Vandaag maar weer een blog schrijven. Hordes die-hard fans van ons blog begonnen mij gisteren al via alle denkbare social media kanalen te benaderen waar het blog bleef…
Wel, de dag van gisteren bracht weinig stof tot het schrijven van een blog. De hoogtepunten van die dag dat ik mijn neus zat te peuteren en dat we ’s middags samen een dutje hadden gedaan. Maar over die details zal ik maar niets opnemen in dit blog!
In ieder geval kunnen we stellen dat gisteren een relaxte dag was , waarop we niets op de agenda hadden staan, dan alleen maar reizen van punt A naar B. Een plekje zoeken om te overnachten vanaf Tintagel naar het Dartmoor National Park. Vanaf binnenrijden van dit Nationale Park vonden we het meteen al veel mooier dan al het andere wat we hadden gezien in Exmoor. Ook dit was een mooi gebied en hebben we genoten, maar dit Dartmoor beloofde veel goeds voor de komende dagen.
Nadat we een camping hadden gevonden in Tavistock, besloten we om te blijven staan en verder de dag niets te doen. Beiden waren loom, moe, lamlendig en behoeftig aan een dag vegeteren rondom de camper. Het weer beloofde ook niets goeds, dus wij kamp opgemaakt en heerlijk de hele dag zitten lezen in onze meegebrachte boeken en tijdschriften. Morgen, woensdag, zouden we dan verder rijden en weer een mooie wandeling gaan plannen. Maar nu he-le-maal niets doen!
’s Avonds nog gezellig een filmpje gekeken en zoals gewoonlijk mooi op tijd onder de dekens om te pitten. Allebei slapen we zo verschrikkelijk lekker in ons kleine, maar knusse bedje, dus we kunnen niet wachten. Ook de hele dag buitenlucht maakt je rozig, dus slapen kunnen wij wel!
De afgelopen nacht kwam de regen met bakken tegelijk uit de hemel kletteren op ons dak van de Lambortinki. Wij vinden dit het ultieme kneuterige, dus voor ons maakte het niet zoveel uit. Nadat we onze camper weer hadden klaar gemaakt voor de volgende rit, zijn we dan echt onderweg gegaan om Dartmoor NP te bekijken. Het doet ons denken aan Montana in Amerika. Waar in Exmoor en de kust alles zo klein, benauwd en poppenhuisachtig is opgezet, wat overigens wel heel pittoresk en idyllisch aandoet, vinden wij Dartmoor toch veel sprekender.
Enorme valleien met glooiende landschappen, omheinde weilanden met prachtige stenen muurtjes, grazende koeien en loslopende schapen en pony’s. Weidse uitzichten over deze valleien, met daarin soms rotsformaties die grillig het landschap bepalen alsmede de wolkenluchten maken op ons veel indruk.
Ja, dit voelt goed! We genieten volop en rijden rustig door naar Postbridge informatiecentrum om daar te kijken welke wandelingen er zijn binnen onze mogelijkheden. Ik ben bepaald niet echt een Usain Bolt die enorme afstanden snel kan afleggen, maar de man achter de balie gaf ons een mooie wandeling mee. Hij schatte in dat ik het zou kunnen volbrengen.
Eerst nog even in onze camper een stevig ontbijt gemaakt om vervolgens te beginnen met de wandeling.
Door de bossen van Dartmoor omhoog naar Bell Lever Tor; een op de toppen van een berg staande rotsformatie, waarvan je over heel het park kunt uitkijken met fantastische vergezichten over de valleien! De verscheidenheid aan kleuren en vooral de brem in de velden en langs de kant van het wandelpad is prachtig.
Al lopende kwamen we er achter dat we niet de goede route liepen, maar dat we om waren gelopen. Dan maak je bij al sowieso geen vrienden, maar de stemming bleef goed. De man had uitgelegd dat we op een bepaald moment op een groot veld/vallei zouden uitkomen en dan rechtstreeks naar de Bell Lever Tor zouden kunnen lopen. Toen we daar eindelijk waren aangekomen, banjerend door de modder en beroerde paden, keken we omhoog en dachten beiden; pffff, dat is nog een klim!! Gaan we niet doen, zei ik en Miriam gaf ook aan dat ze dit niet zo zag zitten in eerste instantie. Al pratende (dit duurt altijd even met mij….) zeiden we wel; als we dit niet doen, krijgen we spijt. Dus daarom maar aan de klim begonnen en blik op oneindig!
Ploeterend kwamen we boven en inderdaad; daar hadden we geen spijt van! Wat een uitzicht en wat een prachtig gebied! Uitkijkend over alle bergen/heuvels zagen we hoe we waren gelopen en waar we naar toe moesten.
We hebben even met elkaar daar gestaan en wat foto’s genomen om vervolgens de weg weer naar beneden aan te vangen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het mij en ons goed afging. We herstellen snel van gedane arbeid.
Na onze camper weer te hebben gestart zijn we richting Widecombe on the Moor gereden om daar het prachtige dorp te bekijken, welke bekend staat om zijn mooie kerk en de witte cottages met rieten daken. Echter; we durfden het niet aan met onze camper. De wegen werden smaller en smaller wederom en ook met verkeer was het redelijk druk. Vanaf een berg op parkeerplaats toen maar van afstand foto’s gemaakt om toch nog wat ervan mee te pikken.
De laatste etappe van vandaag is naar de volgende camping in Bickington. Vanaf daar kunnen we morgen de snelweg op om richting Southampton te rijden om in the New Forest nog een paar dagen te verblijven. De camping heeft een paar hele grote campers staan en daarnaast is onze echt een ukkie. Miriam en ik hebben vanmiddag een paar uur in de zon zitten lezen voor de camper en iedereen die langs komt groet vriendelijk en komt soms een praatje maken. Erg vriendelijk zijn ze hier in Engeland!
Nu alles weer aan kant voor een avondje in ons 2e huis! We vermaken ons kostelijk en vinden het steeds makkelijker om vaste plekjes te vinden voor dingen en ook onze routine verloopt goed; iedereen zijn taken! Kan maar duidelijk zijn!
En tegenover ons zien we de toekomstdroom voor ons…we blijven sparen!!
Camperjoy 