Afferden

5 t/m 7 September 2020: Cabriorit en waterlekkage

/ martin&miriam

We zijn inmidddels de acclimatisatie-periode voorbij en leven volgens vaste patronen de eerste ochtenden op ons vakantieverblijf. Eerst lekker wakker worden, 1e ronde met Joep, koffie, douchen en aankleden, lezen en vervolgens bepalen wat we gaan doen die dag. Niks spannends aan eigenlijk, maar zo lekker kneuterig samen in ons huis op wielen. Tussen de middag is het een grote ronde met Joep lopen en doen we de blauwe route, die we al eerder hebben gedaan. We lopen lekker en kiezen ervoor om het rustig aan te doen onderweg. Joep ruikt van alles in de bossen en als ie wat hoort in de bossen, staat ie op scherp en blijft stokstijf staan. Mooi om te zien!

Wat boffen we met het weer en daarom besluiten we maar om vandaag een cabriorit te plannen en morgen een fietstocht. We maken het rondje met Joep af en pakken de spullen voor een leuk autoritje langs de Maas. We programmeren de GPS op kortste afstand, geen snelwegen en veerdiensten toegestaan. De besluiten om langs de Maas richting Bergen, Arcen, Swolgen, Geijsteren en weer naar Affferden te rijden. Een rit van ongeveer 1,5 uur, waarbij we hopen nog ergens op leuk plekje te lunchen. Onderweg genieten we van rijden met de open kap. De omgeving is hier prachtig en we meanderen langs de Maas, kleine boerenweggetjes en kleine gehuchtjes als Well, Bitterswijck, Broekhuizen, om vervolgens bij Arcen met pontje over te steken. Het valt enorm op dat het enorm druk is overal. Op de terrassen, fietsers op de dijkjes, bij de Hertog Jan Brouwerij, echt overal is het beredruk. Na de overtocht met pontje, rijden we naar Swolgen, Tienray, Meerlo, Wanssum, Geijsteren weer terug naar de camping in Afferden. We gaan niet onderweg lunchen. We zoeken de Corona risico’s niet op aangezien Miriam met veel mensen in aanraking komt met haar werk en ik uiteindelijk ook. Waarom zouden we het risico nemen?

Open ritje met auto

Terug bij de caravan maakt daarom Miriam weer een heerlijk ovenbroodje met soort van Bruchetta klaar en aangezien het onze 29e trouwdag was, doen we eens gek: we drinken er een wijntje bij zo midden op de dag. Heerlijk samen gezeten en de rest van de middag avond in relaxstand voor de caravan. We vinden het fantastisch, dit leventje zo; in de bossen, super rustig om ons heen en de geluiden van alle dieren in de buurt..geweldig!

In de avond is boven verwachting de TV via 4G router goed te ontvangen, dus hebben de laatste uurtjes van de avond gezellig binnen gezeten en TV gekeken. Omstreeks koffietijd in de avond koelt het echt af en wordt de lucht vochtiger. Met alleen de vloerverwarming in caravan aan, is het al behaaglijk in de caravan en vermaken wij ons prima.

Totdat Miriam opeens ontdekt dat er water in de bestekla, onder de gootsteen ligt. Dat is even schrikken en we maken de boel weer droog en houden rekening met een kapotte sifon. Het is te donker om goed te bekijken dus morgenochtend maar even goed bekijken. Zo geschiedde en Miriam had voor de zekerheid ook even de Adria Caravan pagina op Facebook gevraagd of iemand ook ervaring had met hoe op te lossen als je geen reserve sifon bij je hebt. Fantastisch om te zien dat direct daarna onze eigen dealer Boer Caravans uit Wezep meteen contact opnam met ons om aan te bieden om nieuwe sifon naar ons toe te sturen, zodat wij einde middag deze konden ontvangen. Wat een topservice! Aangezien op onze camping geen receptie of iets dergelijks is en ook geen postbus op officieel adres, ging dit niet lukken. Daarom heeft Boer Caravans aangegeven bij welke dichtsbijzijnde Adria dealer er een sifon klaar kon liggen. Moest voor de zekerheid wel met deze dealer even foto’s sturen van onze sifon, zodat ik niet voor niets die kant op kwam. Het is namelijk toch nog ruim 35 kilometer rijden naar Herpen. Ook bij deze dealer alleen maar supergoede en vriendelijke medewerking mogen ontvangen. Na diverse mailtjes heen en weer sturen met foto’s, kwam het bericht dat ze nog 1 exemplaar op voorraad hadden liggen. Ik moest voor de zekerheid wel de oude meenemen. Tja, dat betekent dat ik het zelf moest doen een aangezien ik niet de handigste ben, voelde ik stress opkomen. En dan ook nog eens tijdens de vakantie! De stressboog werd nog hoger toen ik erachter kwam dat ik per ongeluk alleen maar kruiskopschroevendraaiers had meegenomen ipv mix met gewone schroevedraaiers. Stom! Maar een vriendelijke buurman met een enorme Hornbach-uitstraling (je kent het wel; kale kop, combatbroek, soldatenkistjes en t-shirt met daarin 6-pack lijf….net als ik maar ik heb fust ipv 6-pack!) benaderd om te vragen of hij wat had voor mij. Dat had hij! Top!

Ik dus helemaal zelf de sifon eraf gehaald en bij terugkomst ook de nieuwe er weer op gemonteerd. Nu zie ik jullie denken: dat zijn 2 handelingen!! 2 handelingen met 2 schroefjes!! Klopt! Maarrrr…je moet je successen in kleine klusjes zoeken als je 2 linker handen hebt. Miriam speelde het goed mee en prijsde mij de hemel in met zoveel technisch vernuft en inzicht om deze megaklus tot een goed en bloedeloos einde te brengen. Toen ook nog bleek dat de lekkage officieel hiermee ten einde was, hebben wij dit op gepaste wijze gevierd vanzelfsprekend.

Daarna weer grote ronde met Joep gelopen een andere richting door de bossen, afwasje gedaan en geborreld voor de caravan. Buren naast ons hebben ook een hondje, Mim, die lekker met Joep speelt binnen ons gaas-territorium, terwijl er stukje verderop een hond woont, die Joep elke keer wil aanvliegen als ie voorbij loopt. Geweldig om te zien dat die kleine veldheer gewoon van zich afbijt en zich het kaas niet van het brood laat eten. Zeker geen kaas!! Maar de eigenaar van deze nogal heftige hond Tjibbe, wil vanavond met haar man uit eten en vraagt aan ons of ze haar mobiele nummer mag afgeven, zodat we haar kunnen bellen als haar hond overlast veroorzaakt, wanneer deze alleen in caravan blijft tijdens hun restaurantbezoek. Dat willen we wel en het is prima verlopen allemaal. Tjibbe was de rust zelf!

Eerlijk gezegd is dat wat wij wel jammer vinden; het niet meer uit eten gaan als we Joep bij ons hebben. Alleen laten in caravan vinden we niet prettig en meenemen naar restaurant durven we niet aan, aangezien Joep vorig jaar tijdens de vakantie, sterlijk vervelend was tijdens een lunch in restaurant in Frankrijk. Voelt erg ongemakkelijk kan ik je zeggen. Ondanks dat we veel voor onze kleine man overhebben, is dit wel een dingetje.. Maar vanmiddag gaan we met hem fietsen en doen we weer een poging om ergens te kunnen lunchen op een terras. Kijken of dit weer eens gaat lukken. Jullie lezen het vast bij het volgende blog. Morgen breken we ons kamp hier op en verkassen wij naar Sint Antonis.

4 September 2020: Start vakantie op Cokse Heide in Afferden

/ martin&miriam / 3 reacties

Afgelopen vrijdag was het onze laatste werkdag en hadden we het zo gepland dat we omstreeks 15.00 uur in de auto konden stappen en met de caravan op pad naar ons eerste vakantie-adres; De Cokse Heide in Afferden (L). Zoals jullie wellicht weten is dit 1 van onze favoriete natuurkampeerterreinen binnen de Staatsbosbeheer campings. We zijn er inmiddels 4x geweest en nog steeds worden we blij als we er weer heen mogen.

De laatste dag werken bestond voor Miriam nog gewoon open te zijn tot 14.00 uur met haar kapsalon om de laatste klanten te helpen. Voor mij stond hij in het teken van de laatste kantoorwerkzaamheden te doen, laatste belletjes en de boekhouding bijwerken voor beide bedrijfjes. Voor de rest had ik de taak om de caravan helemaal klaar te maken, dus wassen, inruimen, de buitenstoelen schoonmaken, grondzeil reinigen, BBQ repareren en nog wat ander subtiel opgedragen taken volbrengen. Toen we dan ook eindelijk mochten vertrekken, was de pijp alweer leeg, zal ik maar zeggen.

Op geplande tijd vertrokken en onderweg verliep alles van een leien dakje. Bij aankomst op de camping viel het ons op hoe knettervol deze nog stond met kampeerders. Door het rare jaar 2020 verschuiven de vakantieperioden wel, lijkt het. Veel wat oudere paren aanwezig, maar ook best nog wel jonge stellen. Allemaal genietend van al het moois dat deze omgeving te bieden heeft. De Cokse Heide heeft ook een nieuw sanitairgebouw gekregen, wat er super gelikt uitziet. Wat afwijkend van de andere nieuwere kampeerterreinen van Staatsbosbeheer. Strakker, frisser en lichter van binnen. Erg fraai. Vooraf ook duidelijke instructies gekregen over de coronamaatregelen. Er is maar 1 looproute rondom het sanitairgebouw en deze moet je volgen. Spookloplers worden niet getolereerd.

Het kampeerterrein ligt er prachtig bij! Het is 1 en al groen wat je ziet en je hoort een specht koppijn creeeren tegen een boom, vogel getjielp en de zon schijnt op onze plek. We hebben er zin in en ik zet met de auto nagenoeg de caravan in 1x achteruit in de kampeernis die voor ons gereserveerd stond. We kennen de plek goed en hij is nu nog rustiger aangezien de kampvuur-kuil niet gebruikt mag worden ivm Corona. Hier loop je zeker geen corona op, op deze camping; de plekken zijn dusdanig ruim dat je niemand hoeft te passeren.

Het opbouwen van ons kampement ging ook erg voorspoedig. We hebben inmiddels een goede routine opgebouwd hoe je snel en goed de boel operationeel maakt. Eerst met de mover de caravan neerzetten waar je wilt, waterpas stellen, stempels uitdraaien, elektrasnoer in caravan, Joep zijn net rondom de caravan spannen, luifel uit, afspannen van luifel en vervolgens de stoelen en tafel uit het onderluik, dan de buitenkast buiten neerzetten, Nespresso erop, oven erop, koelkastdeur open, biertje eruit en plop! Vakantie!

Cokse Heide, Plek 14

De middag verder in relax stand doorgebracht en klein rondje gelopen met de kleine Joep. Vervolgens het avondmaal klaargemaakt door Mirreke en na het eten nog een laatste ronde door bos gelopen. Toen weer een tijdje bezig geweest met de satelliet installatie om ook TV te kunnen kijken. De bosrijke omgeving maakte het niet mogelijk om op onze plek de satelliet goed te kunnen uitrichten. Maar….we hadden een nieuwe troef in het TV optiepakket. We hadden namelijk ook een 4G Wifi Router gekocht, de TP-Link TL-MR 6400. Mijn mobiele telefoon abonnement heeft onbeperkt data, dus als deze optie goed werkt, besluiten we om de satelliet schotel te verkopen. Wij staan vooral in bosrijke campings en het blijkt bij de eerste de beste twijg die voor het signaal zit, er geen verbinding mogelijk is met de satellieten. Wij denken dat 4G dan een betere oplossing is. We gaan het nu proberen en komen erachter dat hier op de camping nagenoeg geen 4G bereik is. Dan moeten we maar praten met elkaar….maar hiervoor hebben we beiden geen puf meer voor. Lekker buiten gezeten tot een uur of 10 ‘s avonds.

De avond was heerlijk zwoel en uiteindelijk rozig naar bed gegaan. Allebei niet lekker geslapen, maar mogelijk ook door de regen op het dak. De volgende dag beginnen we weer met goede zin en na heerlijk rustig buiten een bakkie koffie te hebben gedaan, gaat Miriam eerst boodschappen doen in Siebengewald. We zijn “leeg” vertrokken uit Lelystad. Ik bleef bij Joep en lekker gelezen onder de luifel. Na Mir terug was, lekker lunchen samen en vervolgens een grote wandeling gemaakt door de bossen en heidevelden rondom de camping. We kiezen voor een route van ongeveer 7 kilometer en Joep was helemaal in zijn nopjes.

Wandeling blauw/paars Cokse Heide

Hij ruikt van alles in het bos en loopt als Komissar Rex alle sporen na te trekken en wij lopen lekker door het heuvellandschap. Tjesus wat is het hier mooi en fijn zeggen we nog! Na ruim anderhalf uur komen we terug en douchen we, kleden ons om en beginnen we aan de zaterdagmiddagborrel. Joep is uitgeteld en ook wij doen een klein dutje. De rest van de dag is in chill modus en blijven we “thuis”, want zo voelt het in de caravan. Wel hebben we al wel de volgende camping geboekt voor over een paar dagen. Dan naar een andere favoriet van ons: De Vlagberg in Sint Anthonis, ook een Staatsbosbeheer camping. Na deze camping gaan we weer op zoek naar nieuwe campings.

30 juni t/m 4 juli 2018: Natuurcampings Raayerhof te Swalmen en Cokse Heide te Afferden

/ martin&miriam / 2 reacties

Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.

De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!

De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!

PHOTO-2018-07-04-21-57-56

Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.

Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.

Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app  die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.

En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:

We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..

Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.

Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.

Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….

Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes  om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.

Mart en Mir 2018

26 April 2018 – Duvelskuulroute – Nat. Park Maasduinen

/ martin&miriam / 3 reacties

Vannacht veel regen op ons dak gekregen en ook in de vroege ochtend bleef het maar regenen. Een tegenvaller, want ze hadden vandaag hier droog weer en een 15 graden voorspeld. Maar voordat we een lekker ontbijtje hadden gemaakt, gedoucht en klaar gemaakt voor weer een wandeling hier in de Maasduinen, was het alweer een ruim uur later en leek het er zowaar op dat de komende uren het droog zou blijven.

Klaar voor een prachtige wandeling van ongeveer 8 a 9 kilometer. Joep heeft in zijn prille leven nog nooit zo’n afstand afgelegd en voor mij was dat ook al jaren geleden. Meestal lopen wij tussen de 4 en 6 kilometer, ook omdat de kleine teckel nog in de pup tijd niet al te lange afstanden mag lopen. En dat kwam mij altijd wel goed uit, maar nu de afstanden opgeschroefd worden, moet ik er ook aan geloven, ben ik bang…. Alhoewel ik superblij ben met de kleine vriend, want hij heeft ons leven echt veranderd! We zijn blij met dat nieuwe leven! Zowel Miriam als ik zijn ongeveer 5 kilo afgevallen en voelen ons fitter dan voorheen. Daarnaast genieten wij ook nog eens van het gezelschap van de vrolijke vriend Joep. Geweldig vinden wij het.

2018-04-26-PHOTO-00002285

Vandaag stond dus in het teken van de Duvelskuulroute in het park Maasduinen. De Duvelskuul is een groep vennen in de uitgestoven kommen van de rivierduinen van de Maas. Vroeger werd in dit moerasgebied turf gestoken, waarbij je soms kon wegzakken in het veen. Een enkele reis naar de duivel. Vandaar de naam. Er leven bijzondere planten, zoals het vleesetende kleine zonnedauw, lavendelheide (prachtig!) en kleine veenbes. Deze planten voelen zich thuis bij de natte dopheide. Libellen als de zwarte heidelibel en de zeldzame koraaljuffer jagen rond het water op insecten. Ook salamanders en kikkers doen zich tegoed aan de insecten.

De route is zoals wij hem lopen ongeveer 8,5 kilometer lang. Hij loopt door het landgoed Bleijenbeek, waarover wij al eerder hebben geschreven, in april 2017. We lopen langs de ruine en de golfbaan over de heidegebied rondom de duvelskuul.

2018-04-26-PHOTO-00002282

Het lopen gaat geweldig lekker en ook het weer is redelijk. In de bossen lopen we in de luwte en over de heidevelden voelen we de wind goed te temperatuur drukken. Jas aan en jas uit is het doorlopende proces tijdens de wandeling. Wat is de natuur hier prachtig! De verse kleuren groen in combinatie met de herfstkleuren van de nog liggende bladeren steekt zo mooi tegen elkaar af. De blauwe lucht spiegelend in de vennen, de overvliegende ganzen die zich laten horen, de veelzijdige vogelgeluiden en de totale rust die daarmee gepaard gaan, maakt dat we beiden enorm genieten van de wandeling.

2018-04-26-PHOTO-00002288

De zorgzaamheid van Miriam voor Joep slaat soms wat door tijdens de wandeling. Joep wilde op een bepaald moment even wat drinken en liep een wat te steile slootwand in, waardoor het leek dat hij naar beneden kukkelde. De reddingsactie die toen op gang kwam vanuit de bezorgde Miriam was hilarisch. Mir pakte meteen een lange tak, vroeg of ik die wilde vastpakken aan de ene zijde en zij aan de andere zijde, zodat ze makkelijk beneden bij de oever van de woeste sloot kon komen om Joep te “redden”. Die kleine zag het theater op zich af komen en liep vervolgens om Mir heen tegen de steile wand en kwispelde er lustig op los. Mijn opmerking over dat het een jagershond is en dat hij vanuit zijn DNA zich wel redt in de natuur, bevroor heel even onze romantische wandeling. Ach…ze is super zorgzaam voor de kleine haarbal, maar slaat soms door daarin…de schat! Ik bedoel: bedenk een speeltje voor de hond en Joep heeft hem gehad (en gesloopt), noem het woord botje en weet dat hij alle botjes van alle soorten carnivoren al heeft gehad. Denk aan vroeger dat de hond zijn mand had, Joep heeft 3 manden, een oliedrum-mand, 3 kussens en 4 schapenvachten waarop hij in huis kan liggen. Zo kan ik nog wel doorgaan, maar omdat ik nog een paar dagen met Mir in de camper moet vertoeven, houd ik het hierbij…is beter!!

Maar goed, na de route hebben afgemaakt, en nog tot slot een fikse regenbui op ons koppie te hebben gehad, kwamen we weer terug op de camping en besloten wij om lekker buiten te zitten en te lezen. Echter; het humeur van de vrouw des huizes werd minder en minder totdat ze compleet ontplofte toen de zoveelste onaangekondigde regenbui op ons neerdaalde.

“Wat er ook gebeurt; ik blijf nu zitten waar ik zit, want buienradar zegt dat er niets meer komt”, na deze uitspraak hebben we nog 14x de stoelen onder de luifel gezet om vervolgens bij de eerste zonnestraal alles weer in de zon te zetten. Best veel calorieen verbrand! Maar daarna ook weer tot ons genomen; lekker hapje, kaasjes en drankje erbij! Fijne middag gehad!

Aan het einde van de middag heeft Miriam nog even kleine wandeling met Joep gemaakt en heb ik wat kleine aanpassingen in de camper gedaan. De plastic kappen die de gordijnen aan de voorzijde moeten bijeenhouden, waren kapot en nu met haakjes en elastiek weer vastgemaakt. Jaaa…..ik draai mijn handen niet om voor een uitdagende klus! Miriam is tevreden met het resultaat, dus dat maakt mij extra blij. Nu lekker maaltijd maken en de avond gezellig in de Lambortinki doorbrengen. Ik denk een filmpje kijken. Morgen koningsdag pakken we de scooter en gaan even de dorpen in de omgeving bekijken.

 

24 + 25 April 2018: Nat. Park Maasduinen – De Cokse Heide Afferden

/ martin&miriam / 1 reactie

De komende dagen verblijven wij in Het Nationale Park Maasduinen in Afferden. Dit prachtige nationale park hebben wij eerder bezocht en heeft toen veel indruk op ons gemaakt. In verband met Koningsdag is het een lang weekend en door de donderdag erbij vrij te nemen, kunnen wij dus 5 dagen weg met de camper. Miriam werkt vandaag, dinsdag, nog de hele dag. Ik heb de middag vrij kunnen nemen in Hoogeveen en daardoor de camper helemaal klaar voor vertrek kunnen maken en nog wat boodschappen doen. De woensdag wordt echt slecht weer verwacht, dus dan maar goed de koelkast vullen om niet de deur uit te hoeven als we op de camping staan.

Het lukt ons om 17.30 uur de huisdeur achter ons te sluiten en met de Lambortinki op pad te gaan. Onderweg nog een paar files mee mogen maken, maar goed geluimd komen we de provinciegrens met Limburg over tuffen en zien we dat we nog maar een paar kilometers hoeven naar de Staatsbosbeheer Natuurkampeerterrein De Cokse Heide. De navigatie geeft aan dat we nog maar 4 kilometer hoeven en stuurt ons vervolgens een boerenweggetje in die uiteindelijk overgaat naar een onverhard stuifweggetje. We gaan alsmaar verder naar dichte bossen en smaller wordende weggetjes. Dit kan niet de aanrijroute naar de camping zijn, denken we. Maar ja…toen ook nog de navigatie op het aangekomen adres niet bleek te kloppen (er stond een huis, maar niets te zien van een camping), ontstond er wat onrust onder ons. We wilden namelijk nog wel in het licht aankomen om zodoende makkelijker de camper te kunnen aansluiten en installeren. Vooral het net voor Joep vraagt wel licht….het net zat namelijk helemaal door de war en de stokken ook nog eens…zucht!

Uiteindelijk kwamen we via wat omweggetjes toch nog redelijk op tijd aan op de camping. Zoals jullie inmiddels weten zijn de Staatsbosbeheer campings bij ons favoriet in Nederland.

Over de Cokse Heide kunnen we heel enthousiast worden; wat een heerlijke plek in de bossen is dit zeg!! Alle plaatsen hebben soort van eigen inhammen waar je de camper, tent of caravan kunt plaatsen en daarmee maximaal privacy en uitzicht over de bossen. Gezellige vuurstook-hut voor ons en de plek zelf is groot te noemen. Prachtig en ook deze camping voelt meteen goed! Teleurstellend zijn wel weer de sanitaire voorzieningen. Te weinig wc’s en douches.

Nadat we de camper op zijn plek hadden, bleek de temperatuur buiten nog best aangenaam te zijn en zonder de wind zelfs lekker te voelen. Aangezien we ons hadden voorgenomen om meer buiten te zijn, ondanks de mindere weersverwachtingen, begonnen we al met een bonusmomentje. Direct de stoelen buiten, de nieuwe praktische tafeltjes in gebruik genomen en daarop meteen gezellig kaarsje, drankje en hapjes en zitten maar. Was superavond! Tot ongeveer 22.15 uur buiten gezeten en toen naar binnen gegaan om nog even te lezen en daarna lekker te slapen. Nou….lekker geslapen hebben we. Met zijn drieen totaal in coma gelegen tot de volgende ochtend.

Na het ontbijt, welke we ook nog buiten hebben genuttigd, lekker gedoucht en klaar gemaakt om een flinke wandeling te maken met onze trouwe vriend Joep. De camping zit direct aan het nationale park gesitueerd en ook hier beginnen een paar wandelingen door het Nationale Park Maasduinen.

Een zeer gevarieerd natuurgebied, want duinen in Limburg, dat verwacht je niet zo snel. De Maasduinen zijn dan ook rivierduinen. Deze duinen langs de Maas zijn bijna allemaal met bos begroeid. Bebossen was de enige manier om destijds de omliggende akkers en weidegronden tegen het stuivende zand te beschermen. Het resultaat is een glooiend lint van duinen, verwilderde bossen, stukjes heide, akkers, stuifzanden en blinkende vennen langs de oostoever van de rivier. Staatsbosbeheer beheert het Bergerbos en Bleijenbeek in het noordelijk deel van dit nationaal park, waar wij nu zitten.

Om het gebied te verkennen kun je volop uit wandelroutes kiezen. De Maasduinen ontstonden aan het eind van de laatste ijstijd, toen Rijn en Maas hier grote hoeveelheden zand en klei achterlieten. In droge periodes blies de westenwind het rivierzand tot stuifduinen op. In het golvende landschap duiken soms plotseling flinke heuvels op. Echt prachtig om er te lopen en totaal anders dan de andere zijde van het park, waar wij in een paar jaar geleden verbleven, rondom de enorme plas water in het park.

Na terugkomst van de flinke wandeling, hebben we ons weer geinstalleerd in onze luie ligstoelen en zijn we rustig gaan lezen, vergezeld met een lekkere mok thee. De warmte van de mok was zeer welkom, want we doen echt ons best om veel buiten te zijn, maar met deze temperaturen en buien valt het niet mee. Het wordt zelfs zo erg, dat we maar naar binnen gaan en de verwarming aan doen en weer uit en weer aan en weer uit….Nederlands weer dus!

Maar het mag de pret niet drukken. We vermaken ons best, Joep is opperste staat van opwinding van het vele buiten zijn en de loopse teef van de buren…..Tjonge, Joep heeft de hormonen ontdekt hoor, die kleine g..lneef!!

Nu is mijn meisje bezig  in de keuken om een lekkere preischotel te bereiden. De avond zit er aan te komen en we maken ons op voor weer een gezellige avond in de Lambortinki. Misschien een filmpje kijken of verder in onze Kobo reader om te lezen. Lekker slapen gaan we zeker doen, gezien onze “rozigheid”.

Morgen maar afwachten hoe het weer eruit ziet en met scooter op pad en zeker weer een paar wandelingen maken met elkaar. Miriam sprak net de boswachter en deze gaf nog een paar tips over mooie wandelroutes. We zeggen net: het leven is mooi en goed voor ons (tot nu toe)!

Costa de la Luz – Zuid (Spanje) Het land van de glimlach

/ martin&miriam

De titel van dit blogbericht doet suggereren dat wij in deze contreien verblijven momenteel. Niets is minder waar! Was het maar zo!

Wij zitten momenteel volledig vol met het werk en verder dan plannen maken en mijmeren over het nieuwe camper-seizoen, komen we niet. We kunnen niet wachten om onze Lambortinki uit de stalling te halen en op pad te gaan. Eerste weekend weg is gepland begin april. Het paasweekend weg gaat niet lukken, aangezien Miriam met haar zussen dan naar Bologna gaat. De mannen blijven thuis. Joep en ik gaan het hele weekend alleen maar sport kijken en netflixen. Voor Joep zal het wel Lassie worden en Rataplan en Idefix episodes bekijken. En vanzelfsprekend zal thuisbezorgd.nl ook goede zaken doen in dat weekend. Ik hoop dat ze ook hondenvoer kunnen bezorgen…..met Mayo! Ja, het wordt echt een mannenweekend! Wel ga ik in dat weekend de camper klaar maken, door hem goed te wassen, alle luiken leeg maken, schoonmaken en weer opnieuw inrichten. De watertanks moeten ook even goed onder handen genomen worden. Kortom; alles goed nalopen voordat we ermee weg kunnen begin april.

Afgelopen zondag zaten Miriam en ik dus te mijmeren over onze plannen dit jaar met de camper. De weekenden zullen we redelijk dichtbij huis mooie plekjes zoeken, zoals ons vertrouwde Natuurkampeerterreinen in Drie, Nunspeet, Kuinderbos en in Emmeloord op fijne camperplaats van de familie Baalman. Mijn oude sportmasseur heeft daar een prachtige boerderij, vlakbij natuurgebied Wellerwaard, omgebouwd tot camperplek en is erg goed gewaardeerd door zijn gasten. Faciliteiten zijn goed en je loopt zo het natuurgebied in.

Ook hebben we in de week van Koningsdag een paar dagen geboekt in natuurkampeerterrein De Cokse Heide in Afferden. Tijdens onze zondagswandeling met Joep in het Gelderse Hout in Lelystad, kwamen we oude bekenden tegen: Klaas en Frank. Oude buren van mijn schoonzus en zwager en na jaren liepen we elkaar letterlijk weer tegen het lijf. Bleek dat zij ook fanatieke camperaars waren en dat zij de bestemmingen die wij gedaan hebben met onze camper, veelal ook door hun zijn bezocht. Was erg leuk om vernemen dat zij ook zo enorm genieten van het buitenleven en dan ook vooral via natuurkampeerterreinen. Zij raadden ons aan om dus naar Afferden te gaan, terwijl wij zelf dat besluit net daarvoor samen hadden gemaakt. Toeval bestaat niet. Inmiddels via dit blog alweer een paar keer contact gehad. Camperaars verbroederen…mooi he!

Maar goed; door onze werkzaamheden binnen onze ondernemingen zijn we dus never nooit in staat om langer dan 2 weken weg te gaan met de camper. Dan moet je het toch allemaal redelijk dichtbij houden en ben je dus nooit in staat om het zuiden van Spanje of Portugal te bezoeken. Dat is juist erg jammer, maar juist die omgeving trekt ons enorm om later eens rustig doorheen te rijden en vooral te verblijven. Toekomstmuziek, maar daarom niet minder leuk om je dan nu al een beetje te verdiepen in die omgeving.

Daarom was het zo toevallig dat dit weekend er een tweet op Twitter voorbij kwam van 1 van onze vaste lezers van ons blog: campersmuikjegaatlos.nl  Tenminste; wij hebben regelmatig contact met elkaar over elkaars blog en wij lezen graag hun reisverslagen met de camper. Walter Devenijns en Janine Stougie zijn journalisten die het roer drastisch hebben omgegooid door hun zeer respectabele banen bij nieuwsuitgeverijen te hebben opgegeven om samen een eigen uitgeverij te beginnen van (camper)reisboeken. Samen reizen ze met de camper en schrijven daarover op een manier die ons erg aanspreekt. Zoals journalisten het betaamt zijn ze onafhankelijk, hebben geen belangen bij welk hotel, restaurant of attractie dan ook en omschrijven alles zoals een feitelijke toerist het beleeft en niet zoals een marketinggoeroe het commercieel prikkelend omschrijft.

Dat Walter en Janine nu, na 8 maanden te hebben gereisd langs de Costa de la Luz in zuid Spanje, een prachtig e-boek hebben gepubliceerd, wilden wij dit boek eigenlijk graag hebben om er inspiratie over op te doen en vooral mijmeren…veel mijmeren.

Image-1

Het boek heeft bijna 500 pagina’s vakantieplezier met meer dan 800 foto’s van deze prachtige kuststrook en zijn dorpen, stranden, historische gebouwen etc. Wij vinden vooral de wijze waarop alles is beschreven makkelijk leesbaar, duidelijk en beeldend omschreven vanuit het perspectief van de toerist en wars van enig commercieel opgepoetst materiaal.  We hebben het boek digitaal gedownload via Apple I-books en het leest makkelijk digitaal weg. Ook scheelt het hierdoor weer een kilo in laadgewicht in de camper om het boek mee te nemen. Doordat we deze maand beiden een kobo-reader hebben aangeschaft, scheelt het bij ons sowieso in de camper wel 30-40 kilo aan boeken, die nu in kasten/kisten liggen in de camper. Kan er weer meer proviand mee…

Voorlopig moeten wij het nog even doen met de bestemmingen Drie, Nunspeet en Afferden, maar dromen we stiekem verder over ons toekomstige camperleven in Tarifa, San Fernando, Barbate en Conil de Frontera….

Voor mensen die de komende jaren willen overwinteren (met of zonder camper) in het zuiden van Spanje is dit boek echt een aanrader en leek het ons leuk om dit te delen via ons blog, aangezien wij ook inmiddels al ongeveer 3000 lezers hebben, veelal camperaars.

Voor ons is het nog een paar weken wachten en dan begint het nieuwe camperseizoen met de Lambortinki. We hebben er weer super veel zin in en houden jullie op de hoogte via ons blog!

29 April 2017: Cuijk-Boxmeer-Gennep-Ottersum en Nationaal Park Maasduinen

/ martin&miriam / 6 reacties

Vandaag was de laatste actieve dag van deze minibreak van 5 dagen. Nadat we voor ons doen vroeg opgestaan waren, meteen gaan douchen en klaar maken voor weer een dag rond tuffen met onze scooter door deze regio. We hadden weer een nieuwe route uit de woonkamer van de camperplaats meegenomen en de rit die we uitgezocht hadden was 68 kilometer lang door de bovengenoemde dorpen, stadjes en natuurgebied.

Het weer was veel minder dreigend dan de dagen hiervoor en aan de wind kon je voelen dat er ander weer op komst was. Het voelde al wat milder en had voor ons het gevoel dat het ook de lentegeur meer naar boven bracht. Ondanks dit alles, waren we wel voorzien van handschoenen en Miriam met een muts. Na een half uur rijden op de scooter, zittende als meneer Wijdbeens, voelden mijn “noten” wel hoe koud het was. Daar werd je niet vrolijk van, zal ik maar zeggen.

Maar wat maakte de route de dag goed zeg!! Via eerst binnendoor weggetjes richting Haps, alwaar de lekkerste ijssalon van Nederland is gevestigd. Neeeeeeeej….we zijn daar niet gestopt, maar gewoon doorgereden richting Rijkevoort. Prachtige boerderijen, hoeves, slingerweggetjes en bosgebieden koersen we naar Boxmeer om daar even op te warmen in Restaurant Riche. De eigenaar is een broer van vrienden van mijn zus, maar dat waren we even vergeten toen we daar zaten. We werden geholpen door een nieuwe ober, maar deze was nog niet ingewerkt zal ik maar zeggen. Uiterst vriendelijk qua uiterlijk en taal, maar ik denk dat menig restauranteigenaar niet blij is als zijn medewerker, na 2 koffie te hebben opgeschreven, zegt: Moej gebak?

Nou….ik had liever een volkoren biscuitje gehad, maar Mir zei meteen: ja doe maar! Wat voor gebak heb je? Dah week nie, muk efkes kiekn, was zijn passende antwoord. Ook andere gasten moesten enigzins aan hem wennen, maar zijn gunfactor was enorm, dus het zou vast goed komen met hem!

Opgewarmd gingen we weer op pad en via het knooppunten-netwerk werden we naar Nationaal Park Maasduinen geleidt door de route. Daar passeerden we een prachtige golfbaan, die ons echt helemaal omsloot en waardoor wij dus slingerend doorheen rijden. We voelen ons soms barbaren dat we met de scooter door dit gebied rijden, maar het mag gewoon met een snorscooter.

Aan het einde van de Maasduinen passeerden we opeens een ruine van een kasteel. Het gaat hier om Kasteel Bleijenbeek. Het kasteel komt in de geschiedenisboeken pas voor vanaf 1405 en zijn naam dankt aan de beek die het kasteel omringt…de Bleije Beek. De bouwgeschiedenis van Kasteel Bleijenbeek begon kort voor de 14e eeuw en eindigde voorlopig in 1945, toen het kasteel door een bombardement door de RAF verwoest werd. De ruïne ligt aan de weg van Afferden naar Siebengewald in Afferden te Limburg.

20170429_182132

Nadat we hier even hebben rondgeneusd reden we door en kwamen we langs zulke mooie landschapsweggetjes. Boerenweggetje met daarlangs geknipte knotwilgen, beekje, erg groene weilanden met daarop een aantal bonte koeien in de kleuren rood/wit en zwart/wit. Echt Hollands zal ik maar zeggen, maar wat genoten we van de koeien. De fotograaf was nieuwsgierig, maar de koeien minstens zo…

20170429_162356_wm

C360_2017-04-29-11-41-54-177

Ook hier even gestaan te hebben en met de koeien even contact gehad, wij weer door naar de volgende stop: Gennep. Maar eerst moesten we weer door een bosgebied totdat we bij een overgang met een pontje kwamen. Het pontje had het niet druk en Miriam en ik kregen een prive oversteek op een leeg pontje. Was ook wel weer iets nieuws voor ons.

C360_2017-04-29-11-48-24-448

Na de oversteek slingerend naar Gennep en wat vonden we dit een mooi dorp zeg! Er was veel volk op de been en het dorp oogde erg levendig met natuurlijk brabantse gastvrijheid door de hoeveelheid horeca die er gevestigd was.

C360_2017-04-29-14-05-04-991

Overigens op bovenstaande foto was het erg stil in de straat, maar was helemaal aan het einde van de hoofdstraat…echt!

Wij moesten nog lunchen en besloten daarom ons te laten laven en dorsten in de Stadsherberg in Gennep. Miriam een rijkelijk gevulde burger en frieten en ik nam de Pulled Pork met vloerbrood en salade. Het smaakte zoals het eruit zag! Super lekker!

C360_2017-04-29-13-27-01-721

Het weer werd steeds beter nadat we ons weer klaar maakte voor de laatste etappe van deze trip op de scooter. Nadat we Gennep hadden verlaten, zetten we ons richting Cuijk, alwaar we nog even een boodschapje moesten doen voor het avondeten en morgen de laatste dag bij de camper. Ook de laatste etappe was erg mooi. Wij kunnen iedereen die een fietsweekend of weekendtrip willen maken, deze regio van harte aanbevelen. En wat een vriendelijkheid overal in de straat en winkels. Iedereen groet en maakt een praatje met je. Net buiten Gennep, rijden we weer de natuur in en komen we weer de wijdse wereld tegen, die hier zo kenmerkend is. Vergezichten, mooie weggetjes en veel agrarische grond.

In Cuijk aangekomen zagen we een verschrikkelijk mooie kookwinkel, Via Cannella (www.viacannella.nl). 1400 m2 beleving in het hart van Cuijk! Alles op het gebied van koken, wonen en kinderen, lifestyle en accessoires. Geselecteerd door Elle Wonen, Elle Eten en VT wonen. We hebben ons prima vermaakt daar en zelfs een prachtig servies gekocht van allerlei losse borden, schalen en kommen. Miriam en ik helemaal blij om met een prachtig servies onze gasten thuis te verwennen met een mooie maaltijd en net servies. Alleen…..op een scooter lijkt het ons geen goed idee om dit servies mee te nemen en dus zo gezegd zo gedaan, besluiten we om maar snel nog een dagje Cuijk te plannen met onze auto. Volgende week zaterdag komen we de spullen ophalen. De eigenaar van de zaak vond het prachtig dat we het zo gingen oplossen. Het verzenden per post leek hem al  helemaal geen goed idee. Als oeroude pakketpost-chauffeur van weleer bij PTT Post, kon ik het mij ook goed voorstellen…

Helemaal blij en opgewonden van onze aankoop, zijn we daarna nog even de supermarkt in geweest om de boodschapjes te halen en als een speer terug naar de camperplaats om daar heerlijk in de zon te zitten en te genieten van elkaar, de mensen om ons heen (want wat een fijne sfeer hier onder elkaar!) en het camperleven. Vanavond nog 1 avond in de camper vertoeven en morgen nog de hele dag naast de camper zonnen en lezen. Morgenavond weer terug naar huis, maar wat hebben wij een super week gehad in het Rijk van Nijmegen en Het Land van Cuijk! We komen zeker nog eens terug!