23 en 24 September 2016: Freiburg im Breisgau – Losheim am See – Lelystad

Dit is dan het laatste blog van deze vakantie. Er zal niet veel noemenswaardig in staan, aangezien het echt een terugreis is die begonnen is. We merken beiden dat als we weer onderweg naar huis zijn, dat dan ook een beetje het vakantiegevoel achter de rug is. Er komen welliswaar nieuwe bestemmingen bij, maar deze dienen alleen maar voor de overnachting en als er nog wat direct in de buurt te doen is, misschien nog iets voor in de avond, maar verder niet.

In de camper moeten de restjes met boodschappen nog opgemaakt worden, het laatste beetje water in de tanks geladen en open flesje wijn leeg maken. Het slaat eigenlijk nergens op, dat je dit gevoel hebt, want je bent gewoon nog op vakantie. Maar we kennen elkaar en weten ook dat als we zondagavond pas terugkomen, we de volgende dag moeten beginnen met werken en dat nog niet alles in en rondom in huis en de camper aan kant is. Onze badkamer en toilet boven zijn vernieuwd tijdens onze vakantie en ook daarvan zal er nog wel wat troep liggen. Kortom; we hebben ons hoofd staan op “ huiswaarts “!

Eerst staan we vrijdagochtend nog in de file in Freiburg op de camping om onze watertanks te legen en vullen. Ook het chemisch toilet moet weer geleegd worden voordat we omstreeks 10 uur in ochtend echt op pad gingen. Camper nog met diesel afgetankt voordat we beginnen aan onze binnendoor-route. Aangezien we nog ruim de tijd hebben, besluiten we niet om over de snelweg te gaan, maar binnendoor. In Duitsland zijn ze voor ons gevoel overal met de weg bezig, dus zal het wel druk zijn op de snelwegen met files. De binnendoor route geeft ons ook meer inzicht in het duitse landschap en de dorpjes die we passeren. Soms hele mooie, maar vaker ook hele saaie dorpen.

img_1225

Gedurende de dag begin ik ook gek te worden van alle stoplichten en rotondes overal. Ik word er best wel moe van met de camper om iedere 2 a 4 kilometer op de rem te moeten en terug te schakelen etc. Het is een lomp ding, die zich prima laat berijden, maar het duurt allemaal toch even wat langer allemaal, die handelingen om weer op snelheid te komen. Vooral bergopwaarts heeft onze Lambortinki er soms moeite mee. Auto’s die achteraan ongeduldig proberen in te halen, terwijl het net kan…

Onderweg verloopt het allemaal prima zoals verwacht en omstreeks 16.00 uur besluiten we om voor Trier ergens een plek te vinden voor een overnachting. Eerst hadden we iets in Trier gevonden, maar daarvoor moesten we weer de hele stad door. Daar hadden we dus geen zin in, dus uiteindelijk op mooie camperplaats gekomen bij Losheim am Stausee. Via de Camperplaats app van de NKC hadden we deze gevonden en voor 6 euro konden we een plek uitzoeken. Mooie plekken tegenover een aantal restaurants die aan het meer lagen. Dat beloofde een mooie avond te worden, want ook was er een Biergarten en tevens bierbrouwerij direct nabij gelegen. Wij eerst even onze camper neergezet en wat gelezen, voordat we op het terras een biertje gingen drinken bij de Biergarten. Nou…dat bier was niet weg te krijgen! Wat een bocht! En als geoefend bierdrinker, piep ik niet zo gauw…Even iets hartigs erbij bestellen voor bij de borrel was ook niet voorradig, dus kozen we wat uit de kleine kaart; een tweetal gekookte worstjes met zoete mosterd. Klonk goed, dacht wij…

Totdat het opgediend werd; het leken wel een tweetal afgehakte penis-eikels die in water gekookt waren. Het zag er niet uit en in ieder geval kreeg je er geen honger van….ik voelde het bijna in mijn edele delen, hoe deze eikels aan hun eind waren gekomen. Allebei vonden we het lekker. Wel lachen toen Miriam zei dat ik het velletjes moest terugtrekken, want dat was zo hard….en niet lekker!

Aangezien onze koelkast de inhoud had van een moestuin in Eritrea, besloten we ook maar om in de avond nog een laatste avondmaal samen te nuttigen aldaar. Het werden de altijd veilige keuze van de Wiener Schnitzel. Niet zo lekker als bij Lug am Land, maar prima te doen.

In avond nog even in camper een filmpje gekeken met Nicolas Cage, maar dit was echt een drama-film, Knowing. Ook voor ons de eerste keer dat we films kijken via de omvormer, aangezien we zonder stroom staan op de camperplaats. Dat gaat dus ook goed komen de volgende keer in Schotland of zo.

Heerlijk geslapen, maar omdat we weten dat we naar huis gaan, zijn we vroeg wakker. Om 8 uur rijden we weg van de camperplaats om de laatste etappe te gaan rijden. Ook deze reis verloopt voorspoedig met de camper en komen we langs prachtige bergen en dalen in de Eifel te rijden. Vooral het Prum-dal is prachtig om te zien. Ook de herfstkleuren komen al naar voren en de temperatuur en vochtigheid in de vroege ochtend voelen en ruiken al als najaar.

img_1224

We hebben een prachtige vakantie gehad. Eerste week met familie en vrienden in fantastisch huis in Ardennen gezeten en de laatste 2 weken met mijn meisje naar Italie geweest. In totaal 3350 kilometer met camper gereden en ik moet eerlijk zeggen dat we het heerlijk vinden om gewoon daarheen te gaan waar je naartoe wilt. Niks boeken, maar gewoon gaan! Ook het slechte weer kun je enigszins ontlopen door de weerkaarten in de gaten te houden, maar betekent ook dat je dus soms wat meer moet rijden. Doordat we vanuit Iseo eigenlijk tevergeefs het mooie weer in Toscane zochten, was deze 600 kilometer eigenlijk verspilt, alsmede ook de 3 vakantiedagen. Soms zit het mee, soms zit het tegen!

Desondanks hebben we weer genoten van deze vakantie en ons camperleven. We zouden dit later goed kunnen uithouden!

 

Vandaag, zondag hebben we de camper weer opgeruimd en schoongemaakt. Hopelijk eind oktober/begin november nog een paar weekenden op pad in eigen land, voordat ie echt de winterstalling in gaat. Jullie horen nog!

 

9 Juli 2016: Badische Weinstrasse – Bad Durkheim

Vroeg wakker, dus mooi ook weer vroeg op pad. Aangezien we niets hoefden los te koppelen of schoon te maken, konden we na ons te hebben gewassen, vroeg op pad. Aangezien we nog 2 dagen hebben om 700 kilometer te rijden, besluiten we om op de navigatie ” vermijden snelwegen” in te voeren. En dan naast de navigatie heb ik ook nog een kaartlezer naast mij zitten die nog correcties toepast op de navigatie. Op onze normale landkaart zien we precies hoe de mooie routes lopen en Miriam ziet de Badische Weinstrasse erop staan. Dwars door de wijngebieden van het Zwarte Woud nabij Freiburg, richting weer de bergen en dan dwars door de bergen door de wijnvelden en hele mooie pittoreske dorpjes rijden. Het schiet voor geen meter op, maar wat genieten we van al het moois om ons heen. Ook de berg op met de camper gaat soms toch moeizaam, terwijl je verwacht dat deze bergen niet zo hoog zijn. Ze zijn wel soms erg steil, maar ons italiaans raspaardje trekt het gewicht van 4000 Kg moeiteloos naar boven.

C360_2016-07-09-11-49-29-462_resized

C360_2016-07-09-11-51-31-108_resized

Onderweg ook nog even samen geluncht op een parkeerplaats met mooi uitzicht en ook nog maar even gekeken naar mijn buitenspiegel van de camper. Deze is op duistere wijze ontzet en bungelt los tegen de zijwand van de camper. Hij kan er niet vanaf vallen, maar hij wiebelt wel enorm. In Nederland laten we bij onze camper-garage alles maar even nakijken.

C360_2016-07-09-12-06-49-125_resized

Al slingerend door het landschap reden we door dorpjes en landschappen en valt het ons elke keer weer op dat die duitsers niet echt buiten leven leven en dat de dorpjes eruit zien alsof ze een bezoek verwachten van de Daltons, Billy The Kid en Calamity Jane. Uiteindelijk kwamen we terecht bij de camperplaats van Bad Durkheim. Een groot grasveld met ongeveer 40 campers, zonder voorzieningen. Restaurants in de buurt, dus dat komt helemaal goed.

We zijn nog even het dorp ingelopen, maar daar werden we niet vrolijk van. Lekker uit eten en daarna naar bed.

Tijdens het eten in het restaurant kwamen we in gesprek met een drietal oudere mensen. Was erg gezellig. De oudste dame van 92 was de buurvrouw, en bevriend met Bondskanselier Helmut Kohl. Haar man was industrieel en bezat de Firma Kaen. Was een erg lieve vrouw en Miriam had haar volledige aandacht. Erg lijfelijk en handtastelijk bij haar (wat meestal altijd bij mij gebeurt….), dus die hadden leuke gesprekken.

Was een mooie afsluiting van de vakantie en morgen rustig via snelweg naar huis om nog op tijd Max Verstappen nog te zien op TV. Ook wel weer leuk om thuis te komen. Zoals ik al eerder eens hier heb gezegd; weggaan is mooi, maar thuiskomen ook! De volgende reis is in september, dus de komende weken is het blog in ruste. Hopelijk reizen jullie dan weer met ons mee.