroosterd brood, tomaatjes, rode ui, knoflook, prosciutto crudo en gekookt ei

We nemen even later een schepijsje van de koffiebar bij de camper en maken een luierende middag ervan. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen. Maar mocht het nog niet duidelijk zijn; We vermaken ons prima!

26 April 2025: Sploder Stea in Holten en Blogger meets Vlogger

26 april 20252 mei 2025 / martin&miriam

We zijn gisteren aangekomen na een korte maar mooie rit door het landschap van Twente en Salland. Prachtige weggetjes waar we mooie hoeves zien, leuke dorpjes en gezellige horeca. Aangekomen op de camperplaats worden we verrast door de werkelijk superschone, ruime camperplaats aan de rand van de Sallandse Heuvelrug. Sanitair om door een ringetje te halen en sfeervol ingerichte algemene ruimten en leuk winkeltje met lokale producten. We slapen bij een melkveebedrijf en horen de koeien loeien, terwijl de vitrine van de winkel gevuld ligt met eigen gemaakte zuivelproducten zoals yoghurt, melk, kaas, chocolade en werkelijk heerlijk roomijs met diverse smaken. En wijn van de naastgelegen wijngaard. Dit bedrijf wordt gerund door een erg vriendelijk echtpaar die trots vertellen en laten zien wat het hebben van een dergelijk bedrijf betekent. Mooi om te zien, gezien de onrust en slechte ondernemersklimaat momenteel in ons land mbt de agrarische sector.

We hebben een relaxte middag en besluiten om een langere wandeling met Joep te maken door het landschap rondom de camperplaats. We doen het Hekkenpad. Een pad langs weilanden waardoor je steeds door smalle hekken moet om door het volgende weiland te kunnen lopen. Ik voel mij als hekrunderen, aangezien ik met mij enigszins geslonken lijf door die poortjes moet wringen. Ging goed, maar Peter Gillis hoeft er niet aan te beginnen. Maar goed, die zit straks ook tussen de hekken….

De wandeling is mooi maar ook best lang voor ons doen en we besluiten om deze eerder af te snijden en komen uiteindelijk met een vermoeide teckel weer terug bij de camper. Heerlijke middag en avond gehad en heerlijk geslapen hier op deze plek. In de avond kregen we nog een appje van Lilian en Frans, onze maatjes van ons recreatiepark in Drenthe. Zij hebben hun huisje een paar jaar geleden verkocht, maart we hebben nog steeds prettig contact. Ze hebben een ander recreatiehuisje gekocht in Holten en we spreken af om de volgende dag, Koningsdag, samen een tom-pouce te eten en een bakkie te doen samen. Na dat bakkie kwam er nog een ander bakkie met gezelligheid en heel fijn bijgepraat met elkaar. Was mooi begin vandaag van Koningsdag.

Daarna hadden we ons volgende avontuur gepland; Fietsen met onze nieuwe hondenstellage op de fiets. De buddyride met flexarm. Na 37 manden, draagzakken, tulbanden en ander fixerende materialen om onze Joep enthousiast te krijgen voor het fietsen, had Miriam dit robocop achtige gevaarte op de kop getikt en zouden we de eerste expeditie hebben.

Joep Caesar!

Wij dus op pad met een op RouteYou gemaakte fietsroute door de landschappen en bossen op en rondom de Sallandse Heuvelrug. Prachtige rit gemaakt en ook Joep vond het super om in zijn nieuwe zitje te rijden. Het was net Keizer Julius Ceasar die door het Colloseum reed en toegejuicht werd door “het volk”. Was toprit.

Tijdens de rit stopten we ergens om Joep even te kunnen laten grazen en kwam er een groepje fietsers voorbij. Verrek….Dat zijn Helen en Rob van Camper-Trips.nl Dit zijn camper-vloggers die wij al tijden volgen op YouTube en bij mijn spontane roep van herkenning, stopten ze bij ons en hebben kennis gemaakt en even erg gezellig gekletst samen. Het leuke van hun vlog is dat ze niet alles volkletsen met teveel onzin-informatie, hebben zij in onze ogen een prima balans om informatief te zijn over de locatie waar ze heen gaan, dit goed even laten zien, maar vooral veel laten zien over de natuur waarin ze (veel en lang) wandelen of verblijven. Ook handige tips en productinfo over camper gerelateerde zaken, zonder daarbij commercieel belang bij te hebben. Leuke mensen met een goede vlog: http://www.camper-trips.nl of op YouTube zoeken.

Zelf hebben wij ons blog in plaats van vlog, want als je ziet en hoort hoeveel tijd er in een vlog gaat zitten, dan haak ik af. Met mijn nieuwe camera GoPro die ik voor onze wintertrip had gekocht (en inmiddels weer verkocht), kwam ik er al snel achter dat ik daar de kennis en geduld niet voor had. Ieder zijn ding. Bloggen is lekker van je afschrijven en wat mooie fotos die Mir maakt erbij en klaar. Wel hebben wij ervaren door de enorme groei van abonnees, dat de interactie en reacties op de blogs leuk zijn om mee aan de slag te gaan.

Na de fietstocht kwamen we voldaan en tevreden weer bij de camper en zijn we lekker in de zon gaan zitten en lekker lezen. Totdat onze directe buren terugkwamen van hun fietsrit. Onderweg zijn we ze nog tegengekomen en gisteravond bij de afwas had ik al even een praatje gemaakt, toen zij net aankwamen op de camperplaats. Weer even een gezellig praatje bij de picknicktafel die tussen onze campers in staat. Maar na een paar minuten begon ik dorst te krijgen en dus maar geopperd om even wat samen te drinken. Nou…dat was beregezellig met Ellis en Harold uit Vaassen. Voordat we het wisten was het al half zeven in de avond en zoveel mooie gesprekken gehad over alles en nog wat. Na afloop van deze borrelsessie ieder zijn eigen weg naar de camper en heeft Miriam een maaltijd bereidt op de Safari BBQ buiten naast de camper. Dat vinden we altijd zo tof om te doen; lekker buiten koken en buiten eten. Dat laatste was net even te koud en dus binnen gezeten.

Nu net klaar met de afwas buiten bij het sanitairgebouw en comfortabel nu avondje tv kijken. Morgen weer rustig wakker worden en weer lekker weer een fietstochtje in de omgeving. We vermaken ons hier in het geliefde Twente/Salland met dit mooie weer!

22 en 23 April 2025: Van culinair Heino naar De Lutte

23 april 20252 mei 2025 / martin&miriam / 9 reacties

Gisterochtend na alle laatste spulletjes in de camper te hebben gelegd, gaan we omstreeks om 11.00 uur op pad met de camper. We zijn aan de vroege kant aangezien we pas om 15.00 uur bij Miriam haar oom Harrie en Tante Diny in Heino worden verwacht. We besluiten dan ook om onderweg ergens een mooi stuk natuur aan te doen om in alle rust een mooie wandeling te maken. Na een voorspoedige rit via Coevorden door het prachtige Vechtdal, komen we aan in Balkbrug bij De Ommerschans. Dit is een “gesticht voor Bedelaars”. Zover zijn wij zelf nog niet, maar je weet niet hoe dat in de toekomst zal zijn. De Ommerschans is onderdeel van de Maatschappij van Weldadigheid, die ook ook bekend zijn van locaties in Drenthe zoals Frederiksoord en Veenhuizen. In Ommerschans zaten de grootste probleemveroorzakers die niks van hun leven wilden maken vroeger. Wij doen ons best om er wel wat van te maken deze dag en maken daar een mooie wandeling door het park en de tuinen. 5500 mensen liggen daar begraven in anonieme graven en als je de informatieborden leest, waren dat echt andere tijden.

Na de wandeling lunchen we in de camper om vervolgens richting Heino te gaan. Altijd leuk om weer de oom en tante van Miriam te zien, wetende dat naast leuke gesprekken ook de culinaire kwaliteiten van de deze 2 lieve mensen naar voren komen. Hutspot staat niet op hun receptenlijst en nu blijkt deze dag volledig, maar dan ook letterlijk volledig in het teken te staan van “tafelen”. Na een culinaire zit van ruim 8 uur had ik een stamper nodig om al het lekkere eten nog achter mijn strottehoofd te krijgen, maar jongens, wat was het lekker allemaal.

Onze camper stond op de oprit bij Harrie en Diny en dus rollend vanuit hun huis naar de camper om daar de nacht door te brengen. Toen Miriam haar linker oorlel het kussen raakte was ze al comateus, terwijl ik nog vreselijk druk was om de spijsvertering in goede banen te leiden. Een korte nacht was het. En toen we vanmorgen weer binnen kwamen in het huis van Harrie en Diny, stonden de borden al weer gevuld voor het ontbijt. Ik had een deusjevu….Na het ontbijt hebben we afscheid genomen en begon onze rit naar de volgende bestemming van deze week.

Na een gezamenlijke afstemming onderling, besluiten we om richting Twente te rijden en wel naar De Lutte, vlakbij Oldenzaal. Hier waren we jaren geleden al eerder geweest, maar nu staan we op een prachtige camperplaats Erve Velpen, aan de rand van het Lutterzand. Prachtig! De eigenaar van deze camperplaats heeft er een superfraaie camperplaats van gemaakt. Van alle gemakken voorzien en verharde plekken met super uitzicht om ons heen. Het sanitair is brandschoon en de huiskamer om te kunnen zitten bij slecht weer is ook top! Hier gaan we zeker nog eens terugkomen.

Nadat we de camper hebben geplaatst en aangesloten zien we dat de garage goed was ingepakt en de oplossingen in de garage qua indeling prima heeft uitgepakt. Fijn om te weten!

Na de lunch gaan we wandelen met Joep door het Lutterzand. Wat is het hier toch mooi zeggen we. We vinden dit twentse land wat lieflijker door het coulissenlandschap. Mooie saksische hoeves, rietgedekte maneges, oerbossen en de rivier de Dinkel die door die bossen meandert. Mooie uitkijkpunten en zitplekken om hiervan te genieten. Dat doen we dan ook en na ongeveer 1,5 uur wandelen komen we terug bij de camper.

Joep is down and out en wij zitten lekker in de camper. De wolken zien er dreigend uit en we sluiten ons op aangezien de temperatuur ook terugvalt.

Morgen zal een regendag worden is de verwachting, dus morgen zal het lezen en dommelen worden om vervolgens vrijdag weer verder te reizen. Waarheen gaan we morgen maar eens rustig bekijken. Het leven in de camper pakken we gewoon weer op, alsof het gisteren was. Alleen nu met het voordeel dat alle problemen opgelost zijn door de dealer. Lekker!

Onze Camperavonturen: Van Reparaties tot Nieuwe Ervaringen

19 april 20252 mei 2025 / martin&miriam / 24 reacties

We zijn inmiddels alweer een paar weken in Nederland en hebben weer veel bekenden van ons weer gezien en gesproken. Alle routines in ons huisje en tuin weer op orde en alles staat er weer spic en span bij. Aanstaande maandag, 2e paasdag gaan we weer ruim een week op pad met de camper en blijven we zoals het er nu naar uitziet in Nederland rondtrekken. We kiezen er enerzijds bewust voor om na de paasdrukte te vertrekken aangezien we alle tijd voor ons zelf hebben om in wat rustiger perioden op pad te gaan. Het is een beetje hetzelfde zoals wij altijd zeiden op zaterdag als we boodschappen deden, na een drukke werkweek; “waarom gaan al die gepensioneerde oudjes altijd op zaterdag boodschappen doen…die hebben gvd de hele week de tijd om boodschappen te doen?”. Daarom gaan we dus na de drukte, zijn we niemand tot last…. 😉

De andere reden is ook dat we de afgelopen weken niet eerder weg konden gaan aangezien we moesten wachten op onze camper die nog verschillende garantie-reparaties moest ondergaan bij de dealer. En tegenwoordig voel je al helemaal geen klant meer en moet je eigenlijk “dankbaar” zijn dat ze je nog willen helpen. Mensen, wat is dit een ergenis tegenwoordig. Ik zei al eerder in dit blog dat je je handen mag dichtknijpen als alles een keer volgens afspraak gaat of in 1x goed afgehandeld. Op 25 maart hebben wij onze camper weggebracht voor de verschillende reparaties onder garantie en we hadden nog 2 eigen verzoekjes om aan te passen op de camper. Geen grote dingen allemaal, maar deze paar reparaties hebben dus tot vandaag geduurd om te laten maken. Dit betekent dat wij in de 4 maanden dat we nu onze camper hebben, dat we daarvan 6 weken de camper kwijt zijn geweest aan gedoe.

De eerste periode van 3 weken onze camper kwijt zijn in de garage had te maken met de Truma verwarming/boiler installatie die uiteindelijk is vervangen door dezelfde installatie uit een andere camper te demonteren en deze in onze camper te monteren. Deze functioneert prima!

Nu waren we de camper na terugkomst uit Portugal weer 3 weken kwijt om de volgende garantiezaken nog voor ons te regelen: een laadprobleem van de huishoudaccu oplossen, het wederom (2x keer) herstellen van de geleiders van dakluik-screening, het bedieningspaneel van de Knaus gaf soms storing aan, de koelkast gaf alarm bij functioneren op 12 Volt en de keukenkraan kapot en moest vervangen worden. Daarnaast op ons verzoek 2 nieuwe steunpoten achterzijde camper monteren en de door ons zelf kapot gemaakte USB aansluiting boven zitgroep vervangen voor een nieuwe USB aansluiting. En dan krijg je het bericht dat de camper klaar is na 3 weken en haal je hem enthousiast op bij de garage.

Vervolgens rijdt je naar huis en kom je daar erachter dat keukenkraan helemaal los zit en dat de kraan te hoog is voor de klep van de tv kast die als je hem openslaat net boven de kraan moet eindigen. Nu rust de klep op de kraan. Is niet goed! Half werk noemen we dat. Maar als je daar dan over belt en te horen krijgt; dan moet je zelf maar even kijken of je de kraan vast kan zetten…..of dat ik maar weer hun kant op moet komen om te laten herstellen. Ik word daar heeeel boos en verdrietig van…zij maken prutswerk en ik moet het zelf oplossen. Gaan we dus niet doen. Lang verhaal kort; ik zeg dat het de omgekeerde wereld is en dat als ik de eigenaar van de zaak was, dat ik de monteur zou sturen die zelf half werk heeft geleverd zijn eigen fout laat oplossen. En zo zal geschieden. Vandaag komt de beste man zijn fout herstellen door nieuwe kraan te monteren. Als je alles op een rijtje zet wat er is misgegaan in deze paar maanden en hoe slecht je behandeld wordt als klant, snap ik niet dat ze het nog zo druk hebben. Uiteindelijk wordt alles opgelost, maar je moet er echt voor vechten tegenwoordig. Eerst maar afwachten of vandaag de monteur het ook kan oplossen.

Naast deze perikelen waren er ook nog leuke dingen te doen. Samen met Mir hebben we de garage van de camper anders ingericht. Als je de camper wat langer hebt gebruikt kom je je eigen ongelukkige keuzes tegen en leer je daarvan. Daarom heeft onze crea-bea een nieuwe vloerbedekking in de garage gelegd. Foamtegels die zacht en isolerend werken. Samen aan de beide garagedeuren opbergnetten opgehangen en een slimme en goedkope oplossing voor het vastzetten van de campingstoelen en tafel toegepast. Met een aantal uitschuifbare douchestangen kunnen we het meubilair vastzetten tegen de wand van de garage, precies op het opstaande gedeelte aan einde van de camper. Ook alle kratten anders ingericht en meer gerichte keuzes gemaakt in wat we meenemen bij onze reizen. Scheelt weer ruimte en gewicht.

Ook is er een nieuwe campernavigatie gekocht die prima past in de tablet-beugel op het dashboard van de camper. De super-geavanceerde multimedia installatie van Pioneer/Zenec zijn wij geen fan van en viel steeds uit op onze reis. Ook hierin was de dealer weer teleurstellend met het afwijzen van garantie claim. Voor ons een lul-verhaal waarom hij ons niet wilde helpen met de oplossing. Hij heeft dan wel de camper aan ons verkocht, maar het multimediasysteem hoorde niet standaard bij de camper en daarom was hij daarvoor niet aansprakelijk. Ik snap dat niet. Je koopt een camper met af-fabriek een door Knaus gekozen systeem dat ook moet communiceren met de knoppen op het stuurwiel. Zowel het multimediasysteem als de knoppen op het stuurwiel functioneren niet. We besluiten om dit gevecht maar te staken en kopen dus een nieuw navigatiesysteem. Deze doet het wel zoals het nu lijkt…

Het enige en laatste wat we nog laten doen aan de camper is ergens medio mei een crash-sensor voor de LPG installatie laten monteren. Met deze crashsensor mag je tijdens het rijden gewoon de gasflessen in gebruik blijven houden. Dat is handig. Tijdens koude winterritten kun je dan ook de camperverwarming aanlaten tijdens het rijden. Niet bij onze camperdealer, maar bij een ander bedrijf. Dan is volgens ons de camper helemaal naar onze zin en hoeven we ook hopelijk geen kosten meer te maken.

Miriam heeft de hele binnenkant van de camper weer helemaal schoongemaakt en ik heb de buitenzijde van de camper gewassen. Na onze reis hebben we de camper meteen naar de dealer gebracht en daardoor ongewassen ingeleverd. Binnenzijde had Mir wel nog even gedaan. De camper staat er weer top bij! We klagen in dit blog wel over het gedoe met de camper, maar dat is meer gericht op de betrokken dealer. Deze camper vinden wij een hele fijne om in te leven en onderweg te zijn. En dat gaan we ook doen volgende week.

We hebben weer zin om er op uit te gaan met de camper. De komende 10 dagen gaan we in Nederland een leuk rondje maken, aangezien nergens het weer goed te noemen is. We focussen ons op het oosten van Nederland en grensstreek met Duitsland. Fietsen gaan mee en hopelijk met Joep mooie wandelingen maken door de bossen van Salland, Twente en Achterhoek.

Tot slot nog een laatste update van de vervanging van de keukenkraan. De monteur is langs geweest die zelf heeft gewerkt aan onze camper. Hij baalde enorm van het feit dat hij zijn werk niet goed had gedaan en was okay met het gevolg dat hij zelf zijn werk moest afmaken, al kost het zijn vrije dag. Ook begrip voor het feit dat gezien alles wat er mis was gegaan, dat de rek er bij ons ook uit was. Nette vent en aangename gozer om mee te praten. Bleek dus de zoon te zijn van de eigenaar van het camper-onderhoudsbedrijf. Na het demonteren van de verkeerde kraan liet hij met trots de nieuwe kraan zien. Mijn reactie was wel van dat het handig is als je iets nieuws in een voertuig van een ander, dat je dat dan afstemt met de klant wat hij van de kraan vindt. Wel; de nieuwe kraan was verkeerd. Te korte aansluitslangen en de kraan was meer bedoeld voor een fonteintje in plaats van een keukenkraan. Ook nu weer frustratie bij beide partijen. We besluiten om de oorspronkelijke verkeerde kraan alsnog goed aan te laten sluiten en dat deze de komende weken voldoet om op vakantie te gaan. Kraan is nu goed aangesloten en werkt prima. Tevens een nieuwe afspraak gemaakt voor het monteren van een betere kraan met de juiste aansluitstukken. Onze wensen qua kranen nogmaals doorgesproken en de belofte dat hij in eerste week van mei terugkomt om alles netjes op te lossen. Jaaa….het is tegenwoordig niet eenvoudig om alles in 1x goed te doen. Als het maar wordt opgelost. En dat komt goed!

Sorry dat in dit blogbericht geen foto’s zitten, maar dat komt volgende week vast in orde als we onderweg zijn.

26 Maart 2025: De Kiel halen!

26 maart 20253 november 2025 / martin&miriam / 8 reacties

We zijn inmiddels weer een paar dagen terug na onze Portugal-reis. Afgelopen zondag kwamen we omstreeks 14.00 uur aan in ons buitenverblijf in Drenthe na een heerlijke reis, waarbij alleen het gewenste winterklimaat niet aan onze verwachtingen deed. Het was de slechtste winter van de afgelopen 26 jaar. Ook blijkt dat specifiek de maand Maart de laatste jaren zeer nat zijn. De komende winter maar heroverwegen of we een zelfde periode aanhouden of toch voor een andere planning kiezen.

Ook zijn we inmiddels met onze camper langs geweest bij de dealer voor allerlei garantie-afwikkelingen. Er zijn tijdens de vakantie een aantal technische problemen naar voren gekomen en met de verwachting dat er gekibbel zou komen over de oorzaak en de oplossing van deze problemen. Maar niets van dat alles. Onze dealer Oosterwolde Campers was werkelijk super constructief en inlevend over de frustraties die we hadden opgelopen. Wel bleken een aantal euvels te komen door mijn eigen onvermogen. Het ging dan met name over ons ongenoegen over de sloten van de camper, maar met een goede uitleg en duidelijke behandeling van de sloten met behulp van silliconenspray. Ook de toelichting over de technische installatie mbt de koelkast en verwarming en de werking daarvan hebben we toch weer nieuwe dingen gehoord en zijn de meeste problemen eigenlijk vandaag al opgelost. Wel blijven er nog een paar problemen aan de orde die door de werkplaats moeten worden verholpen. Dus dat komt allemaal goed.

Om nog en paar laatste aanpassingen aan de camper te doen hebben we de opdracht gegeven om aan de achterzijde van de camper 2 mechanische stelpoten te laten monteren. Een duur hydraulisch systeem laten monteren hebben we overwogen, maar de investering van ruim 6 duizend euro om de camper waterpas te zetten vinden we toch niet belangrijk genoeg. De steunpoten van de camper zullen de deining als Miriam en ik aan het dansen zijn in de camper tegengaan en zal comfort verhogend werken. Ook laten we nog een Truma Duo Control en Crashsensor voor de LPG installatie monteren. Hierdoor is het mogelijk om de gasinstallatie te kunnen blijven gebruiken tijdens de ritten.

Ons huisje in Drenthe is inmiddels ook weer gewend dat we er zijn. De nieuwe verwarming snort vredig, Miriam is weer in de tuin aan de gang en ik werk alle administratie bij na de verhuizing en de zaken die nog geregeld moeten worden.

We hebben tijdens onze winterttrip onze kosten bijgehouden en we kunnen stellen dat we tevreden zijn over hoe we ons aan de soort van begroting zijn gebleven. Kijk; eten en drinken moet je thuis ook, dus feitelijk telt dit niet mee met deze reis, maar we hadden wel een soort van begroting en die blijkt dus heel erg goed te zijn geweest. Ook de gemiddelde kosten voor een overnachting op een camping, camperplaats of een gratis losse plek is volgens verwachting uitgekomen over de 54 dagen die we weg geweest zijn. De camper blijkt ook een zuinige slurper te zijn (in tegenstelling van ons zelf; die gegevens hebben we maar niet in kaart gebracht), dus ook dat viel mee!

Hier een aantal feiten over deze reis:

Aantal gereden kilometers: 6403

Gemiddeld brandstofverbruik: 1:10,8

Totaal aantal liters Diesel: 592,87

Gemiddelde dagelijkse kosten overnachting: 19,44

Gemiddelde kosten Boodschappen per dag: 19,82 (dit is inclusief drank! Dus: of de drank is heel goedkoop of dat drinken van ons valt wel mee…. 😉 )

We maken alweer nieuwe plannen om als het weer er zonniger en warmer uitzien weer op pad te gaan als de camper weer voor de deur staat. Dat kan Zweden zijn, of Scotland/Wales of Griekenland of…..we zien wel! Het kan ook gewoon Teutoburger Wald zijn als het daar fijn is. We kunnen wel wennen aan dit leventje….

Weg gaan is lekker, maar elke keer De Kiel halen is ook heeel fijn!

20 januari 2025: Vertrek uitgesteld?

20 januari 20252 mei 2025 / martin&miriam / 14 reacties

Vorige week maandag zijn we definitief vertrokken uit ons huis en hebben wij het pand overgedragen aan onze makelaar. Hij zal de laatste weken van ons onroerend bezit beheren en de sleuteloverdracht namens ons doen aan de nieuwe bewoners. Wij hebben het hoofdstuk Waterland afgesloten en hebben daar ruim 24 jaar met heel veel plezier gewoond. Maar soms moet je iets afsluiten om iets nieuws te beginnen.

Nadat we ons huis verlaten hadden, zijn we met de laatste spullen richting Drenthe vertrokken en had Miriam aangegeven dat allemaal in alle rust uit te gaan zoeken en een plaatsje vinden. “Het hoeft niet allemaal niet in 1 dag klaar te zijn” zei ze. We hebben nu alle tijd! Yeah, right! Dan ken je ons Mirreke niet! Op het moment dat we de auto leeg hadden is onze wervelwind tekeer gegaan in ons Drents verblijf totdat ze klaar was. Doodmoe, maar voldaan sloot ze de dag af met de mededeling dat alles op zijn plek lag en dat we konden beginnen aan het relaxen en voorbereiden van ons vertrek met de camper.

Omdat we dus veel eerder klaar waren in ons chalet en het feit dat we nog maar een paar afspraken hadden de komende week (ivm bezoek huisarts, bezoek dierenarts met Joep) en Mir nog paar afspraken op cosmetisch vlak, kwamen we erachter dat we wel een week eerder konden vertrekken dan de oorspronkelijke geplande datum van 1 februari. Maar ja, dan heb je wel je camper nodig om te kunnen vertrekken. En laat die nou net al een week bij de dealer in de garage staan wegens de problemen met onze kachel. De kachel die we juist nog wel nodig hebben onderweg richting het zuiden. Want als we alle camper vloggers op YouTube mogen geloven is het in de avonden en nachten nog wel ijskoud en is enige vorm van verwarming toch echt wenselijk.

Na een telefoongesprek met de garage van onze camper, werden we al wat ongeruster of er een spoedige oplossing voor onze kachel in het verschiet zou zijn. De beste man had diverse testen gedaan met de kachel en erkende de problemen die wij ook hadden ervaren. Echter gaven die testen niet een duidelijke oplossingsrichting en kort gezegd; hij kwam er niet uit wat er aan de hand was en wat hij eraan moest doen. Inmiddels had hij ook al contact gehad met Truma, de fabrikant en leverancier van deze technische installatie. Tijdens ons telefoongesprek vertelde de garage dat hij een speciaal voor Truma ontwikkeld meetapparaat moest gebruiken en dat hij dat apparaat niet had. Aanschaf kostte hem 1000 euro en dat ging hij niet investeren als garage. Ja, okay…..maar hoe ga je dan wel mijn probleem oplossen? Het was dan ook een duidelijk statement vanuit hem, maar waar ik verder niets mee kan. Ik koop een camper voor tientallen duizenden euro’s en hij stopt zijn dienstverlening omwille van het ontbreken van het juiste gereedschap om mijn camper weer deugdelijk te kunnen laten functioneren. Overmacht zei hij. Punt. Wat er nu wel moest gebeuren, daar hoorde ik hem niet over. Maar dan begin ik toch ook wat minder blij te worden en geef hem aan dat dan de camper maar naar een specialist moest die wel dat apparaat had en ook Truma deskundige was om wel het probleem op te lossen. Maar daar moest de dealer dan maar zelf een uitspraak over doen, aangezien hij alleen maar was ingehuurd als garage. Uiteindelijk zijn we nu, na contacten met onze dealer, zover dat onze camper begin deze week naar een bedrijf in Leek gaat om daar in orde gemaakt te worden. Maar aangezien dit bedrijf met een volle planning te maken heeft, kunnen ze geen garantie geven dat het ook in de komende week cq weken gaat lukken om de camper te repareren. Mede ook afhankelijk van wat er aan moet gebeuren. Eerst doormeten en diagnose stellen om daarna te weten wat er moet gebeuren. Niks aan te doen, dus onze planning dan ook maar wat aanpassen. We hopen in ieder geval om volgens de oorspronkelijke planning van 1 februari op pad te gaan.

Tot die tijd zijn we dus aan het acclimatiseren in ons chalet na een drukke, hectische periode van medio december mbt de kerst en van ons huis leeghalen in Lelystad. Met nadruk op “in” ons chalet. Miriam heeft inmiddels de griep onder de leden en is bedlegerig voor haar doen. Ook zelf ben ik al dagen niet fris en dus hangen we beiden dus energieloos op de nieuwe bank, terwijl onze nieuwe CV ketel heerlijk zorgt voor een aangename temperatuur in huis. Lang geleden dat Miriam echt ziek was, dus die is niet in goede doen. En net nu ze afgelopen zaterdag jarig was, als een vaatdoek op de bank liggen. Balen. Nu doen we nooit wat aan onze verjaardagen qua feesten, maar we kregen toch nog bezoek die avond van Ton en Do en was supergezellig samen. Ik had Miriam beloofd dat ik zowel op zaterdag als zondag lekker zou koken voor ons, dus superrelaxt de boodschappen in huis gehaald en 2x een Jamie Oliver maaltijd bereidt. En goed gelukt ook, al zeg ik het zelf.

Overdag lopen we met Joep onze bossen in en is de wereld heel klein om ons heen. Letterlijk en figuurlijk. We komen niet verder met onze camper nu en de mist maakt dat we ook niet ver weg kunnen kijken. Ondanks dat vermaken we ons prima in de natuur om ons heen en zijn we beiden in huis aan het freubelen om verder te gaan met voorbereidingen voor ons vertrek. Boeken aan het uitzoeken, kleding al beetje sorteren, laatste spulletjes bestellen voor in de camper en lekker samen relaxt op de bank serie kijken of blog schrijven. We komen de dagen goed door en zien wel uit naar onze reis richting het zuiden. Het volgende blog zal pas gemaakt worden als we onderweg zijn, dus benieuwd waar we overal terecht komen en wat we mee gaan maken onderweg.