Carrefour

1 december 2025: Casa Mimi in Vélez Blanco

/ martin&miriam / 5 reacties

We zijn inmiddels alweer een paar dagen verder na onze laatste stop in Casas Nuevas. We vertrokken redelijk vroeg in de ochtend op de 28e en reden weer binnendoor naar onze volgende bestemming Lorca. We komen prima door de kleine kronkelende straatjes van Casas Nuevas en rijden de kleinere RM-15 weg slingerend door wederom mooie groene natuur richting een stukje snelweg richting Lorca.

Onderweg naar Lorca en Vélez Blanco

Deze plaats stond niet op de planning om daar te verblijven, maar daar gingen we naartoe om boodschappen te doen bij de Carrefour Supermarkt en de daarnaast gelegen MediaMarkt. Dit, om een nieuwe smartphone te kopen voor Miriam. Haar Samsung S-23 Ultra heeft het begeven en het scherm is lang niet zo helder meer als de helderblauwe luchten om ons heen. Ook willen we een nieuwe drone kopen, de DJI Neo 2, die net is uitgekomen en ons is gedemonstreerd door de poolse buurman van enkele dagen geleden. Onze eigen drone die we in het najaar hadden gekocht is ook prima, maar nogal gedoe aan procedures om hem in de lucht te krijgen. Ook is deze drone voorzien van teveel toeters en bellen, wat we voor onze doeleinden helemaal niet nodig hebben. De simpelheid van de DJI Neo 2 lijkt ons wel wat. Ook de prijs van dit ding is zeer redelijk voor wat je er allemaal voor krijgt.

We zijn redelijk vroeg in Lorca en zien een enorm groot winkelcentrum met meerdere grote winkelbedrijven zoals we deze in Nederland ook kennen. Je weet wel: mega grote Carrefour Supermarkt, grote MediaMarkt, grote Leroy Merlin de Spaanse variant van de Gamma, dan ook nog een grote Ali-Express Chinese Action winkel, Jysk en nog wat andere retailers. De parkeerplaats was grotendeels leeg en we parkeren onze camper ruim van een aantal andere auto’s af en staan met alle ruimte om ons heen geparkeerd. Miriam gaat de boodschappen doen bij de Carrefour. Dat is beter. Want als ik dat ga doen, kom ik met alles lekkers thuis en heb ik 2 karren nodig. Miriam is wat economischer; komt maar met 1 kar! “Dat is wel eten voor meerdere dagen hoor!” Relativeert ze enigszins om ook mild te benadrukken dat je voor de goedkopigheid ook niet naar Spanje hoeft qua boodschappen. Maar aangezien we van plan zijn om op de volgende camperplaats hopelijk meerdere dagen te kunnen verblijven, is veel boodschappen doen gerechtvaardigd. Alleen voor onze terror-teckel had ze al voor ruim 35 euro aan voer, brokken, bijtbotjes, snoepjes etc.

Het was beredruk in de supermarkt en inmiddels duurde het al een tijd voordat Mir terug kwam bij de camper. Inmiddels liep de parkeerplaats dusdanig vol met hele gezinnen die boodschappen kwamen doen, cadeau’s kopen voor kerst en voor de Black Friday die ook doorliep tot de Very Black Saturday…..jeee, wat was het druk opeens! Ook stom van ons dat we daar helemaal niet bij hadden nagedacht. Sowieso ook de gedachte dat we een paar weken voor kerst zitten. Dat bedenk je toch niet als je je dagelijks insmeert met factor 30 en in de korte broek en T-shirt buiten loopt overdag?

Maar nu werd het geparkeerd staan toch wel ongemakkelijk; we zijn compleet ingesloten door de autos die, naast, voor en achter ons staan. Ik kan met de camper nooit meer wegkomen op deze manier. Onze camper heeft nogal een lange uitslaande kont van achteren, dus met de zeer geringe ruimte naast ons kan ik nooit de bocht maken om weg te komen. Ik moest zelfs ons buitentrapje bij de deur snel inklappen zodat een oudere dame niet achteruit bij het inparkeren dat trapje eraf of krom zou rijden. Dat ging net goed! Maar als blikken konden doden vanuit die dame? Dan was ik er niet meer geweest. Ik maakte een gebaar naar haar dat dit niet handig was en dat wij de deur niet meer open/dicht konden doen op deze manier. Een kannonade aan woorden kwam op mij af en geirriteerd liep deze dame met kleindochter weg met een gebaar; zoek het maar lekker uit met je k.tcamper!

Oeps….

Miriam kwam na verloop van tijd terug met haar kar met boodschappen die we niet eens bij de deur van de camper konden krijgen. Nadat alles binnen was, ben ik naar de MediaMarkt gegaan om voor Mir de smartphone te kopen en de DJI Neo 2. Ik schrok mij rot toen ik de Media Markt binnen kwam. Niet normaal hoeveel mensen er binnen waren. De smartphone had ik snel gevonden, maar de drone was uitverkocht. Toen maar snel naar de kassa om af te rekenen. Ik in de rij staan, totdat iemand zei dat ik een nummertje moest trekken. Stond ik daar dus al een paar minuten voor Pedro Rochella (spaans voor Piet Snot). Maar na 25 mensen nog voor mij te hebben gehad, kon ik eindelijk weg uit deze madhouse.

Maar nu nog wegkomen van de parkeerplaats. Kom ik bij de camper zie ik Miriam als Louis de Funes allemaal parkeervakken vrij houden op het moment dat een auto naast ons vertrekt. Nu heeft Miriam nogal lange armen en benen dus die liep daar gebaren te maken naar iedereen alsof ze èèn van de molens nadeed die we gezien hadden op de Don Quichote route een paar weken geleden. Miriam maakte niet veel vrienden daar op de parkeerplaats want ze gooide zichzelf gewoon op de motorkap van een auto die een plekkie naast ons wilde pakken. Maar deze pitbull lukte het om een paar vakken vrij te houden en met moeite konden we weg van de parkeerplek. Alleen bleek dit te kunnen door even tegen de richting weg te rijden. Ook toen even niet veel vrienden gemaakt, maar we komen hier toch niet meer, dus met gierende banden weg van hier.

We hoeven nog maar een ruim uur te rijden totdat we bij onze nieuwe overnachtingsplek Casa Mimi in Vélez Blanca aan zouden komen. Maddy, de Vlaamse eigenaresse van deze prachtige camperplaats, had ons verzocht om voor 14.00 uur aan te komen bij hun, aangezien zij precies deze dag de officiële feestelijke opening hadden gepland en er dus veel visite kwam op het terrein. In de ochtend hadden we al laten weten dat dat kiele-kiele zou worden of we dat tijdstip konden halen. We snapten heel goed dat zij er niet op zaten te wachten dat wij al binnenrijdend het lint zouden doorrijden, terwijl de koning van Spanje dit ceremonieel zou doen…Daar komt stress van! Dat willen wij niet, maar zij zeker niet!

Ruimschoots voor die tijd van de opening komen wij aan bij de camperplaats via een nogal smal steil weggetje, maar prima te doen en de nadrukkelijke routebeschrijving die Maddy ons had laten weten, was prima beschreven en voorkwam dat wij de navigatie zouden volgen. Die route hadden wij ons op klemgereden. Fijn dat dit vooraf al duidelijk was gemaakt door de eigenaren van Casa Mimi. Maar daarover meer…

We komen aanrijden en zijn direct enthousiast! Wat een prachtige, ruime en nette camperplaats was dit zeg! Er zijn 4 camperplekken van ruim 100 m2 met op de eigen plek elektra en wateraansluiting. Veel privacy door de enorme afstanden tussen de campers. Mark, de eveneens Vlaamse echtgenoot en mede-eigenaar van de camperplaats liep ons hartelijk tegemoet en vanaf het eerste moment voelden we ons zeer welkom. Snel onze camper op de mooiste plek neergezet en konden we voordat de visite kwam nog even de rondleiding en uitleg krijgen over waar je wat kunt vinden en wat basis regels doornemen. Ook zo vriendelijk was dat ze ons meteen uitnodigden om aanwezig te zijn bij de feestmiddag van de opening. Er komen met name vrienden en de aannemers die geholpen hebben bij de aanleg van deze spiksplinternieuwe camperplaats. Ongeveer 40 personen.

Casa Mimi – prachtige camperplaats!

Wij bedanken vriendelijk voor de uitnodiging, maar voelen ons niet okay om aan te sluiten, ondanks dat we niet vies zijn van gezelligheid en een drankje. Het is hun feestje met alle betrokkenen en daar horen wij niet thuis, vinden wij. Wij vermaken ons prima en hebben genoten van de sfeer die er was onderling. Ook met Maddy en Mark nog in de middag een paar erg leuke gesprekken gehad en we zien elkaar de komende dagen zeker nog om te kletsen. Want we besluiten dat we hier wel een paar dagen willen blijven. De camperplaats is top, de buitenkeuken is werkelijk geweldig en met de BBQ en leuke zitjes bij de buitenkeuken is het goed vertoeven. Het sanitair gebouw is nieuw en brandschoon.Ook de koeling met drankjes en hapjes op basis van de Honesty-box is bewijs dat deze mensen zeer gastvrij en goed van vertrouwen zijn. Je hebt mensen die doen vriendelijk, maar deze mensen zijn vriendelijk, dat voel je aan alles. Oprechte interesse, openheid in de gesprekken, alert op of je het naar je zin hebt, zonder dat het gespeeld is. Maddy en Mark hebben hun leven in België vaarwel gezegd op een moment dat ze op een kruispunt stonden van wat ze nog wilden in de toekomst. toen verder gaan zoals de “ratrace” dat van je vraagt geen voldoening meer geeft. Een leven in Spanje opbouwen, waarbij Maddy de camperplaats beheert en Mark bij zijn werkgever een nieuwe rol kreeg, maar dan op een remote basis. Dit gaf ze toch de doorslag om het te doen. Doordat ze zelf jarenlang camperaars waren, hebben ze heel goed begrepen hoe de camperplaats eruit moest komen te zien. Wij vinden het een topplek en gaan zeker terug komen hier.

Ook aangezien je hier vanaf de camperplaats erg mooi uitzicht hebt op de omringende bergen en vallei en tevens hele fijne wandelingen kan maken in deze omgeving. Maddy en Mark hebben olijfbomen en deze moeten geplukt worden voor einde van deze maand. Miriam biedt aan om te helpen met plukken en we hebben zelfs al geopperd om volgend najaar weer te komen om echt te helpen met plukken. Maddy en Mark overwegen om een soort arrangement te maken in ruil voor helpen plukken of iets dergelijks, een aangepast tarief voor de camper voor een week of zo. We hadden het er samen over dat wij dit al bij meerdere camperplaatsen hadden gehoord dat dit hun echt hielp bij de werkzaamheden op zo’n groot terrein.

Gisteren, zondag, worden we wakker en vinden 2 verse eieren bij de camper als leuke geste voor de gasten. De kippen in de tuin zorgen elke dag voor een over-productie voor eigen gebruik en Maddy deelt de eieren met de gasten. Ze waren heerlijk! Einde van de ochtend hebben we met Joep een mooie wandeling gemaakt door de heuvelachtige vallei en lopen we langs boerderijen met olijfboomgaarden en komen we uiteindelijk weer in een lus terug bij de camperplaats. Ook hier zijn de mensen die we onderweg tegenkomen zo vriendelijk. Alleen als we zeggen dat we geen Spaans praten en hun niet verstaan, gaan ze gewoon volgas dialect Spaans tegen je verder te praten. Erg leuk!

Wandeling vanaf camperplaats

De rest van de dag in en rondom de camper aan de gang geweest met wat dingetjes die gedaan moesten worden. Maddy komt ons even halen voor een stukje rondleiding die we nog gemist hadden bij dag van aankomst door alle drukte. We zien achter de camperplaats nog een stuk tuin waar je als gast gebruik van mag maken, zoals ook het erg mooie zwembad met fantastisch uitzicht op de bergen. We raken aan de praat en er ontstaat weer een mooi gesprek met elkaar. Het is opvallend en herkenbaar hoeveel overeenkomsten we hebben over redenen waarom we ons leven anders ingericht hebben. En dat ieder mens op onze leeftijd littekens met zich meedraagt, wat maakt dat je anders naar het leven gaat kijken. Het zal wel bij het ouder worden horen. Logisch ook, maar fijn dat je je het nog meer bewust maakt door gesprekken zoals vanmiddag.

Deuren tijdens onze wandelingen…

We vermaken ons hier prima en besluiten vandaag, maandag 1 december, dat we nog een dagje extra blijven. Alles voelt lekker hier en we zijn relaxt onze wandelingen aan het doen, lezen wat en luisteren muziek op ons koptelefoontje. Miriam haar nieuwe smartphone is inmiddels weer ingericht en alle inlogs en wachtwoorden weer geüpdatet.

Relaxt wandelen en chillen

Totdat vanmiddag opeens ophef op de camperplaats. Een andere camperaar, een nederlands echtpaar, wil vanaf de verkeerde kant de camperplaats oprijden. De verkeerde kant heeft te maken met maar 1 toegankelijke aanrijroute die camperplaats heeft. Deze hebben zij per abuis dus niet genomen. Ondanks dat de routebeschrijving expliciet zegt niet Google Maps te volgen, heeft deze camperaar dat dus over het hoofd gezien en is dus verkeerd aan komen rijden. Hij denkt de bocht toch te kunnen maken, maar rijdt zich klem tussen de achterzijde rotsblokken en voorzijde een muurtje. Alleen met een hellingsproef durvend zou je nog kunnen proberen een meter achteruit te rijden bergopwaarts. Maar met 10 centimeter ruimte aan de voorzijde weet ik niet of ik het ook zou durven. De camper staat best met de kont omhoog en dus de volledige massa op de vooras. Niemand durft het probleem aan te pakken en duwen heeft ook geen zin. Maddy belt een buurman met een trekker, en die komt na een half uurtje eraan. Maar het bevestigen van een ketting aan de camper is nog even spannend omdat door al het plastic van de camper we het risico niet willen lopen dat de ketting de bekapping beschadigt van deze fraaie camper. Na een hoop brandend rubber en wat zenuwen bij de eigenaren van de camper, komt het helemaal goed uiteindelijk. De camper staat op zijn plek, maar de fietsen waren ze vergeten bovenaan de ingang. Deze fietsen waren van het fietsenrek afgehaald omdat we dachten dat de ketting aan het fietsenrek zou worden bevestigd. Toen ik beneden met de fiets aankwam zei de eigenaar: aah wat fijn, je hebt de fietsen meegenomen. Ja…ik ben van Duitse afkomst en ik kon ze niet laten staan, was mijn antwoord. Toch nog de middag met een lach samen afgesloten! Kortom; Je maakt wat mee als camperaar…

09 November 2025: Goodbye, route Don Quichote

/ martin&miriam / 6 reacties

Nadat we zijn weggereden vanuit onze laatste plek bij het kasteel met de zwerfkatten, rijden we richting onze volgende bestemming. De route gaat over vlakke en soms heuvelachtige gebieden en hebben zeker minder de wauw factor dan de weken hiervoor. Maar dit is ook Spanje en we moeten deze weg wel volgen om uiteindelijk te komen bij het gedeelte binnen de Don Quichote route die Miriam zo graag wil bezoeken. We willen de komende dagen richting Mota del Cuervo, Campo de Criptana en Consuegra om daar de zo typische molens te bekijken waar de Don tegen heeft gevochten eeuwen geleden.

Onderweg horen we in de camper steeds iets trillen en we komen er niet achter wat het is. Om gek van te worden. Allebei kunnen we slecht tegen rammeltjes, trillingen en klapperende attributen. Na steeds maar bedenken wat het kan zijn, pakken we een bakje achter mijn stoel waar wat snoertjes in liggen, onze e-readers en wat los spul. We komen er opeens achter wat het getril is; het zijn de stripjes medicijnen van Miriam. Dat die trillingen veroorzaken dat is eigenlijk wel logisch. Het zijn namelijk de medicijnen tegen het hevige boezemfibrileren. Tja…logisch: liggen in relatie van elkaar. We komen niet meer bij van het lachen en zijn blij dat we de oorzaak hebben gevonden.

Al heel vroeg in de ochtend, omstreeks 9.45 uur, komen we aan bij het eerste molen-locatie. Het is nog rustig op de parkeerplaats bij Mota del Cuervo. Sterker nog; op een paar joggers na, is er nog niemand. Prima omstandigheden om foto’s te maken. We wandelen door de locatie heen en na een uurtje hebben we het wel gezien en komen we weer terug bij de camper.

De Molens van Mota del Cuervo

We vinden het prachtig hier en het weer werkt ook perfect mee. Het is koud, maar de zon staat strak aan de hemel. We pakken de camper en rijden door naar Campo de Criptana. Daar hebben we ook besloten om te blijven slapen, aangezien daar de parkeerplaats bij de fraaie molentjes tevens ook de camperplaats is. Zonder faciliteiten weliswaar, maar je kan er prima staan, met een fantastisch uitzicht over de molens.

De molens van Campo del Criptana

Deze locatie ligt boven op een berg en al slingerend door het dorpje zelf, valt het ons op hoe groot deze plaats eigenlijk nog is. De parkeerplaats bij de molens is best groot en we kunnen meteen op een super-plaats onze camper neerzetten. We staan 1e rij aan de rand van de parkeerplaats met zicht op de molens. Vooral de zonsondergang en de verlichting in de avond op de molens is prachtig. Het is werkelijk een schilderij qua uitzicht.

Maar toen we geïnstalleerd waren, direct een ronde gelopen met Joep en vervolgens zijn we meteen doorgelopen weer het stadje in om daar eens te kijken of daar nog wat te beleven is. Het is best nog wel een levendig stadje met veel winkeltjes, restaurantjes en leuke pleintjes. We lopen langs een brico (doe het zelf zaak) en opeens bedenk ik mij dat mijn tie-rips op zijn om het verkeersbord voor de fietsen op het fietsenrek mee vast te zetten. Leg dat maar eens uit in het spaans! Ripio del tiejo? Nee, daar reageerde de beste man niet op. Dan maar uit proberen te beelden wat ik bedoel. Nou…als het TV programma “Hints” nog zou bestaan, zou ik mijzelf opgeven. Ik doe alsof ik een stropdas om doe en strak aantrek. Vervolgens doe ik alsof ik hem los wil trekken, maar dat dat niet lukt. Ik pak zijn computerkabels die op de toonbank liggen en duid weer de stropdas. Aaaaaaah……klaro!! De beste man begreep mij meteen en liep naar het rek waar een assortiment aan tie-rips hangen waarmee je een echte rip-deal mee kan maken. Wat een keuzes.

Vervolgens op een volgende missie in het stadje. Geld pinnen! Er waren meer banken dan zwerfkatten gisteren op de vorige overnachtingsplaats. Op elke hoek van de straat was er wel eentje. Wij pinnen. Niet te doen! Wat is het geval? Wij hebben geen fysieke bankpassen meer en hebben uitsluitend digitale contactloze bankpassen op onze smartphones zitten. Zover waren ze hier nog niet met de innovatie. Oeps…wat nu. Toen kwamen we toch uiteindelijk een pinautomaat tegen die wel contactloos pinnen kon, maar werd onze bankpas niet geaccepteerd. Dan maar zonder contant geld verder en kijken we later wel wat we kunnen doen. Toen we al eenmaal weg waren uit het stadje, kwamen we erachter dat we nog wel een fysieke creditcard hadden met pincode. Deze gebruiken we nooit, en is alleen voor noodgevallen ooit besteld. Morgen is het een noodgeval en gaan we wel met de creditcard pinnen.

We zitten in de middag gezellig naar de drukte op en om de parkeerplaats te kijken vanuit de camper en lezen wat en zien zoveel stelletjes poseren voor de molens met selfiestick. Prachtig om te zien hoe iedereen er werk van maakt. Zelfs jongedames die met wintermutsen, dikke jassen en sjaals aan komen lopen en als ze gaan poseren voor een foto voor een molen, alle winterkleding en attributen van hun af gooien en in strak leren mantelpakje, glimmende lieslaarzen en Louis Vuitton tasje op de foto gaan. We leven in een gekke wereld…

Na een paar uur in relaxstand staat er weer een nogal dwingende viervoeter naast ons die weer klaar is voor een volgend rondje. Joep heeft inmiddels een vriendje hier en dit grappige hondje loopt met ons mee waar we ook gaan. Dat deed hij in de stad en dat doet ie hier bij de molens.

We lopen een rondje en besluiten om weer eens te proberen om met Joep op een horeca-terras te gaan zitten om een biertje-wijntje te scoren. Dat lukt bovenwonder en Joep is redelijk rustig als hij onder de stoel gaat zitten bij ons. Het vriendje van Joep wil spelen, maar Joep ziet ons borrelhapje aankomen en denkt; no way dat ik nu ga spelen. We drinken even wat en het koelt vervolgens dusdanig af, dat we weer terug naar de camper gaan en daar klaar maken voor de avond. Miriam wacht totdat de zon ondergaat en maakt nog een paar foto’s van de molens in dit magische licht. We genieten enorm van ons plekkie!

Zonsondergang bij de molens van Campo del Criptana

We hebben op deze plek een gezellige avond gehad en prima rustige nacht doorgebracht. Ondanks verschillende feestjes die bij de restaurants en cafe’s waren, was het pikkedonker en reterustig op de parkeerplaats omstreeks middernacht.

Vanmorgen rustig wakker geworden en op pad richting Consuegra. Onderweg willen we nog even stoppen bij een grote Carrefour in Alcazar del San Juan. Daar kunnen we bij een gratis camperplaats en camperservicepunt van Carrefour ons chemisch toilet lozen, grijs water dumpen en nieuw water innemen. Tevens is er een auto-wasplaats, ook voor campers. Deze heeft een trap-galerij om de camper ook makkelijk boven op het dak te kunnen wassen. De camper ziet er nogal adventure-achtig uit met alle modder en spetters uit de eerste natte weken in Frankrijk en Noord Spanje. Mir kan dan ook nog even bij Carrefour boodschappen doen, zodat we de eerste dagen weer door kunnen komen. We komen aan en zien dat alle denkbare supermarkten op deze boodschappen-avenue dicht zijn op zondag. We kunnen ons dat niet meer voorstellen in deze 24/7 economie, dus enigszins verbaasd zijn we wel in zo’n grote plaats. Ook het camper-servicepunt kunnen we niet snel vinden, maar uiteindelijk ligt deze pal tussen 2 geparkeerde campers in en kunnen we doen wat we moeten doen. Ook vanavond staan we weer op een camperplaats zonder faciliteiten.

Aangekomen in Consuegra volgen we de borden naar “Castillo e Molinos”. Ook daar een grote onverharde parkeerplaats en zoeken we meteen ons plekje op waar we de hele dag hopelijk kunnen blijven staan en kunnen overnachten.

Er staan omstreeks 11.00 uur al een zestal campers. Het is inmiddels drukker aan het worden met campers voor de overwintering. Als je aan de costa’s hoort hoe druk het daar is, dan valt het hier nog wel mee. Nadat we ons wederom geïnstalleerd hadden en even een bakkie koffie gedronken, beginnen we aan de wandeling langs alle molens en het kasteel. Het is zondag, dus het is best druk met families die aan de wandel zijn. De wandeling naar boven op de berg is soms best pittig, maar goed te doen. We raken nog even aan de praat met een Amerikaans gezin, dat pas als Expat voor 3 jaar naar Spanje is verhuisd. We raken aan de praat over sport, politiek, economie en we kunnen nog wel even een tijdje aan de praat blijven, totdat zijn kinderen zijn aandacht opeisten. Conclusie is wel dat in beide landen, zowel USA als Nederland, dezelfde problematiek zich afspeelt.

De molens van Consuegra

We lopen met Joep helemaal naar boven en maken prachtige foto’s van weer een memorabele locatie hier in de binnenlanden van Spanje. Het kasteel was gesloten en zijn we dus niet naar binnen geweest. Maar met een beetje fantasie kunnen we ons inbeelden hoe het eruit ziet. Want; heb je 1 kasteel gezien, dan heb je ze allemaal gezien is ons credo! Rode lopers, mohonie meubilair, grote kelken op de tafels (waarschijnlijk vanuit een brocante of misschien wel de Action), grote zware lijsten om de schilderijen met dubieuze jonkheren/vrouwen met hoepelrokken of ander kostuum…oh ja….fakkels, schuin vanuit de muren tegen de wanden, heb je ook nog….en ijskoud binnen! Jaaah….ik ben een cultuurbarbaar, maar het is ook allemaal zo overgewaardeerd.

Eenmaal boven gekomen hebben we een mooi uitzicht over het dal en over het stadje. We gaan even op terrasje zitten en drinken wat, met een klein tapas rondje. Er flaneren honderden families voorbij en we besluiten nu het echt drukker begint te worden weer af te dalen naar onze camper, beneden op de camperplaats.

Beneden gekomen maakt Miriam een heerlijke Champignonsoep en schrijf ik mijn blog. Miriam is op dit moment bezig met een razzia in de camper. We hebben een zestal hardnekkige zoemende vliegen binnen zitten en die moeten of eruit of geëlimineerd (lees: kill!) worden. In haar GI Jane outfit tijgert en springt ze door de camper om ze te pakken, want we worden er allebei chagrijnig van! Maar missie geslaagd en nu weer rust in de tent voor de rest van de dag.

Morgen rijden we weer terug naar de Carrefour in Alcazar de San Juan om wederom alles kwijt te kunnen wat we willen, boodschappen doen en de camper wassen. Daarna gaan we richting een familielid, nicht van Miriam, die we willen gaan bezoeken in de buurt van Allicante. Ze zijn onlangs geemigreerd en het lijkt ons leuk om te zien waar ze nu wonen en bij te praten met elkaar. De laatste keer dat we een avondje bij elkaar waren, was erg gezellig, dus dat gaat helemaal goed komen. Maar voordat we aankomen duurt het nog wel even een paar dagen, want op de kaart is het een stukje van 5 centimeter, maar in werkelijkheid ruim 400 kilometer. Dat gaan we niet in 1 dag doen natuurlijk, want we gaan weer binnendoor.

7 November 2025: Uña naar Castillo de Garcimuñoz

/ martin&miriam / 2 reacties

De afgelopen 3 nachten hebben we op de camperplaats gestaan in Uña en daar, gezien de weersomstandigheden, ons prima vermaakt. Zoals in ons eerdere blog hebben we op de zonnige dag hier, een mooie fietsroute gemaakt. Maar de laatste dag kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en maakten we ons een beetje zorgen of de camperplaats niet onbegaanbaar zal worden. De plaats is onverhard en is van kleigrond. We zien op de reviews dat campers daar bij regen nagenoeg niet wegkomen. De regen gaat de hele nacht door en overdag een paar buien. Het valt alles mee en ook de dag dat we in de camper bivakkeren vermaken we ons kostelijk. Mir doet allemaal vrouwendingetjes, zoals alleen vrouwen die doen. Wij mannen hebben eigenlijk maar 1 ritueel overdag; laven, hersenloos naar een beeldscherm kijken en af en toe (strikt noodzakelijk) een sanitaire stop. In de avond ben ik heerlijk vroeg naar bed gegaan om in bed de wedstrijd te kijken van mijn favoriete voetbalclub. Ik zal geen namen noemen, maar ze staan bovenaan….

Vanmorgen weer klaar voor vertrek en betalen we voor ons verblijf via een bankopdracht. Deze camperplaats heeft geen aanwezigheid van een beheerder, maar wel een honesty-box om je geld in te doen na verblijf. Maar ja…geld! Wat was dat ook alweer? We hebben eigenlijk nooit meer veel contant geld bij ons en we moesten dringend wat pinnen. Maar in heel het dorp geen pinapparaat te vinden. Via whats-app contact met de eigenaar van de camperplaats werd er niet moeilijk gedaan. De bankrekening werd opgegeven en wij direct ons geld overgemaakt. Was een prima plek met een fantastisch uitzicht.

Dan nog even het chemisch toilet lozen, water lozen en nieuw water innemen. De plek hiervoor was niet de meest makkelijke plek om er te komen, maar zonder schade verlaten we het terrein.

Na een aantal kilometers komen we onderweg langs een prachtig uitzichtspunt. Miriam wist dat dit punt er was en zei dat ze daar heel graag wil stoppen om te kijken. Nou, dan doen we dat! Het uitkijkpunt was prachtig om te zien hoe ruig de natuur hier om ons heen kan zijn.

Ventano del Diablo (of: Devil’s Window) is een natuurlijk uitkijkpunt in het natuurpark Serranía de Cuenca in de buurt van Cuenca, Spanje, met een spectaculair uitzicht op de Júcar-kloof. De rotsformatie is een gewelfde holte uitgehouwen door karsterosie, en het lokale bijschrift zegt dat de duivel daar bijeenkomsten heeft gehouden. Het uitkijkpunt biedt ook een uitstekend uitzicht op de Júcar River beneden en wordt vaak bezocht naast andere lokale attracties zoals Ciudad Encantada (Enchanted City).

Nadat we hier het uitkijkpunt samen bekeken hebben, ga ik nog even proberen om het slot van de water- en elektra luik weer goed te krijgen. Net zoals vorig jaar in Portugal sluit het slot niet lekker en kleppert het luik half open. Uiteindelijk moet ik weer met ductape aan de gang om de zekerheid te hebben dat het luik niet open kleppert als ik aan het rijden ben. Moet dan toch maar een nieuw slot in, terwijl ik niets kapot zie of niet deugdelijk. Mag de pret niet drukken!

We rijden door en zeggen dat we het volgende zeker vandaag moeten doen: LPG tanken en boodschappen. Er lagen vanmorgen allemaal muizen dood voor de koelkast, dus van binnen niks meer te halen. Boodschappen dus! En aangezien de afgelopen weken in de bergen de temperaturen einde van de middag ernstig omlaag gaan, hebben we veel de kachel aangehad. Ook in de nacht. Dat doen we omdat dan ook de garage enigszins verwarmd blijven en de watertanks niet bevriezen. Na een 30 tal kilometers komen we een Repsol tankstation tegen aan de rand van Cuenca die ook LPG verkoopt. De aansluiting van de nippel loopt niet helemaal lekker en via de rubberen pakking van de verloopnippel loopt gas langs. We doen in totaal 3 pogingen om de LPG tank volg te krijgen en dat lukt uiteindelijk. De Pompbediende keek wat geïrriteerd toen ik binnenkwam. Hij moest 3x de pomp vrijgeven voor deze buitenlandse kluns. Ook weten we nu dat we ruim 1 fles LPG verbruiken in 1,5 week met eigenlijk de hele avond en nacht stoken en koken op gas. Dus nu straks de temperaturen warmer worden als we uit de bergen zijn, kunnen we met 2 flessen waarschijnlijk wel 3 a 4 weken verder, voordat we weer moeten tanken.

Miriam zoekt nog even een grote supermarkt in Cuenca en rijden we naar een mega grote Carrefour Supermercado. Aangekomen daar, gaat Miriam de boodschappen doen. Ze blijkt honger cq een vreetbui te hebben want ze komt met een kar aanzetten na ruim een uur te hebben gewinkeld!! Op de kar zat een kop op, de toppen waren nog net onder de sneeuwgrens….Voor 180 euro aan boodschappen, maar we hadden dan ook echt niks meer in huis en dus ook veel nodig voor de komende dagen. Ook hondenvoer voor Joep en flessen water weer aangevuld. We durven namelijk nergens Spaans “drinkwater” te drinken. De kasten liggen weer vol en weer verder met de reis van vandaag.

Een glimp van de stad Cuenca

Het is bizar hoe je opeens druk bent met rijden in de bergen, totdat je een bocht doorkomt en opeens een heel kaal, vlak gebied binnen komt rijden. Een totaal andere omgeving. Van bergen naar vlakte, van vlakte naar heuvels om vervolgens weer een beetje in de bergen te rijden.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik na al deze dagen in de bergen rijden het wel een beetje gehad heb met het schakelen, remmen, optrekken, haarspeldbochten en slecht wegdek soms. Niet zozeer om het rijden in de bergen zelf, want dat vind ik prachtig. Zeker met al die mooie uitzichten, vergezichten en natuur om ons heen. Het gaat meer om het rijden zelf. Ondanks dat ik weet hoe je in de bergen moet rijden, betrap ik mij erop dat ik soms de snelheid te hoog heb naar beneden en dat ik dan behoorlijk moet afremmen. Kleine korte remstootjes in een lagere versnelling is het beste, en dat doe ik dan ook. Maar soms lukt dat niet en ruik je opeens de remschoenen, schijven en remvloeistof. Daar baal ik dan van. Al met al gaat het prima, ook wetende dat er net voor ons vertrek uit Nederland nieuwe remschijven en remschoenen onder zijn gekomen.

Na een tijdje komen we een nieuw gebied inrijden in de Castillië-La Mancha regio. Een regio waarin de volgende steden zijn gesitueerd; Albacete, Toledo, Cuenca, Guadalajara, Cuidad Real. Wij zijn op weg naar La Almarcha, aldaar waar het Castillo de Garcimuñoz is gesitueerd.

Nu is La Almarcha niet echt een uitnodigend dorp om daar je all-inclusive vakantie door te brengen. We komen aan op vrijdagmiddag 14.00 uur en zien in het gehele dorp geen teken van leven, geen mens, geen fiets, geen auto, geen luik open. Het is een spookdorp. We rijden langzaam het dorp binnen en het voelt als een oude western, waarin twee outlaws het dorp komen binnenrijen en iedereen zich verschuilt in zijn huis. We kijken op de daken of we daar geweerlopen of spiedende ogen op ons gericht voelen.

We komen aan bij het Castillo de Garcimuñoz en zetten daar onze camper neer op de gratis camperplaats direct naast het kasteel. Het sterft er van de zwerfkatten en die komen meteen onze camper omsingelen als we de camper neergezet hebben. Joep wordt direct aangevallen door een moeder-poes, als Joep te dicht bij een kitten in de buurt komt. Een ordinaire vechtpartij midden op straat en Joep krijgt echt wat uithalen over zijn koppie en stoer net zoals zijn baasje, kermt ie het uit of ie naar de slachtbank wordt afgevoerd. Daarom noemen we hem soms Oscar, zo acteren kan de dwarse viervoeter van ons.

Het kasteel is gesloten, maar we lopen een beetje door het dorpje voordat we weer gezellig naar binnen gaan in onze camper. Het is koud, het dreigt te gaan regenen en er is werkelijk niks te beleven hier. Ja, wij kiezen onze bestemmingen wel uit, hoor! Het is maar een doorreis-adresje, dus het maakt niet uit. We vermaken ons hier wel een nachtje. Morgen weer door!

29 en 30 juni 2016: Meer van Annecy

/ martin&miriam

Eergisteren laat in de middag aangekomen bij het meer van Annecy en proberen om een leuke camping te scoren. De camping die we vooraf hadden uitgekozen, bleek vol te zijn. De dame die dat ons vertelde op de camping was nog niet echt op cursus Klantvriendelijkheid geweest. Wat een onbeschofte medewerker was dit. Vlug omgekeerd en naar optie 2 gereden. Een stukje verder buiten Annecy, maar wel vlakbij een grote supermarkt Carrefour. Dat is dan ook wel weer lekker, want de proviand was inmiddels aardig geslonken. De camping zag er wat verouderd uit, maar uiterst netjes qua plekken en sanitair. Ook de medewerkers waren allemaal erg vriendelijk en behulpzaam. Onze plek gevonden en geinstalleerd. Klaar voor 2 volle dagen Annecy. Toen we eenmaal gesetteld waren lekker een borrel gedronken en op de Safari Chef een maaltijd bereidt. Lekker geslapen en de volgende morgen even bij de receptie verse baquettes halen voor het ontbijt. De douches op de camping waren zo netjes en zo lekker qua warmte en straal, dat we besloten om eens uitvoerig lekker te douchen op de camping en niet in de camper.

Tevens hebben we bedacht om de eerste dag met scooter een ronde om het meer van Annecy te gaan rijden. Een tocht van ongeveer 40 kilometer met nagenoeg constant het uitzicht op dit azurblauwe water. Als je het ziet denk je dat het ingekleurd is, maar het is gletsjerwater van de bergen rondom ons heen en dit water kleurt blauw van een bepaald soort mineraal of alg…dat weet ik niet meer precies. Miriam als vorstin achterop bij mij op de scooter en met een volle tank gaan we aan de tocht beginnen. Mir wil na iedere bocht weer foto’s maken, maar dan worden het geen 40 kilometers, maar 40 uren voordat we dat plasje om zijn geweest. Onderweg schrikken we soms wel van het drukke verkeer om ons heen en proberen we maar gewoon vol gas mee te gaan met al die auto’s. We komen door mooie dorpjes met mooie witte kerkjes, marktpleintjes en leuke typisch franse winkeltjes. Na ruim een uur, het was inmiddels al lunchtijd geworden reden we door een dorpje met een leuke eettent, gelegen op een vlonder boven het water. Leuke kleine bistrosetjes en erg vriendelijke bediening, met uitzicht op het mooie meer en de bergen op de achtergrond. Heerlijk gegeten met natuurlijk wel een wijntje erbij. We wisten namelijk niet wat melk in het frans was…

Daarna doorgereden en uiteindelijk nog even een pittige berg op met de 50 cc scooter die er maar druk mee was om boven te komen. We komen uiteindelijk weer in de stad Annecy terecht en besluiten om daar maar de scooter te parkeren om eens de stad te gaan bekijken. Speciale scooterparkeerplekken meteen op de mooiste plek, direct voor de entree van het uitgaansgebied van de stad. Wat een mooie stad is Annecy zeg! Hele mooie monumentale gebouwen, kleurrijk geschilderd met overal grachtjes, uitkijkjes, romantische zitjes tussen spelonken van kastelen of andere mooie gebouwen. Overal terrasjes, winkels en een levendigheid die bruist van plezier. Mir en ik hinken op 2 gedachten; nu blijven of morgen in alle rust, met wat minder mooi weer verwacht, de stad goed bekijken. We besluiten om het laatste te doen en terug te gaan naar de camper. Het weer voelt erg broeierig aan en we zijn bang dat er onweer komt en onze luifel bij de camper hangt nog uit. Wij dus met scootertje huiswaarts. Niks aan de hand bij thuiskomst, dus nog lekker voor de camper weer gezellig gegeten. Mir had lekkere fritatta gemaakt, vanzelfsprekend moest die geblust worden met een lekkere wijn en een limoncello als likeurtje achteraf. In de loop van de avond begon het eerst zachtjes te regenen, maar daarna te flitsen en onweren. Mooi moment om de boel te sluiten en lekker knus tegen elkaar te liggen in ons poppenbedje en het getik van de regen op het dak neer horen komen. Super lekker geslapen en een mooie dag met mijn meisje gehad!

Vanmorgen werden we in alle rust om ons heen wakker. Er waren al een paar campers vertrokken en dus van niemand last. We besluiten om in de ochtend rustig “thuis” te blijven om lekker een boek te lezen en gezien het feit dat ik inmiddels al 51 ben geworden, ook aan een puzzelboekje begonnen. Tjonge wat vond ik dat vroeger altijd burgerlijk saai als mijn ouders zaten te puzzelen. Dat was voor bejaarden!! Wel… ik ben zover!!

Na de relax-ochtend rustig gaan douchen en klaar maken voor nog een dagje Annecy. Al slenterend door de stad overal terrasjes gepakt, mensen gekeken, gelachen met elkaar. Miriam nog een paar ontbrekende fashion-items gescoord en dus ook zij weer helemaal blij! Heerlijke dag afgesloten met een pizzaatje bij de italiaan en daarna weer terug naar de basis om daar nog voor de camper even na te zitten.

C360_2016-06-29-14-58-06-390_resized

Annecy is echt een plek om terug te komen voor ons! De sfeer in de stad, het weer, de natuur, de mensen die allemaal vriendelijk zijn; alles was top!!

 

Morgen breken we ons kamp op en gaan we in een paar dagen door de bergen richting Cuneo, Piemonte in Italie. De camper moet er aan geloven, want er zitten een paar stevige klims in en we gaan er gewoon voor! We hebben de tijd aan elkaar en we genieten van elkaars gezelschap, dus het maakt eigenlijk niet uit waar we terecht komen. We zien wel! Nu eerst nog even een kop thee, voordat we naar  ons bedje gaan. Tot snel!!