Vanmorgen weer vroeg wakker in het stiltegebied. Tractoren en autos, glasbak en afval-pers container. Het is de laatste volledige dag op Hoeve Springendal en we hebben er weer zin in. Na wakker worden en knuffelsessie met een erg vrolijke Joep. Hij is helemaal in zijn sas. De eerste wandeling doe ik meestal en nu dus ook samen op pad. De ochtend ontwaakt en de zon begint op te komen. Joep en ik lopen een ronde rondom het bosgebied rondom de Hoeve. Halverwege komen we een loslopende zwarte herdershond tegen en Joep veranderde in een stilleven op het pad, aangezien hij het niet zo heeft op herdershonden. Hij is vorig jaar flink te grazen genomen door een herdershond, maar deze zag er ook niet zo vriendelijk uit. Uiteindelijk lopen we weer door nadat de herdershond uit beeld liep. Heerlijke wandeling gehad met onze veldheer.
Na onze ontbijt en eerste bakkies koffie begint bij Miriam het schuim op haar mond aan te wassen en is ze niet te houden om weer met Joep op pad te gaan voor een lange wandeling. Joep had er ook zin in. Probleem was alleen dat Joep al wist dat ie ging wandelen en Miriam tot slot eerst nog wat anders moest doen en vervolgens 10 minuten uit beeld verdween richting sanitairgebouw. Tja, dan is vervolgens in de camper ook die 10 minuten een kleine teckel te horen waarbij de vele voorbijgangers denken; het lijkt wel een abattoir daarbinnen. Zooo janken dat kleine dwingend schepsel dat Joep heet. Ik ga niet mee met de wandeling aangezien ik met mijn moeilijk voeten pijnlijke tenen heb na onze laatste wandelingen. Mijn wandelschoenen zijn wat gekrompen lijkt het en daardoor zitten mijn tenen nogal klem en voelen gekneusd aan. Ik sla over dus en ga nog wat andere zaken doen mbt onze verhuizing en het stopzetten van onze ondernemingen. Want uiteindelijk komt er toch veel op je af en is het ook het afsluiten van het boekjaar en moet de boekhouding ook aangeleverd worden aan ons cijferwonder Marcel de B te L.
Maar al beginnende met de werkzaamheden, begint er weer een mannetje met hogedrukspuit om zich heen te zwaaien alsof bij Zorro himself is en is het weer een enorme herrie in het stiltegebied voor de 4e dag. Ik besluit om nu toch maar naar de receptie te gaan om mijn ongenoegen uit te spreken en te vragen of er inmiddels weer een toegankelijke andere plek is die onze camper kan hebben, zonder tot aan de assen in de modder te verdwijnen. De eigenaar van de Hoeve hoorde mijn gesprek bij de receptie en wilde in gesprek met mij omdat hij de afspraken met mij had gemaakt bij het boeken. Hij baalde er ook van dat het met ons zo was gelopen en gaf toe dat het niet de schoonheidsprijs verdiende zoals de plek bij de kapschuur had uitgepakt.
Niet dat we boos waren, want we snapten ook wel dat door de nattigheid op het terrein er alternatieven moesten worden gevonden. Maar de plek die we uiteindelijk paar weken hadden afgesproken was namelijk al een goed alternatief, maar bij aankomst weken ze er vanaf en gaven onze plek weer weg aan een ander kampeerder. Maar op basis van die plek besloten wij om deze dagen te komen, anders waren we naar andere camping gegaan. Nu hij ons bij de kapschuur had neergezet viel alles een beetje tegen voor ons, zoals hierboven en in eerder blog al was beschreven. Maar als je wel het volle pond betaalt voor de camping, maar je zit op kloteplek, met al het ongenoegen van dien, mag je er wel in alle redelijkheid iets van zeggen toch? Ook een gedeeld teruggave van het stageld is dan redelijk? Dat vonden wij niet nodig, want we genieten enorm hier en de omgeving is prachtig en we staan pas na 4 dagen bij de receptie om er iets van te zeggen. En dan? Is het dan 10% of 30% waarover je restitutie moet bieden? Waar gaat het over…? Nee, voor de rest is alles heerlijk zoals eerder ervaren en wat een vriendelijkheid in de gesprekken. Was top!
Maar goed; Miriam was dus lekker aan het lopen en in de tussentijd en ik dus de camper loskoppelen van elektra en verplaatsen naar een uiteinde van een doodlopend weggetje aan een kampeerveld dat gesloten is. Prima rustig plekje en nu maar wachten tot Miriam weer terug is van het lopen. En die belde vervolgens waar ik was gebleven met de camper. Ze begreep het meteen, want ook zij was al in gesprek gegaan met Zorro om hem duidelijk te maken dat van een stiltegebied geen sprake was. Ze stond onder hoge druk….
Maar nu de rust is wedergekeerd zitten we nu lekker aan de borrel, gaan gezellig yahtzee-en en gaan er nog een leuke avond van maken. Morgenochtend na ontbijt pakken we de boel weer in en rijden we terug naar Drenthe. Denk dat ik wel de camper moet wassen….tjonge wat ziet die eruit met alle modder en nattigheid op de weg en die hogedruk-sessies… De volgende reis gaat richting Portugal eind januari, maar eerst moet de camper ook nog even naar de dealer om de problemen met de kachel/boiler op te lossen. Goed dat we dit in deze dagen hebben kunnen ervaren om het hopelijk tijdig op te laten lossen.
