27+28 April 2018: Koningsdag De Cokse Heide

Koningsdag vandaag. Wat gaan we doen? De drukte gaan we zeker niet zoeken, voor zover er sprake is van drukte in de dorpen rondom ons heen. Afferden, Siebegewald, Rimpelt, Wening, Heukelom, Hengeland, Diekendaal; niet echt epische centra van enorme mensenmassa’s, lijkt ons. Eerst maar eens rustig wakker worden en weer klaar maken voor de dag. Miriam wil weer lekker wandelen en heeft een nieuwe route uitgekozen die in de buurt van onze camping begint. We gaan weer op pad en mijn stoere ega draagt weer de rugzak gevuld met water, mueslireepjes, wandelkaart, snoep voor Joep en survivalkit met vuurpijl in geval van nood…tjesus wat neemt ze allemaal mee voor een wandeling van 2 uur, de schat!

Het weer is wat minder, maar we gokken het erop. Het blijft droog, maar het is te warm voor met een jas en te koud zonder jas. Aangezien ik altijd een jas onder mijn shirt aan heb, loop ik maar gewoon zonder jas. We lopen weer lekker en raken een beetje verdwaald door de onduidelijkheid van de kaart. We komen steeds hetzelfde echtpaar tegen met 2 kaninchen teckels en een beagle. Erg leuk stel en al lopende praten we wat over van alles. Vooral de overeenkomsten tussen de karakters van de teckels. Tja..wie had 1 jaar geleden dat kunnen denken over ons; truttig pratend over onze eigen hond. Ongelofelijk hoe in een jaar dit soort zaken kunnen veranderen. De honden zijn helemaal in hun element en spelen leuk met elkaar totdat onze wegen scheiden.

We lopen de laatste wandelroute die Staatsbosbeheer in hun flyer hebben staan en eerlijk gezegd was dit ook de minst boeiende. De omgeving is echt prachtig en het park Maasduinen is echt een favoriet van ons. Maar van deze wandeling hebben we geen foto’s gemaakt, aangezien deze vooral langs wegen en ” gewone” bospaadjes liepen. Bij terugkomst op camping lekker bakkie koffie gezet en praatje gemaakt met buren.

Jammer is wel dat de camping, ondanks de fantastische plekken in het bos, qua faciliteiten ondermaats is. Zeker nu we na de wandeling zien dat inmiddels de camping letterlijk is volgelopen met gasten, zijn de sanitaire voorzieningen van de natuurcamping echt te weinig. Er zijn geen wastafels om je ’s ochtends aan te wassen, per geslacht maar 2 toiletten en 2 douches en een urinoir voor de mannen. Om de afwas aan te doen, zijn er maar 2 plekken en aan deze plekken wast men zichzelf dan ook maar aan, scheert zich daar, epileren de dames alles wat er te epileren valt en is het ene stopcontact daar het centrale oplaadpunt van ongeveer 50 smartphones. Door de camper redden wij ons super in ons eigen badkamertje en hebben we eigenlijk niets echt nodig van de camping, behalve stroom. Eigenlijk dat ook niet eens, gezien onze zonnepanelen op het dak, maar wij nemen altijd toch de stroom van de camping. De discussie gaat dan ook tussen de gasten over wat je mag verwachten op een natuurkampeerterrein in vergelijking met een commerciele camping. Plat gezegd was de conclusie dat wanneer je niet in het bos mag plassen en poepen en je wel ongeveer 150 mensen op het terrein hebt, je moet zorgen voor voldoende faciliteiten voor je gasten. En als we dan ook nog eens de de verschillen in de diverse Staatsbosbeheer-campings (www.logerenbijdeboswachter.nl = aanrader!!) in ogenschouw nemen, dan mag je net zoals bij bijvoorbeeld bij McDonalds (willekeurig voorbeeld hoor…) verwachten dat er uniformiteit is mbt de sanitaire voorzieningen en andere faciliteiten. Deze camping heeft bijvoorbeeld ook geen afstortplaats voor het douchewater van de camper. Ja, mensen…dit soort discussie’s heb je wel eens met campinggasten. Je kunt er maar druk mee zijn met deze dilemma’s. Oh ja, we hadden het hierover bij de afwas. Echt een mannenklus blijkt tijdens deze dagen.

Na de wandeling komen we weer terug bij de camping en gaan we in relax-stand. Ik pak nog even de scooter om nog wat boodschappen te halen en zie onderweg dat in de dorpen die ik passeer voordat ik in Bergen aankom, er niet veel te doen is. De supermarkt van Jan Linders is open en daar haal ik heerlijke verse asperges en alles wat erbij hoort. Tevens nog wat andere artikelen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken en weer terug naar Mirreke om de Koningsdag te vieren. We lezen lekker in onze Kobo’s en pakken wat magazines erbij om inspiratie op te doen waar we in de zomer heen gaan op vakantie. Blijven altijd levendige onderwerpen. Naast ons komen nieuwe buren staan en ik vlieg wat met mijn drone om te oefenen en wat foto’s te maken.

Fout
Deze video bestaat niet

Rustige dag verder en na het avondeten, besluiten Mir en ik nog even bij de vuurplaats te gaan zitten bij andere mensen. Erg leuke mensen en super gezellige gesprekken. Ook kwam er nog een mevrouw binnen stappen die meteen vroeg wie de broer van Annette was. Ik dus! Bleek het om een zus van een vriendin van mijn zus te gaan. Ook heel apart, maar leuk dus!

Toen het begon te regenen, voor de zoveelste keer deze week, besloten we allemaal maar naar de plek te gaan en de avond onderdak te vinden in een ieder zijn eigen kampeermiddel. Redelijk op tijd weer in ons mandje gegaan en weer heerlijk geslapen.

De volgende dag, zaterdag, bleek het weer er niet best uit te zien en besloot Miriam toch een fikse wandeling te gaan maken met Joep. Ik haakte af, want door de flinke wandelingen van de laatste dagen, spelen allerlei kwalen bij mij op. Vooral mijn knie en de oude kwaal hielspoor spelen weer op. Hielspoor heb ik niet zo’n zin in, ben blij dat ik er al maanden weer vanaf ben. Kortom; ik druk mijn snor en blijf alleen achter bij de camper, terwijl Mir weer de natuur op zoekt.

Ik lees lekker mijn boek uit en zorg dat het toilet weer geleegd word. Als Miriam terug komt, gaan we weer in relax-stand en eten we wat. Het weer is koud en regenachtig en nodigt niet uit om nog wat te ondernemen. We worden wel wat chagrijnig om steeds de stoelen buiten de luifel te plaatsen en vervolgens bij een bui weer onder de luifel te zetten. We zitten binnen en eigenlijk doen we dit deze week te vaak, in relatie tot wat we hadden verwacht van de weersvoorspellingen. Het valt tegen om veel binnen te zitten en we zeggen allebei tegelijk dat we in de zomer de zon gaan opzoeken en niet naar Wales / Schotland gaan. Here we go again…ook vorig jaar kwamen we tot deze conclusie en hebben we onze bootovertocht via Marktplaats verkocht. Ook nu gaan we dit weer doen, want met elke dag regen in combinatie met een hondje in een camper, is niet wenselijk. De natte kleding van ons en de natte vacht van Joep vinden wij niet echt bevordelijk voor het leefklimaat in de camper. Ons humeur slaat om als we weer druppels op onze camper horen neerkomen. De lucht ziet er dreigend uit en allebei zeggen we; we kappen er voor nu mee en gaan naar huis. Als een geoliede machine ruimen we alles op, pakken alles in en starten de camper om binnen 15 minuten huiswaarts te gaan. Een dag vroeger als gepland, maar de laatste dag voegt niets meer toe als je verwacht om alleen maar binnen te zitten in de camper door de regen.

Onderweg zijn vinden we ook erg leuk en al rijdende praten we lekker verder wat nu de plannen zijn voor de komende weken en maanden. Mir zit lekker op haar smartphone inspiratie op te doen, Joep ligt lekker in zijn bench te slapen en ik stuur richting huis. Zaterdagavond eten we dus gezellig limburgse asperges thuis, lekker wijntje erbij en even de camper leeg halen. Ook thuiskomen is fijn! Met hemelvaart gaan we weer zo’n 5 dagen weg, maar we hopen echt dat het weer dan vele malen beter is dan deze afgelopen 5 dagen. We zullen zien!

27 en 28 juni: Lac du Remoray naar Lac du Annecy

Wakker worden op je verjaardag in Frankrijk in Eguisheim, heerlijk ontbijtje en spullen inpakken om weer te beginnen aan een volgende etappe. Binnen no time hadden we ook nog de watertanks gevuld en geledigd en toilet weer klaar gemaakt voor de komende dagen. Onderweg naar de Jura richting het Meer van Annecy. Een afstand die we waarschijnlijk niet in 1 dag willen doen, maar nog ergens een tussenstop te maken. We zien wel! Dat is het mooie van een camper; stoppen waar je maar wilt. Ook hebben we besloten om niet door Zwitserland te gaan rijden, want we rijden erg dicht langs hun grens, maar we hebben het niet zo op de zwitsers.

Onze speciale camper-navigatie ingesteld op vermijden van snelwegen en vermijden van grensoverschrijdingen en maar kijken hoe hij ons stuurt. Wel we hebben geboft met de route. Door de Elzas wijngebieden langs de wijnranken rijden. Mooie boerderijen in een een wat duitse stijl in plaats van in onze ogen Frans zou moeten zijn. De slingerende wegen door de heuvels en bossen laten ons een gebied zien wat we nog nooit gezien hadden. Niet omdat het zo bijzonder mooi was, maar eigenlijk omdat het nooit bij ons opgekomen was om daarheen of langs te gaan naar welke vakantiebestemming dan ook. Het heeft ons erg verrast.

Rijdend door de kleinste dorpjes, tractoren aan het werk op het land, grote ronde balen met stro over een  heel weiland verspreidt. Rustig tuffend rijden we richting de Jura en komen aan het eind van de middag bij Lac de Remoray.

13522772_10208267273093049_3630339360721717570_o

We zien een camping en besluiten daar maar ons kamp op te slaan. Weinig mensen nog op de camping, dus het rijk alleen. Alleen een paar sneue gescheiden mannen in een oud caravannetje. Tenminste; dat is onze veronderstelling. Het was prachtig weer en Miriam besloot om een wandelingetje te maken rondom het meertje. Daarna lekker ge-bbqt samen onder de blauwe lucht. Lekker onder wol en morgen verder naar de volgende bestemming. Het was hartverwarmend om te zien hoevvel felicitaties ik via social media heb ontvangen vandaag. Ik voelde mij echt jarig!

13490654_10208267276533135_7322309189220845537_o

 

 

13558717_10208267273813067_2836761338361847649_o

Vannacht heerlijk geslapen en rustig wakker worden, ontbijtje en hup weer gaan met de camper. Wat een prachtige rit! Ook de bergen waren goed te doen door onze oude Lambortinki, waardoor ik ook relaxt kon rijden. Geen enorme slierten auto’s achter mij, dus dat scheelt een hoop stress!

13483400_10208273592571032_6412288025711275274_o

Afwisselende landschappen, mooie en lelijke dorpen wisselden zich af. We hadden prachtig weer en onderweg langs de weg met uitzicht op bergen lekker geluncht. We wilden op tijd in Annecy zijn om hopelijk nog even de stad in te gaan. Uiteindelijk is dit niet gelukt en hebben we na het vinden van een erg leuke camping Aloui in Sevrier, vlak nabij Annecy, gezellig voor de camper zitten borrelen en weer wat vlees en groenten op de grill gegooid. Nu lekker in zwoele avond sfeer lekker blog schrijven. Ik heb niet zoveel inspiratie eerlijk gezegd. Hopelijk maken de foto’s een hoop goed!

13559207_10208273595051094_5371187139025264112_o

Morgen staat een grote scooterrit rondom het meer van Annecy op de planning.

Dinsdag 23 juni, Durness naar Altandhu

De ochtend begon met vreselijk balen! Na het ontbijt gingen we naar buiten om de scooter op het scooterrek te plaatsen en toen hij op het rek stond, zag ik dat de achterband over de gehele zijkant was beschadigd en zelfs bijna tot aan karkas doorgesleten. Wat bleek; de nieuwe verzwaarde vering die ik erop heb laten zetten, heeft tegen de zijkant van de band aangezeten en heeft deze helemaal weggesleten tijdens het eerste ritje samen van een uur rijden. He-le-maal aan gort gereden. Einde scooter avontuur deze vakantie. We zijn er ziek van! Eerst moet je 7 maanden wachten totdat je eindelijk je gekochte scooterrek geplaatst krijgt op je camper, zodat je al een vakantie zonder scooter hebt moeten doen. Dan nu dit; koop je bij erkend scooterbedrijf een verzwaarde verenset, laat je vervolgens er door hun eigen monteur opzetten. Die zegt nog; “is wel krap allemaal, maar het past.” Dus niet!! We hadden zo’n schik met het scootertje hier, dat we overwegen om morgen in Ullapool naar een scooterdealer te zoeken om de band en veer weer te laten wisselen.

20150623_090541

Toen begon vervolgens de omvormer weer op alarm te piepen. Deze was tijdelijk geplaatst door onze camperdealer, omdat onze nieuwe omvormer voor garantie terug naar importeur moest. Ook deze liet ons in de steek, leek het. Ik met al mijn technische vernuft (vergelijkbaar met een prehistorisch fossiel) op zoek naar de storing. Bleek er een kabeltje ergens niet goed te zitten. Nu werkt het weer, dus als we in het wild kamperen, hebben we in ieder geval stroom om de tandenborstel, de laptop, baardhakkelaar en mobiele telefoons op te laden. Tja….ik weet het; allemaal geen levensbedreigende beperkingen als het niet werkt, maar toch…we zijn er zo aan gewend.

Nadat we op onze camping voor vertrek alle tanks hebben geleegd of gevuld, gaan we op pad richting Altandhu via een prachtige weg. Deze weg hebben we grotendeels vorig jaar al gereden, maar er zitten nog steeds stukken tussen die we nog niet gehad hebben. Verkeer is er op deze normale werkdag ook niet te bespeuren op een enkele auto na. Kortom; we hebben alle rust om ons heen om te stoppen wanneer we willen en niemand tot last te zijn met de redelijke grote camper op een enkelbaans weggetje. Deze weg moesten we zo’n 50 kilometer volgen, voordat we echt in de verlaten wereld verdwenen.

Onderweg zoals gewoonlijk mooie meren gezien, met op de achtergrond de bergen, die met hun schaduw in de meren weerspiegelden. Geen rimpeltje op het water en echt spiegels. De bergen zien er qua vorm zo uiteenlopend uit, zodat je na iedere bocht weer een ander schilderij in rijdt. Miriam is veel aan het fotograferen en video opnamen aan het maken. Ze is helemaal in haar nopjes. Dit landschap vinden we beiden zo vreselijk lekker voelen om ons heen.

C360_2015-06-23-13-53-14-192C360_2015-06-23-10-45-03-572

Onderweg stoppen we om langs een meer te gaan lunchen. Met de bergen op de achtergrond en het meer pal naast onze camper genieten we van een heerlijk broodje met schotse gerookte zalm, met pesto en wit wijntje.

C360_2015-06-23-12-27-07-671

Vervolgens gaan we verder en rijden weer een stukje. Dat is het mooie van de camper; je hebt altijd alles bij je en kunt gaan staan waar je wilt, wanneer je wilt. Veel vrijheid dus. Na verloop van een aantal kilometers zien we een hele mooie kasteelruine staan, Ardvreck Castle. Dit kasteel stond statig op een soort schiereiland,  op de punt dichtst bij het water. De camper daar op parkeerplaats gezet en wandelend naar het kasteel gegaan om daar e.e.a. te bekijken. Ongelooflijk hoeveel mensen troep achterlaten bij zo’n toeristische plek. Walgelijk! Zakjes met hondepoep, etensresten, papiertjes en lege flessen. Je kunt er toch niet bij dat men naar zo’n mooie plek gaat, meestal als toerist, maar dan troep achterlaat. De gevangenissen die we in het kasteel zagen, mogen wat ons betreft gebruikt worden voor dit soort lieden en laten composteren. Goede gevangenissen trouwens…ietwat primatief, zeg maar gerust middeleeuws. Niets mis mee!

C360_2015-06-23-13-13-28-667 C360_2015-06-23-13-15-45-707 C360_2015-06-23-13-21-19-726

Het laatste stuk na het kasteel naar onze volgende overnachtingsplek was ook werkelijk prachtig. Ook hier eigenlijk hetzelfde als overal, zoals we beschreven. We kunnen er eigenlijk niets meer aan toevoegen. Slingerend door de natuur en langs de meren komen we uiteindelijk aan bij de Am Fuaran Bar & Camping. Vorig jaar hebben we hier een paar keer biertje gedronken en heerlijk gegeten met onze vrienden Neil en Yvonne en ook toen zeiden we dat we hier terug zouden komen als we een camper zouden hebben. Wel; hier zijn we weer!! Prachtige plek met de zee direct voor onze camper. Niet zo spectaculair als gisteren, maar ook zeker wel de moeite waard.

C360_2015-06-23-14-52-28-753

Nadat we kamp hadden opgemaakt, heeft Miriam de was gedaan en heb ik heerlijk gelezen in een tweetal leuke boeken; Altijd Viareggio van Rick Nieman en Topshow van De mannen van Voetbal International. Altijd Viareggio was leuk omdat er hele herkenbare humor en situaties van motorrijders beschreven staan. Ik moest aan mijn eigen Mild Hogs denken (we zijn inmiddels allemaal 50+). Topshow is gewoon een lekker “leestvoordevuistweg”-boek.

Tot slot hebben we vanavond heerlijk gegeten in de Am Fuaran Bar tussen een werkelijk terminaal uitstralende familie, waar niemand met iemand sprak en doodstil het eten naar binnen werkte met een chagrijnige kop. Wij worden daardoor juist drukker en drukker en hebben dus een gezellige avondmaal genoten.

Nu weer warm in de camper, blog schrijven en Mir aan het lezen. Morgen eerst naar Ullapool om voor een paar dagen boodschappen te halen omdat we de komende dagen in het wild gaan kamperen, dus geen WiFi in de buurt om te kunnen bloggen. Jullie zullen dus even moeten afkicken met alle 1428 volgers (tis wat he??), maar we zijn er weer over een paar dagen.

Wij vinden het een beetje spannend om de komende dagen “los” te staan ergens midden in de natuur, zonder iemand in de buurt… Jullie horen het nog hoe dat is bevallen! Tot dan!