E-bikes

3 t/m 5 augustus 2018: Camping Nieuw Soerel te Nunspeet en Boswachter Nadine

/ martin&miriam / 8 reacties

Vrijdagmiddag direct na het werk konden we weer op pad met onze Lambortinki. Gezien het feit dat we een paar weken geen activiteiten in het weekend hebben, willen we de komende weekenden proberen om weg te gaan met onze camper. Ook onze e-bikes staan achterop om lekker te gaan fietsen in de natuur op de Veluwe. We hadden geluk want we konden al om 4 uur in de middag weg, dus we zagen ons al lekker zitten met ons natje en droogje in de schaduw naast voor de camper. Aangezien onze favoriete weekend-campings van Staatsbosbeheer en Natuurkampeerterreinen niet meer mooie plekjes vrij hadden, zijn we dus terecht gekomen bij Staatsbosbeheer camping Nieuw Soerel te Nunspeet. Hier zijn we ook al een paar keer geweest en ook erg goed bevallen. Met goede zin dus vrijdagmiddag onderweg naar Nunspeet.

Aangezien ik persoonlijk de camper had ingepakt en geladen met alles wat we nodig denken te hebben (dus altijd teveel bij ons…), kon ik bij de vraag van Miriam waar de accu’s van de e-bikes lagen, alleen maar even met mijn adamsappel slikken…oeps…..vergeten! Ik had ze in mijn handen gehad op het laatste moment, maar zag toen dat de schuifpui naar de tuin nog open stond en de pomp van het zwembadje nog aan stond. Tja…accu’s weer even weggelegd en toen dus daarna vergeten. Aangezien we al bijna bij Nunspeet waren, waren de beide opties; of niet fietsen het weekend of toch maar even terug gaan om ze op te halen. Weg voordeel van vroeg onder de luifel zitten.

Het was bloedheet vrijdag en Miriam en zeker Joep had geen zin om terug te gaan. Miriam en onze directeur Joep eerst afgezet bij camping om in te checken en konden dan samen alvast een mooie wandeling door het bos maken om de tijd te doden dat ik heen en weer naar Lelystad moest rijden. Klein voordeel, door deze situatie, was dat we onze nieuwe techniek in ons huis konden testen. We konden op afstand toegang tot ons huis verschaffen aan ons buurmeisje om te checken of de accu’s nog op tafel lagen. Werkte perfect!

Toen ik uiteindelijk weer terug op de camping was, onze camper een soort van “ asociaal “ neergezet op het veldje; met de ingang naar de bosrand ipv sociaal met ingang naar het veldje. Hierdoor hadden we veel schaduw in deze hitte en meer privacy, voor zover we dat nodig hebben. Na installatie van al het meubilair en luifel en fietsen van het rek, zijn we gaan wandelen met Joep door de bossen en heide rondom de camping. Normaal een erg mooie omgeving met vele kleuren en geuren, maar nu zijn we enorm geschrokken van de waanzinnige droogte overal. Een enorm bladendek onder de bomen met gedroogde bladeren, veel verstuiven van het zand, dorre heide en hooivelden in plaats van grasvelden. Tjonge, tjonge….nu zie je pas echt de impact van deze belachelijk warme zomer, die al zo lang duurt. We hebben te doen met de agrarische sector en hopen dat we deze kunnen ondersteunen de komende tijd. Want dat zij grote schade leiden dat is wel duidelijk!

Na terugkomst op de camperplek, konden we ons opmaken voor een gezellige avond. Traditioneel voor de vrijdag aten we spare-ribs, oven-aardappeltjes en groenteschotel van onze geliefde traiteur ‘l Appetit en eindigden we gezellig met een koffie en likeurtje. Heerlijk gelezen en plannen gemaakt voor de komende jaren op het gebied van de vakanties. Was topavond!

Zaterdagochtend lekker wakker worden in ons eigen tempo en buiten ontbijten en lezen. Via de handige fietsknooppunten-app een mooie route gemaakt om straks te gaan fietsen met onze nieuwe Amslod Highland en Newton. We zijn er superblij mee, ondanks dat er meteen na aanvang van de rit een slepend geluid onder het spatbord van Miriam haar fiets naar voren kwam. Het blijkt om de kabelboom te gaan die aanloopt tegen de bovenkant van de band. Hinderlijk geluid, maar we besloten om direct na weekend monteur van Amslod ernaar te laten kijken. Even later bij een soort van noodstop bleek ook mijn stuur niet bestand tegen de druk en zakte naar beneden in een andere stand. Ook niet handig, maar goed op te lossen. Komt goed.

We hebben een prachtige rit door de natuur gemaakt, hoofdzakelijk bospaden en langs mooie glooiende heide-heuvels.

Maar wat een volk op de fiets tegenwoordig! Het was drukker op de fietspaden dan op de provinciale wegen aldaar. Dat gaat volgens ons tot problemen leiden als dat zo doorgaat met de groei van het aantal fietsers. Wat ook nog opviel was dat mensen niet meer gewend zijn om elkaar te groeten. Miriam en ik groeten standaard iedereen die ons tegemoet rijdend passeren. Geweldig om te zien hoe mensen schrikken daarvan en dan 20 meter later terug groeten of niet. We zeggen dat de wereld zo verhard en als we dan vriendelijk gegroet worden, dan schrikken we ervan! Wij gaan gewoon door met groeten in ieder geval, want als je dwars door iemand zijn aura rijdt, mag je toch wel even gedag zeggen is ons motto!

Zaterdagavond na het fietsen had Miriam zich verheugd om buiten te gaan koken op onze nieuwe Cadac Chef gas-bbq. Deze BBQ heeft een grilplaat, paella-pan, wok en groot deksel met temperatuurmeter. Een aantal heerlijke recepten zijn er al op bedacht, dus we gaan het meemaken binnenkort. (Overigens onderstaande foto is van ontbijt)

PHOTO-2018-08-06-11-04-20

We zaten lekker buiten bij de camper en de Cadac Chef stond al paraat om onze avondmaaltijd te verhitten, totdat er opeens een mevrouw naast ons stond en zonder zichzelf voor te stellen aan ons, meteen duidelijk maakte dat het net rondom de camper moest verdwijnen. Dit (schapen)net is bedoeld om onze teckel Joep meer bewegingsvrijheid te geven op “ons” perceel en ons meer rust te geven doordat we niet steeds zijn lijn tussen stoelpoten, tafelpoten, wielkassen en andere obstakels hoeven te verwijderen. Niemand heeft er last van en dit doen we al sinds we Joep hebben en veelvuldig op Staatsbosbeheer campings staan. Geen enkele boswachter heeft er ooit een punt van gemaakt en ze geven juist aan dat ze dit juist een prima oplossing vinden.

Boswachter Nadine dus niet! Er is beleid en dit beleid geeft aan dat er geen netten oid mogen worden gebruikt om een rustig campingbeeld te geven. Honden dienen te worden aangelijnd. Punt uit!! Vooral het feit dat ze zich niet voorstelt, geen welkom heet, niet vraagt of we het naar onze zin hebben, geen informatie over de omgeving, geen Staatsbosbeheer kleding draagt en qua gastvrijheid niet herkenbaar is ten opzichte van alle andere ervaringen bij de SBB campings, maakte dat ik vroeg wie zij nu eigenlijk was.

Nou…..dit was geen handige vraag voor deze net in dienst getreden, wat op macht beluste jongedame. “IK ben de boswachter hier!!!”

Zo zie je er niet uit, zeg ik nog……oeps…foute opmerking…het mondje kwam nog strakker te staan, het ooglid begon  te trillen en haar stem werd nog wat hoger in de discussie die toen ontstond.

“Wij begrijpen het niet; aangelijnd is aangelijnd, maar omlijnd is ook aangelijnd. Joep kan nergens heen, valt niemand lastig, voelt zicht prettiger en wij voelen ons prettiger. Wat is het probleem? We hebben met vele collega boswachters van jou gesproken in die 16 bezoeken aan jullie campings verspreidt over Nederland met dit schapennet. Niemand heeft er iets van gezegd, behalve dat ze het vindingrijk vinden en begrijpen. Niets over beleid!

Wij gaan dan ook nu het net niet weghalen of overtuig ons hoe jullie beleid is omschreven.”

Boswachter Nadine dacht er anders over: IK maak met u de afspraak dat morgenochtend het net weg is! En toen ging ze…..Maar ze kwam terug. Meestal zie je op zondag nooit de boswachter, maar deze dame wilde haar gezag laten gelden en moest even herladen, maar wij wisten: She will be back!!

We hebben ietwat opgefokt de avond doorgebracht en ons voorbereidt op de dag die komen gaat: Nadine’s Revenche II”

Miriam heeft haar huiswerk gedaan en rechtstreeks contact gezocht met het hoofdkantoor van alle SBB campings en gevraagd naar het beleid en uitgelegd wat de situatie was. Dezelfde avond kregen wij nog antwoord van SBB en wel het volgende: ze konden niets vinden over dergelijk beleid tegen het schapennet en vonden het wederom juist inventief gevonden. Een officieel antwoord zou nog volgen.

De volgende ochtend bij het ontbijt kwam Akela Nadine er weer aanlopen. In vol ornaat uniform dat alleen maar gebruikt mag worden bij inauguraties van het koninklijk huis of overlijden van prominente boom of zo…. In ieder geval zag ze er top uit, onze Nadine!

“WAT hadden wij afgesproken met u?” sprak ze in meervoud als persoon en Uniform….

Nou….wij hadden niets afgesproken en u droeg gewoon iets op. Wat we overigens niet gaan uitvoeren. Totdat duidelijk is wat uw beleid is, vanuit SBB oogpunt en niet uw dictoriale oogpunt.

Oeps…hier worstelde onze Nadine toch even met haar repliek….opeens was er sprake van Boswachter Frits, die zij opvolgt als boswachter. Wij kennen namelijk boswachter Frits en die heeft namelijk zelf gezegd dat ie het net een NETTE oplossing vond destijds dat wij stonden op camping te Drie bij Ermelo.

Nogmaals onze standpunten uiteengezet en dat wij contact hadden met het hoofdkantoor van SBB om met een officieel beleid naar buiten te komen. Dan hebben wij er vrede mee. We halen dus vandaag geen net weg en gaan zo lekker fietsen.

Nadine worstelde nog steeds en zei tot slot; “nou, ik zal dit meenemen!”

Ik denk naar het werkoverleg of zo, want het net meenemen dat zou toch niet gebeuren als we aan het fietsen zijn. We sloten niets uit bij Nadine en haar domeins- en machtsgeilheid!

Nadat we wederom een heerlijke tocht gefietst hadden, kwamen we terug op de camping (het net stond er nog!) en hebben daar nog even in de zon gezeten tot einde van de middag. Toch samen ruim 80 kilometer gefietst in dit weekend. Toen nog een wandeling met onze Joep door de bossen gelopen en ons laatste avondmaal daar op de camping genutigd.

Vervolgens de afwas even doen, alles opruimen en om 20.30 uur reisden we weer af richting huis. Het was weer een heerlijk weekend samen en de komende weekenden staan ook weekendjes gepland, dus laat de zomer nog maar even blijven. Maar regen, veel regen hebben we nodig om de enorme droogte tegen te gaan. Liefst even niet in de weekenden…..

30 juni t/m 4 juli 2018: Natuurcampings Raayerhof te Swalmen en Cokse Heide te Afferden

/ martin&miriam / 2 reacties

Aangezien we pas zondag 1 juli terecht kunnen op een favoriete camping van ons; de Cokse Heide in Afferden, moesten we dus een ingelaste overnachting doen ergens onderweg. De 2e nacht op Park La Clusure hadden we afgezegd, dus even op zoek naar een alternatief. Na 1,5 uur rijden hadden we onder de rook van Roermond een mooie natuurcamping gevonden in Swalmen bij Raayerhof, een boerencamping die prachtig gelegen was rondom een watertje en een singel met daaromheen weilanden met paarden. De dame die de camping runde was een zeer lieve dame, die nogal van een praatje hield. Wij hadden haast omdat de camper vol lag met boodschappen die snel de koelkast in moesten, aangezien met stilstaande camper geen stroom wordt voorzien aan koelkast. De temperatuur was ongeveer 29 graden, dus wij wilden graag in relaxmodus op deze camping. Daar dacht de dame even anders over. Vooral toen we vroegen of er een evenement naast de camping was gepland. We zagen namelijk een enorme feesttent met veel horeca tappunten en ander indrukwekkende decors. Hadden we het maar niet gevraagd….De dame wilde eerlijk zijn en aangeven dat er vanavond een festival was met goede live bands, maar dat er mogelijk enige vorm van bovengemiddelde decibellen op ons af zouden kunnen komen. We kregen telefoonnummers van gemeente ambtenaren om te klagen, procedures aan te vechten, etc. Want zij is al jaren bezig omwille van haar campinggasten het festival te laten verplaatsen. Onze pijnboompitten in de camper waren inmiddels ontkiemt en konden we de bladeren al weer vanaf halen, toen de dame uitgesproken was, de biefstuk was beef jerky geworden, en de melk volle boter…..ik was er klaar mee. Deze plek was alleen maar even om een nachtje te staan en eigenlijk vonden we het wel jammer dat we de volgende dag weer weggingen. Is een plek om terug te komen. Na het plaatsen van de camper nog even op de fiets wat boodschappen doen, terwijl Miriam rondom de camper alles gezellig maakt. Heerlijk avondje gehad, maar het licht ging redelijk snel uit en op tijd naar bed.

De volgende ochtend vlug alles inpakken en op pad richting Afferden, naar de Staatsbosbeheer camping De Cokse Heide. Hier waren we al een paar keer geweest en het is echt een plek voor ons. Midden in de bossen, plekken met privacy en veel diergeluiden in de natuur. Het is geweldig om hier in de ochtend de vogels te horen ontwaken. Ook hoor je soms onder of rondom je camper wat geritsel en denken we dat het een zwijntje of egel kan zijn. Voordat we ons kunnen nestelen vanaf 12.00 uur, moeten we eerst nog even ruimschoots boodschappen doen, want onze buren komen gezellig met hun dochter en schoonzoon een dagje kampeerbeleving meemaken met ons. Met dit prachtige weer lekker met elkaar borrelen en gezamenlijk heerlijk eten onder de boom die ons allen schaduw geeft. Hoe idyllisch allemaal..!

De middag en avond was supergezellig, maar met 6 man op een camping-gourmet plaat bakken is hetzelfde als op een plaat ijs een ei bakken…duurt even!! Enorm gelachen met elkaar en gewoon super dat ze vanuit Lelystad even op en neer knallen naar Afferden voor een portie gezelligheid!

PHOTO-2018-07-04-21-57-56

Nadat ze weg waren nog “even” de afwas doen en samen een afzakkertje genomen. We hebben doorgesproken waar we maandag zouden gaan fietsen met onze e-bikes. In Frankrijk lagen onze tongen op de grond toen we tegen de bergen aan moesten klimmen. Hier is alles vlak en goed te doen. We hebben er echt zin in. We maken een rit van ongeveer 30 kilometer op de GPS door de navigatie opdracht te geven om een lus te maken van circa 30 kilometer. De volgende ochtend na het ontbijt en tegen het einde van de ochtend alles in de fiets geladen wat mee moest; Joep, water, eten, poepzakjes, rugzak, mueslireepjes en een goed humeur. De rit was niet echt heel boeiend, aangezien we veel langs de doorgaande wegen rijden, in plaats van door de natuur. Maar we kwamen toch langs het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Maasduinen en besloten daar even een koffie te scoren. Prachtige plek, waar je je waant in het buitenland. Het restaurant zweeft boven het water en je kijkt uit over het park met al het water.

Park de Maasduinen is echt een aanrader voor een ieder die er nog niet geweest is. Wat een prachtige natuur daar. We fietsen na de koffie nog door het park en via boerenweggetjes komen we weer terug bij de camping. Moe maar voldoen drinken we een koel biertje en doen onze schoenen en kleding uit om weer in camping-outfit de avond aan te vangen. Erg relaxte dag gehad samen en lekker gegeten op de gourmet plaat met ons tweeen. Dat ging een stuk beter als gisteren.

Dinsdagochtend eigenlijk hetzelfde ritueel als de maandag; lekker wakker worden en in de ochtend lezen, koffie, ontbijtje en rustig douchen en omkleden. Er is bijna niemand op de camping, dus het is muisstil. We gaan het qua fietsen wel even anders doen. Miriam download een app  die allerlei routes via fietsknooppunten maakt of zelf kunt maken. We schrijven de knooppunten op en gaan op pad. Het was een prachtige rit zoals we die graag doen, destijds ook met scooter, door de natuur, slingerweggetjes, akkers, mooie boerderijtjes, kleine dorpjes, waterpartijen, bossen en hopelijk ergens nog een gezellig plekje om te laven….Dat was het enige dat we niet tegenkwamen, een laafplek. Jammer.

En nog een collage met foto’s van de omgeving hier:

We maakten vanmorgen echter wel een fout door de beide accu’s van de e-bikes niet op te laden, omdat we dachten dat ze vol genoeg waren voor deze rit van 42 kilometer. Bij Miriam lukte dat prima, maar bij mijn fiets ging de accu ineens van 4-5 streepjes lading terug naar nog maar 1 streepje. Aangezien we ook nog boodschappen moesten doen, waren we iets van de route afgeweken om een supermarkt te bezoeken. Net vlak voor de supermarkt was de accu leeg van mijn fiets, dus moest ik zonder ondersteuning nog 8 kilometer fietsen met volle fietstassen. Dat was even andere koek moet ik zeggen. De e-bike zonder ondersteuning fietst niet fijn, of je moet in de 2e of 3e versnelling fietsen. Maar ja, dan moeten die korte kromme pootjes van mij enorm gaan draaien. Naast dat het er niet uitziet, is het ook nog eens enorm vermoeiend. Miriam bood heel lief aan om even de fietsen te ruilen, maar als ridderlijk type dat ik ben, weigerde ik dat natuurlijk…soms haat ik die mannelijke principes van me…..

Dat de sfeer er niet beter op werd, toen Mir ook nog dacht kortere route te weten en die het dus niet was, moge duidelijk zijn. Maar na aankomst op de camping was het leed al weer snel geleden en hebben we nog een fijne dag gehad bij de camper.

Vandaag, woensdag 4 juli, hebben we niet gefietst. Mijn derriere voelt alsof ik door King Kong van achteren ben genomen en ik moet er niet aan denken om op een zadel te zitten. Het weer voelt heel klammig en in de loop van de ochtend besluiten we om een lekkere wandeling met Joep te gaan doen en de fietsen niet te gebruiken. De afgelopen dagen waren warm, maar waren goed te doen. Maar vandaag voelt het of je onder een elektrische deken leeft. Onbehaaglijk en drukkend. Het is sowieso weer typisch ons dat wij na 20 jaar fietsloos te zijn geweest, op de warmste dagen van het jaar, meteen met ritjes van 30-40 kilometer te beginnen. Enthousiasme eist zijn tol.

Maar goed; wij aan de wandel met Joep door het prachtige bosgebied rondom onze camping. We lopen lekker en Joep is helemaal in zijn nopjes. We genieten echt van dit kleine kereltje en lachen ons rot om zijn capriolen. Dit teckeltje heeft ons leven zo in positieve zin op zijn kop gezet. Los van alle gekochte attributen, speeltjes, mandjes, inentingen, voedselpakketten, fietsmanden, GPS tracker, verzekeringen, kettingen, dekentjes, tuigjes, en alles wat ik nog vergeten ben, is het geen kostenpost, maar verrijking van ons leven. Mooi om te zien hoe die kleine haarbal zo op Miriam is gefocust. Prachtig om te zien. Ook in deze vakantie heeft ie geen problemen veroorzaakt en is hij superlief geweest tijdens het rijden en op de camping. Joep is een topper! Moest ik even kwijt….

Maar onderweg de wandeling zie ik opeens Miriam haar pupillen vergroten, standje paniek en schichtig kijkend. Ik vraag haar wat er is, maar ze moet enorm naar het toilet…..wat er in de wijde omtrek niet is. Ik zeg; ophouden en doorlopen! Ik zag aan haar loopje dat dat niet ging lukken en voordat ik het wist, zat ze hurkend en met dezelfde blik in haar ogen als Joep (“zit niet naar me te kijken als ik zit te bouten…”). Zoals Miriam altijd alles goed voorbereidt voor Joep qua spulletjes, had ze papier bij haar, natte doekjes en zakjes  om alles in op te bergen en weg te gooien als we weer thuis waren. Behalve die dampende bolus…die mag door de natuur worden geelimineerd! Mijn vrouw is gewoon een ordinaire wildpoeper!! Ik zou het niet kunnen, maar Miriam kwam erg gelukkig uit de bossen. Heerlijk de wandeling afgemaakt en bij thuiskomst de rest van de middag lekker voor de camper gezeten en de laatste avond hier op de grillplaat gekookt. Morgen weer op pad naar onze laatste bestemming deze vakantie: De Vlagberg in St Anthonis. Onze echte favoriete plek tot nu toe! Daar blijven we nog tot zondagochtend. Met dit weer en het buitenleven alsof we in Spanje of Italie zitten, blijven we zo lang mogelijk weg.

Mart en Mir 2018

24 juni 2018: Louvemont (F): E-bike debuut en aangenaam herstellen

/ martin&miriam

Afgelopen nacht heerlijk geslapen allebei en ook onze Joep was flink aan het uitslapen, dus een hele relaxte aanvang van deze memorabele dag. We gaan namelijk voor het eerst fietsen met onze e-bikes. We hebben 20 jaar niet gefietst, maar dan beginnen we met fietsen in een gebied waar menig berg-/klimgeit nog wil bezien of hij op een berghelling wil grazen. Wij gaan daar dus voor het eerst fietsen. De moed zakt niet in mijn schoenen, maar toen Miriam en ik een discussie hielden hoe ver we gingen fietsen en Miriam stellig opperde 50 kilometer! Toen zakte er wel iets bij mij: moed, zelfvertrouwen en zin! Het enige wat steeg was mijn bloeddruk…Maar goed; we besloten om een lus te gaan rijden van en naar onze camping, met een afstand van ongeveer 25-30 kilometer. We wilden nog wel langs de Lac du Der in ieder geval.

Maar voordat we gingen fietsen eerst even op onze mooie plek ontbijten, koffie, jus ‘d orange en broodjes om voldoende energie te verkrijgen voor deze tocht der tochten. Na het ontbijt nog even onze fietsen prepareren door middel van accu’s erin, Hondenmand monteren, fietstassen erop, stuurtassen erop en navigatiesteun op het stuur monteren. Dat was weer een klote klus omdat ik de boutjes dolgedraaid had en dus ook meteen vastgezet, kon ik de steun niet meer wijzigen. Bleek dat ik het scherm niet kon aflezen, maar wel bijna de achterkant van de navigatie kon lezen, EU keurnummers enzo….jaaaa, handig is niet echt mijn kernkwaliteit. Uiteindelijk was het dan zover, we gingen op pad. Eerst de camping afrijden en dan rechts af….oh nee….na 100 meter zei de GPS dat we andere kant op moesten, dus weer draaien. Vervolgens begint Joep zich ook al ernstig te bemoeien met de discussie en lijkt niet in zijn hum achter in zijn mandje, daardoor Miriam ook niet en dan uiteindelijk ik ook niet. Moeizaam begin, maar we herstelden ons prima. We fietsten door prachtige landerijen en kwamen door hele kleine dorpjes, zonder enige activiteiten of tekenen van leven. We passeerden Voillecomte,Pont Varin, Frampas, Braucourt, Lac du Der en weer terug naar Louvemont. Bij Lac du Der spraken we nog met een paar engelse vrienden die speciaal voor dit meer hier naartoe waren gekomen omdat je daar zo prachtig kunt vissen. Leuke gasten uit Southampton! Lac du Der is het grootste aangelegde meer in West Europa en staat bekend om zijn enorme karper-populatie. Daarom dus hier veel vissers te vinden. Ook reguleert dit meer de waterstand van de Marne en indirect van de Seine. Om het meer ligt een aangelegd fietspad, maar alleen deze tocht is al 50 kilometer lang.

Miriam was echter helemaal ontketend op haar e-bike en ging duidelijk voor de bolletjestrui. Met een tempo van ruim 28-30 kilometer per uur had ze de zwaarste versnelling en 3e ondersteuning aan staan en ik dacht nog; die komt haar zelf nog wel tegen… Het leek wel op een demarrage, ik moest in de achtervolging! Na verloop van tijd kom ik een bocht om zeilen en ik zie wat over de weg heen slepen. Was Miriam haar tong…!!! Het licht ging uit bij haar en vanaf dat moment zijn we rustiger gaan rijden en ook meer gaan spelen met de versnellingen en ondersteuningen die de e-bike biedt. Ook begon bij ons ook wat zadelpijn op te spelen en riepen we nog dat we als eerste op onze nieuwe fietsen goede zadels gaan kopen. Miriam een gelzadel en ik een Chesterfield.

Maar in alle eerlijkheid moeten we zeggen dat we het heerlijk vonden om te rijden. Het was soms pittig, maar ging echt prima allemaal. Vooral onze conditie was goed te noemen. Zelfs ik was na 30 kilometer niet bezweet en stapte tintelfris van onze fietsen na aankomst bij onze camper.

PHOTO-2018-06-25-21-37-41 (1)

In deze regio kun je prachtig fietsen en ook erg mooie fietspaden aangelegd dwars door de natuur, terwijl je er niet veel fietsers tegenkomt. De regio is niet toeristisch en dat maakt het ook wel erg leuk. Het echte Frankrijk!

Na terugkomst van onze fietstocht maar meteen ons beloond met een koel biertje en lekker wijntje, toastjes erbij en de rest van de dag heerlijk zitten lezen en voor de camper gezellig met elkaar zitten keuvelen. Aangezien de hele camping wist van onze maiden-rit, kwamen ze vragen hoe het bevallen was en of we meer gingen fietsen. Absoluut was ons antwoord.

Tot slot kwamen we ook nog even aan de praat met een nieuw Nederlands echtpaar op de camping. We spraken over van alles maar uiteindelijk kwam ook het feit dat wij uit Lelystad kwamen en zij uit Veghel. Allebei zeiden we dat we dan dezelfde burgemeester als bindmiddel hadden. Zij missen haar en wij kunnen haar inmiddels niet meer missen in het Lelystadse: Ina Adema! We moesten boffen met haar, zei de familie Henk Mauriks uit Veghel, van ’t Gilde aldaar.

Morgen breken we ons kamp op en gaan richting de Morvan, het nationale natuurpark. We hebben vandaag daar een camping geboekt voor de komende dagen. We houden jullie op de hoogte!