De afgelopen 2 dagen hebben Miriam en ik op deze camping heerlijk genoten van de omgeving in The New Forest. Toen we vanmorgen wakker werden zagen we dat er super veel mensen op de camping waren komen te staan in verband met het vrije lange weekend van de engelsen. Vele gezinnen hebben gisteravond laat nog hun tenten opgezet en we staan dus inmiddels omsingeld op onze plek.
Er moet ons ook nog wat anders van ons hart; wat kun je soms toch begaan zijn met mensen om je heen en weet je niet wat je moet doen en of het verstandig is om te doen wat je zou willen doen. Wat is het geval? We hebben dus de afgelopen 2 dagen een buurmeisje of buurvrouw gehad die alleen bivakkeerde voor haar tent, nogal in barbaarse omstandigheden, gezien het weer en de temperatuur van dit weekend. We konden niet onze ogen afhouden van deze jongedame en hadden allebei een nogal “ach gut….” gevoel. Laat ik eerst een beeld schetsen van wat wij 2 dagen hebben gezien…
Bij dit meisje kregen we allebei het gevoel dat ze alleen op vakantie was, omdat ze niemand had om met haar mee te gaan. Maar omdat ze toch het weekend weg wilde, toch maar was gegaan. De dag voordat ze ging, heeft ze op het allerlaatste moment nog tentje gekocht met wat spulletjes, die ze allemaal nog uit de verpakking moest halen voordat ze alles in gebruik kon nemen. Vervolgens heeft ze de tent opgezet en heeft ze er 2 dagen zo bijgezeten. Tussentijds ging ze regelmatig in haar auto zitten om warm te worden, want ook deze kleding heeft ze 2 dagen aangehad. Zonder Jas. Vooral de momenten dat ze een tijdschrift pakte en erbij ging zitten, voor haar tent, op een manier die moest uitstralen hoe lekker ze het had. Vooral ook het bosje bloemen voor haar tent, speciaal meegenomen voor dit weekend, moest een huiselijk warm gevoel geven.
Wij zaten binnen, met een heerlijke warme maaltijd, kacheltje aan, drankje erbij en comfortabel zittend op leren stoelen en banken. Zij op koude grond, op dekentje, in legging en blote benen in zomermuiltjes.
Ons dilemma was dan ook; zullen we haar uitnodigen en vragen of ze mee-eet met ons en gezellig wijntje meedrinkt? Kun je dat wel maken? Ze had immers al een kant en klare wokprut in heet water gegeten en zat op haar “gemak” de engelse versie van “Vriendin” te lezen.
We zaten er echt mee en oprecht voelden we ons lullig en ongemakkelijk. Uiteindelijk hebben we het toch maar niet gedaan. Bang om haar te kwetsen of gewoon stom te zijn tegen haar. Jammer dan dat je toch niet spontaan durft te wezen….je doet het immers vaak toch niet goed, terwijl je bedoelingen dat wel zijn.
Maar goed…dit beeld heeft ons al dagen in de greep:
Na dit te hebben gedeeld met jullie, zijn we op pad gegaan naar onze volgende stop; Pevensey, een plaatsje aan de kust van East Sussex. Redelijk al op weg naar Folkestone, waar we onze vrienden Kees en Jose, ook reizend met camper, gaan ontmoeten morgen. Onderweg kwamen we verschillende landschappen tegen. Industrieel en saai, maar ook prachtig en groen! Engeland is echt mooi! Wij zouden een ieder aanraden om toch eens te overwegen om ernaartoe te gaan.
Aangekomen aan de kust reden we het dorpje Pevensey in op zoek naar onze camping die we in gedachten hadden. Daar aangekomen vonden we dat het er erg druk was en ook dat de ligging van de camping niets had om ervoor te blijven. Waarschijnlijk hadden ze toch geen plek, dus wij maar doorrijden naar het alternatief, een paar kilometer verderop.
We dachten echter wel dat het mogelijk was dat daar ook geen plaats was omdat alle engelsen aan het kamperen zijn dit weekend. Op goed geluk maar aangeklopt bij Camping Fairfields Farm in Pevensey, Sussex. Hele aardige eigenaar gesproken over voetbal en de camping en we hadden nog een plek, dus we staan weer gestald voor vannacht.
Aangezien dit dorpje er ook weer mooi uitzag, wilden we meteen op pad om dit dorpje te bekijken en in ’n pub een lunch te nuttigen. Mooie wandeling gemaakt langs kasteel en oude huisjes en toen pub ingerold. Daar zat voor 250 jaar gevangenisstraf bij elkaar, maar het oogde allemaal wel gezellig en ook de Fish and Chips was weer verrukkelijk. Na onze biertjes en wijntjes te hebben opgedronken zijn we maar weer wandelend terug naar camper gegaan. Het is geen weer om buiten te zitten; het zou zo november kunnen wezen!
Daarom; binnen lezen en mooi vroeg onder de wol, aangezien dit geen dorp is waar je uit je dak kan gaan ’s nachts..(Niet dat wij dat nog van plan zijn!)
Morgen echt de laatste etappe in Engeland; we hebben afgesproken om nog 1 nachtje samen met Kees en Jose te gaan staan om ervaringen uit te wisselen. The Black Horse Farm Caravan Club Site in Folkestone. Daarna nog een nachtje ergens in Nederland staan, voordat we weer thuis komen.
