De ochtend begon met vreselijk balen! Na het ontbijt gingen we naar buiten om de scooter op het scooterrek te plaatsen en toen hij op het rek stond, zag ik dat de achterband over de gehele zijkant was beschadigd en zelfs bijna tot aan karkas doorgesleten. Wat bleek; de nieuwe verzwaarde vering die ik erop heb laten zetten, heeft tegen de zijkant van de band aangezeten en heeft deze helemaal weggesleten tijdens het eerste ritje samen van een uur rijden. He-le-maal aan gort gereden. Einde scooter avontuur deze vakantie. We zijn er ziek van! Eerst moet je 7 maanden wachten totdat je eindelijk je gekochte scooterrek geplaatst krijgt op je camper, zodat je al een vakantie zonder scooter hebt moeten doen. Dan nu dit; koop je bij erkend scooterbedrijf een verzwaarde verenset, laat je vervolgens er door hun eigen monteur opzetten. Die zegt nog; “is wel krap allemaal, maar het past.” Dus niet!! We hadden zo’n schik met het scootertje hier, dat we overwegen om morgen in Ullapool naar een scooterdealer te zoeken om de band en veer weer te laten wisselen.
Toen begon vervolgens de omvormer weer op alarm te piepen. Deze was tijdelijk geplaatst door onze camperdealer, omdat onze nieuwe omvormer voor garantie terug naar importeur moest. Ook deze liet ons in de steek, leek het. Ik met al mijn technische vernuft (vergelijkbaar met een prehistorisch fossiel) op zoek naar de storing. Bleek er een kabeltje ergens niet goed te zitten. Nu werkt het weer, dus als we in het wild kamperen, hebben we in ieder geval stroom om de tandenborstel, de laptop, baardhakkelaar en mobiele telefoons op te laden. Tja….ik weet het; allemaal geen levensbedreigende beperkingen als het niet werkt, maar toch…we zijn er zo aan gewend.
Nadat we op onze camping voor vertrek alle tanks hebben geleegd of gevuld, gaan we op pad richting Altandhu via een prachtige weg. Deze weg hebben we grotendeels vorig jaar al gereden, maar er zitten nog steeds stukken tussen die we nog niet gehad hebben. Verkeer is er op deze normale werkdag ook niet te bespeuren op een enkele auto na. Kortom; we hebben alle rust om ons heen om te stoppen wanneer we willen en niemand tot last te zijn met de redelijke grote camper op een enkelbaans weggetje. Deze weg moesten we zo’n 50 kilometer volgen, voordat we echt in de verlaten wereld verdwenen.
Onderweg zoals gewoonlijk mooie meren gezien, met op de achtergrond de bergen, die met hun schaduw in de meren weerspiegelden. Geen rimpeltje op het water en echt spiegels. De bergen zien er qua vorm zo uiteenlopend uit, zodat je na iedere bocht weer een ander schilderij in rijdt. Miriam is veel aan het fotograferen en video opnamen aan het maken. Ze is helemaal in haar nopjes. Dit landschap vinden we beiden zo vreselijk lekker voelen om ons heen.
Onderweg stoppen we om langs een meer te gaan lunchen. Met de bergen op de achtergrond en het meer pal naast onze camper genieten we van een heerlijk broodje met schotse gerookte zalm, met pesto en wit wijntje.
Vervolgens gaan we verder en rijden weer een stukje. Dat is het mooie van de camper; je hebt altijd alles bij je en kunt gaan staan waar je wilt, wanneer je wilt. Veel vrijheid dus. Na verloop van een aantal kilometers zien we een hele mooie kasteelruine staan, Ardvreck Castle. Dit kasteel stond statig op een soort schiereiland, op de punt dichtst bij het water. De camper daar op parkeerplaats gezet en wandelend naar het kasteel gegaan om daar e.e.a. te bekijken. Ongelooflijk hoeveel mensen troep achterlaten bij zo’n toeristische plek. Walgelijk! Zakjes met hondepoep, etensresten, papiertjes en lege flessen. Je kunt er toch niet bij dat men naar zo’n mooie plek gaat, meestal als toerist, maar dan troep achterlaat. De gevangenissen die we in het kasteel zagen, mogen wat ons betreft gebruikt worden voor dit soort lieden en laten composteren. Goede gevangenissen trouwens…ietwat primatief, zeg maar gerust middeleeuws. Niets mis mee!
Het laatste stuk na het kasteel naar onze volgende overnachtingsplek was ook werkelijk prachtig. Ook hier eigenlijk hetzelfde als overal, zoals we beschreven. We kunnen er eigenlijk niets meer aan toevoegen. Slingerend door de natuur en langs de meren komen we uiteindelijk aan bij de Am Fuaran Bar & Camping. Vorig jaar hebben we hier een paar keer biertje gedronken en heerlijk gegeten met onze vrienden Neil en Yvonne en ook toen zeiden we dat we hier terug zouden komen als we een camper zouden hebben. Wel; hier zijn we weer!! Prachtige plek met de zee direct voor onze camper. Niet zo spectaculair als gisteren, maar ook zeker wel de moeite waard.
Nadat we kamp hadden opgemaakt, heeft Miriam de was gedaan en heb ik heerlijk gelezen in een tweetal leuke boeken; Altijd Viareggio van Rick Nieman en Topshow van De mannen van Voetbal International. Altijd Viareggio was leuk omdat er hele herkenbare humor en situaties van motorrijders beschreven staan. Ik moest aan mijn eigen Mild Hogs denken (we zijn inmiddels allemaal 50+). Topshow is gewoon een lekker “leestvoordevuistweg”-boek.
Tot slot hebben we vanavond heerlijk gegeten in de Am Fuaran Bar tussen een werkelijk terminaal uitstralende familie, waar niemand met iemand sprak en doodstil het eten naar binnen werkte met een chagrijnige kop. Wij worden daardoor juist drukker en drukker en hebben dus een gezellige avondmaal genoten.
Nu weer warm in de camper, blog schrijven en Mir aan het lezen. Morgen eerst naar Ullapool om voor een paar dagen boodschappen te halen omdat we de komende dagen in het wild gaan kamperen, dus geen WiFi in de buurt om te kunnen bloggen. Jullie zullen dus even moeten afkicken met alle 1428 volgers (tis wat he??), maar we zijn er weer over een paar dagen.
Wij vinden het een beetje spannend om de komende dagen “los” te staan ergens midden in de natuur, zonder iemand in de buurt… Jullie horen het nog hoe dat is bevallen! Tot dan!
Camperjoy 