Abbertbos

24 – 26 juli 2020 : NCC Camping Het Abbertbos Dronten

/ martin&miriam / 7 reacties

Het is komkommertijd in ons werk en de zomer is nog lang voordat wij zelf op vakantie mogen, als Corona tenminste geen roet in het eten gooit. En jullie weten; kom niet aan mijn eten!

Om deze tijd te overbruggen hebben we besloten om onze caravan een maand op deze camping te zetten. Zodoende kunnen we de 4 komende weekenden en de dinsdagavonden en woensdag genieten van deze heerlijk rustige en prachtig gelegen camping. Midden in de natuur, precies tussen Elburg en Kampen gesitueerd. We zijn hierdoor lid geworden van de Nederlandse Caravan Club (NCC), welke een aantal eigen terreinen hebben in Nederland. Meestal in de natuur. Niet dat wij gaan deelnemen aan verenigings-activiteiten, maar het type camping past gewoon goed bij ons. Nagenoeg geen faciliteiten voor entertainment, kinderprogramma’s, glijbanen en drukke kantines. Niets van dit alles. De gemiddelde leeftijd is hier ook wat hoger en daardoor rustiger qua sfeer. Voor ons prima, aangezien we beiden in ons werk al heel veel praten met mensen, is die rust heerlijk en kunnen we met Joep direct de bossen in lopen voor de mooie lange wandelingen.

Een andere motief om deze weken de caravan hier neer te zetten is om onze nieuwe deeltent / wintertent op te zetten en deze gedurende deze weken ervoor te laten staan. We kunnen dan ook buiten “binnen” zitten als het weer te fris of te nat wordt. Deze tent hadden we bij Obelink gekocht en er niet veel geld ervoor uitgegeven gezien onze doelstelling om deze tent met name in de winter te gebruiken. Dan kunnen we de tent als tochtsluis gebruiken als we met natte jassen terug komen van een wandeling of zo. Ook kunnen we dan onze stoelen daar binnen zetten om ze droog weg te zetten. Leek ons een brilliant idee.

Vrijdagmiddag tegen het middaguur waren we klaar met onze werkzaamheden en konden we meteen weg met de combinatie. Open dakje, caravan er mooi achteraan volgend, lekker door de mooie polder, richting Dronten. Toen we daar aan kwamen op onze favoriete plek, bleek dat we net op tijd waren om onze plek in te richten. 3 minuten nadat wij de caravan hadden losgekoppeld, zagen we opeens teleurgestelde blikken van een camperaar en zijn vrouw. Als ze ons weg hadden konden sturen, hadden ze het gedaan. Ze waren echter heel sportief en vonden nog een andere mooie plek, dus allebei blij!

Het plaatsen van de caravan ging supergoed en we worden er dus handiger in. Toen de nieuwe voortent opzetten. Mijn strategie was om vooral niet zelf na te denken maar blind de commando’s van mijn vrouw op te volgen. Uberhaupt is dat de beste strategie om het met elkaar 30 jaar al goed uit te houden. Deze strategie voor de voortent werkte voortreffelijk. Binnen een half uur hadden we uitgevogeld hoe het moest en vervolgens in alle rust samen de boel afgespannen en klaar.

De deeltent / wintertent in vol ornaat!

Na het afspannen kwam het afpilsen en afwijnen. We hadden zin in een versnapering en gingen lekker even genieten van het uitzicht van de tent en caravan. Even een siesta gehouden, daarna de satelliet installeren en kijken of we nu meteen goed signaal hadden. Wel; dat ging ook supergoed eigenlijk. Even het statief 1x verplaatsen en een strak beeld in de caravan. Mooi was ook om te zien hoe Miriam meteen ook de voortent gezellig maakt met alles op zijn plek en de ruimte vrijlatend om op kille avond in de voortent te kunnen zitten. 

Miriam was nog even met Joep gaan lopen en ik bleef achter bij de caravan. Ik blijf maar last houden van mijn rechtervoet. Eerst hielspoor, toen steunzolen en nu lijkt het of mijn peesplaat ontstoken is. Ik heb er flink last van, maar als ik even dagje rustig aan doe, dan hoop ik morgen in betere conditie te zijn. 

In de avond heerlijk gegeten en TV gekeken. Allebei moe en op tijd naar ons nest. Joep is er eerder klaar voor als wij en vraagt om naar zijn mandje te mogen. Wij slapen altijd heerlijk in de caravan, dus morgen weer tintelfris aan de dag beginnen.

Zaterdagochtend heerlijk rustig wakker worden en in alle rust aankleden, ontbijten, afwassen en een wandeling met Joep gemaakt. We vinden het hier fantastisch om te verblijven; midden in de natuur, loop je zo dwars door de bossen richting het water van het Drontermeer. Onderweg komen we nog mooie dingen tegen die Miriam meteen op de plaat vastlegt.

We genieten enorm van het feit dat we deze plek zo dicht bij ons huis hebben gevonden. Binnen 35 minuten van deur tot deur en geen stress hier. Totdat de regen van miezeren overging naar plenzen…Stevig doorlopen richting de caravan. Op de camping zagen we verschillende stelletjes gezellig spelletjes doen onder de luifel of in de voortent. Ook kwam de beheerster nog even langs fietsen om te zeggen dat ik mijn aanwezigheidsformulier moest invullen en de beginstand van mijn eigen elektra-meter. Omdat de NCC een vereniging is, krijgt ieder lid zijn eigen meter in bruikleen om zodoende eerlijk de kosten te verdelen op basis van verbruik. Je betaalt dus nooit teveel, maar altijd echt datgene dat je verbruikt. Aangezien het regent op ons caravandak, besluiten we eerst nog maar te beginnen met een zaterdagmiddag-borrel. Nu het formulier wegbrengen brengt nattigheid. Dan maar gezellige nattigheid even…

De rest van de dag zoals gewoonlijk heerlijk rustig aan gedaan en een heerlijke maaltijd genoten. Daarna moest ik aan de bak met een grote afwasbeurt. Aangezien deze eenvoudige camping maar 1 afwasplek heeft, kun je geluk hebben dat je meteen kunt beginnen, maar ook dat je nog 2 wachtenden voor je hebt. Het laatste was het geval; ik had 2 afwassers voor mij te dulden. Ook in dit geval kun je geluk hebben dat het gezellig is, of dat het alleen al een gespannen sfeertje tussen afwasser en partner is, zodat je niet de impuls krijgt om een gezellig praatje te maken. Beide gevallen heb ik dit weekend meegemaakt. Ik kan het gewoon soms niet geloven hoe niet-communicatief of zelfs asociaal mensen kunnen zijn en je niet eens groeten of gewoon je onder de wimpers door sneaky aankijken en zich concentreren om niets te zeggen. Ongelofelijk vinden wij dat. Maar ook dit weekend vooral leuke gesprekken gehad met de mede-kampeerders. Ook hoor je bij de afwasplek veel inside informatie binnen de vereniging over wat goed gaat en wat niet. Het is en blijft een vereniging, dus menigeen weet hoe het er daar aan toe gaat. Nu; dat blijkt precies hetzelfde te zijn bij 65+. Veel onrust over oude koers en nieuwe visie. Veranderen is eng en zeker als je niet kunt overzien wat die veranderingen inhouden. Wij houden ons daar verre van en willen gewoon gezelligheid en op mooie plekken staan op kleine campings. Niks meer en niks minder!

In de avond toen het killer werd, zijn we naar binnen gegaan en hebben daar kneuterig in onze zithoek TV zitten kijken, totdat de ogen zwaarder werden. De hele dag buiten eist zijn tol. Daarom ook maar mooi op tijd naar bed gegaan. We blijven maar zeggen hoe goed de caravan bevalt. Veel ruimte, fijne sfeer, goede afwerking en luxe.

Vandaag, zondagochtend, scheen de zon al meteen lekker op ons plekje, dus er weer mooi op tijd uit. De ochtendronde met Joep is altijd voor mij, dus ik er op uit met onze vrolijke vriend. Maar er zat weinig puf in vanochtend….niet bij mij hoor! Joep had geen zin en heeft samen met ons lekker in de zon gelegen. Het bijzondere van Joep is dat waar ik of Miriam ook gaat zitten met haar campingstoel, hij altijd precies tussen ons in gaat liggen. Altijd! Geweldig om te zien hoe bewust hij hier mee omgaat.

Opeens duikt Joep met zijn neus ergens op onze plek in het gras en begint te graven. Wij denken nog; raarrrrr!! Maar de teckel van ons blijkt een wildspotter te zijn en graaft een klein gewei naar boven, welke hij de rest van de dag niet meer uit het oog verliest. Later op de dag loopt hij nog een rondje op onze plek en begint weer te graven en ja hoor…weer een gewei! Nu kennen jullie Miriam als natuurliefhebber en deze ging natuurlijk weer uit haar plaat. Ontwapenend was het om te zien dat Mir ook zo trots op de kleine snorremans was. De kinderen naast onze plek vonden het ook tof!

Joep en zijn gewei!

Toen we van deze commotie waren bijgekomen, begon Miriam aan de lunch. Doordat we de hele zondag kunnen blijven, wil Miriam tussen de middag warm eten zoals op het boerenland gebruikelijk is. Het wordt een heerlijke maaltijd, welke wij ook op onze receptenpagina zullen plaatsen. Na de lunch de afwas en een siësta op het programma. Totdat we opeens een ander teckeltje ons plekje op zien lopen en we denken nog; hey, dat lijkt Dille wel!!

Wat leuk; het is Dille! Onze vrienden Marco en Nicole komen langs om even een bakkie te doen, toen ze zelf een mooie rit door de omgeving aan het rijden waren met hun Mini S cabrio. Het werd weer een super gezellige middag en nadat ze einde van de middag weggingen, hebben wij eigenlijk ook even ons kamp opgeslagen om ook te vertrekken. Nog even van het nazonnetje genieten en dan de paar dingen inpakken die we morgen nodig hebben als we gewoon weer aan het werk gaan. Alles in en rondom de caravan afsluiten en naar huis. Omdat het komkommertijd is in ons werk, besluiten we om maandagavond alweer naar de camping te gaan, zodat we dan de hele dinsdag en woensdag daar kunnen doorbrengen. Gewoon omdat het nu even kan en omdat we zo graag in het Abbertbos staan.

29 mei t/m 1 juni 2020: NCC Abbertbos te Dronten

/ martin&miriam / 3 reacties

De afgelopen weken waren heel erg druk voor Miriam met haar kapsalon en ook bij mij zijn de werkzaamheden weer in volle gang. En aangezien onze grote zomervakantie niet is doorgegaan door het Corona-gedoe, nemen we het er maar van als het kan.

Het kon dit weekend!

Vorig jaar waren we in de weekenden vaker te vinden in de NCC Camping Het Abbertbos in Dronten; een ideale omgeving voor alleen even een weekendje eruit. We zijn er binnen een half uur rijden en de camping heeft geen voorzieningen en dus alleen een kampeerterrein, direct aan het Abbertbos gelegen. Hierdoor kunnen we met Joep meteen het bos in en lekkere wandelingen maken, waar je nagenoeg niemand tegenkomt. Ook is de gemiddelde leeftijd wat hoger als de onze, dus nachtelijke escapades of poelen van jolijt zijn niet meer te verwachten.

We hadden 2 weken geleden de plek besproken en toen zeiden de beide beheersters van de camping dat er niemand te verwachten was in ons weekend gezien de coronaperikelen. “Zoek maar een plekje uit!” was het vrijblijvende advies vanuit hun kant. Echter toen we vrijdagavond na het werk met onze caravancombinatie het terrein op kwamen rijden, was het behoorlijk druk met kampeerders en konden we niet op de plek staan die we op het oog hadden. Ondanks dat de douches niet open mochten, hadden ze wel van de gemeente Dronten toestemming om de toiletten en afwasplek te mogen openen tegen bepaalde voorwaarden.

Daar was ik natuurlijk erg blij mee, met de mogelijkheid om gewoon naar het toilet te kunnen gaan voor de “grote bah” zoals Johan Derksen de dampende bolus altijd noemt. In de caravan red ik het wel; tussen de billen wil het goed, maar tussen de oren is het nog vaak een brug te ver om op het eigen toilet een punt te drukken. Kortom; ik ben blij!

Dit weekend was ook de eerste rit met onze nieuwe, maar 2e hands cabrio voor de caravan. Afwachten hoe dat gaat, maar ook dat ging geweldig. We hebben onze auto ingeruild om deze Audi A3 1.8 TFSI met 180 pk te kopen. Voordat we de camper hadden, reden we cabrio en genoten we enorm van het open op de tijden dat het kon. Tijdens onze laatste paar dagen weg met de caravan zaten we op een avond aan een biertje en wijntje en zeiden we tegen elkaar dat het het beste van 2 werelden zou zijn als we de caravan konden combineren met een cabrio. Dit voelde voor mij meteen als een missie en dus op zoek!

De rit ging super en we hadden veel bekijks onderweg met duimpjes omhoog en lachende gezichten. Open rijden met een caravan erachter zie je klaarblijkelijk niet iedere dag.

Aangekomen op de camping het gebruikelijke ritueel van het opbouwen van ons kampement, maar nu dan met nieuwe componenten die Mirreke had gekocht en heel goed zijn uitgepakt.

Mir had een camping-buitenkastje gekocht om alle tijdschriften, schoenen en potjes en pannetjes kwijt te kunnen. Daarboven op het werkblad van het kastje kon ze dan de oven en Nespresso apparaat zetten. Dat ziet er veel opgeruimder uit dan alle schoenen los onder de caravan en kratten met boekjes en troep. Daarnaast had ze ook nog een sunblocker gekocht aan de voorzijde van de luifel. Hiermee was ik heel gelukkig, aangezien deze het felle zonlicht en warmte tegenhouden van dit weekend. 

Nadat we alles klaar hadden gemaakt, zijn we met Joep een wandeling gaan maken en het voelt meteen weer lekker om in dit bos te vertoeven. Na de wandeling was het tijd voor ons avondeten en konden we de heerlijke mixed grill, gemengde groenten en ovenaardappeltjes van onze Lelystadse traiteur Le Appetit verorberen. Echt een aanraden, mochten de spare ribs van deze traiteur niet meer voorradig zijn. Ook de volgende dagen had Miriam heerlijk gekookt vanuit het keukentje en de buitengrill. We genieten echt van het mooie weer en het buiten eten.

Wederom weer problemen gehad met de satellietschotel om aan de praat te krijgen en na een 1,5 uur de strijd opgegeven. Dan maar een goed gesprek en magazines lezen in de avond. De caravan voelt zo vreselijk goed om in te leven. Ruime rondzit, veel licht, lekkere bedden, ruime keuken en ook erg belangrijk….een mega grote koelkast die bomvol zit!

De satelliet perikelen pak ik zaterdagochtend wel weer op als er meer licht is dan in de avond. 

Zaterdagmorgen heel rustig aan gedaan en de eigenlijk de hele dag zitten vegeteren voor de caravan. Lekker lezen, dutje doen, ontbijtje, lunch en weer een paar fijne wandelingen met ons Joep gedaan. Deze dag staat in het teken van rusten. Miriam heeft last van haar schouder door het harde werken in de kapsalon en wil niets deze dag. Kan ik mee leven….

De volgende dag, 1e pinksterdag, besluiten we na het ontbijt om met open kap een mooie rit over de veluwe te maken met de cabrio. Joep mee natuurlijk en de eigenwijze troonprins zat als eerste op de voorstoel en was er klaar voor. Samen een mooie rit gemaakt over dijkjes, over landweggetjes, langs meren en bossen en onderweg nog een wandelingetje gemaakt met Joep door de bossen van Nunspeet.

Na terugkomst bij de camping heerlijk weer in de zon liggen baden, afwasje doen bij het sanitairgebouw en leuke gesprekken gevoerd met de beheersters van deze NCC camping. 

Vervolgens de satellietschotel weer geprobeerd aan de praat te krijgen, maar het blijkt dat de buitenaansluiting van de antenne op de caravan de boosdoener is. Nu we de kabels en power-inserter van de Travel Vision 6 rechtstreeks op de decoder plaatsen hebben we direct signaal van Canal Digitaal. De avond kan dus gezellig worden opgeluisterd door de TV, aangezien streamen via chromecast in deze contrijen geen zin heeft. Hier geen 4G bereik en zelfs geen telefoonbereik. Lekker rustig dus…

In de ochtend van 2e pinksterdag, besluiten we om toch vroeg naar huis te gaan in plaats van einde van de dag. Het wordt bloedheet en dan in de middag alles opruimen en inpakken dat valt niet goed in mijn hydracultuur. Ook Mir zegt dat ze heen zin heeft om badend in het zweet alles op te ruimen en dus einde ochtend gaan we terug naar huis. Het aan- en ontkoppelen van de caravan gaat steeds makkelijker en er ontstaat weer een routine. De terugrit ging prima en einde van de ochtend weer thuis. Ook weer lekker om met de buurtjes te tafeltennisen, bbq-en en borreltje te doen!

De komende weken komt het er weer niet van om erop uit te trekken, dus besluiten we om de caravan weer naar de stalling te brengen. Onze zomervakantie is door Corona geannuleerd, maar ondanks dat zijn we toch al een paar keer er met de caravan op uit getrokken. De zomer werken we door en nu plannen we een zomervakantie in september ergens. Komt goed!

23-25 Augustus 2019: NCC Het Abbertbos – Dronten

/ martin&miriam / 4 reacties

Afgelopen vrijdag na ons werk meteen de spullen ingepakt in de camper om het weekend er nog even uit te gaan om voor onze vakantie nog even alles goed te checken of het allemaal nog werkt. De afgelopen weken waren druk en geen gelegenheid gehad om weg te kunnen. Ook nu kiezen we weer voor dichtbij en aangezien Het Abbertbos zo vreselijk goed is bevallen, is dat de bestemming wederom. Het weer gaat er fantastisch goed uitzien en dus we hebben er zin in. 

Bij aankomst op de NCC (Nederlandse Caravan Club) camping konden we meteen een plek uitzoeken en Miriam had bedacht dat we nog dieper achterin zouden staan op het verste veldje. Nou…meer een nisje, want de camping is op sommige plekken zo mooi ingericht dat we helemaal op ons zelf staan, half in de zon en half in de schaduw. Perfect.

Joep was ook direct weer op zijn plek en kwispelde er lustig op los en wilde alleen maar spelen. Geweldig om mee te maken dat dat beestje in een paar minuten alle stress uit je lichaam laat wegvloeien. Na aankomst en installatie van alle spullen, ook meteen een rondje door het bos met Joep en het zonnetje nog lekker schijnend door de bomen, realiseren we hoe mooi Flevoland is, zo dichtbij. We waarderen tekort hoe onze jongste provincie toch steeds meer ook in toeristisch gebied te bieden heeft. We zijn trots/fier om Flevolander te zijn.

Na een heerlijk rustig avondje voor de camper onder de luifel, lekker manden en zaterdagochtend samen na het wakker worden direct een lange wandeling maken. De geuren, kleuren en geluiden zijn aangenaam. Het barst hier van alle soorten vogels en die kakkelfonie in de ochtend is overweldigend. Door de hoeveelheid vogels in dit bos valt het ons op hoe weinig muggen en vliegen we ervaren. Voor de nachtrust is dat ook wel lekker. Meestal zoemen in de nacht die beestjes rondom je oren en irriteert dat mateloos. Dit weekend geen last van gehad!

Na terugkomst van de wandeling raak ik aan de praat met de beheerders van de camping. Deze camping is van de NCC en dat is een vereniging die in het verleden ruim 34.000 leden had en nu nog maar 1.600. Je kunt dus stellen dat het een sterfhuis is. Dat klopt ook wel gezien de gemiddelde leeftijd van de leden en het feit dat sowieso het verenigingsleven het moeilijk heeft om vrijwillige werkzaamheden te organiseren en binding te houden. Ook bij de oudere mensen dus. Het inmiddels stoffige imago werkt ook niet in het voordeel om jongere leden te werven en het na 50 jaar opeens heel anders te doen roept weer weerstand op bij de huidige leden die een gemiddelde leeftijd hebben van midden 70. Die willen geen verjonging, gezinnen, glamping en entertainment. Die willen gewoon nog steeds bingo, klootschieten, klaverjassen en in een kring met elkaar koffie drinken. De uiteindelijke conclusie is dus dat zij als vereniging de komende jaren deze camping gaan opgeven en dat ze hopen dat de bestemming als camping blijft bestaan. Miriam en ik werden meteen enthousiast om plannen te maken om de camping over te nemen. Beiden zouden dit wel willen doen als we besluiten om ons leven om te gooien. Jaaaa….impulsief zijn we zeker! De hele tijd samen over gehad wat we zouden doen en wat we anders zouden doen. DE camping heeft echt potentie om er wat van te maken. De bezetting is nu minimaal en marketing-technisch is er jaren niets aan gedaan om deze camping “op de kaart te zetten”. Wij meteen aan het rekenen en begroten gegaan om te kijken of het de moeite waard was om eraan te beginnen. Ik had nog oude begroting van camperpark van enige jaren geleden, dus daarmee aan de gang gegaan. Conclusie was dat we er niet van kunnen leven, dus er iets bij moeten blijven doen. Nou…gaat hem niet worden dus! We ploeteren maar weer verder in ons leven…was in ieder geval weer een ochtendvullend energieboost en gespreksstof.

Maar dan gebeurt er iets waar we enorm van balen. De bevestiging van de knikarm van de luifel breekt los en beschadigt onze nieuwe doek van de luifel. Best raar als je ogenschouw neemt dat het de hele tijd windstil is geweest. We schrikken enorm en proberen zonder al teveel schade de boel weer te bevestigen. Dat lukt dus niet en lichtelijk paniek hoe we dit dan gaan oplossen deze week, aangezien we volgende week op vakantie gaan.

De week is beredruk met de kapsalon en ik hele week in Schagen aan het werk. Op vakantie zonder luifel lijkt ons niks, dus we moeten wat regelen. Uiteindelijk lukt het ons om woensdagmiddag terecht te kunnen bij de Burstner dealer in Emmeloord. Pfffff…dat maakt ons alweer wat rustiger, ook omdat ik het kan regelen dat de camper kan brengen. Als het goed is, moet het door professionals snel op te lossen zijn, maar wij denken dat de luifelcassette bij vorige eigenaar een enorme klap heeft gehad, aangezien toen wij de camper gekocht hadden er een nieuw luifeldoek in moest. Hopelijk valt het inderdaad mee en hoeft er geen hele nieuwe luifel aangeschaft worden. Ook wel weer zonde van het nieuwe doek dat nu weer beschadigd is.

Dan aan het einde van de ochtend krijgen we ook nog een appje van onze buren dat ze in de middag langs willen komen om een bakkie te doen. Nu kan ik stellen dat dat bakkie doen in ons beiden geval nooit koffie is, maar een bakkie bier/wijn of ander soort sfeerverhogende drankjes. Gezellig! Ze blijven lekker eten om te BBQ-en dus het zal een middag- en avondvullend programma worden is de verwachting. Persoonlijk baalde ik wel dat ze kwamen want we hadden ook onze e-bikes meegenomen en zouden een route gaan rijden en door de komst van de buren kon dat dus niet doorgaan. Was wel een domper…..NOT!!

Zoals gewoonlijk bleek het weer een beregezellige middag en avond te worden met een hoop gelach en zelfspot. Joep en Kobus (broertje van Joep en dus ook buurjongen) vermaakten hun prima en wij dus ook.

Totdat we een telefoontje krijgen dat onze buren een aanrijding hebben gehad met een duitse toerist die opeens zonder te kijken met richtingaanwijzer naar rechts, opeens links afsloeg en buren geen kant op konden en dus geraakt werden. Gelukkig geen persoonlijk letsel, maar uitsluitend blikschade. Domper op een gezellige avond. (en nee….de BOB had niet gedronken!)

Nadat we zondagochtend wakker worden, ga ik meteen de afwas doen die er gisteren is blijven liggen en is Miriam de ochtendwandeling met Joep aan het doen. Na de afwas even heerlijk rustig lezen in onze nieuwe stoelen en in de middag nog een lange wandeling gemaakt met zijn drieen. Overige gedeelte van de dag luierend doorgebracht en na het avondeten rustig onze spullen ingepakt en weer richting huis gegaan. Dat ritje duurt dan 25 minuten…heerlijk toch? Zo dichtbij en toch heerlijk er helemaal uit in prachtige omgeving. Top weekend weer gehad en nu nog weekje werken en dan op vakantie. Waarheen weten we nog niet met het onbestendige weer. Tips zijn welkom!

19-21 juli 2019: Het Abbertbos in Dronten

/ martin&miriam / 2 reacties

De afgelopen weken waren onze weekenden gevuld met afspraken waardoor we niet met de camper weg konden. Dit weekend was het eerste weekend dat we weer op pad konden gaan, dus ondanks het feit het weer er niet al te veelbelovend uitzag, besloten we maar gewoon om te gaan.

Vrijdagmiddag kon ik iets eerder weg van mijn opdracht in Schagen in Noord Holland om redelijk op tijd in Lelystad te zijn om de camper nog te kunnen inpakken en klaar te maken. Aangezien Miriam ook wat eerder klaar was met haar kapsalon, had de lieverd al de boodschappen gedaan en mijn kleding in de camper gelegd. Om 16.30 uur reed ik op mijn motor vanuit Schagen naar huis en bij thuiskomst zag ik ons buurmeisje Roos en haar Timo met enorme picknicktafels bij de camper staan om deze erin te schuiven. Het plan was om deze picknicktafels mee te nemen zodat zaterdagmiddag de buren van de overkant ook redelijk konden zitten bij de camper. We hadden namelijk afgesproken dat we lekker op de camping gingen BBQ-en. We doen dit wel vaker en is altijd gezellig met elkaar! De picknicktafels pasten niet in de camper en dus de picknicktafels weer terugzetten in de tuin bij de buren.

Omdat we vrijdag pas laat vertrekken, willen we niet ver rijden en we besluiten dus om naar Dronten te gaan naar het kampeerterrein van de NCC (Nederlandse Caravan Club) in het Abbertbos. Nadat we deze camping besproken hadden, wees mijn buurman er nog op dat dit een nudistencamping was. Hij stuurde mij een appje met een afbeelding van de camping Abbertbos van de Nudisten Camping Club. Mir en ik gingen nog even goed checken, maar godzijdank was het dus een gewone camping. Sommige dingen moet je elkaar gewoon niet aandoen en mij op een nudistencamping neerzetten is zoiets…vooral voor de andere mensen is dat afzien. Maar goed; gewone camping dus in het Abbertbos. We waren er nog nooit geweest, maar ik was er in het verleden diverse malen met de motor langs gereden.

Het bos heeft (met Roggebotzand) een oppervlakte van 1515 ha. Vrij goed toegankelijk, met overwegend naaldhout. Veel reeën en fazanten. Ruiter-, fiets- en wandelpaden rondom en dwars door het bos, dus volgende keer nemen wij onze fietsen mee. Boswachterij Reve-Abbertbos strekt zich uit langs het Drontermeer, één van de Randmeren van Flevoland. Het vogelrijke loof- en naaldbos groeit op de drooggevallen bodem van de voormalige Zuiderzee. Hoe jong het bos ook is, het is rijk aan historie. In de polderbodem liggen stobben: restanten van afgestorven bomen. Ze zijn duizenden jaren oud. Zo’n 5000 jaar geleden was een groot deel van Nederland bedekt door een groot moerasbos. Het Reve-Abbertis een multifunctioneel bos. Er wordt hout geoogst, maar ook mens en dier krijgen volop ruimte. Reeën houden zich vaak diep in het bos schuil. We hebben ze wel gehoord maar niet gezien dit weekend.

Bij aankomst op de camping vonden we meteen een mooie plek om te gaan staan. Redelijk achterin en niemand om ons heen. Heerlijk rustig. De camping is gevuld met een aantal caravans met eigenaren die allemaal ouder dan ons zijn. Nu is deze Nederlandse Caravan Club over zijn hoogtepunt heen qua omvang en betrokkenheid van zijn leden, maar de beheerders van deze camping zijn allerhartelijkst en vriendelijk en doen vooral niet moeilijk. De camping is gezien de gemiddelde leeftijd van zijn gebruikers nou niet bepaald dynamisch en speels. Je hoort er werkelijk helemaal niets. Alleen het geluid van de wind, de bomen en het regelmatig overvliegen van zwermen vogels zijn de hoogtepunten van de dag! Wij houden ervan. Midden in de natuur en ook nog eens zo dichtbij; prima locatie om in de weekenden te verblijven met Joep. We lopen zo vanuit de camping de bossen in en mooie wandelingen te maken.

Na aankomst luifel uitdraaien, stoelen eruit, BBQ eruit en in relax stand een biertje, wijntje en pruttelend verse tomatensaus maken voor de spagetti die we deze avond eten. Miriam zit lekker te kokkerellen en we praten gezellig over de afgelopen week en de plannen voor dit weekend.

We zitten buiten tot een uurtje of 11 en gaan dan naar binnen om ons mandje op te zoeken. Joep is er ook klaar voor en slaapt als eerste. De nacht valt op door de stilte op deze camping. Je hoort echt niets!

Zaterdagochtend ziet het weer er niet al te best uit en komen er verschillende buien langs onze camper. De storm- en regenwaarschuwingen van KNMI maakt dat we even contact hebben met onze buren of het nog wel wenselijk is om te komen BBQ-en bij ons. Nou, dat was zeker het geval en buienradar maakt duidelijk dat aan het einde van de middag de buien voorbij zijn. We gokken het er maar op. Eerst heerlijk buiten ontbeten, douchen in eigen camper, aankleden en dan klaarmaken voor wandeling door de bossen met onze Joep. Hij heeft er zin in en is superactief aan het trekken aan de riem en ruikt van alles. We lopen een behoorlijk rondje, totdat we merken dat er weer een bui aan zit te komen.

We komen net op tijd terug bij camper en besluiten om met zijn drieen even een siesta te houden. Zware ogen hebben we en omdat het kan even de oogjes sluiten voordat we voorbereidingen doen voor de BBQ met de Heldingen familie. Miriam maakt een heerlijke bonensalade en wat andere groente, terwijl ik bij de beheerders van de camping wat stoelen kan kan pakken voor het bezoek en doe de afwas om zo schoon mogelijk de bonte middag te kunnen beginnen. Het bonte viel wat tegen, aangezien de buren de avond daarvoor een nogal heftig feest hadden meegemaakt. Ik maakte mij pas echt zorgen toen ik aan hun geen alcoholische versnapering kon slijten. Wat een domper. De uitdaging was om later deze middag toch nog een biertje aan ze te kunnen slijten, maar ze bleven volharden en maakten een wat uitgebluste indruk. Wel samen een gezellige middag gehad met als hoogtepunt een kaarttruc van Timo, welke hij op Miriam ging uitproberen. De truc was geweldig, maar de ontlading van Miriam toen de truc uitkwam was hilarisch te noemen. De verbazing, het enthousiasme en onbegrip in 1 expressie op het gezicht te zien was onbetaalbaar.

Na het gezellige etentje met de Helsdingen’s ging de familie weer naar huis (en linea recta naar bed is mijn vermoeden), en ben ik de afwas gaan doen bij het toiletgebouw van de camping. Miriam ruimde de camper een beetje op en hebben we gezamenlijk tot laat in de avond buiten gezeten, koffietje en likeurtje erbij en lekker kletsend over de komende vakantie in september. Was erg relaxte en fijne dag.

Na een super nachtrust, zagen we vanmorgen een prikkend zonnetje aan de hemel staan en hebben we in de zon gelezen en ontbeten. Weer een langere wandeling met Joep door de bossen en nu vanmiddag niks doen. Vanavond na het eten pakken we alles weer in en gaan huiswaarts. Ik denk dat we volgend weekend weer hier gaan staan en dus reserveren we even. Het is hier erg goed bevallen en vooral de rust en locatie zo dichtbij vinden we super. Alleen nemen we volgende week wel onze fietsen mee om een mooie rit te maken en te gaan lunchen bij At Sea in Dronten. Dit is maar 2 kilometer van de camping af, dus mooi eindpunt voor deze fietstocht. Eerst maar weekje werken weer. We klagen niet…