Eifel

21 Oktober 2025: Ville sur Yron in Regio Grand Est de France

/ martin&miriam / 7 reacties

Wat een nacht hebben wij achter de rug. In verschillende opzichten. Allereerst het weer was vannacht om bang van te worden. Stortregens op het dak en dat de hele nacht door! En als je dan in het dorp Blankenheim verblijft, wat in 2021 compleet was weggespoeld door enorme regenbuien, dan ben je wel alert over hoe je de camperplaats de volgende ochtend gaat aantreffen. Nou viel dat uiteindelijk wel mee. Een hoop plassen rondom de camper en het park. Het andere dat we achter de rug hebben is een totaal comateuze nacht die we beiden hebben beleefd. Om 7.30 uur werden we wakker. Iets dat eigenlijk nooit gebeurt, aangezien we normaliter altijd om omstreeks 6 uur wakker zijn. Onze smartwatches geven aan dat enorm veel energie hebben, diepe slaap hebben gehad en dus meer dan klaar voor deze dag. Heerlijk eerst een warme douche in onze camper genomen. Miriam verzorgt een lekker ontbijtje wanneer ik met Joep de eerste ronde wandel met hem. We lopen over de camperplaats en ik zie waar we straks water kunnen vullen en het chemisch toilet kunnen legen. Dat doe ik na de ronde met Joep aangezien ik toch al zeiknat ben geworden.

Tijdens het ontbijtje bepalen wat we gaan doen vandaag. In alle rust ook vooral. We zijn altijd zo gehaast als we ‘s morgen wakker zijn en we hadden ons voorgenomen om eens in alle rust de dingen te doen. We hadden bij het water tappen een meevaller; de vorige camperaar had 100 liter water gekocht en maar 30 liter afgenomen. Er stond dus nog saldo op het apparaat. Ruim genoeg voor ons om de komende dagen door te komen met onze watertank. We hebben zelfs nog 40 liter voor een andere camperaar achtergelaten, aangezien we genoeg zelf hadden. Wij zijn zo goed voor deze wereld….

Afin..Wij vertrokken om 9.15 uur van onze plek en gingen vol goede moed op pad. We besluiten om de eerste 100 km over de snelweg te gaan richting Trier om vervolgens als we Frankrijk inrijden over uitsluitend de Route National te gaan rijden. Je ziet veel meer dan wanneer je over de snelweg gaat en wij vinden het doorkruisen van dorpjes altijd ook erg leuk om te doen.

Maar het liep allemaal wat anders dan gepland. Wij denken dat Frankrijk ook een soort Prinsjesdag heeft gehad. Net zoals in Nederland, komen daarna alle budgetten vrij voor het verbeteren van de infrastructuur in den lande. Nou dat hebben we geweten! We hadden vandaag meer wegomleidingen, wegopbrekingen dan rotondes! En dat wil wat zeggen in Frankrijk! Tjonge, het schoot niet echt op. Zoals Miriam zo poëtisch memoreerde: “Wat is een omleiding nou eigenlijk als je geen bestemming hebt”. Ik schiet weer vol van zoiets treffends gezegd. Maar uiteindelijk kwamen we weer op het goede punt uit en passeerden we de franse grens bij Thionville. Vandaar uit direct de snelweg af en starten met de route op secondaire wegen. We passeren hele mooie dorpen, afgewisseld met waar je nog niet dood gevonden wil worden. Via Eifel plaatsnamen Dahlem, Pirensberg, Prüm, Rittersdorf, Luxemburg een stukje in om vervolgens via Düdelange Frankrijk in te gaan. Vandaar uit via Vivenge, Hayange, Jarny, komen we halverwege de middag aan bij Ville sur Yron. Een dorpje met ongeveer 300 inwoners. Geen hoogstaand toeristisch dorpje, alhoewel ze wel Village de Fleuris zijn. Dit betekent dat zij het welzijn van dorpsbewoners, bezoekers, toeristen hoog in vaandel hebben en gastvrijheid willen uitstralen. Nou, dat is gelukt!

Toen we aankwamen op de kleine gemeentelijke camperplaats in het dorp, vlakbij het gemeentehuis, moesten wij via een QR code inchecken. Dat lukte echter niet doordat de betalingskoppeling naar onze bank niet werkte. De camperplaats is een prima plek voor een nacht. Op een verharde plek, met elektra, water tappen kan, maar lozen niet. Het inloggen via de QR code is een simpele methode, aangezien wij hem begrepen. Soms maak je echt wel methodes mee, dat je denk: waarom heb ik mijn school niet afgemaakt… Maar de betaling lukte keer op keer niet, dus wij maar bellen naar het contactnummer. We kregen de burgemeester aan de lijn (dat denken we maar, omdat in zo’n klein dorp de enige gemeente-ambtenaar meteen de burgemeester is..) en deze gaf aan dat de overnachting voor ons gratis was. Inclusief elektriciteit. Tenminste; dat is de vertaling die Miriam mij gaf met haar steenkolen Frans. Miriam stamt af van de franse familienaam Mangér, Mangér betekent “eten”, dus eigenlijk een familienaam die beter bij mij past. Maar Miriam had het goed begrepen over elke zin het woord “graduite” dat de gemeente ambtenaar uitkraamde toen de totale paniek uitbrak dat ze een niet-franse toerist aan de lijn had. ZOals ik zei; het is niet het episch centrum van toerisme. Wel toeterisme…..ze toeteren hier wat af! Maar de gratis camperplek; Dat is een meevaller van 10 euro. Topplek! Wel naast een begraafplaats, maar daar zullen we niet veel overlast van hebben vannacht.

De rest van de middag wandelen we weer over de landerijen rondom het dorp en laven we weer een lekker drankje (0.0) gezellig rondom de tafel. Miriam leest een boek in haar nieuwe e-reader en ik schrijf ons blog voor deze dag. De avond zal gewoon zo zijn als altijd; knus met alles potdicht, TV-tje kijken en beetje lezen voordat we in onze kribbe in slaap vallen.

October 20, 2025: On the road, but already at the garage after 1000 meters!

/ martin&miriam

Today is the day we leave for southern Europe. We woke up early this morning, and since burglars can’t imagine what kind of pigs live in our house, the place naturally had to be delivered spotless. After we’d fully equipped the campervan at the front door, filled it with water, and disconnected the power, all that was left was to turn off the main water valve in the house and shed, and we were off!

At 9:30 a.m., we drive our Lambortinki out of the park towards Emmen. But immediately, a warning light comes on, and that wasn’t exactly what we were looking for. Especially with my technical incompetence, my stress levels are rising, and my eyelids are twitching… straight to our local campervan guru, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We drive in, and Jan immediately makes time for us. He immediately reassures us that it’s nothing serious because the light is yellow. You really have to be careful with red lights, he says. As befits a good marriage, I always stay away from red lights…

Jan hooks up all sorts of computers to our Fiat Ducato and diagnoses it: the oil level sensor is malfunctioning. Nothing serious, but you’ll need to check the oil yourself more often if the sensor is really broken. After resetting the onboard computer, the problem seems to be resolved, and we’re ready to go. I still have to think about the solution for the warning lights; turn the light off and the problem will go away… But with complete confidence, we set off at 10:55 a.m. A bit late, but that doesn’t matter since we have no destination. A direction, but no destination. As someone with partial autism, I’ll have to get used to this, as I used to prefer to plan everything out. But my dear wife is right: we have all the time in the world, no destination, so we can plan each day to see what we’re going to do and where we’re going. We’re excited!

At Klazienaveen, we cross the border, which is quite unusual, as we have to go through customs and are checked by German border guards. We’re allowed to continue, and via Meppen, Oberhausen, Cologne, and towards Trier, we enter the Eifel region for our first overnight stop. The route between Oberhausen and Cologne was very busy, and we were delayed by over an hour due to traffic jams. Joep is doing really well in the campervan, lying comfortably in his basket or on Miriam’s lap. As long as he’s happy, we keep driving. But when he looks at us with his eyebrows furrowed, we know we have to stop somewhere soon.

We decided to do that at that precise moment and turned off towards Blankenheim in the Eifel region. There was supposed to be a simple but beautiful campervan site on the edge of the village. The Eifel looks stunning with all the autumn colours on the hills and mountains. We drove past a lake and saw the autumn colours of the trees reflected in the water. Beautiful!

When we arrived at the Weiherhalle P3 camper site (camper contact site code: 752), we were pleasantly surprised. What a great camper site it was. We paid with coins for the pitch and also for the electricity. Everything was set up for 11 euros per day/night. It wasn’t crowded yet at the 15 pitches at this camper site. There were four in a row. Not our favorite, but perfectly fine for an overnight stay.

After setting up the campervan, we immediately went for a walk with Joep through the adjacent park. It’s a beautiful, rolling park with plenty of seating, a wine bar, patios, and other entertainment. There’s also sports equipment (we’ll skip that one) and disc golf. Never heard of it before, but I recently did this activity with my family during our Lammertink family day. It’s funny! The village of Blankenheim also looks lovely with its half-timbered houses and village square. But since everything there is closed on Mondays and Tuesdays, we’ll be leaving the village for now.

After a lovely walk, we’re now enjoying a nice drink and snack in the campervan, and I’m writing our first blog post of this trip. Tomorrow the weather will be unsettled and rainy, so we’ll continue our journey towards France. We’ve decided that if the weather stays this bad this week on the road, we’ll keep driving until we reach the south of France or Spain, where we can wear shorts and the sun is shining. We’re both feeling really good already, and it’s so familiar back in the campervan with our division of labor. And another nice prospect is the fact that we always sleep incredibly well in our beds. We’ve already had the chance to experience the new mattresses, so we’ll be having a wonderful time tonight!

20 Oktober 2025: Op pad, maar na 1000 meter al naar garage!

/ martin&miriam / 2 reacties

Vandaag is dan de dag dat we vertrekken gaan richting het zuiden van Europa. Vanmorgen waren we vroeg wakker en aangezien in ons huis de inbrekers niet mogen denken wat voor varkens in dit kot wonen, moest de woning natuurlijk spic en span opgeleverd worden. Nadat we voor de deur de camper helemaal ingericht hadden, water gevuld en losgekoppeld van de stroom, alleen nog even de hoofdkraan van het water in huis en schuur dichtdraaien en weg kunnen we!

Om 09.30 uur rijden we met onze Lambortinki het park af richting Emmen. Maar direct begint er een waarschuwingslampje te branden en daar zaten we nu niet echt op te wachten. Zeker met mijn technisch onvermogen stijgt mijn stressboog en begint mijn ooglid te trekken…direct naar onze eigen campergoeroe in het dorp, Jan Kuipers Camperservice in Odoornerveen. We rijden binnen en Jan maakt meteen tijd voor ons. Hij stelt ons direct gerust dat het niks ernstigs is omdat het lampje geel brandt. Bij rode lampjes moet je echt oppassen, zegt ie. Zoals in een goed huwelijk betaamt blijf ik altijd weg bij rode lampjes…

Pech onderweg!

Jan hangt allemaal computers aan onze Fiat Ducato en komt met een diagnose: de sensor van het oliepeil geeft storing aan. Niks ernstigs, alleen moet je zelf vaker olie peilen als de sensor echt kapot is. Na resetten van de boordcomputer lijkt de storing opgelost en kunnen we op pad. Wel moet ik nog denken aan de oplossing bij brandende lampjes; draai het lampje eruit dan is de storing weg….Maar met vol vertrouwen gaan we om 10.55 uur op pad. Met een beetje vertraging dus, maar dat maakt niks uit aangezien we geen bestemming hebben. Wel een richting, maar geen bestemming. Hier moet ik als halve autist wel aan wennen omdat ik voorheen het liefst alles uitstippelde. Maar mijn lieve ega heeft gelijk dat we alle tijd hebben, geen bestemming en dus per dag kunnen kijken wat we gaan doen en waarheen. We hebben er zin in!

Bij Klazienaveen gaan we de grens over en wel weer apart dat je door de douane moet en gecontroleerd wordt door de duitse grenswachten. Wij mogen doorrijden en via Meppen, Oberhausen, Köln, richting Trier rijden we de Eifel in voor onze eerste overnachtingsplaats. Onderweg was het tussen Oberhausen en Köln erg druk en hebben we weer ruim een uur vertraging opgelopen door files. Joep houdt zich werkelijk geweldig in de camper en ligt heerlijk in zijn mand of bij Miriam op schoot. Zolang hij in zijn nopjes zit, rijden we door. Maar als hij ons aankijkt met zijn wenkbrauwen onder zijn ogen, dan weten we dat we snel moeten stoppen ergens.

We besluiten dat te doen op het bewuste moment en slaan af richting Blankenheim in de Eifel. Daar zou een simpele, maar mooie camperplaats zijn aan de rand van dorp. De Eifel ziet er prachtig uit met alle herfstkleuren op de heuvels en bergen. We rijden langs een meer en zien de herfstkleuren van de bomen als spiegel terug in het water. Prachtig!

Als we aankomen bij de camperplaats Weiherhalle P3 (campercontact Sitecode: 752) zijn we blij verrast. Wat een prima camperplaats is het. Betalen met munten voor de plek en ook voor de elektra. Alles klaar voor 11 euro per dag/nacht. Het is er nog niet druk op de 15 plekken die deze camperplaats telt. Er staan er 4 op een rij. Niet onze voorkeur, maar voor een nachtje prima te doen.

Na het installeren van de camper gaan we meteen wandelen met Joep door het naastgelegen parkje. Een prachtig glooiend park met veel zitjes, wijnbar, terrassen en ander entertainment. Ook sporttoestellen (deze slaan we even over) en Discgolf. Nog nooit eerder van gehoord, maar onlangs met mijn familieleden deze activiteit tijdens onze Lammertink familiedag gedaan. Grappig! Het dorpje Blankenheim ziet er ook mooi uit met de vakwerk-huizen en dorpsplein. Maar aangezien alles daar op maandag en dinsdag gesloten is, houden we het voor gezien in het dorp.

Na een lekker wandeling zijn we nu in de camper aan het genieten van een lekker drankje en borrel-hapje en schrijf ik ons eerste blog van deze reis. Morgen is het weer onbestendig en regenachtig en reizen we maar weer door richting Frankrijk. We besluiten als het weer deze week zo slecht blijft onderweg, dan blijven we ook doorrijden totdat in Zuid Frankrijk of Spanje de korte broek aan kan en de zon schijnt. Allebei zijn we wel al helemaal in onze hum en is het weer zo vertrouwd in de camper met onze taakverdeling. En ook een lekker vooruitzicht is het feit dat we altijd supergoed slapen in onze bedden. De nieuwe matrassen hebben we al mogen beleven, dus dat wordt weer heerlijk snorren vanavond!

5+6 Juli 2021: Mild Hog goes Solo naar Eifel

/ martin&miriam

De afgelopen 2 weken vakantie met Miriam in Drenthe waren zoals gewoonlijk weer heerlijk, maar deze week heb ik bonusdagen doordat ik de maand juli nog vakantie heb. Daarom maar een jaarlijks motor-midweek naar de Eifel gepland. Normaliter gaan de Wild Hogs gezamenlijk op pad, maar door allerlei omstandigheden konden we het deze zomer niet voor elkaar krijgen om samen te gaan. De naam Wild Hogs is ooit door ons gebruikt als Whats App groep onder elkaar. Dat was zo’n 17 jaar geleden, toen motormaatje en jeugdvriend Robert met zijn tweeen waren begonnen met buitenlandse motorweekenden naar Sauerland, Eifel, Moezel, Rijn en waar nog meer.

Toen eerst met zijn tweeen naar Sauerland, daarna kwamen nog een aantal motormaatjes van de voetbalvereniging erbij en was de groep in zijn glorietijd jaarlijks met ongeveer 7-8 man onderweg. Dat waren de wilde jaren: nog niet zo goed qua rijden, al vroeg aan het bier, luidkeels in de avonden en veel lachen, heel veel lachen, totdat het pijn deed. En bij pijn verdooft alcohol, dus nog meer bier. Legendarische woorden waren ooit in ons hotel, toen de hotelier heel opgewonden ons kwam verrassen met een diner waarbij hij zelf het wild had geschoten. Een hert. Wij waren met drank op ontroostbaar dat hij “Bambi had erschossen” en maakte er nogal een punt van. We deden heel moeilijk en de hotelier wist niet meer hoe hij het had met ons. Een jaar later hoorde we dat hij zelfmoord had gepleegd. Of dit voorval ermee te maken had, blijft in het ongewisse. Peter Becker, rust in vrede!  We hebben genoten van jou en jouw hotel in Prum destijds.

Maar ja, gedurende de jaren werden de Wild Hogs wat rustiger en vielen een aantal personen weg uit de groep. Inmiddels zijn ook 2 dierbare vrienden uit die groep overleden. Vanmiddag tijdens een korte stop bij een Mariabeeldje moest ik aan ze denken: Hans Bonsink (overleden oktober 2009) en Berrie Brinkhorst (overleden december 2019) zijn niet meer onder ons en in deze weekenden hadden wij destijds zo’n lol. De hele groep liep elkaar altijd af te zeiken, commentaar op de GPS routes en tranen met tuiten lachen met elkaar. Prachtige tijden, dierbare herinneringen!

De laatste jaren viel de groep wat verder uit elkaar. Daar kwamen toen mijn beide broers Harry en Jos en schoonzus Joanne bij. Nu Harry en Joanne inmiddels de beide motoren hebben verrulld voor een camper, zijn de laatste jaren alleen Robert, Jos en ik nog de Mild Hogs, want de jaren gaan tellen.

Maar goed; beide heren konden niet mee dit jaar en zodoende ben ik solo deze week op pad in de Eifel. Hetzelfde hotel geboekt als 2 jaar geleden in Barweiler, Hotel Hullen. Dit hotel ademt uit alles wat met motorrijden te maken heeft. Overal prachtige litho’s, fotos in lijsten, Nurburgring prullaria en een super werkplaats en stalling, mocht er iets met je motor zijn. Hier kun je repareren, poetsen, wassen en banden pompen. Topplek dus.

Maandag 5 juli ben ik vanuit De Kiel op pad gegaan met de motor, terwijll Miriam zondags al naar huis was gegaan. Zij moet maandag de kapsalon weer openen en wil altijd vooral ruim alles voor elkaar hebben. Direct na mijn vertrek vanuit het chalet, begon het te regenen, niet normaal. Er kwam zo’n stortbui, waar ik niet de tijd had om een regenjas aan te trekken. Zeiknat na 20 minuten en de rit moest nog maar beginnen. Ik had voor het eerst de routes gemaakt met de GPS App RouteYou. Ik had besloten dat ik mij zou commiteren aan de routes die deze software zou maken op basis van mijn criteria. Nergens geen snelwegen rijden en alleen de mooste weggetjes, met de meest bochten. Nu naar 2 dagen onderweg te zijn kan ik zeggen: wat een waanzinnig mooie routes heeft deze app gemaakt, maar daarover straks meer details. 

Helemaal binnendoor vanuit  Drenthe, Overijssel, Achterhoek, Gelderland bij Venlo de grens over en toen begon het pas echt te kronkelen en…regenen. Op een bepaald moment reed ik door een plas met water, maar bleek deze plas 35 centimeter diep te zijn over een afstand van 200 meter. Voeten en benen soppig vol gelopen. Maar het mag de pret niet drukken. We draaien mooie bochtjes, lange doordraaiers en hoe dichter we bij de bestemming komen, hoe hoger de bergen, des te meer haarspeldbochten en prachtige vergezichten. Voldaan kom ik aan bij hotel en herkenne ze mij en is alles meteen weer gemoedelijk en gemakkelijk. Kamertje even zoeken, douchen en dan naar beneden om biertje in hret restaurant te drinken en heerlijk te eten. Want dat kan hier! Na het eten gaat bij mij het licht uit en ga ik weer naar de kamer om Miriam even te bellen hoe haar eerste dag was verlopen. Raar om zonder elkaar te zijn, maar ze gunt het mij zo. Lief!

Vandaag was dan de eerste dag met de een grote route Barweiler Oostelijik. Tenminste dat was de bedoeling. De regen bleef langer regenen dan verwacht richting het oosten, dus op mijn ipad maar even via Route You een route Westelijk gemaakt, aangezien daar de regen inmiddels om half 10 voorbij was. Afwachten hoe de route zou lopen en wat ik tegen zou komen. Het was geweldig! Wat is de softeware om GPS routes te maken enorm verbeterd de laatste jaren. Geen gedoe met kabeltjes en laptops. Gewoon op je smartphone route plannen en via bluetooth verzenden naar je Navigatietoestel. Het was een prachtige rit! Heerlijke stuurweggetjes, mooie bergen en dalen, veel bochten, leuke dorpjes, Bossen, meren, akkers, alles heb ik gezien vandaag.  

Ook nog in het duitstalige gedeelte van Belgie gereden. Ook dat gebied was erg mooi. Via Monchau richting huis en langs Schaftberg, het uitkijkpunt over de eifel, gereden, Linzeratz, Ardenau, Zulpich, Euskirchen, om vervolgens weer omstreeks 16.00 uur in Barweiler bij hotel aan te komen. Lekker douchen, biertje drinken, eten en vanavond halve finale Spanje – Italie kijken op de kamer. Lekker via de Chromecast, dus geen duits commentaar.

Morgen wordt het weer hier beter en ga ik de Oostelijke rit rijden. Wordt Vervolgd!