We zijn echt van de regen in drup belandt door weg te gaan van Camping Bij de Bronnen naar Hoeve Springendal in Hezingen. Vanaf het moment dat we daar aankwamen en het warme welkom dat we mochten ontvangen, voelden we ons daar meer dan thuis! Okay, de dialoog vanuit de seniore dame achter de receptie was platter dan plat in het twentse dialect, maar ik kon het goed verstaan. Miriam had meer moeite met het verstaan, maar was wel direct in goed contact met de sympathieke mama van de familie.
Zoals gisteren al gemeld in ons blog kwam toen de regen met bakken uit de hemel en was er ondanks dat feit een gezellige middag in de camper. Nadat we het biertje hadden gedronken gisteren, besloten we voordat de avond viel nog een rondje met Joep te lopen rondom de camping. Na dat rondje lopen zouden we uit eten gaan naar een net over de duitse grens liggend restaurant. Hezingen ligt tegen de grens aan en met een wandeling van ongeveer 1500 meter kom je dus in een klein dorpje Schweinwirt, waar dus een lekker restaurant zou liggen. Echter de regen werd heviger en heviger en we besloten niet om als verzopen katten binnen te komen met een doorweekte hond.
Aangezien Miriam heel bewust voor de dagen boodschappen had ingekocht, minus de avond dat we uit eten zouden gaan (gisteravond dus!), moesten we dus gaan improviseren wat te eten die avond. Eerlijk is eerlijk; Miriam is dan de beste improvisator en maakte van alles wat een heerlijke zalm-gerecht. Was echt super lekker!
Na het avondeten heerlijk even lezen in de camper voordat we de TV wilden aanzetten om de avond door te komen. Gezien het enorme kloteweer was er ook nergens rondom de camping iets te doen of te beleven. Nu wilde het geval dat onze satellietschotel de Astra 3 satelliet niet kon vinden en dus tijden lang bleef ronddraaien en zoeken naar dit signaalkanon in de ruimte. Al snel bleek dat er achter onze camper een drietal bomen stonden en deze blokten de signalen en dus geen nederlandse TV te bekijken. Dan maar naar de Astra 2 zoeken om zodoende de engelse tv zenders te kunnen ontvangen. Duitse tv (lees: taal) kunnen we beiden niet naar luisteren zonder met gestrekt benen te lopen, schuin omhoogwijzende arm en met wijsvinger klein snorretje na te bootsen onder de neus…verschrikkelijk om naar te luisteren. Engelse programma’s gezellig samen gekeken totdat we omstreeks 22.00 uur allebei totaal wegzakten in een diep slaapepidemie. Lekker naar bed dus!
Vanmorgen heerlijk wakker geworden en blij met de strak blauwe lucht om ons heen. Wat een ander gevoel is het dan om te kamperen. Het was mijn beurt om na het wakker worden om met Joep de ochtendronde te lopen. Was lekker; iedereen sliep nog en het ochtendgloren was in volle gang met de ene kant de zon en de andere kant nog de maan in de lucht. De grond is superdrassig en overal liggen plassen. Maar onze Joep is in zijn sas, lopend door de plas!
Nadat ook Mir in alle rust wakker was geworden en we ons ontbijtje hadden gegeten, even de afwas doen om vervolgens daarna lekker een lange wandeling te maken door de prachtige natuur rondom de Hoeve Springendal. We kiezen een route uit en beginnen te lopen vanaf de parkeerplaats bij onze Hoeve en gaan eigenlijk direct de bossen in. Zoals jullie inmiddels vast al weten, vinden Miriam en ik de bossen de fijnste omgeving om te verblijven. Je ziet er zoveel natuurlijke schoonheid en ook nog afwisselend ook. We komen tijdens de wandeling he-le-maal niemand tegen en we wanen ons ook helemaal alleen in het door de zon verlichte woud. Prachtig gewoon.
We lopen de groene route en komen al snel langs allemaal vennetjes, poeltjes, bruggetjes, loopplanken over stromend water en wat ons vooral opvalt is de zon die overal tussendoor schijnt en zelfs ook nog wat behaaglijke warmte met ons deelt. Het is de dag voor kerst en ik loop zonder jas buiten door de natuur. De tijdsduur van de wandeling was de dubbele tijd, maar dat kwam vooral omdat Miriam zulke mooie foto’s aan het schieten was. Normaal erger ik mij er enorm aan, want als je deze massa eenmaal in beweging hebt, moet je hem niet steeds stilzetten. Dan is het wachten op het schieten van een foto soms enorm irritant. Maar de resultaten mogen er weer zijn en in het echt was het nog mooier kan ik zeggen.
Na de wandeling kwamen we terug bij de camper en de zon scheen nog steeds lekker op ons veldje en besloten we dus om onze stoelen buiten te zetten en een pot thee samen op te drinken. Ook de riem-pin van Joep in het gras gestoken zodat ook hij nog lekker buiten kon snuffen, territoriaal afzetten van zijn domein en hadden we goed uitzicht op de schotse hoogland runderen.
Vanavond staat natuurlijk op kerstavond All You Need is Love op het programma op TV en om nu nog een avond naar engelse programma’s te kijken wilden we niet. Verplaatsen van de camper is een fluitje van een cent, dus wij bij de receptie gevraagd of we een paar plekken verder op het veld mochten staan. Dat was geen probleem, als we maar voorzichtig met de grasgrond om wilden springen met de grote camper. “Vanzelfsprekend” zeiden we! Dat is al met al redelijk goed gelukt, maar om weg te komen uit de drassige grond moest de aandrijving natuurlijk wel even werken om ons in beweging te krijgen. De schade aan het gras viel mee..we vonden nog net geen olie op bepaalde diepte….
Maar nu staan we op een betere plek waar we klaar zijn om met onze zakdoekjes weer te janken om al die liefdesperikelen in de wereld. Mir is nu nog even een rondje aan het lopen met Joep, terwijl ik het blog maak. Daarna maken wij ons op voor Kerstavond; knus de kachel aan in de camper, gedoucht en gesoigneerd aan tafel en lekker in chill-stand onderuit hangend in onze stoelen uitbuikend naar de TV te kijken onder het genot van een kop thee!
Wij wensen een ieder in onze persoonlijke-, zakelijke- en recreatieve omgeving een fijne kerst en een super voorspoedig, maar vooral gezond 2019 toe! Tot na de kerstdagen!
