Deze week konden wij met ons werk goed te plannen een vijftal dagen weg met onze camper. Dinsdag na het werk weg gegaan, woensdags zijn we altijd samen vrij, donderdag Koningsdag en dan vrijdag 1 “snipperdag” nemen en vervolgens het gehele weekend weg, maakt dus dat we 5 dagen op pad konden met onze Lambortinki. Gisteren na het werk vlug alles inpakken en iets voorlopend op schema konden we om 18.00 uur via de snelweg richting Groesbeek rijden. Onderweg net buiten Lelystad zag mijn broer Jos ons rijden en belde ons met de mededeling dat voor Harderwijk dikke file stond en dat we beter via Zeewolde, Amersfoort en dan de A30 konden rijden. Zoals als jongste broer betaamt, luisterde ik gehoorzaam naar mijn oudere broer! Vervolgens een half uur later verketterde ik hem omdat we vlak voor de afslag naar de A30 in een nog dikkere file stond. Tenminste; als je over een file praat is het vaak dat je dan toch af en toe van je plek rolt totdat je 30 meter later weer op de rem trapt en stilstaat. Deze file was er eentje onder de noemer: parkeren!! We hebben ruim 45 minuten als een rat in de val in een stilstaande file gestaan en zelfs keuvelend tegen een vangrail met medereizigers gekletst. Er was namelijk een ongeluk gebeurd met 5 auto’s en behoorlijke blikschade. Alles stond muurvast. Maar uiteindelijk konden we weer op pad en daardoor kwamen we rijkelijk laat aan op de geplande camping.

Dit keer wederom een camping vanuit het Groene Boekje en Natuurkampeerterreinen. Kleinschalig en redelijk primitief qua faciliteiten. Aangekomen op de Camping Het Smokkelpad in Groesbeek, konden we direct onze plaats in gebruik nemen en ons klaarmaken voor het avondmaal. Het Smokkelpad stamt nog uit de tijd dat er nog strenge grensposten waren tussen Nederland en Duitsland. Via dit pad kon men zo vanuit Groesbeek, richting Cranenburg lopen om vooral tabak en alcohol het land binnen smokkelen. Precies op deze voormalige grens staan we met onze rijdende woonhuis uitkijkend op een weiland. Prachtige plek en door de slechte weersverwachtingen niet druk. Er staan nog een paar Eriba caravans, die een clubweekend hebben doorgebracht hier. De beheerder Ton was erg vriendelijk en hartelijk en was speciaal voor ons open gebleven om ons te ontvangen.

Het avondmaal was voor onze maatstaven erg belabberd te noemen. Normaal vindt Miriam het leuk om in de camper te koken, maar nu we zo laat aankwamen (20.45 uur) hebben op culinaire wijze Saucage Du Knak met Panne du Oer gegeten. In de volksmond ook wel te oud brood met knakworst genoemd. De komende dagen hebben we elkaar beloofd om lekker te koken of ergens onderweg met de scooter een hapje te eten. Na het eten nog even samen gelezen en wel met ieder zijn eigen boek, dus niet echt samen….

Na een lekkere nachtrust en het inmiddels standaard ontbijt, hebben we ons gedoucht en waren we klaar om met onze scooter een rit te plannen. Tot onze schrik heeft na zijn laatste update, onze Mio Fietsnavigatie het begeven. Nu dan toch maar via de witte ANWB fietsborden de wegen volgen. Komt goed! De zon scheen toen we wilden ontbijten, dus hebben we heerlijk buiten gegeten. Erg fijn als je verwacht dat de komende dagen slecht weer is verwacht en toch opeens kunt genieten van de zon.

Eerst op pad naar het net over de duitse grens gelegen Kranenburg. Het plaatsje ligt in de Kreis Kleve in het Neder Rijn gebied. Kranenburg werd in de 13e eeuw gesticht door de Graven van Kleef. De eerste historische bronnen vermelden een Burg Kranenburg uit 1270 en een kerk uit 1277. Sinds 1924 bezit de plaats stadsrechten.

Door de vondst van een ‘wonderbaarlijk kruis’ kreeg de plaats in 1308 betekenis als bedevaartsoord. Nog jaarlijks vindt een kruisprocessie plaats als hoogtepunt van de bedevaart van Kranenburg. In 1370 kwam het gebied van Kranenburg, dat tussendoor aan de ‘Heren van Horn”verpacht was geweest, terug aan Kleef. In deze tijd bestond in het stadje een eerste vestingwal. Rond 1400 werd er een nieuwe burcht gevestigd met een stenen vestingmuur en twee poorten. Het aantal torens is niet bekend; wel weet men dat de meest zuidelijke toren als windmolen gebruikt werd.

Bovenstaande tekst doet vermoeden dat er toch wel veel te zien viel op historisch vlak, maar dat viel tegen. Er waren nog resten van een stadsmuur en er stond nog een gedeelte van een poort, maar dat was het! Kortom; we zijn de scooter even af geweest om wat foto’s te schieten en toen met gierende banden terug naar Nederland en wel Groesbeek specifiek.

Al rijdende door Groesbeek viel ons op dat er veel bouwwerkzaamheden in het centrum waren. Het maakte het er niet gezelliger op qua entourage, maar al slenterend door het dorpje kwam Miriam toch weer wat winkeltjes tegen en nadat we ook het even een prachtige meubelzaak hadden bezocht met veel woonaccessoires (godzijdank waren we met de scooter, anders was er vast wel weer wat ingeladen…), kwam de zon weer door en zeiden we tegen elkaar dat we deze momenten met de dreigende luchten om ons heen moesten koesteren en er van genieten. Dus gezellig in Grand Cafe De Spil een koffie gedronken met elkaar en nog “wat erbij”.

Na deze korte tussenstop besloten we om de scooter te pakken en een mooie rit door de natuur te plannen. Al slingerend door de mooie bossen rondom Groesbeek en door een heuvelachtig landschap rijdend kwamen we langs het Groesbeek Canadian War Cemetary. Een indrukwekkende locatie op een heuvel waarop ruim 2600 soldaten begraven liggen. Deze soldaten kwamen uit verschillende landen, maar vooral Canadezen, Engelsen, Fransen en Nederlandse helden die voor onze vrijheid hebben gevochten en waarvan hun families een zware tol hebben moeten betalen. Het is erg indrukwekkend om door deze gedenkplaats te lopen. De hoeveelheid grafzerken overvalt je en geeft je ook te denken over hoe nu de situatie in de wereld is. We zeggen wel altijd: Dit nooit weer! Nooit weer! Maar kijk eens om ons heen waar we nu staan met betrekking tot de wereldvrede.

We hebben daarna weer de scooter gepakt en zijn via allerlei weggetjes opeens Nijmegen ingereden en vervolgens naar het centrum gereden. De lucht was erg dreigend qua hagel en regen, dus besloten we eerst maar te gaan lunchen en lopende door de stad kwamen we net op tijd nog droog binnen in Brasserie Het Vlaams Arsenaal, een erg gemoedelijke eetgelegenheid in een middeleeuws pand, waarnaast ook direct allerlei prachtige winkeltjes waren. Het was bommetje vol in de brasserie en de sfeer was prima, mede door het erg vriendelijke personeel. In alle rust geduldig op onze lunchgerechten gewacht en lekker met elkaar gekletst over alles wat we nog van plan zijn en allerlei andere onderwerpen die aan de orde kwamen.

Aangezien de regen inmiddels met rasse schreden op ons af kwam na de lunch, besloten we om niet direct met de scooter weer richting Groesbeek te gaan rijden, maar onverwachts even bij mijn nicht Irma langs te gaan, die ook in Nijmegen woont. We hadden al via Facebook even contact gehad en aangegeven dat we misschien even aan kwamen om haar na jaren weer even te zien. Altijd goede herinneringen aan haar gehad vanuit mijn jeugd, toen we samen met beide gezinnen op vakantie gingen. Erg leuk om haar weer even gesproken te hebben en jammer dat we niet meer tijd hadden om meer te horen over haar reizen van de afgelopen jaren. Ze was net terug uit Cambodja, Vietnam en Laos, maar daar eigenlijk niet veel over kunnen hebben, aangezien haar vriend boeiend kon vertellen over zijn zorgen omtrent overheids instanties, corruptie, handel in organen en weefsel en bouwbesluiten in Nederland en Spanje. Kortom: luchtige kost! Maar prima kerel voor de rest en gezellig uurtje samen beleefd.

De regen was inmiddels grotendeels vertrokken boven ons hoofd en toen ook de zon weer terug was, besloten we om via de Oijpolder terug te rijden. Wel; dit was een bonusrit!! Wat n prachtige omgeving is het hier! Vergezichten met Nederlandse luchten, groene weilanden, spiegelachtige vennetjes, dijkjes en veel vogels en hun geluiden. We genieten intens en stoppen regelmatig om echt alles in ons op te nemen. Ook weer innemen natuurlijk, want we kwamen nog een leuk terrasje tegen midden in de polder. En aangezien we daar in de zon konden zitten en met een mooi uitzicht op de polder, hebben we daar tot aan einde van de middag gezeten met een wijntje, biertje en de Bourgondier bitterballen. Wat een fijn leven hebben we toch, zeggen we tegen elkaar. We leven maar 1x, dus doe het dan goed, als het kan!

 

De laatste etappe was terug via Groesbeek om daar nog even boodschappen te doen voor de komende dagen. Koningsdag staat morgen op de planning en wij hebben besloten om dit niet hier te gaan vieren, maar in Kleve. Lekker rustig. Teruggekomen op de camping lekker knus de camper in om weer warm te worden. Ondanks toch het betere weer als verwacht, was het wel erg koud op de scooter. Kacheltje aan, maaltje koken, afwassen en dan lekker lezen en dit blog schrijven en dan zit de eerste dag er weer op! Was een super dag!