Allereerst even een verduidelijking van het schrijven van dit blog. Momenteel schrijf ik dagelijks nu ons blog in plaats van over meerdere dagen 1x een blog. Het kan dus best zijn dat dit blog meer een dagboek gaat worden bij deze reis. Voorheen deed ik eens in de 4 tot 6 dagen een blog schrijven tijdens een reis. Vooral omdat we nu veel tijd hebben, doordat het weer zo enorm slecht is en we veel binnen in de camper zitten. Maar om alles te beschrijven over meerdere dagen maakt ook dat je dan dingen vergeet of niet meer weet wat je allemaal gezien en gedaan hebt. Maar goed; ik wil niet garanderen dat ik de komende maanden dagelijks ga bloggen. ChatGPT geeft wel een aantal voordelen bij dagelijks bloggen, maar f.ck GPT! Uiteindelijk schrijven we ons blog voor onszelf als naslagwerk, maar dan is het wel erg leuk om te zien dat ons blog weer enorm groeit nu we weer regelmatig schrijven. Mede doordat we aantal jaren geleden wekelijks op de landelijke website van 50+ hebben geblogd, zien we veel volgers/lezers weer terug na de laatste jaren. Ook de facebook-groepen Campervrienden en Overwinteren zorgen voor aanwas op onze website en abonnees. Leuk om te zien dat onze website dit jaar al meer dan 30.000 bezoekers heeft gehad en onlangs de 300e abonnee. En dan moet de winterreis 2025 nog echt gaan beginnen. Dat maakt het ook leuk om te blijven schrijven. Zeker nu er meer en meer mails en reacties komen van lezers met vragen, tips en opmerkingen.
Laten we eerst eens beginnen over onze laatste nacht op de camperplaats. Man o man wat ging het tekeer met de slagregens en storm rondom onze camper. We waren blij dat we in de middag toch die wandeling hadden gemaakt, maar voor de rest had je niks buiten te zoeken. De hele nacht huilde de wind om ons heen en ik had daarom niet zo goed geslapen en was vroeg wakker. Miriam had wel lekker geslapen. Nadat we alles weer in orde hadden gemaakt in de camper voor vertrek nog even langs de camperservice-plaats. Nieuw water inslaan, grijs water lozen en het chemisch toilet legen. Precies om 9.15 uur verlieten wij de camperplaats en waren we op pad!
Het bleek een prachtige dag te worden, ondanks de nog steeds met bakken uit de lucht vallende regenbuien en stormvlagen tijdens het rijden. We passeren Parc National de Forets met zijn uitgestreken vlakten boerengrond afwisselend met slingerende weggetjes door de bossen. Het lijkt de graanschuur van Frankrijk te zijn, zoveel boerengrond en kleine agrarische dorpjes. Het landschap wordt glooiender en ziet er lieflijk uit. We rijden gestaag door en komen na een wat saai tussenstuk van ongeveer 80 kilometer uit bij het begin van het volgende NP de Morvan. Een aantal jaren geleden zijn we hier ook geweest en vonden we het hier al geweldig. En zo was het vandaag wederom. De Morvan pakt je! We voelen allebei ons hier zo prettig en doet ons denken aan sommige gebieden in Engeland en Schotland. De mooie stenen huisjes, de ommuurde weilanden en een kleur groen gras die zo helder is met daarbij eromheen glooiende heuvels met of bomen of weilanden met typische koeien die bij dit gebied horen.Via een historic route via de D26 beginnend van Salieux naar onze bestemming. Deze weg is echt een aanrader voor iedereen, want je rijdt door zulk idyllisch landschap met zoveel variatie in landschap en kleur. Zelfs nadat de storm Benjamin zoveel takken en bomen heeft ontwricht en enorm veel bladeren op de weg. Zoveel dat je soms niet ziet hoe de weg precies loopt. Maar wat een route vandaag! We hebben enorm genoten van deze dag en rijden door het prachtige park De Morvan.
Midden in Bourgondië, halverwege tussen Parijs en Lyon, strekt dit granieten middelgebergte zich uit. Wild en glooiend tegelijk, met als hoogste punt de Haut-Folin op 901 meter hoogte. Ook telt de Morvan een zestal kunstmatige meren, waar de bekendste van deze meren Lac des Settons is. En daar zijn we naar onderweg. Nadat we tussendoor ook nog even gestopt zijn om Miriam met Joep te laten wandelen, zoeken we een camperplaats die we aan het Lac des Settons willen vinden. Camping Car Park heeft weer een hele mooie aan het meer in de app staan en er is plaats genoeg. Sterker nog; van de 41 plaatsen zijn er nog 40 beschikbaar. Het dorpje heet La Faye en de camperplaats is direct aan het meer gesitueerd. Nou dat wordt een mooi plekkie zoeken. We komen aan na nog een laatste stuk van de route door hele smalle boerenweggetjes te hebben gereden.
We checken met ons pasje in, op de camperplaats en zien inderdaad dat er maar 1 andere camper staat. We besluiten wat dichter bij het meer te gaan staan en rijden een plekje op, om vervolgens in zijn achteruit het tegenover liggende plekje te gaan benaderen. Dat wordt onze plek voor vannacht. En wellicht ook voor morgen, want de locatie is leuk en ook om te wandelen is het top! Morgen als het weer wat mooier is, blijven we hier een extra dagje. Even niet rijden en even relaxen een extra dagje. Het sturen over smalle weggetjes met de storm die we hadden was best inspannend en spannend soms.
Maar goed; alleen nog even achteruit rijden om op de plek te komen. Maar we slippen vast in de door regen verzadigde grasmat en we glijen de verkeerde kant op. Vast zitten we. En geen hulp in de buurt. Ik had het er helemaal mee gehad en dacht; ik laat dat ding staan zoals die staat op deze plek en morgen zien we wel verder. Maar mijn Miriam McGyver dacht er anders over. “We gebruiken de rubberen deurmat voor de deur en die leggen we onder het wiel met minste grip”. Okay, kunnen we doen. En het lukte met een hoop tegengesputter! Niet van mij dit keer, maar van de blubber. Zowel de camper als Miriam zagen eruit! Allebei maar door de wasstraat morgen of overmorgen!!
Het regen komt weer met bakken uit de lucht en Joep moet er wel even uit. Samen beginnen we aan de wandeling, maar het was berekoud en supernat. Miriam biedt aan om alleen verder te gaan en mij even te laten relaxen in de camper aangezien de rit best inspannend voor mij was. Lieverd is het!
Wat nogal bizar was vanmiddag was het moment dat we iets heel bijzonders meemaakten toen we in de camper de foto’s van vandaag onderweg aan het bekijken waren. Miriam had er kippenvel van! Wat is het geval: Jaren geleden hebben wij met onze Lambortinki 1.0 ook in dit park gereden en weten wij echt niet meer exact waar wij overal geweest zijn. Toen vanmiddag Miriam opeens een foto maakte van een historisch straatje in een dorp, met een heel specifiek huis in dat straatje, bleek vanmiddag dat zij werkelijk exact dezelfde foto jaren geleden op het zelfde moment had gemaakt. Zonder te weten dat we daar eerder waren geweest. Bizar!
Vanavond weer gordijntjes dicht, kacheltje aan en lekker Feyenoord kijken. Vinden we zo knus!! Hopelijk wordt het een rustige nacht, nu de storm ook hier nog steeds pittig te noemen is.
