Spanje

17 en 18 Maart 2025: Morille en Pancorbo

/ martin&miriam / 13 reacties

De afgelopen 2 dagen waren reisdagen. Vanwege de storm- en regenwaarschuwingen in Portugal en Spanje, besluiten we om snel te verplaatsen richting Frankrijk. Het weer ziet er daar wat stabieler uit en er schijnt in het zuiden van Spanje waanzinnig veel regen te worden verwacht. Inmiddels zijn we er wel een beetje klaar mee en is voor het eerst overwinteren voor ons qua weer en zon enorm tegengevallen. Voor de rest vermaken wij ons prima, maar elke keer nat worden als je de deur uitgaat en ook met Joep in de camper is het voor Miriam steeds wel extra schoonhouden van de camper. We willen geen natte hond ruiken en geen zandbed in de camper. Mir slaagt er prima in allemaal, maar die is het inmiddels ook zat om veel in de camper te zitten in plaats van lekker buiten zitten en wat te kunnen doen met mooi weer.

Daarom gisterochtend op tijd vertrokken en zijn we binnendoor vanuit de laatste camping in Portugal maar richting de snelweg gegaan om snel veel kilometers te kunnen maken. Het weer is onderweg erg slecht en weinig zicht door de mist en regen. Cruisecontrol erop en gaan met die banaan. Onderweg zien we best nog wel mooie natuur, maar we stoppen eigenlijk alleen maar om te tanken en Joep even uit te laten.

We besluiten ook om tot maximaal 14.00 uur te rijden en dan te kijken naar een camperplaats. We komen uiteindelijk aan in een klein dorpje, Morille genaamd. Het lijkt wel een spookstadje/dorp waar heel veel huizen onbewoond lijken en als we binnenkomen rijden lijkt het wel of we een western-movie binnen komen rijden. Dubieuze figuren met een minstens zo mysterieus verleden lopen hier rond. Vrouwen zien we hier helemaal niet en er is voor de rest niets te doen. Wij zijn de buitenstaanders hier en zo worden we ook bekeken.

Eerst gaan we de camperplaats via Park4Night maar eens zoeken die Miriam gevonden heeft onderweg. Het vinden van de plek was nog wel een dingetje, aangezien je niet verwacht dat de camperplaats is gesitueerd in een afgesloten stukje gras tussen de huizen en naast een weilandje (formaat tuin 50×25 meter). Een stalen hek sluit het weiland…uuuh camperplaats af en je moet een code van het sleutelkluisje (type thuiszorg-kluisje) opvragen bij de eigenaar zodat je het terrein op kan.

De camperplaats zou geschikt zijn voor 6 campers, maar met passen en meten mag je al blij zijn met 4 campers. We openen het hek en rijden het terrein op. We zetten de camper neer op een plek zodat er eventueel ook nog andere campers bij kunnen staan op deze kant en installeren ons. Deze camperplaats kreeg 5 sterren op Park4 Night, maar wij vragen ons af of die reviews wel zuiver zijn. Het ziet er niet uit! In een elektrahaspel hangen allerlei stekkers ergens in, het toilet- en douchegebouw heeft een afmeting van 1,25 x 1,25 mtr en in de douchecabine staat een wc pot en hangt eenwastafeltje. Alleen koud water te verkrijgen. Ook de afwasplaats die vermeld was als service op deze plek, was onwerkbaar om aan te werken. Op het veld lagen allemaal hondedrollen van de hond van de eigenaar en waarschijnlijk de gasten die eerder waren geweest. Maar goed; de eigenaar was een erg vriendelijke jonge man die aangaf dat hij alles nog moest verbeteren. Er staat inderdaad een nieuw sanitairgebouwtje, wat net geschilderd is. Hoopgevend voor de toekomst. Via Park4Night verwacht je regelmatig dat je op een plek komt zonder faciliteiten. Maar als ze vermelden dat alles aanwezig is, dan verwacht je wel dat het er is en het functioneert. Wel een heerlijke rustige nacht gehad met nog een andere franse camper naast ons. We wilden nog even een praatje met ze maken, maar ze spreken alleen maar frans. En wij niet, dus heel kort praatje was dat.

Na het installeren maken we een langere wandeling met Joep door het dorp. Dit dorp heeft iets met kunstenaars want overal staan kunstwerken in het bijna lege dorp. We wilden nog ergens wat gaan drinken, maar om in Western termen te spreken; De Saloon aldaar was niet uitnodigend om binnenOok ligt er buiten het dorp een Cemetary of Art. Op dit terrein is het 1 grote expositie van verschillende kunstwerken. Maar zoals het echte cultuurbarbaren betaamt, kon het ons niet bekoren en waren we zo weer weg daar.

De hele nacht regen op ons dak gehad en ook de volgende ochtend bleef het maar regenen en we vroegen ons af of we wel weg konden komen. De franse buren kwamen net voor ons met heel veel moeite weg van de plek, maar deze stonden dan ook in een rechtere lijn van de poort en konden daardoor voldoende vaart maken om de boel rollende te houden. Wij dus niet! Wat een ellende! We kwamen niet weg en we willen ook niet het hele grasveld vernielen, dus voorzichtig in zijn 2e versnelling optrekken en kijken of we de bocht konden maken. Dat ging niet. Kon niet verder, maar wel stukje achteruit laten zakken en opnieuw proberen. Na een paar keer niet lukken, zei ik tegen Miriam dat ik helemaal naar achteren zou rijden, om meer tijd te krijgen om vaart te maken om zodoende bij het hek te komen waar weer de bestrating begon en dus meer grip. Lukte niet. Toen maar de eigenaar gebeld dat hij ons eruit moest trekken met een tractor of zo. Hij zou eraan komen, maar duurde wel een kwartiertje. Nou, dan weet je het wel met die Spanjaarden….. nog 1x proberen en dan met iets meer risico een aanloopje nemen en goed mikken om door de smalle poort te rollen. Met een hoop geblubber, gespetter en geglij kom ik door de poort. Met als resultaat dat de camper er vreselijk vies uitziet en zijn grasveld niet meer geschikt is om welke bal dan ook rollend te houden.

Onderweg vanmorgen weer via de snelweg richting Salamanca, Vallodolid en Burgos voorbij geraasd. Bij een tankstation volgetankt en de camper met hogedruk zo goed mogelijk afgespoeld. Deze krijg je echter niet meer schoon met alleen hogedrukreiniger. Deze moet echt onder handen worden genomen na al dat slechte weer en modderpartijen. Sowieso moeten we met de camper weer terug naar de dealer. Gedurende de afgelopen weken zijn we wel tegen een aantal garantiezaken aangelopen, waar we er vanuit gaan dat deze opgelost worden. We hebben gewoon pech met allerlei kleine euvels die wel ervoor zorgen dat we soms wel balen. Naast de eerder genoemde perikelen met de verwarming/boiler en het slot van het serviceluik, komen er toch wel weer een paar euvels naar voren. Nu is de keukenkraan weer kapot. Er zit geen waterdruk meer op, terwijl de andere kranen het wel gewoon doen en ook de waterpomp in werking zetten. Ook kon het grote dakluik kon vanmorgen niet goed dicht en kwamen we pas achter tijdens het rijden op de snelweg. Er zat speling op de spanlijnen van het dakluik en daarom iets open, terwijl we zeker wisten dat we het luik goed hadden gesloten. Ook iets raars met de USB aansluiting boven de zithoek. Weken lang doen we er dagelijks de oplaadkabel voor onze telefoons erin en uit zonder problemen, maar vanmorgen was met geen mogelijkheid de stekker er weer uit te krijgen. Bang om de aansluiting te slopen, durven we niet verder te gaan met trekken. Het USB binnenwerkje is ook losgekomen, dus zit nu speling op. Zo zijn er nog een paar kleine dingen die ongemakkelijk zijn, maar goed op te lossen door de dealer. Alleen we balen wel dat er zoveel kleine dingetjes zijn. Met onze 2 eerdere campers hebben we nog geen fractie meegemaakt van wat we nu aan gedoe hebben met deze camper. We gaan wel zien hoe het opgelost wordt na onze vakantie bij onze dealer. We hebben er alle vertrouwen in.

Maar even voor alle duidelijkheid; het rijgedeelte van de camper is echt super en ook het leven in de camper qua indeling, ruimte en comfort is de camper top! We zijn er superblij mee voor de rest, maar alles moet het wel doen dan.

Na vandaag ook weer een aardig stukje te hebben gereden besluiten we om de snelweg af te gaan nu de natuur rondom Burgos opeens mooier blijkt te zijn dan dat we vandaag voor de rest hebben gezien. Man, dat stuk Salamanca richting Burgos is niet echt het walhalla om de vakantie door te brengen. Langs de snelweg en autoweg zoveel troep, bouwafval, ruines van oude bedrijfspanden en tankstations wat ze gewoon laten wegrotten. Het ziet er niet uit. Armoedige huizen en spookdorpjes ook hier. Maar nu na Burgos ziet het er al wat mooier uit.

We vinden weer een Park4Night plek in het dorpje Pancorbo. Een gratis plek aan de rand van het dorp op een verhard parkeerplaatsje met mooi uitzicht. Er staat nog een andere camper en we besluiten om hier de nacht door te brengen. We staan los, zonder faciliteiten zoals water, stroom en toiletafvoer. Ging vorige week prima, dus we kiezen er nu voor om hier te blijven. Miriam gaat met Joep een rondje lopen door het dorp om te kijken of er wat te doen is.

Ik blijf in de camper om het blog te schrijven en eventueel ook naar dorp te lopen als het de moeite waard is om ergens te laven en hapje te doen. Maar ondanks dat het een mooi dorpje is, is er niks te doen. De regen slaat weer op het dak en de storm giert om onze camper heen. Geen dakluik open vannacht zeggen we, maar eerlijk gezegd is het qua temperatuur ook erg fris met 7 graden hier.

We merken dat we dit weer echt zat zijn en gaan morgen Frankrijk in via de westkant bij Bayonne-Bordeaux. De komende dagen zien daar er beter uit dan hier in Spanje. Als we weer in hondenweer terecht komen, dan gaan we mogelijk eerder terug naar Nederland om dan later in voorjaar maar weer wat langer weg te gaan. Want overwinteren anno 2025 was de beroerdste in minstens 20 jaar zeggen ze hier. Hebben wij weer! We verdrinken in ons verdriet en schenken maar een biertje in en een hapje erbij.

7 Februari 2025: Picos de Europa

/ martin&miriam / 7 reacties

Soms heb je geen woorden nodig om de schoonheid van vandaag te beschrijven. Daarom vandaag alleen beelden van foto’s van Miriam en korte clip van rijdende beelden van vandaag. We startten vanmorgen bij vertrek met een zonnige 16 graden en eindigden met 1 graad in de sneeuw.

En tevens de clip van onze tocht. Intens genoten, maar soms ook spannend! Nu weer veilig aangekomen op camperplaats en gezellig samen maaltijd nuttigen.

5 en 6 februari 2025: El Puente naar Santillana Del Mar

/ martin&miriam / 9 reacties

Gisterochtend werden we in alle rust wakker nog in Zarautz en konden daar nog even lekker douchen en de tijd nemen om alles in de camper aan kant te maken voordat we op pad gingen. We hebben hier 2 heerlijke dagen gehad op een prachtige plek. We waren onderweg vergeten om onze Go Pro camera op de voorruit te plakken om zodoende onderweg mooie beelden te maken van alles wat we tegen komen. Vandaag dus maar gedaan en konden we op pad, nu met beeld en geluid.

We kiezen ervoor om zoveel mogelijk binnendoor te rijden om het echte Catalonië te zien. De eerste kilometers reden we langs de kust en zagen we de golven op de kade beuken. Er stond veel wind, maar een heerlijke zon erbij. Na een tijdje de kustlijn van de Golf van Biskaje te hebben gevolgd, buigen we meer af naar het binnenland. We hebben veel moois gezien en leuke dorpjes doorheen gekomen, maar het straatbeeld hier is eigenlijk niet veel anders dan bij ons. Dezelfde winkelketens, dezelfde garagebedrijven, net zoveel horeca, alleen dan met veel mooier weer en bergen op de achtergrond. Wel mooi!

We hebben niet zo’n lange tocht voor de boeg, hooguit 3,5 uur rijden en in alle rust om ons heen. Bijna geen verkeer en daarom super relaxt rijden. We hebben El Puente als bestemming voor alleen maar een middag, avond en nacht door te brengen. Meer een tussenstop richting Santillana del Mar. De camperplaats die we uitgekozen hebben bleek een goede keuze te zijn. Camperplaats Bidaivan Camperpark in El Puente. Een mooie afsluitbare camperplaats op verharde grind plekken. Bij de camperplaats zit een leuk terrasje met picknickplaatsen, soort huiskamer waar ook maaltijden worden bereidt voor gasten, een zwembadje en mooi en schoon sanitair.

Na het installeren eerst weer een wandeling met de kleine man om vervolgens daarna in het zonnetje een dutje te doen en later een borreltje samen. Deze plek nodigt niet uit om een all-inclusive vakantie te boeken of deze moet 1 dag behelsen. Er is geen ruk te beleven. Relax-stand met e-reader en de zon op je lijf voelen. Rustig avondje ook en uiteindelijk bedtijd die past bij gepensioneerden…22.15 gingen we naar bed om nog lekker te lezen….tot 22.18 uur. Totaal beiden in comateuze toestand geraakt tot de volgende ochtend. Berglucht en vrije tijd gaan goed samen voor lekkere nachtrust.

Vanmorgen eigenlijk hetzelfde ritueel als gisteren. Spannender kunnen we het niet maken. Maarrrrr…we gaan op pad richting Santillana Del Mar. Deze tip kregen wij van een oud stadsgenoot, schoolgenoot, voetbalgenoot en lid van de Clijnk Dynasty in het Lelystadse voetbalwereldje van weleer. Ronald Clijnk welteverstaan. Hij woont in Spanje en via instagram hebben wij af en toenog contact. Zoals ik ook nog contact heb met zijn broer Vincent en zussen Brigit en Jolanda. Broer Evert was net zoals ik ook keeper en ik moest hem ooit als bijna 15 jarige (B1 toen) vervangen in de A1 toen Evert langdurig geblesseerd was, als ook de andere oudere goede jeugdkeepers van de club. Johan Meijer en Frank Vermeulen waren ook langdurig geblesseerd.

De ouders van deze Clijnk kroost waren enorme betrokken vrijwilligers van de voetbalclub en hebben echt heel veel voor iedereen gedaan destijds. Vader Clijnk was scheidsrechter waar je het niet in je hoofd haalde om er ook maar iets tegen in te brengen. Groot, streng maar rechtvaardig. Moeder Clijnk was mijn heldin! Daar is het met mij mis gegaan. Moeder Clijnk stond namelijk altijd in de kantine, achter de bar en in de keuken. Een mix van activiteiten waar ik niet tegen bestand was en ben. Tot zover een moment door memorylane….terug naar Spanje. Maar Ronald, bedankt voor de tip om dit dorpje te gaan bezoeken! Zoals de beelden laten zien, is het echt een parel voor Calabrië.

De rit ernaar toe was wederom via binnendoor wegen en niet zo bijzonder als gisteren. Na aankomst werden we weer geconfronteerd met een prachtige camperplaats, aan de rand van het middeleeuws dorpje. Je moest wel academisch niveau hebben om de incheckzuil te begrijpen, maar uiteindelijk is het ons gelukt om binnen te komen. Camper neergezet, even broodje gegeten en vervolgens met Joep op pad om het dorp te bekijken.

Santillana del Mar is een gemeente de spaanse provincie Canabrië en heeft ongeveer 4200 inwoners.

Het dorpscentrum van Santillana del Mar telt veel historische gebouwen. De geschiedenis van het benedictijnenabdij Colegiata Santa Juliana gaat terug tot de 12e eeuw en heeft nog veel van zijn oorspronkelijke karakter behouden. Op het plein staat de Torre de don Borja uit de 15e eeuw vernoemd naar Don Borja Barreda. Verder zijn er veel mooi versierde herenhuizen met op de gevel de wapens van oude Spaanse adellijke families. Het dorp ademt nog steeds een middeleeuwse sfeer, wegverkeer is nauwelijks toegestaan waardoor het veel op een openluchtmuseum lijkt. 

Het is natuurlijk geen toeristisch seizoen, maar desondanks lopen er toch nog een aantal toeristen rond in het dorp. Miriam maakt op haar gemak weer de foto’s en ik loop met Joep een rondje door het dorp.

We vinden het prachtig om het te zien, maar weinig sfeer door de stilte. Veel restaurants en winkeltjes die toch nog open zijn. Het nodigt niet echt uit, maar we gaan toch even een drankje en tapasje doen samen op een terras. Medium biertje, groot glas witte wijn en 2 hapjes a 6 euro. Niks van te zeggen.

We slenteren nog een beetje door de straatjes voordat we naar de camper lopen en daar heerlijk in het zonnetje buiten zitten en doen een siëstaatje.

Alleen Joep denkt daar anders over. Die zie je denken; tjesus…ik zit al 2300 kilometer in een pokke-auto en nu zullen jullie doen wat ik wil! Spelen en vervelend zijn. Hij blaft naar alles wat beweegt op 250 meter. Om gek van te worden. Maar na een tijdje overvalt hem ook de vermoeidheid en ligt op een schapenvachtje buiten bij ons, terwijl wij op stoelen zonder kussens zitten. Het kan raar verdeeld zijn in de wereld…

Morgen vertrekken we hier en gaan richting Picos de Europa. Ik zie er als een berg tegenop!

3 en 4 Februari 2025: Zarautz

/ martin&miriam / 7 reacties

Nadat we alles weer een plekje in de camper hadden gegeven, gingen we weer met goede zin verder met onze volgende rit. Hossegor was een super leuke plek in een mooie omgeving. Enorm genoten samen. De navigatie hebben we ingesteld op “tolwegen en snelwegen vermijden” en als bestemming Zarautz. Gelegen in een baai aan de Golf van Biskaje. Maar net onderweg werden we geconfronteerd met een wegomleiding en kregen we als bonus nog veel meer mooie huizen te zien. Uiteindelijk kwamen we toch weer uit bij de snelweg en hebben daar maar meteen boodschappen gedaan bij de Lidl. Ik loop een rondje met Joep, terwijl Miriam het culinaire verwennen inslaat. Wel blijf ik dicht bij de camper en hou hem in het zicht. We horen toch soms nare verhalen over inbraken in campers en aangezien ons hele hebben en houden in dat hok ligt, alert blijven.

Nadat alles weer in de kasten en koelkast is opgeborgen gaan we weer op pad. We nemen alleen maar binnendoor weggetjes en komen steeds meer in bergachtig gebied. We rijden dwars door Biarritz, Bayonne en gaan de grens over bij Irun. Vervolgens dwars door San Sebastian met de camper. Dat was wel even weer wennen met dat 7,5 meter lengte voertuig. Smalle rijstroken en een ruime uitslaande kont (die van de camper dan he…) maakt dat je soms ogen tekort komt om uit te kijken of je geen lantaarnpaal langs de straat of auto naast je raakt met je kont. En communiceren in de baskische taal is een enorme uitdaging kan ik je zeggen. Er is niks van te maken en engels spreken doen ze hier nagenoeg niet aan. En als ze het proberen, dan is door het dialect er ook niets van te maken. Maar goed; we komen veilig San Sebastian door en gaan richting de bergen en houden Zarautz aan als bestemming. We genieten enorm om alleen al door de dorpen heen te rijden. We zien het dagelijks leven zoals het hier gaat. Wij zitten met korte mouwen en overwegen korte broek aan te trekken met een zonnige temperatuur van 15 graden, maar hier lijkt het of iedereen onderweg is naar Antartica. We passeren leuke kleine dorpjes en slingeren naar boven om uiteindelijk bij Gran Camping Zarautz aan te komen. We willen hier een paar dagen blijven omdat Mir de was wil doen en het weer hier de komende dagen heel aangenaam is. Bijzonder voor de Golf van Biskaje, waar het altijd nogal tekeer kan gaan. We checken in en krijgen het laatste plekje dat ze beschikbaar hebben met uitzicht over de baai van Zarautz. We kunnen hier wel aan wennen.

In de middag een wandeling langs de kliffen gemaakt met prachtige vergezichten langs de kust en einde middag gezellig hapje/drankje gedaan. We kijken echt prachtig uit over de baai en het dorp Zarautz. Dit is een gemeente in de spaanse provincie Gipuzkoa in het baskenland. Het ligt tussen San Sebastian en Bilbao en heeft ongeveer 25.000 inwoners. Ook in de avond met alle lichtjes van de stad is een fraai uitzicht.

Zarautz by night

Na het avondeten is het mijn taak om de afwas te doen. Ook een genot om dit weer te doen op een camping in plaats van in je eigen camper. Ook lekker om weer lang en fijn te kunnen douchen en riant het record paalzitten (kakken) te verbreken. Want mijn eigen oppervlakte van bijna 2 m3 is wat meer ruimte toch wel een traktatie als je al 5 dagen alles in de camper moet doen. Overigens duurt het altijd wel even voor mij om mij over te geven om “alles” in de camper te doen. Maar als ik eenmaal zover ben…!?

Ik kom ook nog tijdens de afwas aan de praat met een engels stelletje. Zien er niet uit als een echtpaar, maar echt wel een stelletje. Heel leuk praatje over hun reis en onze reis. Beetje hippie achtige types, dus ik denk dat ze hier komen voor het surfen op dit prachtige strand. Bijna goed! Ze waren hier ge-strand met de camper. Storingen en reparaties maakten dat ze al 13 dagen hier moesten blijven voordat de camper gerepareerd kon worden. Blijkt hij een hele bekende musical-director en componist te zijn in de UK. Heeft gespeeld on tour met Take That als bass gitarist destijds. Ook andere muzieksterren schrijft hij muziek voor. Toen ik hem vertelde over mijn neef Sjors die net een nieuw album Waves of Life had uitgegeven met zijn Lövestad (instagram: @Lövestadlive) was hij direct geïnteresseerd en zou hij een paar clips luisteren van Sjors. Ik denk dat hij deze vibes wel okay vindt.

Samen een heerlijk avondje gehad en plannen gemaakt voor vandaag, dinsdag 4 februari. Het is stil op de camping, die redelijk vol staat met allemaal campers. Met het ruisen van de zee op de achtergrond vallen we in slaap.

Deze ochtend loop ik eerst met Joep de camping rond en zie de zon al weer winnen aan kracht. Miriam doet de was en ik schrijf het blog tot zover. We gaan zometeen wandelend naar Zarautz vanaf de camping, wat een uitdagende wandeling lijkt te worden langs smalle paadjes. We gaan het dorp bekijken.

Met water op zak voor Joep en ons beginnen we aan de wandeling naar het dorp vanaf de camping. Via een steile weg langs de kliffen lopen we naar beneden via een trap met 965 treden. Joep kan deze trap niet helemaal gaan lopen wegens zijn hernia van eerder, dus tillen we de kleine veldheer op en dalen we af tot beneden aan het strand.

Geweldig om te zien hoe enthousiast Joep is om over het strand te darren en kwispelend loopt hij met ons mee. Mir zegt tegen mij dat de terugweg we niet die trap op lopen maar een taxi nemen. Ik kan wel in verweer gaan, maar dat heeft toch geen zin. Ik stem in om terug een taxi te nemen. De camping heeft een shuttle bus en deze brengt om 14.30 uur de mensen weer terug naar de camping. En dat alles voor 3 euro….met zijn tweeen, enkele reis. Als ik dat had geweten had ik een retourtje genomen! Nee, hoor! De wandeling naar beneden was prachtig door alle vergezichten en een blije vrouw en teckel.

Beneden aangekomen op de promenade, lopen we een stukje het dorp in en belanden we op een terrasje om een koffie te nuttigen. Daar komen we in gesprek met een echtpaar uit Nederland met 2 kleine kinderen bij zich. Twee maanden zijn ze aan het reizen met een grote camper. Kinderen geven zij zelf onderwijs en als ZZP-ers kunnen zij zelf de tijd plannen. Leuke mensen, maar andere DNA zal ik maar zeggen. Beetje woke, schatten we zo in. Niks mis mee, maar niet ons cup of tea.

We lopen weer door en helemaal aan het einde van het enorme strand besluiten om maar ergens op een terras een kleine lunch te nuttigen. Een paar pinxtos / tapas samen delen en een lekkere kouwe kletser erbij. Mir een roseetje en in de zon samen een hapje eten aan een prachtig strand waar surfers hun kunstje doen. We kijken elkaar aan en zeggen tegen elkaar hoe lekker we het hebben door nu te doen wat we doen. Februari in de zon en voelt 16 graden als 22 graden daar waar wij nu zitten.

De pinxtos / tapas waren heerlijk; we hadden een schaaltje met lekkere gekruide champignons, een stukje kabeljauw met een groentesalsa achtig iets en ham/kaas kroket. We merkten niet eens dat het al tijd was om de shuttle bus te halen en moesten nog even een stukje lopen naar het treinstation. De shuttle stond al op ons te wachten en bij terugkomst op camping alles afgerekend van de afgelopen nachten verblijf en besluiten we om morgen toch weer onderweg te gaan naar onze volgende stop. We weten nog niet wat we gaan doen, gezien het mindere weer wat er aankomt, maar zelfs met minder weer is het hier aan de baskische kust prachtig om te reizen. We zien wel! Vanavond nog lekkere avond en rustige nacht en morgenochtend weer even de camper vullen met schoon water, legen van vuile water en de composthoop weer legen. Jullie horen van ons binnenkort!

Joep zit 1e rij!

Costa de la Luz – Zuid (Spanje) Het land van de glimlach

/ martin&miriam

De titel van dit blogbericht doet suggereren dat wij in deze contreien verblijven momenteel. Niets is minder waar! Was het maar zo!

Wij zitten momenteel volledig vol met het werk en verder dan plannen maken en mijmeren over het nieuwe camper-seizoen, komen we niet. We kunnen niet wachten om onze Lambortinki uit de stalling te halen en op pad te gaan. Eerste weekend weg is gepland begin april. Het paasweekend weg gaat niet lukken, aangezien Miriam met haar zussen dan naar Bologna gaat. De mannen blijven thuis. Joep en ik gaan het hele weekend alleen maar sport kijken en netflixen. Voor Joep zal het wel Lassie worden en Rataplan en Idefix episodes bekijken. En vanzelfsprekend zal thuisbezorgd.nl ook goede zaken doen in dat weekend. Ik hoop dat ze ook hondenvoer kunnen bezorgen…..met Mayo! Ja, het wordt echt een mannenweekend! Wel ga ik in dat weekend de camper klaar maken, door hem goed te wassen, alle luiken leeg maken, schoonmaken en weer opnieuw inrichten. De watertanks moeten ook even goed onder handen genomen worden. Kortom; alles goed nalopen voordat we ermee weg kunnen begin april.

Afgelopen zondag zaten Miriam en ik dus te mijmeren over onze plannen dit jaar met de camper. De weekenden zullen we redelijk dichtbij huis mooie plekjes zoeken, zoals ons vertrouwde Natuurkampeerterreinen in Drie, Nunspeet, Kuinderbos en in Emmeloord op fijne camperplaats van de familie Baalman. Mijn oude sportmasseur heeft daar een prachtige boerderij, vlakbij natuurgebied Wellerwaard, omgebouwd tot camperplek en is erg goed gewaardeerd door zijn gasten. Faciliteiten zijn goed en je loopt zo het natuurgebied in.

Ook hebben we in de week van Koningsdag een paar dagen geboekt in natuurkampeerterrein De Cokse Heide in Afferden. Tijdens onze zondagswandeling met Joep in het Gelderse Hout in Lelystad, kwamen we oude bekenden tegen: Klaas en Frank. Oude buren van mijn schoonzus en zwager en na jaren liepen we elkaar letterlijk weer tegen het lijf. Bleek dat zij ook fanatieke camperaars waren en dat zij de bestemmingen die wij gedaan hebben met onze camper, veelal ook door hun zijn bezocht. Was erg leuk om vernemen dat zij ook zo enorm genieten van het buitenleven en dan ook vooral via natuurkampeerterreinen. Zij raadden ons aan om dus naar Afferden te gaan, terwijl wij zelf dat besluit net daarvoor samen hadden gemaakt. Toeval bestaat niet. Inmiddels via dit blog alweer een paar keer contact gehad. Camperaars verbroederen…mooi he!

Maar goed; door onze werkzaamheden binnen onze ondernemingen zijn we dus never nooit in staat om langer dan 2 weken weg te gaan met de camper. Dan moet je het toch allemaal redelijk dichtbij houden en ben je dus nooit in staat om het zuiden van Spanje of Portugal te bezoeken. Dat is juist erg jammer, maar juist die omgeving trekt ons enorm om later eens rustig doorheen te rijden en vooral te verblijven. Toekomstmuziek, maar daarom niet minder leuk om je dan nu al een beetje te verdiepen in die omgeving.

Daarom was het zo toevallig dat dit weekend er een tweet op Twitter voorbij kwam van 1 van onze vaste lezers van ons blog: campersmuikjegaatlos.nl  Tenminste; wij hebben regelmatig contact met elkaar over elkaars blog en wij lezen graag hun reisverslagen met de camper. Walter Devenijns en Janine Stougie zijn journalisten die het roer drastisch hebben omgegooid door hun zeer respectabele banen bij nieuwsuitgeverijen te hebben opgegeven om samen een eigen uitgeverij te beginnen van (camper)reisboeken. Samen reizen ze met de camper en schrijven daarover op een manier die ons erg aanspreekt. Zoals journalisten het betaamt zijn ze onafhankelijk, hebben geen belangen bij welk hotel, restaurant of attractie dan ook en omschrijven alles zoals een feitelijke toerist het beleeft en niet zoals een marketinggoeroe het commercieel prikkelend omschrijft.

Dat Walter en Janine nu, na 8 maanden te hebben gereisd langs de Costa de la Luz in zuid Spanje, een prachtig e-boek hebben gepubliceerd, wilden wij dit boek eigenlijk graag hebben om er inspiratie over op te doen en vooral mijmeren…veel mijmeren.

Image-1

Het boek heeft bijna 500 pagina’s vakantieplezier met meer dan 800 foto’s van deze prachtige kuststrook en zijn dorpen, stranden, historische gebouwen etc. Wij vinden vooral de wijze waarop alles is beschreven makkelijk leesbaar, duidelijk en beeldend omschreven vanuit het perspectief van de toerist en wars van enig commercieel opgepoetst materiaal.  We hebben het boek digitaal gedownload via Apple I-books en het leest makkelijk digitaal weg. Ook scheelt het hierdoor weer een kilo in laadgewicht in de camper om het boek mee te nemen. Doordat we deze maand beiden een kobo-reader hebben aangeschaft, scheelt het bij ons sowieso in de camper wel 30-40 kilo aan boeken, die nu in kasten/kisten liggen in de camper. Kan er weer meer proviand mee…

Voorlopig moeten wij het nog even doen met de bestemmingen Drie, Nunspeet en Afferden, maar dromen we stiekem verder over ons toekomstige camperleven in Tarifa, San Fernando, Barbate en Conil de Frontera….

Voor mensen die de komende jaren willen overwinteren (met of zonder camper) in het zuiden van Spanje is dit boek echt een aanrader en leek het ons leuk om dit te delen via ons blog, aangezien wij ook inmiddels al ongeveer 3000 lezers hebben, veelal camperaars.

Voor ons is het nog een paar weken wachten en dan begint het nieuwe camperseizoen met de Lambortinki. We hebben er weer super veel zin in en houden jullie op de hoogte via ons blog!

24 december – 31 december 2016: Moraira – Calpe, Costa Blanca, Spanje

/ martin&miriam / 7 reacties

Ondanks dat we deze kerst niet met de camper weg zouden gaan, toch maar ons reisblog bijhouden. We waren uitgenodigd door onze engelse vrienden Neil en Yvonne om naar Moraira te komen met de feestdagen. Vooral Miriam met haar kapsalon als ook ik met mijn werk, waren wel weer toe aan een paar dagen relaxen. Kinderen hebben we niet en de rest van de familie zit met eigen kinderen en kleinkinderen aan de kerstdis, dus meestal zijn wij weg met de kerstdagen. Aangezien ook Neil en Yvonne geen kinderen hebben, is de combi met elkaar altijd goed te plannen.

We missen onze camper wel en we hadden ook nog wel overwogen om met de camper deze trip te maken, maar de reistafstand voor 10 dagen vonden wij toch te ver en te inspannend met onze Lambortinki. Daarom vliegen we na een paar jaar weer eens met een vliegtuig naar onze reisbestemming Moraira. Wat n ellende om weer te moeten vliegen! Parkeren, douane, fouilleren, wachten, dringen bij het instappen van het vliegtuig, de stinkende en onverzorgde mensen die net uit bed lijken te zijn gerold en te krappe stoelen. Wat zijn we dan verwend met een eigen camper! Overal op vaste plek je eigen spullen, altijd je huis bij je, nergens last van enorme aantallen mensen om je heen en bijna altijd in de vrije natuur. Tjonge, waarom doen we dit?? Vliegen!!

Aangezien we de eerste vlucht van de dag waren, moesten we erg vroeg uit bed om tijdig naar Schiphol te vertrekken. Kwart over 2 in de nacht wekker gezet om op half vier op schiphol te zijn. Half zes vliegen we op tijd met Transavia op Allicante. Daar aangekomen ging alles erg snel en werden we met shuttle bus naar autoverhuur gebracht. Daar werden we weer besodemieterd door Dickmann’s Car Rental. Op een website hadden we de auto geboekt en dit was alles inclusief, dus ook all-risk verzekering, anti-diefstal clausule, etc. Het enige dat wij nog thuis hadden bijgeboekt was de eigen-risico verzekering. Voor 65 euro hadden we 1500 euro risico verzekerd. Kon ons niet meer gebeuren! Bij het ophalen van de auto zei de beste man dat we niet verzekerd waren en daardoor nog ruim 200 euro aan verzekeringspremie moesten betalen en werd er 1000 euro borg van onze creditcard afgeschreven. Dit kregen wij terug 30 dagen na terugbrengen van de auto, indien onbeschadigd. We hadden geen zin om in een andere taal de discussie aan te gaan (want die verlies je toch!) en besloten om gewoon de auto te nemen. Prima auto overigens.

Aangekomen bij het huis van Neil en Yvonne, eerst maar even genieten van het uitzicht vanaf veranda aldaar. Wat n prachtige plek, met uitzicht op de Calpe Rock. En…..heerlijke zonnestralen en lekkere temperatuur.  Yvonne had een heerlijke lunch gemaakt en de rest van de dag in chill modus gezeten tot een uur of 4 ’s middags.

Toen Moraira even verkend met elkaar. Ongelofelijk hoe mooi dit dorp is en hoeveel roering er in de wintermaanden is. Veel pensionada’s leven hier de winterperiode en huren voor zeer redelijke prijzen de meest fraaie villa’s. Ook veel campers te zien op camperplaatsen in Moraira en Calpe. Wat n heerlijk leven hebben deze grijze muizen hier! Een ander prettige bijkomstigheid hier is dat de horecaprijzen om te gieren zijn. Een werkelijk prima 3 gangen maaltijd voor 12,00 euro, inclusief karafje wijn per persoon. Nou …. dat is aan ons wel toevertrouwd. Mooie terrasjes, flanerende mensen, zonnetje erbij en een prachtig uitzicht over zee! Miriam en ik zeiden tegen elkaar dat dit voor de toekomst wel een bestemming zou zijn voor onze overwinter-camperreizen.

Ook gedurende deze week zijn we de bergen in geweest om ook daar de fraaie omgeving te bekijken. Dorpjes als Altea, Pego, El Castell Guadalest, Polop, La Nucia en Calpe bezocht en genoten van de mooie huisjes, smalle straatjes, historische kerken, maar vooral erg vriendelijke mensen overal. Wat is dat toch opvallend elke keer, gek genoeg. Gewoon standaard vriendelijkheid om je heen. Dat doet zoveel met je eigen gesteldheid en hoe je naar de wereld kijkt. Ook voor mijn motorrijdende vrienden hier is het een walhalla om te rijden door de bergen. Ik werd zelf misselijk van het sturen met de auto, zoveel slingerweggetjes en duizenden bochten. Ooit hoop ik eens met camper en motor hier te boenjeren door de prachtige landschappen alhier.


Zoals jullie zien, is het goed vertoeven hier! Een parachtige onderbreking van de donkere wintermaanden in Nederland.Eerder deze week hadden we een wat mindere dag qua temperatuur en besloten we om een dagje naar Valencia te gaan. Deze stad stond op ons verlanglijstje en nu we zo dicht in de buurt waren, moesten we deze kans maar pakken. Over Valencia kunnen we heel kort zijn: de oude binnenstad is prachtig alsmede ook de moderne architectonischemusea en parken. Met de hop on-hop off bus hebben we ook vele saaie stukken gezien. Maar als we toen wisten wat we nu weten, hadden we uitsluitend per voet de binnenstad van Valencia bekeken. Ook daar in restaurant wel weer een bedondermomentje gehad, dus opletten is het credo! Al met al zijn we blij dat we het gezien hebben en met een goed gevoel reden we einde van de dag weer huiswaarts in ons Ford Fiestaatje, om maar in spaanse termen te blijven. In Moraira weer een lekker restaurant gezocht en daar heerlijk gegeten.


Het is nu oudejaarsdag en we blijven deze bewolkte dag maar lekker binnen. Miriam en Neil gaan naar de Calpe Rock wandelen om daar via een wandeling en tunnel daar bovenop te komen om vandaar uit  een prachtig uitzicht te genieten. Yvonne is wat ziekig en ik blijf bij haar om haar gezelschap te houden en aan mijn Camperjoy-blog te schrijven. De komende dagen zullen wel aardig in relax stand zitten en daarom wensen wij iedereen een heel fijne jaarwisseling en een fantastisch 2017 toe! Bedankt oor het volgen en lezen van dit blog en we zien elkaar weer hopelijk in 2017 terug!