Afgelopen nacht heerlijk geslapen allebei en ook onze Joep was flink aan het uitslapen, dus een hele relaxte aanvang van deze memorabele dag. We gaan namelijk voor het eerst fietsen met onze e-bikes. We hebben 20 jaar niet gefietst, maar dan beginnen we met fietsen in een gebied waar menig berg-/klimgeit nog wil bezien of hij op een berghelling wil grazen. Wij gaan daar dus voor het eerst fietsen. De moed zakt niet in mijn schoenen, maar toen Miriam en ik een discussie hielden hoe ver we gingen fietsen en Miriam stellig opperde 50 kilometer! Toen zakte er wel iets bij mij: moed, zelfvertrouwen en zin! Het enige wat steeg was mijn bloeddruk…Maar goed; we besloten om een lus te gaan rijden van en naar onze camping, met een afstand van ongeveer 25-30 kilometer. We wilden nog wel langs de Lac du Der in ieder geval.
Maar voordat we gingen fietsen eerst even op onze mooie plek ontbijten, koffie, jus ‘d orange en broodjes om voldoende energie te verkrijgen voor deze tocht der tochten. Na het ontbijt nog even onze fietsen prepareren door middel van accu’s erin, Hondenmand monteren, fietstassen erop, stuurtassen erop en navigatiesteun op het stuur monteren. Dat was weer een klote klus omdat ik de boutjes dolgedraaid had en dus ook meteen vastgezet, kon ik de steun niet meer wijzigen. Bleek dat ik het scherm niet kon aflezen, maar wel bijna de achterkant van de navigatie kon lezen, EU keurnummers enzo….jaaaa, handig is niet echt mijn kernkwaliteit. Uiteindelijk was het dan zover, we gingen op pad. Eerst de camping afrijden en dan rechts af….oh nee….na 100 meter zei de GPS dat we andere kant op moesten, dus weer draaien. Vervolgens begint Joep zich ook al ernstig te bemoeien met de discussie en lijkt niet in zijn hum achter in zijn mandje, daardoor Miriam ook niet en dan uiteindelijk ik ook niet. Moeizaam begin, maar we herstelden ons prima. We fietsten door prachtige landerijen en kwamen door hele kleine dorpjes, zonder enige activiteiten of tekenen van leven. We passeerden Voillecomte,Pont Varin, Frampas, Braucourt, Lac du Der en weer terug naar Louvemont. Bij Lac du Der spraken we nog met een paar engelse vrienden die speciaal voor dit meer hier naartoe waren gekomen omdat je daar zo prachtig kunt vissen. Leuke gasten uit Southampton! Lac du Der is het grootste aangelegde meer in West Europa en staat bekend om zijn enorme karper-populatie. Daarom dus hier veel vissers te vinden. Ook reguleert dit meer de waterstand van de Marne en indirect van de Seine. Om het meer ligt een aangelegd fietspad, maar alleen deze tocht is al 50 kilometer lang.
Miriam was echter helemaal ontketend op haar e-bike en ging duidelijk voor de bolletjestrui. Met een tempo van ruim 28-30 kilometer per uur had ze de zwaarste versnelling en 3e ondersteuning aan staan en ik dacht nog; die komt haar zelf nog wel tegen… Het leek wel op een demarrage, ik moest in de achtervolging! Na verloop van tijd kom ik een bocht om zeilen en ik zie wat over de weg heen slepen. Was Miriam haar tong…!!! Het licht ging uit bij haar en vanaf dat moment zijn we rustiger gaan rijden en ook meer gaan spelen met de versnellingen en ondersteuningen die de e-bike biedt. Ook begon bij ons ook wat zadelpijn op te spelen en riepen we nog dat we als eerste op onze nieuwe fietsen goede zadels gaan kopen. Miriam een gelzadel en ik een Chesterfield.
Maar in alle eerlijkheid moeten we zeggen dat we het heerlijk vonden om te rijden. Het was soms pittig, maar ging echt prima allemaal. Vooral onze conditie was goed te noemen. Zelfs ik was na 30 kilometer niet bezweet en stapte tintelfris van onze fietsen na aankomst bij onze camper.
In deze regio kun je prachtig fietsen en ook erg mooie fietspaden aangelegd dwars door de natuur, terwijl je er niet veel fietsers tegenkomt. De regio is niet toeristisch en dat maakt het ook wel erg leuk. Het echte Frankrijk!
Na terugkomst van onze fietstocht maar meteen ons beloond met een koel biertje en lekker wijntje, toastjes erbij en de rest van de dag heerlijk zitten lezen en voor de camper gezellig met elkaar zitten keuvelen. Aangezien de hele camping wist van onze maiden-rit, kwamen ze vragen hoe het bevallen was en of we meer gingen fietsen. Absoluut was ons antwoord.
Tot slot kwamen we ook nog even aan de praat met een nieuw Nederlands echtpaar op de camping. We spraken over van alles maar uiteindelijk kwam ook het feit dat wij uit Lelystad kwamen en zij uit Veghel. Allebei zeiden we dat we dan dezelfde burgemeester als bindmiddel hadden. Zij missen haar en wij kunnen haar inmiddels niet meer missen in het Lelystadse: Ina Adema! We moesten boffen met haar, zei de familie Henk Mauriks uit Veghel, van ’t Gilde aldaar.
Morgen breken we ons kamp op en gaan richting de Morvan, het nationale natuurpark. We hebben vandaag daar een camping geboekt voor de komende dagen. We houden jullie op de hoogte!
Camperjoy 