Wat genieten wij van deze week op pad met de Lambortinki 3.0! Alles werkt weer tip top en we boffen met het weer de afgelopen dagen. Als het goed is ook de komende dagen. We zijn nu weer op een werkelijk prachtige camperplaats aangekomen. We staan momenteel met 2 campers op dit Landgoed Het Meenen in Mander, terwijl er wel 25 campers kunnen staan. Over de camperplaats zo meer, maar laten we nog even vastleggen hoe de dag van gisteren is verlopen.
Ook de camperplaats Sploder Stea in Holten was echt een super plek. We hebben daar 2,5 dag gestaan en kunnen echt iedere camperaar deze plek aanraden. Het enige dat ons minder beviel was het feit dat je niet met Joep zomaar een stuk weg kon lopen voordat je in het bos was. Je moet dan toch een heel stuk wandelen over een boerenweg, waar toch best veel auto’s over rijden aangezien het een doorgaande weg was. Maar desondanks dat het een minder puntje voor ons was (maar dus niet voor anderen) echt enorm met plezier bij de familie Blankena op het boerenbedrijf Splonder Stea gestaan.
Gisteren na het ontwaken duurde het nog best even voordat de mist was opgetrokken en de temperatuur een beetje comfortabel te noemen was. Omstreeks 11 uur zijn we uiteindelijk op de fiets gestapt om een rondje over de Sallandse Heuvelrug te rijden en via Nijverdal weer terug richting onze camper. We rijden eerst over een aantal landbouwweggetjes voordat we de Sallandse Heuvelrug oprijden. Joep zit heerlijk in zijn nieuwe mand en als een vorst kijkt hij al het tegemoet rijdend verkeer in het gezicht en heeft dus de lachers op zijn hand. Maar mensen wat was het druk op deze zondag in het park. Het was soms letterlijk file rijden op de smalle fietspaden. We kiezen ervoor om wat vaker te stoppen bij rustplaatsen en bezienswaardigheden. Wat is het hier toch fantastisch qua natuur.
Bij een Joods gedenkmonument midden in het bos raken we aan de praat met een ouder echtpaar die het Pieterpad lopen. We praten over het monument en de wereld van vandaag. Het monument Twilhaar herinnert de inwoners van Nijverdal aan de 83 joodse mannen (voornamelijk uit Groningen) die in 1942 korte tijd op de Sallandse Heuvelrug moesten verblijven. Op 2 oktober 1942 besloot de duitse bezetter dat het kamp ontruimd moest worden en zijn deze mannen, nadat ze eerst naar Kamp Westerbork waren verplaatst, later naar een vernietigingskamp in Duitsland zijn gedeporteerd. Niemand van hun heeft dat overleefd. Hier staan 25 namen in een monument gegriefd. De overige namen blijven onbekend.
We rijden door en vervolgens stoppen we bij een uitkijkpunt waar vanuit je de Sprengenberg kunt zien, waarop de Palthetoren als een markant herkenningspunt staat. Dit bouwwerk uit 1903 begon ooit als een bescheiden theekoepel. Nu is het een impossante toren met een rijke geschiedenis. Van jachtverblijf tot sterrenobservaratorium en familiehuis van de familie Van Wulfften Palthe, een ondernemer uit Almelo destijds.
Nadat we hier even hebben gepauzeerd, besluiten we na een tijdje af te wijken van onze route om echt het voor mij bekende Nijverdal in te rijden om mijn 83 jaar oude Peettante Tonnie te bezoeken. Ik ben geboren in het Twentse Wierden, een dorp verder en mijn hele familie woont daar nog. Tonnie haar man, mijn Peetoom Jan is paar jaar geleden overleden en zij is nu dus alleen nog woonachtig in het huis waar wij vroeger als kind superfijne herinneringen hadden. Aangekomen bij het huis blijkt Tonnie er niet te zijn en op het moment dat we weer weg willen rijden, komt er in de verte een struisse tante aangelopen met haar turbo rollator. Op het moment dat ze ons ziet en herkent komt er een open lach naar ons en is haar niets te gek om het ons naar de zin te maken bij haar in de tuin.
We besluiten om haar geen moeite te laten doen en drinken een glaasje water samen. Tonnie kwam uit de kerkdienst in Nijverdal en sprak enthousiast over de toneeluitvoering over Koningin Wilhelmina die in de kerkdienst werd gehouden. Vervolgens heeft mijn nicht Annelies ook vernomen dat wij er zijn en komt vervolgens aan met een boodschappentas met snaai- en vreetwerk waar een paard de hik van krijgt. Hier neef, zegt ze; ook een biertje! Was echt even heel gezellig en vooral Tante Tonnie vond het heel fijn dat we de moeite hadden genomen om helemaal met de fiets naar haar toe te komen. “We komen niet uit Lelystad vandaag hoor”, om de prestatie wat te relativeren was ons antwoord. Komen we weer aan bij onze fietsen, heeft Annelies ook nog een tasje met een roseetje en chips en bier in onze tas gestopt. Ik moet toch stoppen met afvallen, want zelfs mijn familie, voert mij bij….
Aan het einde van de 30 kilometer lange fietstocht werd het nog even spannend toen mijn laatste accustreepje op mijn display begon te knipperen. Het zal toch niet gebeuren dat ik de laatste 3 kilometer nog moet gaan lopen? Het enige aantrekkelijke van die gedachte is dat ik mijn bavianenkont dan eindelijk van dat zadel af kan halen. We komen vervolgens op de accu net thuis en nestelen ons bij onze camper, totdat de buren ook terug komen van hun wandeling. Wegens succes geprolongeerd na gisteren, besluiten we weer een borreluurtje te houden aan de gezamenlijke picknicktafel. Was weer beregezellig met mooie persoonlijke gesprekken wederzijds.
De volgende ochtend, vandaag dus, starten we rustig de dag met een warme douche en maken ons klaar voor vertrek. Zoals gewoonlijk doe ik alles aan de buitenkant rondom de camper en Mir doet alles aan de binnenzijde klaar maken voor vertrek. Toch moest ik even haar hulp inroepen bij het inladen van de beide vouwfietsen. Het blijkt toch dat de fietsen in de campergarage te laden, niet zo makkelijk verloopt. We besluiten om bij volgende trip, eind mei, weer de fietsendrager op de achterwand van de camper te monteren en daar 1 fiets op te laden en de andere fiets in de garage. Hierdoor ontstaat ook meer ruimte voor de overige spullen in de garage. Want je neemt toch altijd meer mee dan je denkt; kratten met camperspullen, vloerkleed, schapennet voor Joep, Cadac BBQ, gereedschap, stoelen, tafels, voetenbankjes, tas met oprijblokken, draaislingers voor de luifel en stelpoten onder de camper, afwasbak en nog meer klein grut. Daardoor zit met 2 fietsen de garage stampvol. Met 1 fiets minder in de garage ziet ook die garage er wat rustiger uit als je de deuren opendoet.
We rijden weg uit Holten en binnendoor rijden we naar Mander. Een klein gehucht vlakbij Tubbergen, niet ver van de duitse grens. Als we aankomen op de camperplaats valt ons op dat het heel rustig is op de beide velden die de camperplek heeft. 2 campers vertrekken nog binnen een kwartier en zodoende staan we met nog 2 campers op een veld met mooi uitzicht over de landerijen. Miriam besluit om even de hele camperplaats te verkennen en komt superblij terug en heeft zelfs foto’s gemaakt van het nieuwe sanitairgebouw. Ook werkelijk alles hier is om door een ringetje te halen en ook op het terrein is aan alles gedacht. Er is zelfs een mooie binnenruimte, een buitenterras met Koffiebar De Koffiesnor. Deze is vanzelfsprekend ook toegankelijk voor alle wandelaars en fietsers die dit prachtige gebied verkennen. En het mooiste? De Honesty-box. Je kunt alles pakken wat je wil en per QR-code afrekenen. Wel even noteren wat je gepakt hebt en netjes afrekenen! Dat zie ik nog niet gebeuren bij The Sailor Bar op de Ouderzijdse Voorburgwal in Amsterdam , maar hier in Twente kan dat! Top!
Het ziet er zo gezellig uit! We zouden hier zo kunnen wonen qua styling en sfeer. Werkelijk een smaakvolle locatie en alles top voor de camperaar! Hier blijven we dan ook tot woensdagmiddag. We hebben een late uitcheck op woensdag geboekt, dus we pakken mooi deze zomerse dagen hier nog mee. Na een teleurstellend weerbeeld uit Portugal deze winter, wel lekker!
Nadat we alles weer hebben gesetteld, luifel uit, stoelen buiten, gaan we een wandeling maken over het landgoed met Joep. We lopen meteen een bosgebied van het landgoed in en deze wandeling gaat langs bossen, beekjes, bruggetjes, doorkijkjes en uiteindelijk het laatste stuk lopen we over een onverharde zandpad zo weer het camperterrein bij de koffiebar op.
Nadat Miriam een lekker lunchgerecht had gemaakt op de Cadac, afwasje gedaan en chillen onder de luifel.
We nemen even later een schepijsje van de koffiebar bij de camper en maken een luierende middag ervan. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen. Maar mocht het nog niet duidelijk zijn; We vermaken ons prima!
