Vanmorgen wilden we weer een poging doen om de camping af te rekenen. Maar na 3 pogingen gistermiddag en gisteravond, liep ik toch maar weer naar de receptie van de camping. Weer alles donker. Het doosje met 6 eieren die er sinds gistermiddag al voor de deur stonden, waren er nog. Viel mee dat de eieren inmiddels niet waren uitgekomen…
Nu hing er een briefje dat de campinggasten maar naar zijn huis moesten komen en aanbellen, dus ik naar zijn huis. 3x aangebeld en om het hoekje gekeken, maar er was niemand. Miriam en ik vonden dat we inmiddels ons maximaal hadden ingespannen om de 21 pond achter te laten bij de beste man. Trouwens; die 21 pond was het echt niet waard, want wat was de camping een afgetrapte zielloze bedoening zeg. Er stonden nog 18 oude aluminium sta-caravans, met de beste tijd gehad, en een kaal veldje waar wat campers op konden staan. Het uitzicht vergoedde een hoop, maar het sanitairgebouw en de ruimte waar je je chemische toilet kunt storten en schoonmaken, daar zou je je schapen nog niet in onderbrengen. Nadat we nog met een paar mensen op de camping hadden gesproken, die ook zeiden dat deze man er al jaren niets meer aan deed en dat het jammer is van zo’n mooie camping. Want de ligging en uitzicht was fantastisch.
Zonder te betalen dus uiteindelijk weggereden. Voelde niet goed, maar nogmaals; we hebben er alles aan gedaan. Zelfs nog op zoek geweest naar een brievenbus. Was er ook niet….
De rit van vandaag gaat naar Cove. Een klein dorpje aan een doodlopende weg op een schiereilandje. De man van de camper naast ons, raadde ons deze plek aan om wild te gaan kamperen. Je staat daar op een stuk gras, tussen de duinen en met uitkijk direct op 25 meter naar een parelwit strand met rotsen en een superblauwe zee. Je hebt er geen faciliteiten, maar je staat er fantastisch. Wel; de man had gelijk! Wat een plek!
De rit ernaar toe was maar een korte, dus na een paar lange reisdagen, nu een makkie. Ongeveer 30 kilometer door mooi landschap en glooiende wegen, door gehuchtjes, boerderijen en zeegezichten. We besloten om vandaag sowieso een rustdag ervan te maken. Lekker lezen en gezellig drankje erbij; helemaal niets doen, geen plannen, geen activiteiten, niets!
Toen we aankwamen op Cove stonden er inmiddels al een paar campers op het terrein. Ongelofelijk hoe sommigen dan zijn. Ze gaan pal naast een andere camper staan en terwijl er nog heel veel lege plekken zijn. Mir en ik hebben geen zin in aanspraak vandaag en besluiten om onze camper helemaal aan het einde van het terrein te zetten, pal voor het strand. Afstand tot de volgende camper is ongeveer 50 meter. We staan nog maar net en binnen no-time staan er direct naast ons weer een paar campers. Geen probleem overigens….waren rustige mensen.
Nadat we ons geinstalleerd hadden, zijn we even thee gaan drinken en boekje gepakt. Na verloop van tijd keken we elkaar aan en zaten we er helemaal doorheen. Onze ogen vielen dicht van vermoeidheid en rozig zoals we waren, besloten we om lekker even een tukkie te doen in ons knusse bedje. Ongeveer een uurtje in coma gelegen en toen ook de regen was gestopt, zijn we het strand op gelopen en hebben daar een wandelingetje gemaakt om vervolgens na terugkomst in de camper gezellig een biertje, wijntje, toastje, kaasjes etc te hebben gepakt.
Werkelijk heerlijk was deze luie dag. Aan het einde van de middag hebben we buiten voor de camper in de zon gezeten en zelfs buiten ge-bbq’t. Bijna op het strand! Was super! Ook relatief vroeg naar bed gegaan en zodoende is deze dag grotendeels slapend aan ons voorbij gegaan. We spreken met elkaar af, dat we dit vast even nodig hadden. Morgen gaan we weer een wat langere rit maken en zullen we weer heel veel moois zien!
